Thursday, November 12, 2009

Θετικό βήμα το νέο νομοσχέδιο για τις προσλήψεις, αλλά απαιτείται συνολική αλλαγή φιλοσοφίας

Τo νομοσχέδιο «Αναμόρφωση συστήματος προσλήψεων και καθολική υπαγωγή τους στον πλήρη έλεγχο του ΑΣΕΠ» που τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση κρίνεται ιδιαίτερα θετικό καθώς α) το περιεχόμενό του βρίσκεται σε απόλυτη συμφωνία με τις προεκλογικές δεσμεύσεις της σημερινής κυβέρνησης, β) έχει καταρτιστεί όχι απλώς με τη σύμφωνη γνώμη αλλά με την ενεργό συμμετοχή και την καθοριστική συμβολή του ΑΣΕΠ, γ) κατατίθεται πολύ γρήγορα και αναμένεται να ψηφιστεί στη Βουλή μέσα στο χρονοδιάγραμμα που έχει ανακοινωθεί και –το κυριότερο- δ) αποτελεί μια σημαντική και γενναία τομή στην κατεύθυνση της ενίσχυσης της αξιοκρατίας, της διαφάνειας και των ίσων ευκαιριών.

Δεν υπάρχει λόγος να αναφερθούμε σε όλες τις ρυθμίσεις του νομοσχεδίου αναλυτικά. Κάθε παράγραφος αποτελεί ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Και την ίδια βέβαια στιγμή υποδηλώνει πόσα πράγματα δε γίνονταν σωστά μέχρι τώρα. Με την ψήφισή του δε θα ισχυροποιηθεί απλώς το ΑΣΕΠ και οι αντικειμενικές διαδικασίες· θα αναιρεθούν μια σειρά από ανορθολογικές ρυθμίσεις οι οποίες αποτελούσαν θεσμοθετημένες κοινωνικές αδικίες.

Πώς αλλιώς μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει, για παράδειγμα, την εύνοια του ισχύοντος νόμου για τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα, οι οποίοι πριμοδοτούνται για την εμπειρία τους με 50% περισσότερες μονάδες από εκείνους που απασχολούνται στον ιδιωτικό τομέα; Είχαμε φτάσει στο σημείο όσοι διέθεταν μέσο για να «καπαρώσουν» κάποιες από τις δεκάδες χιλιάδες θέσεις των stage ή κάποιες από τις αναρίθμητες και εντελώς ανεξέλεγκτες και φωτογραφικές συμβάσεις έργου των διάφορων δήμων να διορίζονται κατά προτεραιότητα· σε βάρος όσων απασχολούνται στον ιδιωτικό τομέα και άρα εργάζονται υπό τις πλέον απαιτητικές συνθήκες αποκομίζοντας πραγματική εργασιακή εμπειρία και προϋπηρεσία. Επιτέλους αυτή η απαράδεκτη διάκριση καταργείται.

Και μαζί της περιορίζεται σημαντικά και η εμμονή του προηγούμενου νομοθετικού πλαισίου στο κριτήριο της εμπειρίας, γεγονός που κατά τη γνώμη μας είναι ιδιαίτερα θετικό. Διότι η εμπειρία μπορεί και πρέπει να είναι ένα από τα κριτήρια που προσμετρώνται στις διαδικασίες προσλήψεων, αλλά δεν είναι δυνατό να έχει τόση βαρύτητα που ουσιαστικά να αποκλείει από τις διαδικασίες όσους δεν είχαν την ευκαιρία να την αποκτήσουν.

Συμφωνούμε επομένως με την επιλογή της περαιτέρω ενίσχυσης της μοριοδότησης των τυπικών προσόντων η οποία, σε συνδυασμό με τη μείωση της μοριοδότησης της εμπειρίας, μεταβάλλει το συσχετισμό των κριτηρίων προσληψης προς τη σωστή κατεύθυνση. Και ασφαλώς επικροτούμε την αύξηση του ποσοστού των θέσεων για την πλήρωση των οποίων δεν προσμετράται η εμπειρία από το 35% στο 50% των θέσεων σε κάθε προκήρυξη. Με το νέο πλαίσιο οι νέοι θα έχουν περισσότερες ευκαιρίες για ταχύτερη αποκατάσταση, ιδιαίτερα εκείνοι που επιλέγουν να ακολουθήσουν το δρόμο των μεταπτυχιακών και διδακτορικών σπουδών.

Η μόνη ένστασή μας έχει να κάνει με τη διατήρηση της γενικής φιλοσοφίας η οποία αντιμετωπίζει το διορισμό στο δημόσιο σαν μια μορφή κοινωνικής πρόνοιας, σαν ένα μόνιμο επίδομα για κάθε άτομο ή κατηγορία που χρειάζεται στήριξη, ανεξαρτήτως των προσόντων και των δυνατοτήτων που διαθέτει.

Βλέπουμε λοιπόν τη ρητή διατήρηση των ειδικών ρυθμίσεων για πρόσληψη χωρίς κανένα κριτήριο καταλληλότητας και επάρκειας που αφορούν τους συγγενείς των θυμάτων των πυρκαγιών του 2007, τους συγγενείς των θανόντων στο βωμό του καθήκοντος στρατιωτικών, αστυνομικών και πυροσβεστών, το διορισμό των πρωταθλητών.

Και την ίδια στιγμή δε γίνεται καμία προσπάθεια να εξορθολογιστεί το καθεστώς των υπόλοιπων ειδικών θέσεων που έχει λάβει πλέον υπερβολικά μεγάλες διαστάσεις. Επισημαίνουμε χαρακτηριστικά πως πλέον η μία στις τρεις θέσεις που προκηρύσσεται από το ΑΣΕΠ απευθύνεται αποκλειστικά σε «ευαίσθητες» κοινωνικές ομάδες μέσα από ειδικούς πίνακες. Οι θέσεις αυτές είναι απρόσιτες για τους υπόλοιπους υποψήφιους. Αν δε βρεθούν άτομα των συγκεκριμένων κατηγοριών (κατά κύριο λόγο πολύτεκνοι και τρίτεκνοι) οι θέσεις παραμένουν κενές, πράγμα το οποίο συμβαίνει πολύ συχνά.

