Thursday, December 25, 2008

Homo Consumerus

Της G700 για το περιοδικό Post Media*

Ταξιδεύοντας με τον προαστιακό πριν από μερικές μέρες, πήρε το αυτί μας μια συζήτηση ανάμεσα σε δύο δασκάλες. Οι κοπέλες ήταν δεν ήταν 25 χρονών. Το θέμα; Τι άλλο; To shopping.

-Άσε φιλενάδα, είδα ένα ζευγάρι μπότες προσφορά στα «Μέρμερις» τις προάλλες, θαύμα, ξεκινάει την κουβέντα η μία.

-Πολύ ωραία τα «Μέρμερις», απαντάει η άλλη. Αλλά λίγο ακριβά τα βρίσκω ρε συ Μαρία δε νομίζεις;

-Ναι, αλλά οι μπότες είναι προσφορά μόνο 540 ευρώ, σκέφτομαι να τις χτυπήσω.

540 ευρώ!!! Μας πιάνει απελπισία. Για ένα ζευγάρι μπότες; Μα ποιος δίνει τόσα λεφτά για ένα ζευγάρι μπότες; Και που τα βρίσκει; Απ' το μισθό της πρωτοδιορισμένης δασκάλας που δε φτάνει ούτε τα 1000 ευρώ μηνιαίως;

Για όλα αυτά υπάρχει εξήγηση. Το χαρακτηριολογικό πρότυπο που δίνει τον τόνο στη σημερινή Ελλάδα είναι ο άνθρωπος - ανυπόμονος καταναλωτής. Ο homo consumerus που τα θέλει όλα εδώ και τώρα. Αυτός που έχει αφήσει παράμερα την αυτοπειθαρχεία και την αυτοσυγκράτηση, κι επιζητεί διακαώς την αυτοπραγμάτωση προβάλλοντας το «δικαίωμα» ακόμα και των πιο τρελών καταναλωτικών επιθυμιών να βρουν ικανοποίηση. Αυτός που κάνει ατομικά όνειρα τα οποία μπορούν να ικανοποιηθούν μονάχα μέσα απ' την κατανάλωση μαζικών προϊόντων.

Το φαινόμενο δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό. Στη δυτική μαζική κοινωνία της κατανάλωσης οι ανάγκες των ανθρώπων έχουν μετατραπεί πλέον σε πιεστικές επιθυμίες.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η σημερινή οικονομική κρίση στις ΗΠΑ. Από τη δεκαετία του 1980 οι Αμερικανοί ξοδεύουν περισσότερα απ’ όσα παράγουν και καλύπτουν τη διαφορά δανειζόμενοι από τις τράπεζες. Όπως πολύ εύστοχα το έθεσε ο αρχισυντάκτης του Newsweek Fareed Zakaria, εάν κάποιος Αμερικανός ήθελε να αγοράσει μεγαλύτερο σπίτι, καλύτερη τηλεόραση και πιο γρήγορο αυτοκίνητο δε χρειαζόταν να πληρώσει. Τα έβαζε στην πιστωτική ή υποθήκευε το σπίτι του και δανειζόμενος χρηματοδοτούσε ακόμα και την πιο τρελή φαντασίωσή του. Όσο όμως οι φαντασιώσεις αυξάνονταν, και με τις τράπεζες να καλλιεργούν τον ανεύθυνο δανεισμό, τόσο αυξανόταν το χρέος των νοικοκυριών. Από 680 δις δολάρια το 1974 σε 14 τρις σήμερα με το μέσο νοικοκυριό να έχει 13 πιστωτικές κάρτες.

Το αίτημα της αυτοπραγμάτωσης είναι σ’ αυτό το σημείο το κλειδί. Η αυτοπραγμάτωση συνυφαίνεται με όλες εκείνες τις ηδονιστικές στάσεις που υποβαστάζουν ψυχολογικά τη μαζική κατανάλωση και επομένως την ίδια την υπόσταση της οικονομίας. Οι υλικές ανάγκες του ανθρώπου καταναλωτή ξεπερνούν κατά πολύ την επιβίωση ή την λιτή διαβίωση και ακουμπάνε το επίπεδο της πολυτελούς διαβίωσης.

