Friday, August 3, 2007

Young Adults Fastest-Growing Group of Uninsured

By Brian Wolly

Keith Brooks, a 22-year-old journalism major at the University of Kentucky, has not had health insurance for the last three years, but that fact doesn't keep him up at night.

"In all honesty, I've never really thought about [health care]," he said. "I haven't been sick, so I haven't had to use it."

Brooks' situation is not unusual. Adults between the ages of 19 and 29 make up the fastest-growing group of uninsured Americans, according to a 2006 study by the health policy research foundation the Commonwealth Fund. Nearly a third of these young adults -- more than 13 million people -- are uninsured.

Age limits in coverage
The age at which young adults lose their health insurance varies -- often by their or their parents' socioeconomic status.

Teenagers from families covered by Medicaid or one of the State Children's Health Insurance Programs lose their coverage at 19, when the government considers them adults. According to the Commonwealth Fund report, 54 percent of young adults living below the federal poverty line are uninsured, and 42 percent of young adults living just above that level are uninsured. Overall, 70 percent of the uninsured in the 19-to-29 age group come from families living in poverty.

On the other hand, young adults who are covered under their parents' employer-provided plans can usually remain covered until they turn 23 years old -- as long as they attend college. Nearly 60 percent of employers will only insure their employees' adult dependent children if the children are students, according to the Commonwealth Fund study.

So, much as the income gap between college graduates and high school graduates has increased in recent years, a similar chasm is emerging in health care coverage. According to the Agency for Health Care Policy and Research, nearly 78 percent of full-time students have health insurance, while only 46 percent of young adults who are not students are covered.

Of course, not all students have coverage either. Brooks started his collegiate career at Ohio State University, where students are required to show proof of health insurance or subscribe to one of the school's plans. For the 2006-7 academic year, the premiums for OSU's comprehensive plan are $683 for one semester; the basic plan costs $187 per academic year.

But at Kentucky, there is no health insurance requirement. "I just really prefer not to pay any sort of amount until after I graduate," said Brooks. "I'd rather be covered fully. [The basic plan] doesn't cover you for hospital stays, so it is pretty limited."

Ryan Speaker, a 21-year-old senior at Colorado State University, also opted out of a health insurance plan because of the cost. Although he looked into subscribing to his school's plan, he considered it too expensive at $650 a semester, and not nearly comprehensive enough to meet his expectations.

"My situation is -- that $650 I need for rent and food and things I need to live," said Speaker. "It's either an extra month of rent, or accidental coverage. I try to be mindful of washing my hands during flu season and do the preventive things I can in the meantime."

Once students graduate, meanwhile, they face a new potential set of challenges: low-paying and short-term jobs that may not provide health insurance. Young adults frequently go without health insurance for months at a time once they are done with school, according to Sara Collins, the assistant vice president of the Commonwealth Fund.

"The likelihood of being covered is the probability of getting a job," said Collins. "The fastest growing uninsured rates are among the 23-24-year-old recent graduates. ... It's a very transitional part of life where you are in and out of different places."

Brooks acknowledged this new reality, saying that he would like to have coverage when he gets a job, and "it'd be unfortunate if they didn't offer any sort of plan," however, "it wouldn't be a deal-breaker."

Public and private efforts
Recognizing a growing problem, private health insurance companies have in recent years begun to develop less expensive health insurance plans to cater to young adults.

Two years ago, Wellpoint, a health network associated with the Blue Cross Life and Health Insurance Co., conceived the Tonik health care plan, an individual plan targeted to young adults.

Jude Thompson, the president of individual products at Wellpoint, said that his company's research found "young invincibles" and "mature mavericks" were an untapped market of the uninsured. Seventy percent of eventual Tonik subscribers were previously uninsured.

"Younger people really wanted to say 'let me see the benefits, find out if this is a good value,'" said Thompson.

Currently available in six states, Tonik's Web site offers three levels of coverage, for the "thrill seeker," the "part-time daredevil" and the "calculated risk taker." Elsewhere on the site, there are details of the costs of various emergency procedures, from a burst appendix ($48,151) to an air lift ambulance ($8,928) to "You landed wrong. Really wrong" -- which in Tonik-speak means a fractured ankle, and a compound fracture of the tibia and fibula ($101,790).

Thompson described his company's pitch to young adults as almost as important as the actual content of the plan. "If you have a person who hasn't had much more than a cold in your life, [you] have to make sure they understand the true cost of this product."

On a government level, some states have looked to lower the number of young adults who are uninsured by raising the age at which parents' insurance plans can drop dependent children. New Jersey, for instance, implemented a law in 2006 that extended the age of dependency to 30. Other states, including Massachusetts, Colorado and New Mexico, extended the age to 25 in laws that allow even non-students to remain on their parents' plans.

According to Sara Collins at the Commonwealth Fund, most of the plans raised as a national solution to the uninsured problem contain provisions for this demographic. For example, Sen. John Kerry, D-Mass., introduced a bill specifically aimed to extend the age of dependency to 20, and Rep. Vic Snyder, D-Ark., and Sen. Blanche Lincoln, D-Ark., coordinated a bill to extend the age to 23.

Το άρθρο του Brian Wolly δημοσιεύτηκε ηλεκτρονικά στο πλαίσιο έρευνας με θέμα "Οι ανασφάλιστοι των ΗΠΑ" (The Uninsured in America) που παρουσίασε το Online News Hour του PBS.

43 comments:

  1. Ο νόμος Ρέπα και το νέο πρόγραμμα τού ΠΑΣΟΚ αξίζουν ιδιαίτερης προσοχής.Είναι οι μόνες μέχρι τώρα σοβαρές προτάσεις που μπορούν να αποτελέσουν τη βάση για σοβαρή συζήτηση στο ασφαλιστικό.
    Χρειαζόμαστε ένα ΕΝΙΑΙΟ ΚΑΙ ΚΑΘΟΛΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΆΛΙΣΗΣ στηριζόμενο στη τριμερή χρηματοδότηση(κράτος,εργοδότες,εργαζόμενοι).
    ΟΥΔΕΙΣ ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΚΟΥΝΙΑ ΤΟΥ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ.
    Την ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΉ ΕΙΣΦΟΡΆ ΤΩΝ ΑΝΈΡΓΩΝ ΤΗ ΠΛΗΡΏΝΕΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΕΝΟΣ ΤΑΜΕΙΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΏΝΕΙ ΧΡΗΜΑΤΑ ΕΙΔΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΚΟΠΟ ΑΥΤΟ.
    Αυτή είναι η πολιτική κατεύθυνση για την οποία πρέπει να παλαίψουν όλοι οι νέοι και να μην επιτρέψουν το ασφαλιστικό σύστημα να μετατραπεί σε τεχνοκρατικό ζήτημα.
    ΚΟΙΝΩΝΊΑ ΚΑΙ ΚΡΆΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΎΝ ΝΑ ΕΓΓΥΗΘΟΎΝ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΊΑ ΕΝΌΣ ΤΈΤΟΙΟΥ ΣΥΣΤΉΜΑΤΟΣ ΑΠΛΆ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΛΟΓΟ ΥΠΑΡΞΗΣ.

    ReplyDelete
  2. TO TAMEIO ΠΟΥ ΘΑ ΣΥΣΤΑΘΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΛΎΠΤΕΙ ΤΙΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΣΦΟΡΕΣ ΤΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ ΘΑ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΑ ΕΣΟΔΑ ΤΟΥ -ΚΥΡΙΩΣ-ΣΕ ΕΝΑ ΦΟΡΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΒΡΑΧΥΠΡΟΘΕΣΜΩΝ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΑΚΩΝ ΣΥΝΑΛΛΑΓΩΝ.

    ReplyDelete
  3. Οι προτάσεις των κομμάτων για το ασφαλιστικό είναι ανύπαρκτες, αποσπασματικές και άτολμες και εξυπηρετούν τα συμφέροντα των παλιότερων γενεών. Αυτά που λέει το ΠΑΣΟΚ, περί ταμείων κλπ, είναι μηχανισμοί διαχείρισης της μετάβασης του συστήματος συντάξεων από ένα σύστημα σ' ένα άλλο, όμως δεν μας λέει σε ποιο.

    Το ΠΑΣΟΚ καλά θα κάνει να βάλει καλά στο μυαλό του ότι χωρίς πρόταση για το ασφαλιστικό δεν πάει πουθενά. Ειδικά όταν ακόμα και για το νόμο Ρέππα (ενοποιήσεις ταμείων κλπ) που το ίδιο ψήφισε, βγαίνει και κάνει αντιπολίτευση αντί να βοηθάει στην εφαρμογή του.

    ReplyDelete
  4. το ταμείο αυτό δεν είναι λύση είναι ένα απλό χρηματοδοτικό εργαλείο α λα μίμης ανδρουλάκης. Θεμιτό αλλά απόλυτα ανεπαρκές.

