Από τον Χρήστο Μιχαηλίδη,
Ο Μπλερ άλλαξε τον τρόπο που σκεφτόταν και λειτουργούσε το Εργατικό Κόμμα στην Αγγλία. Το έβγαλε από «τη στενάχωρη αριστεροσύνη του» και το έπεισε ότι όχι μόνο δεν είναι ντροπή να γίνει και ο αριστερός μάνατζερ, αλλά μόνο εάν γίνει μπορεί να αλλάξει τα πράγματα προς την κατεύθυνση που πιστεύει εκείνος σωστή...
Μιας και πιάσαμε τη συζήτηση περί ηγετών και ηγεσίας προτείνουμε για διάβασμα το άρθρο "Με το χέρι στην καρδιά..." του αρθογράφου της αθηναϊκής free press , Lifo, Χρήστου Μιχαηλίδη, σχετικά με τον πρώην Βρετανό πρωθυπουργό Τόνυ Μπλερ. Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο τεύχος 67 της Lifo στη μόνιμη στήλη Παρατηρητής.
Μεγάλη φυσιογνωμία ο Tony Blair
ReplyDeleteΤρίζουν τα κόκαλα του Μακρυγιάννη
ReplyDeleteτου Μπαρμπαγιάννη του Κανατά
κάτι ξενέρωτοι Αμερικάνοι,
κάτι ροκάδες του κερατά,
πήραν φαλάγγι μπαγλαμάδες και μπουζούκια
μα δεν πειράζει, πατριώτες, είμαστε εφτάψυχοι
Φράνσις Φορντ Κόπολα
Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ
και ξερό ψωμί
Πόσο θ' αντέξουνε ο Μάρκος κι ο Τσιτσάνης
δεν έχουν κάνει ούτε ένα βιντεοκλίπ,
σαν τα κοράκια σού χυμάνε, όταν πεθάνεις
οι κομπανίες με τους πράκτορες της ΚΥΠ
Γίναν οι μάγκες φεμινίστριες με ταγάρια,
μα δεν πειράζει, πατριώτες, είμαστε εφτάψυχοι
Φράνσις Φορντ Κόπολα
Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ
και ξερό ψωμί
Με σέξυ πόζες κοριτσιών στην Ελασσόνα
με Παλαιστίνιο εραστή εκτελεστή
θα καβαλήσουμε κι ετούτο το χειμώνα
μπροστά στην τηλεοπτική μας θαλπωρή,
σαν τους ανάπηρους που βλέπουνε αγώνα
μα δεν πειράζει, πατριώτες, είμαστε εφτάψυχοι
Φράνσις Φορντ Κόπολα
Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ
και ξερό ψωμί
να τελειώνουμε με το "αριστερό δήθεν" αριστερών και δεξιών. αντέ γεια στη γενιά του πολυτεχνείου. farewell , say goodbye to polytechnio generation . πες τα ρε jimmy ρεεεε.
ReplyDeleteΚαλός για τα συμφέροντα της Μεγάλης Βρετανίας, δούρειος ίππος για την Ε.Ε. γενικότερα. Ίσως μεγάλος ρεαλιστής αγγίζοντας όμως τα όρια του πολιτικού κυνισμού.
ReplyDeleteΈκανε τις επιλογές του, τώρα η ιστορία θα τον κρίνει...
Τους Continental Europians δεν τους έφταιξε ο Μπλαίρ. Για ό,τι είμαστε η δεν είμαστε,ως Ευρώπη, την ευθύνη αλλά και τον έπαινο τον έχουν κυρίως οι Γάλλοι.
ReplyDeleteΟ Μπλαίρ είναι πράγματι ένας πολύ μεγάλος πολιτικός.Μαζί με τον Κλίντον είναι οι δύο μεγαλύτεροι, σήμερα, ζώντες πολιτικοί.
@ parmenidis
ReplyDeleteMegalyteros en zwei oramatistis, epanastatis politikos tou Mitsotaki den yparxei!
Η Αμερική,η ισχυρότερη ακόμα(ευτυχώς)δημοκρατία στο κόσμο,με τούς λαμπρότερους στρατηγιστές,και η Αγγλία,με την εξυπνότερη και εμπειρότερη διπλωματία στο κόσμο,τι "είδαν" που εμείς δεν μπορούμε να δούμε και κάνανε το πόλεμο στο Ιράκ;
ReplyDeleteΔεν ήταν,κατα τη γνώμη μου, τα όπλα μαζικής καταστροφής που "δεν τα γνώριζαν" η αιτία αλλά η αφορμή του πολέμου.
Αν δεν υπήρχαν θύματα εκατέρωθεν θα ήταν ένας καλός πόλεμος;
Και πια θα ήταν η θα είναι αυτά τα καλά ωφέλη ενός καλού πολέμου;
Makari na eixe kai h Ellada enan Blair. Sfalmata tou mono o polemos sto Irak kai h proseggish tou sto thema EE. Oson afora omws to ti ekane gia th xwra tou, aksiologos. Kai den ksexnw oti enhrghse me epituxia gia eirhnh sth B.Irlandia.
ReplyDeleteΤο Ιράκ,αποδεδειγμένα,δεν είχε ούτε όπλα μαζικής καταστροφής ούτε τρομοκρατία.
ReplyDeleteΤο Πακιστάν, αποδεδειγμένα ,τα είχε και τα δύο.
Γιατί επέλεξαν το Ιράκ και όχι το Πακιστάν;
Nasousiro, exeis dikio!
ReplyDeleteParmenidis...Mitsotakis leme!
Η έπεσε η θερμοκρασία στην Ελλάδα ή ο παρμενίδης βρίσκεται τώρα σε κλιματιζόμενο χώρο.
ReplyDeleteΣΗΜΕΡΑ, παρμενίδη, είσαι ο σπουδαίος σου εαυτός.
Καραδεξίλα μου,τη πατήσαμε μ'αυτούς τους άφραγκους τους Παπανδρέου.Οι άνθρωποι είναι ταπί και μπατήρηδες.Γύρευε να βρείς τώρα οικονομικά σκάνδαλα σ'αυτούς.Κανένα σεξουαλικό και πάλι δεν το βλέπω μ'αυτό το Γιωργάκη που μπλέξαμε.
ReplyDeletebaroness ti les k esy gia ton blair? ton 8ewreis pneymatiko sou paidi?
ReplyDeleteΚαραδεξίλα μου, σου υπόσχομαι ότι θα κάνω το πάν.Ακόμα και τη Παναγιωταρέα(τη φοβερή ρεπόρτερ με ειδίκευση στην ανακάλυψη των εξώγαμων του Ανδρέα) θα στείλω στη Σουηδία μπάς και βρεί τίποτε και για το Γιωργάκη.
ReplyDeleteΕίναι δέσμευση και θα την υλοποιήσουμε στο ακέραιο.
Kαι καλύτερος από παιδί μου, διότι αυτός χρειάσθηκε να κάνει υπερβάσεις και τις έκανε.
