Tuesday, April 24, 2007

Η γενιά που γύρισε στο σπίτι

Από τον Χρήστο Μιχαηλίδη

Το ακριβό κόστος ζωής σε όλες τις χώρες της Ε.Ε., σε συνδυασμό με τη δυσκολία πολλών νέων να βρουν καλοπληρωμένες δουλειές, αναγκάζει πολλούς από αυτούς, παρά τη θέληση και τη δική τους αλλά και των γονιών τους, να μένουν στο πατρικό τους σπίτι.

Στα γαλλικά βιβλιοπωλεία, τα ράφια αναστενάζουν από τα βιβλία εκείνα που αναφέρονται σ’ αυτό που το περιοδικό Newsweek, στο τεύχος της 12ης Μαρτίου 2007, ονόμασε «μπερδεμένη, νέα γενιά της Ευρώπης».Το «μπέρδεμα» έχει να κάνει με οικονομικούς παράγοντες που αφορούν τους ίδιους· αρκετά με το περιβάλλον στο οποίο ζουν. καθόλου με ιδεολογικούς ή φιλοσοφικούς λόγους· ελάχιστα με γενικότερα θέματα αρχών, όπως Δικαιοσύνη, Ισότητα (παρά μόνο εάν αυτή αφορά, πάλι, την εργασία), Εντιμότητα, Αξιοκρατία κ.λπ.

Τα χαρακτηριστικά της γενιάς αυτής περιγράφονται συνήθως με αριθμούς. Ξέρουμε, φέρ’ ειπείν, ότι:

–Από εκείνους που βγαίνουν στην αγορά εργασίας, με ή χωρίς πανεπιστημιακά πτυχία, το 40% βρίσκει δουλειά σχετική με το «αντικείμενό του» μετά από τουλάχιστον 3 χρόνια.

–Το 1975 ένας 30χρονος εργαζόμενος έπαιρνε μισθό κατά μέσο όρο 15% χαμηλότερο από εκείνον ενός 50χρονου, ενώ σήμερα η μισθολογική αυτή διαφορά έχει ανοίξει στο 40%.

–Το 30% των νέων της Ευρωπαϊκής Ένωσης ανησυχεί από τώρα για τη σύνταξη που θα πάρει – όταν έρθει η ώρα να την πάρει.

Η αγωνία του σημερινού νέου για την αυριανή του εξασφάλιση απορρέει κυρίως από το γεγονός ότι ξεκινά αργά την έμμισθη επαγγελματική του σταδιοδρομία. Αυτό σημαίνει ότι αργότερα αρχίζουν και οι ασφαλιστικές του καταβολές, και επομένως λιγότερα συντάξιμα χρόνια θα έχει όταν έρθει η ώρα να αποχωρήσει και να γίνει η σούμα για τη σύνταξή του.

Το αργοπορημένο ξεκίνημα στην εργασία των νέων είναι σημείο τριβής με εκείνους που δεν αποχωρούν πλέον από την εργασία τους, είτε γιατί ζούνε περισσότερο είτε γιατί είναι πράγματι παράλογο στα 60 σου να θεωρείσαι ξοφλημένος εργασιακά και να υποχρεούσαι σε απόσυρση.

Μερικοί μιλάνε για πόλεμο μεταξύ των baby boomers (η γενιά των «πενήντα και βάλε» που ακόμα ζουν σαν έφηβοι) και των παιδιών τους, ή, όπως λένε οι Γάλλοι, της Génération Précaire, δηλαδή της «παραμελημένης γενιάς».

Η γενιά αυτή, βλέποντας τους «επιζώντες» baby boomers να απομυζούν διά της μακροζωίας τους τα ταμεία των κοινωνικών ασφαλίσεων, αγωνιούν τι θα απομείνει για κείνους όταν έρθει η ώρα της δικής τους ξεκούρασης. Επιπλέον βλέπουν ότι οι baby boomers πολύ εύκολα και αποδοτικά συνεχίζουν να εργάζονται και μετά τα 60, με αποτέλεσμα οι νέες θέσεις εργασίας να μειώνονται συνεχώς, και οι δικές τους επαγγελματικές προοπτικές να γίνονται όλο και πιο δύσκολες.

Βεβαίως οι baby boomers δεν είχαν σκοπό ή σχέδιο να κάνουν τέτοιο κακό στους «επερχόμενους». Όποιο δρόμο κι αν επιλέξουν οι πρώτοι –είτε να μείνουν στις δουλειές τους είτε να συνταξιοδοτηθούν στα 55, όπως κάνουν πολλοί Βέλγοι τα τελευταία χρόνια–, η ζημιά για τους σημερινούς νέους είναι μάλλον δεδομένη. Στη μία περίπτωση λιγοστεύουν τα χρήματα στα ταμεία, και στην άλλη λιγοστεύουν οι θέσεις εργασίας.

Το ακριβό κόστος ζωής σε όλες τις χώρες της Ε.Ε., σε συνδυασμό με τη δυσκολία πολλών νέων να βρουν καλοπληρωμένες δουλειές, αναγκάζει πολλούς από αυτούς, παρά τη θέληση και τη δική τους αλλά και των γονιών τους, να μένουν στο πατρικό τους σπίτι.

Στην Ιταλία, το 45% των νέων ανθρώπων μεταξύ 30 και 34 ετών εξακολουθούν να μένουν με τους γονείς τους, γλιτώνοντας έτσι ακριβά ενοίκια στην –απλησίαστη, σε πολλές χώρες– αγορά ακινήτων, αλλά και τη δαπάνη για τη διατροφή τους και τη φροντίδα των ρούχων τους.

Στη Γαλλία, γράφει το Newsweek, το ποσοστό των νέων 24 ετών που ζουν με τους γονείς τους έχει διπλασιαστεί από το 1975, και πλέον έχει φτάσει το ανησυχητικό 65%.

Ακόμα και στην «ψυχρή» Βρετανία, όπου ήταν περίπου θεσμός να φεύγουν τα παιδιά από το σπίτι μόλις έκλειναν τα 18 τους χρόνια, τώρα μιλάνε όλο και πιο πολύ για την Homecoming Generation – δηλαδή τη «Γενιά που Γύρισε στο Σπίτι».

Αυτή η «αναγκαστική» συνύπαρξη παιδιών και γονέων σε ηλικίες που κανονικά τα παιδιά θα έπρεπε να κάνουν τη δική τους ζωή στον δικό τους χώρο, και να τα βγάζουν πέρα μόνοι τους, δημιουργεί μια «κοινή οργή» απέναντι στο σύστημα, και εκδηλώνεται με φαινόμενα σαν κι αυτά που είδαμε πρόσφατα στη Γαλλία, με τους μαθητές και τους φοιτητές να κατεβαίνουν στις διαδηλώσεις μαζί με τους γονείς τους.

Η «πλάκα» εδώ είναι ότι τα παιδιά ζητούν από το κράτος κάτι που, εάν γίνει, θα αποβεί εις βάρος των γονιών, ενώ και οι γονείς, ζητώντας να μην πειραχτούν οι κοινωνικές παροχές, ξέρουν ότι στερούν πολλές απ’ αυτές από τα ίδια τους τα παιδιά.

Οι νέοι βεβαίως δεν επιθυμούν την περικοπή των παροχών που απολαμβάνουν οι γονείς τους. Θέλουν να απολαύσουν και εκείνοι τις ίδιες. Αυτό, με τα υπάρχοντα εργασιακά δεδομένα –καθώς και με τη μετατόπιση των ευκαιριών εργασίας σε άλλες, πιο φτηνές αγορές (άρα με μη ορατή, επί του παρόντος, την πολιτική εκείνη που θα δημιουργήσει καινούρια αναπτυξιακά μοντέλα–, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε επώδυνες λύσεις.

Ο Χρήστος Μιχαηλίδης είναι ο συντάκτης της στήλης Παρατηρητής στην εφημερίδα - δωρεάν οδηγό της Αθήνας, LIFO. Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε στην LIFO την Πέμπτη 5-4-2007.

