Thursday, July 26, 2007

Μένουν με τον μπαμπά και τη μαμά και έχουν μισθό... χαρτζιλίκι

Από τον Ηλία Μαρούτση,

Η σιωπηρή πλειονότητα των νέων Ελλήνων, της υπερ- εργασίας και της υπο-αμοιβής. Της υπερχρέωσης και της ανασφάλειας». Αυτή είναι η «γενιά 700», δηλαδή η γενιά που αμείβεται με λιγότερα από 700 ευρώ τον μήνα. Που έμαθε να ζει με το φάσμα της ανεργίας, που ακόμα συντηρείται από την οικογένεια και που κάνει δύο δουλειές για να ξεπληρώσει το «όνειρο» που νόμισε ότι μπορούσε να αγοράσει με δανεικά.

Πλέον η «γενιά 700» αρχίζει να αποκτά συνείδηση της κατάστασής και προσπαθεί να βρει την ταυτότητά της. Πριν από λίγο καιρό κάποιοι νέοι πήραν την πρωτοβουλία και δημιούργησαν ένα ομώνυμο blog στο Internet, για να μοιραστούν μαζί με άλλους τους προβληματισμούς τους και να ενώσουν τις φωνές τους. Κάποιοι ξαφνιάστηκαν και κάποιοι πίστεψαν ότι είναι ένα ακόμα πυροτέχνημα και τίποτα παραπάνω.

Η γενιά αυτή όμως υπάρχει. Η έρευνα της εταιρείας δημοσκοπήσεων «Μarc» σε νέους ηλικίας 18 - 30 ετών, αποτυπώνει ανάγλυφα τη σκληρή κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα, που βιώνει η νέα γενιά στην Ελλάδα. Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας που δημοσιεύει σήμερα το «Εθνος της Κυριακής», το 56% των νέων ηλικίας 18 έως 30 ετών που εργάζονται αμείβονται με λιγότερα από 700 ευρώ τον μήνα.

Η μάχη είναι άνιση για τις γυναίκες, καθώς το ποσοστό όσων ο μισθός δεν ξεπερνά τα 700 ευρώ φτάνει το 65,2%. Ανάλογα με την ηλικία, σε κάπως καλύτερη κατάσταση φαίνεται να βρίσκονται όσοι πλησιάζουν τα 30. Στις ηλικίες 28 με 30 το ποσοστό όσων αμείβονται με 700
ευρώ είναι 44,5%, ενώ στις ηλικίες 22 με 24, 86,8%.

Και αυτό μπορεί να είναι το καλό σενάριο, αφού όπως προκύπτει από την έρευνα της «Μarc» ένας στους δύο νέους είναι άνεργος. Ειδικότερα το 50,3% δήλωσαν ότι εργάζονται και το 49,7% ότι δεν εργάζονται. Χωρίς δουλειά είναι το 79,5% των νέων μεταξύ 18 και 21 ετών, το 62,6% των νέων μεταξύ 22 και 24 ετών, το 31,5% μεταξύ 25 και 27 ετών και το 25,5% των νέων ηλικίας από 28 έως 30.

Το ποσοστό αυτό θεωρείται ιδιαίτερα υψηλό αφού ένας στους τέσσερις νέους περιμένει να αρχίσει τη ζωή του μετά τα 30.

Μέχρι την ηλικία αυτή μόνο το 29,5% των νέων έχουν καταφέρει να είναι πλήρως ανεξάρτητοι από την οικογένειά τους, ενώ το 31,4% συντηρούνται αποκλειστικά από τους γονείς τους. Στις ηλικίες που θεωρητικά οι νέοι θα μπορούσαν να στηριχθούν αποκλειστικά στις δικές τους δυνάμεις, έχοντας τελειώσει σε μεγάλο βαθμό από τις υποχρεώσεις τους για σπουδές, δηλαδή από τα 25 έως τα 30, παρατηρείται ότι το 67% των νέων ηλικίας 25 έως 27 και το 36,3% ηλικίας 28 έως 30 ετών δέχονται ακόμα κάποιας μορφής οικονομική ενίσχυση από τους γονείς τους.

Η ταυτότητα της έρευνας

Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από την MARC Α.Ε. για λογαριασμό του «Έθνους της Κυριακής».

Χρόνος διεξαγωγής: η συλλογή των στοιχείων έγινε από τις 03/07 έως τις 11/07/07. Περιοχή: Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο, Πάτρα, Λάρισα. Πληθυσμός: Νέοι, 18 - 30 ετών. Μέγεθος Δείγματος: 800 νοικοκυριά.Τεχνική συλλογής πληροφοριών: Συνεντεύξεις βάσει ηλεκτρικού ερωτηματολογίου, με ειδικό λογισμικό που έχει αναπτύξει η MARC Α.Ε. Μέθοδος δειγματοληψίας: Πολυσταδιακή τυχαία δειγματοληψία με χρήση quota ως προς τη γεωγραφική κατανομή του πληθυσμού, το φύλο και την ηλικία.

Το άρθρο του Ηλία Μαρούτση δημοσιεύτηκε στο Έθνος της Κυριακής 22-7 στο πλαίσιο παρουσίασης έρευνας για τη γενιά των 700 ευρώ στην Ελλάδα. Συμπληρωματικά μπορείτε να διαβάσετε τα άρθρα των Κλάρα Γενιτσαριώτη και Φοίβου Καρζή "Η οικογένεια τους σώζει από τη φτώχεια" και "Πανεπιστήμιο ή Ταμιευτήριο" αντίστοιχα.

71 comments:

  1. θα αναζητήσουμε και την έρευνα και θα την αναρτήσουμε

    ReplyDelete
  2. Ενδιαφέρουσα συνέχεια στην έρευνα θα είχε και κάποιος δείκτης αύξησης του μισθού με την προϋπηρεσία και με την πάροδο του χρόνου, ή την εναλλαγή από τη μία στην επόμενη ηλικιακή ομάδα.

    Ένας νέος / μία νέα 22-24 ετών, που μόλις πρόσφατα έχει αποφοιτήσει (αν έχει τελειώσει), χωρίς ιδιαίτερες δεξιότητες, τυπικές και ουσιαστικές, σίγουρα δεν μπορεί να παίρνει και τον καταπληκτικό μισθό, πάντα συγκριτικά με το μέσο μισθό της χώρας (πρώτος μισθός 700 στην Ελλάδα, 1500 στην Αγγλία). Το ζήτημα είναι τα αρχικά 700 πόσα γίνονται 6 χρόνια μετά? Το να κοιτάς αποσπασματικά τις ηλικιακές ομάδες και το μισθολογικό μέσο όρο, δεν αρκεί από μόνο του για να καταλάβεις. Στην Ελλάδα ειδικά μπορεί ο 22χρονος μόλις να έχει ξεκινήσει να δουλεύει, το ίδιο όμως μπορεί και ο 28χρονος (Εδώ είναι το παράδοξο της Ελληνικής πραγματικότητας που θέλει επίσης ξεχωριστή μελέτη, τεράστιου κοινωνιολογικού ενδιαφέροντος). Έχω την εντύπωση ότι τα αποτελέσματα της έρευνας θα ήταν ακόμα πιο ανατριχιαστικά αν συμπεριλαμβανόταν και μια τέτοια μέτρηση. Γιατί προσωπικά, από αυτά που βλέπω, ο μισθός 6 χρόνια μετά στην Ελλάδα πάει στα 1000 ευρώ, ο μισθός στην Αγγλία πάει στα 3500 ευρώ.

    ReplyDelete
  3. Είναι πολύ εύστοχες οι παρατηρήσεις που κάνεις. Αυτό που πνίγει όλους εμάς τους νέους δεν είναι οι συνθήκες ένταξης στο εργασιακό περιβάλλον ή η "λάτζα" που πρέπει να κάνουμε αρχικά, αλλά η αίσθηση ότι δεν υπάρχει προοπτική σημαντικής βελτίωσης στο μέλλον. Ότι ακόμα και μετά από αρκετά χρόνια δουλειάς οι απολαβές τόσο σε χρήμα όσο και σε ελεύθερο χρόνο (τεράστιο ζήτημα) δεν πρόκειται να βελτιωθούν αισθητά.

    ReplyDelete
  4. Επίσης πέρα από το ποστ για την επιχειρηματικότητα που έχουμε υποσχεθεί να αναρτήσουμε στο πλαίσιο του διαλόγου για περισσότερες και καλύτερες δουλειές, ετοιμάζουμε και ποστ για τον απελευθερωμένο χρόνο.

    ReplyDelete
  5. "μένουν με τον μπαμπά και τη μαμά και έχουν μισθό χαρτζιλίκι"

    γι' αυτό η ελληνική οικογένεια καταστρώνει πάντα ένα Σχέδιο Μάρσαλ για τα παιδιά της.

    ReplyDelete
  6. Μισθωτή εργασία καί καλλό εισόδημα στην Ελλάδα δέν συμβιβάζονται.
    Ας συνεργασθούμε,ας συνεταιρισθούμε,ας δραστηριοποιηθούμε ατομικά,πολιτικά.
    Aς κουβεντιάσουμε για τις εμπειρίες μας χωρίς να τις κάνουμε reality show.

    ReplyDelete
  7. Το ερώτημα είναι τι γίνεται όταν η οικογένεια δεν έχει τη δυνατότητα για Σχέδιο Μάρσαλ;

    Υπάρχει κάποιος μηχανισμός που να καλύπτει, έστω στοιχειωδώς, το οικογενειακό κενό σε χρήματα, παραστάσεις, εικόνες, εμπειρίες, υποδομή; Ή όποιος δεν παίρνει τα απαραίτητα οικογενειακά εφόδια είναι καταδικασμένος;

    Θεωρούμε ότι το συγκεκριμένο ζήτημα είναι κομβικό ως προς την αντιμετώπιση του προβλήματος της κληροδότησης των ανισοτήτων, τη δημιουργία ίσων ευκαιριών ζωής και ουσιαστικών δυνατοτήτων εξέλιξης για όλους. Θα επανέλθουμε.

    ReplyDelete
  8. ναι ναι σωστός ο pyrman όχι reality show, όχι μιζέρια και κοινωνική απαισιοδοξία. Ανάδειξη του θέματος με δυναμισμό και αισιοδοξία.

    ReplyDelete
  9. Η γ700 είναι μια επιδοτούμενη από το κράτος και την οικογένεια γεννιά.
    Χωρίς τα δύο αυτά στηρίγματα θα περάσει μαζικά στη φτώχεια.
    Πώς μπορεί όμως οι πόροι που διατίθενται από το κράτος καί την οικογένεια να είναι επένδυση για τους νέους και όχι κατανάλωση καί μάλιστα πολυτελής;

    ReplyDelete
  10. Καλύυυυυυυυυυυτερααααα μια
    ώωωωωωωρααααααααααααααααααααα

    με Πόρσε ασημίιιιιιιιιιιιιιιιιιι

    παρά σαράνταααααααα χρόοοοονιαααα

    Σε τρόοοοοοολλευ γραμμήηηηηηηηηη

    ReplyDelete
  11. @ μεταξάς

    Ο μισθός στην Αγγλία είναι 1500 λίρες και πάει ίσως στα 2000-2500 σε 6 χρόνια

    αλλά γιατί δεν μας λες λεβέντη ότι στο Λονδίνο σε λαϊκή συνοικία χρειάζεσαι 1000 λίρες ενοίκιο γιά ένα δυάρι;;;;;;;

    Βρήκες ανόητε και την χώρα να συγκρίνεις
    Την χώρα της απόλυτης εξαθλίωσης υων μαζών.