ReplyDeleteΒεβαίως, τα πράγματα ήταν ευκολότερα γι αυτόν αφού διέθετε, εκ των πραγμάτων, τα λαϊκά ερείσματα προκειμένου να πραγματώσει το όραμά του.
Αλλά, πάλι θα μου πείτε και άλλοι διέθεταν λαϊκά ερείσματα, όπως ο δικός σας ανεκδιήγητος Α Παπανδρέου, που αν και ανήλθε στην εξουσία ύστερα από 25 χρόνια διχασμού, ψυχρού πολέμου, αυταρχικής δεξιάς και 7χρονης δικτατορίας, ΑΝΤΙ ΔΟΜΙΚΩΝ (εκ θεμελίων) ΤΟΜΩΝ, περιορίσθηκε σε καταλήστευση του δημοσίου χρήματος
ο δικός σας ανεκδιήγητος Α Παπανδρέου, που αν και ανήλθε στην εξουσία ύστερα από 25 χρόνια διχασμού, ψυχρού πολέμου, αυταρχικής δεξιάς και 7χρονης δικτατορίας, ΑΝΤΙ ΔΟΜΙΚΩΝ (εκ θεμελίων) ΤΟΜΩΝ, περιορίσθηκε σε καταλήστευση του δημοσίου χρήματος
ReplyDeleteMa ti lete, Varwnh mou. O Andreas edwse pswmi sto lao!
(as poume kai kamia vlakeia, na ksexasoume thn kourash...)
An feroume ton Blair, dikous tou sunergates, kai Agglous dhmosious upallhlous sthn Ellada, ta diort8wnoume ta pragmata? Egw lew nai, arkei oi Ellhnares dhmosioi upallhloi kai ta gnwsta lamogia-politikoi na mas apoxairethsoun dia pantos.
Βαρώνη έχεις δικιο.
ReplyDeleteΟ Ανδρέας καταλήστεψε την Ελλάδα δίνοντας τα χρήματα στον θείο τού Καραμανλή για να κάνει,όχι μία ,ούτε δύο, αλλά 17 OFFSORE εταιρείες.
TI τσακώνεσθε ολημερίς και ανοήτως.
ReplyDeleteΟ Ανδρέας Παπανδρέου, ιδρυτικός πατέρας της ΑΠΑΤΗΣ ως ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΛΟΥ και ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΞΙΑΣ, δεν ζει πιά αλλά η ΑΠΑΤΗ απογαλακτίσθηκε, ενηλικιώθηκε, και τώρα είναι 26 ετών νταρντάνα.
ΤΙ τσακώνεσθε.
Τα δύο κόμματα είναι ΙΔΙΑ και ΑΠΑΡΑΛΛΑΧΤΑ. Απατεώνες οι μεν, απατεώνες οι δε.
Ελπίζω Βαρώνη να το έπιασες το υποννοούμενο.Και να κατάλαβες πιοί κάνανε πάρτυ με τα προιόντα της ληστείας στο "ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΊΟΥ".
ReplyDeleteΑν αποκαλυφθούν θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι.
Kαλό είναι να περιοριστούμε στα ωραία που συζητάμε εδώ μέσα και να αφήσουμε τα κομματικά και τα μικροπολιτικά στην άκρη.
ReplyDeleteΥπάρχουν άνθρωποι εδώ μέσα που θυμούνται ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΕΣ στιγμές της παρελθούσας 25ετίας.
Λοιπόν, προς όφελος του δημοσίου διαλόγου και της κοσμιότητας, ας αφήσουμε τα back-and-forth και τα σαχλεπίσαχλα αστειάκια.
Αναλωθήκαμε στο προηγούμενο post συζητώντας ακριβώς ότι το πρόβλημα της Ελλάδας ΔΕΝ είναι πολιτειακό, ΔΕΝ είναι πολιτικό-ιδεολογικό και ΔΕΝ είναι συνδεδεμένο με κόμμα η κόμματα ΑΛΛΑ είναι κοινωνικό ΚΑΙ εθνικό.
ReplyDeleteΑυτοπειθαρχήσατε παρακαλώ
Όταν αναφέρεται κανείς στον Μπλαίρ υπάρχει μια τάση η συζήτηση να στρέφεται κατευθείαν στο μεγάλο ζήτημα του Ιράκ και να ταυτίζεται το σύνολο της βρετανικής εξωτερικής πολιτικής μ’ αυτό το συγκεκριμένο λάθος.
ReplyDeleteΠαραβλέπεται έτσι η επιτυχία της Βόρειας Ιρλανδίας, και στο ευρωπαϊκό επίπεδο υποβαθμίζεται η υπογραφή της Χάρτας Κοινωνικών Δικαιωμάτων το 1997 στη Διακυβερνητική Διάσκεψη του Άμστερνταμ από τη νέα τότε εργατική κυβέρνηση.
Επιπρόσθετα παραβλέπεται ότι όποια εξέλιξη προς τα εμπρός υπήρξε στην υπόθεση του ευρωστρατού οφείλεται στη σύμπλευση Αγγλίας και Γαλλίας με τη συμφωνία του Σαν Μαλό το 1998.
Τέλος κανείς δεν φαίνεται να θεωρεί χρήσιμη την πάγια θέση Μπλαιρ για δύο ανεξάρτητα ξεχωριστά κράτη στην περιοχή του Ισραήλ και της Παλαιστίνης, θέση την οποία οι Αμερικανοί ουδέποτε στήριξαν με ιδιαίτερη θέρμη.
Όμως πέρα απ'όλα αυτά ερμηνεύουμε τον Μπλαιρ (ακόμα και οι Άγγλοι το κάνουν αυτό)ξεχνώντας ένα εξόχως σημαντικό δεδομένο. Αν η Βρετανία σήμερα δεν είναι όσο κοντά όσο θα θέλαμε στα ηπειρωτικά ευρωπαϊκά συμφέροντα, αυτό δεν οφείλεται στον Μπλαιρ, αλλά στο πάγιο βρετανικό στρατηγικό δόγμα σύμφωνα με το οποίο η εξωτερική πολιτική του ΗΒ είναι «strategically Atlanticist and tactically European» .
Το δόγμα αυτό ισχυροποιήθηκε μετά την ήττα του Σουέζ το 1956 και διαμόρφωσε τις βρετανικές αντιλήψεις για τη σχέση του ΗΒ με τις ΗΠα και σήμερα δυστυχώς δεν αλλάζει με ευκολία.
Το δόγμα αυτό τροποποιήθηκε ελάχιστα επί ημερών Μπλαιρ, αν και ο ίδιος έδειξε ότι ήθελε να πραγματοποιήσει στροφή. Η ευκαιρία να προσεγγίσει η Βρετανία το ευρωπαϊκό άρμα δόθηκε την περίοδο 1997-2001, όταν στην Ευρώπη ηγέτες ήταν οι σοσιαλδημοκράτες Σρέντερ, Ζοσπέν, Σημίτης, Πέρσον, Πρόντι και στις ΗΠΑ υπήρχε ο Κλίντον ο οποίος εφάρμοζε ένα στρατηγικό δόγμα στη λογική του selective , but cooperative primacy.