44 comments:

  1. Η σημερινή ελληνική οικογένεια με την υποστήριξη πού προσφέρει στα ενήλικα παιδιά της μετατρέπεται σε υποκατάστατο του κοινωνικού κράτους. Μ'αυτό το τρόπο απορροφά ένα πολύ μεγάλο μέρος της κοινωνικής έντασης που θα δημιουργούνταν αν τους άφηνε ελεύθερους και έκθετους στις πραγματικές συνθήκες.Η υποστήριξη όταν συνυπάρχει με τη συγκατοίκηση φέρνει τις γενιές σε μια "σώμα με σώμα" αντιπαράθεση μέσα στο ίδιο τους το σπίτι λόγω έλλειψης ζωτικού χώρου και ασυμφωνίας ως προς τη κατανομή των διαθέσιμων πόρων.Ετσι αυξάνεται η ενδοοικογενειακή βία,ένα δράμα που ζούν σιωπηρά πολλές οικογένειες.
    Θα ήταν προτιμότερο να υπήρχε περισσότερη διαθέσιμη κοινωνική βία που θα τροφοδοτούσε μια εξέγερση των νέων. Τωρα η βία καταναλώνεται μόνον για αμυντικούς σκοπούς για υποστήριξη δηλ.των κεκτημένων των κατεχόντων.Οι νέοι πρέπει να φύγουν απο την οικογενειακή παγίδα ΚΑΙ ΝΑ ΒΓΟΥΝ ΈΞΩ ΣΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΎς ΑΓΏΝΕΣ ΕΠΙΘΕΤΚΟΎΣ ΚΑΙ ΌΧΙ ΑΜΥΝΤΙΚΟΎΣ.

    ReplyDelete
  2. Το παρακάτω ποίημα ανήκει στον γιώρκο_κ. Μας το έστειλε στο e-mail να το αναρτήσουμε.

    Για όποιον ενδιαφέρεται μπορεί να διαβάσει μια συζήτηση γύρω από το κείμενο στο εξής forum

    http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=46354

    Το ποίημα-συνέντευξη έχει ως εξής

    "Άσπρα καράβια τα όνειρά μας, μα αυτά κινήσανε γι’ αλλού
    γίναν σανίδες στα καρφιά μας...
    εκεί που πιανόμαστε για να σωθούμε, τραβώντας τα μαλλιά μας
    απ’ την απανθρωπιά που υπάρχει γύρω μας

    σα να ‘μαστε στ’ αφρισμένο πέλαγο, κι ένας αρκουδιάρης με Porsche
    να ρίχνει στο λαιμό μας, μια θηλιά από δολάρια για να μας πνίξει
    θα μου πείτε, τι φταίει ο αρκουδιάρης, τη δουλειά του κάνει ο άνθρωπος
    βγάζει όλο και περισσότερα φράγκα, από τον τίμιο ιδρώτα των σκλάβων του

    πας για παράδειγμα, να ζητήσεις δουλειά σε μια μεγάλη κωλοεπιχείρηση
    περιμένεις πάνω από 30 λεπτά της ώρας, στην αναμονή να σε δεχτούν
    κι ενώ έχεις κλείσει ραντεβού νωρίτερα, κι ενώ έχεις φτάσει στην ώρα σου
    εκείνοι στ’ αρχίδια τους, παιχνίδια μάρκετινγκ στο βωμό του κέρδους

    κι ενώ είσαι τζέντλεμαν, συνεπέστατος κι όχι κανένας τεμπέλαρος
    ή κανένας σταρχιδιστής, σε υποδέχεται καθυστερημένα, ένα ξανθό μουνάκι
    και σου προτείνει το χέρι της, ζητώντας συγνώμη για την αργοπορία! Το τρως

    τα τακούνια από τις μπότες της, ακούγονται σ’ όλο το κτίριο εντωμεταξύ
    ντυμένη στην τρίχα, με την τελευταία λέξη της μόδας, σου συστήνεται
    βέβαια σου έρχεται η επιθυμία να πάρεις το χέρι της, να το δαγκώσεις
    να το γεμίσεις τρύπες και μετά να φορέσεις 3-4 σκουφάκια
    να της δείξεις ποιος είναι ο καλύτερος γαμιάς των βορείων προαστίων
    αλλά το τρως κι αυτό, για να μη χάσεις τη θεσούλα της αγγελίας

    εδώ παρακαλώ την προσοχή σας, αρχίζει η συνέντευξη για τη θέση του πωλητή
    κρύβονται πολλές παγίδες στην ακόλουθη συζήτηση, ανάμεσα στην εκπρόσωπο
    του καπιταλιστή εργοδότη, και τον μαλάκα, δηλαδή εμένα!

    “πως μας βρήκατε κύριε Κόκκινε και τι σας ώθησε να στείλετε το βιογραφικό σας;”
    ρωτάει το ξανθό κοριτσάκι αναπάντεχα και βέβαια η καταλληλότερη απάντηση
    όταν είσαι ντυμένος με ένα μπλουτζίν κι ένα αθλητικό παπουτσάκι, είναι
    “τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται κοπέλα μου, δε βλέπεις; Ανάγκη έχω”
    αλλά το καταπίνεις κι αυτό, λέγοντας απλά “με ενδιαφέρει η θέση του πωλητή”

    χωρίς να χάσει ένα λεπτό η μαμζέλ, σπεύδει να ρωτήσει αν υπάρχουν σπουδές
    και τυχόν προϋπηρεσία σε αντίστοιχη θέση, στο ίδιο αντικείμενο εργασίας
    μιλάμε για θέση με κύρος, έτσι, Sales Representative λέγεται
    και μόνο που το ακούς γελάς, φαντάσου να το κάνεις κι όλας

    θυμίζει κάτι σε σαλάτα απ’ όλα, ή εμένα μου φαίνεται τόσο ξενικό ρε παιδιά;
    Sales Representative και portatif a la creme, με ολίγη από μπέικον, τζατζίκι
    σουβλάκι καλαμάκι, μπουγάτσα με κιμά και λακέρδα
    που θέλετε και Αγγλική ορολογία, κανάγιες (α ρε Καρυωτάκη, πόσα μας έμαθες)
    για να περιγράψετε τη θέση του εξωτερικού πωλητή, όρνεα

    είχατε και στο χωριό σας, ρε ρεμάλια, Sales Representative, που το ζητάτε
    και στην Αθήνα; Βρε ουστ!

    Μιλάμε τώρα για μεγάλη εταιρία σταθερής τηλεφωνίας, έτσι
    που πατάς το σκαλοπάτι της εισόδου, και ντρέπεσαι να μπεις στο κτίριο
    από τη χλιδή, τα μαρμάρινα πατώματα και τα λούσα
    με παρκαρισμένα τζιπ Cherokee απ’ έξω στο προαύλιο και Land Rover
    με 5-6 Carrera της Porsche, και όρσε φτωχέ πεινασμένε εργάτη
    που θέλεις να εργαστείς σε θέση πωλητή, στα σκατά να μείνεις μέσα!

    αμ τι νόμιζες, πως μ’ ένα κωλόχαρτο, μ’ ένα απολυτήριο Λυκείου
    θα γίνεις και διευθυντής σε δικό σου γραφείο
    με μια ιδιαιτέρα γραμματέα, να της πιάνεις τον κώλο; Δε σφάξανε!

    “ξέρετε κύριε Κόκκινε, θέλουμε έναν ικανό πωλητή για τις εξωτερικές
    πωλήσεις των προϊόντων και υπηρεσιών, της εταιρίας μας...”
    (ώστε να αυξήσουμε τα φράγκα στις τσέπες του αγαπημένου μας εργοδότη
    συμπληρώνω εγώ, να τον κάνουμε πλουσιότερο, να αγοράσει ο Χριστιανός
    ένα ακόμα Land Rover για το εξοχικό του, που δεν έχει δεύτερο ο φουκαράς
    να μας πει και μπράβο)
    “...που θα χτυπάει τις πόρτες σε πελάτες του πελατολογίου μας,
    για να ανανεώσουν την ήδη υπάρχουσα συνδρομή τους, ή να εγγραφούν
    συνδρομητές εκ νέου, σε ένα από τα προγράμματά μας”

    κατάλαβα, λέω εγώ από μέσα μου, για μαλάκα ψάχνουν, όπως όλοι άλλωστε
    αλλά ας κάνω κι εγώ δυο ερωτησούλες, να δούμε αν τελικά συμφέρει κάτι
    στην όλη ιστορία, ή μήπως είναι τίποτα χειρότερο που δεν έχουμε ξανακούσει
    “παρέχει παρακαλώ, αυτοκίνητο η εταιρία, για την μετακίνηση του πωλητή;”
    “δυστυχώς όχι κύριε Κόκκινε (φάε σκατά λαέ, δηλαδή) αυτό είναι έξω
    από τις προβλεπόμενες παροχές για την συγκεκριμένη θέση
    θα χρειαστεί να μετακινηθείτε με το δικό σας όχημα, εφόσον διαθέτετε”

    αχα, δηλαδή θα πληρώνω 20 ευρώ βενζίνα, για κάθε 30 χιλιόμετρα
    που καίει το Datsun μου του ’80, για να συμβάλω στα κέρδη της επιχείρησης
    και να πουλάω τα προϊόντα του μεγαλοβιομήχανου με την Porsche
    πολύ ωραία, αυτό είναι λοιπόν η ισότητα στην εργασία και η αξιοκρατία!