    ReplyDelete
  12. @ G700
    "ετοιμάζουμε και ποστ για τον απελευθερωμένο χρόνο"

    Nαι έχουμε δικαίωμα στον απελευθερωμένο χρόνο. Είναι σκληρό και άδικο εμείς οι νέοι να βλέπουμε ΤV
    MONO 4 ώρες την ημέρα.

    Ο φασισμός ΔΕΝ θα περάσει.

    ReplyDelete
  13. @ σουλιώτισσα, νατάλια, έλενα

    Φασισμός είναι η φασιστική πρακτική.

    ReplyDelete
  14. @ Έλενα

    σε παραπέμπουμε στο Working Time Developments του European Industrial Relations Observatory για να δεις που βρίσκεται η Ελλάδα αναφορικά με τον πραγματικό ετήσιο χρόνο εργασίας.

    ReplyDelete
  15. Σοφή και παντογνώστρια ναταλία, κανείς δε μίλησε για Λονδίνο, αλλά για Αγγλία. Αν θέλεις μιλάμε και για Ιρλανδία, Ολλανδία, Δανία και Σουηδία, όπου οι μισθολογικές προοπτικές είναι καλύτερες.

    Επίσης, ένας πτυχιούχος ηλικίας 30 ετών στην Αγγλία, με μία μέση δουλειά και 6-8 χρόνια προϋπηρεσίας, βγάζει περίπου 2000 λίρες = 3000 ευρώ. Και φυσικά δε μιλάμε για 100% εφαρμογή αυτής της μισθολογικής εξέλιξης σε όλο το ανθρώπινο δυναμικό της χώρας, αλίμονο, αλλά μιλάμε για ένα μέσο ποσοστό αύξησης στα 6 χρόνια από 66%-100% του αρχικού μισθού, έναντι ποσοστού 0%-43% στην Ελλάδα. (Το ελάχιστο της Αγγλίας είναι ήδη πιο πάνω από το maximum της Ελλάδας). Παράλληλα, αν εξαιρέσεις το real estate του Λονδίνου, η αγοραστική δύναμη του Έλληνα σε σχέση με του Άγγλου έχει εξατμιστεί τα τελευταία χρόνια, γιατί επιτέλους βρισκόμαστε σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον της ΕΕ, όπου έχουν ξεμπροστιαστεί όλες οι αδυναμίες της ελληνικής αγοράς, η έλλειψη κανονιστικού πλαισίου, ο υπερπροστατευτισμός ομάδων συμφερόντων κλπ κλπ. Κι όσο και για το real estate, με 2500 ευρώ το μήνα που ισχυρίζεσαι και 1000 ευρώ ενοίκιο, ζεις καλύτερα απ, ότι στην Αθήνα με 1000 ευρώ μισθό το μήνα και 450 ευρώ ενοίκιο. (και λέω Αθήνα γιατί εκτός Αθήνας δεν παίζει δουλειά, εκτός αν γλείψει κώλους να σε βάλουνε σε κανένα πρόγραμμα stage).

    Επίσης, η αγορά ή ενοικίαση σπιτιού εκτός Λονδίνου δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την πρωτεύουσα.

    Επίσης, οι commuters από επαρχία στην Αγγλία θέλουν λιγότερη ώρα για να πάνε στη δουλειά τους στο Λονδίνο από ότι ο Έλληνας θέλει για να κινηθεί από σπίτι στη δουλειά εντός Αττικής. Άσε που εκεί υπάρχει μεγαλύτερη σιγουριά για τη διάρκεια του ταξιδιού.

    Κι επειδή ζεις και στην Αγγλία, είναι κρίμα που δεν αναγνωρίζεις ότι μαζί με την "εξαθλίωση" των φτωχών πολιτών της χώρας, υπάρχει ο μεγαλύτερος πλουραλισμός πολιτισμών κι εθνικοτήτων, οικονομικών μεταναστών που οικειοθελώς μένουν κι εργάζονται εκεί, ιδιαίτερα δε στο Λονδίνο, γιατί μάλλον κάποιο επίπεδο ανοχής των πολιτιστικών ιδιαιτεροτήτων υπάρχει, μάλλον καλύτερα περνάνε απο τα εξαθλιωμένα ή Ελλαδικά περιβάλλοντα από τα οποία έχουν έρθει, είτε χτίστες, είτε τραπεζίτες, είτε ψυχολόγοι, είτε..

    ReplyDelete
  16. Βλέπω μετά χαράς ότι άρχισες να προσαρμόζεις τα νούμερά σου πιό κοντά στην πραγματικότητα.

    Κάνεις και ένα άλλο κομβικό λάθος. Μιλάς για commuting, ένα πολύ σοβαρό θέμα, αλλά το προσεγγίζεις λανθασμένα. Δεν μπορείς να συγκρίνεις το traffic του Stratford-upon-Avon με αυτό της Αθήνας. Μπορείς όμως να το συγκρίνεις με της Τρίπολης, όπως δικαιούσαι να συγκρίνεις το traffic της Αττικής με αυτό του Λονδίνου.

    Αεροβατείς επικίνδυνα

    Hugs

    ReplyDelete
  17. @ μεταξάς

    Και σε παρακαλώ πολύ μη με λες Ναταλία. Το όνομά μου είναι Νατάλια, είναι πιό σοσιαλιστικό και πιό chic

    ReplyDelete
  18. ακομα δεν καταλαβαινω που το πατε. Νομιζω οτι ολα τα λεει αυτο εδω:

    "Η γ700 είναι μια επιδοτούμενη από το κράτος και την οικογένεια γεννιά.
    Χωρίς τα δύο αυτά στηρίγματα θα περάσει μαζικά στη φτώχεια.
    Πώς μπορεί όμως οι πόροι που διατίθενται από το κράτος καί την οικογένεια να είναι επένδυση για τους νέους και όχι κατανάλωση καί μάλιστα πολυτελής;"

    δεν ειδα να λειπει απο τους Αθηναιους η καταναλωση ή ακομα και σπαταλη. Αυτο που σιγουρα λειπει ειναι η σοβαρη ορεξη για επενδυση στο μελλον τους, τουτεστιν σπουδες, επιμορφωση, σωστη εργασια.

    ReplyDelete
  19. S_G: δεν ειδα να λειπει απο τους Αθηναιους η καταναλωση ή ακομα και σπαταλη.

    Προφανώς δεν έχεις υπόψη σου τυπικό δείγμα Αθηναίων

    Έλενα: Nαι έχουμε δικαίωμα στον απελευθερωμένο χρόνο. Είναι σκληρό και άδικο εμείς οι νέοι να βλέπουμε ΤV MONO 4 ώρες την ημέρα.

    Ναι πράγματι, αν είσαι άνεργος μένεις σπίτι και βλέπεις τηλεόραση. Αν είσαι πάλι χαμηλόμισθος η μόνη σου οικονομική διασκέδαση είναι η τηλεόραση. Παρόλα αυτά δεν έχω υπόψη μου κανένα στοιχείο που να δείχνει ότι οι νέοι στις ηλικίες που συζητάμε βλέπουν περισσότερη τηλεόραση από τους μεγαλύτερους.

    Σημειώνω όμως πως τα στατιστικά στοιχεία που παρουσιάζονται είναι παραπλανητικά: αν δεν συνυπολογιστεί το ποσοστό των νέων που σπουδάζουν διαπιστώσεις όπως: "το 50,3% δήλωσαν ότι εργάζονται και το 49,7% ότι δεν εργάζονται. Χωρίς δουλειά είναι το 79,5% των νέων μεταξύ 18 και 21 ετών, το 62,6% των νέων μεταξύ 22 και 24 ετών, το 31,5% μεταξύ 25 και 27 ετών και το 25,5% των νέων ηλικίας από 28 έως 30", είναι λειψές. Σε όλες τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, η πλειοψηφία των σπουδαστών δεν εργάζεται παράλληλα. Το πρόβλημα δεν είναι ότι βγαίνεις στην αγορά εργασίας στα 30, αλλά το ότι βγαίνεις στην αγορά εργασίας στα 30 χωρίς κανένα ουσιαστικό εργασιακό εφόδιο, αφού στην Ελλάδα η ζήτηση είναι για ανειδίκευτη ή χαμηλής ειδίκευσης εργασία και όχι για υψηλής ειδίκευσης εργασία - εξού και το συγκλονιστικό "το 56% των νέων ηλικίας 18 έως 30 ετών που εργάζονται αμείβονται με λιγότερα από 700 ευρώ τον μήνα". Έτσι είσαι π.χ. ο σούπερ φυσικός ή φιλόλογος με μεταπτυχιακά και διδακτορικά και αν αποφασίσεις να μείνεις Ελλάδα και δεν έχεις προσωπικές ή οικογενειακές άκρες, η βασική προοπτική σου είναι φροντιστήριο, (ιδιωτική κυρίως) εκπαίδευση, ετεροαπασχόληση κοκ.

    Ένας "γέρων"...

    ReplyDelete
  20. "Δέν μπορώ να αντέξω χωρίς να καταναλώνω.Καταρρέω κυριολεκτικά.
    Η ζωή μου δεν έχει νόημα χωρίς κάθε μέρα να μην αγοράζω κάτι.
    Τα 700 ευρώ που παίρνω το μήνα τα έχω ήδη δαπανήσει με τη πιστωτική.
    Αρχίζω ύστερα να ενοχλώ τη γιαγιά καλημερίζοντάς την πιό συχνά και παίρνοντας πάντα τη σχετική αμοιβή ανά καλημέρα.
    Η ΕΦΙΑΛΤΙΚΌΤΕΡΗ ΜΈΡΑ ΓΙΑ ΜΈΝΑ ΕΊΝΑΙ ΕΚΕΊΝΗ ΠΟΥ ΠΕΡΝΆ ΧΩΡΊΣ ΚΆΤΙ ΝΑ ΞΟΔΈΨΩ.ΥΠΑΡΧΩ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΝΑΛΏΝΩ".

    Ευτυχώς δεν είμαι μόνη.Ολη η γ700 το ίδιο κάνει.

    Εχετε ψυχίατρο στο μπλόγκ παιδιά;


    ΘΈΛΩ ΝΑ ΚΑΤΑΝΑΛΏΣΩ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ

    ReplyDelete
  21. Να κάνουμε και μια "έρευνα" για το ποιός "κολλάει" ένσημα. ΑΝ κολλήσει, πόσους μήνες μετά την πρόσληψη. Και ας μην πούμε για άλλα όπως δικαιώματα, επιδόματα, άδειες για εγκύους κλπ.

    :(

    ReplyDelete
  22. @anonymous

    Και 'γω το ίδιο νοιώθω συντρόφισα.

    Να φταίει η παγκοσμιοποίηση;
    Να φταίει ο ιμπεριαλισμός;
    Να φταίνε οι Αμερικάνοι;

    ReplyDelete
  23. Κι΄εγώ πάσχω από καταναλωτική ακράτεια αλλά λέω να μην το ιατρικοποιήσουμε το πρόβλημά μας.

    ReplyDelete
  24. Τελευταίε ανώνυμε: Μην ανησυχείς είναι ένα πρόβλημα για το οποίο καμία φαρμακοβιομηχανία δεν πρόκειται να βγάλει χάπια.