Η ευκαιρία όμως χάθηκε , γιατί άλλαξε το στραητγικό περιβάλλον. Από την 11η Σεπτεμβρίου που το διεθνές τοπίο άλλαξε ριζικά, αναχαιτίστηκε -προσωρινά ή οριστικά δεν έχει σημασία- η όποια πιθανότητα περαιτέρω σύγκλισης των Βρετανών με την ηπειρωτική Ευρώπη . Τα βρετανικά αντανακλαστικά , το foreign office, τα media και ο βρετανικός λαός, ουδέποτε έδειξαν το δρόμο της ΕΕ ως ιδανικότερο χώρο και τρόπο αντιμετώπισης του θέματος της ισλαμικής τρομοκρατίας. Το ίδιο φυσικά έπραξε κι ο Μπλαιρ.
Μόνο όταν άρχισαν να φτάνουν τα πτώματα και οι εικόνες από το Ιράκ έγινε κατανοητό το λάθος και ακολούθως ξεκίνησε η μεταστροφή της κοινής γνώμης με τα εσωκομματικά παιχνίδια στην πλάτη του Μπλαιρ να δυναμώνουν. ο Μπλερ κράτησε σκληρά τη γραμμή. Οι συντηρητικοί ήταν απόντες απ’ αυτή την κριτική και μόνο ευκαιριακά προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν θέματα όπως η δολοφονία Κέλυ. Για το Ιράκ, καθώς και τη δυσκολία προσέγγισης της ΕΕ (με όρους που υπηρετεί τα δικά μας συμφέροντα), αποκλειστικός υπεύθυνος δεν είναι ο Μπλαιρ, αλλά η πλειοψηφία του Βρετανών , και «αγγλοσαξονική ιδιαιτερότητα» η οποία συνιστά και το πολιτισμικό υπόβαθρο της αγγλο-αμερικανικής σύμπλευσης και του ευρωσκεπτικισμού.
@ vaggelas
ReplyDeleteΓράφετε:
"Καλός για τα συμφέροντα της Μεγάλης Βρετανίας, δούρειος ίππος για την Ε.Ε. γενικότερα. Ίσως μεγάλος ρεαλιστής αγγίζοντας όμως τα όρια του πολιτικού κυνισμού."
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος είπε ορθά πως στην διεθνή πολιτική ΔΕΝ υπάρχει δίκαιο η άδικο, αλλά μόνο το ΕΘΝΙΚΟΝ συμφέρον.
Αυτή είναι και η μοναδική περίπτωση στην οποία ένας ηγέτης επιτρέπεται (επιβάλλεται, in fact) να είναι κυνικός, όταν καλείται δηλαδή να προασπίσει το εθνικό συμφέρον.
Η Ελλάδα είναι το λίκνο της Δυτικής Σκέψης και του Δυτικού Πολιτισμού, άρα διαθέτει μείζον διαλεκτικό και διαπραγματευτικό πλεονέκτημα. Thenceforth:
1. H Ελλάδα, ως ισότιμο μέλος της ΕΝΙΑΙΑΣ και ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ, (θα) τρέφει αφοσίωση στούς Ευρωπαίους αδελφούς της ΚΑΙ (θα) προσδοκά ΕΝΙΑΙΑ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ καθώς και ΕΝΙΑΙΑ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΑΜΥΝΑ, ώστε να απαλλαγεί από το άγχος των απειλών επί των κυριαρχικών της δικαιωμάτων και να μπορεί να διοχετεύει και την τελευταία δεκάρα της προς κοινωνικά αγαθά.
2. Της Ευρωπαϊκής της πορείας ΔΕΔΟΜΕΝΗΣ, η Ελλάδα (θα) διατηρεί εγκάρδιες σχέσεις με τους πρωτεξαδέλφους Αμερικανούς στο βαθμό που (και ενόσω) ΜΕΓΙΣΤΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ τα εθνικά οφέλη και ΥΠΗΡΕΤΟΥΝΤΑΙ στο μέγιστο τα εθνικά της συμφέροντα.
3. Δεδομένης της τεράστιας οικονομικής της υπεροχής σε σύγκριση με γειτονικές χώρες και του γεωπολιτικού της πλεονεκτήματος, η Ελλάδα όχι μόνο (θα) παίζει (και πρέπει να παίζει) ρόλο ρυθμιστού στα Βαλκάνια, αλλά θα τον μετατρέψει σε διαπραγματευτικό πλεονέκτημα στις σχέσεις με την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
4. Η Ελλάδα είχε και μιά κόρη με ροπή προς την ελευθεριότητα - αυτά συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες. Η μάνα έδωσε στη κόρη ευκαιρίες, και μάλιστα πρόσφατα, που η κόρη απέρριψε. Η μάνα, είναι καιρός, να συνειδητοποιήσει πως η ελευθεριάζουσα κόρη είναι πιά ενήλικη, πλήρες μέλος της ΕΕ, και συνεπώς αποκλειστικά υπεύθυνη γιά τις πράξεις και την τύχη της. Οφείλει, λοιπόν, η μάνα, χωρίς να πάψει να αγαπά την κόρη, να αποδεχθεί την πραγματικότητα, να διαχωρίσει την θέση της και να ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΕΙ την πορεία της υπόλοιπης οικογένειας, από αυτήν της θυγατέρας.
Η Θάτσερ έκανε την ΑΛΛΑΓΉ ΠΑΡΑΔΕΊΓΜΑΤΟΣ.Πήρε μια Βρεττανία παρηκμασένη και απαξιωμένη και την έκανε παγκόσμια δύναμη.
ReplyDeleteΟ Μπλέρ συνέχισε τον ίδιο δρόμο διορθώνοντας και όχι καταστρέφοντας.
Η Θάτσερ, μαζί με έναν άλλον παρεξηγημένο ηγέτη,τον Ρέηγκαν έδοσαν τη χαριστική βολή στο σοβιετικό ολοκληρωτισμό.
Ο ελεύθερος κόσμος θα τούς ευγνωμονεί!
Ο Μπλέρ και ο Κλίντον ΔΕΝ συνταξιοδοτήθηκαν.
Τούς περιμένουν νέοι παγκόσμιοι ρόλοι.
Διακινδυνεύω τη πρόβλεψη ότι θα έχουμε δύο ΝΟΜΠΕΛ ειρήνης μπροστά μας.
Ούτε ο Κινεζάκος συνταξιοδοτήθηκε. Και τον έχει ανάγκη η Ελλάδα περισσότερο από ποτέ.
