Thursday, February 24, 2011

Η επιχειρηματικότητα ως δυνατότητα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση

Η τριτοβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα είναι κρατική και, ίσως φυσιολογικά, αναπαράγει το δικό της πρότυπο. Οι κατά καιρούς αγώνες υπεράσπισης επαγγελματικών δικαιωμάτων, κατά των ιδιωτικών πανεπιστημίων και κατά της εξίσωσης ΑΕΙ – ΤΕΙ πιο παλιά, είναι δείγματα ενός παλαιού τρόπου αντίληψης του πανεπιστημίου και του κοινωνικού του ρόλου.

Ωστόσο, εμείς πιστεύουμε πως το ελληνικό πανεπιστήμιο, ακόμα και κρατικό όπως είναι, παράρτημα ουσιαστικά της κεντρικής διοίκησης του Υπουργείου και με τις παρούσες στρεβλώσεις του, οι οποίες πριν την επόμενη αναθεώρηση του Συντάγματος και του άρθρου 16 δεν πρόκειται να αλλάξουν, μπορεί να συνεισφέρει σε μια μικρή μετατόπιση του κέντρου βάρους του προς την κοινωνία και την αγορά και, τελικά, να ωφελήσει τους ίδιους τους φοιτητές του.

Οι τελειόφοιτοι των πανεπιστημίων έχουν τις εξής επιλογές: συνέχιση των σπουδών με μεταπτυχιακά ή αναζήτηση εργασίας στον δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα. Το πανεπιστήμιο έχει καταρρίψει ως αξία την επιχειρηματικότητα, και μέσα από την ιδεολογικά κυρίαρχη στάση άρνησης απέναντι στην έννοια της ιδιωτικής οικονομίας και μέσω των φοιτητικών «αγώνων» ενάντια σε οποιαδήποτε μορφή μπορεί να πάρει η είσοδος της τρομερής αγοράς στους «ναούς» της γνώσης.

Πιστεύουμε πως υπάρχει τρόπος τα πανεπιστήμια να μετατρέψουν το φόβο τους σε πλεονέκτημα και να κερδίσουν τα ίδια από την είσοδο της δυνατότητας του επιχειρείν για τους τελειόφοιτούς τους, βοηθώντας και στην κοινωνική κινητικότητα ανθρώπων που δεν έχουν οικογενειακά σχέση με το επιχειρείν και, φυσικά, στην άνοδο του επιπέδου του εγχώριου επιχειρηματικού ανθρώπινου δυναμικού και, κατ’ επέκταση, των δυνατοτήτων της οικονομίας μας.

Δεν έχει καμία ιδιαίτερη πρωτοτυπία η πρότασή μας αλλά, λαμβάνει υπόψη κάποιες από τις κατεστημένες πεποιθήσεις του ελληνικού πανεπιστημίου και της κοινωνίας μας.

Η παρ’ ολίγον χρεωκοπία της χώρας θα κάνει ένα καλό. Θα κλείσει την πόρτα εισόδου στο Δημόσιο. Οι νέοι που θα μπουν στα πανεπιστήμια από φέτος, ξέρουν πια ότι το πάρτυ των διορισμών τελείωσε και πως το κράτος δεν θα απορροφήσει σχεδόν κανέναν από αυτούς. Το πανεπιστήμιο πρέπει να προετοιμάσει τους νέους αυτούς για μια οικονομία εντελώς διαφορετική από αυτήν στην οποία μεγαλώσαμε εμείς οι g700. Δηλαδή, αντί να προετοιμάσει τους υπαλλήλους και τους προστατευμένους επιστήμονες επαγγελματίες της μεταπολίτευσης, να δημιουργήσει τις συνθήκες ανάδειξης του νέου επιστήμονα εξωστρεφούς επιχειρηματία.