Αυτό όμως το διαρκές κυνήγι της αυτοπραγμάτωσης μέσω της κατανάλωσης προκαλεί σημαντικές έως κοσμογονικές αλλαγές στον κόσμο γύρω μας. Η αυτοπραγμάτωση συνεπάγεται μια καινούρια αντίληψη του εαυτού μας, της εργασίας, της πολιτικής, των ανθρώπινων σχέσεων, της ίδιας της ζωής.

Η ζωή για το homo consumerus αποτελεί ένα άπειρο πλήθος καταναλώσιμων προϊόντων, όπου κανείς τριγυρίζει και διαλέγει πότε το ένα πότε το άλλο. Τα πάντα καταναλώνονται. Από αντικείμενα χρήσης, κινέζικα, ινδικά, ευρωπαϊκά, αμερικάνικα, μέχρι αξίες, ιδεώδη και εμπειρίες. Τι κι αν το κινέζικο αντικείμενο είναι προϊόν κοινωνικού και περιβαλλοντικού dumping; Τι κι αν αγοράζοντάς το υπονομεύεις εμμέσως τις εργασιακές σχέσεις στη χώρα σου; Τι κι αν είσαι χριστιανός ορθόδοξος; Μπορείς επίσης εύκολα να δηλώνεις κομμουνιστής ή οπαδός της μαγείας. Οι αξίες και τα πιστεύω, όπως τα αντικείμενα χρήσης, καταναλώνονται, εναλλάσσονται και προσαρμόζονται κατά το δοκούν. Δεν καθοδηγούν τη συμπεριφορά του ατόμου. Στόχος πάντα είναι η άμεση, έστω και παροδική απόλαυση μέσα από μια διαδικασία συνεχούς εναλλαγής αντικειμένων, ρόλων, συντρόφων, βιωμάτων.

Υπ’ αυτές τις συνθήκες, η εργασία, όπως έλεγε κι ο Π. Κονδύλης στο βιβλίο του «Η Παρακμή του Αστικού Πολιτισμού», δεν επιτελείται με πουριτανική ευλάβεια, ούτε για την απόκτηση της αρετής ή ως δύναμη αυτοπειθάρχησης (αστικό εργασιακό ήθος), αλλά εντελώς πραγματιστικά, ως μέσο για την απόκτηση καταναλωτικών αγαθών.

Αντιστοίχως, ο ελεύθερος χρόνος δεν παρέχει απλώς ανάπαυση για ακόμη παραγωγικότερη συνέχιση της εργασίας (συνθήκες προλεταριάτου), αλλά αποτελεί μέσο για να μπορέσει το άτομο να διαμορφώσει το χρόνο του σε ευρύτερη καταναλωτική βάση. Το παιχνίδι του καταναλωτή τίθεται σε ανώτερη μοίρα από την πειθαρχημένη δραστηριότητα του εργαζόμενου.

Οι συνέπειες για την πολιτική είναι επίσης άμεσες. Στη δημοκρατία των αυθεντικών ανθρώπων καταναλωτών, όπου αστοί και προλετάριοι τείνουν να εξαλειφτούν, η πολιτική οφείλει να μιλάει στον κάθε πολίτη προσωπικά, να βρίσκεται σε διαρκή συνομιλία με τις επιθυμίες του ατόμου και κυρίως να εξασφαλίζει ή να πείθει ότι μπορεί να διασφαλίσει απτές δυνατότητες για κατανάλωση. Έτσι μόνο αποκτάει ουσία η έννοια της ισότητας.