ReplyDelete@ G700
ReplyDeleteΚυρία/Κύριε εκπρόσωπε:
H ανάλυσή γιά τον Tony Blair είναι εξαίσια.
Είμαστε πολλοί οι Κινεζόφιλοι στην Ελλάδα.Θαυμαστά τα έργα του.Πλήν παιδείας και υγείας.
ReplyDeleteΓια την παιδεία,ιδιαίτερα,μπορούσε να κάνει κάτι καλύτερο.Είχε μπλοκαρισθεί απο το καθηγητικό κατεστημένο,στο οποίο έδειχνε ανοχή και συμπάθεια.
Αν τολμούσε στη παιδεία η εικόνα της χώρας θα ήταν διαφορετική σήμερα.
@hassapogiannis
ReplyDeleteΈθιξες με ένα πολύ ευαίσθητο τρόπο ένα Εθνικό θέμα ΤΑΜΠΟΥ.Αυτό της σχέσης μιας στοργικής Μητέρας με τη κακομαθημένη Κόρη.Είναι η ΟΛΕΘΡΙΑ σχέση πού μας ταλανίζει εδώ και χρόνια με καταστροφικά αποτελέσματα.
Αλλο όμως η Κύπρος και άλλο οι Κύπριοι.Αυτή τη λεπτή διαφορά πρέπει να τη καταλάβουμε και να προσαρμόσουμε τη συμπεριφορά μας ανάλογα, τόσο ως Ελλάδα όσο και ως Ελλαδίτες.
Ο πολιτικός(και όχι μόνο)τσογλανισμός που δείχνουν οι Κύπριοι ήλθε η ώρα να αντιμετωπισθεί "διά ραπίσματος". Ολες οι άλλες μέθοδοι απέτυχαν.
@G700
ReplyDeleteΠραγματικά εξαίσια ανάλυση
@ c a hassapoyannes
ReplyDeleteΓράφοντας για τον πολιτικό κυνισμό του Μπλαιρ έκανα ακριβώς τις ίδιες σκέψεις. Στην προάσπιση του εθνικού συμφέροντος πράγματι θα συμφωνήσω μαζί σου είναι βασικό προτέρημα. Στους ηγέτες δεν χωράνε οι συναισθηματισμοί, εκεί τα πάντα υπόκεινται στη σφυρηλάτηση της ψυχρής λογικής.
Σε ότι αφορά την κόρη νομίζω πως η απόρριψη των πατρικών παραινέσεων ίσως αποδειχτεί πραγματικά σωτήρια, ακόμα και για την ίδια την Ευρώπη. Δεν ξέρω πως θα ήταν τα πράγματα με τη σοβούσα πολιτική κρίση στο εσωτερικό της Τουρκίας. Η Τουρκία θα είχε λόγο σε όλο το νησί, θα είχε λόγο μέσα στην Ε.Ε. από την πίσω πόρτα, και αυτό στην ουσία θα παρέλυε διοικητικά την ίδια την Κύπρο. Η εμμονή των Αγγλοσαξόνων στο σχέδιο βασιζόταν στην ακύρωση ή την εξισορρόπηση των όποιων στρατηγικών πλεονεκτημάτων απέκτησε η δημοκρατία από την είσοδο στην Ε.Ε., τη διασφάλιση του καθεστώτος των βάσεων, και φυσικά την κατ ουσίαν παρουσία των Τούρκων μέσα στην Ε.Ε. Η Κύπρος βάση των προνοιών του σχεδίου ήταν αναγκασμένη να υποστηρίξει την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, και με τα τωρινά δεδομένα θα ήταν πλήρως ή σχεδόν απομονωμένη μέσα σε μια Ευρώπη που μιλάει όλο και περισσότερο για μια ειδική σχέση αντί για την πλήρη ένταξη.
Ότι χάνεις στον πόλεμο δεν υπάρχει περίπτωση να τα κερδίσεις πίσω με την ειρήνη, ας μη γελιόμαστε και ειδικά όταν απέναντί μας είναι η Τουρκία! Ας προσέχαμε τότε και να μην τρέφουμε και αυταπάτες σήμερα. Οι αυταπάτες είναι το βασικό συστατικό της σημερινής εξωτερικής μας πολιτικής.
Την κόρη μου προσωπικά ποτέ δεν θα την έδινα σε γάμο με άνθρωπο βίαιο, οξύθυμο, με διχασμένη προσωπικότητα έστω κι αν η προίκα του ήταν μεγάλη. Καμιά φορά η ελευθεριότητα έχει και τα καλά της, σε κάνει περισσότερο ώριμο, υπεύθυνο, κι αναλαμβάνεις φυσικά και τις ευθύνες των πράξεών σου.
Σε όλα τα υπόλοιπα με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο.
PARMENIDIS said...
ReplyDelete"Η Θάτσερ, μαζί με έναν άλλον παρεξηγημένο ηγέτη,τον Ρέηγκαν έδοσαν τη χαριστική βολή στο σοβιετικό ολοκληρωτισμό.
Ο ελεύθερος κόσμος θα τούς ευγνωμονεί!"
Θα διαφωνήσω στα περί Reagan, αφού όμως πρώτα συμφωνήσω ότι ΚΑΙ αυτός συνέβαλε στην πτώση του Σοβιετικού Ολοκληρωτισμού, αν και ο τελευταίος κατέρρευσε, κυρίως, εκ των έσω, by implosion.
Κατ αρχήν να ξεκαθαρίσουμε ότι με το "παρεξηγημένος" αναφέρεσαι στην διεθνή αρνητική εικόνα του Reagan, διότι εντός ΗΠΑ ισχύει και εκεί παρεξήγηση, αλλά a l' envers. Δηλαδή, οι Αμερικανοί, κατά πλειοψηφία, τον θεωρούν ως ένα από τους καλύτερους προέδρους από συστάσεως έθνους.
Η πραγματικότητα όμως γιά τον Reagan είναι διαφορετική γιά τούς εξής λόγους:
1. Οταν ο Reagan ανέλαβε την εξουσία (1980), το δημόσιο χρέος, παρά την πετρελαϊκή κρίση, ήταν περίπου 32% του ΑΕΠ (τόσο είχε συσσωρευθεί στα 204 χρόνια από συστάσεως κράτους), αλλά στα 8 χρόνια της θητείας του, το αύξησε σε 66% του ΑΕΠ. ΠΩΣ προέκυψε αυτό;
Με δύο τρόπους: πρώτον, ξόδευε σαν "μεθυσμένος Δημοκρατικός" (drunken Democrat) και δεύτερον, μείωσε τους φόρους του ανώτερου εισοδηματικού 1-3% του πληθυσμού. Βέβαια, επειδή, αντίθετα προς τους Δημοκρατικούς που ιστορικά φορολογούν το εισόδημα γιά να ξοδέψουν, ο Reagan έκανε εσωτερικό δανεισμό, ο λαός "βίωσε" τις συνέπειες της σπατάλης όχι ευθέως, αλλά έμμεσα λόγω πληθωρισμού και αύξησης επιτοκίων δανεισμού μέχρι 19%!