Κατ’ αρχάς, μαθήματα οικονομικών και διοίκησης επιχειρήσεων μπορούν να μπουν ως επιλογές σε ένα ευρύτερο φάσμα σχολών από αυτό που είναι σήμερα. Οι φοιτητές μπορούν στο τελευταίο έτος φοίτησής τους να επιλέξουν αντί της διπλωματικής εργασίας, μια μορφή «πρακτικής επιχειρηματικής εξάσκησης». Είτε ατομικά, είτε σε ομάδες οι φοιτητές με την επίβλεψη ενός καθηγητή και τη βοήθεια ενός (ή παραπάνω) ανθρώπου της αγοράς, οι φοιτητές θα φτιάχνουν από την αρχή ένα συγκεκριμένο επιχειρηματικό project. Ξεκινώντας από την ιδέα, κάνοντας έρευνες αγοράς, συναντώντας λογιστές και δικηγόρους, κοστολογώντας το σχέδιο και προβλέποντας την εξέλιξη του θα μαθαίνουν πρακτικά κάτι που θα τους είναι απαραίτητο στην υπόλοιπη επαγγελματική τους ζωή.

Το project δεν θα ολοκληρώνεται με την αποφοίτηση αλλά, θα συνεχίζεται και μετά για ένα χρονικό διάστημα ενός ή δύο ετών στα οποία το πανεπιστήμιο θα παραμένει αρωγός των αποφοίτων του και, πολύ σημαντικό, μέτοχος της εταιρείας τους για ένα ακόμη πιο μεγάλο διάστημα. Θα μπορεί έτσι, αναδιανέμοντας στην ουσία τα κέρδη των επιτυχημένων projects να μειώνει το κόστος αποτυχίας αυτών που δεν περπάτησαν. Είναι κοινά παραδεκτό στην αγορά πως ένας νέος επιχειρηματίας μπορεί να είναι σοβαρό και έμπιστο στέλεχος αν έχει ξεπεράσει δυο επιχειρηματικές αποτυχίες.

Το σημαντικότερο στοιχείο αυτής της διαδικασίας θα είναι η αποδαιμονοποίηση του επιχειρείν, κάτι που ούτως ή άλλως συμβαίνει στους ανθρώπους αλλά, συνήθως, μετά τα 30 οπότε και έχουν χάσει αρκετό ενεργό χρόνο και δυνατότητες αποτυχημένων προσπαθειών.

Σε ένα δεύτερο χρόνο θα μπορούσε να ενταχθεί και το πολύ χρήσιμο εργαλείο του venture capital σε αυτή τη διαδικασία. Επίσης, πιο προχωρημένα, θα μπορούσε να στηθεί μια παράλληλη αγορά όπου απλοί ιδιώτες, χωρίς παραπάνω διατυπώσεις να μπορούν να «επενδύουν» στα projects των φοιτητών με κάποιους όρους, και έτσι να ενισχύεται παραπάνω η αντίληψη σύνδεσης του πανεπιστημίου με την πραγματική κοινωνία. Έτσι το Πανεπιστήμιο θα μπορούσε να εισέλθει στον κόσμο των incubators. Παράλληλα θα ήταν ένας τρόπος ώστε να μπορούν οι ίδιοι οι γονείς (που σε μια κοινωνία όπως οι δική μας είναι αρωγοί, ούτως ή άλλως) να ενισχύουν με κεφάλαιο τις προσπάθειες των παιδιών τους αλλά, έχοντας ορισμένη εξ’ αρχής μια πιο καθαρή οικονομική σχέση με το εγχείρημά τους.

Η πρόταση αυτή στην αρχή δεν απαιτεί το τρομακτικό για την πανεπιστημιακή κοινότητα «ιδιωτικό» χρήμα. Μπορεί να ενταχθεί σε αναπτυξιακά προγράμματα και σε ευρωπαϊκή χρηματοδότηση μέσω διαφόρων εργαλείων αρκεί τα πανεπιστήμια και τα υπουργεία Παιδείας και Ανάπτυξης να βρουν τον θεσμικό τρόπο να το κάνουν.

Τα πανεπιστήμια θα δεσμεύονται σε κάποιες παραμέτρους του προγράμματος και, αν τα ίδια το επιθυμούν και μόνο τότε, θα μπορούν να έρχονται σε επαφή με άλλες πηγές ιδιωτικής χρηματοδότησης.

Τα κρατικά πανεπιστήμια, δυστυχώς, λόγω του χαρακτήρα τους αυτού, παραμένουν εστίες συντήρησης και όχι προόδου. Με πολύ μικρές αλλαγές και με πολύ μικρές «παραχωρήσεις» που μόνο τους ίδιους τους φοιτητές θα ωφελήσουν, μπορούν να ξαναμπούν στο παιχνίδι της αναγέννησης της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας, όταν πια το σοκ της χρεωκοπίας έχει περάσει.