Homo consumerus λοιπόν. Ακόμα κι όταν η επιβίωση δεν είναι δεδομένη, ακόμα κι αν όταν κάποιος δεν έχει εξασφαλίσει βασικά πράγματα στη ζωή, μόνο όταν καταναλώνει μαζικά προϊόντα αισθάνεται άνθρωπος. Μόνο μέσω της κατανάλωσης ξεδιψάει τη δίψα του για αναγνώριση, μόνο έτσι αισθάνεται αυθεντικός. Κάπως έτσι, με μισθό 1000 ευρώ το μήνα, τα 540 ευρώ για ένα ζευγάρι μπότες «Μέρμερις» συνιστούν μια καλή προσφορά. Σίγουρα έτσι γίνεσαι χλιδάνεργος. Ήρθε ο καιρός να αλλάξουμε νοοτροπία.

*Το παρόν άρθρο της G700 δημοσιεύτηκε στο πρώτο τεύχος του νέου ανεξάρτητου διμηνιαίου περιοδικού Post Media που κυκλοφόρησε το Δεκέμβριο του 2008.

33 comments:

  1. Χρονια Πολλά σε όλους

    ReplyDelete
  2. φίλες και φίλοι,

    χρόνια πολλά με υγεία και καλή ξεκούραση σε όσους είναι αδειούχοι.Ευχόμαστε το 2009 να επιστρέψουν στην κουβέντα όσοι δήλωσαν ότι αποχωρούν το 2008.

    Μανώλη, καλή επιτυχία ευχόμαστε στο Post Media.

    Stay out of χλιδαεργία!

    Θερμές Ευχές

    G700

    ReplyDelete
  3. Μα η κατανάλωση των άλλων οδηγεί στην ευημερία τη δική μας. Αν η Μαρία και η φιλενάδα της σταματήσουν να αγοράζουν μπότες (που τελικά δεν χρειάζονται) τότε αυτοί που παράγουν μπότες θα μείνουν άνεργοι. Το οποίο είναι ακριβώς αυτό που συμβαίνει σήμερα.

    Ποιο εναλλαντικό μοντέλο προτείνετε εσείς, το οποίο να οδηγεί στην ευημερία;

    ReplyDelete
  4. ας αναρωτηθούμε ποιο μοντέλο οδηγεί στην ευτυχία και όχι απλώς σε μια ευημερία η οποία στην προκειμένη περίπτωση μάλιστα είναι και επίπλαστη...

    όταν αγοράζεις beyond our means τότε υπονομεύεις την ευημερία γενικώς. οι μπότες 540 ευρώ με 1000 ευρώ μηνιαίο εισόδημα είναι subprime μπότες

    ReplyDelete
  5. Φίλοι μου, σας ευχαριστώ για τις ευχές, καθώς και για τη συμπαράσταση σ' αυτό το εγχείρημα. Σας εύχομαι, υγεία, χαρά και ρηξικέλευθες ιδέες!

    ReplyDelete
  6. "μπότες 540 ευρώ με 1000 ευρώ μηνιαίο εισόδημα είναι subprime μπότες"

    Πολύ καλή αναλογία... ο Δυτικός κόσμος είναι η τυπική ιστορία "εργατικός μπαμπάς - τεμπέλης γιος".
    Μετά τον πόλεμο, ο Δυτικός κόσμος το έριξε στη δουλειά και την πειθαρχία γιατί η καταστροφή του πολέμου τους έκανε να εκτιμήσουν το κάθε τι και να κάνουν και οικονομίες. Οι κανακάρηδες τα θεώρησαν όλα δεδομένα. Γι' αυτό και θα τους φάνε λάχανο οι Ασιάτες.

    ReplyDelete
  7. Εκτός κι αν έρθουν οι μάγοι με τα δώρα, την ευημερία που γνωρίσαμε τα τελευταία 20 χρόνια μάλλον θα πρέπει να την ξεχάσουμε μάγκες.

