Ο Μίλτος Παύλου, Διευθυντής του Εθνικού Παρατηρητηρίου του Ρατσισμού και της Ξενοφοβίας ΕΝΩΣΗ-ΚΕΜΟ/i-RED και η Aννα Τριανταφυλλίδου, Επίκουρη Καθηγήτρια στο Δημοκρίτειο Πανεπιστημίο Θράκης και κύρια Ερευνήτρια στο ΕΛΙΑΜΕΠ, παρεμβαίνουν δυναμικά στην διαβούλευση για το νέο νομοσχέδιο περί ιθαγένειας και πολιτογράφησης μεταναστών που γίνεται στο www.opengov.gr/ypes. Το κείμενο που ακολουθεί έχει τη μορφή ηλεκτρονικού petition που σχολιάζει το νομοσχέδιο και το συγκρίνει με την Ευρωπαϊκή πραγματικότητα. H G700 χαιρετίζει την πρωτοβουλία και φυσικά υπογράφει το petition.
G700
Μεγάλο μέρος των σχολίων στη διαβούλευση που έχει ανοίξει το Υπουργείο Εσωτερικών στο www.opengov.gr/ypes είναι δυστυχώς αποτέλεσμα παραπληροφόρησης. Kάποτε δε προδίδουν ότι οι γράφοντες δεν έχουν καν αναγνώσει αυτό το ίδιο το νομοσχέδιο που επικρίνουν ή λασπολογούν.
Η αβάσιμη κινδυνολογία περί αλλοίωσης του έθνους και περί φυλετικής διαφοροποίησης, είναι απαράδεκτη σε μια δημοκρατία και κάποτε ποινικά κολάσιμη. Μπορεί να προκαλέσει μόνο θύματα βίας, δυσανεξίας, χειραγώγησης, απογοήτευσης και ματαίωσης από όλες τις πλευρές. Μέσα στην προσπάθεια δημιουργίας πόλωσης και όξυνσης μέσα από εμπρηστικές διαστρεβλώσεις, δαιμονοποιήσεις και ρατσιστικής έμπνευσης υστερίες, ακόμα και εκείνοι που τις εκφέρουν έχουν να χάσουν.
Οι προτεινόμενες ρυθμίσεις βρίσκονται σαφώς στο μέσο όρο (αν όχι λίγο κάτω από αυτόν) των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών και είναι εύλογες και δικαιολογημένες, όσο και επιφυλακτικές και προσεκτικές. Aξίζει λοιπόν να σημειώσουμε κάποια σημεία που χρήζουν προσοχής από ειδικούς και μη, από τους κατέχοντες πολιτικά αξιώματα αλλά και κυρίως τους απλούς πολίτες:
1- Σήμερα υπάρχει ήδη «αλλοίωση» του 'δήμου' στο βαθμό που για πολλά έτη εργαζόμενοι και τα παιδιά τους στη χώρα δεν έχουν κανένα απολύτως δικαίωμα να πουν τη γνώμη τους ακόμα και για το πού πρέπει να μπουν κάδοι καθαριότητας ή μια παιδική χαρά.
2- Αξίζει να αναλογιστούμε τι θα λέγαμε και πώς θα αντιδρούσαμε εάν έλληνες μετανάστες για δεκαετίες στην Αμερική, τη Γερμανία κλπ. είχαν δικαίωμα (υποχρέωση) μόνο να εργάζονται και όχι να λένε τη γνώμη τους, ούτε καν για ζητήματα που τους αφορούν άμεσα σε τοπικό επίπεδο. Ο κίνδυνος λοιπόν για την Ελλάδα δεν είναι εκείνος της «αλλοίωσης» της εθνική ομοιογένειας αλλά η αναβίωση ενός αποκρουστικού καθεστώτος ειλώτων και πληβείων. Στο δημοκρατικό σύστημα δεν χωρεί τέτοιος αποκλεισμός.
3- Το μεταναστευτικό και ο κώδικας ιθαγένειας έχουν αποδειχθεί εξαιρετικά προβληματικά και παρωχημένα, ακριβώς επειδή καμία κυβέρνηση δεν τα άγγιξε όταν έπρεπε. Αποτέλεσμα είναι σήμερα η Ελλάδα να βρίσκεται κάτω από όλες τις χώρες της ΕΕ των 27 στις σχετικές ρυθμίσεις. Ως τέτοια σήμερα το «μεταναστευτικό» βρίσκεται ενώπιόν μας ως γόρδιος δεσμός και χρήζει ανάλογων - όσο και νηφάλιων και δημοκρατικών - λύσεων.
4- Η απόδοση ιθαγένειας στους ανθρώπους με αποδεδειγμένα ισχυρούς δεσμούς με την Ελλάδα, έχει μέγιστο όφελος πρώτα απ'όλα για το σύνολο των Ελλήνων και κατόπιν για τους πολιτογραφηθέντες. Η ισότητα δικαιωμάτων ανάμεσα στους κατοίκους της χώρας που έχουν κτίσει παραγωγικά το κέντρο της ζωής τους και το μέλλον τους στην Ελλάδα, μόνο καλό μπορεί να κάνει σε όλους τους εργαζόμενους, ιδιαίτερα στη νέα γενιά, απέναντι σε φαινόμενα ανασφάλιστης ή επισφαλούς απασχόλησης, εκμετάλλευσης, ολιγαρχίας και κρίσης της δημοκρατίας. Η διατήρηση μεγάλου μέρους της εργατικής δύναμης σε επισφαλή θέση έχει προφανώς αρνητική επίπτωση σε όλους τους εργαζόμενους (ασφαλιστικά-εργασιακά δικαιώματα), ενώ συντηρεί τις ολιγαρχίες και τους ισχυρότερους που εμμέσως ή άμεσα εκμεταλλεύονται αυτήν την κατάσταση.
5- Γιατί λοιπόν ακριβώς εκείνοι που θα έπρεπε να προσβλέπουν στην υπηκοότητα ή το δικαίωμα ψήφου στις τοπικές εκλογές για τους μετανάστες να αντιδρουν σε αυτή τη μεταρρύθμιση; Η απάντηση ίσως βρίσκεται στην αρκετά παλιά (και ενίοτε δύσοσμη, βλ.«Βατοπέδιο») διαπλοκή ανάμεσα σε κομμάτι της πολιτικής τάξης και τους υπερπατριώτες και τους μονοπωλητές της εθνικής ταυτότητας με το αζημίωτο. Αυτή η πολιτική ομάδα από τα όρια του 'κέντρου' έως την ακροδεξιά είναι και εκείνη που σήμερα, επισείοντας την ανύπαρκτη απειλή σκιάχτρο της «αλλοίωσης της εθνικής ομοιογένειας», επιδιώκει να στρέψει τους λιγότερο ισχυρούς και λιγότερο ενημερωμένους - ή απλά χειραγωγημένους. Συχνά σε αντίθεση προς τα ίδια τους τα συμφέροντα για μια πιο δίκαιη κοινωνία. Ένα παράδειγμα: σε ποιον μπορεί να συμφέρει να μην έχουν δικαιώματα τα παιδιά μεταναστών όταν εισέρχονται στην αγορά εργασίας; η ευάλωτη θέση τους αποβαίνει σε βάρος ολόκληρης της νέας γενιάς ανεξαρτήτως ιθαγένειας που ανταγωνίζεται αυτό το χαμηλά αμειβόμενο και λιγότερο προστατευμένο από το νόμο εργατικό δυναμικό.