    ReplyDelete
  25. @ SG

    "δεν ειδα να λειπει απο τους Αθηναιους η καταναλωση ή ακομα και σπαταλη. Αυτο που σιγουρα λειπει ειναι η σοβαρη ορεξη για επενδυση στο μελλον τους, τουτεστιν σπουδες, επιμορφωση, σωστη εργασια."

    Θαυμάσιες παρατηρήσεις

    ReplyDelete
  26. @ talos

    "Ναι πράγματι, αν είσαι άνεργος μένεις σπίτι και βλέπεις τηλεόραση. Αν είσαι πάλι χαμηλόμισθος η μόνη σου οικονομική διασκέδαση είναι η τηλεόραση. Παρόλα αυτά δεν έχω υπόψη μου κανένα στοιχείο που να δείχνει ότι οι νέοι στις ηλικίες που συζητάμε βλέπουν περισσότερη τηλεόραση από τους μεγαλύτερους."

    Kάνεις μεγάλο λάθος. Υπάρχουν ΠΟΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ που μπορείς να κάνεις δωρεάν:

    1. Να διαβάσεις βιβλία
    2. Να πας σε μουσεία τις μέρες που έχουν δωρεάν είσοδο.
    3. Να πας σε διάφορες θαυμάσιες δωρεάν εκδηλώσεις του Μουσείου Μπενάκη.
    4. Να πας τώρα το καλοκαίρι σε διάφορες συναυλίες jazz που διοργανώνει ο Δήμος σε γειτονιές.
    Συη γειτονιά μου γίνεται μιά συναυλία την βδομάδα μπροστά από τα σκαλιά στην Λυκαβηττού μεταξύ Dolce (Φίλιον) και Αγίου Διονυσίου.

    Κατα πως λεμε στο χωριό μου, "Είναι να τόχει η κούτρα σου να κατεβάζει ψείρες".

    ReplyDelete
  27. @ talos

    Σημειώνω όμως πως τα στατιστικά στοιχεία που παρουσιάζονται είναι παραπλανητικά: αν δεν συνυπολογιστεί το ποσοστό των νέων που σπουδάζουν διαπιστώσεις όπως: "το 50,3% δήλωσαν ότι εργάζονται και το 49,7% ότι δεν εργάζονται. Χωρίς δουλειά είναι το 79,5% των νέων μεταξύ 18 και 21 ετών, το 62,6% των νέων μεταξύ 22 και 24 ετών, το 31,5% μεταξύ 25 και 27 ετών και το 25,5% των νέων ηλικίας από 28 έως 30", είναι λειψές. Σε όλες τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, η πλειοψηφία των σπουδαστών δεν εργάζεται παράλληλα. Το πρόβλημα δεν είναι ότι βγαίνεις στην αγορά εργασίας στα 30, αλλά το ότι βγαίνεις στην αγορά εργασίας στα 30 χωρίς κανένα ουσιαστικό εργασιακό εφόδιο, αφού στην Ελλάδα η ζήτηση είναι για ανειδίκευτη ή χαμηλής ειδίκευσης εργασία και όχι για υψηλής ειδίκευσης εργασία - εξού και το συγκλονιστικό "το 56% των νέων ηλικίας 18 έως 30 ετών που εργάζονται αμείβονται με λιγότερα από 700 ευρώ τον μήνα". Έτσι είσαι π.χ. ο σούπερ φυσικός ή φιλόλογος με μεταπτυχιακά και διδακτορικά και αν αποφασίσεις να μείνεις Ελλάδα και δεν έχεις προσωπικές ή οικογενειακές άκρες, η βασική προοπτική σου είναι φροντιστήριο, (ιδιωτική κυρίως) εκπαίδευση, ετεροαπασχόληση κοκ."[/quote].

    Εξ ορισμού, σε μιά χώρα που από ανάγκη και με δική της απόφαση εισήγαγε 900,000+ οικονομικούς μετανάστες, υπάρχει ΑΕΡΓΙΑ (δηλαδή επιλογή του ατόμου να ΜΗΝ εργάζεται), αλλά ΟΧΙ ΑΝΕΡΓΙΑ γιά τους ιθαγενείς.

    Εννοείται, φυσικά, ότι στο πολιτισμένο κόσμο, ΟΛΟΙ έχουν δικαίωμα στην πανεπιστημιακή μόρφωση και εννοείται, επίσης, ότι έχει δικαίωμα κάθε μάνα και κάθε πατέρας να θεωρεί ότι το παιδί του είναι ιδιοφυές και, άρα, πρέπει να γίνει διαιτολόγος (ειδικά αν είναι κόρη και μάλιστα χοντρή), ψυχολόγος (την στιγμή που ο Ελληνας δεν διανοείται ακόμα και την ιδέα) και "διοικητής επιχειρήσεων" η "σύμβουλος"

    ΑΛΛΑ

    ΟΥΔΕΝ έχουν δικαίωμα
    ΜΗΤΕ οι ΓΟΝΕΙΣ
    ΟΥΤΕ τα ΠΑΙΔΙΑ

    να ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΝΤΑΙ

    Είναι υπεύθυνοι 100% της τύχης τους.

    Σμαράγδα, Ανω Λιόσια

    (επί το κομψότερο και σοσιαλιστικότερο, Σαμάνθα, Ιλιον)

    ReplyDelete
  28. @ Μάρνυ, Διαιτολόγος ΤΕΙ Αγγλίας

    "Υπάρχουν ΠΟΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ που μπορείς να κάνεις δωρεάν:
    1. Να διαβάσεις βιβλία
    2. Να πας σε μουσεία τις μέρες που έχουν δωρεάν είσοδο.
    3. Να πας σε διάφορες θαυμάσιες δωρεάν εκδηλώσεις του Μουσείου Μπενάκη.
    4. Να πας τώρα το καλοκαίρι σε διάφορες συναυλίες jazz που διοργανώνει ο Δήμος σε γειτονιές.
    Συη γειτονιά μου γίνεται μιά συναυλία την βδομάδα μπροστά από τα σκαλιά στην Λυκαβηττού μεταξύ Dolce (Φίλιον) και Αγίου Διονυσίου.
    Κατα πως λεμε στο χωριό μου, "Είναι να τόχει η κούτρα σου να κατεβάζει ψείρες".

    Συμφωνώ Μάρνυ μου
    Ο Βάγγος κι εγώ τα κάνουμε όλα αυτά και επίσης πάμε και περιπάτους. Ξέρεις είναι μεγάλη απόλαυση και καλό και για την υγεία μας. Αλλοτε πάμε στο Μοναστηράκι ποδαρόδρομο, άλλοτε πάμε στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, φθάνουμε στον Λουμπαρδιάρη και καθόμαστε στα σκαλάκια του Πικιώνη και ενίοτε ανεβαίνουμε στο Λυκαβηττό.

    Ο Βάγγος λέει πως είναι πολύ passe' και declasse' να καθόμαστε σε καφετέριες. Ισως να το κάνει από τσιγγουνιά, αλλά η αλήθεια είναι περνάμε μιά χαρά. Και γιά να ξαποστάσουμε καθόμαστε και στου "Σάββα" και τρώμε ντονέρ και ξεκοιλιαζόμαστε με πενταροδεκάρες.

    Το τερπνόν μετά του ωφελίμου, Μάρνυ μου.

    ReplyDelete
  29. @ με ταξά

    to the point οι παρατηρήσεις σου, χρήσιμες και εποικοδομητικές. Προσφέρουν food for thought and further analysis.

    ReplyDelete
  30. Τί θέλει καί διαμαρτύρεται αυτή η βρωμοπλέμπα της Γ700;
    Αφού δέν έχει ψωμί γιατί δέν τρώει παντεσπάνι;

    ReplyDelete
  31. Aς φάει brioche after all

    ReplyDelete
  32. Μαρία Αντουαννέτα

    Mαράκι μου, χρυσό μου παιδί, τέλειωσες ελληνικό πανεπιστήμιο και πήρες και master's, αλλά δεν έμαθες ούτε τ όνομά σου να γράφεις σωστά.

    Μετά αναρωτιέσαι γιατί είσαι γκαρσόνα στις "45 Στροφές" κι αυτό μάλιστα ύστερα από λύπηση της μυταρόγκας.

    ReplyDelete
  33. καλώς ή κακώς στη μαζική δημοκρατία της ευημερίας, ιστορικό αποτέλεσμα της διαδικασίας εκσυγχρονισμού όλων των παραδοσιακών κοινωνιών (end of the line for the modernity project), παρατηρείται μια θεμελιώδης αντίφαση ανάμεσα ΣΤΗΝ αρχή της απόδοσης και της τεχνικής ορθολογικότητας από τη μία - αξίες που σχετίζονται με την εργασία και την παραγωγή- και ΤΙΣ ηδονιστικές στάσεις από την άλλη -συμπεριφορές οι οποίες σχετίζονται με τη διαδικασία της μαζικής κατανάλωσης.

    Σήμερα ο κόσμος της εργασίας κρίνεται όλο και περισσότερο με όρους κατανάλωσης.

    Η εργασία δεν επιτελείται ούτε με πουριτανική ευλάβεια ad majorem dei gloriam (protestant ethic) ούτε για χάρη της εργασίας ως αυτοσκοπού, επειδή δηλαδή η εργασία αξιολογείται ως προάσκηση για την απόκτηση της αρετής και ως δύναμη αυτοπειθάρχησης (αστικό ήθος και έθος).

    Αντιθέτως στη σημερινή εποχή η εργασία απεκδύεται το στοιχείο της ηθικής σοβαρότητας για να προσεγγίσει μια περισσότερο πραγματιστική προσέγγιση.

    Χαρακτηριστικότερη του νέου πραγματισμού είναι η μερική αντιστροφή της σχέσης ανάμεσα σε εργασία και ελεύθερο χρόνο: ο ελεύθερος χρόνος δεν προσφέρει απλώς ανάπαυση για ακόμη παραγωγικότερη συνέχιση της εργασίας, αλλά η εργασία είναι το μέσο που παρέχει στο άτομο τη δυνατότητα να διαμορφώσει το χρόνο του πάνω σε ευρύτερη καταναλωτική βάση.

    Σήμερα η στάση των περισσότερων ανθρώπων απέναντι στην εργασία καθορίζεται από το τι μπορεί να κάνει κανείς στον ελεύθερο χρόνο του ως καταναλωτής υλικών και πνευματικών αγαθών ή βιωμάτων.

    Καλώς ή κακώς, δυστυχώς ή ευτυχώς, το παιχνίδι του καταναλωτή στον ελεύθερο χρόνο τίθεται σε ανώτερη μοίρα από την πειθαρχημένη δραστηριότητα του εργαζόμενου.

    Σε τέτοιο βαθμό που γίνεται έντονη η πίεση για περισσότερο ελεύθερο χρόνο και ακόμα περισσότερη κατανάλωση.

    Κι εδώ υπάρχει ένα κρίσιμο θέμα. Τα ατομικά όνειρα, που στην πραγματικότητα τα ονειρεύονται πολλοί ταυτόχρονα, μπορούν ως επί το πλείστον να πραγματοποιηθούν μονάχα με την κατανάλωση μαζικών προϊόντων.