Για τους πολύτεκνους και τρίτεκνους μάλιστα, καθώς και για τα άτομα με ειδικές ανάγκες, προβλέπεται και άλλη μία διαδικασία «τακτοποίησης» στο δημόσιο μέσω του «αμαρτωλού» ΟΑΕΔ, χωρίς καμία ανάμειξη του ΑΣΕΠ, χωρίς σαφή κριτήρια και διαφανείς διαδικασίες. Το 7% των θέσεων όλων των φορέων του δημοσίου καλύπτεται με τη συγκεκριμένη διαδικασία.

Την ίδια στιγμή άλλος νόμος ορίζει ότι σε ποσοστό τουλάχιστον 5% οι θέσεις των φορέων του δημοσίου οφείλουν να καλύπτονται από τροφίμους βρεφονηπιοκομείων και ορφανοτροφείων. Στη συγκεκριμένη μάλιστα περίπτωση οι ίδιοι οι ενδιαφερόμενοι δηλώνουν το φορέα που επιθυμούν να διοριστούν και, εφόσον υπάρξει κενή θέση, τοποθετούνται στο δημόσιο. Μοναδική προϋπόθεση η θέση να βρίσκεται στον ίδιο τόπο με το ίδρυμα στο οποίο πέρασαν τα παιδικά τους χρόνια!

Η κορωνίδα όμως των κάθε λογής διατάξεων που, με απολύτως τριτοκοσμική αντίληψη, ταυτίζουν τη στελέχωση του δημόσιου τομέα με την πολιτική όχι της αποτελεσματικότητας αλλά της κοινωνικής πρόνοιας είναι αυτή που ισχύει στον ευαίσθητο χώρο της εκπαίδευσης. Σήμερα οποιοσδήποτε διαθέτει το κατάλληλο πτυχίο και την ιδιότητα του πολυτέκνου μπορεί να διοριστεί ως εκπαιδευτικός. Δεν απαιτούνται ούτε εξετάσεις, ούτε ΑΣΕΠ, ούτε προϋπηρεσία. Αρκεί να έχει κάνει τουλάχιστον 4 παιδιά. Αυτό είναι το κριτήριο που η ελληνική πολιτεία θέτει, ώστε να πιστοποιηθεί η παιδαγωγική επάρκεια και καταλληλότητα οποιουδήποτε συμπολίτη μας.

Εδώ δεν υπάρχει κανένας απολύτως περιορισμός. Οι πολύτεκνοι διορίζονται κατά απόλυτη προτεραιότητα. Πέρα και πάνω από τις θέσεις του ΑΣΕΠ. Χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι ανάγκες και οι προτεραιότητες της Παιδείας, χωρίς να εξετάζεται ο χρόνος απομάκρυνσής τους από το χώρο της εκπαίδευσης, η μέχρι εκείνη τη στιγμή απασχόλησή τους ή οτιδήποτε άλλο. Στη σύγχρονη Ελλάδα ένας απόφοιτος μαθηματικός της δεκαετίας του ’90, ο οποίος μπορεί τα τελευταία 15 χρόνια να εργαζόταν για βιοποριστικούς λόγους ως ελαιοχρωματιστής δικαιούται, αμέσως μετά τη γέννηση του τέταρτου παιδιού του, να βρεθεί σε μία σχολική τάξη και να διδάσκει τα μαθηματικά που πια δε θυμάται.

Θεωρούμε πως οποιαδήποτε προσπάθεια αλλαγής και βελτίωσης του δημόσιου τομέα προϋποθέτει την ανατροπή αυτής της νοοτροπίας. Και η μεταρρύθμιση του συστήματος προσλήψεων δε μπορεί παρά να περιλαμβάνει και την αλλαγή των στοιχείων εκείνων που καλλιεργούν ακόμη και σήμερα την αντίληψη πως το δημόσιο δεν οφείλει να είναι πρωτίστως ένας αποδοτικός και παραγωγικός μηχανισμός στην υπηρεσία της κοινωνίας, αλλά ένας θεσμός προνοιακού χαρακτήρα και ελάχιστων απαιτήσεων για την τακτοποίηση των πολιτών με ειδικές ανάγκες.

Προτείνουμε συνεπώς την άμεση κατάργηση των ειδικών πινάκων και των ειδικών διαδικασιών πρόσληψης για όλες τις «ευπαθείς» και «ειδικές» κοινωνικές ομάδες και την αντικατάσταση των σχετικών διατάξεων είτε με ειδική μοριοδότηση στους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ είτε με μια εντελώς ανεξάρτητη πολιτική πρόνοιας, η οποία ουδεμία σχέση θα έχει με την «τακτοποίηση» στο δημόσιο. Για τις ευπαθείς ομάδες μέρος των οποίων αποτελούν και οι νέοι της γενιάς των 700 ευρώ πρέπει ουσιαστικά να αναπτυχθεί ένα σοβαρό και αποτελεσματικό κοινωνικό κράτος.

39 comments:

  1. Ωραίο το πόστ.Καλογραμένο και καλοδουλεμένο.Συμφωνώ μαζί σας.
    Ομως ΠΡΟΣΕΞΤΕ! Οι εξαιρέσεις είναι τόσες πολλές που τείνουν να ανατρέψουν τον κανόνα.Την ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ δεν πρέπει μόνο να την υμνείς αλλά και να την υπηρετείς με κάθε τρόπο.

    ReplyDelete
  2. Πραγματικά, καλογραμμένη ανάρτηση, μας 'εξηγεί' τη φιλοσοφία του νομοσχεδίου.
    Εύλογα και τα ερωτήματά σας.
    Πρέπει να πάρετε μέρος ενεργό στην διαβούλευση (διότι οι περισσότεροι που μπαίνουν και σχολιάζουν δυστυχώς, 'φωτογραφίζουν' ο καθένας τον εαυτό του).

    ReplyDelete
  3. Δεν μπορώ να διαφωνήσω -επειδή δε με βολέυει- η όποια εύνοια/βοήθεια προσφέρεται σε ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες του πληθυσμού. Μάλλον συμφωνώ, αλλά όχι στη λογική της ποσόστωσης. Θα πρότεινα μία καθαρή μοριοδότηση για κάθε παιδί ή ποσοστό αναπηρίας, παρά κάλυψη αριθμού θέσεων.