6- Η νηφάλια ρύθμιση (όπως εκείνη που πρότεινε η Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου http://www.hlhr.gr) που εκτιμά την πραγματική ένταξη του πολιτογραφηθέντα στην ελληνική κοινωνία καθώς και τη δυνατότητά του να συμμετάσχει ενεργά και ουσιαστικά στην ελληνική πολιτική κοινότητα, σύμφωνα με τις θεμελιώδεις δημοκρατικές αρχές οι οποίες την διέπουν, είναι επαρκής για να κατευναστούν οι, κατά τη γνώμη μας αβάσιμοι, φόβοι 'αυτόματης' απόδοσης ιθαγένειας.
7- Επιπλέον το προτεινόμενο σχέδιο νόμου επιδέχεται ουσιαστικών βελτιώσεων που θα βοηθήσουν την εφαρμογή του στην πράξη, αποφεύγοντας ασάφειες:
- Δεν είναι σαφής η σκοπιμότητα της ρύθμισης για συμμετοχή στις τρεις πρώτες τάξεις υποχρεωτικής εκπαίδευσης. Θα μπορούσε να είναι οποιεσδήποτε τρεις τάξεις του Δημοτικού. Εξαιρείται επίσης ένα σημαντικό κομμάτι για το οποίο έχουν επενδυθεί δημόσιοι πόροι: οι μετανάστες που έχοντας μεταναστεύσει ανήλικοι και έχοντας φοιτήσει λίγα έτη (λιγότερα των έξι) και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση αποφοιτούν από ελληνικά πανεπιστήμια. Θα ήταν δοκιμη μια ρύθμιση ως εξής: "...το τέκνο αλλοδαπών που έχει φοιτήσει για έξι τουλάχιστον έτη σε ελληνικό εκπαιδευτικό ίδρυμα στην Ελλάδα."
- χρειάζεται να καλυφθούν οι περιπτώσεις γονικής μέριμνας από τρίτους (και όχι τους γονείς). Αυτό μπορεί να καταστεί σαφές και ερμηνευτικά αλλά θα βοηθούσε η διαζευκτική αναφορά "των γονέων ή των ασκούντων τη γονική μέριμνα στην Ελλάδα".
- η παρ.2 του 1Α είναι δόκιμο να δίνει τη δυνατότητα πολιτογράφησης με την πλήρωση των προϋποθέσεων που αναφέρονται και όχι μετά από το 18ο έτος της ηλικίας των παιδιών. Εϊναι προβληματικό να τα διατηρεί στην αναμονή της απονομής αυτού του δικαιώματος για δεκαετίες (για περίοδο δηλαδή μεγαλύτερη ακόμα και για τους μη γεννηθέντες ή μεταναστεύσαντες ανήλικους στη χώρα) οδηγώντας σε διακρίσεις και δυχεραίνοντας τελικά την ίδια την εφαρμογή του νέου κώδικα ιθαγένειας στην κοινωνία.
- η ρύθμιση για νόμιμη διαμονή είναι εύλογη σε έναν κώδικα ιθαγένειας. Ωστόσο, ενόψει πολύχρονης προβληματικής πολιτικής αδειών διαμονής, πολλοί έχουν εκπέσει της νομιμότητας ή δεν έχουν συνεχή νόμιμη διαμονή όχι με δική τους ευθύνη. Μπορεί, διατηρώντας τη ρύθμιση εδώ για νόμιμη διαμονή, να προστεθεί μια μεταβατική διάταξη μόνο για την πρώτη εφαρμογή του νέου νόμου που να προβλέπει για ένα περιορισμένο χρόνο - κυρίως με στόχο τη λεγόμενη μιάμιση γενιά - τη δυνατότητα υποβολής αίτησης πολιτογράφησης μόνο με το στοιχείο της πραγματικής (και όχι αναγκαστικά συνεχούς και νόμιμης) διαμονής και των αποδεδειγμένων δεσμών με τη χώρα όπως και της ένταξης στην ελληνική κοινωνία.
- Η προϋπόθεση της εν τοις πράγμασι πενταετούς συνεχούς διαμονής μέσα από μεταβατικές διατάξεις ειδικά για την παρούσα «μιάμιση» και «δεύτερη» γενιά μεταναστών (παιδιά που μετανάστευσαν ανήλικα ή γεννήθηκαν) που έχουν βρεθεί εκτός νομιμότητας λόγω του προβληματικού συστήματος αδειών διαμονής που ισχύει έως σήμερα, είναι απαραίτητη για την πολιτογράφηση ακριβώς του δυναμικού κομματιού της νέας γενιάς που έφερε το ζήτημα της ιθαγένειας των παιδιών των μεταναστών στη δημόσια συζήτηση και νομιμοποίησε την αναγκαιότητα και σκοπιμότητα της διεύρυνσης της ιδιότητας του Έλληνα πολίτη.
- ο περιορισμός του δικαιώματος του εκλέγεσθαι, ελληνική πρωτοτυπία εάν ψηφιστεί ως έχει, μπορεί να αποβεί εξαιρετικά προβληματικός στην πρακτική εφαρμογή του. Κινδυνεύει να δημιουργήσει δημότες 2 κατηγοριών, ενώ μπορεί να οδηγήσει και σε πρακτικά προβλήματα νομιμοποίησης και διαδικασίας (πχ. δυσχέρεια στον ορισμό αντιδημάρχων αλλά και νομιμοποίηση δημάρχων) εκεί όπου οι ιδανικότεροι και πλέον ψηφισμένοι σύμβουλοι μπορεί να είναι αλλοδαποί. Αν και η Ελλάδα δυστυχώς δεν έχει ακόμη επικυρώσει τη Διεθνή Σύμβαση για τη συμμετοχή των Μεταναστών στη Δημόσια Ζωή μπορεί τουλάχιστον να μη βλάψει τη δημοκρατική της συνοχή αποδίδοντας ίσα δικαιώματα πολιτικής συμμετοχής στους επί μακρόν διαμένοντες (όπως άλλωστε υποδεικνύει και η σχετική οδηγία 2003/109/ΕΚ)
- To ύψος του παραβόλου πρέπει να είναι αναλογικό ως προς το κόστος των ανάλογων επιτροπών και των επιπλέον διαδικασιών που απαιτούνται. Λόγω του συμβολισμού του σε πολλές χώρες δεν είναι υψηλότερο από το χαρτόσημο για την έκδοση ενός δελτίου ταυτότητας. Εάν διατηρηθεί στα 1000 τότε είτε λειτουργεί αποτρεπτικά, είτε με εισπρακτική λογική αφαίμαξης μιας οικογένειας, κάτι που δεν αρμόζει στην οικοδόμηση σχέσης κράτους-πολίτη και μάλιστα στην πρώτη ανάλογη συναλλαγή του υπό πολιτογράφηση με τη διοίκηση. Ως εκ τούτου το παράβολο επείγει να μειωθεί με βάση την εκτίμηση της επιβάρυνσης της διοίκησης για την εξέταση των αιτήσεων πολιτογραφησης. Ένα αναλογικό παράβολο ενδέχεται να κυμαίνεται ανάμεσα στα 50-200 ευρώ.