Να σημειωθεί εδώ, ότι αντίθετα προς τους Reagan και Bush Sr., ο Clinton, αν και κληρονόμησε έλλειμμα περίπου 300 δισ. δολλαρίων, κατάφερε, στο τέλος της 8ετίας του, να το μετατρέψει σε πλεόνασμα (!) 70 δισ. (talking of brilliance!)
2. Η άλλη αιτία γιά την οποία ο Reagan θα χαρακτηρισθεί στο μέλλον ως άθλιος πρόεδρος είναι τα ιδεολογικά, κομματικά και μικροπολιτικά του πεπραγμένα, οι τραγικές συνέπειες των οποίων μόλις πρόσφατα άρχισαν να γίνονται εμφανείς και εξηγούν εν πολλοίς η in toto το επικίνδυνο γιά την Παγκόσμια Ειρήνη “φαινόμενο” Bush Jr.
Οταν μπήκε στον Λευκό Οίκο (1980), ο Reagan δήλωσε ότι είναι αναγεννηθείς χριστιανός (born-again christian), έννοια που ουδείς κατάλαβε η της έδωσε σημασία. Από το 1960, όμως, είχαν αρχίσει να αναδύονται ύπουλα κάτι άξεστοι Βαπτιστές, που όμως διέθεταν ετοιμολογία, ευφράδεια, οίηση/στόμφο και εμπρηστικό-πολωτικό λόγο, δηλαδή, σε υπερθετικό βαθμό, τα χαρίσματα του τέλειου δημαγωγού. Το 1980, το group αυτοτιτλοφορήθηκε Ηθική Πλειοψηφία (Moral Majority). Εκπρόσωποί του ήσαν οι Jerry Falwell, Pat Robertson και άλλοι Βαπτιστές Τηλευαγγελιστές. Στην αρχή μίλαγαν μόνο γιά την Ιουδαιο-Χριστιανική παράδοση των ΗΠΑ και οικογενειακές αρχές (family values), αλλά σύντομα άρχισαν να εκφράζουν ακροδεξιές πολιτικές θέσεις, ειδικά μετά την δημιουργία της Χριστιανικής Συμμαχίας (Christian Coalition, 1988). Ετσι προέκυψε η Θρησκευτική Δεξιά (ΘΔ, Religious Right). Ανεπίσημα και έμμεσα, πλην σαφώς, ο Reagan και το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα άρχισαν να ερωτοτροπούν μαζί της, διότι διέθετε πακτωλό χρήματος και την ικανότητα να πριμοδοτεί πολιτικούς η, αντιστρόφως, να δολοφονεί χαρακτήρες. Αν και δεν αριθμεί >15-20 εκ. άτομα, η ΘΔ συμμετέχει μαχητικά στις οργανώσεις του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Ετσι, πέτυχαν να υπερεκπροσωπούνται στα πολιτειακά και ομοσπονδιακά συνέδρια και να καθορίζουν την ιδεολογική πλατφόρμα του Κόμματος. Tα μέλη της ΘΔ είναι, στη πλειοψηφία τους, άτομα με γνώσεις γυμνασίου, μικρομεσαίου εισοδήματος, λευκοί αγγλοσάξωνες, κυρίως προτεστάντες, ξενόφοβοι και τρομολάγνοι, που λατρεύουν να μισούν και ζουν γιά να μισούν τους ετερο- η αλλόδοξους, τους μαύρους και ό, τι είναι διαφορετικό από αυτούς. Ακόμα, πιστεύουν πως ο λόγος του Θεού (και ειδικά οι προσταγές της Παλαιάς Διαθήκης) πρέπει να δεσπόζει όχι μόνο στο modus vivendi των πολιτών, αλλά και στο modus operandi του Κράτους (dominionism), πράγμα που παραβιάζει το Σύνταγμα των ΗΠΑ που διαχωρίζει σαφώς την Εκκλησία από το Κράτος και διατάζει ανεξιθρησκεία.
Στη συνέχεια, η ΘΔ κατάφερε να προωθήσει δικούς της Ρεπουμπλικανούς υποψηφίους για τη Γερουσία και το Κογκρέσσο, οι οποίοι “συστήθηκαν” το 1994 στο λαό ως πολίτες-νομοθέτες (citizens legislators), υπαινισσόμενοι έτσι ότι επιτελούν λειτούργημα κατ’ αντιδιαστολή προς τους “επαγγελματίες-διεφθαρμένους” Δημοκρατικούς. Συγχρόνως, πρότειναν και manifesto, το “συμβόλαιο με την Αμερική” (contract with America), μιά σειρά “δεσμεύσεων” με επίκεντρο την υπόσχεση εξισορρόπησης του προϋπολογισμού!! Ειρωνικά, παρότι ο εκτροχιασμός του προϋπολογισμού οφειλόταν αποκλειστικά στους Ρεπουμπλικανούς προέδρους της περιόδου 1980-1992 ( Reagan και Bush Sr.), η ΘΔ πέτυχε να αποδώσει επικοινωνιακά την ευθύνη στα δύο Νομοθετικά Σώματα που τότε ελέγχονταν από τους Δημοκρατικούς, με αποτέλεσμα αμφότερα να περιέλθουν (1994) υπό Ρεπουμπλικανικό έλεγχο μέχρι πρόσφατα.
Ετσι, από το1994 και εντεύθεν, έχουμε ΕΙΣΟΡΜΗΣΗ της ΘΔ στην πολιτική σκηνή, γεγονός επικίνδυνο όχι μόνο γιά τις ΗΠΑ, αλλά και γιά την παγκόσμια ειρήνη. Και είναι τουλάχιστον ανατριχιαστικό να ακούς αγράμματους του Deep South να λένε “As far as I am concerned we should make Iraq and Iran flat”.
Πιστεύω, αγαπητέ παρμενίδη, πως, ύστερα από αυτά, η γνώμη σου γιά τον Reagan θα μεταβληθεί ριζικά.
ποιος τη γαμεί την κύπρο ρε παιδιά; από τη στιγμή που ξεκίνησε το κυπριακό μόνο δεινά και ήττες έφερε σ'αυτόν τον τόπο. άντε με τους μαλάκες. άμα θέλουν παράδεισο οφσορ για την πάρτη τους να τον προσταεύσουν μόνοι τους. το αιώνιο θύμα η Κύπρος, η θαλασσοφίλητη, κι οι αιώνιοι μαλάκες αφελείς οι έλληνες που τρέχουν από πίσω από τον τάσσο και κάθε τάσσο. μην ξεράσω. το εθνικό κέντρο λήψης αποφάσεων πλέον , εδώ και τρία χρόνια, είναι στην κύπρο, αυτό είναι το επ/ιτευγμα τάσσου και η μαλακία κωστάκη. ΄ό,τι θέλει ο τάσσος, ό,τι πει η κύπρος. κάτσε τώρα στο καβλί που θα πάει για de facto διχοτόμηση, φάε την παπάρα που όλοι ασχολούνται με το ψευδοκράτος κι εσένα σε αγνοούν, πάρε τα τρία που ζητάν κι οι βόρειοι αποζημιώσεις. πείτε το μας ρε μαλάκες ότι θέλετς διχοτόμηση για ν'αράξετε και μη μας τα αλίζετε γαμώ την πουτάνα μου. ενοποίηση τα δυο σας πάντως δε γίνετιαι. άντε και καλή ταϊβάν.