    “πείτε μου παρακαλώ (ρωτάω πάλι εγώ, κάνοντας τον μαλάκα, από περιέργεια)
    ποιο θα είναι το ύψος της αμοιβής, για την εν λόγω απασχόληση;”
    “η εταιρία μας παρέχει τον βασικό μισθό στους συνεργάτες της
    (ο οποίος είναι 575 ευρώ αυτή τη στιγμή, αξίζει να σημειώσω)
    και tips από τις συμφωνίες ανανέωσης, των συνδρομών των πελατών μας”

    ούι μάνα μ’ εδώ ο κόσμος δεν έχει να φάει, κι εγώ θα περιμένω tips
    από υποτιθέμενες συμφωνίες με τους πελάτες, για εκ νέου συνδρομές
    χα-χα-χα σας γελάσανε! Πουλήστε μόνοι σας τα προϊόντα σας
    με τα Land Rover της εταιρίας, κι αφήστε με εμένα στο ταμείο ανεργίας...

    τι τα έχετε έξω, ρε αληταραίοι, και σκονίζονται τα έρμα;
    περιμένετε να ζήσω με 575 ψωροευρώ και ανύπαρκτα χαρτζιλίκια; Βρε ουστ!

    χαιρέτησα το ξανθό μουνάκι και την ευχαρίστησα, για την ευφράδεια του λόγου της
    όπως επίσης και για τους ήχους από τις μπότες της, που μου δίνουν υλικό
    για άλλα 500 ποιήματα, έριξα και μια κλεφτή ματιά στο κιλοτάκι της
    να πάρω τη δουλειά για το σπίτι, κι έφυγα κακήν κακώς!

    έτσι είναι κανάγιες, προκειμένου να γίνω γρανάζι του καπιταλιστικού σας
    συστήματος, χίλιες φορές άνεργος, ζώντας με λιγότερα και πιο ποιοτικά!
    ουστ παλιοαπατεώνες, φραγκοφονιάδες! Το ταμείο ανεργίας με θρέφει, όρνεα!"

    ReplyDelete
  3. @ parmenidis

    συμφωνούμε απόλυτα με το post σου.

    Χρειαζόμαστε ανανεωτικές ζυμώσεις στην κοινωνία και φυγή προς τα εμπρός μακριά από ιδεολογήματα, παλιούς μύθους και ηθικολογικούς οδυρμούς.

    Το πρόβλημα των ενδοοικογενειακών προβλημάτων, οι οποίες δημιουργούνται λόγω της φθοράς που προκαλεί η παρατεταμένη συγκατοίκηση γονιών και παιδιών, πρέπει να τεθεί στο τραπέζι και να συζητηθεί με ιδιαίτερη σοβαρότητα.

    ReplyDelete
  4. Γιώργος

    Γιώργο άστα.Φταίνε οι πολυεθνικές που δεν κατανοούν τα ταλέντα μας. Και,το ελεγχόμενο από τους φωνιάδες των λαών Αμερικανούς, κεφάλαιο που δεν μας αφήνει από την αγκαλιά του ΟΑΕΔ και τα 400 ευρώ το μήνα που μας πληρώνει. Ας είναι καλά η σύνταξη της γιαγιάς μας και κάτι κρυφά που μας δίνει η μαμά μας και έτσι ξεπερνάμε τα 1000 ευρώ.Η Γ700 ταξικά πια δεν μας εκφράζει.

    ReplyDelete
  5. Προσωπικά δεν αισθάνομαι καμία συμπάθεια για τον γιώργο_κ και τα 'βάσανά' του. Στην πραγματικότητα είναι (άλλος) ένας κομπλεξικός Ελληνάρας, σεξιστής που διαχωρίζει τους ανθρώπους σε 3 κατηγορίες: αναξιοπαθούντες πλην όμως top γαμιάδες των ΒΠ σαν τον εαυτούλη του, καπιταλιστές-'επιτυχημένους' άνδρες και ξανθά κοριτσάκια/μουνάκια που προφανώς είναι λιγότερο έξυπνα από αυτόν και πάντως δεν έχουν δουλειά επειδή μπορεί και να προσπάθησαν λίγο παραπάνω (μια και στην Ελλάδα θα έπρεπε να δουλέψουν περισσότερο για να ελπίζουν σε ίση μεταχείριση) αλλά επειδή είναι καλοντυμένα.
    Εύγε...

    ReplyDelete
  6. Eγω, ως εργαζόμενος και επιστήμονας στα σαράντα μου και άρα εξ ορισμού εκτός G700, αυτό που ξέρω είναι: ότι μια κίνηση (όπως τουλάχιστον θέλει να αυτοαποκαλείται το G700), για να είναι αποτελεσματική πρέπει να έχει ένα ιδεολογικό υπόβαθρο, να βασίζεται σε μια τεκμηριωμένη και επιστημονική ανάλυση της ιστορικής εξέλιξης και της κοινωνικοοικονομικής πραγματικότητας, όχι σε ταμπέλες και αφορισμούς ή τσιτάτα-τσόντες από διάφορους γνωστούς και άγνωστους. Πρέπει να διατυπώνει σαφή επιχειρήματα για την αιτία αυτών των προβλημάτων και, κυρίως, πραχτικές προτάσεις για το πως αυτά θα αμβλυθούν και ξεπεραστούν.

    Σοβαρή ανάλυση των αιτιών και εποικοδομητικές προτάσεις για τέτοια προβλήματα (ενώ αυτά, έστω και στρεβλά και αποσπασματικά, αναγνωρίζονται) όπως η ανεργία των νέων, η υποαπασχόληση, οι χαμηλοί μισθοί ή το ασφαλιστικό δεν έχω δεί εδώ πέρα. Μάλιστα, όταν ο nihardal προέβαλε ως διεξόδους, για παράδειγμα, την αύξηση των εισφορών των εταιριών και οργανισμών και την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, που κύρια εξασκείται από μικρές και μεγάλες εταιρίες, ώστε να αντιμετωπιστεί το ασφαλιστικό και τα ελλείμματα, το μόνο που διάκρινα ήταν ότι "πέρα βρέχει".

    Κάτι τέτοιο με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το όλο εγχείρημα όχι μόνο δεν έχει βάσεις, αλλά και στην ουσία του είναι αντιδραστικό.
    Την ύπαρξη του μπλογκ την επαινώ, ως εστία αποκλειστικά και μόνο κουβέντας και ζύμωσης για τα προβλήματα των νέων. Αλλά ο αυτοπροσδιορισμός του ώς "κίνησης" και μάλιστα τέτοιας που να συσπειρώνει "εκατοντάδες χιλιάδες νέους" (χωρίς καν να μπει και στον κόπο να τους ρωτήσει) είναι στην καλύτερη περίπτωση αστείος και περίεργος, και στη χειρότερη αντιδραστικός και φασιστικός.

    ReplyDelete
  7. @ ψευτο - Ρεβελ
    εσύ φίλε είσαι ένα κλασσικό βαμπίρ της γενιάς της μεταπολίτευσης όπως λένε και οι G700

    ReplyDelete
  8. @ ψευτο-ρέβελ

    είσαι φυσικά και συκοφάντης μπερδεύοντας τον αυτοπροσδιορισμό των G700 ως κίνησης με τα λεγόμενα τρίτων σχολιαστών περί κινήματος και την κοινωνική πραγματικότητα των χιλιάδων νέων της γενιάς των 700 ευρώ.

    Το έρωτημα είναι μήπως είσαι προβοκάτορας συγκεκριμένου κόμματος που σκοπό έχει να τορπιλήσει την προσπάθεια που γίνεται εδώ πέρα και η οποία δεν έχει σχέση με κόμματα και συγκεκριμένες ιδεολογίες.

    @ γιώργος_κ

    είσαι κλασσικός Έλληναρας, αλλά το ποίημά σου είναι case study στάσεων, αντιλήψεων και συμπεριφορών της νέας γενιάς.

    το βρίσκω ενδιαφέρον

    ReplyDelete
  9. Γιώργος

    Είναι αλήθεια οτι ο ιμπεριαλισμός και η νέα τάξη πραγμάτων μας εμποδίζουν να βρούμε μια εργασία που να έχουμε στο εργασιακό μας περιβάλλον όλες τις ξανθές στη διαθεσή μας και μάλιστα με 600 ψωροευρώ το μήνα. Εάν οι εργαζόμενες ξανθές δεν αποκτήσουν ταξική συνείδηση εγώ δεν πρόκειται να εγκαταλείψω τον ΟΑΕΔ + τη σύνταξη της γιαγάς+τα κρυφά της μαμάς.Θα μένω στο σπίτι των γονιών και θα απολαμβάνω (με το τρόπο μου) όλες τις ξανθές των πρωινάδικων.