    Αυτό ακριβώς το παράδοξο
    αποτελεί την πηγή ορισμένων χαρακτηριστικότατων σύγχρονων προβλημάτων. Ψυχοπαθολογικά φαινόμενα και ψυχολογικά προβλήματα, εσωτερικές συγκρούσεις, άγχος και πίεση (δεν έχω λεφτά, δε μου φτάνουν τι θα κάνω, πρέπει να πάω στο χ,ψ κλαμπ, ν' αγοράσω αυτά τα ρούχα και το αυτοκίνητο), αλλά και ατομικές συμπεριφορές οι οποίες δημιουργούν συλλογικά προβλήματα (πχ αγοράζω το γαμημένο μηχανάκι χωρίς αξάτμηση αλλά προκαλώ ηχορύπανση).

    Αυτή όμως είναι η κοινωνία στην οποία ζούμε και στην οποία απευθυνόμαστε. Αυτή η κοινωνία δεν υιοθετεί, και δεν πρόκειται ποτέ να υιοθετήσει, τα σχετικά λίγα και απλά πρότυπα της αστικής εποχής. Δεν αγοράζει αστικό ήθος και έθος. Όπως επίσης δεν συγκινείται από εικόνες μιας επικείμενης επανάστης προλετάριων εργατών.

    Μας ρώτησε προηγουμένως ο s.g. που το πάμε. Πάντως ούτε παραδοσιακά φιλελεύθερα ούτε παραδοσιακά σοσιαλιστικά. Η εποχή μας θεωρούμε ότι θέλει μελέτη, σκέψη, και νέες προσεγγίσεις συνδυασμένες με πρακτικές λύσεις σε μια σειρά από ζητήματα. Δεν είμαστε ξερόλες. Αυτό όμως που σίγουρα θέλουμε είναι να απεγκλωβιστούμε από παραδοσιακά δόγματα και τρόπους σκέψης.

    ReplyDelete
  34. Η G700 μεγάλωσε με παντεσπάνι.Πώς να φάει τώρα ξερό ψωμί!

    Μεγάλωσε από γονείς που νόμισαν ότι γέννησαν Πριγκηπόπουλα καί Βασιλόπουλα και πώς να το δεχθούν τώρα ότι γέννησαν συνηθισμένα παιδιά!

    Αυτό το ψυχολογικό δράμα παίζεται μέσα σε πολλές οικογένειες εφτακοσάρηδων.

    Ας αποδεχούμε όλοι ότι είναι δώρο της φύσης να είμαστε συνηθισμένοι άνθρωποι.

    Ας χαρούμε αυτό το δώρο και ας πούμε στους γονείς μας ένα μεγάλο ευχαριστώ που δεν μας γέννησαν πριγκηπόπουλα.

    Εγώ ,ως Βούδας,μαρτύρησα μέχρι να καταφέρω να αποπριγκηποποιηθώ!

    ReplyDelete
  35. Άντε από δω ρε χαμένα, άχρηστα παράσιτα, βγήκατε στην παραγωγή στα 30 μετά από ψευτοσπουδές σε σχολές που τελούσαν μονίμως υπό κατάληψη και σε κάτι ψευτοκολέγια του κώλου ενώ μέχρι να τελειώσετε σας πλήρωνε τις διακοπές στη Μύκονο και το λογαριασμό του κινητού ο μπαμπάκας. Τραβάτε να κάνετε δεύτερη και τρίτη δουλειά όπως κάνουμε όλοι. 700 Ε? Ποιος μαλάκας σας δίνει 700Ε, ρε χαμένα; Άντε να χαθείτε από δω πέρα μαλακισμένα. Κόφτε το μπλόγκ και πιάστε κι άλλη δουλειά. Παλιομαλάκες.

    ReplyDelete
  36. @ anonymous

    ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΑΙ έντονα γιά την γενίκευσή σου.
    Η πλεοψηφία των νέων είναι πράγματι όπως την περιγράφεις, αλλά γνωρίζω νέους της G700 που είναι αδάμαντες.

    Επιθυμία μας, λοιπόν, των παλαιότερων, των εκτός Ελλάδος και απανταχού της Γης Ελλήνων Δημοκρατών είναι να δούμε ΟΛΑ τα ΠΑΙΔΙΑ να ΙΣΟΠΕΔΩΝΟΝΤΑΙ ΠΡΟΣ ΤΑ ΑΝΩ και όχι
    ΠΡΟΣ ΤΑ ΚΑΤΩ
    όπως EIΙΣΗΓΑΓΕ και ΚΑΘΙΕΡΩΣΕ το ελεεινό ΠΑΣΟΚ και
    όπως ΔΙΑΙΩΝΙΖΕΙ η ελεεινότερη ΝΔ.

    ReplyDelete
  37. Tα παιδιά είναι οι τελευταίοι που έχουμε δικαίωμα να κατηγορήσουμε γι αυτή την κατάντια.

    Υπεύθυνοι είναι:
    1. Οι άθλιοι γονείς τους, και
    2. Τα άθλια σχολεία τους
    3. Ο εκμαυλιστής της 3ης
    Ελληνικής Δημοκρατίας Ανδρέας
    Παπανδρέου

    ReplyDelete
  38. @ G700
    "Η εργασία δεν επιτελείται ούτε με πουριτανική ευλάβεια ad majorem dei gloriam (protestant ethic) ούτε για χάρη της εργασίας ως αυτοσκοπού, επειδή δηλαδή η εργασία αξιολογείται ως προάσκηση για την απόκτηση της αρετής και ως δύναμη αυτοπειθάρχησης (αστικό ήθος και έθος)."

    Kαι όμως

    E LABORE STABILITAS ET E LABORE VIRTU

    Λέμε εμείς στην Αρκαδία. Και παρότι ο τόπος μας είναι ορεινός και δύσβατος, ουδέποτε πεινάσαμε και το Λύκειο του Αστρους είναι μονίμως στα 3 πρώτα πανελληνίως όσον αφορά στην επιτυχία εισόδου στα ΑΕΙ διότι λυώνουνε τα παντελόνια μας.

    ΚαΙ ΜΗ σας ξσανακούσω να μου πείτε ότι η πρόσβαση στα ΑΕΙ είναι ταξική διότι θα με πιάσει tantrum τύπου Giles de la Tourette.

    Relativism and rationalization are inadmissible for discussion.

    Enough is enough!

    ReplyDelete
  39. τεινω να συμφωνησω βεβαια με την Σμαραγδα των ανω λιοσιων


    "Προφανώς δεν έχεις υπόψη σου τυπικό δείγμα Αθηναίων"

    ελα ρε ταλω. Μια ματια στους δρομους αρκει, καθε μερα τα μπαρ ειναι γεματα με ατομα που δινουν 5-6 ευρω για μια μπυρα, οι δρομοι γεματοι με αυτοκινητα που κανουν αρκετα λεφτα (ειμαι σχεδον 27, με εισοδημα μαλλον μεγαλυτερο απο τον μεσο Ελληνα νεο και ακομα δεν εχω διανοηθει να αγορασω ΙΧ. Φαινεται δεν ξερω εγω απο "αναγκες") κτλ κτλ

    Σιγουρα υπαρχουν και κακομοιρηδες, αλλα εγω βλεπω ενα μεγαλο κομματι κακομαθημενων παιδιων που αντι να προσπαθουν να γινουν πιο παραγωγικοι την περνανε στις καφετεριες γκρινιαζοντας...

    ReplyDelete
  40. G700

    Οι παρατηρήσεις σου είναι κοινωνιολογικά ρηξικέλευθες αλλά...δυσκολοχώνευτες!
    Εάν αυτά ισχύουν τότε θα πρέπει να δεχθούμε ότι:
    1- φεύγουμε από την εποχή της εργασίας καί πάμε στην εποχή της σχόλης.
    2- δεν θα μιλάμε πιά για εργαζόμενους αλλά για απασχολούμενους.
    3- η αποδοση της δημοκρατίας δεν θα κρίνεται από τη παροχή "ίσων ευκαιριών για όλους" αλλά από τη παροχή "ίσων δυνατοτήτων γιά όλους".
    4- η "αξιοσύνη" και ο "ανταγωνισμός"θα παράγουν κοινωνικές ανισότητες που για να αντισταθμισθούν θά πρέπει η κοινωνία να αναλάβει την "ηθική αποστολή"να εξασφαλίζει σε όλους(αέργους,ανέργους,ανήμπορους η απρόθυμους να εργασθούνκλπ,κλπ) πρόσβαση σέ καταναλωτικά αγαθά υψηλής ποιότητας,αλλοιώς η Δημοκρατία θα χάσει τη νομιμοποίησή της.

    Ετσι είναι νομίζω τα πράματα και καλώς να έλθουν όσα ακόμη δεν έχουν έλθει!

    ReplyDelete
  41. @ anonymos

    όλοι όσοι είμαστε συντελεστές αυτού του blog κάνουμε δεύτερη δουλειά.

    ReplyDelete
  42. Το "ίσων δυνατοτήτων γιά όλους" το αντικαθιστώ με το "ίσων δυνατοτήτων πρόσβασης στα ίδια καταναλωτικά αγαθά γιά όλους".

    ReplyDelete
  43. σωστά τίθεται το θέμα ότι υπάρχουν δύο κατηγορίες νέων:

    α. αυτοί που βολεύονται στην αεργία και την απομύζηση των όποιων πόρων της οικογένειάς τους. Άρα εδώ σωστά πρέπει να ενοχοποιηθεί ο άνεργος για την ανεργία του, όπως υπονοεί ο s.g., ο anonymos που μας βρίζει και άλλοι.

    β. Υπάρχουν όμως και πάρα πολλοί νέοι, η πλειοψηφία όσων εργάζονται, οι οποίοι δουλεύουν σκληρά, δεν πληρώνονται ανάλογα γι'αυτό, είναι παραγωγικοί για την επιχείρησή τους αλλά δεν τους το αναγνωρίζει κανείς, είναι αναγκασμένοι να είναι σε συνεχή διαθεσιμότητα από τους προϊσταμένους τους λες και είναι στο στρατό, είναι αναγκασμένες να να συνυπάρχουν με τον κάθε μαλάκα μπήχτη 45ρη και 50ρη ο οποίος νομίζει ότι είναι και ωραίος γκόμενος.

    Κατά συνέπεια να αναζητήσουμε την ατομική ευθύνη του καθενός, αλλά να δούμε και το γενικότερο δομικό πρόβλημα της ελληνικής αγοράς εργασίας.

    ReplyDelete
  44. @ anonymos

    είπες

    E LABORE STABILITAS ET E LABORE VIRTU

    Για την Αρκαδία κάντο E ΛΑΜΟΓΕ STABILITAS ET E ΛΑΜΟΓΕ ΧΡΗΜΑ.