    ReplyDelete
  5. Το ασφαλιστικό σύστημα δεν μετετρέπεται σε τεχνοκρατικό ζήτημα. Είναι πρωτίστως πολιτικό. Θα πληρώσουν οι παλιότεροι το κομμάτι που τους αναλογεί ή θα βγαίνουν νωρίς στη σύνταξη έχοντας ασφαλιστεί μόλις για 20 χρόνια και εισφοροδιαφεύγοντας για άλλα 20 σε αγαστή συνεργασία με τους εργοδότες;

    ReplyDelete
  6. σε κάθε περίπτωση αναγνωριζουμε ότι:

    α. ο νόμος Ρέππα ήταν ένας καλός νόμος που μεσοπρόσθεσμα στηρίζει το ασφαλιστικό και πρέπει να εφαρμοστεί, όμως δεν εφαρμόζεται από την Κυβέρνηση ενώ έχει μια χλιαρή στήριξη από το ΠΑΣΟΚ και ειδικά τους συνδικαλιστές

    β. η παρούσα κυβέρνηση δεν διαθέτει πρόταση για το ασφαλιστικό,

    γ. το ΚΚΕ είναι το μόνο που διαθέτει πρόταση έστω και εξωπραγματική,

    δ. το ΠΑΣΟΚ κάτι πάει να προτείνει, αλλά ακόμα αμφιταλαντεύεται και φυσικά κατέληξε να προτείνει εργαλεία χρηματοδότησης της μετάβασης σε ένα άλλο μοντέλο χωρίς το μοντέλο

    ReplyDelete
  7. Τέλος και για να μην αδικούμε κανέναν ένα αξιόλογο στοιχείο στο πρόγραμμα είναι η αποσύνδεση των προνοιακών παροχών από τις συντάξεις. Άλλο η ασφάλιση άλλο η κοινωνική πρόνοια. Αυτό το κόλπο το μεταπολιτευτικό-μεσογειακό να πληρώνονται οι κοινωνικές παροχές (και άλλα) από τα ταμεία σύνταξης να τελειώνει.

    ReplyDelete
  8. Το ασφαλιστικό θέλει πολύ συζήτηση κι αυτή δυστυχώς δε γίνεται, γιατί τσούζει. Γιατί ένας νέος να δουλεύει μαύρος επειδή τα ασφάλιστρα είναι ακριβά; Γιατί ένας νέος να πληρώνει κάποιον που δεν έχει πληρώσει στη ζωή του εισφορές; Γιατί ένας νέος να παίρνει λιγότερο διαθέσιμο εισόδημα επειδή το 35-40% του μισθού πάει σε ασφάλιστρα;

    Παλιά λέγανε για αλληλεγγύη των γενεών. Δηλαδή ενοούσαν στήριξη της τρίτης ηλικίας από τους νέους, απ' αυτούς που ήταν περισσότεροι και δουλεύαν. Τώρα χρειάζονται στήριξη οι νέοι, αυτοί είναι η ευπαθής κοινωνική ομάδα, αυτοί που είναι λιγότεροι αριθμητικά, άνεργοι ή ημιαπασχολούμενοι. Σήμερα μιλάμε για διαγενεακή δικαιοσύνη. Βάλτε το καλά στο μυαλό σας.

    ReplyDelete
  9. Θα το μελετήσουμε με προσοχή και θα σου πούμε.

    ReplyDelete
  10. 1) υποθέτω οτι αυτό που εννοείτε είναι οτι όποιος είναι σε συντάξιμη ηλικία, δεν έχει πληρώσει ποτέ στη ζωή του εισφορές. Υπεργενίκευση παιδιά. Σταλινικό ακούγεται.

    2) Το "Γιατί ένας νέος να δουλεύει μαύρος επειδή τα ασφάλιστρα είναι ακριβά" και το "γιατί ένας νέος να παίρνει λιγότερο διαθέσιμο εισόδημα επειδή το 35-40% του μισθού πάει σε ασφάλιστρα" είναι δύο αντίθετα πράγματα. Τι προτείνετε, ανασφάλιστη εργασία; Οκ. Και όταν μεγαλώσει, πως θα ζεί; Προφανώς θα δουλεύει μέχρι να πεθάνει, έτσι;

    3)Αν λοιπόν καταργηθούν οι ασφαλιστικές εισοφρές, πως θα ζήσει η τρίτη ηλικία; Αυτό που απαντάτε είναι "έχουν κλεψει εισφορές". Δεν είναι απάντηση. Πείτε ευυθέως και σε απλά ελληνικά τι προτείνετε.

    4) Η κατάργηση των ασφαλιστικών εισφορών είναι τεράστιο όφελος για τους εργοδότες. Γιατί τους τα χαρίζετε; Ο παραγόμενος πλούτος αυξάνεται συνεχώς και οι θέσεις εργασίας είναι διαρκώς λιγότερες και χειρότερες. Όσο περισσ΄τοερη ανάπτυξη, τόσο πιο΄έντονη κοινωνική οπισθοδρόμηση. Οι εργόδότες δεν πρέπει να συμβάλλουν στην κοινωνική ευημερία; Μόνο η παλιότερη γενιά πρέπει να πληρώσει;

    ReplyDelete
  11. pyrman το πρόβλημα είναι ότι η Κυβέρνηση δεν θέλει να ακούσει για ασφαλιστικό. το ΕΚΑΣ μετράει τώρα μπας και δώσει κανά ψίχουλο προς τις εκλογές. τι να πεις; καλά λες ότι "ο νόμος Ρέπα και το νέο πρόγραμμα τού ΠΑΣΟΚ αξίζουν ιδιαίτερης προσοχής". τι άλλο να αξίζει; εντάξει οι φιλελεύθεροι κατέθεσαν το δικό τους "εξωπραγματικό", το ΚΚΕ λέει τα δικά του "εξωπραγματικά" όπως τα χαρακτηρίζουν κι οι Τζι. Η νδ ακόμα κάνει μελέτες.

    ReplyDelete
  12. Πρέπει να μιλάμε για έφηβους μέχρι τα 30, και για αυτόνομους ενήλικες από τα 40. Για τρίτη ηλικία πρέπει να μιλάμε τουλάχιστον από τα 70. Αυτός ο διαχωρισμός αφορά τους γόνους δυτικών baby boomers.

    Υπάρχει κι άλλη κατηγορία ανθρώπων: των μεταναστών, αυτών που προέρχονται από μειονεκτικές, πληθυσμιακά, οικονομικά και κοινωνικά, ομάδες. Γιαυτούς, η εφηβία σχεδόν εξαφανίζεται. Η τρίτη ηλικία δε εμφανίζεται πολύ πιο νωρίς, λόγω κατά κανόνα μακροχρόνιας ανθυγιεινής εργασίας.

    ReplyDelete
  13. ΤΙ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ?

    1. Ένα ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΟ ταμείο για όλους τους Έλληνες

    Προτείνουμε τη σταδιακή συγχώνευση όλων των ταμείων κοινωνικών ασφαλίσεων σε ένα συνταξιοδοτικό ταμείο για όλους τους Έλληνες, με ενιαία νομοθεσία, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι όλοι οι ασφαλισμένοι θα έχουν τα ίδια ασφαλιστικά δικαιώματα και τις ίδιες ασφαλιστικές υποχρεώσεις.

    Όλοι γνωρίζουμε, και το επιβεβαιώνουν και οι Εκθέσεις του ΟΟΣΑ και της ΕΕ, ότι το ελληνικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης εμπεριέχει τις περισσότερες και μεγαλύτερες ανισότητες τόσο μεταξύ των ταμείων per se όσο και μεταξύ των ασφαλισμένων.

    Η πραγματικότητα αυτή αντανακλάται στις τεράστιες διαφορές που υπάρχουν μεταξύ κορυφαίων κοινωνικών ταμείων, όπως το ΙΚΑ, τα συνταξιοδοτικά ταμεία των ΔΕΚΟ, των Τραπεζών και του Δημοσίου, και οφείλεται στη διαχρονική συσσώρευση επιμέρους ρυθμίσεων καθώς και την ενσωμάτωση κανόνων ειδικής συνταξιοδοτικής μεταχείρισης για ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων.

    Η πρόταση για ένα συνταξιοδοτικό ταμείο για όλους τους Έλληνες, εκτός από δίκαιη, είναι και οικονομικά ορθολογική, διότι απορροφά το σύνολο των κοινωνικών πόρων που διαθέτουν τα ασφαλιστικά ταμεία και δημιουργεί έναν ενιαίο «εθνικό κουμπαρά» για τη χρηματοδοτική στήριξη των συντάξεων.

    Η πρόταση για ένα συνταξιοδοτικό ταμείο για όλους τους Έλληνες, αν και αρχικά φαντάζει ριζοσπαστική και ανέφικτη, παρόλα αυτά διαθέτει κοινό έδαφος τόσο με τη λογική του νόμου Ρέππα, σύμφωνα με τον οποίο ενθαρρύνεται η συγχώνευση ομοειδών ασφαλιστικών φορέων, όσο και με την ιδέα που διέρρευσε πρόσφατα από πλευράς Κυβέρνησης για κοινή διοίκηση σε όλα τα ταμεία.

    ReplyDelete
  14. 2. ΕΛΕΥΘΕΡΗ έξοδος από την εργασία με ΑΝΤΑΠΟΔΟΤΙΚΟΥΣ όρους.

    Είναι ευρέως γνωστό, αν και όχι ευρέως αποδεκτό, ότι η αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης έχει οριακή επίδραση ως προς την επίλυση του ασφαλιστικού προβλήματος. Συνεπώς δεν αποτελεί λύση.

    Αυτό δεν αποτελεί δική μας αυθαίρετη διαπίστωση. Το λένε δύο εκ διαμέτρου αντίθετοι στις απόψεις και το μέγεθος τους οργανισμοί, όπως χαρακτηριστικά είναι ο ΟΟΣΑ από τη μία και η ΓΣΕΕ με την ΠΟ.ΠΟ.Κ.Π. από την άλλη.

    Κατά την άποψή μας, άποψη την οποία διατυπώνουν τόσο τα συνδικάτα όσο και οι εγχώριοι ασφαλιστικοί οργανισμοί, στην Ελλάδα σήμερα δεν υπάρχει πρόβλημα χαμηλού ορίου συνταξιοδότησης, αλλά χαμηλού χρόνου ασφάλισης.