    ReplyDelete
  10. @ g
    Από τη στιγμή που δεν ξέρουμε ποιοί είναι πίσω απο το όνομα 'g700' ή έστω πού δουλεύουν κλπ., νομίζω ότι ο καθένας νομιμοποιείται να εικάζει ό,τι θέλει για τις διασυνδέσεις τους, μην αποκλείοντας διασυνδέσεις και με κόμματα ή πολιτικούς. Εκτός κι αν κανείς πιστεύει π.χ. ότι ο Χρυσοχοϊδης, όταν δε σχεδιάζει την Παιδεία στην Ελλάδα του μέλλοντος, κάθεται και σερφάρει στη blogoσφαιρα, oπότε τυχαία 'τράκαρε' τους 'g700' κι έγραψε άρθρο στο ΒΗΜΑ για να μας ενημερώσει (ότι σερφάρει). Αυτή η ασάφεια είναι μάλλον πιο υπονομευτική για την πρωτοβουλία από τα κριτικά σχόλια κάποιων από αυτούς που διαβάζουν το blog.

    ReplyDelete
  11. @ anonymos

    Στα τέλη Φεβρουαρίου η G700 έστειλε σε όλους τους πολιτικούς , στην Κυβέρνηση και τις δημόσιες υπηρεσίες ένα mail- ανοιχτή επιστολή προς τον κύριο Αναλυτή τον πρόεδρο της ΟΚΕ, με τίτλο Analyse this mister Analytis.

    Έκτοτε πολλοί είναι αυτοί οι οποίοι ενδιαφέρθηκαν τόσο για θέμα της γενιάς των 700 ευρώ όσο και για το blog. Από απλούς bloggers μέχρι εφημερίδες και πολιτικά πρόσωπα.

    Επειδή τα έχουμε ξαναπεί η G700 είναι κίνηση ανεξάρτητη .-

    ReplyDelete
  12. σε κάθε περίπτωση κι επειδή παρατηρούμε ορισμένα προσωπικά σχόλια να εκτοξεύονται ένθεν κακήθεν θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε και να καταστήσουμε απολύτως σαφές ότι η κίνηση σέβεται απόλυτα όλους τους bloggers και τις απόψεις τους, όλα τα πολιτικά πρόσωπα που μας παρακολουθούν, τα κόμματα και όποιον άλλο σερφάρει στο διαδίκτυο και ασχολείται μαζί μας.

    Δεν θέλουμε προσωπικούς καυγάδες, ως είθισται να καταλήγουν οι συζητήσεις στο internet, αλλά συμμετοχή με πολιτικό και κοινωνικό σχολιασμό πάνω στο ζήτημα της γενιάς των 700 ευρώ.

    ReplyDelete
  13. Xaxa γέλασα πολύ με ορισμένα σχόλια που αφορούσαν το κείμενό μου, βέβαια δε θα υπήρχε ποτέ περίπτωση να τα πάρω στα σοβαρά, κι αυτό γιατί αν θέλεις να ασκήσεις κριτική επάνω στις ενέργειες κάποιου ή στον τρόπο ζωής του, θα πρέπει να έχεις βιώσει κι εσύ ο ίδιος, ακριβώς τις ίδιες καταστάσεις που βίωσε κι εκείνος.

    Η κατάσταση στην αγορά εργασίας, είναι περίπου έτσι σήμερα, παντού, όπου κι αν χτυπήσεις πόρτα για να σε δεχτούν ως υπάλληλο, κι αυτό κατά την ταπεινή μου γνώμη οφείλεται κυρίως στη φρενίτιδα του Καπιταλισμού που μαστίζει την υφήλιο, καθώς και στη χασούρα των κερδών των επιχειρήσεων σήμερα, γιατί βεβαίως όταν δεν υπάρχουν πια πελάτες με γεμάτα πορτοφόλια, είναι εύλογο ο κάθε επιχειρηματίας να μετράει τα χρήματα που πληρώνει για το εργατικό δυναμικό, πιο ορθολογικά από πριν.

    Ανέβασα στο blog “Φύλλα Ημερολογίου” το κείμενό μου, με αναφορά στο G700 και ευχαριστώ που ακούστηκε και η δική μου γνώμη εδώ μέσα...

    http://psyxografimata.blogspot.com/2007/04/blog-post_25.html

    ReplyDelete
  14. Α! και κάτι ακόμα που θεωρώ πάρα πολύ σημαντικό, γι'αυτό και θέλω να το αναφέρω. Μην ξεχνάτε πως και στα Βόρεια Προάστια των Αθηνών, όπως σε όλες τις περιοχές τις Αθήνας, υπάρχουν εργατικές πολυκατοικίες. Στην Κάτω Κηφισιά και στο Μαρούσι, για παράδειγμα, γνωρίζω ότι υπάρχουν από 2 συγκροτήματα εργατικών πολυκατοικιών... Αυτό όσον αφορά τα σχόλια περί πλουσίων στα Βόρεια Προάστια!

    ReplyDelete
  15. Η σημερινή κατάσταση θεωρώ πως είναι αποτέλεσμα ευθυνών και των 2 πλευρών.
    Από τη 1 πλευρά οι σημερινή γενιά των 50άρηδων που δε λέει να παραχωρήσει τίποτα μα τίποτα από όσα έχει κατακτήσει στη νέα γενιά. Και δεν λέω να τα παραχωρήσει απλά και έυκολα γιατί ας μην ξεχνάμε ότι αυτοί κατάφεραν να δημιουργηθούν μέσα από πολύ άθλιες συνθήκες. Άρα λοιπόν ως 1 βάθμο καλά κάνουν και μας δυσκολεύουν αρκεί αυτό να μην καταντά κατάχρηση και εις βάρος της γενιάς μας.
    Από την άλλη η νέα γενιά. Αυτή που υποτίθεται ότι θα πάει καλύτερα από την προηγούμενη. Μάθαμε να μας τα φέρνουν όλα στο πιάτο και τώρα που ήρθαν τα δύσκολα, τα βρίσκουμε μπαστούνια.
    Φταίει η προηγούμενη γενιά γιατί όπως και να έχει μας καλόμαθε. Γιατί ζητά προϋπηρεσία χωρίς νας μας δίνει τη δυνατότητα να την αποκτήσουμε. Γιατί μας υποχρεώνει να παρακαλάμε για αυτό που μας ανήκει δικαιωματικά.
    Φταίμε και εμείς όμως γιατί στην πρώτη δυσκολία τα παρατάμε. Γιατί δεν τους δείχνουμε (από την κάλπη μέχρι όπου παέι ο νους τον καθενός) την πόρτα της εξόδου. Γιατί επιτέλους δεν τα κάνουμε λίμπα απαιτώντας όχι μόνο αλλαγές προς το καλύτερο στο αφαλιστικό ή στην εκπαίδευση αλλά απαιτώντας τη ζωή μας. Κι όσοι τυχόν πουν ότι είναι σκληρό να αποσύρεις κάποιον 50άρη απ' τη ζωή, τότε είναι πιο σκληρό να αποσύρουμε ένα νέο απ' τη ζωή.

    ReplyDelete
  16. @ γιώργος_κ

    ευχαριστούμε για τη συμμετοχή σου και για το hosting στο blog σου

    @ aprosarmostos

    συμφωνούμε. υπάρχουν τα χρέη των μεσηλίκων και οι ευθύνες της νέας γενιάς

    ReplyDelete
  17. σε ποιους αγώνες τους ... η νεα γενια δεν εχει αναγκη απο πολιτικές θεωρείες ... η πολιτική οπως ειναι στην ελλάδα δεν αφορά την γενια του ιντερνετ...οποιος εχει να δώσει κατι χρηστικό καλό κανει ..θεωρίες και ιστορίες ..δεν πουλανε στην νεα γενιά

    ReplyDelete
  18. @ anonymous

    Θα έπρεπε να απαγορευτεί η αναφορά σε πολιτικές θεωρίες. Αποπροσανατολίζουν και δεν έχουν καμία αξία στην πράξη.

    Πολιτικές θεωρίες, κόμματα, συνδικαλιστές, τι τα θέλουμε όλα αυτά?

    Η G700 από την αρχή αποδεσμεύτηκε από αυτά. Και όποιος πιστεύει διαφορετικά, καλό είναι να μελετήσει το πληροφοριακό υλικό των administrators καλύτερα, αν θεωρεί την άποψη του υπεύθυνη. Θεωρίες και ιστορίες όντως δεν πουλάνε στη νέα γενιά.