16 comments:

  1. Τα πανεπιστήμια είναι ιερές αγελάδες της μεταπολίτευσης.

    Όμως χρειάζονται συγχώνευση, αναδιοργάνωση, αυτονόμηση και διεθνοποίηση.

    Η Αγγλία τα έχει πάει πολύ καλά στην επιχειρηματοποίηση της εκπαίδευσης, σηκώνει και το κλίμα βέβαια.

    Εφόσον η Ελλάδα βάλει στόχο κι εφαρμόσει την πλήρη εναρμόνιση της με τα ευρωπαϊκά πρότυπα λειτουργίας, οργάνωσης, ποιότητας, διδασκαλίας, έχει μέλλον καλό, και για επιχειρηματική δράση και για εξαγωγή κουλτούρας.

    ReplyDelete
  2. Τα Ελληνικά πανεπιστήμια θυμίζουν σε πολλά τα Ελληνικά νοσοκομεία.Γεμίσαμε "άχρηστα" και ευροβόρα πελατειακά συγκροτήματα που τα διευθύνουν Πελεγρίνηδες.
    Το κράτος πρέπει να φύγει και απο τα νοσοκομεία και απο τα πανεπιστήμια.
    Ο ΓΑΠ πρέπει να ξαναβρεί τον παλιό αντικρατικιστικό εαυτό που αποτελεί και τη βάση της προσωπικής του ιδεολογίας.
    Οι επόμενοι μήνες, μέχρι και τον Ιούλιο, θα είναι καθοριστικοί για να αποδείξει αν μπορεί να ηγηθεί μιας αντικρατικιστικής επανάστασης.
    Σοβαρές κοινωνικές αντιστάσεις δεν υπάρχουν παρά του ότι οι συμβαλάτορές του τον τρομάζουν με αναμενόμενη δήθεν κοινωνική εξέγερση αν προχωρήσει στην εφαρμαμογή των όσων πιστεύει.

    ReplyDelete
  3. Εκτός και εάν ενοούν κοινωνική εξέγερση τη μάζωξη της Τετάρτης και τους περιπάτους στους δρόμους της Αθήνας των κρατικοδίαιτων πατρικίων.

    ReplyDelete
  4. ΓΑΠ,κερδίζεις στα μεγάλα και χάνεις στα μικρά.
    Ο,τι όμως κέρδισες μέχρι τώρα στα μεγάλα θα εξανεμιστεί αν δεν κερδίσεις ΚΑΙ στα μικρά.
    Εχεις 6 μήνες περιθώρειο.Εστω και με τον ενάμισυ υπουργό που μάχεται μαζί σου οι οιονοί λένε ότι θα τα καταφέρεις.Το δεύτερο ημίχρονο που αρχίζει απο τώρα ΘΑ ΔΕΊΞΕΙ αν θα μείνουμε στη πρώτη εθνική κατηγορία ή θα υποβιβαστούμε.

    ReplyDelete
  5. ΓΑΠ,δεν χρειάζεσαι τράπεζα(ΑΤΕ) που να παραγει παγωτά και μυζήθρα(ΔΩΔΩΝΗ),ζάχαρη,ζωοτροφές και αλλα εδέσματα κτηνών και ανθρώπων.
    Η θα κάνει μόνο τραπεζικές,με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, εργασίες, η κυρία ΑΤΕ, ή ας πάει στον "εξαποδώ".


    ΓΑΠ,Δεν χρειάζεσαι ΠΑΕ που να λειτουργούν σαν ΔΕΚΟ με τις κρατικές επιδοτήσεις και τα συμπαρομαρτούντα, και να σε φτύνουν και από πάνω κάθε Κυριακή στα γήπεδα που γίνανε με ένα μεγάλο ποσό απο τα 350 δισ, που χρωστάμε.

    Αυτά είναι δύο απο τα "μικρά" παραδείγματα στα οποία κάθε ΜΕΓΑΛΟ που έκανες μέχρι τώρα θα βουλιάξει αν δεν τα εντάξεις στους δώδεκα μικρούς "Ηράκλειους άθλους" που σε περιμένουν στους 6 επόμενους μήνες.

