Friday, January 8, 2010

Ζούμε με δανεικά, σε χρόνο δανεικό

Tου Χαρίδημου Κ. Τσούκα*
Καθημερινή, 3 - 1 - 2010

Ο τρόπος με τον οποίο, ως οργανωμένη κοινωνία, αντιμετωπίζουμε χρόνια προβλήματα, ιδιαίτερα εκείνα που έχουν σχετικά σαφή δομή, εγνωσμένα μοτίβα εξέλιξης και παράγουν προβλέψιμα αποτελέσματα, δείχνει τη στάση μας απέναντι στο χρόνο. Κατά πόσον, δηλαδή, θεωρούμε ότι μπορούμε να επηρεάσουμε το μέλλον σύμφωνα με τις αξίες μας ή, αντίθετα, επικεντρώνουμε ευδαιμονιστικά τις προσπάθειές μας στην καιροσκοπική ικανοποίηση τρεχουσών αναγκών.

Η ελλαδική κοινωνία έχει κάνει τις επιλογές της τα τελευταία τριάντα χρόνια. Επιβραβεύοντας ηγέτες και αντιλήψεις που μεταθέτουν χρόνια προβλήματα στο μέλλον, δείχνει να προτιμά την ανερμάτιστη από τη στρατηγική ικανοποίηση κοινωνικών αναγκών. Είμαστε η χώρα της συστημικής αναβλητικότητας. Οι θεσμοί μας, ιδιαίτερα αυτοί της εκτελεστικής εξουσίας, αδυνατούν να ενεργήσουν στρατηγικά. Αρκούνται στη μικροδιαχείριση της αθλιότητας· ο χρονικός ορίζοντας δράσης τους, στην καλύτερη περίπτωση, συν-εξελίσσεται με τον εκλογικό κύκλο. Το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του, μέσα από πρακτικές πολωτικής αντιπαράθεσης και χυδαίου λαϊκισμού, αδυνατίζει την όποια ικανότητα της εκάστοτε κυβέρνησης να σχεδιάζει και να δρα με μακροπρόθεσμα κριτήρια.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το ασφαλιστικό. Η διαχρονική εξέλιξη του προβλήματος είναι γνωστή και αποτυπώνεται σε πληθώρα σχετικών μελετών [βλέπε λ. χ. το βιβλίο του Τ. Γιαννίτση, «Το ασφαλιστικό (ως ορφανό της πολιτικής) και μια διέξοδος», εκδ. Πόλις, 2007]. Ξέρουμε τι μας περιμένει. Εκτός από την τεράστια εισφοροδιαφυγή και την κακή οργάνωση του συστήματος, μια σειρά δομικών εξελίξεων, όπως η πληθυσμιακή γήρανση, η αύξηση του προσδόκιμου ζωής και η επιμήκυνση του χρόνου εκπαίδευσης, οδηγούν στη συνεχή μείωση της σχέσης ασφαλισμένων - συνταξιούχων (4:1 το 1970, 2,26:1 το 1995, 1,79:1 το 2005, 1,29 το 2050) και σε διαρκή αύξηση των δημόσιων δαπανών για συντάξεις (ως ποσοστό του ΑΕΠ: 12,6% το 2000, 15,4% το 2020, 23,8% το 2040). Γνωρίζουμε τον κίνδυνο, αλλά, σαν να έχουμε καταληφθεί από συλλογικό λήθαργο, δεν κάνουμε κάτι ρηξικέλευθο να τον αντιμετωπίσουμε. Ξορκίζουμε το μέλλον με ιδεοληπτικές κραυγές. Βλέπουμε το τσουνάμι να έρχεται και κλείνουμε τα παράθυρα!

Πώς παράγεται η συστημική αναβλητικότητα; Οι κυρίαρχες αξίες του πολιτικού μας συστήματος (ψηφοθηρία, καιροσκοπισμός, θεσμική ατροφία, έλλειψη εμπιστοσύνης στους θεσμούς) συγκροτούν ένα διαμορφωτικό της κυβερνητικής πράξης λαϊκιστικό λογοπλαίσιο, το οποίο ακυρώνει τον μακροπρόθεσμο ορθολογικό σχεδιασμό, ακόμη κι εκεί όπου αυτός είναι κατ’ εξοχήν εφικτός (όπως στην περίπτωση του ασφαλιστικού). Ο πρώην υπουργός Εργασίας Τ. Γιαννίτσης, ένας μεταρρυθμιστής σοσιαλδημοκράτης με καλή γνώση του ασφαλιστικού, του οποίου το σχέδιο μεταρρύθμισης αποσύρθηκε το 2001, έπειτα από θορυβώδεις αντιδράσεις του ίδιου του κόμματός του, περιγράφει πώς η ψηφοθηρία, ο καταγωγικός λαϊκισμός του ΠΑΣΟΚ και ο κομματικός καιροσκοπισμός απέτρεψαν την εκσυγχρονιστική κυβέρνηση Σημίτη να προωθήσει περαιτέρω τη σχεδιαζόμενη μεταρρύθμιση.

