Tuesday, February 22, 2011

Μπορεί να σωθεί η Ελλάδα;

Της Κατίνκα Μπάρις
Μετάφραση από την ομάδα του PPOL.

Θα αναγκασθεί η Ελλάδα να αναδιαρθρώσει το χρέος της; Οι δυτικοευρωπαίοι επενδυτές και οικονομολόγοι φαίνεται πως καταλήγουν πια σε αυτό το συμπέρασμα. Οι ίδιοι οι Έλληνες δεν είναι τόσο βέβαιοι. Κατά τη διάρκεια μιας πρόσφατης επίσκεψής μου στην Αθήνα, κανείς από τους πολιτικούς και τους οικονομολόγους που συνάντησα δε θεωρούσε την αναδιάρθρωση επιθυμητή -ή αναπόφευκτη. Η κυβέρνηση Παπανδρέου μοιάζει αποφασισμένη. Για να αποφύγει όμως τη χρεοκοπία η Ελλάδα, θα χρειαστεί δύο πράγματα: ανάπτυξη και μεγαλύτερη βοήθεια από τους Ευρωπαίους εταίρους της.

Διαβάστε τη συνέχεια στην ιστοσελίδα του PPOL.

18 comments:

  1. Μπορεί και παραμπορεί να σωθεί αρκεί να γκρεμιστεί το παρασιτικό καθεστώς της μεταπολίτευσης. Για την ώρα δέχεται ισχυρό πλήγμα αλλά ακόμα αντέχει. Οι δημοκόποι και οι δημαγωγείς επέστρεψαν δριμύτεροι αυτές τις μέρες.

    ReplyDelete
  2. I dimagofia kai i dimokopia pote den pethainei. Einai opos lete san ta parasita, mporeis na tis elaxistopoiiseis, alla pote na tis eksafaniseis. Arga i grigora me tis katalliles synthikes ksanamegalonoun.

    Kathe krisi kai kalytera giaytes, eidika afou i mnimi tis koinonias einai braxyprothesmi kai apelekiti.

    ReplyDelete
  3. Χρειαζόμαστε σαρωτικές αλλαγές.Εχουμε 150 νοσοκομεία καταβόθρες.Αυτά είναι για να καλύψουν νοσοκομειακά μια χώρα πληθυσμού 50 εκατ. κατοίκων.Τα 100 δεν τα χρειαζόμαστε.Μπορούμε όμως να πωλήσουμε νοσοκομειακή ιατρική σε ασθενείς άλλων χωρών, με τα 150, με τη προυπόθεση ότι θα τα αποκρατικοποιήσουμε και θα παραχωρησουμε τη λειτουργία τους σε διεθνείς ασφαλιστικές εταιρίες.
    Η Ελλάδα μπορεί να γίνει εύκολα διεθνές ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟ-ΙΑΜΑΤΙΚΟ ιατρικό κέντρο.
    Οι μεταρρυθμισούλες δεν αρκούν.Ολόκληρος ο τομέας υγείας πρέπει να αποκρατικοποιηθεί.Το καθολικό δημόσιο αγαθό "υγεία" θα γίνει ποιοτικότερο και φθηνότερο και παράλληλα θα αποτελεί πηγή πλούτου και εξασφάλισης πολλών θέσεων εργασίας.Μπορεί να αποτελέσει μετά το τουρισμό και τη ναυτιλία τη τρίτη "βιομηχανική " μας δύναμη και ατμομηχανή ανάπτυξης.

    ReplyDelete
  4. To Ελληνικό αναπτυξιακό μοντέλο στην εποχή της παγκοσμιοποίησης πρέπει να είναι μεταβιομηχανικό και να εστιάζει στις υπηρεσίες που έχουμε συγγριτικά πλεονέκτηματα ή που εύκολα και γρήγορα μπορούμε να αναπτύξουμε.
    Ας υπενθυμίσουμε στους εαυτούς μας,αυτούς τους τομείς, για να μην χάνουμε το μπούσουλα.

    -Ναυτιλία
    -Τουρισμός
    -Πολιτισμός
    -Αθλητισμός
    -Διεθνείς μεταφορές
    -Διεθνές εμπόριο
    -χρηματοοικονομικές υπηρεσίες
    -Διατροφική παραγωγή πιστοποιημένη
    -παιδεία
    -Υγεία
    -Φυσικοί πόροι
    -Πράσινη ενέργεια

    Σε όλα αυτά θα πρωταγωνιστεί ο ιδιωτικός τομέας.
    Οσο πιό γρήγορα αποφασίσουμε να δώσουμε προτεραιότητα σαυτά τόσο πιό γρήγορα θα απομακρυνθούμε απο το κίνδυνο να περιθωρειοποιηθούμε ως χώρα.

