Μαύρο σε κυβέρνηση και αντι-ευρωπαϊστές

Της G700

News Time*

Στις 7 Ιουνίου θα πραγματοποιηθεί η έβδομη εκλογική αναμέτρηση στην ιστορία για την ανάδειξη των βουλευτών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Περίπου 400 εκατομμύρια Ευρωπαίοι πολίτες ψηφίζουν για τους 736 ευρωβουλευτές που συγκροτούν το μοναδικό ευρωπαϊκό θεσμό στον οποίο οι πολίτες συμμετέχουν άμεσα. 9.866.913 Έλληνες, από τους οποίους οι 110.562 για πρώτη φορά, θα κληθούν να αποφασίσουν για τους 22 βουλευτές που επιθυμούν να τους εκπροσωπήσουν την επόμενη πενταετία στο Ευρωκοινοβούλιο.

Η συμμετοχή στις εκλογές δεν είναι δικαίωμα. Είναι υποχρέωση. Διότι μόνο οι πολίτες μπορούν να διαφυλάξουν το ηθικό κύρος της δημοκρατίας, ιδιαίτερα μέρες που είναι. Και η αναμέτρηση έρχεται σε μία συγκυρία κρίσιμη. Η οικονομική κρίση καθιστά αυτές τις ευρωπαϊκές εκλογές περισσότερο εθνικές από συνήθως, καθώς οι ψηφοφόροι στρέφονται στις κυβερνήσεις τους και ζητούν λύσεις.

Το διακύβευμα, όμως, είναι ευρωπαϊκό. Το μπλοκάρισμα της οδηγίας για το 65ωρο, η τροποποίηση της πρότασης της Επιτροπής για τα πνευματικά δικαιώματα των μουσικών κομματιών, το μπλοκάρισμα του νομοθετικού πακέτου για τις τηλεπικοινωνίες και η προστασία της πρόσβασης στο Internet ως θεμελιώδους δικαιώματος σε σχέση με το ζήτημα του παράνομου downloading και τον νόμο που πέρασε ο Σαρκοζύ, η οδηγία REACH για τα χημικά, όλα αυτά δείχνουν πόσο άμεσα επηρεάζουν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και ειδικά το Κοινοβούλιο την καθημερινότητά μας.

Ταυτόχρονα, κι επειδή τα παραπάνω θέματα ανήκουν στην παρελθούσα κοινοβουλευτική περίοδο, πρέπει να έχουμε κατά νου ότι την επόμενη πενταετία θα ληφθούν αποφάσεις για σειρά κρίσιμων για την καθημερινότητά μας ζητημάτων. Αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, απασχόληση, ενεργειακή ασφάλεια, νόμιμη μετανάστευση, αστυνομική συνεργασία των κρατών, πολιτική για τον τουρισμό. Μάλιστα, με την κύρωση της Συνθήκης της Λισσαβόνας από τους Ιρλανδούς τον Οκτώβριο, το Ευρωκοινοβούλιο ενισχύει τις νομοθετικές εξουσίες του σε όλα σχεδόν τα ζητήματα ευρωπαϊκής πολιτικής και γίνεται συνομοθέτης με το Συμβούλιο, το οποίο εκφράζει τις θέσεις των εθνικών κυβερνήσεων.

Γι’ αυτό, καθώς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δυναμώνει θεσμικά, αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο να καταντήσει "πολιτική σκιά" λόγω της έλλειψης ενδιαφέροντος από την πλευρά των πολιτών. Έχουμε και εμείς ευθύνη. Να ενημερωνόμαστε και να συμμετέχουμε. Και πρέπει όλοι να ρίξουμε την ψήφο. Η παραλία μπορεί να περιμένει.

Ποιον, όμως, να ψηφίσουμε;

Για τη G700, βασικό κριτήριο πολιτικής προτίμησης είναι η ενσωμάτωση της ατζέντας της διαγενεακής δικαιοσύνης στο πολιτικό πρόγραμμα ενός κόμματος, και η αναγνώρισή της ως βασικής συνιστώσας της κοινωνικής δικαιοσύνης. Συγκεκριμένα, είναι η ατζέντα των επισφαλών νέων εργαζόμενων (πρεκαριάτου) και του εργασιακού ζητήματος συνολικά, της αντιμετώπισης του εκρηκτικού δημοσιονομικού προβλήματος, της μεταρρύθμισης του ασφαλιστικού συστήματος, της αντιμετώπισης του οικολογικού ελλείμματος και της πράσινης ανάπτυξης, της ποιοτικής αναβάθμισης των συλλογικών αγαθών.

Προφανώς, και αυτό είναι απόλυτα λογικό, δεν υπάρχει κάποιο κόμμα το οποίο να εκπροσωπεί αυτή τη στιγμή το σύνολο της συγκεκριμένης ατζέντας με ιδεολογική καθαρότητα και σαφήνεια προγραμματικών θέσεων. Ούτε θα περιμέναμε ποτέ κάτι τέτοιο. Και η WWF αναπτύσσει την ατζέντα της, χωρίς να προσδοκά ότι αυτή θα υιοθετηθεί εξ’ ολοκλήρου. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι ο κάθε πολιτικός φορέας διαθέτει επιμέρους δυνατά σημεία ανάλογα με τις πολιτικές και ιδεολογικές του προτεραιότητες. Οι Οικολόγοι-Πράσινοι και το ΠΑΣΟΚ αναπτύσσουν με ένταση και επιμονή την ατζέντα της πράσινης ανάπτυξης, ο ανανεωτικός ΣΥΝ και ένα τμήμα του ΠΑΣΟΚ τοποθετούν το ζήτημα του πρεκαριάτου στην ευρωπαϊκή του διάσταση, η Φιλελεύθερη Συμμαχία δε μασάει τα λόγια της σε δημοσιονομικό και ασφαλιστικό, το νέο κόμμα των Δημοκρατικών έχει αναπτύξει μια μετα-μεταπολιτευτική πολιτική αφήγηση όπου σημαντικό ρόλο σ’ αυτή παίζει η αναδιανομή ευκαιριών και πόρων υπέρ των νέων.

Υπάρχουν, όμως, και δυνάμεις οι οποίες σίγουρα δε χωράνε στο κάδρο της φετινής ψήφου. Είναι η κυβέρνηση που κατέστησε την Ελλάδα ξανά μαύρο πρόβατο στην ΕΕ λόγω δημοσιονομικού, καθώς και όλοι οι αντι-ευρωπαϊστές. Όχι αυτοί που παλεύουν για μια «άλλη» Ευρώπη εντός της ΕΕ, αλλά εκείνοι που θεωρούν ότι η ΕΕ είναι από την κούνια της ταξική και κοινωνικά άδικη, αγνοώντας επιμελώς το γεγονός ότι εάν σήμερα η Ελλάδα δεν ήταν κομμάτι των ευρωπαϊκών θεσμών, θα είχε καταντήσει θεσμικά και οικονομικά «Ζιμπάμπουε».

*Το παρόν post δημοσιεύτηκε στη νέα ηλεκτρονική ειδησεογραφική ιστοσελίδα News Time