Γράφει ο κ. Γιαννίτσης (ο. π.): «(Στο ΠΑΣΟΚ) εκφράστηκε έντονα η άποψη ότι οι προτάσεις για το ασφαλιστικό αποξενώνουν το κόμμα από τη βάση του, ότι ο “εκσυγχρονισμός” και η παρέμβαση στο ασφαλιστικό βρίσκονται σε αντίθεση με το ιδεολογικό (...) οικοδόμημα του ΠΑΣΟΚ, ότι αποτελούν το όχημα μέσω του οποίου η Ν. Δ. θα κερδίσει τις εκλογές (...), ότι αλλοιώνεται η φυσιογνωμία του κόμματος. (...) Στη σκέψη πολλών ήταν φανερό πως κυριαρχούσε η αντίληψη ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έπρεπε να καταπιαστεί με ένα κοινωνικό θέμα από το οποίο προέκυπτε πολιτική ζημία, ότι το πρόβλημα θα αναδεικνυόταν αρκετά χρόνια αργότερα (...)».

Ο λαϊκισμός δεν είναι απλώς κακόγουστη ρητορική: παρέχει λεξιλόγιο, διαμορφώνει νοοτροπίες, παράγει αποτελέσματα. Τα μείζονα προβλήματα θεωρούνται «καυτές πατάτες» που πρέπει να πετιούνται στον επόμενο. Η ειρωνεία είναι ότι το κόμμα που αντιτάχθηκε σφοδρά στο νομοσχέδιο Γιαννίτση το 2001 καλείται να διαχειριστεί το ίδιο πρόβλημα, με πολύ δυσμενέστερους όρους, δέκα χρόνια αργότερα!

Η ανικανότητά μας ως οργανωμένη κοινωνία να δρούμε στρατηγικά –να έχουμε, δηλαδή, όσο πιο σαφή γίνεται γνώση των προτιμήσεών και αξιών μας· να προβλέπουμε, όσο είναι εφικτό, τις μελλοντικές ανάγκες μας· και να σχεδιάζουμε αναλόγως τις απαιτούμενες πολιτικές σε ενεστώτα χρόνο– δίνει προβάδισμα στην ευδαιμονιστική-επιβιωτική αντίληψη της ζωής. Αφού έχουμε παραιτηθεί από τη δυνατότητα να επηρεάσουμε το συλλογικό μας μέλλον, έχουμε καταληφθεί από έναν υλιστικό μηδενισμό: το άγχος τής με κάθε τρόπο άμεσης ικανοποίησης τωρινών αναγκών. Οι συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες θέλουν να μεγιστοποιήσουν τα οφέλη των συντεχνιών τους, οι πολιτικάντηδες να επανεκλεγούν, οι διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες να αρμέξουν το κράτος. Ολοι τα θέλουν όλα, εδώ και τώρα, αδιαφορώντας αν η ικανοποίηση των αιτημάτων τους είναι νόμιμη, δίκαιη και διατηρήσιμη. Η ηθική μας αμβλύνοια είναι τέτοια που δεν θεωρούμε ότι πρέπει να είμαστε αλληλέγγυοι με τις μελλοντικές γενιές – τα παιδιά μας. Το αυθαίρετο εξοχικό έχει προτεραιότητα! Ζούμε με δανεικά, σε χρόνο δανεικό.

Καθηλωμένοι στο ανιστορικό παρόν, δίχως αίσθηση προοπτικής, κάθε κοινωνική ομάδα προσπαθεί να αρπάξει ό, τι μπορεί. Η φράση-κλισέ πολλών ραδιοφωνικών παρουσιαστών «να περνάτε καλά» συμπυκνώνει το σύγχρονο ελλαδικό ήθος. Θέλουμε να περνάμε, με κάθε τρόπο, καλά! Η ουσία της «μαγκιάς», άλλωστε, είναι η λαθρεπιβασία: να πληρώνουν άλλοι το λογαριασμό. Οι λιμενεργάτες του Πειραιά μπορούν να δώσουν σχετικά μαθήματα σε κάθε ενδιαφερόμενο. Συμπεριφερόμαστε ως εάν το μέλλον να μη μας αφορά. Και γιατί να μας αφορά; Μακροχρόνια θα είμαστε όλοι νεκροί!

* Ο κ. Χαρίδημος Κ. Τσούκας (htsoukas@alba. edu. gr) είναι καθηγητής στο ALBA και στο University of Warwick.

21 comments:

  1. Aλλη μια περιγραφή του "δράματος" την οποία διέπραξε καί ο συντάκτης του πόστ καί οι "γ700" που το αναπαραγάγουν.Η δραματολογία είναι και αυτή μέρος του συστήματος που καταδικάζει ο κ.Τσούκας αλλά που το υπηρετεί δραματολογώντας.Γιαυτό και πρέπει να σταματήσει με το μαχαίρι.
    Συμβαίνει συχνά καί εδώ μέσα με πολλούς σχολιαστές που ρέπουν στη δραματογραφία.
    Υπάρχουν ένα σωρό θέματα που τρέχουν και για τα οποία τηρούμε αιδήμονα σιωπή.Και όταν αποφασίζουμε να γράψουμε ανακυκλώνουμε τα υποπροιόντα των πρωινάδικων με ακαδημαική γραφή και υπογραφή.

    ReplyDelete
  2. Θρήνοι και οδυρμοί για το "σύστημα" και "τις χαμένες ευκαιρίες".Για το παρόν και το μέλλον τσιμουδιά.Μα υπάρχει μεγαλύτερη ευκαιρία απο αυτή που έχουμε τώρα ως χώρα να ανατρέψουμε τα πάντα και γρήγορα; Γιατί ο κ.Τσούκας δεν λέει λέξη για το "τί και πώς " επι του συγκεκριμένου και του πρακτέου όταν έχουν ανοίξει όλα τα θέματα αλλά τυρβάζει για το παρελθόν;
    Η μεγαλύτερη μεταπολεμική ευκαιρία είναι ΤΩΡΑ.Οσοι ζούμε και δρούμε στον παρόντα χρόνο έχουμε τεράστιες ευθύνες εάν δεν αδράξουμε αυτή την ευκαιρία.