    Σύμφωνα με στοιχεία της ΠΟ.ΠΟ.Κ.Π. το 48% όσων συνταξιοδοτήθηκαν το 2003 έχουν ασφαλιστικό χρόνο μικρότερο από 20 έτη. Ταυτόχρονα συνεχίζει να αυξάνεται ο αριθμός των συνταξιοδοτήσεων με μειωμένη σύνταξη, με αποτέλεσμα την περαιτέρω επιδείνωση της σχέσης ασφαλισμένων – συνταξιούχων. Για το 2005 ο αριθμός αυτής της κατηγορίας των συνταξιοδοτηθέντων από κάθε Ταμείο φαίνεται να αυξάνεται σημαντικά σε σχέση με το 2004. Μάλιστα σε ορισμένα Ταμεία του ευρύτερου Δημόσιου τομέα φθάνει και το 70%.

    Είναι η τρίτη φορά που ζούμε αυτό το φαινόμενο μέσα στα τελευταία 15 χρόνια. Οι δυο προηγούμενοι περίοδοι με μεγάλη αύξηση του αριθμού συνταξιοδοτήσεων ήταν μεταξύ 1990-1992 και 1997-1998.

    Παράλληλα πρέπει να επισημανθεί ότι εάν οι συντάξεις όσων φεύγουν νωρίς είχαν υπολογιστεί με ανταποδοτικό τρόπο ή με όρους κεφαλαιοποίησης, θα έπρεπε το ποσό της σύνταξης να είναι στο 60% περίπου των σημερινών καταβαλλόμενων συντάξεων.

    Η άποψή μας είναι σαφής.

    Όταν καυτηριάζουμε τη γενιά των μεσηλίκων, και λέμε ότι είναι άδικη ως προς τη διαχείριση του ασφαλιστικού απέναντι στις επόμενες γενιές, καυτηριάζουμε ακριβώς αυτό το φαινόμενο της αποσύνδεσης του εργασιακού βίου από τον ασφαλιστικό βίο, αποσύνδεση η οποία συμβαίνει είτε μέσω της εκτεταμένης εισφοροδιαφυγής είτε μέσω της μαύρης εργασίας.

    Ταυτόχρονα καυτηριάζουμε τη συμπεριφορά πολλών συμπολιτών μας οι οποίοι παρά το γεγονός ότι διαθέτουν μικρό χρόνο ασφάλισης, επειδή για χρόνια δούλευαν μαύροι ή δεν πλήρωναν εισφορές, σήμερα θέλουν και απαιτούν να λάβουν δυσανάλογα μεγάλη σύνταξη από το κοινωνικό σύνολο: από το 60% που θα τους αναλογούσε με βάση τις εισφορές που έχουν καταβάλει θέλουν τώρα να αμείβονται με το 80%.

    Προτείνουμε συνεπώς να ταυτιστεί ο ασφαλιστικός βίος με τον εργασιακό βίο του κάθε εργαζόμενου γεγονός το οποίο προϋποθέτει πολιτικές πάταξης της εκτεταμένης διαφυγής εισφορών, που την περίπτωση του ΙΚΑ φτάνει το 12% των ετήσιων καταβαλλόμενων εισφορών, και αποδόμηση της βιομηχανίας των μειωμένων συντάξεων.

    Επιπρόσθετα κι εδώ βρίσκεται όλο το ζουμί προτείνουμε να θεσπιστεί η δυνατότητα ελεύθερης εξόδου από την εργασία με πλήρως ανταποδοτικές συντάξεις. Φεύγεις νωρίς; Παίρνεις αυτά που σου αναλογούν. Μένεις; Πριμοδοτείσαι γι’ αυτό.

    ReplyDelete
  15. Τι θα γίνει όμως με όσους για λόγους οικονομικής ή βιολογικής αδυναμίας δεν κατάφεραν να ενταχθούν στον βασικό κορμό του συνταξιοδοτικού συστήματος;

    3. ΑΠΟΣΥΝΔΕΣΗ της Πολιτικής Πρόνοιας από την Κοινωνική Ασφάλιση

    Η κάλυψη των αναγκών ευαίσθητων ομάδων του πληθυσμού όπως είναι οι ομογενείς, οι επαναπατρισθέντες, οι άνεργοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι κοκ, είναι μια υποχρέωση της Πολιτείας, η οποία σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό μεταφέρθηκε στα Ταμεία, χωρίς την ανάλογη χρηματοδότηση από την πλευρά του κράτους.

    Εάν επιχειρήσουμε μια ανάλυση των στοιχείων του Κοινωνικού και του Κρατικού Προϋπολογισμού θα διαπιστώσουμε ότι το ασφαλιστικό μας σύστημα επιβαρύνεται σημαντικά με παροχές καθαρά προνοιακού χαρακτήρα. Τέτοιες παροχές είναι οι βασικές συντάξεις του Ο.Γ.Α., το προνοιακό μέρος των κατώτατων ορίων συντάξεων και πολλά επιδόματα, τα οποία δεν είναι ανταποδοτικές παροχές ασφάλισης.

    Ο συνυπολογισμός στις δαπάνες της Κοινωνικής Ασφάλισης των δαπανών προνοιακού χαρακτήρα, οι οποίες στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης χρηματοδοτούνται από τον Κρατικό Προϋπολογισμό, δημιουργεί παράλληλα μια πλασματική εικόνα για τις συνολικές δαπάνες του συστήματος προς τα Ταμεία, αλλά και για την επιβάρυνση του Κράτους. Από το ύψος των 9-10 περίπου δις ευρώ με τα οποία επιχορηγούνται τα Ταμεία τα μισά και παραπάνω αντιστοιχούν σε παροχές προνοιακού χαρακτήρα.

    ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ κατά την άποψή μας ο σαφής ουσιαστικός και λογιστικός διαχωρισμός Προνοιακών και Ασφαλιστικών παροχών προκειμένου να μην υπάρχει η μεγάλη αυτή σύγχυση με τις υποχρεώσεις του Κράτους, αλλά και τις δημοσιονομικές επιβαρύνσεις για το Ασφαλιστικό.

    ReplyDelete
  16. 4. ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΗΣΗ του τομέα της Υγείας

    Στα πλαίσια της παραπάνω λογικής, δηλαδή του διαχωρισμού Προνοιακών και Ασφαλιστικών δαπανών, θεωρούμε ότι πρέπει να πάμε κι ένα βήμα παραπέρα.

    Πρέπει να διαχωριστεί η ασφάλιση υγείας από την ασφάλιση γήρατος. Η διαχείριση των δαπανών υγείας στα πλαίσια του κλάδου υγείας των κοινωνικών ταμείων δεν επαρκεί.

    Η χρηματοδότηση της υγείας από την Κοινωνική Ασφάλιση (Ταμεία) είναι:

    Αναποτελεσματική με χαμηλή ανταπόδοση
    Άνιση – επιβαρύνει την εργασία χωρίς όφελος
    Κακή για την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας – αυξάνει το κόστος της εργασίας
    Τα Ταμεία Υγείας είναι παρωχημένα απομεινάρια μίας κοινωνίας και οικονομίας που δεν υπάρχει πια.

    Ταυτόχρονα αδυνατούν να ελέγξουν τις δαπάνες της υγείας οι οποίες αυξήθηκαν κατά 78,5% από το 2000 στο 2005. Σημειωτέον η αύξηση των κατώτατων ορίων συντάξεων ήταν μόλις 21,5%.

    Τι πρέπει να κάνουμε λοιπόν; Τι σημαίνει αποσύνδεση στην περίπτωση της υγείας;

    Ως προς το σκέλος των ταμείων και του ασφαλιστικού, το οποίο συζητάμε, σημαίνει

    σταδιακή μείωση των ασφαλιστικών εισφορών που αναλογούν στην περίθαλψη και ανάληψη της κάλυψης από το δημόσιο μέσω του κρατικού προϋπολογισμού.
    Ενσωμάτωση των νοσηλευτικών και νοσοκομειακών υποδομών των Ταμείων στο ΕΣΥ.
    Η άποψή μας είναι σαφής. Η δημόσια υγεία πρέπει να «δημοσιοποιηθεί» πλήρως γεγονός το οποίο συνεπάγεται ότι χρηματοδοτείται από τον κρατικό προϋπολογισμό και εγγυάται ότι οι πολίτες καλύπτονται ισότιμα με βάση τη λογική ότι είναι άνθρωποι οι οποίοι κατοικούν στην Ελλάδα και όχι στη βάση του ασφαλιστικού ταμείου στο οποίο ανήκουν.

    ReplyDelete
  17. 5. ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ – όχι κυβερνητικά παιχνίδια με το σύστημα ασφάλισης

    Κατά το παρελθόν τα ασφαλιστικά ταμεία χρησιμοποιήθηκαν από την εκάστοτε Κυβέρνηση ως προέκταση του κρατικού κουμπαρά. Ουσιαστικά λειτούργησαν ως εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης του ελληνικού μεταπολιτευτικού αναπτυξιακού μοντέλου και ως πηγές άντλησης χρήματος για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους.

    Τα Ταμεία και το ασφαλιστικό σύστημα γενικότερα κλήθηκαν σε μια σειρά από περιπτώσεις να πληρώσουν

    προγράμματα «εξυγίανσης» των ΔΕΚΟ και των τραπεζών,
    την διεύρυνση της απασχόλησης σε άτομα ηλικίας 50 ετών και άνω
    την πριμοδότηση με πλασματικά χρόνια για διάφορες ομάδες, όπως στρατιωτικούς, αστυνομικούς κ.λ.π. προκειμένου να συνταξιοδοτηθούν σε ηλικίες 45 ή 50 ετών.
    Το ίδιο γίνεται με τις εισφοροαπαλλαγές και τις διάφορες αναδρομικές εκπτώσεις που αποφασίζονται κεντρικά σε σχέση με υποχρεώσεις πολλών ομάδων επιχειρήσεων.

    Πρόσφατα, αγοράζοντας με μαζικό τρόπο «δομημένα ομόλογα», τα χρήματα των ταμείων χρησιμοποιήθηκαν με διπλό σκοπό: πρώτον ως πηγές χρηματοδότησης του δημοσίου χρέους και δεύτερον ως μέσα νομότυπου πλουτισμού διάφορων παραγόντων της αγοράς και του κράτους.