    ReplyDelete
  45. Την εργασία την "ανακάλυψαν" οι προτεστάντες.Πρίν υπήρχε απλά δουλεία.
    Η εποχή της δουλείας κράτησε αιώνες.Της εργασίας μόνο 200 χρόνια καί μόνο σε ένα μικρό τμήμα του πλανήτη.
    Τώρα μπαίνουμε στην εποχή της σχόλης.
    Η εποχή τς εργασίας ταυτίστηκε ,σε μεγάλο βαθμό, με την εποχή της ελευθερίας και της δημοκρατίας.
    Τώρα την εποχή της σχόλης πόση ελευθερία και πόση δημοκρατία θα έχουμε;
    Ποιά διανοητικά εργαλεία πρέπει να χρησιμοποιήσουμε για να τη κατανοήσουμε;
    Μας αρκούν τα εργαλεία της εποχής της εργασίας(φιλελευθερισμός,μαρξισμός) για να κατανοήσουμε την εποχή της σχόλης;

    ReplyDelete
  46. Και μάλιστα αν μιλάμε πλέον για απασχόληση σε επίπεδο στοχασμού, τότε ίσως δεν πρέπει να μιλάμε για μία, δύο, τρεις δουλειές, αλλά για διαφορετικές έννοιες, όπως για ώρες και περιεχόμενο απασχόλησης. Κι αφού η απασχόληση τείνει να έχει ποικιλομορφία και σε περιεχόμενο και σε είδος, ίσως να είναι πιο εύκολα κατανοητό για εμάς τους νέους ένα σύστημα που δε διαχωρίζει μεταξύ μισθωτών, ελεύθερων επαγγελματιών κλπ. Να μπερδευτούν οι διαχωριστικές γραμμές φαντάζει περισσότερο θεμιτό, από το αυτά να βρίσκονται ξεκάθαρα στα δύο άκρα - κι εμείς να είμαστε συνήθως στο κάτω άκρο.

    @Ανώνυμος

    Ανώνυμε είσαι δειλός, κι όπως λέει κι ένας από τους σοφούς μας γέροντες, είσαι agent provocateur. Είσαι άξιος της μοίρας σου να είσαι πάντα μικρός.

    ReplyDelete
  47. Η γενιά των παππούδων μας, η γενιά ακόμα και των γονιών μας, πέρασαν δύσκολα χρόνια, πόλεμο, χούντα... πείνα, φτώχεια. Γιατί όμως αυτοί οι άνθρωποι μπόρεσαν και έκτισαν τα σπίτια τους και μπόρεσαν και μεγάλωσαν τις οικογένειες τους;
    Όχι δεν μιλάω για την υπερκαταναλωτικη μας γενιά γιατί ναι είμαστε και από αυτό, αλλά φανταστείτε ένα νέο ζευγάρι σήμερα, χωρίς καμία βοήθεια από την οικογένεια του, να θέλει να παντρευτεί! Ο νέος μισθό 1200 ευρώ και η νέα 800 ευρώ! Σπίτι πουθενά, λεφτά για δάνειο ούτε καν! Ενοίκιο, έχει πάρει φωτιά!!! Όσο για τα υπόλοιπα βασικά, φαγητό, λογαριασμοί ... και άλλα και άλλα.
    Πάρε “εργάτη-σκλάβε” ένα ξεροκόμματο και σκύψε και πολύ σου είναι.
    Μήπως είναι καιρός να πάψουμε να είμαστε “εργάτες-σκλάβοι”......

    ReplyDelete
  48. Στην εποχή της σχόλης είναι αρκετή μιά ευάριθμη αριστοκρατική ελίτ εργατών της γνώσης και άριστων χειριστών της τεχνολογίας να παράγει όλο τον απαιτούμενο πλούτο για να ζούμε όλοι καλά.
    Οι υπόλοιποι θα σχολάζουν "εργαζόμενοι" στο τομέα τών εμπειριών άλλοτε ως προμηθευτές, άλλοτε ως καταναλωτές καί άλλοτε,το καί πιθανότερο,καί τα δύο σε διάφορους συνδυασμούς.

    ReplyDelete
  49. Δε συμφωνώ με την άποψη του Rifkin Παρμενίδη. Σήμερα πολυαπασχολούμαστε και δεν παράγουμε αρκετό πλούτο σε ατομικό επίπεδο. Μακροοικονομικά ναι, η τεχνολογία έχει σπάσει όλους τους φραγμούς και η παραγωγή του παγκόσμιου πλούτου έχει εκτοξευτεί στα ύψη. Παράλληλα μεγαλώνουν συνεχώς οι οικονομικές ανισότητες παγκοσμίως, και ο απαιτούμενος πλούτος για να ζούμε όλοι καλά είναι καλά φυλαγμένος μακριά μας.

    ReplyDelete
  50. Όσοι νομίζετε ότι το εργασιακό πρόβλημα στην Ελλάδα περιορίζεται αποκλειστικά σε μερικούς αργόσχολους νέους που κάθονται στην καφετέρια και χαζεύουν αντί να δουλεύουν τότε μάλλον ζείτε σε άλλη πραγματικότητα: ή είστε τίποτα ακοινώνητοι ακαδημαϊκοί, ή έχετε στο μυαλό σας τους χαβαλέδες φοιτητές 18-24, ή δεν έχετε δουλέψει ποτέ από το πρωί μέχρι το βράδυ σερί στη ζωή σας από ανάγκη ή το οικογενειακό-συγγενικό περιβάλλον στο οποίο μεγαλώσατε είναι περίχωρα Κολωνακίου και βορείων προαστίων και μάλλον σίγουρα δεν είχατε ποτέ ανθρώπους αγρότες, μετανάστες, ή εργάτες δίπλα σας.

    Anonyme καριόλη say hello to your little friend μουνόπανο.

    ReplyDelete
  51. @ s.g.

    είπες

    «ελα ρε ταλω. Μια ματια στους δρομους αρκει, καθε μερα τα μπαρ ειναι γεματα με ατομα που δινουν 5-6 ευρω για μια μπυρα, οι δρομοι γεματοι με αυτοκινητα που κανουν αρκετα λεφτα (ειμαι σχεδον 27, με εισοδημα μαλλον μεγαλυτερο απο τον μεσο Ελληνα νεο και ακομα δεν εχω διανοηθει να αγορασω ΙΧ. Φαινεται δεν ξερω εγω απο "αναγκες") κτλ κτλ»

    Σήμερα η μεγάλη κινητήρια δύναμη της συμπεριφοράς των περισσότερων ανθρώπων είναι η ανάγκη για κατανάλωση. Η υπέρβαση της σπάνης των αγαθών (επίτευγμα της μεταπολίτευσης-πλέον δεν παλεύομε για να μην πεινάσουμε) έχει δημιουργήσει μια κοινωνία αφθονίας καθώς και τις προϋποθέσεις για τη διάδοση των ηδονιστικών τάσεων που ενθαρρύνουν τη μαζική κατανάλωση (τώρα παλεύουμε να καταναλώσουμε: υλικά αγαθά, αντικείμενα χρήσης, μορφωτικά αγαθά, ελεύθερο χρόνο, αξίες, εμπειρίες, βιοτικά ιδεώδη).

    Στη λαϊκή φαντασία ο ήρωας της κατανάλωσης υποκαθιστά τον ήρωα της εργασίας. Τα ΜΜΕ προβάλουν αδιάκοπα τον κόσμο της σύγχρονης «αριστοκρατίας», της οποίας τα μέλη προέρχονται από διάφορες ελίτ, όλα τους όμως είναι υπερκαταναλωτές, διαθέτουν τα πάντα, όλα όσα παρέχει η σύγχρονη τεχνόλογία και βιομηχανία και όσα μπορεί κανείς να ονειρευτεί.

    Στα ανώτερα εισοδηματικά στρώματα, όπου υπάρχει η οικονομική δυνατότητα, οι αποφάσεις λαμβάνονται κυρίαρχα με βάση την προσωπική επιλογή και το γούστο, και εξηγούνται με βάση κάποια ανώτερη αντίληψη για την αισθητική και τον πολιτισμό. Στα κατώτερα λειτουργεί η αντίληψη του anything goes όμως προέχει πρώτα απ’όλα να βρεθεί το απαραίτητο χρήμα.

    Και στις δύο εισοδηματικές κατηγορίες οι άνθρωποι χρειάζονται και απαιτούν ελεύθερο χρόνο. Και στις δύο ένα κομμάτι της κατανάλωσης είναι παρασιτικό.

    Συντηρείται δηλαδή όχι μέσα από παραγωγικές δραστηριότητες υψηλής προστιθέμενης αξίας, αλλά μέσα από το δανεισμό, την παραβατικότητα, το ξόδεμα της οικογενειακής περιουσίας, τον «αέρα».

    Ο «Ακάλυπτος», ο χαρακτήρας που ενσάρκωσε ο Αντώνης Καφετζόπουλος στην πετυχημένη τηλεοπτική σειρά «Και οι Παντρεμένοι έχουν Ψυχή», είναι η προσωποποίηση της αεριτζίδικης αντίληψης για την οικονομία και του παρασιτικού καταναλωτισμού που αφορά σε ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας.

    Με βάση τα παραπάνω δεδομένα δεν πρέπει να μας εκπλήσσει η λαϊκή απαίτηση, συμπεριλαμβανομένων και των μεσοστρωμάτων, για ΙΣΟΤΗΤΑ στην κατανάλωση.

    Το κρίσιμο ερώτημα τελικά είναι εάν η ατομική απαίτηση του καθενός για αύξηση των δυνατοτήτων κατανάλωσης μπορεί να συνδυαστεί με: υγιείς παραγωγικές δομές και όχι με εθνικό χαβαλέ και λαμογιά, με προστασία και αξιοποίηση του φυσικού περιβάλλοντος και όχι καταστροφή της οικολογικής ισορροπίας, με διαγενεακή δικαιοσύνη και όχι διαγενεακό κανιβαλισμό, με αύξηση του ελεύθερου χρόνου και όχι με υπερ-εργασία, με εσωτερική ισορροπία και ψυχική υγεία όχι με ψυχοπαθολογικά φαινόμενα, με ευτυχία και όχι δυστυχία.

    ReplyDelete
  52. @μάρνυ: προφανώς συμφωνώ. Και προφανώς τα μειωμένα ποσοστά τηλεθέασης μεταξύ των μικρότερων ηλικιών δείχνουν ότι υπάρχουν πολλοί που κάνουν τέτοιες επιλογές.

    @σαμάνθα: Εξ ορισμού σε μία χώρα που εισήγαγε 900,000+ οικονομικούς μετανάστες, υπάρχει ΑΕΡΓΙΑ (δηλαδή επιλογή του ατόμου να ΜΗΝ εργάζεται), αλλά ΟΧΙ ΑΝΕΡΓΙΑ για τους ιθαγενείς, επειδή υπάρχει ακόμα σχετικά η οικογενειακή καβάντζα και πολλές οικογένειες προτιμούν να πληρώνουν την ζωή των παιδιών τους από τα να τα στέλνουν για να δουλεύουν με μισθούς και όρους εργασίας μεταναστών (που είναι αυτοί που είναι μετά από εσκεμμένη πολιτική μειωμένων ή ανύπαρκτων εργασιακών δικαιωμάτων για τους μετανάστες). Στα τέλη της δεκαετίας του 80, ήξερα πως στην χειρότερη στραβή μπορούσα να πάω να δουλέψω στην οικοδομή (και σε άλλα χειρωνακτικά - χαμηλής ειδίκευσης επαγγέλματα) και να βγάζω, όχι πολλά, αλλά αρκετά για να συντηρούμαι.Σήμερα μόνο όσοι έχουν εξαντλήσει κάθε περιθώριο εναλλακτικής εργασίας θα πάνε να δουλέψουν γιαπί, γιατί εμ θα σκοτώνονται καθημερινά, εμ θα πρέπει να συνεχίζουν να μένουν με τους γονείς τους γιατί τα λεφτά δεν θα τους φτάνουν για να ανοίξουν δικό τους σπίτι. Προφανώς η συζήτησή μας γίνεται γιατί όλο και περισσότεροι αναγκάζονται να πάνε να δουλέψουν για μισθούς Τουρκίας. Ήταν πράγματι επιλογή του Ελληνικού κράτους αυτό.