    ReplyDelete
  3. Όλα είναι δανεικά. Αλλά και ο καπιταλισμός δανείζεται. Δανείζεται συνθήματα δικαιοσύνης, δανείζεται οράματα δημοκρατίας, δανείζεται χρήματα από την υπερξία. Δεν είναι λοιπόν παράλογο που κάθε πολιτικό σύστημα δανείζεται από τον ιδρώτα των άλλων -και ως εκ τούτου είναι καταπιεστικά προς μερίδες του πληθυσμού.

    ReplyDelete
  4. Παρμενίδη,

    στην Ελλάδα φαντασιωνόμαστε όλοι ότι είμαστε / ανήκουμε σε ευπαθείς ομάδες. Γίναμε μια χώρα ευπαθών που εθίστηκε στο να ζει με επιδόματα. Έτσι η ατομική μας στάση και συμπεριφορά χρεώνει τη χώρα συνολικά με δανεικά κι αντιπαραγωγική, αντιδημιουργική νοοτροπία. Οι ευπαθείς ζητάνε από τους άλλους να πράξουν για αυτούς. Αν αυτό δεν αλλάξει, τότε η χώρα θα βουλιάξει.

    ReplyDelete
  5. Καλά κάνει και τα χώνει ο Τσούκας. Γιατί η κατάσταση είναι δραματική.

    ReplyDelete
  6. Κι αν δεν το καταλάβουμε δεν θα κάνουμε και τίποτα. Και μερικά θέματα είναι πολύ απλά, αλλά κολώνοθυμν οι ηγεσίες

    ReplyDelete
  7. Παρμενίδη, ο θρήνος είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης. Όλοι θρηνούμε όταν χάνουμε κάτι σημαντικό.

    "Δείμε" του πολίτη: ο κομμουνισμός ήταν κι αυτός ένα σύστημα που υποσχόταν άνοιξη μετά από σκληρές προσπάθειες, που είχαν τελικά διάρκεια 70 ετών και οδήγησαν σε βαρύτερο χειμώνα, παρακάμπτοντας πλήρως την άνοιξη.
    Ονομάζεται "πολιτική". Οι πολιτικοί έχουν ένα στόχο: να ισχυροποιηθούν οι ίδιοι. Πώς το καταφέρνουν; Μειώνοντας την ισχύ των υπολοίπων. Γι' αυτό και σε χώρες με μεγάλο κρατικό τομέα τα δικαιώματα των υπολοίπων είναι ελάχιστα.

    Μεσούτ, έχεις δίκιο. Το ίδιο συμβαίνει και στις ΗΠΑ. Μόλις πέσει η οικονομία κλαίγονται όλοι και θέλουν επιδόματα.

    Δεν υπάρχει καμία απολύτως περίπτωση να βελτιωθεί μια οικονομία εάν το 50% ανήκει στο Κράτος, το οποίο δεν παράγει σχεδόν τίποτα.
    Είναι σαν να λέμε "θα δίνω κάθε βδομάδα το 50% των χρημάτων μου στο γείτονα που εργάζεται μόνο μία μέρα τη βδομάδα και μετά θα περιμένω να δω βελτίωση στα δικά μου οικονομικά".

    Οι "ελπίδα" των ανθρώπων είναι ουσιαστικά κατάρα σε τέτοιες περιπτώσεις. Μας τυφλώνει και μας κάνει να αγνοούμε την πραγματικότητα.

    Εγώ προτείνω: δώστε άδεια άνευ αποδοχών στην ελπίδα (να ξεκουραστεί) για 5 χρόνια και δοκιμάστε την τύχη σας στο εξωτερικό.

    Διότι όταν οι πολιτικοί δουν ότι η χώρα αδειάζει, τότε θα πάψουν να εκβιάζουν τους νέους μέσω του "δημοσίου τομέα". θα αναγκαστούν να περιορίσουν το δημόσιο και έτσι οι ξένοι και έλληνες επενδυτές θα αποφασίσουν να επενδύσουν στην Ελλάδα, κάτι που θα δημιουργήσει εργασίες κλπ.

    Πρέπει πρώτα να φύγετε.

    Στη χειρότερη περίπτωση θα έχετε ζήσει μια ωραία περιπέτεια και θα έχετε αποκτήσει φοβερές γνώσεις κι εμπειρίες.

    Εάν μείνετε στην Ελλάδα, αυτό σημαίνει για τους πολιτικούς ότι σας έχουν στο χέρι και ότι εσείς περιμένετε απ' αυτούς να σας σώσουν τη ζωή.

    ReplyDelete
  8. Gmosios:

    Η ηγεσία δεν κολώνει καθόλου. Απεναντίας μάλιστα, εξακολουθεί να υπερασπίζεται τα δικά της συμφέροντα.

    Υπάρχει κάποιος μηχανισμός ο οποίος θα τους τιμωρήσει εάν παραβλέψουν πλήρως τα συμφέροντα του κοσμάκη; (όπως ας πούμε φυλάκιση για παραβίαση συμβολαίου).

    Όχι. Και μη μου πεις "ο μηχανισμός είναι το μαύρο στις εκλογές", γιατί δεν ξέρω καμία περίπτωση πολιτικού που να πτώχευσε ή να φυλακίστηκε μετά από "μαύρο" στις εκλογές.
    Αντιθέτως, απολαμβάνουν κι αυτοί ένα σωρό ασυλίες.