8. Αξίζει να δούμε και να διαβάσουμε προσεκτικά το νόμο. Αξίζει να φανταστούμε μια νέα ελληνική κοινωνία.
Η ιδιότητα του πολίτη στην Ελλάδα και στην Ευρώπη
Το κύριο επιχείρημα όσων κινδυνολογούν επεισείοντας απειλές «αλλοίωσης» του πληθυσμού από την την ευχερέστερη απόδοση ιθαγένειας στα παιδιά των μεταναστών και τους γονείς τους είναι ότι απειλείται η εθνική «ομοιογένεια».
Αυτό το επιχείρημα αγνοεί ότι η Ελλάδα, όπως και κάθε σύγχρονο έθνος-κράτος, έχει ιδρυθεί, μετασχηματιστεί και εξελιχθεί μέσα από συγκλίσεις διαφορετικών τοπικών και περιφερειακών πολιτισμικών ταυτοτήτων και ότι ο καθένας μας κουβαλάει έναν πλούτο από εντελώς διαφορετικές εθνοτικές, συνειδησιακές και κοινωνικές ταυτότητες.
Επίσης αποκρύπτει ότι η επίκληση μιας υποτιθέμενης ενιαίας και μονολιθικής «εθνοθρησκευτικής ομοιογένειας» και μάλιστα μέσα από δεσμούς αίματος που παραμένουν ευδιάκριτοι ως ευθεία γραμμή ανά τους αιώνες, δεν είναι παρά ένας μύθος που αποτέλεσε πάντα εργαλείο αποκλεισμού και διακρίσεων με δυσμενείς συνέπειες για το συλλογικό συμφέρον και όχι μόνο για τα άμεσα και ορατά του θύματα. Αν ο μύθος αυτός ευσταθούσε, τότε η μοναδικότητα αυτής της γωνιάς της υφηλίου θα συγκέντρωνε το έκπληκτο ενδιαφέρον γενετιστών και μελετητών του DNA.
Αντιθέτως, σε κάθε ιστορική περίοδο οι κάτοικοι της επικράτειας αναγνώρισαν εαυτούς γύρω από ένα σύνολο κοινών πεποιθήσεων και, συχνά θρησκευτικής και πολιτιστικής, συνείδησης. Έτσι σε κάθε εποχή, το 'δίκαιο του αίματος' και η ιθαγένεια με βάση ένα κοινό 'γένος' δεν είναι παρά 'δίκαιο του εδάφους΄ (πολίτες=κάτοικοι) που στη διαδικασία αναγνώρισης και οικοδόμησης μιας κοινής εθνικής και πολιτισμικής ταυτότητας μετατρέπεται σε δίκαιο του αίματος (πολίτες=κάτοικοι με κοινή 'καταγωγή' και 'θρησκεία').
Συχνά αυτή η ταυτότητα καθοριζόταν σε σχέση με τους άλλους και στα πλαίσια συγκρούσεων και πολέμων. Σήμερα, όπου τουλάχιστον σε αυτήν την ήπειρο, οι θρησκευτικοί πόλεμοι είναι απίθανοι, οι κάτοικοι της χώρας που επιθυμούν να ενταχθούν παραγωγικά σε μια πολιτική ενότητα και συλλογικότητα μπορούν να αναγνωριστούν γύρω από συνταγματικές αξίες της αξιοπρέπειας, της πλήρους πολιτικής και κοινωνικής συμμετοχής, τις ελευθερίες, τα δικαιώματα και το στόχο της κοινωνικής ισότητας, σε ένα δημοκρατικό κράτος δικαίου.
Αν δούμε πώς οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες έχουν αναπτύξει τις δικές τους πολιτικές ιθαγένειας και πολιτογράφησης θα διαπιστώσουμε ότι οι σχεδόν όλες τους έχουν προβλέψει μια λιγότερο ή περισσότερο ευνοϊκή πρόσβαση της δεύτερης γενιάς μεταναστών στην ιθαγένεια. Η πλειοψηφία τους (2 στις 3 ευρωπαϊκές χώρες) παραχωρεί την ιθαγένεια σε όσους γεννήθηκαν στη χώρα είτε αυτόματα με τη γέννηση (25%) είτε μετά από 3 έτη (22%) ή 5 έτη (19%). Η Ελλάδα είναι πλέον η μόνη χώρα που δεν προβλέπει κάποια ειδική ρύθμιση για τους μετανάστες δεύτερης γενιάς για πρόσβαση στη δυνατότητα να γίνουν έλληνες πολίτες πριν από τους γονείς τους. Ακόμα και οι υπόλοιπες χώρες με αυστηρές προϋποθέσεις (Αυστρία, Ιταλία, Κύπρος) προβλέπουν ευνοϊκότερους όρους πρόσβασης στη μακρά διαμονή και ειδικές ρυθμίσεις για τη δεύτερη γενιά).
Αντίστοιχα, ένας μεγάλος αριθμός ευρωπαϊκών χωρών (11: 41%) χορηγεί στην 1η γενιά μεταναστών την ιθαγένεια σε λιγότερα από 5-6 χρόνια και 14 χώρες σε 8-10 χρόνια.
Όταν εφαρμοστεί η πρόσφατη διακήρυξη του Πρωθυπουργού κ.Παπανδρέου δεν πρόκειται να συμβεί κάτι το συνταρακτικό, αλλά απλά η Ελλάδα θα εναρμονίσει τις πολιτικές της ιθαγένειας κάπου κοντά στο μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην εποχή της νέας μετανάστευσης.