    Καλές γιορτές, υγεία και ευτυχία σε όλους

    ReplyDelete
  8. Δημήτρη
    ειδικά αυτό είναι αρνητικό παράδειγμα- διότι οι μπότες των 540 ευρώ είναι ΕΙΣΑΓΟΜΕΝΕΣ

    vaggela μου μην περιμένεις μάγους
    Γκρίνια και προβλήματα να περιμένεις

    Τωρα είναι η ευκαιρία να ανδείξουμε τις κρυμμένες αξίες μέσα στην "παραγωγική" αλυσίδα αλλά πάω στοίχημα ότι δεν θα γίνει τίποτα, διότι εκεί θα χρειαστεί πολύς πόνος

    (απελευθέρωση ωραρίου, κατάργηση κλειστών επαγγελμάτων τυπου ταξί, βυτιοφόρα, μείωση μισθών Δ.Υ. κτλ και πανω απ'ολα ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ)

    ReplyDelete
  9. Είτε είναι μπότες για τις γυναίκες, είτε είναι Ray-Ban γυαλιά ηλίου για τους άνδρες, δεν μπορεί να τίθεται ως θέμα συζήτησης και κριτικής πάνω σε κάτι που άκουσε κάποιος κάπου κάποτε, και με πλαστή υπόθεση ότι το συγκεκριμένο άτομο ίσως ανήκει στην κατηγορία εργαζομένων κάτω των 1000Ευρώ.

    Ακόμα και ας είναι έτσι, είναι απόλυτα υποκειμενική, η οποιαδήποτε διαχείριση του μισθού ή των διαφόρων αποταμιέυσεων.

    Όλοι μας χωρίς εξαίρεση, έχουμε κάνει μία ή και περισσότερες αγορές τις οποίες προσωπικά τις θεωρούσαμε λογικές. Για άλλους όμως μπορεί να θεωρηθούν υπερβολή.

    Αυτό που έχει σημασία είναι όχι πόσα ξοδεύεις αλλά πόσα βγάζεις και πως τα διαχειρίζεσαι.
    Σίγουρο όμως θα πρέπει να θεωρείτε, ότι την αλλόγιστη διαχείριση θα την συναντήσεις μπροστά σου. Και αυτό γίνεται στο τέλος και το προσωπικό μάθημα του καθενός.

    Επίσης, αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό, είναι ότι η αλλόγιστη διαχείριση δεν μπορεί να μετατρέπεται σε φταίξιμο της κάθε κυβέρνησης. "Να τα ρίχνουμε όλα στον κουβά". Είναι καθαρά προσωπικό μάθημα αλλά έχει επίσης να κάνει με την παιδεία μας.

    Λάθος του G700 η εισαγωγή στο θέμα του κειμένου και οι διάφορες υποθέσεις. Να είστε πιο προσεκτικοί στις απόψεις σας.

    Σας παραθέτω το παρακάτω παράδειγμα -

    Αυτοί είναι οι δημοσιογράφοι του αύριo...

    ΑΦΩΝΟΙ ΕΜΕΙΝΑΝ ενενήντα περίπου φοιτητές κατά τη διάρκεια του μαθήματος
    Ειδικά Ρεπορτάζ στο τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του
    Πανεπιστημίου
    της Αθήνας όταν ο καθηγητής τους Λάμπης Ταγματάρχης, δημοσιογράφος και
    πρόεδρος
    στη συνδρομητική τηλεόραση, κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας σήκωσε μια
    φοιτήτρια που καθόταν στην πρώτη σειρά του αμφιθεάτρου και τη φίλησε στο
    στόμα.

    ΑΚΟΛΟΥΘΩΣ ΖΗΤΗΣΕ απ' τους φοιτητές να καταγράψουν το περιστατικό και να το
    στείλουν άμεσα ως ρεπορτάζ στο μέσο που υποτίθεται ότι εργάζονταν.

    Μόλις είχε ολοκληρωθεί εκτενέστατη συζήτηση με θέμα «Ηθικοί κανόνες στο
    ρεπορτάζ, ηθικά διλήμματα, εισβολή στην ιδιωτική ζωή» και είχε αναλυθεί η
    ανάγκη να ερευνούν σοβαρά και να ψάχνουν σε βάθος οποιοδήποτε θέμα πριν το
    καταγράψουν για το μέσον όπου μελλοντικά θα εργάζονται.

    ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΟΝΤΩΣ κατέγραψαν αυτό που είδαν.

    Και με οξύ τρόπο καυτηρίασαν την πράξη του καθηγητή τους.

    Ενας μάλιστα...αποχώρησε επιδεικτικά από το αμφιθέατρο σε ένδειξη
    διαμαρτυρίας
    γι' αυτό που συνέβη στη συμφοιτήτριά του.

    «ΗΡΘΕ ΝΑ ΛΥΤΡΩΣΕΙ τα σεξουαλικά του βίτσια», έγραψε ο ένας,

    «σεξουαλική επίθεση σε φοιτήτρια την ώρα του μαθήματος», έγραψε ο άλλος,

    «πείραμα με σεξουαλικές προεκτάσεις», έγραψε ο τρίτος.

    Χαμός.

    Η συνέχεια έχει ακόμη πιο μεγάλο ενδιαφέρον.

    Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΑΚΟΥΓΕ όλο το φρικτό κατηγορητήριο ατάραχος.

    «Σας έχω βγάλει και φωτογραφία με το κινητό μου» του φώναξε ένας φοιτητής,
    «δεν φοβόσαστε ότι αύριο θα είστε πρωτοσέλιδο;» τον ρώτησε...

    Ο καθηγητής σηκώθηκε κι αφού ευχαρίστησε τους φοιτητές του για τη
    συνεργασία,
    τους ανακοίνωσε ότι, αν δεν είναι εξαιρετικά προσεκτικοί και δεν ερευνούν
    αυτό που πρόκειται να γράψουν, πέρα απ' το γεγονός ότι δεν θα περάσουν ποτέ
    το μάθημά του, δεν θα γίνουν ποτέ καλοί δημοσιογράφοι.

    Και αμέσως άρχισε να τους απαριθμεί τα λάθη τους:

    1. Κανείς από τους φοιτητές-ρεπόρτερ δεν έκανε ρεπορτάζ.

    2. Κανείς δεν σηκώθηκε από τη θέση του να ρωτήσει το «θύμα» αν είχε κάποια
    σχέση με τον κ. καθηγητή, αν είχε προηγηθεί κάτι μεταξύ τους, αν είχε
    προκληθεί ή είχε προκαλέσει τον καθηγητή.

    3. Κανείς φοιτητής δεν παρατήρησε ότι η φοιτήτρια «θύμα» ήταν τελείως
    άγνωστο
    σ' αυτούς πρόσωπο και προφανώς δεν την είχαν ξαναδεί ποτέ στο αμφιθέατρο
    της σχολής.

    4. Κανείς φοιτητής δεν πρόσεξε ότι αυτή η φοιτήτρια, όσο κι αν έμοιαζε νέα,
    ήταν τουλάχιστον δέκα χρόνια μεγαλύτερή τους.

    5. Επειδή η φοιτήτρια «θύμα» δεν γνώριζε κανέναν, δεν μιλούσε και με
    κανέναν,
    πράγμα ασύνηθες για φοιτητικό αμφιθέατρο.

    6. Κανείς απ' τους φοιτητές δεν σκέφτηκε ότι το θέμα που μόλις είχε αναλυθεί
    από τον καθηγητή είχε τίτλο «Ηθικοί κανόνες στη δημοσιογραφία» και ότι
    αυτό σημαίνει.

    7. Κανείς δεν ρώτησε τη συμφοιτήτρια που καθόταν δίπλα στο «θύμα» αν πρόσεξε
    κάτι ιδιαίτερο στη συμπεριφορά του «θύματος» ή τη συμπεριφορά του καθηγητή.

    8. Κανείς δεν φρόντισε να ρωτήσει τον καθηγητή αν είναι σύνηθες γι' αυτόν
    να καταφεύγει σε ανάλογες συμπεριφορές και αν αυτή είναι μια νέα διδακτική
    μέθοδος.