    Και συγγνώμη τελικά: έχετε κάποια σχετική εποπτεία των Ελληνικών ιδιωτικών εργασιακών χώρων; Έχετε δει παιδιά (με πτυχία, διπλώματα και όρεξη) που έρχονται σε εταιρείες και παρακαλούν α δουλέψουν τζάμπα (για να φτιάξουν βιογραφικό); Έχετε δει τους σχετικούς μισθούς για έναν προγραμματιστή π.χ. στην Ελλάδα που κάνει το ίδιο ακριβώς πράγμα με έναν συνάδελφό του στην Ολλανδία, ας πούμε, για λιγότερα από τα μισά λεφτά, περισσότερες ώρες και ασύγκριτα μικρότερες κοινωνικές παροχές; Σε εταιρείες που σε μεγάλο ποσοστό το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι τα κρατικά έργα (δικαιολογημένα - πληρώνουν καλύτερα) αλλά έχουν ανάλογες κερδοφορίες με τις Ολλανδικές αντίστοιχες π.χ; Έχετε δει εταιρείες να διώχνουν "ακριβότερους" (πιο καταρτισμένους και με μεγαλύτερη εμπειρία) εργαζόμενους για να πάρουν ανειδίκευτους 700ρηδες (το πολύ 700), με μηδενικά εργασιακά δικαιώματα γιατί σε πολλούς κλάδους δεν υπάρχει καμία προστιθέμενη αξία στην ποιότητα; Έχετε δει την έργω αποθάρρυνση της "νεανικής επιχειρηματικότητας", όπου μια μικρή εταιρεία λογισμικού τριών πιτσιρικάδων στην επαρχία, φορολογείται με το ίδιο ποσοστό που φορολογείται η Intrasoft; Ερήμην των πραγματικών δεδομένων της πραγματικής αγοράς πολλές ιδεοληψίες ανθίζουν.

    Και μην αρχίσω με τις ανοησίες ότι φταίει η ποιότητα σπουδών για την ανεργία. Είκοσι Χάρβαρντ να είχαμε στην Ελλάδα, το μοναδικό αποτέλεσμα θα ήταν εξάγουμε περισσότερο εργατικό δυναμικό ως μετανάστες.

    @Αρκάδα ανώνυμε: παρά λοιπόν την προκοπή της Αρκαδίας, ο νομός έχει υψηλότατη ανεργία ιδιαίτερα μεταξύ των νέων και συνεχιζόμενη εσωτερική μετανάστευση: "Παρά τη σημαντική μείωση της ανεργίας στο σύνολο της χώρας, σε 13 νομούς καταγράφηκε αύξηση του ποσοστού (Κιλκίς, Ζακύνθου, Αρκαδίας,, Πρέβεζας, Κέρκυρας, Τρικάλων, Κυκλάδων, Χίου, Χανίων, Λασιθίου, Φθιώτιδας, Ροδόπης, Χαλκιδικής)."

    S_G: "ελα ρε ταλω. Μια ματια στους δρομους αρκει"

    Όχι ρε Σωτήρη δεν αρκεί και το ξέρεις. Βλέπεις εκείνους και μόνο εκείνους που έχουν την πολυτέλεια να κάθονται "κάθε μερα στα μπαρ και να δινουν 5-6 ευρω για μια μπυρα" και εκείνους και μόνο εκείνους που έχουν αυτοκίνητα "που κανουν αρκετα λεφτα". Εκείνοι που δεν έχουν την δυνατότητα να τα κάνουν αυτά σου είναι αόρατοι - και μη έχοντας κάποιο μέτρο για να εκτιμήσεις την ποσοστιαία σύσταση των δύο αυτών κατηγοριών, γενικεύεις με βάση ένα de facto biased δείγμα. Ισχυρίζομαι ότι αν δεν υπήρχε στην Ελλάδα ο άτυπος μηχανισμός κοινωνικής πρόνοιας που λέγεται Ελληνική οικογένεια, οι άποροι θα σου ήταν επώδυνα ορατοί. Την μαλακία όπου χρεώνονται όλοι για λίγη παραπάνω κατανάλωση μακαρίως αδιαφορούντες για την ώρα που θα φτάσει ο κόμπος στο χτένι, την ξέρω την έχω δει και έχω δει και το επόμενο στάδιο: πουλιέται (ή κατάσχεται) το αμάξι, κόβονται τα καινούρια ρούχα, περιορίζονται (ή κλείνουν) τα κινητά κοκ.

    Τέλος για την γενιά των 700 ένα έχω να πω: αν νομίζετε ότι τώρα τα πράγματα είναι δύσκολα, όταν και αν κάνετε ποτέ οικογένεια, φτάσετε σε ένα επίπεδο μισθολογικό ψιλοανεκτό και έχετε να αντιμετωπίσετε τον ανταγωνισμό των καινούριων "700άρηδων" που θα "απειλούν" να σας πάρουν την θέση και θα κάνετε κωλοτούμπες στον εργοδότη για να μην πεινάσουν τα παιδιά σας, φοβάμαι ότι θα δείτε πως υπάρχουν και χειρότερα. Κάνω πλέον τέσσερις ("υψηλά ειδικευμένες") δουλειές σε παρτ-τάιμ, αφενός για βγαίνουν τα απαραίτητα και αφετέρου για να μην εξαρτώμαι απόλυτα από κανέναν εργοδότη.

    @Μεγάλε Κουβανέ αρχιμαφιόζε Τόνυ Μοντάνα, σωστά αλλά ματαίως τα λες. Αν δεν τάχει δει / ζήσει ο άλλος, δεν τα πιστεύει.

    ReplyDelete
  53. @ parmenidis

    "G700
    Οι παρατηρήσεις σου είναι κοινωνιολογικά ρηξικέλευθες αλλά...δυσκολοχώνευτες!
    Εάν αυτά ισχύουν τότε θα πρέπει να δεχθούμε ότι:
    1- φεύγουμε από την εποχή της εργασίας καί πάμε στην εποχή της σχόλης.
    2- δεν θα μιλάμε πιά για εργαζόμενους αλλά για απασχολούμενους.
    3- η αποδοση της δημοκρατίας δεν θα κρίνεται από τη παροχή "ίσων ευκαιριών για όλους" αλλά από τη παροχή "ίσων δυνατοτήτων γιά όλους".
    4- η "αξιοσύνη" και ο "ανταγωνισμός"θα παράγουν κοινωνικές ανισότητες που για να αντισταθμισθούν θά πρέπει η κοινωνία να αναλάβει την "ηθική αποστολή"να εξασφαλίζει σε όλους(αέργους,ανέργους,ανήμπορους η απρόθυμους να εργασθούνκλπ,κλπ) πρόσβαση σέ καταναλωτικά αγαθά υψηλής ποιότητας,αλλοιώς η Δημοκρατία θα χάσει τη νομιμοποίησή της.
    Ετσι είναι νομίζω τα πράματα και καλώς να έλθουν όσα ακόμη δεν έχουν έλθει!"

    Evidently, ο κεντρικός κλιματισμός αποκατεστάθη!!

    ReplyDelete
  54. Tony Montana said...
    "Όσοι νομίζετε ότι το εργασιακό πρόβλημα στην Ελλάδα περιορίζεται αποκλειστικά σε μερικούς αργόσχολους νέους που κάθονται στην καφετέρια και χαζεύουν αντί να δουλεύουν τότε μάλλον ζείτε σε άλλη πραγματικότητα: ή είστε τίποτα ακοινώνητοι ακαδημαϊκοί, ή έχετε στο μυαλό σας τους χαβαλέδες φοιτητές 18-24, ή δεν έχετε δουλέψει ποτέ από το πρωί μέχρι το βράδυ σερί στη ζωή σας από ανάγκη ή το οικογενειακό-συγγενικό περιβάλλον στο οποίο μεγαλώσατε είναι περίχωρα Κολωνακίου και βορείων προαστίων και μάλλον σίγουρα δεν είχατε ποτέ ανθρώπους αγρότες, μετανάστες, ή εργάτες δίπλα σας."

    Ακριβώς επειδή μένω στο Κολωνάκι, αγαπητέ φίλε, μπορώ να σου πώ με βεβαιότητα ότι οι νέες και οι νέοι που λιάζονται και αερίζονται στην Τσακάλωφ και στην Μηλιώνη ΔΕΝ είναι από το Κολωνάκι αλλά από τις συνοικίες και την επαρχία και ΔΕΝ είναι παιδιά της "αστικής" τάξης - αν υπάρχει τέτοιο πράγμα στην Ελλάδα. Ολοι είναι μονίμως με τα κινητά και ακούς να λένε, "Ελα είμαι στο Κολωνάκι τώρα".
    Μιά μέρα πέρασε ένας φίλος Κορίνθιος από το σπίτι και πήγαμε στην Πλατεία. Χαιρετούσε λοιπόν όλο το κόσμο οπόταν ρώτησα έκπληκτος, "Μα πως τους ξέρεις όλους αυτούς;". Εσκασε τότε στα γέλια και είπε, "Μα έχουν έρθει με πούλμαν, οι από da Capo μεριά είναι από τη Κόρινθο και οι από Peros μεριά από Ξυλόκαστρο" και συνέχισε "θεωρείται πολύ μόδα να έρχεσαι για καφέ στο Κολωνάκι".

    Οι κάτοικοι της περιοχής δεν κάθονται σ΄ αυτά, διότι
    1) το κόστος είναι απαράδεκτο
    2) έχουν καλύτερα πράγματα να κάνουμε και
    3) είναι, όπως είπε και η Βανέσσα παραπάνω, passe' και declasse'

    ReplyDelete
  55. Εγώ μπαίνω στα καταστήματα όπου μου προσφέρουν καφέ δωρεάν.

    ReplyDelete
  56. ΚΑΤΑ ΒΑΣΗ δεν υπάρχει πρόβλημα ανεργίας. Αφού υπάρχει απασχόληση και όχι εργασία, έπρεπε να μιλάμε για ΑΝΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ.

    ReplyDelete
  57. @ talos

    είπες

    "Ισχυρίζομαι ότι αν δεν υπήρχε στην Ελλάδα ο άτυπος μηχανισμός κοινωνικής πρόνοιας που λέγεται Ελληνική οικογένεια, οι άποροι θα σου ήταν επώδυνα ορατοί. Την μαλακία όπου χρεώνονται όλοι για λίγη παραπάνω κατανάλωση μακαρίως αδιαφορούντες για την ώρα που θα φτάσει ο κόμπος στο χτένι, την ξέρω την έχω δει και έχω δει και το επόμενο στάδιο: πουλιέται (ή κατάσχεται) το αμάξι, κόβονται τα καινούρια ρούχα, περιορίζονται (ή κλείνουν) τα κινητά κοκ."

    Σωστός. Πρόσθεσε εδώ και τον δανεισμό αλλά και τις παραβατικές συμπεριφορές μέσω των οποίων επιχειρείται από αρκετούς η απύξηση εισοδήματος.