    ReplyDelete
  6. Ναι, ναι, μεταρρυθμίσεις, κλπ κλπ. 'Ολοι λίγο-πολύ συμφωνούμε σ' αυτά.

    Αλλά η ουσία παραμένει οτι αυτή τη στιγμή σε πολιτικό επίπεδο η ευρωζώνη επιλέγει να φτωχύνει την περιφέρεια μέσω της αυστηρής δημοσιονομικής πολιτικής.

    Η συζήτηση περι κρατικών ελλειμμάτων και πλεονασμάτων είναι στην κυριολεξία μια μπούρδα σε ένα fiat σύστημα σε κράτη που ελέγχουν το νόμισμα τους. Σε οικονομιες που λειτουργούν κάτω από full capacity, και που υπάρχουν ανεκμετάλλευτες πλουτοπαραγωγικές πηγές, πάντα μπορείς να ρίξεις χρήμα ωστέ να τις εκμεταλλευτείς και να τις οργανώσεις, χωρίς να υπάρξει πληθωρισμός. Αυτό δε σημαίνει οτι δεν πρέπει να είσαι προσεκτικός στο πως θα τις οργανώσεις. Αλλά η δυνατότητα υπάρχει.

    Τα κρατικά πλεονάσματα δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο. Είναι αστείο να λες οτι το κράτος χρειάζεται να "αποταμιεύσει" (πλεόνασμα) στο ίδιο του το νόμισμα. Είναι απλά ένα μέσο ελέγχου του πληθωρισμού, χρήσιμο σε οικονομίες με πλεονασματικά ισοζύγια συναλλαγών, άχρηστο σε οικονομίες με ελλειμματικά ισοζύγια συναλλαγών, εκτός κι αν θέλουμε να τις τιμωρήσουμε επειδή δεν είναι "ανταγωνιστικές" (γκουχ γκουχ).

    Αλλά έλεος, υπάρχει ποτέ περίπτωση η Ελλάδα να ανταγωνιστεί σε παραγωγή τη Γερμανία; Σε τι; Από που κι ως που;

    Αλλά ναι, "κάντε εσωτερική υποτίμηση για να φτωχύνετε και να πουλάτε προϊόντα σε χαμηλότερες τιμές, ή έστω να μην έχετε λεφτά να αγοράζετε εισαγόμενα".

    Πέρα απ' την ανοησία του όλου εγχειρήματος, αν θέλουνε να επιβάλλουν μια τέτοια προσαρμογή, ΟΚ, δεκτό, αλλά για ποιό λόγο η Ελλάδα να μη γυρίσει στο εθνικό της νόμισμα, ωστέ να μην έχουμε ανεργία 15% (προς το παρόν), και να οργανώσουμε εγχωρια παραγωγή πιο αποτελεσματικά; Ξέροντας το ελληνικό κράτος, πάλι σκατά θα τα κάνουν, αλλά θα είναι καλύτερα απο τώρα. Αλλιώς, υπάρχουν και άλλες λύσεις. Αν η ευρωζώνη θέλει πραγματικά πιο ισορροπημένα ισοζύγια (και δε θέλει απλά πχ η Γερμανία να διατηρήσει τα πλεονεκτήματα της), τότε μπορεί απευθείας να επενδύσει στην Ελλάδα σε συγκεκριμένους τομείς, παρακάμπτωντας το διεφθαρμένο και αναποτελεσματικό κράτος. Θα βγεί κανείς και θα φωνάξει για "έλλειψη εθνικής κυριαρχίας" όταν θα υπάρξουν δουλειές κλπ; Δε νομίζω.

    Αλλά όχι.Αυτή τη στιγμή σε παγκόσμιο επίπεδο οι χώρες βάζουν τρικλοποδιές στους εαυτούς τους. Η Κίνα ανεβάζει τα επιτόκια της για να ελέγξει τον πληθωρισμό (λες και μπορεί να τον αποφύγει, έλεος), η ευρωζώνη επιβάλλει αυστηρή δημοσιονομική πολιτική γενικώς κι αορίστως, και το αμερικάνικο κογκρέσο κοιτάζει να μειώσει το έλλειμμα. Επομένως σύντομα θα δούμε παγκοσμίως μείωση της συνολικής ζήτησης, και ύφεση.