Ωστόσο, ακόμα και αν παραχωρηθεί η ιθαγένεια αυτή θα παραμείνει νεκρό γράμμα εάν δεν συνοδεύεται από την αποτελεσματική εφαρμογή της νομοθεσίας κατά των διακρίσεων και από συμμετοχικές δομές, αντάξιες σε μια δυναμική και αναπτυσσόμενη ελληνική κοινωνία.
Γι' αυτό χρειάζεται χορήγηση του καθεστώτος μακράς διαμονής στους εκατοντάδες χιλιάδες διαμένοντες πάνω από πέντε και δέκα χρόνια στην Ελλάδα - συμπεριλαμβανομένης της λεγόμενης «μιάμιση» γενιάς - το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι στις δημοτικές εκλογές, και η ενίσχυση και συμμετοχή των οργανώσεων μεταναστών σε έναν πραγματικά δημοκρατικό δημόσιο εθνικό διάλογο για τη μετανάστευση.
Εκλέγειν και εκλέγεσθαι στις τοπικές εκλογές: Μετά από χρόνια ξενοφοβικής μεταναστευτικής πολιτικής η Ελλάδα συγκαταλέγεται ανάμεσα στη μικρή μειοψηφία των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που εμποδίζουν τη συμμετοχή όλων μεταναστών στη δημόσια ζωή. Στις μισές ευρωπαϊκές χώρες οι μετανάστες ψηφίζουν, ενώ στο 18% ψηφίζουν, αλλά και εκλέγονται στις τοπικές εκλογές. Η απουσία δυνατότητας συμμετοχής στις τοπικές εκλογές, αποτελεί ένα σοβαρό δημοκρατικό έλλειμμα κυρίως για τις χώρες εκείνες στις οποίες οι μετανάστες αποτελούν ένα σημαντικό κομμάτι του εργατικού δυναμικού, της χειρωνακτικής εργασίας και των υπηρεσιών. Με άλλα λόγια όταν εκατοντάδες χιλιάδες ή εκατομμύρια ζουν και εργάζονται σε μια χώρα αλλά δεν έχουν λόγο στη διαχείριση των κοινών και σε αποφάσεις που τους αφορούν τότε υπάρχει πρόβλημα. Η δημοκρατική συμβίωση απειλείται από την εκμετάλλευση ενός εργατικού δυναμικού χωρίς πολιτικά δικαιώματα - αλλά και υποχρεώσεις - και οι κοινωνικές εντάσεις καραδοκούν ως νομοτελειακή συνέπεια.
Το πρόβλημα είναι ακόμη μεγαλύτερο στις χώρες εκείνες όπου ούτε η ιθαγένεια χορηγείται εύκολα στους μετανάστες 1ης γενιάς. Με εξαίρεση την Τσεχία και την Πολωνία, που έχουν ανάλογα αρνητικές πολιτικές ιθαγένειας και πολιτικής συμμετοχής, αλλά δεν φιλοξενούν σημαντικούς αριθμούς μεταναστών, όλες οι υπόλοιπες χώρες σε ένα από τα δύο πεδία (ιθαγένειας ή εκλέγειν-εκλέγεσθαι σε τοπικές εκλογές) παρέχουν δικαιώματα είτε πολιτικής συμμετοχής, είτε πρόσβασης στην ιθαγένεια. Μόνον η Ελλάδα και η Κύπρος είναι απόλυτα αρνητικές, αδικαιολόγητα ως προς το βαθμό παραγωγικής συμμετοχής του μεταναστευτικού δυναμικού στην οικονομία και κοινωνία τους.
Όταν παραχωρηθεί το δικαίωμα ψήφου στους μετανάστες μακροχρόνιας διαμονής στην Ελλάδα η Ελλάδα απλά θα ενταχθεί στην πλειοψηφία των δημοκρατικών χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου οι μετανάστες ψηφίζουν και εκλέγονται στις δημοτικές εκλογές.
Πολιτική συμμετοχή και διαβούλευση: Το πρόβλημα της Ελλάδας που ανέδειξε η έρευνα για την Ένταξη των Μεταναστών (Migration Policy Index) είναι ότι οι πολιτικές της για τη μετανάστευση δεν περιέχουν την παραμικρή διέξοδο για δημοκρατική συμμετοχή και για δικαιώματα στους μετανάστες παρά την πολυετή παραγωγική τους συμβολή στην κοινωνία και οικονομία.
Χώρες με κλειστές πολιτικές ιθαγένειας για την 1η γενιά παρέχουν ευνοϊκότερους για τη 2η γενιά, ή δίνουν τη δυνατότητα ψήφου στις τοπικές εκλογές ή για συμμετοχή σε δημόσια διαβούλευση για θέματα που τους αφορούν (μεταναστευτική πολιτική). Αντίθετα ακόμη και στο τελευταίο αυτό τομέα η Ελλάδα συγκαταλέγεται ανάμεσα στη μειοψηφία των χωρών που δεν «ακούν» θεσμικά τους μετανάστες, αλλά και δεν χρηματοδοτούν τις οργανώσεις τους.
Όταν οι οργανώσεις μεταναστών και των δικαιωμάτων τους κληθούν να συμμετάσχουν στην Επιτροπή Κοινωνικής Ένταξης των Μεταναστών, από την οποία έως σήμερα αποκλείονται σκανδαλωδώς, χρηματοδοτώντας τις κυριότερες εξ αυτών, τότε η Ελλάδα απλά θα πράξει το αυτονόητο, όπως και η μεγάλη πλειοψηφία των χωρών της ΕΕ στοχεύοντας στη δημόσια νομιμοποίηση των πολιτικών και στην κοινωνική συνοχή και δικαιοσύνη.
Νέες ρεαλιστικές και γενναίες πολιτικές ιθαγένειας και πολιτικής δημοκρατικής συμμετοχής των μεταναστών, τόσο με το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι, όσο και με την πλήρη και ισότιμη συμμετοχή στη δημόσια ζωή και διαβούλευση για τα κοινά αγαθά και τους νόμους, δεν είναι παρά μια επιτακτικά αναγκαία ρήξη με φοβικές και ανιστόρητες μεταναστευτικές πολιτικές. Γιατί σε μια ραγδαία εξελισσόμενη και γόνιμη κοινωνία και νέα γενιά αξίζει ένα κράτος που εκτιμά και στηρίζεται στους ανθρώπινους πόρους της και δεν φοβάται να ξαναφανταστεί την πολιτική της συγκρότηση.
Πηγή στατιστικών στοιχείων: Migrant Integration Policy Index, http://www.integrationindex.eu
Οι παραπάνω διαπιστώσεις μας καλούν να στηρίξουμε με εποικοδομητική κριτική το νέο νομοσχέδιο και να προωθήσουμε την πληρέστερη κοινωνική και πολιτική ένταξη των αλλοδαπών συμπολιτών μας στην ελληνική κοινωνία και δημοκρατία.