    ReplyDelete
  18. Κάτι βασικό που επαναλαμβάνεται σε κάθε συζήτηση για το ασφαλιστικό είναι η διαφοροποίηση της υγείας απο το συνταξιοδοτικό, έχουν τελείως διαφορετική νοοτροπία για να είναι συμβατά(όπως συμβαίνει σήμερα).

    ReplyDelete
  19. Σορρυ όταν έγραφα είχες γράψει μέχρι το 2

    ReplyDelete
  20. anonyme sorry για τη μακροσκελή απάντηση. Είναι κομμάτια του post με τίτλο Ασφαλής Ασφάλιση και αποτελεί θέση της G700. Όπως βλέπεις δεν γενικεύουμε καθόλου. Ειδικά όταν η ίδια η ΠΟ.ΠΟ.Κ.Π. (το συνδικαλιστικό όργανο των εργαζομένων σε ασφαλιστικά ταμεία) έρχεται και σου λέει σε έκθεση του Προέδρου της ότι το 48% όσων συνταξιοδοτήθηκαν το 2003 έχουν ασφαλιστικό χρόνο μικρότερο από 20 έτη. Αυτό τι είναι δικαιοσύνη ή ελληνική μαγκιά; Δεν το κατανοούμε πάντως τι είναι;

    ReplyDelete
  21. Επίσης οι εισφορές, από τις ψηλότερες στις χώρες του ΟΟΣΑ (πάλι από εκθέσεις των συνδικαλιστών και της ΓΣΕΕ προκύπτει), ακριβώς επειδή είναι υψηλές απότελούν σοβαρά ανικίνητρα τόσο για τους εργοδότες όσο και τους εργαζόμενους. Ως αποτέλεσμα δημιουργούνται δύο προβλήματα: α. εργαζόμενοι στη μαύρη εργασία (συνένοχος και ο εργοδότης και ο εργαζόμενος αλλά τι να γίνει σου λένε ο ένας θέλει χέρια ο άλλος δουλειά) ή β.εργαζόμενοι με πλήρη ασφαλιστική κάλυψη αλλά μισθό που τους τον τρώει το ΙΚΑ.

    Μια ματιά να ρίξει κανείς στην παρέα του, σε φίλους και γνωστούς θα δει ότι συμβαίνει αυτό ακριβώς το πράγμα.

    ReplyDelete
  22. Και ξέρεις τι άλλο είναι εντελώς παράδοξο και απαράδεκτο; Να έχεις τις υψηλότερες εισφορές στην ΕΕ και τις χώρες του ΟΟΣΑ και ταυτόχρονα να έχεις το μεγαλύτερο ποσοστό φτωχών συνταξιούχων (25%). Δηλαδή θα τρελαθούμε εντελώς.

    ReplyDelete
  23. Η Δανία για παράδειγμα έχει ελάχιστες κοινωνικές εισφορές και πληρώνει συντάξεις από τη γενική φορολογία. Και έχει και καλύτερο ασφαλιστικό σύστημα.

    ReplyDelete
  24. @ σαϊντ νάσαρ

    είπες
    "Υπάρχει κι άλλη κατηγορία ανθρώπων: των μεταναστών, αυτών που προέρχονται από μειονεκτικές, πληθυσμιακά, οικονομικά και κοινωνικά, ομάδες. Γιαυτούς, η εφηβία σχεδόν εξαφανίζεται. Η τρίτη ηλικία δε εμφανίζεται πολύ πιο νωρίς, λόγω κατά κανόνα μακροχρόνιας ανθυγιεινής εργασίας."

    Ετσι είναι. Παράλληλα είναι και οι πιο αδικημένοι γιατί στην πλειοψηφία τους πληρώνουν εισφορές και στήριξαν το ασφαλιστικό σύστημα όλα αυτά τα χρόνια.

    ReplyDelete
  25. Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για ένα επιθυμητό νέο μοντέλο διαγενεακής, δια-φυλετικής και ανθρωπο-οικολογικής δικαιοσύνης / συνεργασίας, με πολλαπλασιαστικά οφέλη στην κοινωνία μας?

    ReplyDelete
  26. είναι απαραίτητο ειδικά για θέματα όπως η ασφάλιση και το περιβάλλον

    ReplyDelete
  27. @g700

    "Παλιά λέγανε για αλληλεγγύη των γενεών. Δηλαδή ενοούσαν στήριξη της τρίτης ηλικίας από τους νέους, απ' αυτούς που ήταν περισσότεροι και δουλεύαν. Τώρα χρειάζονται στήριξη οι νέοι, αυτοί είναι η ευπαθής κοινωνική ομάδα, αυτοί που είναι λιγότεροι αριθμητικά, άνεργοι ή ημιαπασχολούμενοι. Σήμερα μιλάμε για διαγενεακή δικαιοσύνη. Βάλτε το καλά στο μυαλό σας."

    Ως φαίνεται πάλι δεν δουλεύουν τα κλιματιστικά στην Αθήνα.

    Κατ αρχήν αυτά να τα λέτε σ αυτούς που σας γέννησαν, διότι αυτοί φάγανε με δέκα μασέλες. Εδώ έχουμε μιά απλή, απλούστατη zero-sum situation:
    Αυτά που έφαγαν οι γονείς σας (που όμως έμμεσα είναι δικά σας) είναι αυτά που εσείς στερείσθε εργασιακά. (+Α)+(-Α)= 0. Αφήστε τις αφηρημένες αναφορές στο κράτος. Τάχετε ήδη φάει αυτά τα λεφτά.
    Εσείς είστε η πιό ευνοημένη γενιά ποτέ στην ιστορία της Ελλάδος - όσον αφορά στην ανατροφή, το μεγάλωμά της. Μόνο τα πόδια δεν σας έπλεναν οι γονείς σας και αυτό ίσχυσε διαστρωματικά. Επειδή αυτοί γεννήθηκαν sans culotte (ελληνιστί ξεβράκωτοι), ήθελαν να δουν τα παιδιά τους να μη στερούνται τίποτα, όσον αφορά στα ρουχαλάκια, τα φρου-φρου, τα αρώματα και την απόκτηση πιστοποιητικών παιδείας, αλλά όχι παιδείας καθ ευατή - γι αυτό και πολιτισμικά είσαστε buffoons. Και σας έκαναν ανaίσθητα γουμάρια στερούμενα ακόμα και του στοιχειωδέστερου αισθήματος αλληλεγγύης. Η λέξη προσφορά είναι άγνωστη στο λεξιλόγιό σας. Τα λεφτά που ωρύεσθε μονίμως ότι σας χρωστούν (αλήθεια για ΤΙ;) τάχετε ΗΔΗ φάει.
    Ναι, είσαστε λίγοι και ακριβώς επείδή είσαστε λίγοι, είναι 10 φορές πιό εύκολο γιά τους καλούς της δικής σας γενιάς να διακριθούν, αλλά το πρόβλημά σας είναι ότι το έχετε δηλώσει εξ αρχής ότι δεν είστε διατεθειμένοι να εργασθείτε αλλά να απασχολείσθε, whatever this may imply!!!!

    ReplyDelete
  28. Mη μου συγχίζεσαι τώρα και θα σου ανέβει η πίεση.

    ReplyDelete
  29. @ opprobrium

    είπες
    "Εσείς είστε η πιό ευνοημένη γενιά ποτέ στην ιστορία της Ελλάδος - όσον αφορά στην ανατροφή, το μεγάλωμά της."

    Σωστό δε διαφωνεί κανείς μ'αυτό. Ευνοημένη από άποψη υλικών αγαθών σε σχέση με την προγηγούμενη γενιά, υπερπροστατευμένη και κακομαθημένη σε πάρα πολλές περιπτώσεις.

    Η προηγούμενη όμως γενιά ήταν η πιο "ευλογημένη" επαγγελματικά. Και "σκατά" (sorry για την έκφραση) να έπιανε στα χέρια της γινόταν χρυσός. Αυτό είναι που λέμε φουσκοθαλασσιά της μεταπολίτευσης ή α λα Γιάννη Βούλγαρη κύμα μαζικής κοινωνικής ανόδου.

    Και τώρα τι;

    Όπως πάλι σωστά είπες:

    "Αυτά που έφαγαν οι γονείς σας (που όμως έμμεσα είναι δικά σας) είναι αυτά που εσείς στερείσθε εργασιακά."

    Αυτό είναι το πρόβλημα. Σ' αυτό αναζητάμε απάντηση.

    Οι υπόλοιποι συναισθηματισμοί του σχολίου σου δεν μας αφορούν.

    ReplyDelete
  30. και για να μην θεωρητικολογούμε, η Επιτροπή Σοφών για το ασφαλιστικό σκέφτεται να προτείνει αύξηση των ορίων ηλικίας για τους νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας από τα 65 έτη (νόμος Ρέππα) στα 67 έτη. Είναι γνωστό ότι όλα αυτά δεν ισχύουν για τους ασφαλισμένους πριν το 1993. Ως αποτέλεσμα πολλές κατηγορίες εργαζομένων βγαίνουν στη σύνταξη ακόμα και στα 55 έτη. Πόσο δίκαιο είναι αυτό για τους νέους; Καλείται ή δεν καλείται μία γενιά να πληρώσει το οικονομικό και εργασιακό κόστος ενός κοινωνικού δικαιώματος που κατοχύρωσε η προηγούμενη χωρίς όμως να το έχει στηρίξει σε αντίστοιχες παραγωγικές δυνατότητες; Και έχοντας επιπλέον η ίδια συμβάλει στην όξυνση του δημογραφικού προβλήματος με τα 1,2 παιδιά ανά οικογένεια;

    ReplyDelete
  31. ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ

    ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΡΟΝΟΙΑΣ

    ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ

    Τρία συστήματα απαραίτητα για ένα σοβαρό κοινωνικό κράτος.
    ΑΥΤΟΝΟΜΑ,ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΑ,ΚΑΙ ΠΛΗΡΩΣ ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΜΕΝΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ.

