Πολεμήστε το καθεστώς

Κατά τη διάρκεια του τελευταίου μήνα, τα βαμπίρ και οι κασσάνδρες της Γ' Ελληνικής Δημοκρατίας, με αφορμή τον κάκιστο κυβερνητικό χειρισμό στο θέμα των ιδιωτικοποιήσεων και της αξιοποίησης δημόσιας περιουσίας ύψους 50 δις ευρώ, έδωσαν μία ακόμη μάχη οπισθοφυλακής για να μην αλλάξει τίποτα. Εργατοπατέρες, κρατικοδίαιτα μίντια και επιχειρηματίες της διαπλοκής, δημοκόποι βουλευτές και πολιτικάντηδες πάσης φύσεως, μαζί με τους διεθνείς σπεκουλαδόρους της πτώχευσης, δημιούργησαν τεχνητή ένταση και εικόνα κατάρρευσης της χώρας, επιχειρώντας να στερήσουν κάθε ελπίδα από τον Ελληνικό λαό ότι οι θυσίες του θα πιάσουν τόπο. Σειρά δηλώσεων και φημών για χρεοκοπία και επιστροφή στη δραχμή, δημιούργησαν κλίμα αποσταθεροποίησης, υπονομεύοντας την προσπάθεια που καταβάλλει η σιωπηλή πλειοψηφία των πολιτών να απαλλαγεί από όλους αυτούς που για χρόνια της πίνουν το αίμα υποδυόμενοι τους ευαίσθητους κι ανιδιοτελείς κοινωνιστές.

Στην άτυπη Σύνοδο Κορυφής της Παρασκευής στις Βρυξέλλες, για πρώτη φορά από την έναρξη της κρίσης χρέους στην ΕΕ, οι Ευρωπαίοι ηγέτες έδειξαν να αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα και την αναγκαιότητα για συνολική διαχείριση των οικονομικών της ευρωζώνης. Εκ του αποτελέσματος δεν είναι άτοπο να παραδεχτούμε ότι εκτός από την παρέμβαση Ομπάμα, θετική επίδραση στο αποτέλεσμα είχε η καθολική αναγνώριση των θυσιών των Ελλήνων πολιτών καθώς και η διαπραγματευτική τακτική του ΓΑΠ -σε αντίθεση με του ηγέτη της Ιρλανδίας, κ. Κένυ, που πήγε να το παίξει “Σαμαράς” κι έφαγε τα μούτρα του.

Οι κασσάνδρες και τα παπαγαλάκια λοιπόν διαψεύστηκαν. Κερδίθηκε μια μάχη, ο πόλεμος όμως συνεχίζεται. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ η Κυβέρνηση και ειδικά ο Πρωθυπουργός, πρέπει να αρπάξει την ευκαιρία και να βάλει βαθιά το μαχαίρι στο κόκαλο του μεταπολιτευτικού καθεστώτος, το οποίο ναι μεν έχει κλονιστεί συθέμελα, όμως ακόμα διατηρεί ισχυρά πολιτικά, μιντιακά, οικονομικά και κοινωνικά ερίσματα. Ακόμα υπάρχουν ΔΕΚΟ με μέσο ετήσιο μισθολογικό κόστος που ξεπερνά τις 100,000 ευρώ, όταν η γενιά των 700 ευρώ είναι στην ανεργία. Ακόμα υπάρχουν Μέσα καταχρεωμένα και διαπλεκόμενα που εκβιάζουν. Ακόμα υπάρχουν Υπουργοί που αντιστέκονται, όμως δε λένε να φύγουν από την Κυβέρνηση. Ακόμα υπάρχει η παράγκα του ποδοσφαίρου, το ιερατείο των πανεπιστημιακών, το ρουσφέτι και το πελατειακό κράτος. Ακόμα δεν άνοιξε το επάγγελμα των φαρμακοποιών και των συμβολαιογράφων. Ακόμα η πολιτική συζήτηση παραμένει εγκλωβισμένη στο εκκρεμές ανάμεσα σε αριστερό δήθεν και λαϊκό πατριωτική δημαγωγία.