    Από άσυλα καλά τα πάμε στη Δύση τώρα τελευταία.

    Τα καταφέραμε να καταργήσουμε τη νιμομότητα, το περί δικαίου αίσθημα, το καλό γούστο, την κοινή λογική που μας έκανε ισχυρούς και το ρίξαμε στην αγένεια, τον τσογλανισμό και την ανευθυνότητα.

    Οπότε μην περιμένετε τίποτα θετικό ή κάποια βελτίωση. Ακόμα κι αν βελτιωθούν τα πράγματα λίγο, η ανατροφή μας θα επικρατήσει και θα ξαναχαλάσουν.

    Γι' αυτό λέω: φύγετε στο εξωτερικό, ζήστε λίγο την περιπέτεια έστω και φτωχικά (τι έχετε να χάσετε;)... εκτός κι αν θέλετε να περιμένετε στην Ελλάδα μην τυχόν και χάσετε τη φοβερή εποχή που θα βελτιωθούν τόσο πολύ τα πράγματα... οι γονείς μου περίμεναν 30 χρόνια κι εγώ άλλα 20. Και πριν απ' αυτούς, ολόκληρες γενιές περίμεναν για αιώνες...

    ReplyDelete
  9. "Συζήτηση για την οικονομία στο Ίδρυμα Ανδρέα Παπανδρέου
    Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2010



    Συζήτηση με θέμα τις εμπειρίες υλοποίησης οικονομικών προγραμμάτων σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης πραγματοποιείται το Ίδρυμα Ανδρέα Παπανδρέου.

    Στη συζήτηση συμμετέχουν ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου κυβερνητικά στελέχη και εμπειρογνώμονες για θέματα οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής όπως ο αναπληρωτής Διευθυντής του Οικονομικού Τμήματος Μελετών του ΟΟΣΑ, Ρόμπερτ Φορντ και ο Εκτελεστικός Διευθυντής για τις Βόρειες Χώρες του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Γενς Χένρικσον.

    Στους συμμετέχοντες είναι επίσης ο Λάιφ Παγκρότσκι, Σουηδός βουλευτής και πρώην υπουργός Βιομηχανίας και Εμπορίου της Σουηδίας, ο Στιούαρτ Χόλαντ, πρώην βουλευτής και επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Coimbra και ο Τζέιμς Γκάλμπρέϊθ, καθηγητής στο Τμήμα Οικονομικών του Πανεπιστημίου του Σικάγου."

    Tυχεροί όσοι θα ζούν στην Ελλάδα τα επόμενα χρόνια.Και όσοι συμβάλουν σήμερα στο κτίσιμό της.Θα είναι οι Γεννήτορές της, θα είναι οι Πατέρες της.

    ReplyDelete
  10. Παρμενιδη

    καιρος να συνέλθεις. Κάθε λέξη του Τσούκα είναι αληθινή και ο ΓΑΠ σου δεν κάνει τίποτα περισσότερο απο το να περιμένει την ΕΕ να πάρει το πολιτικό κόστος.

    G700 - ζητήστε από τον Τσούκα ποστ γιά το πως μπορεί να αλλάξει η κατάσταση, θα είναι απολαυστικό

    ReplyDelete
  11. ο καταγωγικός λαϊκισμός του ΠΑΣΟΚ και ο κομματικός καιροσκοπισμός απέτρεψαν την εκσυγχρονιστική κυβέρνηση Σημίτη να προωθήσει περαιτέρω τη σχεδιαζόμενη μεταρρύθμιση

    Αμάν πια αυτή η φούσκα, αυτή η ψευτιά περί "εκσυγχρονιστή φιλελεύθερου Σημίτη" και παλαβομάρες.

    Από πότε αλήθεια, η έννοια του εκσυγχρονισμού ταυτίζεται με μια πολιτική που είχε ως αποτέλεσμα ρεκόρ ΛΟΥΚΕΤΩΝ στην αγορά (το 2003 μόνο, έκλεισαν 143.323 επιχειρήσεις στην Ελλάδα), την ΑΓΡΙΑ φορολογία (συνάφειες, αντικειμενικά τεκμήρια και 97 ΝΕΟΙ φόροι), την ΑΛΜΑΤΩΔΗ αύξηση της ανεργίας (ρεκόρ καταγεγραμμένης ανεργίας 11,9% στα μέσα του 2002) και ένα σωρό άλλα ΤΡΙΤΟΚΟΣΜΙΚΑ που είχαμε επί "συντρόφου" Σημίτη (Ολυμπιακή, φέσια, αλματώδη αύξηση δημοσίου χρέους, παραγωγικότητα ΜΗΔΕΝ, λογιστικές αλχημείες και μπαλώματα κτλ).

    Το να τα λένε στα καφενεία οι γέροι, το καταλαβαίνω. Αλλά να αναπαράγεται το συγκεκριμένο παραμύθι περί "εκσυγχρονιστικής κυβέρνησης Σημίτη" και από Πανεπιστημιακούς?

    Όσο για τα υπόλοιπα, η μέση Ελληνική οικογένεια ΣΗΜΕΡΑ στην Ελλάδα ασχολείται με ένα πράγμα: ΔΗΜΟΣΙΟ και ΑΣΕΠ! Φροντιστηριακοί όμιλοι για εξετάσεις ΑΣΕΠ!