    Το πρόβλημα του νέου νόμου είναι ότι ουσιαστικά προχωρά σε ένα πληθωρισμό πτυχίων. Θα φτάσουμε δηλαδή να έχουμε περισσότερους πτυχιούχους στο δημόσιο για θέσεις ΔΕ, προκειμένου να μη μένουν άνεργοι. Επιτέλους, ας εργαστούν και κάποιοι στον ιδιωτικό τομέα. Δεν είναι το δημόσιο ο μόνος χώρος εργασίας (σε αυτό συμφωνούμε) ούτε λάφυρο, ούτε βραβείο.

    ReplyDelete
  4. απλα θετικο. τιποτα δε θα γινει σωστα στο τελος ομως. 30 χρονια το εχει καταλαβει ο πολιτης αυτο

    ReplyDelete
  5. Καλό το ποστ, πολλά υποσχόμενο το νομοσχέδιο, σωστός ο λιμπερτάριαν στις εξαιρέσεις που τρώνε από μέσα σαν σαράκι κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια, αλλά διαφωνώ με την οπτική της Γ700 ως ευπαθούς ομάδας. Μπορεί και να'ναι, αλλά σκοπός των διαμορφωτών γνώμης, που έχετε αποδείξει ότι είστε, πρέπει να είναι η προώθηση της αυτοπεποίθησης, της αισιοδοξίας και του αυτοσεβασμού. Ο Έλληνας βολεύεται κι οχυρώνεται πίσω από τα ευπαθή τείχη, ο νέος Έλληνας πρέπει να βγει και στην προσωπική του ζωή να κυνηγήσει την ανεξαρτησία του, την ψυχική ελευθερία του, την περηφάνεια του. Όχι στα επιδόματα, όχι στην ταύτιση της γενιάς μας με ευπαθείς ομάδες.

    ReplyDelete
  6. Ευάγγελος,

    Σωστότατος!Ολοι οι Ελληνες τρέχουν να στεγαστούν κάτω απο τη στέγη κάποιας "ευπαθούς" ομάδας.
    Πρέπει να καταργηθεί απο το σχέδιο νόμου κάθε προνοιακό ή άλλου τύπου κριτήριο που οδηγεί στη μετριοκρατία και όχι στη Μεριτοκρατία.

    ReplyDelete
  7. "Όταν ένας λιμενεργάτης αποχωρεί κληροδοτεί τη θέση στο γιό του"

    Αυτά τα κληρονομικά δικαιώματα το ΑΣΕΠ θα τα διαχειρίζεται;

    ReplyDelete
  8. αυτά θέλουν άνοιγμα των λεγόμενων κλειστών επαγγελμάτων ένα προς ένα με μελέτη του καθένα από αυτά

    ReplyDelete
  9. Κανονικά θα έπρεπε να παρέμβει η Επιτροπή Ανταγωνισμού, αυτή είναι η αρμόδια ανεξάρτητη αρχή γι' αυτά τα θέματα.

    ReplyDelete
  10. Η μοριοδότηση της ανεργίας τί νόημα έχει;

    ReplyDelete
  11. Μοριοδότηση σημαίνει επιδότηση.Επιβραβεύουμε την εγγραφή και το άραγμα στον ΟΑΕΔ.

    ReplyDelete
  12. Σε συνέχεια του προηγούμενου:

    Οι κρατικές εγγυήσεις αυξάνουν ΠΑΝΤΑ το κόστος. Εάν το κράτος εγγυώταν τις αγορές σας από το σούπερ μάρκετ, τότε δεν θα ψωνίζατε ότι βρίσκατε μπροστά σας, αυξάνοντας έτσι τη ζήτηση και συνεπώς και τις τιμές;
    Κάθε φορά που το κράτος παρέχει εγγυήσεις, κανείς δεν φοβάται μήπως χάσει, οπότε κανείς δεν κάνει έρευνα αγοράς, απλά ψωνίζουν κι αγοράζουν κι αυξάνουν τις τιμές ("αφού το εγγυάται το κράτος").

    ReplyDelete
  13. ε οχι και ευπαθής ομάδα η νέα γενιά!
    Η νέα γενιά δεν χρειάζεται "δωράκια", αλλά ευκαιρίες.

    Η πρόνοια γιά υποστήριξη των ευπαθών ομάδων είναι θετική και πρέπει να υπάρχει- είναι προαπαιτούμενο γιά το κοινωνικό κράτος.

    Και δεν νομίζω να υπάρχει κανείς εδώ μέσα που να διαφωνεί γιά την πριμοδότηση των ορφανών παιδιών που μεγάλωσαν σε ορφανοτροφεία.

    Άλλωστε, γιά να κάνουμε κι ενα γκάλοπ, ποιός από εδώ μέσα μπορεί να ονομάσει ΤΡΙΑ (3) ορφανοτροφεία?

    ReplyDelete
  14. Υπό την έννοια ότι στηρίζεις τους νέους να μπουν στην αγορά εργασίας (σύμφωνο αυτονόμησης) και να μη γίνουν χθιλαδάνεργοι.

    ReplyDelete
  15. ΤΑ 25 ΚΙΛΑ ΓΙΑ BODY BUILDING

    "Υπό την έννοια ότι στηρίζεις τους νέους να μπουν στην αγορά εργασίας (σύμφωνο αυτονόμησης) και να μη γίνουν χθιλαδάνεργοι."

    Αγαθή η ιδέα αλλά τι γίνεται όταν τους κόψεις τη στήριξη; Είναι σαν να λέμε

    "να βοηθήσω το μικρό να σηκώσει το βάρος των 50 κιλών έως ότου να μπορεί να το σηκώσει μόνος του."