    @G700
    @aprosarmostos

    Η χρυσή γενιά των μεσηλίκων ξεκίνησε από το μηδέν, και πολλές φορές υπό το μηδέν. Πάλεψε στη ζωή, κατάφερε πράγματα που φαντάζουν ακατόρθωτα σε μας. ΜΠΡΑΒΟ ΤΟΥΣ! Αυτή η δίψα για επιβίωση, ανέλιξη και ζωή πρέπει να παραδειγματίσει την κοιμισμένη γενιά μας.
    Όμως, η ίδια γενιά των μεσηλίκων που από γενιά της αγροτικής κοπριάς μετατράπηκε στην αποκαλούμενη χρυσή γενιά των θέλησε να προσφέρει στα παιδιά της αυτά που οι ίδιοι δεν είχαν ποτέ μικροί. Εξού και ο υπερπροστατευτισμός και η βουτυρο-μαμαδοποίηση. Όμως τα πράγματα δε λειτουργούν όπως τότε. Δεν μπορεί η χρυσή γενιά να προσφέρει πλέον και υπερπροστατευτισμό και παράλληλα να απολαμβάνει τα προνόμια του κοστοβόρου κοινωνικού κράτους που αυτή δημιούργησε. Πρέπει η χρυσή γενιά να διδάξει σε μας να μαχόμαστε, να μας ωθήσει να βγούμε και να διεκδικήσουμε τη ζωή μας.

    Όσον αφορά το διαδίκτυο φίλε ανώνυμε, είναι η μοναδική διέξοδος για να εκφραστώ. Ποιο μέσο ενημέρωσης ή άλλο επίσημο δίκτυο επικοινωνίας μου δίνει τη δυνατότητα να εκφραστώ χωρίς να φτιάχνω μολότοφ και να καίω το κέντρο της Αθήνας?

    ReplyDelete
  19. @ anonymous
    (περί κομματικών προτιμήσεων κλπ.)

    Το διαδίκτυο στην Ελλάδα είναι πολύ αδύναμο ακόμα όσον αφορά την επιρροή που έχει στους πολιτικούς φορείς. Γιατί? Μόνο το 25% των Ελλήνων χρησιμοποιούν συστηματικά το internet, κι αυτό όχι για να γράφουν στο blog, αλλά για τη δουλειά τους. Άρα νομίζουν οι υπερόπτες πολιτικοί μας ότι το κάλεσμα σε διάλογο στο διαδίκτυο δεν τους αγγίζει. ΜΠΡΑΒΟ στο Χρυσοχοϊδη (επειδή τον ανέφερες κιόλας) που βλέπει και λίγο πιο μπροστά από άλλους. ΜΠΡΑΒΟ στο Μίμη Ανδρουλάκη που απάντησε στο κάλεσμα της G700. Εύχομαι να συνεχίσει ο διάλογος μαζί τους και να μην είναι πολιτικάντικες τακτικές για προσωπικά συμφέροντα.

    Και τώρα παρακαλώ τα σχόλια σας για κομματική προτίμηση. Περιμένω να με βαφτίσετε Πασόκο, φιλοπασοκοδεινοσαυρικό κλπ. Γιατί ο Ελληνάρας πρέπει όλα να τα συνδέει με κόμματα, ενώσεις και συμφέροντα.

    Το συμφέρον είναι : Αναγνώριση των προβληματισμών, διάλογος(που ο τόσο δημοκρατικός ελληνικός λαός προτιμά (ΜΟΥΣΙΑ) ) μεταξύ γενεών, συνεργασία των πολιτών για το μέλλον όλων μας, και ίσως κάποτε να ξεκινήσει το τραίνο για την ουτοπία - την επανίδρυση του κοινωνικού κράτους και τον επαναπροσδιορισμό των κοινωνικών συμφερόντων και αξιών.

    ReplyDelete
  20. Η μόνη πολιτική που θα μπορέσει να δώσει λύσεις χωρίς να είναι κατ΄ ανάγκη επώδυνες, είναι αυτήν που θα αποδεσμεύσει ιδεολογικά την (κοινωνική) επιτυχία από την (κοινωνική) ευτυχία.
    Ένα μοντέλο ανάπτυξης που θα αποδεσμεύει τα (κοινωνικά) κέρδη από τη σχετικοποίηση. Θα πρέπει να σκεφτούμε με απόλυτους αριθμούς, με στοιχεία που απεικονίζουν την πραγματικότητα χωρίς ιδεολογικές στρεβλώσεις ώστε και οι λύσεις που θα υιοθετηθούν να είναι κατά το δυνατόν ρεαλιστικές αλλά συνάμα και ριζοσπαστικές.

    Το πλεόνασμα κοινωνικής ισχύος της προηγούμενης γενιάς (που σήμερα απολαμβάνει) προήλθε και μέσα από τη συνολική ρήξη της με κάθε τι παλιό και συντηρητικό, οικονομικά, ιδεολογικά, κοινωνικά, παντού! Το δικό μας πρόβλημα για μια αντίστοιχη «επανάσταση» είναι οι αριθμοί. Είμαστε μια μειοψηφία, όταν οι γονείς μας ήταν και είναι η κοινωνική πλειοψηφία. Η επαναστατικότητα δεν μπορεί να εκφραστεί στη γενιά μας με τους κλασικούς όρους της κοινωνικής ισχύος. Δεν μπορούμε να βγούμε στα πεζοδρόμια, δεν αρκούν οι διαμαρτυρίες και οι συγκρούσεις, είμαστε κοινωνική και πολιτική μειοψηφία σε απόλυτους αριθμούς.

    Από την άλλη όμως είμαστε η γενιά με το καλύτερο επίπεδο γνώσεων και εκπαίδευσης. Είμαστε μια γενιά με πλεόνασμα πνευματικής ισχύος και αυτό πρέπει να το εκμεταλλευτούμε. Πρέπει να γίνουμε ριζοσπαστικοί στα μέσα και στις ιδέες, όπως και οι γονείς μας ήταν ριζοσπαστικοί π.χ. με τα νέα κοινωνικά ήθη που επιβάλανε. Πρέπει το μειονέκτημα των αριθμών, να το κάνουμε πλεονέκτημα γνώσεων και εμπειρίας και να τα μετατρέψουμε αυτά σε πλεόνασμα πνευματικής ισχύος. Μιας πνευματικής ισχύος που νομοτελειακά θα οδηγήσει στην καινοτομία και σε νέες ριζοσπαστικές ιδέες, και άρα σε ένα καινούριο ιδεολογικό πλαίσιο.

    Αν επιλέξουμε να κινηθούμε με κλασικές τακτικές κοινωνικών ή ταξικών διεκδικήσεων θα φάμε τα μούτρα μας.
    Θεωρώ πως το G700 είναι το πρώτο και καθοριστικό βήμα προς μια νέου τύπου συσπείρωση η οποία αργά η γρήγορα θα οδηγήσει και σε στοχευμένη προβολή της κοινωνικής ισχύς μας. Δεν χρειάζεται να αναλωθούμε σε «πολέμους χαρακωμάτων», αρκεί να εντοπίσουμε τα κέντρα βαρύτητας και να προβάλουμε εστιασμένα την ισχύ μας εκεί.

    Και όλα αυτά μέσα από το χρυσό κανόνα της οικονομίας δυνάμεων…

    Το ίδιο το πλαίσιο που το G700 έθεσε με την κίνησή του, είναι από τη φύση του άκρως επαναστατικό αφού προσφέρει τουλάχιστον σε εμένα προσωπικά μια απαραίτητη επίγνωση της πολιτικής και κοινωνικής κατάστασης και τοπικά αλλά συνάμα και παγκόσμια.

    ReplyDelete
  21. @vaggelas

    0ι απόψεις σου είναι πολύ ενδιαφέρουσες.Επικεντρώνεις το πρόβλημα στα "μέσα", τα "όπλα", τα "εργαλεία" που πρέπει να χρησιμοποιήσει η G700 για να διαχειρισθεί αποτελεσματικά την κοινωνική της ισχύ.
    Ομως η γ700, ενώ έχει καλό διανοητικό εξοπλισμό, της λείπει η ΨΥΧΗ.Αυτό είναι που παρατηρώ εγώ,και άλλες μαζι με μένα,"γυναικείες" ανησυχίες.

    ReplyDelete
  22. Φίλοι bloggers

    αναρτούμε επιστολή την οποία έστειλε ο Δημήτρης Ωραιόπουλος, ο οποίος εργάζεται ως Δημοσιογράφος στην Αυστραλία

    Η επιστολή έχει ως εξής

    "Αγαπητοί φίλοι,

    Με αφορμή το σχετικό δημοσίευμα των συναδέλφων στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, μπήκα στο διαδικτυακό σας χώρο.

    Παρόλο που ηλικιακά ανήκω "σχεδόν" στη γενιά των μεσήλικων που αναφέρετε, είμαι απ' αυτούς που απέδρασαν από την Ελλάδα της μιζέριας αναζητώντας την εκπλήρωση του ονείρου πολύ μακριά.

