Η συζήτηση που δεν γίνεται στη ΝΔ

Στις 4 Οκτωβρίου, η ΝΔ υπέστη μια συντριπτική, χωρίς ιστορικό προηγούμενο εκλογική ήττα από το ΠΑΣΟΚ. Οι πολίτες, ακόμα και ένα μεγάλο τμήμα των παραδοσιακών ψηφοφόρων της συντηρητικής παράταξης της γύρισαν κυριολεκτικά την πλάτη. Γιατί;

Σίγουρα όχι για τους λόγους τους οποίους υπαινίσσονται τα στελέχη της, μικρά και μεγάλα, τα οποία ξημεροβραδιάζονται στις τηλεοράσεις, βγάζοντας τα εσωψυχά τους για το αν το εκλεκτορικό σώμα θα είναι η βάση ή το έκτακτο συνέδριο, αν ο Καραμανλής θα μείνει να εγγυηθεί τη διαδοχή ή όχι, και αν τα πρόσωπα που χρεώνονται σε προσωπικό πολιτικό επίπεδο τον τιτανικό, πχ Παυλόπουλος, θα μείνουν ή θα φύγουν.

Καλό και χρήσιμο για όλους θα ήταν, αντί τα στελέχη να αυτομαστιγώνονται, να κάτσουν κάτω και να κάνουν μια σοβαρή πολιτική συζήτηση τόσο σε επίπεδο ιδεολογίας όσο και πολιτικών, αλλά και να αξιολογήσουν με θάρρος την κυβερνητική νοοτροπία των παρελθόντων ετών. Εάν το κάνουν θα αντιληφθούν τα εξής δομικά προβλήματα που οδήγησαν στην ήττα.

Πρώτον, η Νέα Δημοκρατία, ως κυβέρνηση, μεταλλάχτηκε ιδεολογικά σε μία κεντρώα σούπα, αποχωρώντας τόσο από το συντηρητικό της πυρήνα, όσο και από το χώρο της φιλελεύθερης κεντροδεξιάς. Ο μεσαίος χώρος έγινε το ιδεολογικό περιτύλιγμα και η καραμέλα του στρογγυλού πολυσυλλεκτικού κυβερνητικού λόγου θέτοντας και τη βάση για αδράνεια σε όλα τα μεγάλα ζητήματα.

Δεύτερον, οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν υπήρξαν αποτυχημένες.

Σε ό,τι αφορά τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται στην παιδεία, το ασφαλιστικό και την υγεία, ήταν όλες παραμετρικού τύπου, δηλαδή μικρομερεμέτια και φτιασιδώματα εντός του υπάρχοντος status quo. Όταν το αναλογιστικό έλλειμμα των ταμείων ανέρχεται στο 360 δις ευρώ, η κοινωνία σου λέει κάνε κάτι, κι εσύ ασχολείσαι με αλλαγές ήσσονος σημασίας που δε σου εξοικονομούν παρά 11 δις σε βάθος χρόνου, ε τότε είσαι άξιος της μοίρας σου.

Στο θέμα της νέας γενιάς, πολύ απλά δεν υπήρξαν πολιτικές, παρά μόνο κάποιες διάσπαρτες επικοινωνιακές αναφορές στη γενιά των 700 ευρώ.

Σε ότι αφορά το μίγμα της οικονομικής πολιτικής, ενώ ακολουθήθηκε με θρησκευτική ευλάβεια μια νεοφιλελεύθερη λογική στο φορολογικό, η οποία τσάκισε τους μικρούς χωρίς σημαντικά επενδυτικά αποτελέσματα, στο δημοσιονομικό κομμάτι επικράτησε ένας λαϊκισμός του τύπου «Τσοβόλα δώστα όλα», μόνο που αυτή τη φορά καλύφτηκε με μαεστρία κάτω από το δόγμα της ήπιας προσαρμογής. Το αποτέλεσμα; Πλήρης δημοσιονομική εκτροπή.

Και φυσικά η περιβόητη επανίδρυση του κράτους, εκτός του ότι κατέστη φαυλίδρυση με τα μπλε παιδιά να ψάχνουν είσοδο από την πίσω πόρτα στο Δημόσιο, επί της ουσίας έμεινε στα συρτάρια των υπαλλήλων του κράτους στους οποίους εμμέσως πλην σαφώς είχε σταλεί το μήνυμα να μην εφαρμόζουν τη Διοίκηση με Στόχους και τις αρχές του νέου δημόσιου μάνατζμεντ ως έχει ψηφιστεί από το 2003 και ως πρέπει για να εκσυγχρονιστεί η δημόσια διοίκηση.

Σε ότι αφορά τον τομέα της ασφάλειας, κομβικό ζήτημα και καθολικό αίτημα της ελληνικής κοινωνίας, τα γεγονότα μίλησαν από μόνα τους με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο. Από τις φωτιές στην Πάρνηθα και την Ηλεία, στα Δεκεμβριανά και τέλος τις φωτιές μέσα στον αστικό ιστό της ΒΑ Αττικής. Πως λοιπόν να κερδίσει εκλογές ένα κόμμα που το μόνο που κατάφερε μέσα σε πέντε χρόνια είναι να αλλάξει το ανάγλυφο της Ελλάδας μετατρέποντας το χρώμα του σε γκρι σταχτί;

Τρίτον, η ΝΔ συνετρίβει ηθικά. Το κόμμα του σεμνά και ταπεινά έγινε το κόμμα του σεμνά και μετρητά. Έχοντας απωλέσει πλέον την ηθική της υπεροχή, ήταν θέμα χρόνου να βυθιστεί κάτω από το βάρος των συσσωρευμένων αδιεξόδων που η πολιτική της δημιούργησε στο κράτος και την οικονομία, και επέτεινε η παγκόσμια οικονομική κρίση.

Για όλα αυτά πρέπει να γίνει συζήτηση σε βάθος στη ΝΔ. Με θάρρος και ειλικρίνεια. Χωρίς να ψάχνουν αποδιοπομπαίους τράγους και χωρίς να κολλάει το πράμα στα οργανωτικά.