    Μα εάν σηκώνεις εσύ συνεχώς το μισό βάρος, ο μικρός δεν θα αναπτύξει ποτέ μύες για να το σηκώσει ολόκληρο. Πάντα θα θέλει τη βοήθειά σου και πάντα θα σηκώνει έως 25 κιλά μόνο (έως ότου με το πέρασμα του χρόνου αρχίσει να βαριέται και σου αναθέτει όλο και περισσότερο βάρος - στο τέλος σηκώνεις εσύ όλο το βάρος κι ο μικρός κάνει τσιγάρο στη γωνία).

    ReplyDelete
  16. Κι όμως φίλτατοι, αυτό το σχέδιο νόμου εισάγει έναν κραυγαλέο ανορθολογισμό, που δεν υπήρχε με τις προηγούμενες διατάξεις.

    Συγκεκριμένα, εισάγεται η μοριοδότηση μεταπτυχιακών τίτλων ή διδακτορικών διπλωμάτων ακόμα και αν δεν έχουν συνάφεια προς το αντικείμενο της προκηρυσσόμενης θέσης (ενώ μέχρι τώρα, για να μοριοδοτηθούν, έπρεπε να έχουν συνάφεια). Δηλαδή, π.χ. για θέση εφοριακού υπαλλήλου στο υπουργείο Οικονομικών, μοριοδοτούνται εξίσου ο κάτοχος μετπατυχιακού τίτλου στη δημόσια οικονομική και ο κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στη... θεολογία. Με αποτέλεσμα ο τελευταίος να μπορεί να υπερκεράσει έναν αξιότερο υποψήφιο ο οποίος μπορεί μεν να έχει μόνο το πτυχίο του, αλλά να έχει διατηρήσει πολύ μεγαλύτερη συνάφεια γνώσεων προς το αντικείμενο της θέσης.

    Εκτός κι αν υποθέσουμε ότι τα δημόσια οικονομικά έχουν γίνει πλέον τόσο... "Παναγία βόηθα", οπότε δικαίως μοριοδοτείται εξ ίσου και ο μεταπτυχιακός τίτλος στη θεολογία...

    ReplyDelete
  17. Διαφωνώ, πάντως, με την προσέγγιση που υιοθετείτε για την άκριτη κατάργηση των quota για τους πολυτέκνους, και ειδικότερα με την αντίθεσή σας στο διορισμό των πολύτεκνων μητέρων σε θέσεις της μέσης εκπαίδευσης όταν το πτυχίο τους είναι συναφές προς καθηγητικές ειδικότητες. Από τη μία φωνάζουμε για το ασφαλιστικό σύστημα, για την κατάντια του οποίου όμως βασική αιτία είναι η γήρανση του πληθυσμού. Από την άλλη, θεωρούμε "τριτοκοσμική" την παροχή ουσιαστικών κινήτρων προς όσους/-ες αποφασίσουν να συμβάλουν (με τις μικρές τους δυνάμεις) στη λύση του προβλήματος αυτού. Διακρίνω μια αντίφαση σε αυτά, δε βρίσκετε;

    ReplyDelete
  18. Οι μεταπτυχιακοί τίτλοι είναι παντα ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΑ συναφείς με τον βασικό τίτλο,ο οποίος μπορεί να είναι πολυθεματικός.Και επειδή οι πολυθεματικοί τίτλοι είναι πιό ανοιχτών οριζόντων, οι κάτοχοί τους θεωρούνται ιδαίτερα γυμνασμένοι διανοητικά και με περισσότερη ικανότητα στην αντιμετώπιση σύνθετων προβλημάτων.
    Πολύ σωστά κάνανε και δεν μείνανε στη ΛΕΚΤΙΚΗ συνάφεια.Ετσι ενισχύουν την πολυμέρεια και ανοιχτότητα της γνώσης.
    Αυτό που ενδιαφέρει είναι τα γυμνασμένα και όχι τα ράθυμα μυαλά που απλά αποθηκεύουν κάποια μασημένη γνώση την οποία και μηρυκάζουν συνεχώς προσθέτοντας γραμμικά στις αποσκευές τους τούς ίδιους τίτλους.

    ReplyDelete
  19. Δηλαδή, Παρμενίδη, στο συγκεκριμένο παράδειγμα που αναφέρω, βρίσκεις καταλληλότερο για τη θέση του εφοριακού υπαλλήλου κάποιον ο οποίος "έτυχε" να έχει βασικό πτυχίο οικονομικών επιστημών και κατόπιν, επειδή έτσι έτυχε (ή έτσι ήθελε, βρε αδελφέ) αποφάσισε να κάνει ένα διδακτορικό στην ποιμαντική (και φυσικά να ασχοληθεί εφεξής μόνο με τις υψιπέτιδες φιλοσοφικές ιδέες της διαμεσολάβησης μεταξύ ανθρώπων και Θεού); Μόνο και μόνο στο όνομα της αυξημένης "διανοητικής εκγύμνασης", είναι αυτός ο άνθρωπος κατάλληλος να γίνει εφοριακός;

    Κάτι τέτοιο, νομίζω ότι ούτε και ο... Ιωαννίνων Θεόκλητος (που πριν γίνει δεσπότης ήταν τραπεζικό στέλεχος) θα το δεχόταν!

    ReplyDelete
  20. steppenwolf,

    Οι μεταπτυχιακοί τίτλοι ειδίκευσης, όταν αυτοί είναι σχετικοί με το αντικείμενο της δουλειάς πρέπει να μοριοδοτούνται περισσότερο σε σχέση με έναν μεταπτυχιακό τίτλο άλλου αντικειμένου ο οποίος πρέπει επίσης να μοριοδοτείται αλλά λιγότερο. Συμφωνούμε σ' αυτό.

    ReplyDelete
  21. Σχετικά με την άλλη παρατηρήσή σου διαφωνούμε ριζικά υπό την έννοια ότι η στήριξη με στόχο την ένταξη των ευπαθών ομάδων στην αγορά εργασίας είναι δουλειά του κοινωνικού κράτους και όχι της δημόσιας διοίκησης η οποία καλείται να στελεχωθεί με τους καλύτερους έτσι ώστε να είναι σε θέση να δημιουργεί υψηλή δημόσια και κοινωνική αξία για τους πολίτες.