    Συγχαρητήρια Έλληνες, έτσι θα δημιουργήσετε πλούτο και ανάπτυξη. Με το πως θα βάλετε τους αρίστους (wow!) με τον περιβόητο ΑΣΕΠ και από κει κι ύστερα όλοι οι άλλοι στα σκουπίδια.

    Προ ημερών κάποιος στο alter σκιζόταν από τα νεύρα του και άφρισε (παραλίγο να είχαμε εγκεφαλικό live) γιατί ακούστηκε ότι έγιναν κάποιες προσλήψεις εκτός ΑΣΕΠ και ούρλιαζε σαν τρελός "ΚΑΝΕΙΣ ΚΕΡΑΤΑΣ ΕΚΤΟΣ ΑΣΕΠ".

    ΟΛΟΙ οι Έλληνες καθημερινά με τον ΑΣΕΠ ασχολούνται. Όποιο δελτίο ειδήσεων κι αν δεις, όλο τα ίδια ακούς: ΑΣΕΠ, Αξιοκρατία, Δημόσιο, Μόρια.

    Οι κάτοικοι αυτής της χώρας νομίζουν ότι το μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδας είναι η αξιοκρατία και θα λυθεί με το ΑΣΕΠ. Έτσι σου λέει θα φτιάξει και η οικονομία (!) και θα έρθει ανάπτυξη (!) στον τόπο μας (!).
    ΝΑΙ, ΤΑ ΛΕΝΕ ΚΑΙ ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ!


    Η μέση Ελληνική οικογένεια φιλοξενεί κατά κανόνα ΑΝΕΡΓΟΥΣ, οι οποίοι περιμένουν πότε θα βγουν τα αποτελέσματα των εκατοντάδων προκηρύξεων. Ο Επαγγελματικός προσανατολισμός των νέων σήμερα, στοχεύει κυρίως στον ΔΗΜΟΣΙΟ τομέα (Πρώτες σε άνοδο οι σχολές Αστυφυλάκων και Στρατιωτικών, απορώ πως δεν βάζουν και ΑΕΙ για σκουπιδιάρηδες, θα κάνει θραύση στα μηχανογραφικά).

    Για όσους ακόμα αμφιβάλετε, πληκτρολογήστε "α" σε μια μηχανή αναζήτησης και θα καταλάβετε. Σε μια χώρα όπου το δημόσιο έχει θεοποιηθεί (σε λίγο θα γίνεται και ειδική παράκληση στις εκκλησίες για τον ΑΣΕΠ και την... αξιοκρατία), και οι κυβερνήσεις κάνουν αναμεταξύ τους κόντρα στο ποιος θα δώσει μεγαλύτερες αυξήσεις στις αποδοχές των δημοσίων αρχιτεμπέληδων ("εργαζόμενοι" λέει, στην Ελλάδα εργαζόμενος θεωρείται μόνο ο του Δημοσίου), τι κάθεστε και σκαλίζετε εδω πέρα?

    Αντί να βγούνε στους δρόμους οι κάτοικοι αυτής της χώρας για την έλλειψη θέσεων εργασίας και το κράτος-ΚΛΕΦΤΗ που έχουν, κάθονται και κλαίνε την μοίρα τους (έχοντας την ελπίδα του διορισμού, αλλιώς περιμένουν να γεράσουν).

    Φυσικά υπάρχει "σοβαρός λόγος" για τα μυαλά των Ελλήνων στο να βγουν στους δρόμους και να κάψουν την Αθήνα: Αν διαταραχθεί η "αξιοκρατία", αν δηλαδή διοριστεί κάποιος σκουπιδιάρης με Μ.Ο. απολυτηρίου Γυμνασίου 19, ενώ ο άλλος του 19,1 μείνει εκτός. Θα βγει στα κανάλια η υπόθεση και θα χυθεί αίμα. Μιλάμε πλέον για τέτοια καραγκιοζιλίκι-χώρα!

    Καθόλου περίεργο που μια καθαρά Δημοσιοϋπαλληλική μαφιόζικη συμμορία (ΠΑΣΟΚ) κυβερνάει το Ελλάντα. Τώρα φυσικά, βρήκε νέα δεξαμενή ψηφοφόρων. Μέχρι τώρα είχαν τους "στρατευμένους" ΔΥ, τώρα βρήκαν και τους Αφρικανούς για ψηφοφόρους.

    Ώπ! κοπέλια πέρασε η ώρα. Ώρα για μελέτη με τα βιβλία του φροντιστηρίου για τον νέο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ που βγαίνει τον Φλεβάρη για υποψήφιους σκουπιδιάρηδες στον Δήμο Περιστερίου, κι όποιος προλάβει τον κύριο είδε. Πάλι πανικός θα γίνεται, πάνω απο 30.000 αιτήσεις.

    Εδω κύριοι έχουμε σοσιαλισμό. Με τις υγείες μας.

    ReplyDelete
  12. Γεια σου Παρμενίδη αισιόδοξε.

    Καλό είναι βέβαια να είναι κάποιος αισιόδοξος.
    Καλό επίσης να είναι και ρεαλιστής:

    α) Εάν ήξεραν τι να κάνουν, τότε τι τις θέλουν τις συσκέψεις;

    β) Εάν ήταν τόσο εύκολο, τότε γιατί δεν έκαναν μια ανάλογη σύσκεψη το 1991 ας πούμε; (για να λύσουν όλα τα προβλήματα τότε και να ησυχάσουμε).