    ReplyDelete
  32. @ opprobium

    Whatever this may imply, μπορείς να συνεισφέρεις κι εσύ σε μια συζήτηση για το πώς μπορούμε να ξεφύγουμε από τα παραδοσιακά εργασιακά μοντέλα και σχήματα, πρωτίστως ως υπόβαθρο κατανόησης των τάσεων μακριά από τη μισθωτή εργασία και πιο κοντά στη σχέση ελεύθερων επαγγελματιών, όχι επιχειρηματιών, με κάποια ελάχιστα κοινωνικά αποδεκτά εργασιακά δικαιώματα. Έτσι προκύπτει και η απασχόληση αντί της εργασίας. Δε συμφωνούμε με απόψεις στυλ Ρίφκιν, αλλά παραμένουμε στο διαχωρισμό, πρωτίστως και πρωταρχικά ως αντίληψη - υπόβαθρο, για να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε και κατόπιν να διεκδικήσουμε τα εργασιακά σχήματα που ταιριάζουν σε μας και είναι ΚΑΙ βιώσιμα για την οικονομία ΚΑΙ την κοινωνία μας. ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΣΥ ΔΕΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΕΣ ΟΤΑΝ ΕΖΗΣΕΣ ΤΗΝ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΥΦΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΕΛΙΞΗ ΣΟΥ.

    Κι όσο για τα κόκκινα χαλιά που στρώσατε στα παιδιά σας, μήπως αυτό δείχνει το πόσο ανώριμοι είστε και ήσασταν σε όλη τη ζωή σας, πόσο επιπόλαια και διαπροσωπικά αντιμετωπίσατε κι αντιμετωπίζετε όλα τα σοβαρά θέματα της ζωής σας? Τι θέλεις δηλαδή, να σου πούμε κι ευχαριστώ που μεγάλωσες ΜΕ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΕΥΘΥΝΗ ένα μοντέλο τέρας, παιδί δικτάτορα της οικογένειας που θα σε ξεζουμίζει ως ότου πεθάνεις γιατί είσαι ανίκανος κι ανήμπορος να φερθείς ΥΠΕΥΘΥΝΑ μια φορά και να το μεγαλώσεις με τις αρχές που στη θεωρία υποστηρίζεις? Ή μήπως παραδειγμάτισες το παιδί σου με το φοβερό ήθος, αρχές και αξίες τις οποίες αυτό υιοθέτησε για να διαπρέψει σήμερα? Ρε μήπως φοβάσαι να του δώσεις την ευκαιρία κι αυτό το bufoon βγει καλύτερο από σένα σαυτό που κάνεις?

    ReplyDelete
  33. @ pyrman

    Είπες:
    ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ

    ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΡΟΝΟΙΑΣ

    ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ

    Εγώ οραματίζομαι και εύχομαι για

    ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ

    ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΡΟΝΟΙΑΣ

    ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗΣ

    με ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ Ιδιωτών (ασφάλιση, υγεία , επενδυτικών ταμείων κατόπιν επιλογής του κάθε πολίτη - ασφαλιζόμενου κλπ.) και συνδυασμών της Κοινωνίας των Πολιτών (Επαγγελματικά Ταμεία για συντάξεις, ΜΚΟ και άλλου τύπου συμπράξεις για φροντίδα ευπαθών ομάδων όσον αφορά υπηρεσίες πρόνοιας, υγείας κλπ.).

    ReplyDelete
  34. Τα ασφαλιστικά ταμεία,διεθνώς, αλλά και στην Ελλάδα τηρουμένων των αναλογιών, διακινούν μυθώδη χρηματικά ποσά.
    Η περιουσία τους είναι στο στόχαστρο μιας μαφίας με άριστη τεχνοοικονομιή κατάρτιση, με ανθρώπους της εντός του πολιτικού συστήματος και εντός των γιγαντιαίων επισήμων χρηματοοικονομικών θεσμών.
    Το τεράστιο σκάνδαλο των ομολόγων,αποτελεί ένα απτό παράδειγμα του " πιοί είναι οι εχθροί" που εμποδίζουν μια σοβαρή μεταρρύθμισή του.
    Εχουν ονοματεπώνυμο και διεύθυνση. ΔΕΊΧΝΟΥΝ ΝΑ ΜΗ ΦΟΒΟΎΝΤΑΙ ΤΊΠΟΤΕ.

    ReplyDelete
  35. Εγώ οραματίζομαι και εύχομαι για

    ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ

    ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΡΟΝΟΙΑΣ

    ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗΣ

    Σωστός ο Μεσουτ, πάντα μπροστά απο τις εξελίξεις.

    ReplyDelete
  36. Ξεφύγατε όλοι από τό θέμα που είναι η Ασφάλιση Υγείας βασιζόμενη μάλιστα σε ένα άρθρο, που αναφέρεται στους Αμερικανούς Νέους και Νέες.

    Κατ' αρχήν, στις ΗΠΑ, ο όρος ανασφάλιστος (uninsured) αναφέρεται σε ένα ΜΟΝΟ τομέα, δηλαδή την απουσία ασφαλιστικής κάλυψης Υγείας. Σε επιχειρήσεις που απασχολούν άνω των 8 ατόμων, η συνταξιοδοτική ασφάλιση (Social Security Administration), είναι υποχρεωτική και ουδείς εργοδότης διανοείται να παραβεί τον κανόνα (με μοναδική εξαίρεση τις νόμιμες περιπτώσεις σύμβασης έργου).

    Οι Αμερικανοί Νέοι αντιμετωπίζουν τεράστιο πρόβλημα από πλευράς ασφάλισης Υγείας, όταν συμπληρώσουν το 24ο έτος ηλικίας (και χάσουν την γονική κάλυψη όπως επιβάλλουν οι ασφαλιστικές εταιρίες) Η όταν παύσουν να είναι φοιτητές και χάσουν την υπό των πανεπιστημίων παρεχόμενη κάλυψη. Συνήθως, μεταξύ σπουδών, εργάζονται στον Τομέα της Φιλοξενίας (Hospitality Sector), waiters, bus boys, hosts, orderlies, κλπ κλπ. Στην καλύτερη περίπτωση, ο εργοδότης προσφέρει ασφάλιση Υγείας, αλλά ο νέος αρνείται να πληρώσει τη συμμετοχή του (γύρω στα 70-80 δολλάρια μηνιαίως), ενώ στην χειρότερη (όταν δηλαδή ο εργοδότης δεν προσφέρει συμετοχική κάλυψη) αδυνατεί όλως διόλου να πληρώσει την λεγόμενη ασφάλιση Cobra (εξ ολοκλήρου ατομική ευθύνη) που ανέρχεται σε περίπου 350 δολλάρια μηνιαίως!!

    Κοντολογίς με τους Νέους, υπάρχουν και άλλα στρώματα, συνήθως εποχιακοί, υποαπασχολούμενοι η "μαυρο"-απασχολούμενοι πολίτες ή παράνομοι μετρανάστες που είναι επίσης ανασφάλιστοι [οι τελευταίοι από πλευράς ΚΑΙ Υγείας ΚΑΙ Κοινωνικής Πρόνοιας (SSA contributions)]. Συνολικά, υπάρχουν τουλάχιστον 45-50 εκατομμύρια Αμερικανών σε όλες αυτές τις κατηγορίες, δηλαδή 15-17% του πληθυσμού!!!

    Αρμόζει, εδώ, και μιά επεξήγηση, διότι ναι μεν το παραπάνω είναι απαράδεκτο, ΑΛΛΑ και τα κυκλοφορούντα από διαφόρους καλοθελητάδες στην Ελλάδα και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες είναι απόλυτα ψευδή. Συγκεκριμένα, κυκλοφορεί στην Ελλάδα από παντοιειδείς αλήτες ότι στις ΗΠΑ πεθαίνουν οι άνθρωποι σαν τα σκυλιά. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΨΕΜΜΑ και μάλιστα κακοηθέστατο.
    ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ Η ΑΛΗΘΕΙΑ;

    Ο ανασφάλιστος ΔΕΝ γίνεται δεκτός στο ιατρείο ενός γιατρού εάν δεν διαθέτει τον λεγόμενο third party payer (καθ ημάς ασφαλιστικό ταμείο ή κηδεμόνας ή χορηγός) εκτός εάν προπληρώσει, ο ίδιος, την επίσκεψη. ΕΑΝ ΟΜΩΣ ο πολίτης ασθενεί οξέως με, πες, εμπύρετο νόσημα ή όξύ οπισθοστερνικό άλγος (ενδεικτικό στηθαγχικού επεισοδίου κλπ) και ΜΕΤΑΒΕΙ στα ΕΠΕΙΓΟΝΤΑ (όλα τα νοσοκομεία εφημερεύουν ad infinitum), ΤΟΤΕ, εκ του νόμου, Πολιτειακού και Ομοσπονδιακού, υποχρεούται o γιατρός και το Νοσηλευτικό Ιδρυμα να αντιμετωπίσουν το ιατρικό πρόβλημά του όπως ορίζει η state-of-the-art περίθαλψη και όπως ΑΚΡΙΒΩΣ πράττουν με τους σφαλισμένους πολίτες. ΚΑΙ αλλίμονο στους γιατρούς η τα νοσοκομεία που θα πράξουν αλλιώς: Η ελάχιστη αποζημίωση σε περίπτωση αμέλειας ανέρχεται τουλάχιστον στα 2-3 εκατομμύρια δολλάρια και φθάνει τα 100 και πλέον. Η αλήθεια, λοιπόν, είναι ότι ο ασθενής χρησιμοποιεί τα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων δίκην ιδιωτικών ιατρείων και (εξυπακούεται ότι) σε πολλές περιπτώσεις η κατάσταση του είναι ήδη προχωρημένη όταν καταφεύγει σ' αυτά. ΟΜΩΣ θα εισαχθεί και θα νοσηλευθεί σε μονόκλινο δωμάτιο, δίπλα σ' αυτό του μεγιστάνα του πλούτου.