Απαιτείται επιτέλους αφύπνιση των υγιών αντανακλασστικών της ελληνικής κοινωνίας. Προς αυτή την κατεύθυνση δεν χρειάζονται ανασχηματισμοί, εναλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα και άλλοι τέτοιου τύπου φαντεζί χειρισμοί που διαβάζουμε ότι σχεδιάζονται στο πρωθυπουργικό επιτέλειο. Χρειάζεται η κυβέρνηση πολεμήσει το καθεστώς. Να γίνει ιδιοκτήτης μιας προωθημένης μεταρρυθμιστικής ατζέντας, αντί να καταβάλλεται από σύνδρομα ενοχής απέναντι στη θανάτωση των τεράτων που το μεταπολιτευτικό σύστημα, με την αγαστή βοήθεια του ΠΑΣΟΚ φυσικά, εξέθρεψε όλα αυτά τα χρόνια.

Η κυβέρνηση χρειάζεται να προχωρήσει τάχιστα στην εφαρμογή των όσων ψήφισε μέχρι σήμερα, αλλά και να φανεί ακόμη πιο τολμηρή, προωθώντας νέες σημαντικές τομές χωρίς να υπολογίζει το πολιτικό κόστος. Δεν υπάρχει πολιτικό κόστος, μόνο κέρδος. Σ’ αυτή την φάση δεν χωρούν αναστολές και ενδοιασμοί, ούτε λογισμός των κομματικών και συντεχνιακών αντιδράσεων για όσα πρέπει να γίνουν και συναντούν την αντίσταση των ρετιρέ και των νεοπρονομιούχων.

Η κυβέρνηση έχει χρέος απέναντι στη γενιά μας, η οποία σημειωτέον έχει κληθεί να παίξει το ρόλο της Ιφιγένειας θυσιάζοντας την πιο δυναμική δεκαετία της ζωής της, αλλά πάνω απ’ όλα έχει χρέος να αφήσει κληρονομιά στις γενιές που έρχονται μια ριζικά διαφορετική Ελλάδα:

• μ' ένα επιτελικό και ευέλικτο κράτος και δημόσια διοίκηση της προκοπής που παράγει υψηλής ποιότητας υπηρεσίες, δημόσια και κοινωνική αξία
• χωρίς κρατικές επιχορηγήσεις από τα λεφτά των φορολογούμενων σε άχρηστους οργανισμούς
• που αξιοποιεί τα περιουσιακά του στοιχεία για να παράξει πλούτο για τους πολίτες και όχι λούσα για τις συντεχνίες
• με Περιφέρειες και ΟΤΑ πραγματικά αυτόνομους οικονομικά και πολιτικά
• με σύγχρονα πανεπιστήμια και σχολεία
• με καλώς εννοούμενη περιβαλλοντική ευαισθησία, όχι οικολογικό λαϊκισμό
• με πιο προσβάσιμο και φτηνότερο σύστημα υγείας

Μια Ελλάδα ανταγωνιστική στη διεθνή οικονομία. Άλλωστε αν δεν γίνουμε ανταγωνιστικοί θα καταλήξουμε οικονομικά υποτελείς της Τουρκίας, της Βουλγαρίας και όλων αυτών των κρατών που εμείς οι «πρώτοι και καλύτεροι» Ελληνάρες περιπαικτικά κοροϊδεύουμε.

Έχουμε μπροστά μας μια δεκαετία για να αλλάξουμε ριζικά. Μαζί με τις αλλαγές στο κράτος πρέπει να αλλάξουμε την κουλτούρα και τις αντιλήψεις που μας οδήγησαν εδώ. Πρέπει να πορευτούμε με αξιοπρέπεια και δυναμισμό στην νέα εποχή της παγκόσμιας οικονομίας αλλά πάνω απ’ ‘όλα της νέας Ευρώπης. Την Παρασκευή στις Βρυξέλλες μας πέταξαν το σωσίβιο της σωτηρίας. Τώρα είναι η δική μας σειρά να κινηθούμε. Πολεμήστε το καθεστώς.