Μίλτος Παύλου,
Άννα Τριανταφυλλίδου
Αξίζει να δημιουργήσουμε μια νέα κοινωνία, εμείς για εμάς.
ReplyDeleteYES WE CAN!!!
ReplyDeleteΜάλιστα.
ReplyDeleteΕίδα την είδηση για κείνο το μαύρο (το μικροπωλητή) που δείρανε οι αστυνομικοί (ΤΑ Ακροπόλεως αν δεν κάνω λάθος - δημοσιεύτηκε πρόσφατα σε όλες τις εφημερίδες). Ακούσατε για καμιά διαδήλωση πουθενά; Στο Los Angeles όταν έγινε κάτι τέτοιο κάψανε την πόλη.
Η Ελλάδα δεν έχει συνηθίσει ακόμα σ' αυτά τα πράγματα. Θα απαιτηθούν 2 ακόμα γενιές...
Μέχρι τότε το πρώτο θέμα θα είναι η οικονομία.
Mε τους Ευρωπαίους και χριστιανούς μετανάστες δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.Ούτε με τους Βουδιστές,ούτε με του σιντοιστές,ούτε με τους Ανιμιστές Αφρικανούς.Το πρόβλημα υπάρχει μόνο με όσους εκ των μουσουλμάνων έρχονται στην Ελλάδα ως μελλοντικά αφεντικά.Με αυτούς υπάρχει πρόβλημα Εθνικής Ασφάλειας.Οι μετανάστες αυτού του τύπου αρνούνται να αποδεχτούν το αξιακό σύστημα της Ευρώπης και να λειτουργήσουν εντός αυτού.Θωρακίζονται,γκετοποιούνται και αρνούνται,όχι μόνο αφομοίωση και ενσωμάτωση αλλά απλή ένταξη. Σε τέτοιο πρόβλημα εξελίσσεται το "Θρακικό".Απο ένα απλό μειονωτικό γίνεται πρόβλημα απειλητικό για την Εθνική μας Ασφάλεια.
ReplyDeleteOι σύγχρονοι αρνητές της ιθαγένειας στους μετανάστες ούτε λίγο ούτε πολύ υποστηρίζουν πως ένα σύνθετο πλέγμα καταστάσεων και παραστάσεων όπως η («εθνική») ταυτότητα μπορεί να εξαιρεί ομάδες της κοινωνίας μας από το πολιτικό της Σώμα. Δηλαδή πως το παρελθόν και το παρόν μιας κοινωνικής ομάδας ή ενός ατόμου μπορεί να καθορίσει και το μέλλον της (ή το μέλλον του).
ReplyDeleteΤου τάκη καμπύλη στην καθημερινή
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_10/01/2010_386225
Ξεχασέ τους τους μουσουλμάνους φτωχομπινέδες είναι. τα μόνα αφεντικά είναι οι κινέζοι κι αυτοί είναι ήδη εδώ
ReplyDelete«Το ερώτημα δεν είναι πώς θα απαλλαγούμε από τον πατριωτισμό και τον εθνικισμό αλλά πώς θα τους καταστήσουμε ασφαλείς. Ενας πατριωτισμός του πολίτη (civic patriotism), που αποφεύγει τους αποκλεισμούς αλλά ανταποκρίνεται στην ανάγκη μιας παραδοσιακής ταυτότητας, μπορεί να παράσχει μια εναλλακτική στις πολλές παθολογικές εκδοχές ενός εθνικισμού του αίματος (blood kinship)». Ετσι απαντά ο Μπέντζαμιν Μπάρμπερ στο δίλημμα «κοσμοπολιτισμός ή πατριωτισμός;» που θέτει η Μάρθα Νούσμπαουμ στο συλλογικό έργο «Για την αγάπη της πατρίδας: συζητώντας τα όρια του πατριωτισμού».
ReplyDeleteΤου Γιώργου Παγουλάτου από Καθημερινή
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_10/01/2010_386226
Η διάσταση του ισλαμικού φονταμενταλισμού είναι πολύ σημαντική για να κατανοήσουμε τις διαφορετικές συμπεριφορές και τάσεις αφομοίωσης των μεταναστευτικών κυμάτων από τις χώρες προορισμού τους. Ένα καθολικό χαρακτηριστικό όλων των νομικών και πολιτικών συστημάτων σήμερα είναι η εγγενής τάση προς μια πλουραλιστική συνείδηση (plurality – consciousness). Σε αντίθεση και μάλιστα σύγκρουση με την διεθνή κινητικότητα ανθρώπων, πολιτισμών και ιδεών που χαρακτηρίζουν το τρίτο κύμα της παγκοσμιοποίησης, ο ισλαμικός φονταμεταλισμός έρχεται, σαν παράλληλο ρεύμα παγκοσμιοποίησης του θρησκευτικού δογματισμού και της πόλωσης, να επιβάλει μια μονοθεματική και συνήθως καθεστωτική άποψη για τον τρόπο πολιτικής διακυβέρνησης και κοινωνικής συνείδησης. Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Το ζήτημα είναι να τεθεί η κουβέντα στη σωστή της διάσταση νωρίς και να αποφευχθεί η ομηρία της κοινωνίας από κάθε είδους τραμπουκισμό, περισσότερο ή λιγότερο εμφανή, από τους επικαλούμενους της καθαρής εθνικής ταυτότητας, μέχρι αυτούς που φοράνε τη μπούργκα των ανθρώπινων δικαιωμάτων.
ReplyDelete"Το πρόβλημα υπάρχει μόνο με όσους εκ των μουσουλμάνων έρχονται στην Ελλάδα ως μελλοντικά αφεντικά.Με αυτούς υπάρχει πρόβλημα Εθνικής Ασφάλειας."
ReplyDeleteΑ μάλιστα. Εάν κάτι τέτοιο το πει Αμερικανός, τότε θα τον πείτε ρατσιστή και φανατικό χριστιανό.
Ενώ για σας αλλάζουν οι κανόνες.
Τώρα όμως που και η Ευρώπη αρχίζει να αντιμετωπίζει τέτοιες καταστάσεις, τους βλέπω και εφαρμόζουν μέτρα αδιανόητα για τις ΗΠΑ, όπως την απαγόρευση της μαντίλας κλπ (εκτός βέβαια εάν η μαντίλα είναι από Γαλλικό οίκο υψηλής ραπτικής).
Έξω από το χορό πολλά τραγούδια ξέρουμε...
Αλλά εν πάσει περιπτώσει δεν βλέπω πώς γιατί το θέμα πρέπει να απασχολεί τη γενιά των 500-1000 ευρώ το μήνα, ιδιαίτερα όταν αντιμετωπίζεται χωρίς να αντιμετωπίζεται (δηλαδή όταν βγαίνουν ορισμένοι και εκφράζουν θεωρίες χωρίς καμία πρακτική πρόταση και κάθονται ορισμένοι αναγνώστες από κάτω και χειροκροτούν).