    9. Τέλος, κανείς δεν φρόντισε να μάθει γιατί επιτέλους διάλεξε αυτή τη
    φοιτήτρια κι όχι μια άλλη... και, εν πάση περιπτώσει, αφού επρόκειτο να τον
    κάνουν πρωτοσέλίδο να του ζητήσουν να πει κι αυτός την άποψή του.

    Το μάθημα τελείωσε.

    ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ συζητούσαν μεγαλόφωνα για το περιστατικό. Ο καθηγητής έπρεπε
    να αποχωρήσει γρήγορα από την αίθουσα γιατί το δίωρο της διδασκαλίας είχε
    τελειώσει.

    ΣΗΚΩΘΗΚΕ, μάζεψε τα πράγματά του από την έδρα, ζήτησε από τους φοιτητές ένα
    λεπτό ησυχία για να τους συστήσει τη γυναίκα του, που πρώτη φορά
    παρακολούθησε μάθημά του.



    Θερμές Ευχές σε όλους απο την μακρινή και βροχερή νοτιοανατολική Ασία.

    ReplyDelete
  10. Right on g's. Subprime boots hahaha. Nice one. Dimitri, there is a huge difference between consumption and demand on one hand, overconsumption and the "affluenza virus" that has afflicted western societies since the seventies on the other. We need to draw the line here. Spending half your income on boots is just pure stupidity. Lefteris, mind you the affluenza virus, that is the placing of high value on possesions, style, success, materialism, which leads to consuming beyond one's means, is a condition of the young as well as the old. The so called "γεροντοέφηβοι" phenomenon.

    ReplyDelete
  11. aljor δε συμφωνώ με την ένστασή σου. Άσχετα από το παράδειγμα με τις μπότες η παρασιτική κατανάλωση, οι πιεστικές καταναλωτικές επιθυμίες, οι πιστωτικές κάρτες και τα έξοδα πέρα από τις στοιχειώδεις οικονομικές δυνατότητες που έχει ο καθένας είναι κοινωνικό φαινόμενο σε ένα σκασμό δυτικές χώρες που πλέον έχει μετατραπεί σε οξύτατο πρόβλημα. Στην οικονομία γιατί δημιουργεί ανορθολογική χρήση πόρων και φτιάχνει φούσκες, δες τώρα που σκάει η φούσκα με τις πιστωτικές, στην προσωπική ζωή γιατί δημιουργεί στρεσαρισμένους ανθρώπους που τα θέλουν όλα εδώ και τώρα. Fame, happiness, success. Affluenza values. Affluenza, not affluence, is a disease like aids. this is the issue here.

    Και για να μη το ξεχάσω χρόνια πολλά και καλές γιορτές σε όλους παιδιά.

    ReplyDelete
  12. @aljor 23
    "Αυτό που έχει σημασία είναι όχι πόσα ξοδεύεις αλλά πόσα βγάζεις και πως τα διαχειρίζεσαι.
    Σίγουρο όμως θα πρέπει να θεωρείτε, ότι την αλλόγιστη διαχείριση θα την συναντήσεις μπροστά σου. Και αυτό γίνεται στο τέλος και το προσωπικό μάθημα του καθενός"

    απόλυτα σωστός- γι' αυτό και εγώ έκανα τη διάκριση - ΕΙΣΑΓΟΜΕΝΑ.

    Δεν θα συμφωνήσω μαζί σου ότι οι G700 κακώς έθεσαν το θέμα διότι εν κατακλείδι αυτό είναι το πρόβλημα της νεοελληνικής κοινωνίας
    (φυσικά δεν παίρνω το μέρος της G700, ο τελευταίος θα είμαι που θα κάνει κάτι τέτοιο)

    Οχι ότι καταναλώνει αλλά ότι καταναλώνει ΕΙΣΑΓΟΜΕΝΑ (και φυσικά πάνω απο τις δυνατότητές μας)

    Αν σήμερα νόμισμα της Ελλάδας ήταν η δραχμή θα είχε υποτιμηθεί άνευ ετέρας 3 φορές Χ 30% και τώρα θα είχαμε άλλο ένα -30%

    σύνολο -120%, δηλαδή 1 ευρώ = 750 δρχ

    ReplyDelete
  13. g700 είστε εντελώς out!