    ReplyDelete
  22. Άλλο ένα ζήτημα, το οποίο δεν αντιμετωπίζει το νέο νομοσχέδιο, είναι αυτό του overqualification. Απεναντίας, όταν για θέσεις πτυχιούχων πανεπιστημίου μοριοδοτούνται έτσι κι αλλιώς τυχόν μεταπτυχιακοί τίτλοι, θα καταλήξουμε στη δημιουργία ενός υποσυνόλου, εντός της δημόσιας διοίκησης, το οποίο θα ασκεί ασφυκτικές πιέσεις να του αναγνωριστούν βαθμολογικά και μισθολογικά οι τίτλοι αυτοί. Και επειδή, ως συνήθως, ένεκα και συνδικαλιστικής ισχύος, "νόμος είναι το δίκιο του εργάτη" (στο Δημόσιο), η αναγνώριση αργά ή γρήγορα θα είναι γεγονός. Πέραν των (προφανών) συνεπειών στον κρατικό προϋπολογισμό, αναρωτιέται κανείς και τι επιπτώσεις θα υπάρξουν στη διοικητική πυραμίδα, με τόση πληθώρα κατόχων μεταπτυχιακών τίτλων και διδακτορικών διπλωμάτων;

    ReplyDelete
  23. Πολύ καλό το άρθρο παιδιά!

    Να το θέσετε στη δημόσια διαβούλευση και να μας δώσετε link να το υπερψηφίσουμε..

    (Εννοείται πιο λιτό και περιεκτικό)

    ReplyDelete
  24. Μιλάμε για επανίδρυση του ΑΣΕΠ.
    ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΛΑΧΙΣΤΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ.
    Για όσους πιστεύουν ότι τα πολλά προσόντα βλάπτουν, μού θυμίζουν την αλήστου μνήμης εποχή που οι κάτοχοι πτυχίου με το "δημοκρατικό 5" κάνανε λαμπρή σταδιοδρομία.

    ReplyDelete
  25. @libertarian

    Αν εννοείς εμένα, δεν θεωρώ ασφαλώς ότι τα πολλά προσόντα βλάπτουν. Θα γνωρίζεις, ωστόσο, την έννοια του "overqualified applicant" στην επιλογή προσωπικού.

    ReplyDelete
  26. http://www.opengov.gr/ypes/?p=125&cp=13#comments

    ReplyDelete
  27. "η στήριξη με στόχο την ένταξη των ευπαθών ομάδων στην αγορά εργασίας..."

    - "Γρήγορα γιατρέ μου, θα το χάσουμε το παλικάρι."

    - "Δηλαδή τι έχει το παλικάρι"

    - "Έχει πέσει μπρούμυτα. Δεν μπορεί να σαλέψει ούτε πόδια, ούτε χέρια, ούτε ν' ανοίξει τα μάτια του".

    - "Και παλικάρι το λες εσύ αυτό; άμα ήταν έτσι τα παλικάρια... άιντε άιντε..."

    Η αγορά εργασίας είναι ακριβώς έξω από την πόρτα των σπιτιών. Οι διαθέσιμες εργασίες είναι στις αγγελίες των εφημερίδων ή σε άλλα έντυπα κλπ, ακόμα και στο ίντερνετ, άμα βαριέται κανείς να πεταχτεί μέχρι το περίπτερο.
    Οπότε δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει αυτό το "ένταξη στην αγορά εργασίας". Μήπως θέλετε κάποιον από το κράτος να κάνει τη σύσταση; ("κύριε εργοδότη, να σας συστήσω το Γιάννη, είναι εργατικό παιδί").

    Δεν αφήνουμε τις μαλακίες γέροι άνθρωποι λέω γω... άκου "ένταξη στην αγορά"... λες και οι νέοι είναι κοινωνικά απροσάρμοστοι...

    Βρίσκεστε ΗΔΗ στην αγορά εργασίας. Είστε μέρος της. Εάν θέλετε να ψάξετε, έχετε μια Ευρωπαϊκή αγορά των 300 εκατομμυρίων ανθρώπων. Τι είδους "ένταξη" θέλετε;

    ReplyDelete
  28. "ε οχι και ευπαθής ομάδα η νέα γενιά!
    Η νέα γενιά δεν χρειάζεται "δωράκια", αλλά ευκαιρίες."

    Συμφωνώ. Ακόμα καλύτερα, χρειάζονται να τους δείξει κάποιος τις ευκαιρίες που υπάρχουν ΗΔΗ. Οι σημερινοί νέοι, υπερμορφωμένοι (κι αμόρφωτοι να είναι, έχουν το διαδίκτυο, οπότε κανένα πρόβλημα, ότι θες το βρίσκουν εκεί) και ψηλοί και δυνατοί, στίβουν την πέτρα και τους αντιμετωπίζει η αριστερά και το κράτος σαν να είναι παντελώς ανίκανοι ("να βοηθήσουμε τους ευπαθείς"). Άντε κορασίδες μου...

    Δεν είμαστε καλά...

    Όλοι ευπαθείς γίνανε στο δυτικό κόσμο. Ο νους τους είναι στα νοσοκομεία και τις παροχές για αρρώστους.

    ReplyDelete
  29. Η νέα γενιά δεν χρειάζεται "δωράκια", αλλά ευκαιρίες.

    @lefteris

    Συμφωνώ 100%. Χρειάζεται όμως και αλλαγή νοοτροπίας από την μεριά των επιχειρήσεων και γενικότερα της κοινωνίας. Η πρόσληψη ενός νέου ανθρώπου μπορεί να έχει πολλαπλά οφέλη για την επιχείρηση, αρκεί να αξιοποιηθεί. Οι νέοι άνθρωποι έχουν την τάση να αμφισβητούν τις υφιστάμενες δομές και να πειραματίζονται.

    Ένα παράδειγμα που χρησιμοποιώ σε παρόμοιες συζητήσεις είναι το αυτοκίνητο του πατέρα μου. Όταν άρχισα να οδηγώ το αυτοκίνητο του κατάλαβα ότι υπήρχαν μερικά προβληματάκια τα όποια μου δυσκόλευαν την ζωή. Πήγα στον πατέρα μου και του τα περιέγραψα ένα - ένα. Η απάντηση που πείρα ήταν η εξής «Το αμάξι δεν έχει κανένα πρόβλημα». Με τα πολλά τον ανάγκασα να πάμε για σέρβις για να δούμε ποιος είχε δίκιο και ποιος άδικο. Τελικά τα γεγονότα με δικαίωσαν.