Η Κίνα κάποια στιγμή θα χρειαστεί να ενισχύσει το κοινωνικό της κράτος, αν θέλει να διατηρήσει μακροπρόθεσμη πολιτική σταθερότητα. Κι επίσης δε θα είναι για πάντα η χαϊδεμένη της Δύσης, όσο αρνείται να παραμένει εντός παιχνιδιού αλλά εκτός κανόνων. Αυτά για τον Γμόσιο καθώς άλλο πράμα τα κινέζικα αγαθά κι άλλο τα άτομα, ειδικά σε μια χώρα όπως η Ελλάδα.
ReplyDeleteΛεφτέρη, το δίλημμα που θέτεις αυτόματα σε βάζει σε θέση διαχωρισμού των "καθαρόαιμων από τους μη ελλήνων".. Η Γ700 δεν έχει χρώμα φυλετικό / εθνικό / πολιτισμικό κι ευτυχώς τα παιδιά το διατυπώνουν αυτόν τον καιρό όσο πιο ξεκάθαρα γίνεται.
Προσωπικά θεωρώ ότι το νομοθέτημα ήρθε σε λάθος χρόνο. Τέτοια νομοθετήματα ανήκουν ίσως σε μια 2η τετραετία, και πάντως όχι στις πρώτες 100 μέρες. Λες και η χώρα δεν αντιμετωπίζει σοβαρότερα προβλήματα. Θα ήταν δόκιμο πχ να γίνει η συζήτηση για την ιθαγένεια μετά και την εφαρμογή της διοικητικής μεταρρύθμισης.
ReplyDeleteΓια όποιον θέλει να εμβανθύνει περισσότερο στα ιδεολογικά αίτια, αντιγράφω από τον καθηγητή Π. Ήφαιστο. Ιδεολογικά βρίσκεται στην απέναντι όχθη. Αξίζει όμως να διαβαστεί προς χάριν μιας σφαιρικότερης αξιολόγησης:
Στην μοντερνιστική παράδοση επικρατεί η αντίληψη του κρατικού-έθνους: Το ιδεολογικά προσδιορισμένο κρατικό εποικοδόμημα προηγείται και διαμορφώνει ανθρωπολογικά την κοινωνία. Πολιτική κλασικά νοούμενη ως άμεση δημοκρατία δεν νοείται καθότι η ελιτίστικη δεν το επιτρέπει. Το ενδεχόμενο μεγαλύτερης δημοκρατίας (καθώς επίσης δικαιοσύνης και πολιτικής ελευθερίας) τίθεται ως εσχατολογική υπόσχεση συχνότατα μεταμφιεσμένη με κοσμοϊστορικά σχέδια.
Η πολιτική συνοχή διασφαλίζεται με "ορθολογιστικούς νόμους" οικουμενικής εμβέλειας. Παρά τις εξεζητημένες και φιλότιμες προσπάθειες πολλών να κτίσουν γέφυρες μεταξύ της ανθρώπινης ετερότητας των πολιτών και της κατά βάση εξωπολιτικής νομικής δομής, η μοντερνιστική δομή είναι αναπόδραστα, υλιστική. Απαιτεί από τους πολίτες να προσέρχονται μέσα στην δημόσια σφαίρα ως ιδιώτες που πρέπει να συμπεριφέρονται σύμφωνα με λειτουργιστικά-υλιστικά κριτήρια και όχι να ασκούν τον ρόλο του πολίτη ως πρόσωπα προικισμένα με απέραντη πνευματική και αισθητή ετερότητα.
Στην ύστερη εκδοχή του, στον μεταμοντερνισμό και στις έσχατες απολήξεις των ποικιλόχρωμων εκδοχών των εθνομηδενιστικών παραδοχών, το κράτος είναι πλέον ένα δοχείο ισχύος εντός του οποίου η συμμόρφωση στις νομικοθεσμικές δομές επιδιώκεται να επιτευχθεί αποδομώντας το έθνος ανθρωπολογικά. Άτομα-ιδιώτες χωρίς ψυχόρμητα, χωρίς ταυτοτητες, χωρίς ιστορικές μνήμες και χωρίς εν γένει ετερότητα, είναι εύπλαστοι, μετακινίσιμοι και μεταλλάξιμοι. Είναι εν ολίγοις εύκολο να διακυβερνηθούν απρόσκοπτα και σε λειτουργιστική ωφελιμιστική-χρησιμοθηρική βάση. Έτσι γίνονται "ευκολότεροι πολίτες": Με ιεραποστολικό ιδεολογικό μένος γνώριμο πλέον σε πολλούς πνευματικούς υπηρέτες των πολιτικών ελίτ, επιδιώκεται η αποδόμηση του προσώπου μέσα στην ιδιωτική του σφαίρα.
http://www.ifestos.edu.gr/
Η πλέον θεμελιωμένη και τεκμηριωμένη ανάλυση για τον μεταμοντερνισμό πάντως, βρίσκεται στα βιβλία του Παναγιώτη Κονδύλη, Η παρακμή του αστικού πολιτισμού και το Πολιτικό και ο Άνθρωπος.
Γεια σου Μεσούτ
ReplyDeleteΤο πρόβλημα δεν το έχουν οι Αμερικάνοι (γι' αυτό και οι περισσότεροι μουσουλμάνοι στις ΗΠΑ, όπου κι αν πήγα, ήταν τουλάχιστον "μεσαία τάξη"). Οι Αμερικάνοι (εκτός από κάτι γραφικά χωριά στο Νότο - τα ντόπια Ζωνιανά δηλαδή), δεν έχουν πρόβλημα με μουσουλμάνους ή Ινδουιστές - το πρόβλημα στον εγκέφαλο το έχουν οι φανατικοί κι από τις δύο μεριές.
Αλλά αυτά είναι επιφανειακά κι επιδερμικά.
Όπως επιδερμική ήταν και η όποια παρουσίαση των περιβαλλοντολογικών ζητημάτων.
Ουδείς τότε αναφέρθηκε στα "σπάνια μέταλλα", όπως La, Ce, Pr, Eu, Gd, Tb κλπ που απαιτούνται για την κατασκευή των νέων οικολογικών τεχνολογιών κι αυτοκινήτων κλπ, ότι η Κίνα έχει το 40% της παγκόσμιας παραγωγής σε αυτά, ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν παραγωγή (αν και έχουν τους πόρους) λόγω υψηλού τοπικού κόστους και περιβαλλοντολογικής νομοθεσίας, κλπ κλπ. Χωρίς αυτά τα μέταλλα, οικολογικά αυτοκίνητα γιοκ.