    ReplyDelete
  5. Μπορούν να γίνουν όλα αυτά μέσα στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη; Ναι,μέσα στην ΕΕ μπορούν.Και μπορούν καλύτερα.Μέσα στην Ευρωζώνη όμως θα εξαρτηθεί απο το αν η ευρωζώνη εξελιχθεί σε ζώνη των εθνικιστικών συμφερόντων των προτεσταντών.Τότε ίσως χρειαστεί να το σκεφτούμε αν θα πρέπει να εξακολουθήσουμε να πληρώνουμε τις συνέπειες μιας νομισματικής πολιτικής ακατάλληλης για τη χώρα μας.Αυτό θα φανεί σύντομα,μέσα στην Ανοιξη.

    ReplyDelete
  6. Μπήκαμε στο Ευρώ, "φάγαμε με χρυσά κουτάλια", αλλά πάθαμε αλλαντίαση."Τα μεταξωτά βρακιά θέλουν και επιδέξιους κώλους".
    Τώρα είμαστε στην εντατική με μηχανική υποστήριξη.
    Αν η απόσυρση του αναπνευστήρα προυποθέτει και επιβάλλει την επιστροφή στη δραχμή,τότε, θα χρειαστεί, ως Ελληνες, να πάρουμε μια ιστορική απόφαση.

    ReplyDelete
  7. Δεν φαγα"ΜΕ" παρμενίδη

    ReplyDelete
  8. "...η χώρα είναι υποχρεωμένη να εισέλθει σε φάση εθνικής αυτογνωσίας και κατανόησης του μεγέθους του προβλήματος. Και να αποφασίσει ότι καμία επιλογή δεν θα είναι ευχάριστη και άνετη. Ολες οι επιλογές, όλες οι λύσεις, από όποια μεριά και αν προσφερθούν, θα απαιτήσουν μακροχρόνιες προσπάθειες και θυσίες.

    Λύσεις ανέξοδες και εύκολες, χωρίς πολλή δουλειά και υπερπροσπάθεια δεν υπάρχουν.

    Είτε φιλελεύθερη και δεξιά είναι είτε κεντρώα και σοσιαλιστική είτε αριστερή, ο κόσμος θα δοκιμασθεί επί μακρόν. Αυτό ας το γνωρίζουν όλοι. Και ας γνωρίζουν επίσης ότι όσοι προπαγανδίζουν εύκολες λύσεις απλώς ψεύδονται".
    Καρακούσης,
    http://www.tovima.gr/

    ReplyDelete
  9. @ser
    "Δεν φαγα"ΜΕ" παρμενίδη"

    Δεν υπάρχει Ελληνας που το εισόδημά του, τα χρόνια της κραιπάλης, να μην διαμορφώθηκε απο αυτό το συγκεκριμένο περιβάλλον.Οσο και να ήθελε δεν μπορούσε να το αποφύγει.Ακόμα και τα κοινωνικά επιδόματα των "φτωχών" αντανακλούσαν αυτή τη μορφή λειτουργίας της οικονομίας.
    Κανένα εισόδημα δεν ήταν αντίστοιχο της πραγματικής παραγωγικότητας της οικονομίας μας.
    Και αυτό καλούμαστε τώρα να "επιτύχουμε", με μια προσαρμογή-μείωση 40% κατα μέσον όρον.
    Αυτό το 40% το γράφω εδώ και χρόνια,αλλά καποιοι το χλευάζανε τότε.Αρκετοί το χλευάζουν και τώρα.
    Το 40% είναι όρος εκ των "ων ουκ άνευ" για να βγούμε απο τη κρίση.

    ReplyDelete
  10. Αυτό το 40%,ακόμα και αν έχεις τη μεγαλύτερη κοινωνική συναίνεση και τη καλύτερη κυβέρνηση,είναι επιστημονικός και τεχνικός άθλος να το καταφέρεις χωρίς δικό σου εθνικό νόμισμα.
    Οσο όμως το κάνουμε αμιγώς τεχνικό και αριθμητικό το θέμα τόσο περισσότερο δύσκολα λύνεται.
    Ηλθε η ώρα των ΜΕΓΑΛΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ αποφάσεων.Μακάρι αυτές να είναι Ευρωπαικές.
    Ελπίζω ο ΓΑΠ να χρησιμοποίησε γεωπολιτική γλώσσα στους Γερμανούς.Αυτή τη γλώσσα τη κατανοούν καλύτερα απο κάθε άλλη, οι Γερμανοί ειδικά.
    Κοντός ψαλμός αλληλούια.

    ReplyDelete
  11. Parmenides
    σωστά! Και οι μισθωτοί φαγαΜΕ και οι συνταξιούχοι φαγαΜΕ

    και γι' αυτο φτάσαμε εδώ.Ρε μπας και είσαι ο Πάγκαλος ?