    ΟΛΩΝ των παραπάνω δοθέντων, είναι αλήθεια ότι το επίπεδο ιατρικών υπηρεσιών στα ΚΑΛΑ νοσηλευτικά ιδρύματα των ΗΠΑ είναι not one, but two galaxies apart από τα αντίστοιχα Ελληνικά ΚΑΙ Ευρωπαϊκά, από πλευράς τόσο επιστημονικών όσο και ξεονοδοχειακών υπηρεσιών.

    ΔΕΝ είναι, δε, τυχαίο ότι ο καταστροφέας του συστήματος Υγείας στην Ελλάδα [και αναλαμβάνω εξ ολοκλήρου την ηθική ευθύνη του χαρακτηρισμού] Γιώργος Γεννηματάς, ως νοσηλευόμενος στο Sloan Kettering Cancer Center και μέσα στο δωμάτιό του, είπε σε συγκεκριμένη κυρία, "Ομολογώ ότι η Ελλάδα βρίσκεται 30 χρόνια πίσω από την Αμερική".

    ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ/ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ, λοιπόν, που προκύπτει είναι ΠΩΣ θα μπορέσει η Ελλάδα να εξασφαλίσει υψηλό επίπεδο υπηρεσιών ΧΩΡΙΣ τα μειονεκτήματα που προαναφέρθηκαν.

    ΑΥΡΙΟ η ΣΥΝΕΧΕΙΑ

    ReplyDelete
  37. @ c.a

    ευχαριστουμε για το info σχετικα με US.

    Σχετικα με Μαγγινα λετε? Λοιπον θα ζητησουμε να λαβουμε μερος στην Επιτροπη Σοφων...

    Αντωνη Πολιτακη σου χρωσταμε μια αναλυση για το προγραμμα της ΦΣ στο ασφαλιστικο. Δεν σε εχουμε ξεχασει.

    ReplyDelete
  38. MΕΡΟΣ Β'

    ΠΡΟΟΙΜΙΟΝ
    Η θέση των G700 ως προς την ανάγκη διαχωρισμού Ασφάλισης Υγείας από το Συνταξιοδοτικό των Ταμείων, είναι ορθή.
    ΑΛΛΑ η θέση ότι το Σύστημα Υγείας πρέπει να βρίσκεται υπό την αιγίδα (και υποθέτω ότι εννοείτε και in toto οικονομική κάλυψη) του Κράτους είναι ΕΣΦΑΛΜΕΝΗ και μάλιστα τραγικά.

    Aπό τα γραφόμενά σας αντιλαμβάνομαι ότι λόγω
    1) νιότης στα μάτια της οποίας οι ασθένειες είναι κάτι απόμακρο και 2) Ευρωπαϊκής κουλτούρας

    ΣΤΟΧΕΥΕΤΕ μονίμως την μεγιστοποίηση των κοινωνικών απολαβών, των "δωρεάν" αγαθών (αν και ουδέν προσφέρεται δωρεάν επί της γης) ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ προσφερομένων υπηρεσιών, πράγμα που στο χώρο της Υγείας έχει ΤΡΑΓΙΚΕΣ συνέπειες.

    Αυτό που προσφέρεται σήμερα στην Ελλάδα είναι ΚΑΚΟΥ επιπέδου επιστημονικές υπηρεσίες σε πολλά από τα περίπλοκα νοσήματα και, σε όλες τις περιπτώσεις, κάτω από βάρβαρες και προσβλητικές της ανθρώπινης αξιοπρέπειας συνθήκες.

    Απαιτούνται λοιπόν σύνεση και σοβαρότητα όταν συζητείται η ΥΓΕΙΑ και οφείλετε νάστε προσεκτικοί διότι μιά μέρα θάστε σεις τα θύματα.


    ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟ
    To θέμα έχει δύο πλευρές:
    1) Το επιστημονικό επίπεδο των υπηρεσιών και
    2) το γενικότερο επίπεδο υπηρεσιών και την αποδοτικότητα του συστήματος (efficiency) που τρεχόντως πλησιάζει το ΜΗΔΕΝ.

    Το (1) παρέλκει της παρούσας συζήτησης και είναι τεράστιο. In brief, αρμόζει να λεχθεί ότι, όπως με όλες τις επιστήμες, έτσι και στην Ιατρική, το επίπεδο είναι αναπόφευκτα χαμηλό ΟΠΟΥ και ΟΤΑΝ ΔΕΝ παράγεται ΓΝΩΣΗ. Η Ελλάδα ήταν και παραμένει ουραγός στην παραγωγή ιατρικής γνώσης. Παρενθετικά, ο μοναδικός Ελληνας που παρήγαγε γνώση και έσωσε εκατομμύρια γυναικών ανά τον κόσμο, ο Γεώργιος Παπανικολάου (vide Test Papanikolaou), εξάντλησε όλη τη καριέρα του στο Miami.

    Ως προς το (2), το γενικό επίπεδο υπηρεσιών και την αποδοτικότητα του συστήματος αξίζει να μελετήσουμε το Αμερικανικό μοντέλο, που συνίσταται σε μιά κλειστή γραμμή που αρχίζει και τελειώνει στο ίδιο σημείο, ένα κύκλο δηλαδή. Στο σημείο έναρξης και κατάληξης βρίσκεται ο πολίτης, αλλά υπό τις ιδιότητές του ως καταναλωτή Ασφάλισης Υγείας και ως ασθενούς/αποδέκτη ιατρικών υπηρεσιών, αντίστοιχα [ο όρος καταναλωτής/πελάτης είναι ασυμβίβαστος με την ιερή έννοια του ασθενούς].

    Τα κομβικά σημεία του κύκλου είναι:

    Α) Καταναλωτής Ασφάλισης Υγείας ->

    Β) Ασφαλιστικοί Οργανισμοί [Ιδιωτικοί, ημι-ιδιωτικοί, κερδοσκοπικοί ή μη κερδοσκοπικοί Η Δημόσιοι [ie Medicare, που καλύπτει όλους τους άνω των 65 ετών πολίτες ΚΑΙ όλους του κάτω των 65 αναπήρους (disabled)] ->

    Γ)ΠΑΡΟΧΟΙ, ήτοι Νοσοκομεία (σημείωση: η συντριπτική πλειοψηφία των νοσοκομείων είναι ΜΗ Κρατικά, αλλά και ΜΗ κερδοσκοπικά) και Γιατροί (που στα μεν πανεπιστημιακά είναι έμμισθοι στα δε ΜΗ πανεπιστημιακά συνήθως ιδιωτεύοντες) ->

    Δ) Ασθενής/αποδέκτης των υπηρεσιών.

    Στις ΗΠΑ, ο (Α) επιλέγει τον (Β), ο (Δ) τον (Γ) ΚΑΙ κυρίως ο (Β) και ο (Γ) έχουν αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα. Αυτό το τελευταίο είναι ο ΚΟΜΒΟΣ (CRUX) της επιτυχίας του Αμερικανικού συστήματος.
    Στην Ελλάδα και την Ευρώπη έχουμε μιά αλυσίδα αθλιότητας και γραφειοκρατίας ακριβώς επειδή "Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει".


    Στο ΕΠΟΜΕΝΟ θα δούμε τις αλληλεπιδράσεις (Α), (Β), (Γ) και (Δ).

    ReplyDelete
  39. ΜΕΡΟΣ Γ'

    Ο (Α), δηλαδή ο ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗΣ Ασφάλισης Υγείας, επιλέγει από πληθώρα διαφορετικών προγραμμάτων ΚΑΙ διαφορετικών εταιρειών που του προσφέρει ο εργοδότης του. Ο καταναλωτής πληρώνει το 1/3 του κόστους του μηνιαίου ασφαλίστρου, συνήθως 80-100 USD γιά ένα άτομο, 150 USD γιά κάλυψη και συζύγου, και 220-250 USD γιά τετραμελή οικογένεια.
    Το ποσό αυτό αντιστοιχεί σε 3-6% ενός μικρού, 1.6-3.2% ενός μεσαίου και σε 0.8% ή λιγότερο ενός μεγάλου μισθού. Ας σημειωθεί ότι η συνεισφορά στο συνταξιοδοτικό σύστημα (Social Security Administration) ανέρχεται στο 8% του μισθού (μέχρι 60,000 USD, όπου σταματά). ΑΡΑ, ένας μέσος μισθωτός με τετραμελή οικογένεια, συνεισφέρει συνολικά γύρω στο 12% του μισθού του, 4% γιά ασφάλιση Υγείας (υψηλών προδιαγραφών) και 8% στο συνταξιοδοτικό σύστημα, ΗΤΟΙ ποσοστό ανάλογο με τις εισφορές του εργαζομένου στο δικό μας ΙΚΑ (με την διαφορά ότι στην Ελλάδα οι μισθοί είναι πολύ μικρότεροι, άρα και οι εισφορές σε απόλυτες τιμές). Τα ασφάλιστρα μπορούν να μειωθούν περαιτέρω εάν ο καταναλωτής επιλέξει εκπίπτον ποσό (deductible) 500 ή 1000 USD ετησίως (δηλαδή όταν αναλαμβάνει να καλύψει out of pocket τα αντίστοιχα ιατρικά κόστη ετησίως, αν προκύψουν). Ο καταναλωτής συμμετέχει σε άλλοτε άλλα ποσοστά, από 0-20% συνήθως, στο πέραν του εκπίπτοντος ποσού κόστος ιατρικών υπηρεσιών.