    Γιατί όμως ο πατέρας μου δεν αναγνώριζε τα προβλήματα;

    Διότι μετά από καιρό αντί να λύνεις τα προβλήματα που αντιμετωπίζεις τα κάνεις μέρος της καθημερινότητας σου. Σε αυτό το σημείο ο νέος εργαζόμενος μπορεί να κάνει την διαφορά.

    Αν δεν αλλάξει η νοοτροπία των επιχειρήσεων κανένα stage δεν θα δώσει λύση στο πρόβλημα της ανεργίας των νέων.

    ReplyDelete
  30. Χρειάζεται όμως και αλλαγή νοοτροπίας από την μεριά των επιχειρήσεων και γενικότερα της κοινωνίας.

    Βεβαίως, αλλαγή νοοτροπίας των ανθρώπων. Γιατί ήταν ένα bakery στο Wisconsin καλύτερο μέρος εργασίας πριν από 40 χρόνια απ' ότι είναι σήμερα; Διότι πολύ απλά, οι γονείς ήταν οι τυπικοί "παλιοί καλοί" Σκανδιναβοί ενώ τα παιδιά τους είναι τσογλάνια.
    Στην Ελλάδα έχουμε και το κόμπλεξ του "αφεντικού" ή της γελειοποίησης του εργαζόμενου.

    Τα καλύτερα εργασιακά περιβάλλοντα που έχω δει στις ΗΠΑ είναι αυτά όπου οι "εργαζόμενοι" είναι οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες της επιχείρησης με ίσα μερίδια. Το κλίμα και η συμπεριφορά που παρατήρησα εκεί είναι από άλλο αιώνα, πολύ πιο μπροστά από Ευρώπη ή οτιδήποτε άλλο.

    Απο την άλλη στην Κίνα επικρατεί ο σεβασμός στην οικογένεια και "να μην ντροπιάσω τους γονείς μου", που σημαίνει ότι αυτή η γενιά των Κινέζων θα φτιάξει θαύματα και η επόμενη θα αρχίσει τα hip-hop και θα γίνουν κι αυτοί τσογλάνια.

    Απ' ότι ακούω από άλλους, οι μόνες σοβαρές χώρες στην Ευρώπη είναι η Γερμανία και οι Σκανδιναβικές, διότι επικρατεί σε γενικές γραμμές σοβαρότητα του κράτους και των πολιτών. Στην Αγγλία και στη Μεσόγειο το παίζουν όλοι εξυπνάκηδες και μαγκάκια, συνεπώς η ποιότητα ζωής είναι χαμηλή.

    "Γιατί όμως ο πατέρας μου δεν αναγνώριζε τα προβλήματα;"

    Περιμένω κι εγώ από τους νέους να τα λύσουν. Πριν από 20 χρόνια στην Ελλάδα έλυνα κι έδενα το μηχανάκι κάθε μήνα... τώρα δεν έχω όρεξη. Πρόκειται απλά για γερατιά και όχι για "διαγενειακές" αναλύσεις.

    Η νέα γενιά έχει αρκετή ενέργεια να εργαστεί και να δημιουργήσει, αλλά πρέπει να δει και σεβασμό από την άλλη γενιά. Όταν ο νέος βλέπει σκάνδαλα όλη μέρα από τους "πρώην επαναστάτες αριστερούς γονείς" τότε δεν έχει κίνητρο.

    Είναι και οι προσωπικές σχέσεις. Όταν οι γυναίκες κρίνουν τον άντρα από το χρήμα... θυμηθείτε την ταινία "Αλίμονο στους νέους". Η κορασίς λέει ότι καλός μεν ο νέος Χορν, αλλά προτιμάει το γέρο με τα λεφτά γιατί "θέλει να ζήσει τα νιάτα της". Με δυο λόγια, επιλέγει να ανταλλάξει οικονομικό όφελος με σεξ. Πόσοι από τους θεατές της ταινίας είπαν την αλήθεια, ότι δηλαδή αυτό ονομάζεται πορνεία; Πιθανών κανείς, επειδή ο συγγραφέας του σεναρίου περιτύλιξε τη δικαιολογία της με συγκινητικό τρόπο.

    Οι καλοί τρόποι και οι σωστές αρχές είναι πράγματα που διαφημίζονται ακόμα και στις σειρές επιστημονικής φαντασίας (πχ στρα τρεκ) επειδή αποτελούν δείγμα προόδου και διαχωρισμού του ανθρώπου από τα σκυλιά.

    Η νέα γενιά στη δύση δεν φαίνεται να το καταλαβαίνει αυτό και συμπεριφέρονται σαν κάνα ρωσο-βλάχικο χωριό στη Σιβηρία, του οποίου οι κάτοικοι μόλις ανακάλυψαν την τηλεόραση και το "τόλμη και γοητεία" και προσπαθούν να το μιμηθούν (λόγω αγραμματοσύνης και βλακείας), δλδ οι νέοι θεοποιούν τη φεράρι και οι νέες την πουτανιά. Άιντε χωριατάκια μου...

    Α και μια τελευταία σημείωση για όσους εξυμνούν στην Ελλάδα τα hiphop κλπ. Οι δημιουργοί αυτών των τάσεων είναι άσχημοι άνθρωποι (εξ ου και οι κουκούλες). Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι γενικά όμορφοι Έλληνες ακολουθούν τάσεις και μόδες που τους κάνουν να εμφανίζονται στον εαυτό τους και το κοινό ως άσχημοι αγγλοσάξωνες και άσχημοι μαύροι (υπάρχουν και αρκετοί εμφανίσιμοι σε αυτές τις φυλές, αλλά δεν ασχολούνται με σκουπιδοκουλτούρες).
    Δηλαδή είναι πιο σέξι η Pamela Anderson εάν την παχύνουμε 100 κιλά και της φορέσουμε κουκούλα;

    Οι καλοί τρόποι, ο σεβασμός, η καλή εμφάνιση, το ενδιαφέρον, όλα αυτά είναι απαραίτητα. Τα χάσαμε και τώρα η νεολαία παραπονιέται από γενική κατάρρευση, σκάνδαλα, σκουπίδια σε όλα τα κλιμάκια και επίπεδα και υψηλότατη ανεργία.
    Όσον αφορά στη Wall Street, παλαιότερα υπήρχαν πολλοί λιγότεροι κανονισμοί, αλλά και περισσότερο ήθος. Τώρα είναι όλοι τους τσογλάνια, γι' αυτό και οι κανονισμοί δεν σώνουν την κατάσταση.