    ReplyDelete
  58. @ talos

    είπες

    Έχετε δει εταιρείες να διώχνουν "ακριβότερους" (πιο καταρτισμένους και με μεγαλύτερη εμπειρία) εργαζόμενους για να πάρουν ανειδίκευτους 700ρηδες (το πολύ 700), με μηδενικά εργασιακά δικαιώματα γιατί σε πολλούς κλάδους δεν υπάρχει καμία προστιθέμενη αξία στην ποιότητα;

    Σωστός. Η αυξημένη Επιχειρηματικότητα Ανάγκης που παρατηρείται στην Ελλάδα αντί για για μια Επιχειρηματικότητα Υψηλών Δυνατοτήτων που έπρεπε να έχει αναπτυχθεί είναι κρισιμότατο εμπόδιο στη βελτίωση της επαγγελματικής προοπτικής των νέων.

    ReplyDelete
  59. @ c.a.

    είπες
    να δούμε ΟΛΑ τα ΠΑΙΔΙΑ να ΙΣΟΠΕΔΩΝΟΝΤΑΙ ΠΡΟΣ ΤΑ ΑΝΩ και όχι
    ΠΡΟΣ ΤΑ ΚΑΤΩ

    ΣΩΣΤΟΣ

    ReplyDelete
  60. @ parmenidis

    είπες
    φεύγουμε από την εποχή της εργασίας καί πάμε στην εποχή της σχόλης.

    Ναι ο σύγχρονος άνθρωπος πρέπει να ισορροπήσει ανάμεσα σε δύο σημαντικές και αντικρουόμενες πολλές φορές ιδιότητες: α) του απασχολούμενου που αναζητάει την απόδοση που θα του φέρει χρήματα , και β) του καταναλωτή που αναζητάει τη σχόλη και τον ελεύθερο χρόνο για τα ξοδέψει αγοράζοντας αντικείμενα ή βιώματα και εμπειρίες ακόμα και αξίες.

    Ένας από τους λόγους για τους οποίους ο συνδικαλισμός αποτυγχάνει να εκπροσωπήσει τα συμφέροντα των πολιτών είναι γιατί αγνοεί πλήρως την καταναλωτική διάσταση του ανθρώπου και την πραγματικότητα της κοινωνίας της σχόλης.

    ReplyDelete
  61. Παιδιά, ποιό μισθό θεωρείτε ικανοποιητικό? Π.χ. 1000 είναι οκ?

    ReplyDelete
  62. Ταλω ας δεχτω οτι υπαρχουν τα ατομα που αναφερεις και ας δεχτω οτι ειναι πολλοι. Και παλι ομως η ποσοτητα της γκρινιας, στα ΜΜΕ στα καφενεια και στα μπλογκ ειναι πραγματικα δυσαναλογη σε σχεση με το πραγματικο προβλημα, αν υπαρχει. Ολοι γκρινιαζουν, κανεις δεν λεει ποτε:

    ναι ρε υπερκαταναλωνω, υπερχρεωνομαι επειδη ειμαι ηλιθιος, δεν βρισκω δουλεια επειδη τα εξυνα στο πανεπιστημιο, δεν με κρατανε στην δουλεια γιατι ειμαι τεμπελης και ανικανος κτλ κτλ


    "Ισχυρίζομαι ότι αν δεν υπήρχε στην Ελλάδα ο άτυπος μηχανισμός κοινωνικής πρόνοιας που λέγεται Ελληνική οικογένεια, οι άποροι θα σου ήταν επώδυνα ορατοί."

    δυσκολο ερωτημα, ο μαϊκωλ προσφερει εδω μια πολυ ενδιαφερουσα οπτικη νομιζω, σε σχεση με τον θεσμο της οικογενειακης βοηθειας προς τους νεους και την γενικοτερη φιλολογια περι της γενιας των 700 ευρω.

    G700
    "Με βάση τα παραπάνω δεδομένα δεν πρέπει να μας εκπλήσσει η λαϊκή απαίτηση, συμπεριλαμβανομένων και των μεσοστρωμάτων, για ΙΣΟΤΗΤΑ στην κατανάλωση."

    να μας εκπλησσει μαλλον οχι (αν και εξαρταται πως το εννοεις λιγο, τα μεσα στρωματα δεν θελουν εξισωση με τα χαμηλα νομιζω, ε?) το ερωτημα ειναι αν θα πρεπει να μας απασχολει. Προσωπικα ελαχιστο χρονο ή προσοχη μπορω να διαθεσω στις γκρινιες ατομων που δεν εκαναν τιποτα για να χτισουν το ανθρωπινο κεφαλαιο τους (βλεπε συζητηση στον συνδεσμο που παρεθεσα ανω), που δεν εκαναν καμμια θυσια αλλα περιμενουν ξαφνικα να εχουν τεραστια εισοδηματα χωρις κοπο.

    Εν τελει το οτι υπαρχει οπως παρατηρησε καποιος μια ταση μιμησης και overshooting της καταναλωτικης σπαταλης των "πλουσιων" απο τα κατωτερα οικονομικα στρωματα πρεπει να ειναι απο τις ελληνικες σταθερες. Δεν εχω πατησει ποτε σε σκυλαδικο και απορουσα ποιος παει και σκαει εκει περα 200 ευρω για ενα μπουκαλι ποτο, μεχρι που γνωρισα ταξιτζη που μου ειπε ευθεως οτι ολη την εβδομαδα δουλευει για να τα φαει σε ενα σαββατοβραδο! (να μην συζητησω για αθλια εθιμα οπως το να αγοραζεις λουλουδια για να τα ριξεις στο πατωμα! τι ειδους ιεροτελεστιες υπαναπτυκτης σπαταλης επιδειξιομανιας ειναι αυτες?)

    ReplyDelete
  63. WELL SAID SG

    WELL SAID SG

    WELL SAID SG

    ReplyDelete
  64. "Ισχυρίζομαι ότι αν δεν υπήρχε στην Ελλάδα ο άτυπος μηχανισμός κοινωνικής πρόνοιας που λέγεται Ελληνική οικογένεια, οι άποροι θα σου ήταν επώδυνα ορατοί."

    πολύ εύστοχη η παρατήρηση του Talos. Το ίδιο πιστεύουμε κι εμείς.

    ReplyDelete
  65. @ s.g.

    είπαμε προηγουμένως ότι
    "Με βάση τα παραπάνω δεδομένα δεν πρέπει να μας εκπλήσσει η λαϊκή απαίτηση, συμπεριλαμβανομένων και των μεσοστρωμάτων, για ΙΣΟΤΗΤΑ στην κατανάλωση."

    λες εσύ
    "να μας εκπλησσει μαλλον οχι το ερωτημα ειναι αν θα πρεπει να μας απασχολει."

    Πρέπει να μας απασχολεί διότι πολύ απλά η πίεση των περισσότερων πολιτών για μεγαλύτερες δυνατότητες κατανάλωσης, τα μέσα τα οποία εξασφαλίζουν την κατανάλωση (από δανεικό χρήμα μέχρι εκτεταμένη παραβατικότητα) καθώς και οι επιπτώσεις ενός υπερκαταναλωτικού πολιτισμού στην υγεία, το περιβάλλον κοκ, πρέπει να λαμβάνονται υπόψη σε οποιοδήποτε προσπάθεια γίνεται να φτιαχτούν δυο τρεις σοβαρές προτάσεις πολιτικής (policy).

    Αυτό μας πάει στο επόμενο σχόλιό σου όπου λες

    "Εν τελει το οτι υπαρχει οπως παρατηρησε καποιος μια ταση μιμησης και overshooting της καταναλωτικης σπαταλης των "πλουσιων" απο τα κατωτερα οικονομικα στρωματα πρεπει να ειναι απο τις ελληνικες σταθερες."

    Εδώ μάλλον εκφράζεις μια εντελώς προσωπική και biased άποψη η οποία παρακάμπτει με μία μονοκονδυλιά τη βιβλιογραφία και την παγκόσμια συζήτηση των τελευταίων τριάντα ετών γύρω από το φαινόμενο της κατανάλωσης.

    Η μαζική κατανάλωση του τύπου που περιγράφουμε συνιστά φαινόμενο το οποίο συναντάται σε όλες τις ανεπτυγμένες κοινωνίες. Στην Ελλάδα βρίσκεται ακόμα σε εμβρυακή κατάσταση. Πρέπει κατανοήσουμε το φαινόμενο αυτό ως αναπόσπαστο μέρος της αναπτυξιακής διαδικασίας και του εκσυγχρονισμού των κοινωνιών, και να μην το απορρίψουμε ως ελληνική ιδιοτροπία και μόνο.

    και συνεχίζεις λέγοντας ότι

    "Προσωπικα ελαχιστο χρονο ή προσοχη μπορω να διαθεσω στις γκρινιες ατομων που δεν εκαναν τιποτα για να χτισουν το ανθρωπινο κεφαλαιο τους (βλεπε συζητηση στον συνδεσμο που παρεθεσα ανω), που δεν εκαναν καμμια θυσια αλλα περιμενουν ξαφνικα να εχουν τεραστια εισοδηματα χωρις κοπο."

    Εντάξει δεν σε πιέζει κανείς ν' ασχοληθείς. Όμως η προσωπική άποψη που εκφράζεις δε συνιστά βάση για σοβαρή συζήτηση σε επίπεδο policy. Τι συζήτηση να κάνεις και με ποιον, όταν αυτόν, του οποίου τη συμπεριφορά θέλεις ν'αλλάξεις, τον ενοχοποιείς συστηματικά και με μονίμως αρνητικό τρόπο;

    Μία τελευταία παρατήρηση.

    Η σνομπίστικη και απαξιωτική στάση απέναντι στους ανθρώπους, η οποία αντί να προβάλει με θετικό τρόπο το πρότυπο της ατομικής υπευθυνότητας και της προσωπικής ευθύνης, επιλέγει την ενοχοποίηση της ατομικής συμπεριφοράς, είναι ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους δύσκολα θα στεριώσουν οι φιλελεύθερες απόψεις, τις οποίες εκφράζεις και εσύ αλλά και η φιλελεύθερη μπλογκοπαρέα, στην Ελλάδα.

    Ο φιλελευθερισμός είναι κοινωνικό κίνημα και όχι προϊόν ακαδημαϊκού εργαστηρίου. Ως γνήσιοι σοσιαλφιλελεύθεροι πραγματικά εκνευριζόμαστε όταν ταυτίζεται η φιλελεύθερη σκέψη με την ποινικοποίηση, την τιμωρία, την ηθική κατσάδα, την ενοχοποίηση. Όταν δηλαδή συντηρητικοποιείται και μικροαστικοποείται. Ιστορικά και τελειώνουμε μ'αυτό ο Φιλελευθερισμός κέρδισε μάχες(βλ Βενιζέλος, Γ Παπανδρέου κλπ) όποτε εκφράστηκε ως αίτημα από την κοινωνία υπέρ της κοινωνίας.

    ReplyDelete
  66. G700
    "Η σνομπίστικη και απαξιωτική στάση απέναντι στους ανθρώπους, η οποία αντί να προβάλει με θετικό τρόπο το πρότυπο της ατομικής υπευθυνότητας και της προσωπικής ευθύνης, επιλέγει την ενοχοποίηση της ατομικής συμπεριφοράς, είναι ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους δύσκολα θα στεριώσουν οι φιλελεύθερες απόψεις, τις οποίες εκφράζεις και εσύ αλλά και η φιλελεύθερη μπλογκοπαρέα, στην Ελλάδα."