Οι οικολόγοι νομίζουν ότι όλα εξαρτώνται από "μια απόφαση" και οι αντίπαλοί τους είναι ο Μπος Χογκ από τους Dukes of Hazard. Πιτσιρικάδες των πανεπιστημίων που δεν ξέρουν στην κυριολεξία τι τους γίνεται και βγαίνουν στους δρόμους με μία λέξη και μόνο. Εάν γνωρίζουν το 5% ενός θέματος μόνο, αυτό τους αρκεί.
Να σοβαρευτούμε λίγο γιατί και το μεταναστευτικό θέμα δεν λύνεται με αναλύσεις. Αντιμετωπίζεται μόνο "ανα γειτονιά ξεχωριστά", διότι κάθε γειτονιά έχει και τις δικές της ανάγκες και ιδιοσυγκρασίες. Αλλιώς είναι το θέμα των μεταναστών σε ένα χωριουδάκι της Μακεδονίας κι αλλιώς είναι στην Εκάλη όπου μπορεί να έχει μεταναστεύσει κάποιος πετρελαιάς ας πούμε. Και οι ενδιάμεσες γκρίζες αποχρώσεις είναι εκατοντάδες.
Οι ΗΠΑ έχουν πετύχει στο θέμα της μετανάστευσης επειδή από τη στιγμή που ο μετανάστης πάρει την πράσινη κάρτα, είναι ελεύθερος στην αγορά όπως κάθε άλλος πολίτης ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΚΡΑΤΙΚΗ ΣΤΗΡΙΞΗ Ή ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ.
Οπότε πρέπει να εργαστεί, ή να φύγει πάλι πίσω για τη χώρα του.
Ακόμα κι οι περίφημοί "παράνομοι" στο Τέξας κλπ, δεν είναι παρά εποχιακοί εργάτες. Μπαίνουν, δουλεύουν, παίρνουν τα μετρητά και πουφ πίσω στο Μεξικό. Ούτε ζητιάνοι γίνονται ούτε τίποτα. Πρακτικά πράγματα κι ελεύθερο εμπόριο.
Στην Ευρώπη όπου το κράτος ανακατεύεται παντού, οι μισοί μετανάστες είναι ζητιάνοι.
Η Ευρώπη πρέπει να σταματήσει να τάζει κοινωνικές παροχές σε παράνομους μετανάστες κλπ. Μεγάλες πινακίδες "Enter at your own risk" πρέπει να αναρτηθούν και η στάση των ντόπιων πρέπει να καθορίζει ότι δεν θα τους παρασχεθεί καμί βοήθεια έως ότου πάρουν πράσινη κάρτα, αποκτήσουν μόνιμη κατοικία και πληρώνουν φόρους.
Η μοναδική πολιτεία των ΗΠΑ που δεν ακολουθεί τέτοια πρακτική (Καλιφόρνια) είναι ήδη χρεωκοπημένη.
Τα μέχρι σήμερα αποτελέσματα της διαβούλευσης για τους μετανάστες δείχνουν δύο πράγματα. (1) πόσο πίσω είμαστε ως χώρα στο διάλογο, τη διαβούλευση και τη συμμετοχή όλων των δυνάμεων κοινωνικών και πολιτικών στη χάραξη αλλά και υλοποίηση πολιτικής. (2) πόσο χρήσιμη ήταν αυτή η κίνηση του opengov, έστω κι αν υπάρχουν πολλά περισσότερα που μπορούν να γίνουν για να ενισχυθεί η διαδικασία της διαβούλευσης συνολικά κι όχι μόνο μέσω διαδικτύου.
ReplyDeleteΣτις πρώτες προσπάθειες εναρμόνισης των Ελλήνων με τέτοιες πρακτικές θα ζήσουμε έντονες αντιδράσεις, όπως κάνουν τα παιδιά που δεν έχουν ακόμα αναπτύξει περίπλοκο μηχανισμό επεξεργασίας της πληροφορίας και συμπεριφορών. Αλλά θα μάθουμε.
Δεν υπάρχει καταλληλότερη στιγμή για όλα τα θέματα να ανοίξουν, από εκεί θα φανεί πώς η αριστερά του 21ου αιώνα έχει κάτι διαφορετικό και προοδευτικό να προσφέρει.
Το θέμα της οικονομίας είναι βασικό, αλλά από μόνο του είναι γυμνό και εν τέλει χωρίς ουσία. Γιατί δεν είναι ένα στατικό πρόβλημα, αλλά ένα πρόβλημα, και ταυτόχρονα ευκαιρία ανάπτυξης και προόδου.
Μη φοβάστε τους μετανάστες. Τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά αλλοιώνονται συνεχώς ούτως ή άλλως, κι αυτά που κερδίζουν είναι αυτά που αφομοιώνονται κι εξελίσσονται μαζί. Ούτως ή άλλως η ιστορία διδάσκει ότι αυτοί που αρνούμαστε να αποδεχτούμε την μικρότητα των περιστασιακών ταυτοτήτων που κατασκευάζουμε βλέπουμε το μέλλον να μας προσπερνά και να μας σβήνει.
Το μεγάλο πρόβλημα της χώρας δεν βρίσκεται στην ένταξη των μεταναστών. Το μεγάλο πρόβλημα δεν είναι η οικονομία, ή η διαφθορά, ή οτιδήποτε άλλλο καθορίζει σήμερα την πολιτική ατζέντα.
ReplyDeleteΤο μεγαλύτερο εθνικό πρόβλημα, ο πυρήνας όλων των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα σε όλα τα επίπεδα έχει να κάνει με την πλήρη απουσία της παραγωγής πρωτογενούς πολιτικής σκέψης.
Το κράτος, το έθνος, ο λαός, η πολιτική ελίτ, έχουν χάσει ολοκληρωτικά κάθε δυνατότητα πνευματικής σύνδεσης με βαθύτερα νοήματα, έτσι έχουν χάσει και κάθε δυνατότητα να παράξουν υψηλό πολιτικό πολιτισμό προς όφελος της χώρας.
Η ανυπαρξία μιας "εθνικής κοσμοθεωρίας" αφήνει όλα τα πολιτικά υποκείμενα χωρίς πυξίδα, χωρίς δυνατότητες χάραξης στρατηγικής, έρμαια στις ποικιλόχρομες υλιστικές ιδεολογίες του μοντερνισμού αλλά και τις ηγεμονικές αξιώσεις. Ιδεολογίες οι οποίες αργά ή γρήγορα οδηγούν ΚΑΙ στον μηδενισμό.
Αυτήν την κατάληξη ορθά είχε επισημάνει και ο καθηγητής Γιαννίτσης στο προηγούμενο ποστ σχολιάζοντας την σύγχρονη ελληνική κοινωνία και το σημείωσα.