    γ) Εάν οι πανεπιστημιακοί ξέρουν τι τους γίνεται, τότε γιατί δεν μαζεύονται όλοι μαζί, να εκδώσουν ένα ωραίο βιβλίο με τίτλο "Το εγχειρίδιο..."
    που θα περιγράφει όλες τις λύσεις στα προβλήματα;

    Γιατί δεν προέβλεψε κανείς από αυτούς την κρίση και γιατί δεν άκουγαν τους άλλους που είχαν προβλέψει την κρίση από το 2002 κιόλας;

    δ) Μιλάς για τον ΓΑΠ σαν ένα φίλο μου που κάθε γυναίκα που γνωρίζει θέλει να την παντρευτεί επειδή τα λέει πιο καλά από την προηγούμενη.

    ε) Τα περίφημα περί "ανάπτυξης" τα ακούει η Ελλάδα κάθε 4ετία εδώ και 180 χρόνια. Δεν έχει αλλάξει στην ουσία τίποτα. Κι ούτε πρόκειται να αλλάξει.

    Οι αποταμιεύσεις δημιουργούν δυνατότητα πιστώσεων κι αυτές με τη σειρά τους δημιουργούν ιδιωτικές επενδύσεις (κεφάλαια) άρα και θέσεις εργασίας ή φτηνότερα προϊόντα.
    Το κράτος κάνει μόνο διαχειριστική εργασία, συνεπώς όταν υπερβεί κάποιο όριο έχει αρνητική επίπτωση.

    Οι δημόσιοι υπάλληλοι στην Ελλάδα πρέπει να μειωθούν όσο το δυνατόν συντομότερα από 800.000 σε 200.000 ώστε να απελευθερωθούν οι αναγκαίοι ΠΟΡΟΙ και το ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ για την ανάπτυξη που ονειρεύεστε. Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει σε 10 μόνο χρόνια διότι είναι μικρή κι αδύναμη χώρα για τέτοιου είδους δραστικές αλλαγές. Εάν έχουμε μείωση δημοσίων υπαλλήλων κατά 50.000 άτομα ανά έτος (μεγάλος αριθμός πραγματικά), τότε θα χρειαστούν 12 χρόνια για να έρθει ο δημόσιος τομέας σε λογικό επίπεδο. Μέχρι τότε όμως, ποιος πληρώνει το λογαριασμό, δεδομένου ότι το Ευρώ δεν μπορεί να εκδοθεί στην Ελλάδα;

    Κάτι διαβάζω περί μείωση ανταγωνιστικότητας της Ελλάδας στην 71η θέση (από την 61η που ήταν).
    http://www.weforum.org/pdf/GCR09/GCR20092010fullrankings.pdf
    Η Ελλάδα είναι μια θέση κάτω από την Αίγυπτο και μια θέση πάνω από την Κροατία. Βαλκάνια δηλαδή, καμία έκπληξη.
    Μας ξεπερνάει κατά 3 θέσεις το Καζακστάν και κατά 4 θέσεις η Μποτσουάνα. Η Κύπρος είναι στην 34η θέση. Το Αζερμπαϊζάν στην 51η θέση.

    Η Ελληνική κυβέρνηση βρήκε τη λύση για να ικανοποιήσει την ΕΕ: να τσακίσει τον ιδιωτικό τομέα μέσω φόρων. Επειδή ο ιδιωτικός τομέας συρρικνώνεται ήδη στην Ελλάδα, πού θα πάει όλος αυτός ο κόσμος; Ε, θα αναζητήσει διέξοδο είτε στη μετανάστευση, είτε στο δημόσιο. Η κυβέρνηση, για να αποφύγει το πολιτικό κόστος και φοβερές κοινωνικές αναταραχές, θα ιδρύσει "παρα-δημόσιους" οργανισμούς που θα επιδοτούνται κι αυτοί έμμεσα από το κράτος. Το έλλειμμα θα καλυφθεί σε παράξενες λογιστικές εγγραφές κλπ κλπ. και η πραγματική ανεργία θα αυξηθεί.

    Για φέτος τουλάχιστον, οι σοβαρές προβλέψεις μιλάμε για έλλειμα στα ίδια ή σε ανώτερα επίπεδα, αύξηση ανεργίας και περαιτέρω κατάρρευση ιδιωτικών επιχειρήσεων.

    Το γεγονός είναι ότι δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ πολιτικός στην Ελλάδα που να μην είναι κρατιστής.

    Γι' αυτό και το κράτος θα διογκωθεί περαιτέρω, η παραγωγικότητα θα μειωθεί ακόμα περισσότερο, καθιστώντας έτσι την Ελλάδα επίσημα ως τον παρία του δυτικού κόσμου έως το τέλος του 2010. Κι από κει και μετά μόνο προς τα κάτω.

    Κι όταν βλέπω και τις διαδηλώσεις... "νόμος είναι το δίκιο του εργάτη"... ποιος νόμος και ποιοι εργάτες ρε κακομοίρηδες... άμα βγάζεις 500 ευρώ το μήνα, τότε ΦΕΥΓΕΙΣ, δεν κάνεις διαδηλώσεις και μαλακίες για μικρά παιδιά...

    ReplyDelete
  13. Πρίν φύγετε όμως απο την Ελλάδα εκπαιδευτείτε να μάθετε να ζείτε σε Ιgloos.