    Eδώ έχεις απόλυτο δίκαιο και δηλώνω ΕΝΟΧΟΣ

    ReplyDelete
  67. g700 δεν θελω να αλλαξω κανεναν οσο δεν με ενοχλει. Τον ταξιτζη που ξοδευε το βδομαδιατικο σε μια νυχτα ουτε τον εβρισα ουτε τον κοροϊδεψα, μαλιστα μερικες φορες εχω ετσι μια περιεργεια πως ειναι να ζεις τοσο σπαταλα και κοντοφθαλμα. Ισως περναει καλα και αφου εχουμε βρει μ%$^%$ να μας τρεφουν (λεγε με ΕΕ) δεν δρεπει καν τους καρπους των λαθων του.

    "η πίεση των περισσότερων πολιτών για μεγαλύτερες δυνατότητες κατανάλωσης, [...] πρέπει να λαμβάνονται υπόψη σε οποιοδήποτε προσπάθεια γίνεται να φτιαχτούν δυο τρεις σοβαρές προτάσεις πολιτικής"

    προφανως οταν φτιαχνεις ενα μοντελο τα λαμβανεις ολα υποψιν, απλα λεω οτι δεν με απασχολουν ιδιαιτερα με την εννοια οτι θα πω: α τους κακομοιρους ή οτι θα προσπαθησω να τους αλλαξω.

    "Η μαζική κατανάλωση του τύπου που περιγράφουμε συνιστά φαινόμενο το οποίο συναντάται σε όλες τις ανεπτυγμένες κοινωνίες."

    ε οχι βεβαια! η σπάταλη επιδειξιομανια που συναντα κανεις σε χωρες σαν την Ελλαδα (και στους νεοπλουτους του Μεξικου, της Βραζιλιας, Ρωσιας ή της Ινδιας) στην δυτικη Ευρωπη μαλλον σπανιζει. Δεν εχω συναντησει ποτε μα ποτε μου οπου εχω μεινει συνηθεια σαν την αγορα λουλουδιων σε απιστευτες τιμες για να τα ριξεις στο πατωμα!

    Αλλο δυνατη καταναλωτικη ταση, αλλο ανοητη βλαχογκλαμουρια. Απο το πρωτο πασχουν ισως πολλες δυτικες χωρες, αντιστροφως αναλογα με την κουλτουρα τους βεβαια (οι ΗΠΑ ας πουμε πασχουν περισσοτερο αποτι πολιτισμενες χωρες οπως η Γερμανια), απο το δευτερο (Peugeot 106 με 5 σποϊλερ και 6 εξατμισεις πχ) νομιζω πασχουν σχεδον αποκλειστικα υπαναπτυκτες κοινωνιες...

    "Η σνομπίστικη και απαξιωτική στάση απέναντι στους ανθρώπους, η οποία αντί να προβάλει με θετικό τρόπο το πρότυπο της ατομικής υπευθυνότητας και της προσωπικής ευθύνης, επιλέγει την ενοχοποίηση της ατομικής συμπεριφοράς"

    τι θα πει ενοχοποιηση? ζητησα να τιμωρηθουν? το μονο που θελω ειναι να μην μου ζητουν τα ρεστα. Εδω και δεκαετιες οι Ελληναρες αποφασισαν οτι ειναι ο εκλεκτος λαος που τρωει περισσοτερο αποσο παραγει, μαλιστα βριζουμε και αυτους που μας τρεφουν, "τους ξενερωτους τους Γερμανους που μονο να δουλευουν ξερουν". Δεν νομιζω οτι ειναι και τοσο τραγικο μια φορα καποιος να μιλησει υπερ του μερμηγκα και οχι του τζιτζηκα...

    "Ο φιλελευθερισμός είναι κοινωνικό κίνημα και όχι προϊόν ακαδημαϊκού εργαστηρίου. Ως γνήσιοι σοσιαλφιλελεύθεροι πραγματικά εκνευριζόμαστε όταν ταυτίζεται η φιλελεύθερη σκέψη με την ποινικοποίηση, την τιμωρία, την ηθική κατσάδα, την ενοχοποίηση."

    ο φιλελευθερισμος για μενα ειναι απλο φιλοσοφικο ρευμα και σταση ζωης, κανενα κινημα, αλλα τεσπα. Επιμενω να μην καταλαβαινω τι εννοεις ποινικοποιηση ή ηθικη καστσαδα. το οτι καποιες τασεις τις βρισκω γελοιες ή συμπλεγματικες και μιζερες δεν σημαινει σε καμμια περιπτωση οτι θαθελα να απαγορευτουν. αυτη θα ελεγα ειναι η ουσια του φιλελευθερισμου.

    ReplyDelete
  68. φίλε s.g. λες

    "Αλλο δυνατη καταναλωτικη ταση, αλλο ανοητη βλαχογκλαμουρια"

    Αυτό ακριβώς είναι ενοχοποίηση και ποινικοποίηση μιας συγκεκριμένης καταναλωτικής συμπεριφοράς στη βάση καθαρά αισθητικών-ηθικών κριτηρίων.

    λες επίσης

    "απο το δευτερο (Peugeot 106 με 5 σποϊλερ και 6 εξατμισεις πχ) νομιζω πασχουν σχεδον αποκλειστικα υπαναπτυκτες κοινωνιες..."

    Το car-tuning, τα φορτηγάκια 4χ4 dodge των 3000 cc, τα hummer, οι λίστες με τους πλουσιότερους ανθρώπους του Forbes, το glam του Λονδίνου και το ITV (αντίστοιχο του δικού μας STAR), οι Πόρσε και τα καγιέν του Μονάχου, οι νέοι κλάμπερς και κλαμπ όουνερς του Βερολίνου των ναρκωτικών και των parties, όλα αυτά είναι διαφορετικές εκφάνσεις της κοινωνίας της κατανάλωσης και της αφθονίας σε διαφορετικές χώρες.

    Ο κοινός παρονομαστής είναι ότι παντού σε όλες τις χώρες οι πολίτες θέλουν να καταναλώσουν μια ευρεία γκάμα καταναλωτικών αγαθών: από αντικείμενα χρήσης και πολυτέλειας μέχρι ταξίδια, μορφωτικά αγαθά ακόμα και εμπειρίες ζωής.

    Η απαίτηση της πλειοψηφίας στις περισσότερες χώρες είναι για περισσότερες δυνατότητες κατανάλωσης είτε μέσα από περισσότερα χρήματα είτε μέσα από περισσότερο ελεύθερο χρόνο.

    Εμείς λέμε ότι η απαίτηση αυτή είναι φυσιολογική και δίκαιη όταν προέρχεται από ανθρώπους που ασκούν παραγωγική εργασία και δημιουργούν προστιθέμενη αξία. Η απαίτηση αυτή οδηγεί σ'έναν παρασιτικό καταναλωτισμό όταν προέρχεται από ανθρώπους οι οποίοι βασίζουν την καταναλωτική τους δύναμη σε παραβατικές ή μη παραγωγικές συμπεριφορές.

    Με λίγα λόγια δεν μας ενδιαφέρει αν καταναλώνει κάποιος μπουζούκια, χιπ χοπ ή rave parties, αλλά εάν μπορεί να στηρίξει με υγιείς τρόπους αυτό το καταναλωτικό πρότυπο. Και φυσικά εάν αυτά τα οποία καταναλώνει βλάπτουν ή όχι το κοινωνικό σύνολο και το φυσικό περιβάλλον. Εδώ ακριβώς μπαίνει το ζήτημα της ατομικής ευθύνης και υπευθυνότητας με θετικό τρόπο και όχι η αισθητική και ηθική ποινικοποίηση της βλαχογκλαμουριάς, η οποία κατά την άποψή μας είναι έννοια σχετική και υφίσταται από τους χιλ μπίλις των ΗΠΑ μεχρί τους "ρώσους" Βλαδιβοστόκ.

    ReplyDelete
  69. "όχι η αισθητική και ηθική ποινικοποίηση της βλαχογκλαμουριάς, η οποία κατά την άποψή μας είναι έννοια σχετική και υφίσταται από τους χιλ μπίλις των ΗΠΑ μεχρί τους "ρώσους" Βλαδιβοστόκ"

    ξεχασες μερικες λεξεις που χρησιμοποιησα "ανοητα σπάταλη".
    Οταν δεν εχεις να ταϊσεις τα παιδια σου και ξοδευεις 500 ευρω για ενα μπουκαλι ποτο κατι δεν παει καλα. Οταν μαλιστα τα ξοδευεις για λουλουδια που τα ριχνεις στο πατωμα ειναι κατι που δεν μπορω να βρω παραλληλη στον πολιτισμενο κοσμο. Και οχι για μενα οι Ρωσοι μαφιοζοι ΔΕΝ ανηκουν στον πολιτισμενο κοσμο.

    Αυτες οι χυδαιες σπαταλες ειναι συνηθως δειγμα οτι σε αυτην την κοινωνια που ξοδευει ετσι τα βγαζουν χωρις να τα αξιζουν, συχνα και με "παραβατικες συμπεριφορες" που λες και συ.

    Τωρα σε ενα επιπεδο παραπανω νομιζω οτι ναι μπορω να γκρινιαζω ακομα και για την αισθητικη ρυπανση, αν οποιος με το που βγαλει λιγα λεφτα τα ξοδευει σε εκτρωματα, ειτε μιλαμε για σπιτι ειτε για αυτοκινητα. Αν εμενε στην σπηλια του δεν θα με ενοχλουσε, αλλα προσπαθει να επιβαλει αυτην την αισθητικη και σε μενα, τριπλοπαρκαρωντας το αντιαισθητικο του ΙΧ πανω στο πεζοδρομιο μου...

    Στην τελικη ξανατονιζω, αλλο να γκρινιαζω για την επελαση της κιτσαριας (δικαιωμα μου) και αλλο να θελω να την απαγορευση ακομα και αν δεν παραβαινει κανεναν νομο (πραγμα που δεν ειναι δικαιωμα μου και δεν κανω βεβαια. ειναι ομως δικαιωμα μου να μην παταω στα μερη της Ελλαδας που πασχουν απο τετοια χάλια).

    ReplyDelete
  70. είναι δικαίωμα του καθενός να γκρινιάζει όσο θέλει, όμως γινόμαστε ενοχλητικοί και επιμένουμε με το θέμα, διότι η συζήτηση μαζί σου μας δίνει την ευκαιρία να περάσουμε ένα μήνυμα: η αστική γκρίνια των φιλελευθέρων από τη μία και ο κοινωνικός πεσιμισμός των αριστερών από την άλλη δεν δημιουργεί καλές συνθήκες για να λυθούν προβλήματα.

    Δεν μας αρέσει η γκρίνια και η μιζέρια. Η G700 χρησιμοποιεί πολεμική γλώσσα, υιοθετεί ένα πολεμικό-διεκδητικό ύφος, αλλά δεν γκρινιάζει. Είμαστε αισιόδοξοι. peace!

    ReplyDelete
  71. Εάν η οικογένεια ξαφνικά σταματούσε να τσοντάρει τη νεολάια, άραγε θα σταματούσαν τις σπατάλες οι νέοι; Αν από μικρή ηλικία μάθαιναν την αξία της εργασίας, τα πράγματα θα ήταν καλύτερα τώρα; Στο εξωτερικό νομίζω ότι οι γονείς σταματούν να ενισχύουν οικονομικά τα παιδιά τους μόλις γίνους 18, ώστε να σταθούν στα πόδια τους. Δεν ξέρω αν είναι απόλυτα αληθές, πάντως αν συνέβαινε κάτι τέτοιο στην Ελλάδα θα είχε αποτέλεσμα;

    ReplyDelete