    Χρόνια πολλά μετά και ύστερα από πολλές φουρτούνες, κατάφερα να γευτώ κάποιες "επιτυχίες" χωρίς αυτό να σημαίνει ότι βρήκα αυτό που γύρευα.

    Τώρα διαπιστώνω με πολύ πίκρα, ότι ακόμα και σήμερα η κατάσταση στην Ελλάδα δεν διαφέρει και πολύ από το "τότε" και αναρωτιέμαι μετά από τόσους αγώνες, το πόσο εύκολα ξεπουλιέται κάποιος για μια θέση ...στο Δημόσιο.

    Σαν ελάχιστο φόρο για όλους εσάς που κυνηγάτε τ όνειρο, καταθέτω τη συμπαράστασή μου με την προβολή του διαδικτυακού σας χώρου στο χώρο μου.

    Με εκτίμηση

    Δημήτρης Ωραιόπουλος
    Δημοσιογράφος - Αυστραλία

    demetris_oreopoulos@yahoo.com"

    thanks Δημήτρη may the force be with you

    ReplyDelete
  23. @ vaggelas

    μας εκφράζει η άποψή σου

    ReplyDelete
  24. @ βερενίκη

    η παρατήρηση σου περί ψυχής και γυναικείων ανησυχιών είναι ενδιαφέρουσα.

    please explain

    ReplyDelete
  25. Η παγκοσμιοποίηση έχει προκαλέσει μεγάλες αλλαγές στην κατανομή του πλούτου σε παγκόσμιο επίπεδο. Σε μακροοικονομικό επίπεδο τα εθνικά εισοδήματα έχουν υποστεί αυξομειώσεις οι οποίες προβληματίζουν τους πολίτες της «δυτικής» σφαίρας (Αμερική, Καναδάς, Ευρώπη, Αυστραλία). Οι πολίτες αυτοί (εμείς δηλαδή) βλέπουν συνεχώς τα εισοδήματα τους και τις ευκαιρίες για οικονομική ανέλιξη να μειώνονται. Αυτό δεν ισχύει όμως και για τον υπόλοιπο πλανήτη. Και βέβαια η απάντηση δεν βρίσκεται μόνο στο δημογραφικό.

    Όταν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα και τα ελαστικά πολιτικά και νομικά σχήματα των αναπτυσσόμενων χωρών (ελαστικά = υποβάθμιση του περιβάλλοντος, υποβάθμιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων , υποβάθμιση των ατομικών και εργασιακών δικαιωμάτων, υποβάθμιση του κοινωνικού κράτους κλπ.) ελκύουν την παγκόσμια παραγωγή προς τη δική τους σφαίρα, εμείς πρέπει να αναλογιστούμε πώς μπορούμε να αυξήσουμε την παραγωγικότητα μας, να προσελκύσουμε την παραγωγή καθώς παράλληλα να διατηρήσουμε τις πιο σημαντικές ηθικές και κοινωνικές μας αξίες.

    Η γενιά μας πρέπει να αλλάξει νοοτροπία. Πρέπει να επενδύσει στη γνώση, την τεχνολογία και την ‘πράσινη’ επιχειρηματικότητα.

    Η γενιά μας πρέπει να αλλάξει φιλοσοφία ως προς την εκπαίδευση και την είσοδο στην αγορά εργασίας. Η Ευρώπη δίνει καλές κατευθύνσεις τις οποίες οι αρμόδιοι στη χώρα μας δεν έχουν ακόμα ενστερνιστεί στην πράξη, αν και στα λόγια έχουν υιοθετήσει πλήρως.

    Η γενιά μας πρέπει να εισαχθεί νωρίτερα στην αγορά εργασίας. Είναι λάθος να περιμένουμε πρώτα να τελειώσουμε τις σπουδές μας και μετά να αρχίσουμε την αναζήτηση της τέλειας δουλειάς – απόλυτα εναρμονισμένης με τους ακαδημαϊκούς μας τίτλους.

    Είμαστε η γενιά που με το ζόρι βγάζει καθαρά 700 ευρώ, αλλά ζει με bourgeois lifestyle. Ίσως πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η εθελοντική και η φθηνή εργασία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της εισόδου μας στο χώρο εργασίας. Γιατί να περιμένουμε μέχρι το τέλος της παραδοσιακής μας εκπαίδευσης και να μην ξεπεράσουμε αυτό το στάδιο όσο είμαστε ακόμα στην αρχή?

    Παράλληλα πρέπει να δώσουμε αξία και έμφαση στη δια βίου εκπαίδευση και την επαγγελματική κατάρτιση.

    Δεν πρέπει να βλέπουμε την εργασία και την εκπαίδευση σαν ξεχωριστές φάσεις της ζωής μας. Πρέπει το ένα κομμάτι να συμπληρώνει το άλλο.

    Εφόσον σαν γενιά καταφέρουμε υπεύθυνα να υιοθετήσουμε μια τέτοια νοοτροπία, τότε θα ξεκαθαρίσουμε, σαν κράτος και σαν κοινωνία, σε πραγματική βάση, τα μειονεκτήματα (που είναι πολλά) του υφιστάμενου συστήματος εκπαίδευσης, εργασίας και κοινωνικού κράτους. Και τότε θα βρούμε τις σωστές λύσεις.

    Η γενιά μας πρέπει να κάνει επανάσταση εναντίον του ίδιου της του εαυτού. Αυτός είναι ο εχθρός μας, ούτε η κοινωνία, ούτε το σύστημα, ούτε οι δαίμονες.

    ReplyDelete
  26. Σε κάθε περίπτωση και από όποια οπτική κι αν βλέπει κανείς τα πράγματα, ο τρόπος είναι ένας. Να μάθουμε να μαχόμαστε. Αυτό θα το μάθουμε μόνοι μας. Μην περιμένουμε απ' τη χρυσή γενιά να μας το μάθει. Δεν είναι χαζοί οι άνθρωποι να βγάλουν μόνοι τους τα μάτια τους.
    Και μάχη απαραίτητα δε σημαίνει πεζοδρόμιο και συλλαλητήριο (που θα χρειαστεί κι αυτό κάποια στιγμή) αλλά μάχη στην καθημερινή μας ζωή.
    Κι επειδή ως καλοί Έλλληνες έχουμε να μάθει κάθε άποψη να τη συνδέουμε απαραιτήτως με κομματική παράταξη, ας αφήσουμε τις γνωστές αμπελοφιλοσοφείες που χωρίζουν και δεν ενώνουν.
    Κι επειδή κάποιοι μέσα στο blog λένε περί απαγόρευσης αναφοράς στην πολιτική, να θυμίσω ότι η πολιτική μας είναι χρήσιμη γιατί δια μέσω των κομμάτων διασφαλίζει τη δημοκρατία. Και χωρίς δημοκρατία δεν θα μπορούσε να υπάρξει ούτε αυτό το blog.
    Από εκεί και πέρα όμως, η πολιτική η οποία θα ασκηθεί από το κάθε κόμμα που έχει την εξουσία είναι στο δικό μας χέρι να αλλάζει προς το καλύτερο.
    Πώς? Με ενεργοποίηση και αντίσταση σε κάθε τι που μας υποτιμά τη νοημοσύνη. Απ' την αντίδραση έναντι του κακού δημοσίου ή άλλου υπαλλήλου μέχρι τον συνέλληνα που παρκάρει μπροστά στις ράμπες των ΑΜΕΑ.
    Όσο δεν βρίσκουν αντίσταση τόσο θα τους ανοίγει η όρεξη. Ας ρίξουμε τον ωχαδερφισμό στο καναβάτσο.

    ReplyDelete
  27. @ aprosarmostos

    συμφωνούμε με την άποψη την οποία έχεις για την πολιτική και για τις μάχες οι οποίες πρέπει να δοθούν.

    όπως λέει και η Chantal Mouffe στο βιβλίο της "The Return to the political" αλλά και στο "Δημοκρατικό Παράδοξο", η πολιτική είναι σύγκρουση, είναι αγωνιστικός πλουραλισμός, είναι ένταση και δραστηριοποίηση.

    Εμάς αυτή η πολιτική διαδικασία της ανανεωτικής ζύμωσης καταρχήν μας ευχαριστεί και θεωρούμε ότι είναι και κοινωνικά χρήσιμη.

    Σε κάθε περίπτωση η πολιτική ως διαδικασία και δράση δεν ταυτίζεται μονάχα με τα κόμματα, αλλά αποτελεί και κρίσιμο ζήτημα της κοινωνίας των πολιτών.

    ReplyDelete
  28. "Κι όσοι τυχόν πουν ότι είναι σκληρό να αποσύρεις κάποιον 50άρη απ' τη ζωή, τότε είναι πιο σκληρό να αποσύρουμε ένα νέο απ' τη ζωή."

    Way to go, son!