    ReplyDelete
  14. H αισιοδοξία μου στηρίζεται στο γεγονός ότι μια σημαντική μερίδα(όχι όλοι) του πολιτικού προσωπικού του ΠΑΣΟΚ έχει κατανοήσει τη κρισιμότητα των περιστάσεων.
    Το σημερινό ΠΑΣΟΚ είναι το ωριμότερο ΠΑΣΟΚ που υπήρξε ποτέ.Το κόμμα με τα ικανότερα και εμπειρότερα στελέχη.Στελέχη που η συγκρότησή τους απέχει έτη φωτός ΑΠΟ ΤΑ ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ.Ενα κόμμα που στηρίζεται απο τις πιό παραγωγικές και δημιουργικές δυνάμεις της Ελληνικής κοινωνίας.
    Και το σπουδαιότερο, αυτή η χώρα, τη κρίσιμη αυτή περίοδο,έχει ένα πρωθυπουργό που θα το ζήλευε κάθε χώρα στο κόσμο να τον έχει ως πρωθυπουργό της.
    Τα παράσιτα και τα τρωκτικά που λυμαίνονται την Ελλάδα δεν θα το βάλλουν κάτω εύκολα.Αλλά νομίζω ότι αυτή τη φορά δίνουν τη τελευταία τους μάχη.Θα είναι αιματηρή η μάχη.Θα χαθούν αθώοι.Αλλά το αποτέλεσμα θα είναι η ΕΠΑΝΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ.

    ReplyDelete
  15. Και φυσικά το νέο Σύνταγμα της Νέας Ελλάδας θα είναι το ΠΣΑ.Που κτίζεται αυτές τις μέρες.Με τη βοήθεια της ΕΕ, του ΔΝΤ,του ΟΟΣΑ και πολλών ανεξάρτητων εμπειρογωμόνων και επιστημόνων διεθνούς κύρους που κινητοπιεί προσωπικά ο ΓΑΠ.Οπως αυτοί που, επί 10 ώρες χθές κλεισμένοι σε μια αίθουσα με Ελληνες ιθύνοντες στο "Ιδρυμα Ανδρέας Παπανδρέου",έδοσαν το αποσταγμα της σοφίας τους για το νέο μοντέλο ανάπτυξης και τη μελλοντική προοπτική της χώρας.

    ReplyDelete
  16. Υπάρχουν δύο διαφορετικά ζητήματα.

    1) η αποτύπωση της υφιστάμενης κατάστασης

    2) η προσέγγιση αντιμετώπισης αυτής της κατάστασης

    Όλοι συμφωνούμε ότι βρισκόματε σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Το θέμα είναι πώς αποφασίζουμε να πράξουμε από εδώ και πέρα. Η αισιοδοξία δε σημαίνει αφέλεια ή φαντασιοπληξία. Είναι τρόπος προσέγγισης των πραγμάτων. Η απαισιοδοξία που μας διακατέχει κι ο στυγνός ρεαλισμός που επικαλούμαστε οι περισσότεροι για κάθε μικρό ή μεγάλο ζήτημα που προκύπτει κάθε φορά, είναι εν μέρει προσχηματικός για μια σούπα ανάλυση χωρίς βάθος και χωρίς θέληση να συμμετέχουμε επί της ουσίας κι εμείς οι ίδιοι στην επίλυση των προβλημάτων. Αυτή η στάση είναι άλλη μια ασθένεια που κληρονομήσαμε από το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης, καιρός όμως είναι να τη θεραπεύσουμε.

    ReplyDelete
  17. Το άρθρο εντοπίζει με έμμεσο τρόπο, έστω κι αν το επιχειρεί μέσα από ένα τρίτο πρόσωπο (Γιαννίτσης) την πραγματική αιτία των περισσοτέρων δεινών της ελληνικής κοινωνίας:

    Αφού έχουμε παραιτηθεί από τη δυνατότητα να επηρεάσουμε το συλλογικό μας μέλλον, έχουμε καταληφθεί από έναν υλιστικό μηδενισμό: το άγχος τής με κάθε τρόπο άμεσης ικανοποίησης τωρινών αναγκών.

    Προσωπικά βέβαια θα το έγραφα κάπως έτσι:

    Αφού οι εγχώριοι ιδεολογικοί μεταπράτες καταφέρανε να αναγάγουν σε ύψιστη εθνική αξία τον υλιστικό μηδενισμό και τα παράγωγά του, η κοινωνία αποσυντέθηκε και συλλογικά παραιτήθηκε από κάθε δυνατότητα ή προσδοκία επηρεασμού του μέλλοντός της.

    Ποιο όμορφα πιστεύω έτσι, αφού το πρώτο οδηγεί λογικά στο δεύτερο

    ReplyDelete
  18. Όταν θες να ληστέψεις ένα σπίτι, δεν στέλνεις προειδοποιητικές κοινοποιήσεις στους ενοίκους.
    Αυτό έκανε ο ΓΑΠ: προειδοποιεί για σκληρά μέτρα, στο μεταξύ δεν παίρνει απολύτως κανένα μέτρο και βέβαια ο κόσμος κρύβει τα λεφτά του και καλά κάνει.

    Παρμενίδη, εάν το νέο σύνταγμα το γράφουν οι ΕΕ, ΟΟΣΑ και ΔΝΤ, αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα έχει πάψει πλέον να υπάρχει.

    Ο ΓΑΠ κάνει meetings γιατί δεν ξέρει να κάνει τίποτα άλλο. Για να κυβερνήσει πραγματικά, πρέπει να διαβάσει τα απομνημονεύματα του γέρου Καραμανλή και του Στάλιν. Τώρα περισσότερο παρά ποέ απαιτείται "σιδηρά χείρα". Μέχρι τώρα ο ΓΑΠ είναι ένα φοβισμένο κατσίκι που δεν έχει τα αρχ... να κυβερνήσει πραγματικά, θέλει μόνο να κάθεται να συζητάει όπως ένας γνήσιος ακαδημαϊκός.