    Καλά να πάθουμε.

    ReplyDelete
  31. This comment has been removed by a blog administrator.

    ReplyDelete
  32. @lefteris

    Δεν κάνω ¨διαγενεακή¨ κριτική όταν θέτω το ερώτημα «Γιατί όμως ο πατέρας μου δεν αναγνώριζε τα προβλήματα;».

    Απλά λέω ότι οι νέοι άνθρωποι έχουν την τάση να αμφισβητούν και να πειραματίζονται. Ενώ, οι μεγαλύτερη διαθέτουν γνώσης και εμπειρία, γνώσεις για το πώς δουλεύουν τα πράγματα (know how) και εμπειρία ώστε να παίρνουν γρήγορα σωστές αποφάσεις.

    ReplyDelete
  33. "Απλά λέω ότι οι νέοι άνθρωποι έχουν την τάση να αμφισβητούν και να πειραματίζονται."

    Συμφωνώ. Κατάλαβε όμως ότι και οι γηραιότεροι μερικές φορές απλά βαριούνται, οπότε αυτό δεν πρέπει να σε ανησυχεί...

    Πριν από 20 χρόνια μ' άρεσε να κάνω fine tuning στον υπολογιστή μου. Τώρα δεν θέλω να με απασχολεί περισσότερο από μία μέρα κάθε έξι μήνες ("θα το φτιάξω και μετά δεν θα το αγγίξω για τροποποιήσεις για έξι μήνες, απλά θα το χρησιμοποιώ"). Όπως κι εσύ δεν ασχολείσαι με τα ίδια πράγματα όπως περνάνε τα χρόνια...

    "yo man"

    yo bro... έλα εσύ εδώ να προσπαθείς να πηδάς τις crack whores με τα σκουλίκια στο μουνί κι εγώ θα κατέβω μεσόγειο που οι γυναίκες μυρίζουν θάλασσα κι έρωτα. Διότι εγώ είμαι ακόμα με το ελαιόλαδο, ενώ εδώ πέρα από τα επεξεργασμένα σκατά έχουν γίνει όλοι ντροπή της φύσης (κοίτα μόνο τι γράφου, τι λένε και σύγκρινέ τα με την Ευρωπαϊκή αναγέννηση). Ο μέσος άσπρος ή μαύρος Αμερικανός του άσπρου (trailer park) ή μαύρου γκέτο, όταν αρχίσει να πηδάει γίδια, πρόκειται για βελτιωτική αναβάθμιση.

    ReplyDelete
  34. "Πώς μοριοδοτείται η ανεργία;

    Οι μονάδες ανεργίας από 1.000 για τέσσερις μήνες γίνονται 200 και από 50 ανά μήνα για τους τέσσερις μήνες έως ένα έτος, γίνονται 75."

    ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 15-11-09

    Αυτή τη μοριοδότηση της ανεργίας τη βρίσκω σκανδαλώδη και διεφθαρμένη.

    ReplyDelete
  35. ΙΔΟΥ ΚΑΙ Η ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΣΧΟΛΙΟΥ.
    ΄΄΄΄΄΄
    "Μικρή είναι η συμβολή του ΟΑΕΔ στην καταπολέμηση της ανεργίας
    Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΡΩΜΑΝΙΑ* Πρόεδρος του Παρατηρητηρίου Απασχόλησης
    ------
    Φαίνεται ότι έχει αρχίσει η συνειδητοποίηση του μικρού ρόλου που διαδραματίζει ο ΟΑΕΔ στην αντιμετώπιση του διαρκώς διογκούμενου προβλήματος της ανεργίας.

    Επίσης, φαίνεται ότι αρχίζει να γίνεται εμφανής η αναποτελεσματικότητα των τεράστιων κονδυλίων που διατίθενται από κοινοτικούς αλλά και εθνικούς πόρους μέσω ΟΑΕΔ.

    Στην Ελλάδα, η ανεργία μετρείται με δύο διαφορετικές διαδικασίες. Η ΕΣΥΕ χρησιμοποιεί τη δειγματοληπτική έρευνα του εργατικού δυναμικού, ενώ ο ΟΑΕΔ αξιοποιεί τη διαδικασία καταγραφής των ανέργων σε ειδικά μητρώα. Δηλαδή η ΕΣΥΕ μετράει το σύνολο της ανεργίας, ενώ ο ΟΑΕΔ ένα μόνο τμήμα της ανεργίας, δηλαδή τους εγγραφόμενους στον οργανισμό. Κι όμως, από τις μετρήσεις προκύπτει το αδιανόητο: το σύνολο είναι μικρότερο του υποσυνόλου.

    Από τη συνδυαστική διερεύνηση των στοιχείων που προκύπτουν από τις δύο αυτές διαδικασίες μέτρησης μπορούν να συναχθούν εξαιρετικώς δυσάρεστα συμπεράσματα τόσο για την αξιοπιστία και των δύο τρόπων μέτρησης όσο και για την αναποτελεσματικότητα και τη σαφή αποτυχία του ΟΑΕΔ να αντιμετωπίσει την ανεργία στη χώρα μας, παρά την αφθονία των διατιθέμενων στον οργανισμό πόρων.

    Ενα μέρος της ανώμαλης αυτής κατάστασης επιχειρούμε να αποτυπώσουμε με τα παρατιθέμενα δύο διαγράμματα (οι επεξεργασίες οφείλονται στα στελέχη της Διεύθυνσης Πληροφορικής της ΠΑΕΠ Α.Ε.).