    Έχετε μείνει στο αναμάσημα των περσινών σταφυλιών. Εδώ, τα καπιταλιστικά think tanks και media παροτρύνουν τον κόσμο να καταναλώσει μπας και υπάρξει ανάκαμψη!

    Αλλά ξέχασα εσείς πιάνετε εκείνο το κομμάτι των εργαζομένων που είναι κακοπληρωμένο και προσπαθείτε να τους πείσετε να ρίξουν τις προσδοκίες και τις ανάγκες τους. Γιατί όπως και να το κάνουμε οι αυξημένες προσδοκίες δημιουργούν προβλήματα και ενίοτε και εξεγέρσεις.

    ReplyDelete
  14. Που σαι ρε Dr Marx, χάθηκες!
    Σαν τα χιόνια μας ήρθες...

    ReplyDelete
  15. ECCO HOMO CONSUMERUS PASOCUS AUSTRALIUS!

    "Βομβαρδισμένο τοπίο θύμιζαν την Παρασκευή τα καταστήματα της Αυστραλίας.
    Η παγκόσμια οικονομική κρίση δεν εμπόδισε δεκάδες χιλιάδες καταναλωτές να κάνουν ουρές έξω από τα μεγάλα καταστήματα της χώρας περιμένοντας να ανοίξουν τις πόρτες τους.
    Και μόλις άνοιξαν όρμησαν μέσα για να προλάβουν τα «κελεπούρια». Ακολούθησαν σπρωξίδι, ποδοπάτημα και φραστικά υβρεολόγιο μεταξύ καταναλωτών που ήθελαν να προμηθευτούν φτηνά προϊόντα. Από ηλεκτρικά είδη έως ρούχα και παιχνίδια.
    Κάποιοι είχαν στηθεί έξω από τα μαγαζιά από τις δυο τα ξημερώματα!"

    Ζωντανή μετάδοση απο τα διεθνή πρακτορεία ειδήσεων.

    Γέμισε ο πλανήτης pasokia homilis εκτός απο το Μανχάτταν όπου κυριαρχεί ο HOMO Μπέρναντ Μέιντοφ.

    ReplyDelete
  16. dr.marx said...
    "Γιατί όπως και να το κάνουμε οι αυξημένες προσδοκίες δημιουργούν προβλήματα και ενίοτε και εξεγέρσεις"

    Αυτό δεν μας λέει άλλωστε και η εξέγερση των Αυστραλοπιθήκων;
    Marx είσαι πολύ IN.

    ReplyDelete
  17. "H ΑΠΑΤΗ
    και
    το ΑΣΥΛΟΝ
    είναι ΛΑΪΚΑ ΠΑΣΟΚικά ΚΕΚΤΗΜΕΝΑ"

    Αυτά τα πασόκια καταξευτέλισαν τη λαμογιά.Την έκαναν λαικό άθλημα.Την έκαναν σαν τα μούτρα τους.
    Μέιντοφ! Μέιντοφ! Ηρωα της πλατείας Βάθη.Δείξε στα πασόκια τι σημαίνει ορίτζιναλ λαμογιά.Και σε παρακαλώ να τους στείλεις στο Καδή για κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας.

    ReplyDelete
  18. Αν σήμερα νόμισμα της Ελλάδας ήταν η δραχμή θα είχε υποτιμηθεί άνευ ετέρας 3 φορές Χ 30% και τώρα θα είχαμε άλλο ένα -30%

    σύνολο -120%, δηλαδή 1 ευρώ = 750 δρχ


    Ακόμη χειρότερα ο οικονομολόγος Β.Ράπανος το υπολόγισε πριν από 3 βδομάδες σε 1500 δρχ.