    Ο (Β), ο ΠΛΗΡΩΤΗΣ, δηλαδή η Ασφαλιστική Εταιρεία ή Ταμείο συνάπτει συμβόλαια διαρκείας με διάφορους παρόχους (preferred providers, ήτοι νοσοκομεία και γιατρούς απ' άκρου σ' άκρο της χώρας). Ολες οι υπηρεσίες, χειρουργικές, άλλες ιατρικές, εργαστηριακές, νοσηλευτικές, είναι κωδικοποιημένες από την Ομοσπονδιακή Ασφάλιση Medicare*. Πχ Γενική Αίματος ορίζεται, πες, ως Α100 και χρεώνεται ποσό Α. Η χολοκυστεκτομή ορίζεται ως Β100, χρεώνεται ποσό Β και επιτρέπει νοσηλεία μιάς μέρας. Εάν ο ασθενής παραμείνει έστω και μισή μέρα πέραν του αναγνωριζομένου χρόνου, ο πάροχος οφείλει να δικαιολογήσει την παράταση, αλλιώς το κόστος της παράτασης απορρίπτεται. Ακριβώς τον ίδιο κώδικα χρησιμοποιούν και όλες οι ιδιωτικές εταιρείες που, σύμφωνα με τις εθνικές συμβάσεις τους, προβλέπουν συγκεκριμένες και τις αυτές αμοιβές γιά κάθε κωδικό, είτε η νοσηλεία λάβει χώρα στο Sloan Kettering και την Cleveland Clinic, το μεγαλύτερο αντικαρκινικό και καρδιολογικό ινστιτούτο του κόσμου, αντίστοιχα, είτε σε ένα περιφερειακό νοσοκομείο στα βάθη του Texas.
    ETΣΙ, λοιπόν, ο ανταγωνισμός βασίζεται στην προσφερόμενη ποιότητα υπηρεσιών και όχι στις τιμές των υπηρεσιών. Εξ αυτού προκύπτει ότι ο έξυπνος καταναλωτής επιλέγει, ως ασθενής πλέον, τα καλύτερα ιδρύματα, τουλάχιστον όσον αφορά σε σοβαρά νοσήματα, πράγμα που ερμηνεύει και την τρέχουσα συρρίκνωση μικρών περιφερειακών νοσοκομείων.
    Εννοείται, βέβαια, ότι υπάρχουν περιορισμοί στην μετακίνηση των ασθενών από τον τόπο της διαμονής τους λόγω επιπροσθέτου προσωπικού κόστους (αεροπορικά έξοδα, ξενοδοχεία κλπ) που είναι σημαντικός παράγοντας, αφού ο μέσος Αμερικανός μετά βίας έχει αποταμιεύσει 10,000 USD (είναι εκπληκτικό, αλλά και ο εισοδηματίας των 300,000 USD ετησίως είναι αδέκαρος στο τέλος του μήνα, διότι όλα του τα λεφτά πάνε σε τοκοχρεωλύσια δανείων κατοικίας, πανάκριβα κολλέγια γιά τα παιδιά, glamorous lifestyle κλπ).

    Ο (Γ), δηλαδή οι ΠΑΡΟΧΟΙ, γιατροί και νοσοκομεία, μπορεί να χρεώνουν όποιες τιμές επιθυμούν, αλλά οι ασφαλιστικές εταιρείες αναγνωρίζουν ΜΟΝΟ ό,τι προβλέπεται από τη σύμβασή τους ΚΑΙ μάλιστα προστατεύουν ΚΑΙ τους ασφαλισμένους τους από επιπρόσθετες χρεώσεις. Πχ, ο χειρούργος Υ χρέωσε 4,000 USD, η ασφαλιστική εταιρεία, στη σειρά, αναγνώρισε, βάσει της σύμβασης, μόνο 2,000 USD από τα οποία πλήρωσε το ποσοστό της, 90%, δηλαδή 1,800 USD και ο ασθενής 10%, δηλαδή 200 USD. Σύμφωνα, δε, με τη σύμβαση, ο παραπάνω χειρούργος ΧΑΝΕΙ το δικαίωμα να απαιτήσει από τον ασθενή τα υπόλοιπα 2,000 USD. Με άλλα λόγια ο ασφαλισμένος προστατεύεται ΚΑΙ από υπερβολικές και παράλογες χρεώσεις. Aντιθέτως, ένας ανασφάλιστος ασθενής είναι εκτεθειμένος in toto στις χρεώσεις του παρόχου. Aυτό ισχύει ΚΑΙ για ασθενείς εκ του εξωτερικού, εξ ου και οι εύποροι Ελληνες, που συχνά καταφεύγουν στις ΗΠΑ για θεραπεία, συνήθως πληρώνουν τα "μαλλιά" τους.

    ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ
    Στις ΗΠΑ,
    1) Ο ανταγωνισμός μεταξύ παρόχων βασίζεται αποκλειστικά στο επίπεδο υπηρεσιών, κυρίως των επιστημονικών.
    2) Εκ του (1) ερμηνεύεται το ΚΟΛΟΣΣΙΑΙΟ επίπεδο ορισμένων ιδρυμάτων και το άνω του μέσου απείρων.
    3) ΚΑΙ αυτά τα σπουδαία ιδρύματα έχουν μετατραπεί και σε επιχειρηματικούς ΚΟΛΟΣΣΟΥΣ (μικρές πολιτείες μέσα σε μεγαλουπόλεις). Εννοείται, βέβαια, ότι μέρος των εισοδημάτων τους προέρχεται και από διεθνείς ασθενείς που πληρώνουν cash και μάλιστα το ΟΛΟΝ ποσό της χρέωσης.

    Στην Ελλάδα,
    Αποκλείεται να αλλάξει η κουλτούρα της αθλιότητας εάν τα νοσοκομειακά ιδρύματα ΔΕΝ ανεξαρτητοποιηθούν 100% και δεν μετατραπούν σε αυτοχρηματοδοτούμενα, τουλάχιστον κατά 70%, ιδρύματα.


    *Η Medicare υπάγεται στην Social Security Administration, αλλά λειτουργεί ανεξάρτητα και χρηματοδοτείται διά βίου από τον ασφαλισμένο. Συγκεκριμένα, ο άνω των 65 ασθενής ασφαλίζεται αυτομάτως και του παρέχεται δωρεάν το ΤΜΗΜΑ Α της ασφάλισης, δηλαδή η ενδονοσοκομειακή περίθαλψη (πλην της χρέωσης από γιατρούς). Προκειμένου όμως νάχει κάλυψη απέναντι σε ενδο- και εξωνοσοκομειακές χρεώσεις γιατρών και εξωνοσοκομειακές εργαστηριακές (ΤΜΗΜΑ Β), ο ασφαλισμένος «αγοράζει» και το ΤΜΗΜΑ Β για το οποίο πληρώνει γύρω στα 90 USD μηνιαίως. Συνήθως, ο κατέχων Medicare Α+Β ασθενής δεν πληρώνει συμμετοχές στα κόστη. Σημειωτέον ότι ακόμα και αν ο ασθενής δεν διαθέτει τύπου Β, προστατεύεται, εκ του νόμου, από δίωξη από πλευράς παρόχων.

    ReplyDelete
  40. @ pyrman
    "Ο νόμος Ρέπα και το νέο πρόγραμμα τού ΠΑΣΟΚ αξίζουν ιδιαίτερης προσοχής.Είναι οι μόνες μέχρι τώρα σοβαρές προτάσεις που μπορούν να αποτελέσουν τη βάση για σοβαρή συζήτηση στο ασφαλιστικό"

    Ο Νόμος Ρέππα είναι μια ΦΟΥΣΚΑ. Δεν λέει τίποτα πέραν τού ότι προτείνει ενοποίηση Ταμείων.

    Το ΠΑΣΟΚ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΥΓΕΙΑΣ, μήτε ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ.

    Ο δε Γεννηματάς ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΕ το Σύστημα Υγείας (ό,τι προυπήρχε τέλος πάντων).

    Η Ελλάδα έχει γεμίσει από πολυτελή νοσοκομεία με άδειες κλίνες, μονάδες, πτέρυγες καθώς και άπειρα Κέντρα Υγείας που έχουν κηπουρούς (!!!), τεχνικούς ακτινολόγους, νοσηλευτές αλλά ΟΧΙ γιατρούς (!!!!).

    Το ΠΑΣΟΚ φέρει σχεδόν αποκλειστικά την ευθύνη για την ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ και της ΥΓΕΙΑΣ και της ΠΑΙΔΕΙΑΣ στην Ελλάδα.

    Τουλάχιστον 75% των διδασκόντων στα Ανώτατα Εκαπιδευτικά Ιδρύματα, πρέπει ΝΑ ΑΠΟΛΥΘΕΙ αυθωρεί και παραχρήμα.

    ReplyDelete
  41. @ G700
    "Είναι ευρέως γνωστό, αν και όχι ευρέως αποδεκτό, ότι η αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης έχει οριακή επίδραση ως προς την επίλυση του ασφαλιστικού προβλήματος. Συνεπώς δεν αποτελεί λύση.

    Αυτό δεν αποτελεί δική μας αυθαίρετη διαπίστωση. Το λένε δύο εκ διαμέτρου αντίθετοι στις απόψεις και το μέγεθος τους οργανισμοί, όπως χαρακτηριστικά είναι ο ΟΟΣΑ από τη μία και η ΓΣΕΕ με την ΠΟ.ΠΟ.Κ.Π. από την άλλη."

    OF UNIVARIATE and MULTIVARIATE ANALYSES (ΑΝΟVA).

    Oσο επιμένετε εσείς, τόσο θα επιμένω και γω. Aυτό που επικαλείσθε ως λεχθέν από τον ΟΟΣΑ πράγματι έτσι ελέχθη, αλλά, στο πλαίσιο που το συζητείτε, συνιστά ΜΕΙΖΟΝΑ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΚΡΙΒΕΙΑ έτσι ώστε να λειτουργεί ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΙΚΑ (όχι σκόπιμα αλλά λόγω αγνοίας).

