Να σταματήσει η τυφλή βία. Διεκδικούμε ειρηνικά το μέλλον που μας αξίζει!

Το κύμα βίας που μαίνεται εδώ και τρεις μέρες στους δρόμους της Αθήνας και στις μεγάλες πόλεις της επαρχίας, με αφορμή την εν ψυχρώ δολοφονία ενός 16χρονου από Ειδικό Φρουρό της Αστυνομίας, δε λέει να κοπάσει.

Υπάρχει πρόβλημα. Και δεν είναι αποκλειστικά επιχειρησιακό, λόγω της αυτοκατάργησης του κράτους που έχει αφήσει τα πράγματα ανεξέλεγκτα είτε γιατί νιώθει ενοχές είτε γιατί πολύ απλά βρίσκεται σε αδυναμία να ηγηθεί της αστυνομίας.

Το πρόβλημα είναι η κοινωνική βία που εκδηλώνεται στους κόλπους ενός σημαντικού τμήματος της νέας γενιάς για μια σειρά από λόγους. Το βλέπουμε στα γήπεδα εδώ και χρόνια, αλλά και έξω απ' αυτά στους δρόμους και τα στημένα ραντεβού που δίνονται για να πέσει ξύλο ανάμεσα στα σχολεία. Το παρατηρούμε στις passive aggressive προσωπικότητες πολλών νέων οι οποίοι κάτω από το παθητικό προσωπείο κρύβουν ανθρώπους που απέχουν ένα «τσαφ» από το να εκραγούν λόγω του πιεστικού εργασιακού προβλήματος που βιώνουν, της έλλειψης ζωτικού χώρου σ' ένα άθλιο αστικό κέντρο χωρίς υποδομές και συλλογικά αγαθά, της γενικότερης αίσθησης ότι δεν υπάρχει προοπτική για το μέλλον.

Στα επεισόδια, απ' ό,τι φαίνεται δε συμμετείχαν μόνο γνωστοί άγνωστοι κουκουλοφόροι, αλλά και άσχετοι μαθητές λυκείων και απλοί νεαροί 25άρηδες σε μικρές παρέες των δύο ή τριών ατόμων που είτε ήθελαν να «κάψουν το μπουρδέλο» είτε να κλέψουν. Βρισκόμαστε εδώ αντιμέτωποι με μια οιωνεί ριζοσπαστικοποίηση ενός κομματιού της νεολαίας προς τη λάθος κατεύθυνση. Από την κοινωνική διεκδίκηση, τους πολιτικούς αγώνες και την αυτονόητη οργή κάποιοι μπαλατζάρουν επικίνδυνα προς την κοινωνική παραβατικότητα. Όμως το έγκλημα είναι έγκλημα. Δεν είναι πολιτική. Το Σάββατο το βράδυ διεπράχθη ένα έγκλημα. Το ίδιο ακριβώς συνέβη και την Κυριακή, όπως και χτες το βράδυ. Σε όλες τις περιπτώσεις πάνω απ’ όλους και απ’ όλα οφείλει να είναι ο νόμος και η εφαρμογή του.

Δυστυχώς οι θεσμοί είναι σάπιοι και η επιλεκτική εφαρμογή των νόμων ο κανόνας. Νέοι και κοινωνία σε απελπισία με ποδοματημένη αξιοπρέπεια και χωρίς ελπίδα.

Το μήνυμα μιας συντεταγμένης πολιτείας στην προκειμένη περίπτωση θα έπρεπε να είναι διττό και να έχει πολλαπλούς αποδέκτες: ότι σε μία δημοκρατία κανένας κρατικός λειτουργός σε καμία περιοχή της χώρας δεν είναι υπεράνω του νόμου όπως όμως κι ότι ο δημόσιος χώρος ελέγχεται από τη συντεταγμένη πολιτεία και όχι από αγνώστους.

Οφείλουμε να αντιδράσουμε όχι μόνο κατά της αυθαίρετης εξουσίας που δολοφονεί, αλλά και κατά της οργανωμένης βίας που πλιατσικολογεί. Εν τέλει κατά της οικειοθελούς παραίτησης και απόσυρσης της οργανωμένης πολιτείας από την άσκηση των καθηκόντων της.

Οφείλουμε να κάνουμε την οργή αποφασιστικότητα και να διεκδικήσουμε το μέλλον μας με αισιοδοξία. Να παλέψουμε για την αξιοπρέπεια μας και να κατακτήσουμε τις ευκαιρίες μας.

Η ανεξέλεγκτη βία του όχλου, με τις φωτιές και την καταστροφή δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας η οποία δεν αποτελεί καν συμβολικό στόχο ενάντια στο σύστημα (τι να πει κανείς όταν καίγεται ένα τυροπιτάδικο), όχι μόνο δεν αποτελεί διέξοδο, αλλά ζημιώνει την κοινωνία διαβρώνοντας την κοινωνική συνοχή .

Την καταδικάζουμε απερίφραστα και ζητούμε επιτέλους να σταματήσει.

Η νέα γενιά σήμερα πρέπει να αναζητήσει διέξοδο μέσα από την ειρηνική διεκδίκηση μιας ατζέντας αλλαγών στην κοινωνία και την οικονομία. Ό,τι κι αν ψηφίζει όπου κι αν πρόσκειται πολιτικά και ιδεολογικά. Μια ατζέντα που θα στοχεύσει στην αναδιανομή ευκαιριών και πόρων υπέρ των νέων, έτσι ώστε οι νέοι, ανεξαρτήτως εισοδηματικής κατάστασης της οικογένειάς τους, να είναι σε θέση να ξεκινήσουν από μια καλύτερη αφετηρία τη ζωή τους και να αισθάνονται ότι υπάρχει ελπίδα και προοπτική.

Πρέπει να βρούμε ξανά τη χαμένη μας αισιοδοξία. Να πάψουμε σαν κοινωνία να δημιουργούμε πολίτες πτώματα εμποτισμένα μέχρι το μεδούλι στον κοινωνικό πεσιμισμό και την αγανάκτηση που δημιουργεί η αίσθηση προσωπικού αδιεξόδου. Στο σημείο αυτό, με κύριο υπεύθυνο την κυβέρνηση της ΝΔ, έχουμε αποτύχει πλήρως.

Εμείς σαν G700 έχουμε επανειλημμένα μιλήσει για ένα New Deal για τη νέα γενιά, σε συνδυασμό με αυτονόητες μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν στην οικονομία, πολύ πριν ξεκινήσει η «newdeal-ολογία» των κομμάτων εν μέσω οικονομικής κρίσης.

Δεν είναι δυνατόν να μένουμε θεατές και απαθείς απέναντι στο ξήλωμα των θεσμών και την κυριαρχία των κυκλωμάτων. Οφείλουμε να δουλέψουμε και να δώσουμε μάχες για να στερεώσουμε τη δημοκρατία και να δώσουμε προοπτική στη νέα γενιά. Η δύναμη μας είναι το θάρρος της γνώμης μας, η οργάνωση, η δικτύωση και η μεταξύ μας κοινωνική συνεύρεση, η συμμετοχή μας σε ασταμάτητες ειρηνικές διαδηλώσεις της κοινωνίας των πολιτών, εργατικές, πολιτικές, ιδεολογικές. Για να τελειώνουμε με τις εκκρεμότητες της μεταπολιτευτικής περιόδου και να φτιάξουμε το παρόν και το μέλλον που μας αξίζει.