    ReplyDelete
  29. Σημείωση προς αποφυγή παρεξήγησης:

    Η αναφορά στην πολιτική θεωρία και ιστορία είναι κακή όταν την παντρευόμαστε και την ακολουθούμε δογματικά, την επικαλούμαστε τυφλά για να στηρίξουμε επιχειρήματα μας. Κατ'αυτόν τον τρόπο μόνο μας αποπροσανατολίζει από την ουσία χωρίς να έχει ρεαλιστική εφαρμογή. Και μάλιστα στη χώρα μας, το πάντρεμα συνηθίζεται να είναι κομματικό-πελατειακό. Κι αυτό εγώ θεωρώ καταστροφικό.

    ReplyDelete
  30. Το ερώτημα του αν θα πρέπει να αποσύρονται οι μεγαλύτεροι σε ηλικία από την αγορά εργασίας προκειμένουν να βρουν δουλειά οι νεότεροι είναι ένα ψευδοδίλημμα που βασίζεται στην εσφαλμένη παραδοχή ότι το παραγόμενο προϊόν σε μια οικονομία είναι δεδομένο και σταθερό. Αυτό το δίλημμα ενδεχομένως να ισχύει για τον Ελληνικό Δημόσιο τομέα με τους μηδαμινούς ρυθμούς αύξησης της παραγωγικότητάς και άρα και του προϊόντός του. Αυτό όμως μας δείχνει και κατά πόσον το να βασιζόμαστε στο Δημόσιο τομέα για αύξηση της απασχόλησης, κατά την προσφιλή μέθοδο όλων των κυβερνήσεων στη σύχρονη Ελλάδα, έχει προοπτική.

    Πέρα από την αναπόφευκτη αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, το κλειδί για την αντιμετώπιση του συνταξιοδοτικού προβλήματος βρίσκεται και στην αύξηση της δεξαμενής αυτών που πληρώνουν εισφορές. Οπωσδήποτε η εξάλειψη της εισφοροδιαφυγής είναι απαραίτητη προϋπόθεση, όμως η Ελλάδα έχει ακόμα πολύ μεγάλα περιθώρια αύξησης των επιπέδων (φορολογήσιμης) απασχόλησης. Η παροχή κινήτρων στις γυναίκες να παραμείνουν ενεργές στην αγορά εργασίας μπορεί να συμβάλλει πολύ στη διεύρυνση της δεξαμενής των εισφορών.

    Πέρα από τα οφέλη για το συνταξιοδοτικό σύστημα, μια τέτοια στρατηγική, σε συνδυασμό και με τα προαναφερθέντα μέτρα, μπορούν να βοηθήσουν και στη σταδιακή μείωση του μη-μισθολογικού κόστους (δηλ. των εισφορών) και αυτό με τη σειρά του θα μειώσει τα κίνητρα των εργοδοτών να προσφέρουν 'μαύρη' απασχόληση ή να προσλαμβάνουν κατ'ουσίαν υπαλλήλους ως ελεύθερους επαγγελματίες με τα μειονεκτήματα που αυτό συνεπάγεται.

    Αρα το ζήτημα δεν είναι να φύγουν οι μεγαλύτεροι για να έρθουν οι μικρότεροι αλλά να δημιουργηθούν ευκαιρίες απασχόλησης για όσο το δυνατόν περισσότερους και ευκαιρίες τέτοιες που η εργασία να είναι προτιμότερη από το να κάθεται κανείς ή καμιά σπίτι του διότι π.χ. θα πληρώνει όλο του τον μισθό σε εισφορές ή σε παιδικούς σταθμούς.

    ReplyDelete
  31. @pap

    Συμφωνώ μαζί σου στα περί διλήμματος.Σαφώς και δεν υποστηρίζω τη θέση του να φύγουν κάποιο για να έρθουν οι άλλοι. Ο στόχος είναι ένας. Να βελτιωθεί η παρούσα κατάσταση. Για το τεχνικό κομμάτι(πολύ ουσιώδες) απαιτείται ομαδική δουλειά από όλους.
    Και για να ξεκινήσει κάτι τέτοιο πρώτα θα πρέπει να ικανοποιήσουμε τον Λυσία, στο λόγο υπέρ του Αδυνάτου και την παραχώρηση όσων είναι δυνατό να παραχωρηθούν απο τους πρεσβύτερους προς τους νεότερους.

    ReplyDelete
  32. @ pap

    Τι θα έλεγες αν προωθούσαμε τα εξής:

    Εφόσον οι 50+ είναι πολλοί και αυξάνονται, αρκετοί από αυτούς έχουν συσσωρεύσει πλούτο, παράλληλα επιθυμούνε υπηρεσίες φροντίδας, περίθαλψης και αναψυχής, να αγοράζουν τέτοιες υπηρεσίες από τις νεότερες γενιές?

    Παράλληλα τι θα έλεγες να προωθήσουμε την επιχειρηματικότητα για τους 50+, έτσι ώστε να ισοσταθμίσουν τη μείωση των συνταξιοδοτικών αποδοχών τους που θα αποφέρει ένα μελλοντικό ορθολογικότερο ασφαλιστικό σύστημα?
    Παράλληλα με την προώθηση της επιχειρηματικότητας σε αυτές τις κατηγορίες, να προωθήσουμε κοινωνικές παραμέτρους χρηματοδότησης και στήριξης τους, δηλαδή υποχρεωτική πρόσληψη και κατάρτιση νέων στα επιχειρηματικά τους εγχειρήματα? Σίγουρα πολλοί από αυτούς σε τέτοια ηλικία θα έχουν αρκετές ιδέες και εμπειρίες υλοποίησιμες επιχειρηματικά, και σίγουρα πολλά να διδάξουν στους νέους και άβγαλτους.

    ReplyDelete
  33. @ σούζα το αλογάκι

    Δεν είμαι βέβαιη για το τί ακριβώς προτείνεις με το πρώτο σημείο σου: εφόσον οι 50+ έχουν αγοραστική δύναμη ασφαλώς και θα αγοράζουν διαφόρων ειδών υπηρεσίες, από αναψυχή μέχρι ιατρική περίθαλψη. Το αν θα τις αγοράζουν από σένα κι από μένα εξαρτάται από το αν εμείς εργαζόμαστε στον τομέα παροχής αυτών των υπηρεσιών ή αν έχουμε δικές μας εταιρείες παροχής τέτοιων υπηρεσιών.

    Οσον αφορά το δεύτερο σχόλιο σου, νομίζω ότι η προώθηση της επιχειρηματικότητας είναι κάτι που θα πρέπει να στοχεύει κυρίως τις νεότερες γενιές λόγω των πιο ευνοϊκών χαρακτηριστικών τους για την ανάπτυξη επιχειρηματικών δραστηριοτήτων: πιο φρέσκες ιδέες, πιο σύγχρονες δεξιότητες, από χρήση Η/Υ μέχρι ξένες γλώσσες, και αν θες, και μεγαλύτερες αντοχές στην πίεση, το άγχος και την αβεβαιότητα που συχνά συνοδεύει τέτοιες δραστηριότητες (εκτός αν υπονοείς ότι ο στόχος είναι να αυξήσουμε τα εμφράγματα και τα εγκεφαλικά στους 50+). Το ότι οι νεότεροι μπορεί να έχουν λιγότερους διαθέσιμους πόρους για να ξεκινήσουν επιχειρηματικές δραστηριότητες είναι κάτι που μπορεί εύκολα να διορθωθεί με πολιτικές (π.χ. ευνοικότεροι όροι δανειοδότησης για πολλά υποσχόμενους κλάδους). Νομίζω ότι υπερτιμάς κάπως τη συσσωρευμένη εμπειρία από παλαιότερες εποχές των 50+ εις βάρος της μεγαλύτερης επαφής με τη νέα πραγματικότητα και της φρεσκάδας που (υποθέτω ότι) έχουν οι άνθρωποι της γενιάς μας. Δεν είμαι βέβαιη πόσο ανάγκη τους έχουμε για να μάθουμε.

