Το μεταναστευτικό (ως ορφανό πολιτικής) και μία διέξοδος

Εδώ και ένα μήνα παρακολουθούμε με ενδιαφέρον τις κινήσεις του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη στο μεταναστευτικό.

Πρώτα δόθηκε εντολή να μην απελαύνονται οι μετανάστες δεύτερης γενιάς, παιδιά δηλαδή που έχουν γεννηθεί ή μεγαλώσει και ενηλικιωθεί στην Ελλάδα υπό το καθεστώς του προστατευόμενου μέλους, και εκπίπτουν από τη νομιμότητα για τυπικούς μόνο λόγους.

Δεύτερον, απελευθερώθηκαν 1800 κρατούμενοι μη ποινικοί παράνομοι μετανάστες από τα αστυνομικά κρατητήρια.

Τρίτον, εξαγγέλθηκε η τοποθέτηση πολιτισμικών διαμεσολαβητών στα αστυνομικά τμήματα και μελλοντικά διατυπώθηκε η πρόθεση για συμμετοχή και μεταναστών στην αστυνομία.

Τέταρτον, εξαγγέλθηκε η «αποαστυνομικοποίηση» της διαδικασίας του Ασύλου στο ΥΠΕΣ, όπου φυσιολογικά ανήκει η φάση αξιολόγησης των αιτήσεων και η τελική απόφαση.

Πέμπτον, προσκλήθηκε εισαγγελέας για τη διερεύνηση του θανάτου του Πακιστανού υπηκόου κ. Καμράν και δεν περιορίστηκε η έρευνα μόνο στην κλασσική ΕΔΕ και την άφεση αμαρτιών που είθισται αυτή να προσφέρει.

Έκτον, όχι μόνο επετράπη αλλά προστατεύτηκε και από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις η χτεσινή αντιρατσιστική συναυλία στον Άγιο Παντελεήμονα.

Έβδομον, έκλεισε το κολαστήριο της Παγανής, αυτού του κατάπτυστου για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου Χώρου Υποδοχής Μεταναστών στη Μυτιλήνη.

Παρά τις σημαντικές αυτές πρωτοβουλίες, όμως, το Παγκόσμιο Φόρουμ για τη Μετανάστευση και την Ανάπτυξη που διοργανώνεται αυτές τις μέρες στην Ελλάδα, παρουσία σημαντικών πολιτικών προσωπικοτήτων, ακαδημαϊκών και μη κυβερνητικών οργανώσεων απ’ όλο τον πλανήτη, βρίσκει τη χώρα μας χωρίς συγκροτημένη πολιτική στο μεταναστευτικό.

Καταρχάς, το καθ’ ύλην αρμόδιο Υπουργείο για τη μεταναστατευτική πολιτική, το Εσωτερικών, φαίνεται να αντιλαμβάνεται το ρόλο του αποκλειστικά ως διοργανωτή και μόνο του Global Forum. Μέχρι στιγμής δεν έχει προβεί σε ένα στοιχειώδες follow up των αυτονόητων πρωτοβουλιών του Προστασίας του Πολίτη με αποτέλεσμα τα θέματα να μένουν στον αέρα.

Τι σημασία έχει μια απόφαση μη απέλασης των μεταναστών δεύτερης γενιάς μακροπρόθεσμα, όταν δε λύνεται μια και καλή το θέμα της νομιμότητας των παιδιών αυτών, όπως επίμονα ζητάει και ο Συνήγορος του Πολίτη.

Τι σημασία έχει η εξαγγελία για μεταφορά του Ασύλου, όπου σημειωτέον μας κατακρίνει ολόκληρη η διεθνής κοινότητα για την πρακτική μας να παρεμποδίζουμε την πρόσβαση στις αιτήσεις, όταν ο βασικός πρωταγωνιστής της νέας διαδικασίας τηρεί σιγή ιχθύος;

Τι σημασία έχει το κλείσιμο της Παγανής, όταν το καθ’ ύλην αρμόδιο Υπουργείο δεν αναλαμβάνει να φτιάξει το στοιχειώδες, δηλαδή εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας των ΕΧΠΑ, πόσο μάλλον να αναβαθμίσει τους υπάρχοντες χώρους υποδοχής και να δημιουργήσει νέους ακολουθώντας τα καλύτερα πρότυπα του εξωτερικού;

Εάν σκεφτεί κανείς ότι στο Αιγαίο υπάρχει ένα μικρό Σάμινα κάθε βδομάδα και στα νησιά λειτουργούν πολλά μικρά οιωνεί γκουαντάναμο. Εάν αναλογιστεί κανείς τις εντάσσεις που δημιουργούνται στον αστικό ιστό από την γκετοποίηση, προϊόν τόσο της παράνομης μετανάστευσης, όσο επίσης και της ατελούς ένταξης των νόμιμων μεταναστών στην κοινωνία και την ομαλή οικονομική ζωή, τότε γρήγορα θα αντιληφθεί ότι απαιτείται άμεση δράση, χωρίς χρονοτριβές.

Η διέξοδος σε στρατηγικό επίπεδο είναι μία. Να δημιουργηθεί μια νέα αρχιτεκτονική στο μεταναστευτικό με δύο κεντρικούς βραχίονες: α) έναν ενιαίο πολιτικό και διοικητικό κέντρο υπό το ΥΠΕΣ, το οποίο θα χαράσσει πολιτική και θα την εφαρμόζει με τη συνδρομή και των συναρμόδιων υπουργείων Υγείας, Απασχόλησης, Προστασίας του Πολίτη και ΥΠΕΞ. Υπενθυμίζουμε ότι υπό το πρίσμα αυτής της λογικής το ΠΑΣΟΚ είχε δεσμευτεί προεκλογικά για δημιουργία γενικής γραμματείας μετανάστευσης. Έχασε όμως την ευκαιρία να τη δημιουργήσει κατά τη φάση του σχηματισμού κυβέρνησης και αλλαγής της δομής των υπουργείων. β) ένα ενιαίο επιχειρησιακό κέντρο με τη διακλαδική συνεργασία Λιμενικού Σώματος και ΕΛΑΣ υπό το Προστασίας του Πολίτη. Αυτό βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη.

Δεν ανακαλύπτουμε εδώ την πυρίτιδα. Υπενθυμίζουμε απλώς στην κυβέρνηση ότι έτσι όπως χειρίζεται το ζήτημα, αποσπασματικά και χωρίς σχέδιο, μπορεί μεν να ανακουφίζει προσωρινά κάποιους ανθρώπους, ωστόσο δε λύνει το πρόβλημα μακροπρόθεσμα. Έτσι το μεταναστευτικό θα συνεχίσει να αποτελεί μια καθημερινή κρίση. Κρίση ασφάλειας, κρίση ανθρωπιστική. Το μεταναστευτικό ως ορφανό πολιτικής. Αυτό θέλουμε;