    Από το πρώτο προκύπτει ότι η συμβολή του ΟΑΕΔ στις τοποθετήσεις στην αγορά εργασίας έχει μειωθεί ουσιωδώς (από 9.804 τοποθετήσεις τον Οκτώβριο 2005 σε 5.234 θέσεις τον Οκτώβριο 2008).

    Παραλλήλως, καταγράφεται η ανατροπή της σχέσης των τοποθετήσεων μέσω ΟΑΕΔ έναντι της εύρεσης θέσης εργασίας μέσω της ανοιχτής αγοράς (χωρίς οποιαδήποτε ανάμειξη του ΟΑΕΔ, δηλαδή). Μέχρι το 2006 (Οκτώβριος), η εύρεση θέσης εργασίας από την ανοιχτή αγορά υπολειπόταν σημαντική των τοποθετήσεων μέσω του ΟΑΕΔ (2.535 έναντι 9.804 θέσεων το 2005).

    Από το 2006 (Οκτώβριος), όμως, συρρικνώνονται οι θέσεις εργασίας και οι λοιπές τοποθετήσεις του ΟΑΕΔ (13.769 θέσεις εργασίας μέσω της ανοιχτής αγοράς έναντι 8.448 τοποθετήσεων μέσω του ΟΑΕΔ το 2007 (Οκτώβριος) και 8.320 έναντι 5.234, αντιστοίχως, το 2008 (Οκτώβριος).

    Η σημαντικότερη, όμως, διαπίστωση προκύπτει από τη σύγκριση των συνολικώς δημιουργούμενων στην οικονομία νέων θέσεων εργασίας με τις τοποθετήσεις του ΟΑΕΔ. Οπως καταφαίνεται στο ίδιο διάγραμμα, τον Οκτώβριο 2008 δημιουργήθηκαν 64.897 νέες θέσεις εργασίας στο σύνολο ιδιωτικού και δημόσιου τομέα και ο ΟΑΕΔ συνέβαλε στο σύνολο αυτό μόνο με 5.234 τοποθετήσεις (όλες αφορούσαν τον ιδιωτικό τομέα). Βέβαια, από τη σύγκριση αυτή προκύπτει, επίσης, ότι οι νεοδημιουργηθείσες θέσεις εργασίας καλύφθηκαν, κυρίως, από τον δημόσιο τομέα της οικονομίας και, συνεπώς, δεν υπήρξαν αποτέλεσμα κάποιας αυξημένης αναπτυξιακής διαδικασίας της οικονομίας.

    Στο δεύτερο διάγραμμα καταφαίνεται σαφώς η συνεχιζόμενη (μέχρι και σήμερα) ανωμαλία: η εγγεγραμμένη ανεργία (δηλαδή το υποσύνολο) να είναι μεγαλύτερο της συνολικής (εγγεγραμμένης και μη) ανεργίας. Παρόμοιο φαινόμενο δεν καταγράφεται σε καμία άλλη χώρα της Ε.Ε.

    Απεικονίζεται επίσης με σαφήνεια η διαρκώς διευρυνόμενη απόκλιση μεταξύ του συνόλου των εγγεγραμμένων ανέργων στον ΟΑΕΔ και των εξ αυτών δηλούντων ότι δεν επιθυμούν τοποθέτηση σε θέση εργασίας από τον οργανισμό. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο αριθμός των εγγραφόμενων στον ΟΑΕΔ ανέργων που δήλωσαν ότι δεν επιθυμούν την εξεύρεση εργασίας από τον οργανισμό εκτινάχθηκε από το 8% το 2004 σε 31% το 2008 (η διαπίστωση ότι 1 περίπου στους 3 εγγραφόμενους στον ΟΑΕΔ ανέργους δεν θέλει να βρει δουλειά πρέπει να μας προβληματίσει σοβαρώς για τον τρόπο, τη διαδικασία εγγραφής και τελικώς την αξιοπιστία των μητρώων ανεργίας του ΟΑΕΔ). "

    ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 15-11-09

    ReplyDelete
  36. Οι πιό πολλοί που εγγραφονται στον ΟΑΕΔ το κάνουν για να αποκτήσουν το προνόμιο της πολύ υψηλής μοριοδότησης.Καί παράλληλα εργάζονται στη μαύρη αγορά εξασφαλίζοντας και τα επιδόματα απο τον ΟΑΕΔ.
    Η γ700 πρέπει να παλέψει για την διαγραφή αυτής της ΑΣΧΗΜΙΑΣ.Αυτής της νοσογόνου διάταξης του νέου νομοσχεδίου για τις προσλήψεις.

    ReplyDelete
  37. Οι νέοι lefteris ναι θέλουν ευκαιρίες, αλλά αυτές δεν μπορεί να τους τις παράσχει μια γεροντοκρατική, συντεχνιακή και κλειστή αγορά εργασίας η οποία είναι προσαρμοσμένη σε λογικές επετηρίδας και μέχρι να έρθει η σειρά σου ας είναι καλά το σχέδιο Μάρσαλ της οικογένειας. Γι' αυτό και διαγενεακή δικαιοσύνη. Όχι στο μαμακισμό ναι στην οικονομική ανεξαρτησία και τις ευκαιρίες στην αγορά εργασίας.

    ReplyDelete
  38. Κύριε G700, συμφωνώ απόλυτα (μερικές φορές ξεχνάω πώς είναι τα πράματα στην Ελλάδα).

    Γι' αυτό και πολλές φορές προτείνω στους ταλαντούχους νέους να φύγουν στο εξωτερικό, έστω και για "πείραμα".

    Επειδή όμως ακριβώς αυτή η αγορά εργασίας είναι σκέτη μούχλα (την οποία και υιοθετούν και οι νέοι όταν αποκτήσουν μια θεσούλα στη μούχλα), τότε ΔΕΝ πρέπει να ζητάτε από την κυβέρνηση ή τους "φορείς" (sic) να φτιάξουν προγράμματα για τους νέους.

    ReplyDelete
  39. @ mm

    November 15, 2009 8:07 PM

    Είσαι απαράδεκτος και θα σε καταγγείλουμε στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος. Η ανεκτικότητα έχει και τα όρια της.

    ReplyDelete