    Είπαμε, πολιτικές επιλογές.

    ReplyDelete
  7. jim
    οταν παράγεις κάτι με υπερβολικό κόστος είσαι μη ανταγωνιστικός ασχέτως αν το κόστος σου είναι σε δραχμές, ευρώ ή φυστίκια.

    Πρέπει να δούμε λοιπόν τι παράγουμε: ελιές, πορτοκάλια, φιλοσοφία, σουβλάκια, φραπέ κτλ

    Δεν αλλάζει τίποτα λοιπόν το νόμισμα. Αντίθετα η δραχμή θα μας βάλει σε σπιραλ πληθωρισμού και αύξησης κόστους αφού οι Α ύλες μας είναι 99% εισαγόμενες

    ReplyDelete
  8. Ναι, γι'αυτό όταν είχαμε τη δραχμή στο παρελθόν στήσαμε μία φοβερή παραγωγική και ανταγωνιστική χώρα που αξιοποιούσε τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της και είχε πληθωρισμό μηδέν. Και ήμασταν και πρώτοι στην απορόφηση ΚΠΣ σε όλη την ΕΕ - τόσο ατσίδες ήμασταν στην αξιοποίηση χρήματος. Γι' αυτό η Ελλάδα ήταν υπόδειγμα, μέχρι που μας κορόιδεψαν οι Γερμανοι και μας βάλαν στο ευρώ και μας εκμεταλλεύτηκαν. Εκεί χωλαίνουμε τελικά. Δε μας δίνεται η δυνατότητα να ασκήσουμε νομισματική πολιτική, τώρα που καταλάβαμε πως δουλεύουν τα σωστά fiat συστήματα.

    Και τώρα που το καταλαβαίνουμε, θα μπορούσαμε να τα κάνουμε όλα αυτά χωρίς πληθωρισμό και με μηδέν ανεργία, αν είχαμε λεφτά να δημιουργήσουμε παραγωγικές θέσεις εργασίας, όπως κάναμε και στο παρελθόν. Και όλα αυτά χωρίς υποτίμηση της δραχμής. Που και να είχαμε υποτίμηση, δεν έγινε και τίποτα, αφού είμαστε αυτάρκεις.

    Τελικά αυτό που μας λείπει είναι λεφτά. Όσοι δε το βλέπουν, δεν καταλαβαίνουν. Όσοι δε μας δίνουν, θέλουν να μας κρατήσουν φτωχούς ή για να μας έχουν υποχείρια ή γιατί είναι βλάκες και αυτοχειριάζονται. Αλλά εμείς θα βγούμε από το ευρώ και με τον παρά μας, ιδίως αν είναι φρεσκοκομμένες αχνιστές Δραχμές, θα σώσουμε και τη Γερμανική οικονομία με τη φοβερή ζήτηση που θα δημιουργήσουμε. Και οι Γερμανοί όμως ζήτουλες για δραχμές θα καταντήσουν.

    Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον. Η Ελλάδα θα μεγαλουργήσει και πάλι, μετά από ένα σύντομο διάλειμμα 10 χρόνων.

    ReplyDelete
  9. Η ΑΝΝΑ σχολιάζει στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ

    "Σχολιάζοντας τη στάση της Νέας Δημοκρατίας, είπε: "Αν ο στόχος της ήταν να μοιάζει με συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, τότε ασφαλώς δικαιώνεται. Αν μιλάμε όμως με όρους εθνικής ευθύνης , τότε θα πρέπει να απαντήσουν καθαρά και χωρίς περιστροφές: Θα άντεχε ο ελληνικός λαός την πτώχευση; Διότι περί αυτού επρόκειτο και όσοι κάνουν πως δεν το καταλαβαίνουν εκτίθενται ως κακοί ηθοποιοί".

    Ο όχλος όμως Αννα προτιμά τη διάσωση του Βαραβά και όχι του Ιησού.Ευτυχώς ακόμα δεν γίναμε "όχλος".Διαφορετικά θα αλαλάζαμε μαζί με τον ημέτερο Χάρι Πότερ: πτώχευση!πτώχευση!