ReplyDeleteοι ελληνάρες πάντως θα τη λέμε φορμόζα όπως κι οι κινέζοι.
Ενας από τους πολύ σοβαρούς λόγους που η Κύπρος "δεν μπορεί" να λύσει το "Κυπριακό" είναι η μεγάλη και αρνητική επιρροή της εκκλησίας.
ReplyDeleteΤο πολίτευμα στην Κύπρο είναι έμμεσα θεοκρατικό,Μακαριακό,τριτοκοσμικό.Η οικονομία της οφφσορική,με ότι αυτό συνεπάγεται στο πολιτικό σύστημα και στη νοοτροπία των πολιτών.Το σύνδρομο και το "όνειρο" πολλών Κυπρίων για να γίνουν η "Κούβα της Μεσογείου" δεν έχει ακόμα εγκαταλειφθή πλήρως.
Ο Σημίτης τούς την "έφερε". Τους έβαλε απο τη πίσω πόρτα στην ΕΕ.
Ελπίζω κάποιος να τους βάλλει και στο ΝΑΤΟ σύντομα.
Ετσι:
-Το αποικιακό παρελόν,με τη καλή δημόσια διοίκηση και τα Αγγλικά,
-Η ΕΕ,
-το ΝΑΤΟ,
θα τους υοχρεώσουν να αρχίσουν να κολυμπάνε στα καθαρά νερά μιας Ανοιχτής Ευρωπαικής Δημοκρατίας.
@hasapoyiannes
ReplyDeleteΕυχαριστώ,ευχαριστώ
Είσαι πολύ πειστικός. Το δόγμα μου "αλλοίμονο αν σήμερα μείνω ο ίδιος με αυτόν που ήμουν χθές",είναι η απάντησή μου.
Οποιοσδήποτε όμως συνεισφέρει στη πτώση οποιουδήποτε ολοκληρωτισμού πρέπει να τον μνημονεύουμε ως ευεργέτη της ανθρωπότητας,έστω και αν κάποιοι λαοπλάνοι, σαν κι'αυτόν, κλέβουν την ιστορία.
vaggelas
ReplyDeleteΤο ερώτημα είναι. Μας συμφέρει η είσοδος της Τουρκίας στην ΕΕ; Εάν ΝΑΙ, η ανάλυσή σου σωστή,εαν ΟΧΙ,ή ανάλυσή σου λάθος.
vaggelas
ReplyDeleteΔΙΟΘΏΝΩ.
Ηθελα να γράψω: αν ΝΑΙ η ανάλυσή σου είναι λάθος.
Re magkes bagazete 700 to mhna k ka8este k grafete oloklhra sentonia edw mesa? Hmarton!!!
ReplyDeleteDen pate na kanete kamia douleia, na deite pws kobete h gkrinia!
φίλε αγανακτισμένε,
ReplyDeleteη είσαι Τουρκόπιασμα η είσαι Τουρκανάκατος.
Αντε να κάνεις κανένα DNA test μήπως χρειασθεί να φορέσεις κανένα φεσι.
@anonymous
ReplyDeleteΤην Ελλάδα σαφώς και την συμφέρει μια ευρωπαική Τουρκία. Όμως η σημερινή Τουρκία δεν ΕΙΝΑΙ ευρωπαική χώρα. Μπορεί να γίνει στο ΜΕΛΛΟΝ ευρωπαική αλλά μπορεί και να παραμείνει αυτό που ΕΙΝΑΙ.
Μια χώρα γεμάτη από αντιθέσεις, οξύτητες, ανταγωνισμούς, μια χώρα γεμάτη από γεωπολιτικό δυναμισμό που κανένας δεν μπορεί να αγνοήσει στους συσχετισμούς ισχύος της ευρύτερης περιοχής.
Η προσωπική μου άποψη είναι πως η Τουρκία σήμερα ούτε θέλει αλλά ούτε και μπορεί να ενταχθεί ΠΛΗΡΩΣ στην ευρωπαική οικογένεια. Και η Τουρκία και η Ευρώπη χρησιμοποιούν την ένταξη ο καθένας για τους δικούς τους πολιτικούς στόχους. Ο Ερντογάν ως μοχλό πίεσης στο κεμαλικό κατεστημένο και την στρατιωτική ελίτ, και η Αμερική (με τους ευρωπαίους εκφραστές τους) ως μέσο πρόσδεσής της στο άρμα της Δύσης. Με παράπλευρους στόχους την αποδυνάμωση της ευρωπαικής εμβάθυνσης, αλλά και τον μετριασμό της ισχύος της Τουρκίας μέσα από την ελάττωση της εσωτερικής της συνοχής που παράγει η ενσωμάτωση του κοινοτικού κεκτημένου σε μια χώρα με πολλές φυγόκεντρες δυνάμεις. Από την άλλη ευρωπαικές χώρες που επιθυμούν την ένταξη και να θέλουν απλά αδυνατούν, δε μπορούν να απορροφήσουν το μέγεθος της Τουρκίας στους κόλπους της Ε.Ε. Και η δυσκολία αυτήν υπάρχει και στις εξηγήσεις που ζητούν οι ψηφοφόροι τους.
Η Τουρκία έχει πιθανότητες να γίνει πλήρες μέλος μόνο στις παρακάτω περιπτώσεις.
1)Αν η ίδια διαμελιστεί
2)Αν υπάρξει εμβάθυνση πολλών ταχυτήτων μέσα στην Ε.Ε.
3)Αν η Ε.Ε. εκφυλιστεί σε μια χαλαρή νομισματική και εμπορική ένωση.
Αλλά όλα αυτά είναι απλά υποθέσεις εργασίας. Η εξωτερική πολιτική δε μπορεί να βασίζεται μόνο σε υποθέσεις εργασίας και μάλιστα αμφιβόλου αξίας. Η εξωτερική πολιτική πρέπει να βασίζεται πάνω σε ρεαλιστικές βάσεις. Η ανάλυση που έκανα σε σχέση με την Κύπρο έχει αξία και ισχύ μόνο αν η Τουρκία δεν μπορέσει τελικά να γίνει μέλος της Ε.Ε. Σε αυτήν την περίπτωση με την αποδοχή του σχεδίου θα υποθηκεύαμε το μέλλον της κυπριακής δημοκρατίας συνολικά. Σε αντίθετη περίπτωση κι αν η Τουρκία γίνει ποτέ πλήρες μέλος τότε ΙΣΩΣ το σχέδιο ήταν μια καλή ευκαιρία επίλυσης. Αλλά αλήθεια τι εγγυήσεις δοθήκανε ή μπορούσαν να δοθούν στην ελληνική πλευρά για την επιτυχία της Τουρκίας στην Ευρωπαική της περιπέτεια;
Καμία, γι αυτό και η άνευ όρων υποστήριξη της Ελλάδας προς το μεγάλο γείτονα!