    ....και ο ΓΑΠ τώρα χρησιμοποιεί τη γλώσσα - σωστό κι αυτό

    Πρώτα χτυπαγε το χέρι στο τραπέζι και τώρα ξέπεσε ..

    ReplyDelete
  12. Ας δούμε τα δεδομένα.

    Το θεσμικό πλαίσιο και η δημόσια διοίκηση παραμένουν πάνω-κάτω τα ίδια. 'Εγιναν κάποια πασαλείματα με τα κλειστά επαγγέλματα που δεν αλλάζουν και πολλά. Το κράτος αφαίρεσε net χρήματα απ' την οικονομία με τη μείωση του ελλείμματος, και αναδιένειμε τα υπόλοιποα προς όφελος του.

    Η ανεργία είναι στο 14% και η οικονομία παραπαίει.

    Μόλις συμπληρώσαμε 13 τρίμηνα αρνητικών ιδιωτικών επενδύσεων.

    http://www.capital.gr/Articles.asp?id=1140165

    Παρόλο που δε συμφωνώ για όλους τους εν δυνάμει αναπτυξιακούς τομείς που αναφέρει ο Παρμενίδης (που έχουμε συγκριτικό πλεονέκτημα στον πολιτισμό και την παιδεία;), η ουσία είναι οτι κάποιος θα πρέπει να ρίξει χρήματα ωστέ να αγοράσει και να οργανώσει τις συγκεκριμένες πλουτοπαραγωγικές πηγές (συμπεριλαμβανομένων και των ανέργων).

    ReplyDelete
  13. @jim slip

    O πολιτισμός και η παιδεία έχουν πολύ καλές προοπτικές.Να φανταστείς ότι ακόμα και τώρα υπάρχουν χιλιάδες αλλοδαποίσπουδαστές που φοιτούν σε ιδιωτικά κυρίως κολλέγια. Ρίξε μια ματιά εδώ,ίσως σου λυθούν κάποιες απορίες σχετικά με παιδεία:http://www.hca.gr/pdf/nea4_4-1.pdf

    ReplyDelete
  14. Η Ευρώπη,συνολικά ως χώρος, είναι το πιό ελκυστικό κομμάτι του πλανήτη για τους νέους όλου του κόσμου.Εαν εμείς, ως Ελλάδα,γίνουμε αναπόσπαστο κομμάτι αυτού του χώρου,και με δεδομένο το πολύ φημισμένο όνομα της χώρας μας,ιστορικά, για τη μεγάλη συμμετοχή της στη παγκόσμια γραμμματειακή παραγωγή, θα ωφεληθούμε τα μέγιστα απο αυτή τη μεγάλη παγκόσμια κινητικότητα των νέων.

    ReplyDelete
  15. Η Ελλάδα πρέπει και μπορεί να γίνει Χώρα-έδρα διεθνών δραστηριοτήτων.Είναι εύκολο,όλοι μάς συμβουλεύουν, σχεδόν μάς παρακαλάνε, να το κάνουμε.
    Ας μιμηθούμε,αν δεν μπορούμε να εμπνευστούμε,το παράδειγμα της Κύπρου.

    ReplyDelete
  16. H Αθήνα και η Θεσσαλονίκη μπορούν να γίνουν δύο πόλεις κράχτες.Η θεσσαλονίκη,με το Μπουτάρη,φαίνεται ότι εξέρχεται απο τον πολυετή ζυγό των παραθρησκευτικών και παρακρατικών οργανώσεων.
    Ελπίζω ο Μπουτάρης να μην μείνει στην ιστορία κάτι σαν σύγχρονος Ιουλιανός ο Παραβάτης,ένα απλό φωτεινό διάλειμμα στον επερχόμενο μεσαίωνα.

    ReplyDelete
  17. Είμαι αισιόδοξος.Το ειδύλλιο ΓΑΠ-Αγκελας μας επιτρέπει να ελπίζουμε σε μια νέα Ευρώπη.Ο ΓΑΠ εξελίχτηκε σε defacto ισουψή συνομιλητή της Αγκελας και ως φορέας της "άλλης άποψης",της σοσιαλδημοκρατικής-προδευτικής.Κλασσικό παράδειγμα,από το ΓΑΠ, αντιστροφής του μειονεκτήματος σε πλεονέκτημα.Μεγάλος παίχτης.Μετέτρεψε το Ελληνικό σε πανευρωπαικό μνημόνιο.

    ReplyDelete
  18. in defence of Europe
    http://www.social-europe.eu/2011/02/can-krugmanomics-be-saved/

    είναι τεράστιο αλλά αξίζει τον κόπο

    ReplyDelete