    Αντε, λοιπόν, να το πούμε άλλη μιά φορά.

    Στην ΕΛΛΑΔΑ, όπου
    1) Τεράστια ποσοστά του πληθυσμού αρχίζουν εργασία στα 25+,
    2) Αρκετοί στα 30-35 και
    3) Απειροι αποσύρονται, με διάφορες ΑΘΕΜΙΤΕΣ και (συχνά) ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΕΣ διατάξεις (περί δήθεν ανθυγιεινών επαγγελμάτων) ή λόγω ψευδούς αναπηρίας ή λόγω προνομιακής μεταχείρισης φύλου (που είναι ΚΑΙ αντισυνταγματική, αλλά ΚΑΙ άδικη αφού οι γυναίκες ζουν περισσότερο),

    Η ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΥ ΒΙΟΥ ΕΜΦΑΝΙΖΕΙ ΧΑΩΔΗ ΔΙΑΚΥΜΑΝΣΗ (RANGE), συνήθως από 5 έως 50 χρόνια.
    ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΑΥΤΟΥ, Η ΔΙΑΡΚΕΙΑ του ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΥ ΒΙΟΥ αναδεικνύεται μονίμως σε ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ προγνωστικό παράγοντα (independent predictor, prognostic factor) της βιωσιμότητας του ασφαλιστικού και, πράγματι, ΥΠΕΡΙΣΧΥΕΙ και ΚΑΤΙΣΧΥΕΙ του ορίου ηλικίας, κάθε φορά που προβαίνουμε σε ΠΟΛΥ-παραγοντική ανάλυση (multi-variate analysis), όταν δηλαδή η διάρκεια του εργασιακού βίου ΚΑΙ το όριο απόσυρσης δοκιμάζονται (are tested) ως ΣΥΜ-ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ (CO-FACTORS).
    ΚΑΙ ΑΥΤΟ συμβαίνει, διότι υπάρχει ΣΥΓ-ΓΡΑΜΜΙΚΟΤΗΣ (CO-LINEARITY) μεταξύ διάρκειας εργασιακού βίου και ορίου ηλικίας. Δηλαδή, ΜΕ ΔΕΔΟΜΕΝΗ μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΔΙΑΚΥΜΑΝΣΗ (RANGE) εργασιακού βίου, ΚΑΘΕ παράταση του ορίου "μεταφράζεται" πρώτα και κύρια σε αύξηση της διάρκειάς του.

    ΟΜΩΣ, σε μιά χώρα όπως οι ΗΠΑ, όπου ΟΛΟΙ οι άνθρωποι εργάζονται από τα 18-22 μέχρι τα 65 (τουλάχιστον), ΔΗΛΑΔΗ όπου η διάρκεια του εργασιακού βίου είναι α) ΜΕΓΑΛΗ, β) ΜΙΚΡΗΣ ΔΙΑΚΥΜΑΝΣΗΣ και γ) λίγο-πολύ ΣΤΑΘΕΡΗ και ελάχιστα επηρεαζόμενη από το όριο απόσυρσης, το εργασιακό όριο ηλικίας (65 vs 66 vs 67 vs 68), που στην περίπτωση αυτή είναι ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΙΣΟΔΥΝΑΜΟ (equivalent) της ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ του ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΥ ΒΙΟΥ, αναδεικνύεται ΜΟΝΙΜΩΣ, τόσο σε ΜΟΝΟ- όσο και ΠΟΛΥ-παραγοντικές αναλύσεις, ως ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ ΠΡΟΓΝΩΣΤΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ (independent predictor) της βιωσιμότητας του ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ at P< 0.0001.

    Ας το συζητήσουμε τώρα ακόμα πιό απλά, ώστε να γίνει κατανοητό ακόμα και από ένα μικρόνοα.

    Ας υποθέσουμε πως 5 εκατομμύρια Ελλήνων δούλεψαν από τα 25 έως τα 60, ήτοι 35 χρόνια και αποσύρθηκαν με σύνταξη, πες, 2000 ευρώ μηνιαία.
    Εάν, τώρα, εξετάσουμε την περίπτωση 5 εκατομμυρίων Ελλήνων που δούλεψαν σε αντίστοιχες εργασίες με ίσες εισφορές, επίσης 35 χρόνια, ΑΛΛΑ από τα 35 μέχρι τα 70 χρόνια και αποσύρθηκαν επίσης με σύνταξη 2000 ευρώ μηνιαία.
    Στην πρώτη περίπτωση, το Ασφαλιστικό θα καταρρεύσει, ενώ στην δεύτερη θα ευημερήσει.
    ΠΑΡΑ δε το γεγονός ότι εκ πρώτης όψεως, οι ίσες συντάξεις φαίνονται ΔΙΚΑΙΕΣ, στην πραγματικότητα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ.

    ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ;
    ΔΙΟΤΙ, φίλτατοι, η δια βίου (από την απόσυρση μέχρι τον θάνατο) συνταξιοδότηση δεν είναι τίποτ' άλλο παρά ένα REVERSE MORTGAGE, δηλαδή ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ ΔΑΝΕΙΟ. Reverse home mortgages εφαρμόζονται ήδη στις ΗΠΑ.
    Κατ ουσίαν, ο συνταξιοδοτούμενος κατά την ημέρα της απόσυρσής του, έχει συσσωρεύσει ΠΟΣΟ Α. Το ποσό ΑΥΤΟ (ή την κυριότητα του σπιτιού του στην περίπτωση ενός reverse home mortgage) το εκχωρεί, το δανείζει αν προτιμάτε, στο ΚΡΑΤΟΣ ή σε ένα ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΑΜΕΙΟ και το τελευταίο αναλαμβάνει την υποχρέωση να του πληρώνει μηνιαίο ΤΟΚΟΧΡΕΩΛΥΣΙΟ, το ύψος του ΟΠΟΙΟΥ, όπως και με τα δάνεια ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΜΕΓΑΛΩΣ από την ΔΙΑΡΚΕΙΑ, πχ 10 vs 20 vs 30 χρόνια.
    Αφού λοιπόν, σύμφωνα με τους Πίνακες Προσδοκίμου Ορίου Επιβίωσης, αναμένεται, ο μεν 60άρης να ζήσει 20, ο δε 70άρης 10 χρόνια, είναι ΗΛΙΟΥ ΦΑΕΙΝΟΤΕΡΟ ότι παρότι τα ποσά που θα "δανείσουν" στο κράτος ή στα ταμεία τους είναι ΙΣΑ, οι μηνιαίες απολαβές του 60άρη πρέπει να είναι ΠΟΛΥ μικρότερες από αυτές του 70άρη.

    Ανεξαρτήτως, λοιπόν, διάρκειας εργασιακού βίου του εργαζόμενου, είτε το όριο απόσυρσης θα αυξηθεί (ώστε να προσαρμοσθεί στην παράταση του προσδοκίμου επιβίωσης), Η η πρόωρη συνταξιοδότηση θα συνοδεύεται με ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ μείωση της ΜΗΝΙΑΙΑΣ αποζημίωσης, ΤΕΤΟΙΑ δηλαδή που ΟΥΔΕΙΣ θα μπορεί να αντέξει ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ.

    PLAIN AND SIMPLE.

    Η ΑΥΞΗΣΗ λοιπόν του ΟΡΙΟΥ είναι ΑΠΑΡΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΤΗΤΗ και SINE QUA NON της ΕΞΥΓΙΑΝΣΗΣ του ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ. Τούτου ΔΟΘΕΝΤΟΣ, ΔΕΝ υποτιμώ την ΜΕΓΙΣΤΗ σημασία της επιβαλλόμενης
    1) κατάργησης της πρόωρης συνταξιοδότησης της γυναίκας
    2) κατάργησης ΟΛΩΝ των ψευδο-ανθυγιεινών επαγγελμάτων
    3) κατάργησης των ψευδο-αναπηρικών συντάξεων και αμείλικτης δίωξης τόσο των ευεργετουμένων όσο και των ευεργετούντων.

    Oποιος σας λέει αντίθετα είναι είτε αθεράπευτα ρομαντικός, είτε βλαξ είτε ΑΠΑΤΕΩΝ extraordinaire.

    ReplyDelete
  42. @ c.a.

    είπες
    Η θέση των G700 ως προς την ανάγκη διαχωρισμού Ασφάλισης Υγείας από το Συνταξιοδοτικό των Ταμείων, είναι ορθή.
    ΑΛΛΑ η θέση ότι το Σύστημα Υγείας πρέπει να βρίσκεται υπό την αιγίδα (και υποθέτω ότι εννοείτε και in toto οικονομική κάλυψη) του Κράτους είναι ΕΣΦΑΛΜΕΝΗ και μάλιστα τραγικά.

    Από το ΑΛΛΑ και κάτω δεν ισχύει αυτό που μας προσάπτεις.

    Ως προς τα όρια θα επανέλθουμε με τις ακριβείς διατυπώσεις και προβλέψεις των διάφορων διεθνών και εγχώριων οργανισμών. Εκεί θα δεις κατά πόσο τα όρια είναι η πρώτη προτεραιότητα για το ασφαλιστικό ή όχι. Θα τα πούμε από βδομάδα που κατά πάσα πιθανότητα θα έχουμε και την έναρξη της προεκλογικής περιόδου. Μας λυπεί όμως το γεγονός ότι δεν πιάνεις τα επιμέρους πολιτικά ζητήματα αυτής της συζήτησης. Ότι αν θέλουμε διαγενεακή δικαιοσύνη αντί να μιλάμε για όρια πρέπει να μιλάμε για ταύτιση του ασφαλιστικού βίου με τον εργασιακό βίο για ανταποδοτικότερο σύστημα υπολογισμού των συντάξεων και ελευθερία επιλογής.

    ReplyDelete