Με το σχέδιο Ανάν θα εντάσσονταν όλη η Ενιαία και διζωνική Κύπρος στην ΕΕ,με τις ευλογίες του ΟΗΕ,ΗΠΑ,ΕΕ,ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΌΛΗΣ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΎς ΚΟΙΝΌΤΗΤΑΣ.Τώρα όλους αυτούς τους φερθήκαμε σαν ΜΠΑΓΆΣΗΔΕΣ. Τους ΕΞΑΠΑΤΗΣΑΜΕ. Ετσι νοιώθουν.
ReplyDeleteΔΕΝ πειράζει που τους εξαπατήσαμε. Κερδίσαμε όμως;
Ανεξάρτητα αν η Τουρκία γίνει ποτέ μέλος της ΕΕ,το σχέδιο Ανάν ήταν η άριστη λύση. Τώρα αρχίζουμε να το καταλαβαίνουμε και εμείς οι ΟΧΙΕΣ.
ReplyDeleteΟι Έλληνες, όπως έχουμε μια τάση να πλακωνόμαστε για τον Αντρέα , τον Καραμανλή και τους λοιπούς «πατέρες του έθνους», έτσι έχουμε μια τάση επίσης να ασχολούμαστε με την υψηλή πολιτική και να κάνουμε περισπούδαστες αναλύσεις για γεωπολιτικά και διεθνή θέματα. Από την τάση αυτή φυσικά δεν εξαιρούμε τον εαυτό μας.
ReplyDeleteΠέρα όμως από τη γεωπολιτική ανάλυση που έχει ο καθένας στο μυαλό του εμείς αυτό το οποίο επιθυμούμε να αναδείξουμε στη συζήτηση που ανοίξαμε για τον Μπλαιρ είναι το εξής: ο Βρετανός πρωθυπουργός στο εσωτερικό της χώρας του υπήρξε πραγματικός μεταρρυθμιστής (reformer) και όχι υπέρμαχος της διατήρησης του status quo (conserver). Μεταρρύθμισε το Εργατικό Κόμμα και το κατέστησε εκλέξιμο ξανά όταν τη δεκαετία του ‘80 ήταν στα όρια της πολιτικής εξαφάνισης (πραγματικό χρονοντούλαπο).
Επιπρόσθετα οι οικονομικές και κοινωνικές επιδόσεις των Νέων Εργατικών υπήρξαν πολύ πιο σημαντικές και άξιες προσοχής σε σχέση με την αμφιλεγόμενη στάση του ΗΒ στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια σκηνή. Σε τέτοιο βαθμό που έχουν δίκαιο όσοι λένε ότι η κυβέρνηση Μπλαιρ υπήρξε μία από τις πιο πετυχημένες κυβερνήσεις της διακοσαετίας, με τον Μπράουν να ανακηρύσσεται ως ο αδιαμφισβήτητα καλύτερος υπουργός οικονομίας στην ιστορία της χώρας.
Όπως γράφει κι ο Economist (τεύχος περασμένης βδομάδας) , ο οποίος το 1997 και πριν τις εθνικές εκλογές αμφισβητούσε έντονα την ικανότητα των Εργατικών να κυβερνήσουν τη χώρα :
« New Labour has done well by the country, building on its predecessor’s work. Stable economic growth has created 2.5 million new jobs and pushed GDP per head above the figures for Italy, France and Germany. There have been social gains as well: fewer children and pensioners live in poverty than ten years ago. Crime is broadly lower. Society is officially more tolerant of difference than it was, thanks to anti-discrimination laws. And as a result of massive investment in public services and some reform of them, health care and education are better than they were, though still less good than they should be».
Πολύ καλή η ανάλυση για τον Reagan.
ReplyDelete@G700
ReplyDeleteΗ "κόρη" φταίει...
Αυτήν τα έκανε όλα!
xexexexex
exase o baghdatis apo ton kwloserbo sto wimbledon...ftou!!
ReplyDelete@ g700
ReplyDeleteΠαρακαλώ, παρακαλώ
Το να κατατάσσουμε τον Ανδρέα Παπανδρέου ανάμεσα στους πατέρες του έθνους, έστω και στους "πστέρες", συνιστά τυμβωρυχία και ασέβεια εις βάρος της Πατριδας.
Πατέρες του έθνους ήσαν ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Giovanni Capo d' Istria, o Χαρίλαος Τρικούπης, o Eλευθέριος Βενιζέλος, ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου και ο Κ. Καραμανλής.
αγανακτησμένος με το κυπριακό said...
ReplyDelete"ποιος τη γαμεί την κύπρο ρε παιδιά; από τη στιγμή που ξεκίνησε το κυπριακό μόνο δεινά και ήττες έφερε σ'αυτόν τον τόπο. άντε με τους μαλάκες. άμα θέλουν παράδεισο οφσορ για την πάρτη τους να τον προσταεύσουν μόνοι τους. το αιώνιο θύμα η Κύπρος, η θαλασσοφίλητη, κι οι αιώνιοι μαλάκες αφελείς οι έλληνες που τρέχουν από πίσω από τον τάσσο και κάθε τάσσο. μην ξεράσω. το εθνικό κέντρο λήψης αποφάσεων πλέον , εδώ και τρία χρόνια, είναι στην κύπρο, αυτό είναι το επ/ιτευγμα τάσσου και η μαλακία κωστάκη. ΄ό,τι θέλει ο τάσσος, ό,τι πει η κύπρος. κάτσε τώρα στο καβλί που θα πάει για de facto διχοτόμηση, φάε την παπάρα που όλοι ασχολούνται με το ψευδοκράτος κι εσένα σε αγνοούν, πάρε τα τρία που ζητάν κι οι βόρειοι αποζημιώσεις. πείτε το μας ρε μαλάκες ότι θέλετς διχοτόμηση για ν'αράξετε και μη μας τα αλίζετε γαμώ την πουτάνα μου. ενοποίηση τα δυο σας πάντως δε γίνετιαι. άντε και καλή ταϊβάν.
οι ελληνάρες πάντως θα τη λέμε φορμόζα όπως κι οι κινέζοι."
Είσαι πηγαίος, αυθόρμητος και αφοπλιστικός!