    ReplyDelete
  19. διάβασα με ενδιαφέρον το άρθρο του Ράπανου

    είναι πολύ ενδιαφέρον διότι αναφέρεται στην αγοραστική ισοτιμία-με ένα γρήγορο υπολογισμό φαίνεται ότι και το 1500 δρχ είναι συντηρητικό

    Λοιπόν με back of the envelope υπολογισμούς ο πληθωρισμός που ανακοινωνει η ΕΣΥΕ πρεπει να είναι 5.3%

    και πάλι τελείως μπακάλικα υπολογίστε πόσο έκανε ένα κιλό ψωμί το 2000 και πόσο κάνει σήμερα

    Βάσει των βασικών ειδών > 1500 δρχ

    Το λυπηρό όμως είναι ότι δεν υπάρχει κάποιος παράγοντας αναστροφής........

    ReplyDelete
  20. φώφη μου στον μαρξ μήπως απευθύνεσαι; χεχεχε που χάθηκες βρε συ Μαρξ...

    παράγοντες αναστροφής υπάρχουν. Σχέδιο Οικονομικής Σταθεροπιήσης again

    ReplyDelete
  21. Stalin's new status in Russia

    http://news.bbc.co.uk/1/hi/world/europe/7798497.stm

    ReplyDelete
  22. δε μου λες ρε συ φώφη αυτό με τα γράψε σβήσε είναι καινούριο σύστημα?

    ReplyDelete
  23. elate shopping sto london 1 euro gia mia lira pige i timi kai 60% ekptoseis

    ReplyDelete
  24. @γ700

    > οι μπότες 540 ευρώ με 1000 ευρώ μηνιαίο εισόδημα είναι subprime μπότες

    Καλά, μη λέμε και ό,τι θέλουμε, δεν είναι και subprime μπότες. Subprime θα ήτανε αν έβγαζε 100 ευρώ το μήνα και δανειζότανε 600 για να τις αγοράσει.

    Και στο κάτω κάτω πού ξέρεις ότι η κοπέλα δεν αποταμίευε δύο μήνες για να τις αγοράσει; Ο καθένας με την τρέλλα του, και αυτή με τις μπότες.

    ReplyDelete
  25. malakismeni itan ayti min to psaxneis...

    ReplyDelete
  26. χεχεχε...αυτες οι προσφορες τωνβ 540 ευρω για μποτες να ηταν μονο αυτες!εχω ακουσει για νηπιαγωγους με νοκια 8800 και κοσμοκαρτα , ντελιβερας με μπεμπα 320 και 60 δοσεις , τα παντα ειναι να πουλαμε γκλαμουρια...η ξεφτιλα της ξεφτιλας ώ! ξεφτιλα!
    για να αλλαξει αυτη η νοοτροπια πρεπει να φαμε πολλες "σφαλιαρες" ακομα αγαπητε

    ReplyDelete
  27. "Μα η κατανάλωση των άλλων οδηγεί στην ευημερία τη δική μας. Αν η Μαρία και η φιλενάδα της σταματήσουν να αγοράζουν μπότες (που τελικά δεν χρειάζονται) τότε αυτοί που παράγουν μπότες θα μείνουν άνεργοι. Το οποίο είναι ακριβώς αυτό που συμβαίνει σήμερα.

    Ποιο εναλλαντικό μοντέλο προτείνετε εσείς, το οποίο να οδηγεί στην ευημερία;"

    Ακριβώς. Ένα ολόκληρο σύστημα στηρίζεται στην κατασπατάληση και την καταστροφή του περιβάλλοντος...
    Μεγάλοι πολιτισμοί πάντως ΔΕΝ στηρίχθηκαν στον καταναλωτισμό.
    Δεν υποστηρίζω να επιστρέψουμε στο παρελθόν, απλά να προβληματιστούμε.

    Για να απαντήσω πιο άμεσα στο ερώτημά σου θα μπορούσε η μικρότερη κατανάλωση να οδηγήσει σε περισσότερο ελεύθερο χρόνο μέσω της μείωσης της δουλειάς και σε περισσότερο δημιουργικές δραστηριότητες.

    ReplyDelete