    ReplyDelete
  10. ΣΟΙΜΠΛΕ: "Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΔΡΑΧΜΗ ΘΑ ΗΤΑΝ ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ"
    Κατά της εξόδου χωρών από την Ευρωζώνη, ακόμη και προσωρινά, τίθεται ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, εξηγώντας πως κάτι τέτοιο θα ήταν η αρχή του τέλους για το ευρώ...
    Ειδικά για την Ελλάδα, «η επιστροφή στη δραχμή μπορεί να μην είναι ταμπού αλλά θα ήταν «καταστροφική για τη Γερμανία και την ΕΕ καθώς θα εκτίνασσε στα ύψη την ισοτιμία του ευρώ με τα άλλα νομίσματα» λέει χαρακτηριστικά.

    Σε συνέντευξή του στο γερμανικό περιοδικό Focus, που θα δημοσιευτεί τη Δευτέρα, ο Γερμανός υπουργός τονίζει πως πιθανή έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ «δεν είναι ταμπού, αλλά κατά τη γνώμη μου λανθασμένη».

    Πιθανή έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, συνέχισε, θα σήμαινε ισχυρή ανατίμηση του ευρώ που θα είχε ως συνέπεια καταβαράθρωση των γερμανικών εξαγωγών και «ντόμινο» επιπτώσεων στις ευρωπαϊκές οικονομίες. «Δεν μπορώ να αναλάβω τέτοια ευθύνη», ανέφερε ο Β.Σόιμπλε.

    Το ίδιο ισχύει και για τους υπόλοιπους «αδύναμους κρίκους» του ευρώ.

    ReplyDelete
  11. O Σόιμπλε δεν απευθύνεται σε εμάς. Ο καθένας με, στο και για το ακροατήριό του.

    ReplyDelete
  12. Δεν πρόκειται περί νομισματικής πολιτικής.

    Πρόκειται περί δημοσιονομικής πολιτικής.

    Αν οι Γερμανοί δε θέλουν τη ζήτηση μας, δικαίωμα τους. Αλλά τουλάχιστον θα μπορούμε να οργανώσουμε την οικονομία μας (σε αντίθεση με σήμερα) αγοράζοντας και οργανώνοντας πλουτοπαραγωγικές πηγές, συμπεριλαμβανομένων και πρώτων υλών σε ελληνικό έδαφος.

    Αν το ελληνικό κράτος δεν έχει μαθει απ' τα παθήματα του παρελθόντος, και εξακολουθεί να είναι ανίκανο να οργανώσει αποτελεσματικά την οικονομία του, είμαστε αναγκασμένοι να το δεχτούμε, και είμαστε άτυχοι που ζούμε σε ένα τέτοιο κράτος.

    Αν ο ελληνικός ιδιωτικός τομέας είναι ικανότερος να οργανωσει τέτοιου είδους δραστηριότητες, μπορούμε να του αναθέσουμε το συγκεκριμένο έργο, πάλι δίνοντας του εισόδημα, ωστέ και να μπορεί στη συνέχεια να αποπληρώσει τους φόρους του προς το κράτος.

    ReplyDelete
  13. Και δεν τους δίνουμε δυό κονσέρβες για να φάνε να καρδαμώσουν λίγο; Άλλωστε αυτό θα αξίζει το "εισόδημα" που θα τους δίναμε σε δραχμές. Και μη ξεχνάμε ότι κατά την Período Especial πέφτει πείνα. Αλλά δε βαριέσαι. Όλοι οι Έλληνες σαπιοκοιλιάδες γίναμε. Καιρός για λίγη δίαιτα. 1500 θερμίδες την ημέρα και πολλές μας είναι. Εμπρός στο δρόμο που χάραξε η Κούβα.

    Και τους βλέπεις τους Έλληνες. Έτοιμοι για δράση. Με γνώσεις, σχέδιο, διάθεση και ιδέες. Τόσα χρόνια δεν επενδύαμε στην ανάπτυξη πανεπιστημιακής αριστείας, επαγγελματικής κατάρτισης, οργανωτικών ικανοτήτων, εργασιακού ήθους; Ε, τώρα ήρθε η ώρα να γευτούμε τους καρπούς της επένδυσής μας. Γι'αυτό, από τη στιγμή που θα γυρίσουμε στη δραχμή μέχρι να οργανώσουμε τις πλουτοπαραγωγικές μας πηγές και να τις εκμεταλλευτούμε, το πολύ πολύ να περάσουν 2-3 εβδομάδες. Ίσα-ίσα για να χάσουμε τα έξτρα κιλά από τα Χριστούγεννα και να είμαστε έτοιμοι για να την πέσουμε δυναμικά στο αρνί το Πάσχα.