Tώρα γιά να τοποθετούμε τα πράγματα σε προοπτική, πολλές φορές ΚΑΙ οι Ελλαδίτες φέρθηκαν υποκριτικά, προσπαθώντας να εκμεταλλευθούν το Κυπριακό, άλλοτε γιά την πολιτική τους επιβίωση-προβολή και άλλοτε γιά την υστεροφημία τους.
ReplyDeleteΗ πρώτη, άρα και σημαντικότερη ήταν η επέμβαση του Α. Παπάγου. Ο μετριότατος αυτός νους που, λόγω ακραίας βασιλοφορσύνης και αντικομμουνισμού, κατάφερε να γίνει και πρωθυπουργός, ήταν και μεγαλομανής. Επιθυμούσε, λοιπόν, το όνομά του να συνδεθεί με τους αλυτρωτικούς αγώνες (irredentism) των Κυπρίων, και την απελευθέρωση και ενσωμάτωση της Μεγαλονήσου στον κορμό του Εθνους. Αυτό ήταν ΤΕΡΑΣΤΙΟ στρατηγικό ΚΑΙ τακτικό λάθος, που το αναλύει στην ιστορία του ο Σπ. Μαρκεζίνης.
Ο τελευταίος, ίσως ο εξυπνότερος Ελληνας πολιτικός του 20ού αιώνα (σαφώς διορατικότερος του Μητσοτάκη, ίσως και του Ελευθερίου Βενιζέλου), είχε, όπως αναφέρει ο Ηλίας Ηλιού, "στιγμές διανοητικής εκλάμψεως". Ως Υπ. Συντονισμού, λοιπόν, αλλά και παράγοντας που κινούσε τα νήματα στην κυβέρνηση Συναγερμού, είχε προειδοποιήσει τον Παπάγο ότι ο πανίσχυρος, τότε, Υπ. Εξ. του Ην. Βασιλείου, Anthony Eden (αργότερα κόμης του Avon), ήταν φανατικός ΜΙΣΕΛΛΗΝΑΣ και "αναμένεται να αντιταχθεί σθεναρά σε κάθε απόπειρα αυτοδιάθεσης και ενσωμάτωσης". Τούπε μάλιστα (σε παράφραση), "Το πολύ σε δέκα χρόνια, όλες οι βρεταννικές αποικίες θα έχουν ανεξαρτητοποιηθεί η ενσωματωθεί σε ομοεθνείς χώρες. Αφού δε τυχόν εμπλοκή της Ελλάδος μπορεί να οδηγήσει σε μείζονα πολιτική κρίση και να μην ευοδώσει το ζητούμενο του Κυπριακού Λαού και των Ελλήνων, ας αφήσουμε τα πράγματα να εξελιχθούν φυσιολογικά."
Ο Παπάγος, φυσικά, αντιτάχθηκε, ο Μαρκεζίνης παραιτήθηκε, η Φρειδερίκη έτριβε τα χέρια της, ο Eden άρχισε να στέλνει παιδάκια (κυριολεκτικά) Κυπρίων to the noose (κρεμάλα) και, "ούτως ειπείν", ανέτειλε και το άστρον ενός άλλου δοξομανούς, πλην ιδιοφυούς και χαλκέντερου, του Μακαρίου Γ'.
Πενήντα πέντε χρόνια αργότερα, η κατάσταση ως προς μεν το "εθνικό θέμα" είναι χειρότερη, οι Ελληνοκύπριοι είναι πλέον ζάπλουτοι, οι Τουρκοκύπριοι πένονται και η Ελλάδα ξοδεύει ακόμα τεράστιο ποσοστό του ΑΕΠ της γιά αμυντικούς σκοπούς.
ΑΥΤΑ
Και ααπντήστε μου, παρακαλώ ειλικρινά: Αν οιοσδήποτε από μας ήταν Τουρκοκύπριος η Τούρκος με τρομακτικά καλή θέληση έναντι της Ελλάδας η των Ελληνοκυπρίων, ΠΩΣ θα αισθανόταν εάν ο εθνικός ύμνος της Κυπριακής Δημοκρατίας ΗΤΑΝ ο ΙΔΙΟΣ με αυτόν της ΟΜΟΕΘΝΟΥΣ ΧΩΡΑΣ;;;
ΟΧΙ ΠΕΙΤΕ ΜΟΥ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΡΩ
Και προσέξτε την απύθμενη βλακεία που αγγίζει το πάθος. Επί μιά δεκαετία περίπου, το ξενοδοχείο Grande Bretagne, είχε μετονομασθεί σε Petit Palais και το τμήμα της οδού Λουκιανού που εφάπτεται της Βρεταννικής πρεσβείας, δηλαδή από την οδό Υψηλάντου μέχρι την Λεωφόρο Βασ. Σοφίας, μετονομάσθηκε (και παραμένει έκτοτε η ταμπέλα) σε Καραολή και Δημητρίου σε μνήμη των φερωνύμων απαγχονισθέντων νεαρών Ελληνοκυπρίων.
ReplyDelete"και η Ελλάδα ξοδεύει ακόμα τεράστιο ποσοστό του ΑΕΠ της γιά αμυντικούς σκοπούς."
ReplyDeleteΞοδεύουμε σα να σχεδιάζουμε στρατηγική ανάσχεσης, αλλά στη πράξη κάνουμε πολιτική κατευνασμού!
Μπράβο ρε ξεφτέρια! Είστε απίθανοι, μόνο εμείς τα κάνουμε αυτά!!!!!!!!!
Είναι πολλά τα λεφτά Άρη...
ReplyDeleteΔεν δίνουν και στη γενιά μας καμιά δεκάρα και να αφήσουν στην άκρη τους ψευτοτσαμποκάδες και τις πατριωτικές κορώνες οι ψευτόμαγκες;
ReplyDelete"πατέρες"
ReplyDeleteEστω
ReplyDeleteEνώ εγώ εξασφάλισα την υστεροφημία με τα ωραία ελληνικά και την ομορφιά μου, με το σπαθί μου δηλαδής.
ReplyDeleteΚαι γω κληρονόμησα την υστεροφημία του μπαμπά μου γιά να υπηρετήσω τον ΑΝΘΡΩΠΟ.
ReplyDeleteΣκέφτομαι μάλιστα να στείλω ευχαριστήρια επιστολή στοn κύριο Μάρσαλ και στοn κύριο Τρούμαν γιά την υποστήριξη του Λαού μου.
Δεν είσαι μόνο ηλιθία αλλά και αγράμματη.
ReplyDeleteΟ Μάρσαλ και ο Τρούμαν βλέπουν τα ραδίκια ανάποδα εδω και 48 και 35 χρόνια αντιστοίχως.
@ Φώφη Peron-Batista
ReplyDeleteMανδάμ
Από πότε η καπηλεία της πατρικής φήμης ονομάζεται κληρονομιά υστεροφημίας;
Κοντέ σιωπή. Μην εμβαθύνεσαι σε θέματα της αδικοδοσίας μου.
ReplyDelete