    Οι χώρες κυβερνώνται από δικτάτορες, όχι από συζητητές.
    Έως τώρα η δύση είχε την πολυτέλεια της "δημοκρατίας των συλλόγων και σωματείων" επειδή είχαμε την Ασία και τους μετανάστες να δουλεύουν τσάμπα για λογαριασμό μας.
    Οι σκλάβοι ξυπνήσανε και οι χοντροί δυτικοί φοβούνται ότι θα χάσουν τα βιντεοπαιχνίδια.

    Εφόσον ο ΓΑΠ κάνει meetings με επιτροπές και τίποτα άλλο, αυτό σημαίνει στα σίγουρα ότι δεν υπάρχει ηγέτης με τσεκούρι, άρα το πράμα πάει για καταστροφή. Εάν δεν υπήρχαν σύννεφα καταστροφής στον ορίζοντα, τότε δεν θα κάνανε meetings με το ΔΝΤ.

    Από την άλλη, έως τώρα δεν έχει παρθεί κανένα απολύτως μέτρο, δεν έχει γίνει καμία αλλαγή και δεν υπάρχει βελτίωση των οικονομικών (στον ιδιωτικό τομέα και το κράτος) έστω και κατά 1 ευρώ.

    Φύγετε όσοι μπορείτε. Αλλά και πού να πάτε... όλη η Δύση έχει γίνει μπουρδέλο από τότε που αποφασίσανε να σταματήσουν την εργασία και να το ρίξουν στα βιντεοπαιχνίδια.

    Μόλις κάνει η Κίνα ότι απελευθερώνει το νόμισμά της κι αρχίσει να αυξάνει το αποθεματικό της σε χρυσό, η Ευρώπη κλείνει το μαγαζί με λουκέτο, η Γερμανία πετάει πέρα το ευρώ (έκπληξη, ε; ουσιαστικά σημαίνει "πετάει πέρα τους κηφήνες") και η Αμερική "πωλείται όσο όσο" στους Ασιάτες (η Αμερική είναι πάντα πουλημένη σε κάποιον, οπότε δεν τους νοιάζει).

    Η Ελλάδα είναι irrelevant.

    Ο Χέλμουτ Σμιτ είχε πει ότι μόνο τον Καραμανλή (το γέρο) εμπιστευόταν από όλους τους Έλληνες πολιτικούς. Όλοι οι άλλοι ήταν φρου φρου κι αρώματα.

    Όσον αφορά στους συνδικαλιστές και λοιπούς που λένε "να ανεβάσουμε τα 500 ευρώ στα 800 και τα 800 στα 1000), άντε ρε με τα ψίχουλά σας να πάτε να σας δει κάνας (φτηνός) γιατρός... σε λίγο θα βγάζουν οι Κινέζοι τα διπλάσια και στην Ελλάδα θα τσακώνονται για ψιλά και κολοκύθια με τη ρίγανη...
    Και θα κάνει meetings ο ψιλικατζής ΓΑΠ για να δει εάν θα δώσει επιδόματα των 30 ευρώ.

    Ποτέ στην ιστορία της δεν ήταν ο Ελληνισμός τόσο μικρός σε νοοτροπία. Ούτε κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας.

    Από τους Αμερικάνους δεν περιμένω τίποτα διότι η Αμερική δεν είναι παρά ένας χώρος για μπίζνες. Αλλά από τους Έλληνες του Μ. Αλεξάνδρου περίμενα κάτι περισσότερο από το να είναι φοβισμένοι χοντρούληδες που κάνουν meetings με χαρτογιακάδες του ΔΝΤ που έχουν σεξουαλικά προβλήματα.

    ReplyDelete
  19. Λεφτέρη καλό είναι επίσης να έχουμε επίγνωση του μεγέθους μας και να μην αισθανόμαστε κατανάγκην μειονεκτικά. Δεν είμαστε Κίνα και δε θα γίνουμε ποτέ. Δεν είμαστε ΗΠΑ και δε θα γίνουμε ποτέ. Είμαστε η Ελλάδα των 11 εκ. κατοίκων και των 2 εκ μεταναστών, κι αναζητούμε την ταυτότητα μας στον 21ο αιώνα.

    ReplyDelete
  20. Γεια σου Μεσούτ

    Συμφωνώ. Κι αφού είμαστε η Ελλάδα των 11 εκατομ., τότε ποια έννοια έχει η συμμετοχή μας στην ΕΕ; Να μας κατσαδιάζουν οι Γερμανοί επειδή είμαστε μικρότερη χώρα και δεν μπορούμε συνεπώς να ανταποκριθούμε στα μαθηματικά μεγέθη που μας επιβάλουν;

    ReplyDelete
  21. Ή μήπως επειδή είμαστε μικρή χώρα πρέπει να χειροτερεύουμε την κατάστασή μας, καταλήγοντας να έχουμε μεγαλύτερο Διαχειριστικό Τομέα ("δημόσιο") από ιδιωτικό τομέα;

    Είναι δυνατόν να επιβιώσει μια μικρή χώρα όταν για κάθε 1 παραγωγικό φορολογούμενο έχεις 0,5 φοροεισπράκτορες και 0,5 διαχειριστές;

    ReplyDelete