    Σε κάθε περίπτωση η επέκταση της δεξαμενής εισφορών θα πρέπει να αφορά και τους εργαζόμενους μεγαλύτερης ηλικίας με κίνητρα για να παραμένουν ενεργοί αν επιθυμούν. Δε θέλω να επεκταθώ σε λεπτομέρειες όμως ξέρω περιπτώσεις όπου, τουλάχιστον μέχρι σχετικά πρόσφατα, η νομοθεσία κάθε άλλο παρά κίνητρα έδινε σε ανθρώπους που θέλουν να συνεχίσουν να εργάζονται και μετά τη συνταξιοδότησή τους να μην προσφεύγουν σε 'μαύρη' εργασία. Ας μην ξεχνάμε ότι το γεγονός ότι οι ηλικιωμένοι αρχίζουν να καταβάλλονται όλο και αργότερα σε αρκετές περιπτώσεις σημαίνει ότι θα ήταν και διατεθειμένοι να συνεχίσουν να εργάζονται, ίσως όχι full-time ή στο ίδιο είδος δουλειάς που έκαναν όλη τους τη ζωή, αλλά πάντως όχι και να κάθονται σπίτι τους. Επίσης, ας μην ξεχνάμε ότι σε αντίθεση με χώρες της βορειοδυτικής Ευρώπης όπου αυτό είναι περίπου ανήκουστο, οι Ελληνικές οικογένειες παρέχουν ανεκτίμητες (και δωρεάν) υπηρεσίες φύλαξης εγγονιών στα παιδιά τους ώστε να διευκολύνουν τη δική τους απασχόληση (εφόσον βεβαίως μπορούν να βρουν δουλειά). Τί θα έλεγες να αρχίζαμε να πληρώνουμε τους παπούδες και τις γιαγιάδες (με ΙΚΑ κλπ.) για κάθε ώρα που φυλάνε τα παιδιά μας; Και περισσότερες εισφορές θα είχαμε και ίσως και περισσότερες ευκολίες να κάνουμε παιδιά και να δουλεύουμε.

    ReplyDelete
  34. "Τί θα έλεγες να αρχίζαμε να πληρώνουμε τους παπούδες και τις γιαγιάδες (με ΙΚΑ κλπ.) για κάθε ώρα που φυλάνε τα παιδιά μας; Και περισσότερες εισφορές θα είχαμε και ίσως και περισσότερες ευκολίες να κάνουμε παιδιά και να δουλεύουμε."

    ΧΑΧΑ, καταπληκτική ιδέα, πραγματικά.

    "Νομίζω ότι υπερτιμάς κάπως τη συσσωρευμένη εμπειρία από παλαιότερες εποχές των 50+ εις βάρος της μεγαλύτερης επαφής με τη νέα πραγματικότητα και της φρεσκάδας που (υποθέτω ότι) έχουν οι άνθρωποι της γενιάς μας. Δεν είμαι βέβαιη πόσο ανάγκη τους έχουμε για να μάθουμε."

    Ας μην υποτιμήσουμε τις γνώσεις των παλαιοτέρων μας. Είναι σα να αγνοούμε την ιστορία μας. Και η ιστορία έχει πάντα πολλά να μας διδάξει.

    "...η νομοθεσία κάθε άλλο παρά κίνητρα έδινε σε ανθρώπους που θέλουν να συνεχίσουν να εργάζονται και μετά τη συνταξιοδότησή τους να μην προσφεύγουν σε 'μαύρη' εργασία. "

    Έχεις απόλυτο δίκιο. Η Ελληνική νομοθεσία δεν το επιτρέπει. ΚΑΚΩΣ. Στη βόρεια Ευρώπη (π.χ. Αγγλία) αυτό δεν ισχύει. Και σύνταξη μεν, και ασφαλιστικές εισφορές δε.

    Όσον αφορά τη φρεσκάδα και τις ιδέες των νέων, συμφωνώ απόλυτα, αν και κρατάω μια επιφύλαξη για την Ελληνική νεολαία στην πλειοψηφία της. Ωραίος δε θα ήταν όμως ο συνδυασμός φρεσκάδας ιδεών, μαχητικότητας και εμπειρίας-ώριμων ιδεών? Μία διαγεννεαλογική συνεργασία?

    Κι όσον αφορά το πρώτο σχόλιο, υπηρεσίες τέτοιες προσφέρονται είτε πανάκριβα από τον ιδιωτικό τομέα, είτε σε πολύ κακή ποιότητα από το δημόσιο. Γιατί να μην πιέσουμε προς μια πολιτική κατεύθυνση όπου ο θεσμός των κοινωνικών λειτουργών, των κατοίκων νοσηλευτών, των φροντιστών κλπ. απαρτίζεται από νέους ανθρώπους, με υποστήριξη οικονομική και θεσμική από το κράτος, και με τη χρήση θεσμών όπως Σύμπραξη Ιδιωτικού και Δημοσίου Τομεά και Κοινωνικής Εταιρικής Ευθύνης? Προώθηση νεανικής επιχειρηματικότητας στον τομέα φροντίδας των ηλικιωμένων. Πιστεύω το εγχείρημα θα είχε και τεράστια κοινωνικά οφέλη.

    ReplyDelete
  35. @ pap

    βρίσκουμε τις απόψεις σου εξαιρετικά ενδιαφέρουσες και χρήσιμες: ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας για τους νέους, κίνητρα για συνέχιση της εργασίας και μετά τα 60-65 για όποιον το επιθυμεί,ευνοϊκότεροι όροι δανειοδότησης για πολλά υποσχόμενους οικονομικούς κλάδους,ενσωμάτωση της κοινωνικής υπηρεσίας που προσφέρει η ελληνική οικογένεια σε κάποιου είδους επίσημο σύστημα εισφορών και κοινωνικών υπηρεσιών κοκ.

    Είναι απόψεις οι οποίες μας ενδιαφέρουν. Ας τις επεξεργαστούμε καλύτερα.

    ReplyDelete
  36. @ pap

    Αν η γήρανση του πληθυσμού δεν υφίστατο ως πραγματικότητα ίσως τα πράγματα να ήταν πιο απλά. Όμως όταν πρέπει να συμβιώσουμε νέοι και μεγάλοι πρέπει να σκεφτούμε λύσεις βιώσιμες για ομαλή συμβίωση και ευημερία, όχι μόνο οικονομική ευμάρεια για συγκεκριμένες ομάδες ηλικιακές. Πάντως η ιδέα σου για τους παππούδες και το ΙΚΑ τη βρίσκω εξαιρετική.

    ReplyDelete
  37. @ σούζα τ'αλογάκι

    είπες

    "Ωραίος δε θα ήταν όμως ο συνδυασμός φρεσκάδας ιδεών, μαχητικότητας και εμπειρίας-ώριμων ιδεών? Μία διαγεννεαλογική συνεργασία?"

    Θα μπορούσαμε να πούμε κάτι του στυλ σε αναζήτηση μιας νέας ισότητας, οι εφτακοσάρηδες συναντάν τους 50συν.

    ReplyDelete
  38. @ σούζα τ' αλογάκι

    φίλε μου λες το εξής σοφό

    "Όσον αφορά τη φρεσκάδα και τις ιδέες των νέων, συμφωνώ απόλυτα, αν και κρατάω μια επιφύλαξη για την Ελληνική νεολαία στην πλειοψηφία της. "

    διάβασε μόνο τη συνέντευξη του αρχηγού των νεολαίων πασόκων εκσυγχρονιστών, Νίκου Ανδρουλάκη στα Νέα, για να δεις. τον κράζει και η πανδώρα στο ΒΗΜΑ σήμερα.

    ReplyDelete
  39. @ g700
    Να υποθέσω ότι η παροχή κινήτρων στις γυναίκες για να παραμείνουν ενεργές στην αγορά εργασίας δε είναι στις προτεραιότητές σας;

    ReplyDelete
  40. Kάθε άτομο ανω των 65 πρέπει να πετιέται Καιάδα.

    ReplyDelete
  41. @ pap

    φυσικά και είναι. Άλλωστε στην κίνηση συμμετέχουμε και γυναίκες.

    ReplyDelete
  42. @ pap

    Πιστεύω ότι η G700 πρέπει να επικεντρωθεί στην προώθηση και αύξηση της επιχειρηματικότητας για τις γυναίκες, παράλληλα με οποιαδήποτε άλλα κίνητρα μπορούν να προωθηθούν για να παραμείνουν αυτές ενεργές στην αγορά εργασίας.

    Ταυτόχρονα, τα κίνητρα πρέπει να είναι τέτοια που να διευκολύνουν την εργασία και την διαχείριση της οικογένειας και από τους δύο γονείς. Στη Σουηδία, π.χ., δίνονται άδειες στους πατέρες ως και ενός έτους για τη φροντίδα των νεογέννητων παιδιών τους, έτσι ώστε οι μητέρες να μπορούν μετά την εγκυμοσύνη να επιστρέψουν στην εργασία χωρίς το άγχος της αποκλειστικής φροντίδας των παιδιών τους.

    ReplyDelete
  43. @ σούζα το αλογάκι

    πάντως στο ελληνικό δημόσιο ο νέος Υπαλληλικός Κώδικας ο οποίος τέθηκε εν ισχύ στις 9 Φεβρουαρίου 2007 δίνει πλέον το δικαίωμα στον γονέα υπάλληλο (άντρα και γυναίκα) να λάβει άδεια εννέα μηνών με πλήρεις αποδοχές για την ανατροφή του παιδιού του.

    ReplyDelete
  44. Συγχαρητήρια για το blog.

    ReplyDelete