Υπάρχει μεγάλη σύγχυση στην χώρα και αυτό φάνηκε τον προηγούμενο Δεκέμβρη. Αν δεν ξεκαθαρίσει πρώτα η "μπόχα" και η "δυσοσμία" μέσα στην ελληνική δημόσια και ιδιωτική σφαίρα είμαστε τελείως ανώριμοι να διαχειριστούμε ένα τόσο σημαντικό γεγονός. Πελαγοδρομούμε μέσα σε ωκεανούς πνευματικής και πολιτικής σύγχυσης κι όποιος δεν το αντιλαμβάνεται εθελοτυφλεί. Βέβαια στο τέλος τον "λογαριασμό" αμφιβάλω πολύ αν θα τον πληρώσει ο κ. Μίλτος Παύλου και η κ. Άννα Τριανταφυλλίδου.
Οι πρώτοι που θα κληθούν να τον πληρώσουν (σε συνθήκες έντονης οικονομικής δυσπραγίας) θα είναι οι μετανάστες, με δεύτερους τους "ρατσιστές" και τους υπόλοιπους λοιπούς "προοδευτικούς προδότες" να ακολουθούν!
Σουρεάλ καταστάσεις
Έχετε βέβαια δίκιο, αλλά μπορούμε να τα απλοποιήσουμε αυτά τα πράγματα;
ReplyDeleteΑπό τη μια υπάρχει πρόβλημα ανασφάλειας βέβαια.
Από την άλλη, αυτό που ο vaggelas ονομάζει "μπόχα", εγώ το ονομάζω "κακή ανατροφή".
Δε νομίζω ότι άλλες χώρες που λειτουργούν καλύτερα έχουν περισσότερους νόμους. Απλά οι κάτοικοι δεν έχουν γίνει τσογλάνια κακής τηλεοπτικής σειράς.
Αυτό συμβαίνει και στις ΗΠΑ σήμερα. Όταν χρειάζεσαι τόσους πολλούς νόμους και κανονισμούς ώστε να προλάβεις ζημιές διότι έχουν γίνει όλοι "δυνητικοί εγκληματίες", τότε το πρόβλημα είναι πρόβλημα ανατροφής.
Σωστά πράττει η κυβέρνηση, σωστή και η επισήμανση ότι ο η ιθαγένεια από μονή της δεν λύνει το πρόβλημα. Ας μη ξεχνάμε την εξέγερση των αθλίων στα παρισινά προάστια. Τι έφταιξε τότε; Μήπως ότι η γαλλική κοινωνία δεν αποδέχτηκε ποτέ τους μετανάστες ως ισότιμα μελή της κοινωνίας τους; Χειρότερα, τα επεισόδια δεν προκλήθηκαν από ¨παράνομους¨ μετανάστες αλλά από ¨ενταγμένους¨ και νομιμοποιημένους μετανάστες δεύτερης γενιάς. Ανθρώπους που φοίτησαν σε γαλλικά σχολεία και πανεπιστήμια.
ReplyDeleteΔυστυχώς τον ίδιο κίνδυνο διατρέχουμε και εμείς. Μια κοινωνία σε στασιμότητα, ιδεολογική, αναπτυξιακή, πολιτιστική. Αναρωτιέμαι, όταν έρθει εκείνη η αποφράδα ημέρα, ποια ιδεολογικά εργαλεία θα χρησιμοποίηση η Αριστερά για να εξηγήσει τα φαινόμενα; Για την Δεξιά και άκρα Δεξιά είμαι σίγουρος. Για αυτό που είμαι απόλυτα σίγουρος είναι ότι η επόμενη κυβέρνηση στην Ελλάδα δεν θα είναι τύπου Σαρκοζί αλλά σουρεάλ Καρατζαφέρη.
Τι θα γίνει αν ¨αγανακτισμένοι¨ νοικοκυραίοι με δίκαννα στα χεριά θελήσουν να επιβάλουν την τάξη; Μήπως τότε έρθει η άκρα Δεξιά και με τις ¨νομιμοποιημένες¨ μεθόδους της Αριστεράς βροντοφωνάξει «Νόμος είναι το δίκαιο του νοικοκυραίου».
ReplyDeleteΤι θα γίνει αν ¨αγανακτισμένοι¨ νοικοκυραίοι με δίκαννα στα χεριά θελήσουν να επιβάλουν την τάξη;
Αυτό που λέμε Πραγματική Επανάσταση.
Μην ξεχνάμε τον Οκτώβρη που γιορτάζει το ΚΚΕ. Νοικοκυραίοι και εργάτες είχαν βγει στο δρόμο κυρίως, με τσουγκράνες (όχι τσογλάνια και μπαχαλάκηδες).
to nomosxedio gia th deyteri genia einai toso orimo poy se ligo tha sapisei.
ReplyDeleteΝα τι συμβαίνει όταν παρωχημένες ιδεοληψίες περασμένων δεκαετιών ,που υποχωρούν διαρκώς στην Ευρώπη ,συμπλέουν με τον μικροκομματικό καιροσκοπισμό που ανέκαθεν χαρακτήριζε το ΠΑΣΟΚ.Διαιωνίζεται μια σκόπιμη σύγχυση της ανάγκης ενσωμάτωσης των οικονομικών μεταναστών, με την απόδοση ιθαγένειας . Θα καλυτερεύσει η θέση των ανθρώπων αυτών ,θα πάψουν να είναι αντικείμενα άγριας εκμετάλλευσης απο τους μεγαλοεργολάβους -εκδότες και υπέρμαχους αυτού του εκτρώματος; Είναι ανεδαφικό να υποστηρίζει κανείς ότι θα γιγαντωθεί το ρεύμα λαθρομετανάστευσης προς την χωρα μας όταν γίνουν πράξη οι ρυθμίσεις αυτές;Έχουν τις ίδιες πολιτισμικές διαφορές μεταξύ τους ο Κρητικός , ο Μακεδόνας και ο Πακιστανός ,όπως υπαινίσονται οι συντάκτες της αίτησης; Ας τολμήσουν ν αναφέρουν αναλυτικά τις προυποθέσεις που θέτει για την απόδοση ιθαγένειας η Δανία , χώρα-πρότυπο για τον ΓΑΠ.Δεν θα πρέπει να είναι ελάχιστη προυπόθεση η νομιμη διαμονή και η μη εγκληματική δράση ,όπως υπαινίσσονται οι συντάκτες της αίτησης ; Το τσουβάλιασμα όσων διαφωνούν με το νομοσχέδιο στην ακροδεξιά δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα .Τέλος , Έλληνας πρέπει να γίνεται κάποιος επειδή το θέλει και όχι επειδή το έχει ανάγκη.
ReplyDelete