    ReplyDelete
  14. Πρόσφατα, ο Πεταλωτής δήλωσε, για τις αποδοκιμασίες στον ΓΑΠ στο Humbolt ότι ειναι "συμπεριφορές που πληγώνουν την Ελλάδα".

    Η Μιλένα Αποστολάκη- συνταξιούχος της ΟΑ στα 40κάτι- έχει διαμάχες με τον πρώην σύζυγό της διότι ως κατινίτσα προκαλεί προβλήματα στην επικοινωνία του με το παιδί τους.
    Πρόβλημά τους θα πείτε, σωστά.

    Δείτε τώρα πως το πρόβλημά "τους" γίνεται ΜΑΣ.

    Ο πρώην ζήτησε την άρση της ασυλίας της γιά να αναλάβουν το θέμα τα δικαστήρια.
    Η Βουλή ΜΑΣ καταψήφισε το αίτημα (Συντεχνία ? Μπαααα...)

    Ο πρώην κατέφυγε στα Ευρωπαικά Δικαστήρια - και καλά έκανε- που καταδίκασαν τη Βουλή σε αποζημίωσή του (12+7=19 χιλ. ευρώ) διότι προφανώς η Βουλή ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΛΟΓΟ ΝΑ ΜΗΝ ΑΡΕΙ ΤΗΝ ΑΣΥΛΙΑ
    (Πετσάλνικε που είσαι ?)

    Λογικό δεν είναι να απαιτεί ο πολίτης το 19χίλιαρο να καταλογιστεί στην εν λόγω κυρία ?
    Γιατί πρέπει εμείς να πληρώσουμε τα προσωπικά της ?

    Κατι λέγαμε γιά ήθος ΓΑΠ- αν το παράδειγμα δεν το δώσετε εσείς θα πολλαπλασιαστιύν τα κρούσματα βιαιοπραγίας κατά βουλευτών/υπουργών

    Κάτι λέγαμε γιά ήθος Πετσάλνικε-
    Γιά τα λουλούδια που καταψήφισαν το αίτημα άρσης τι ποινή θα επιβάλλεις ?

    Θα μετακυλίσεις το "κερατιάτικο" στην Μιλένα Αποστολάκη ή θα το πληρώσω εγώ ο περήφανος Ελληνας φορολογούμενος ?

    ReplyDelete
  15. SER
    "Θα μετακυλίσεις το "κερατιάτικο" στην Μιλένα Αποστολάκη ή θα το πληρώσω εγώ ο περήφανος Ελληνας φορολογούμενος ?"

    Τόσο γελοίο ποσό επιδικάστηκε για γκοτζάμ Σιντροενίδη;Δεν νοιώθεις ότι θίγεται η τιμή σου,ως "περήφανου Ελληνα φορολογούμενου", με τέτοιες πλακατζίδικες δικαστικές αποφάσεις;
    Εδώ πρόκειται για εθνική τραγωδία SER.
    Και αν το παιδί δεν ήταν δικό του; Τον ρώτησες το Φώσκολο ή θα μας παρασύρεις όλους σε ολονύκτια κλάματα με ελλειπή στοιχεία.Για ξαναρώτα τη "Συγγρού" για επι πλέον διευκρινήσεις.

    ReplyDelete
  16. Ναι, έχω αντίρρηση να πληρώσω έστω κι ένα ευρώ κερατιάτικο γιά προσωπικά θέματα του ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ

    Και αφού είσαι τόσο γαλαντόμος εσύ περιμένω να πας στον Πετσάλνικο και να δηλώσεις ότι αναλαμβάνεις να πληρώσεις ΕΣΥ 19 χιλιάρικα

    Αλλωστε όπως λες, γιά σένα είναι "γελοιο ποσό"

    ReplyDelete