Wednesday, March 9, 2011

Το καθεστώς αντιστέκεται

Πάει κι αυτή η ευκαιρία;

Τι να πούμε…; Η κυβέρνηση, μάλλον, βαδίζει προς το άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση. Τα συντηρητικότερα αντανακλαστικά της έχουν ενεργοποιηθεί, οι δημαγωγοί και οι δημοκόποι έχουν ξαναπάρει τη δύναμη στα χέρια τους (μετά το περσινό μούδιασμα) και όλα δείχνουν ότι το πάρτι μερικών στις πλάτες μας – παρά τις προβλέψεις του Ζ. Κ. Γιουνκέρ – δε λέει να τελειώσει.

Μεταρρύθμιση; Ποια μεταρρύθμιση.

Ξεφούσκωσε το μεταρρυθμιστικό μπαλόνι. «Φιμώθηκε» κι η τρόικα, η μόνη σοβαρή πηγή ενημέρωσης για την «ιδιαίτερη» οικονομική κατάσταση της χώρας και την πορεία των αλλαγών που πραγματοποιούνται. Οι ευνοημένες συντεχνίες του δημοσίου και των κλειστών επαγγελμάτων, οι κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα και η Ελλάδα της φούσκας δικαιώνονται πανηγυρικά. Το μόνο που έμεινε να δούμε είναι την αντικατάσταση του Παπακωνσταντίνου από τον Τσοβόλα ή κάποιον άλλον αντίστοιχης εμπνεύσεως τσάρο και το απόλυτο κλείσιμο των βουλευτικού ενδιαφέροντος επαγγελμάτων με συνταγματική ρύθμιση.

Η αντιπολίτευση, όπως όλες οι αντιπολιτεύσεις από ιδρύσεως της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας (και παλιότερα, βέβαια) πλειοδοτούν σε ανευθυνότητα και δημαγωγία, ποντάροντας στα κυρίαρχα συναισθήματα της αδικίας και του θυμού. Φυσικά, το κόλπο της καμένης γης θα ξαναπιάσει αν και όποτε αλλάξει η εξουσία – οι ιθαγενείς το έχουν αποδείξει περίτρανα μέχρι και την πρόσφατη εποχή του «λεφτά υπάρχουν» ότι ακόμα θαυμάζουν τα καθρεφτάκια – οπότε προς τι ο αλληλοσπαραγμός;

Ο λαός, ασφαλώς, δείχνει να επιθυμεί αυτήν την κατάσταση. Και σε μια δημοκρατία, όλοι μας οφείλουμε να συντασσόμαστε με τις αποφάσεις των πλειοψηφιών και να επιμένουμε να προσπαθούμε να τις επηρεάσουμε.

Δείχνει να ακολουθεί τυφλά και οργισμένα τους ινστρούχτορές του (αρχισυνδικαλιστές, πολιτικάντες και τηλεμαϊντανούς) σε έναν κατήφορο χωρίς επιστροφή. Οι πλατύτερες λαϊκές μάζες έχουν την ψευδαίσθηση ότι οι εναλλακτικοί παράδεισοι και οι «εύκολες» λύσεις είναι κρυμμένες σε ένα σεντούκι και, απλά, χρειάζεται ένας «πραγματικός ηγέτης» που να έχει τη δύναμη να το ανοίξει…

Τι μέλλει γενέσθαι;

Η Ελλάδα συντηρεί ένα σάπιο σύστημα συναλλαγής ανίκανη να παράγει μια νέα γενιά πολιτικής ηγεσίας. Είμαστε μια χώρα ελάχιστα δημοκρατική, καιρός είναι να το πούμε κι αυτό. Ο ελληνικός λαός διαχρονικά αναγνωρίζει αυθεντία μόνο σε ηγεσίες επαναστατικού τύπου. Η μεταπολιτευτική μυθολογία συντήρησε αυτό μας το αντανακλαστικό. Η γενιά του Πολυτεχνείου, των αγώνων και της υψωμένης αριστερής γροθιάς έγινε το νέο κατεστημένο που δε λέει να φύγει. Άλλωστε, η τριαντάχρονη ομαλή δημοκρατική μετάβαση μεταξύ διαφορετικών κυβερνήσεων στα μάτια του κόσμου έχει αποτύχει: μας έφερε στο γκρεμό. Η ευημερία που μας έδωσε ήταν πλαστή. Ακόμα και οι φορείς της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας, τα ελληνικά κόμματα, χρωστάνε τα μαλλιοκέφαλά μας σε τράπεζες που τα ίδια δεν αποκρατικοποιούν για να μην αρχίσουν τα τηλεφωνήματα από τις εταιρείες είσπραξης καθυστερημένων οφειλών…

Ακούγονται σιγά-σιγά και γύρω-γύρω ιδέες για μια εξουσία που κατέχει απόλυτες αλήθειες. Ο λαός έχει στα χέρια του τη δημοκρατία, ένα πολίτευμα που επιτρέπει στις κοινωνίες να κάνουν ό,τι επιθυμούν οι πλειοψηφίες. Οι φωνές που ακούγονται τριγύρω, όμως, τόσο από τα άκρα όσο κι από το κέντρο ελπίζουν σε μια επιβαλλόμενη κατάσταση: οι μεν μνημονιακοί ελπίζουν στην Τρόικα, οι μεν αντιμνημονιακοί σε κάποιας μορφής «λαϊκή εκτροπή» που θα ξεκινήσει με ανυπακοή και θα εξελιχθεί σε κατάληψη της Βουλής…

Ποιος θα κάνει τη δουλειά;

Η κυβέρνηση που εκλέξαμε το 2009 έχει μπροστά της άλλα δυο χρόνια για να κάνει αυτά που χρειάζονται ώστε να μη χρεοκοπήσει η Ελλάδα και να μην μετατραπούμε όλοι – πλην της μαφίας που θα επιβιώσει – σε τριτοκοσμικούς παρίες. Αν τώρα ο πρωθυπουργός θέλει να κατοχυρώσει συνταγματικά την απαγόρευση πώλησης δημόσιας γης (τι άλλο θ’ ακούσουμε!) να ξέρει πως αν μας οδηγήσει με τα ημίμετρα και τους μικροπολιτικούς δισταγμούς του στη χρεοκοπία, όλη η χώρα κι εμείς μαζί θα πουληθούμε κοψοχρονιά.

Η αξιωματική αντιπολίτευση βιάζεται να θερίσει την όποια δυσαρέσκεια, ξεχνώντας πως η Νέα Δημοκρατία είναι το κόμμα που ενταφίασε ολοκληρωτικά την ελληνική οικονομία με την «επανίδρυση» του 2004 – 2009. Η ΝΔ είναι το τέλειο ταίρι των καθεστωτικών μεταπολιτευτικών δυνάμεων σ’ αυτό το τανγκό της καταστροφής που όλοι βλέπουμε να εξελίσσεται μπροστά μας.

Εκλογές;

Μάλλον όχι. Καταρχάς, ακόμα δεν έχουν εμφανιστεί οι πιθανοί λυτρωτές και θα είναι πάρα πολύ δύσκολο να τους ξεχωρίσουμε. Άλλωστε μια κοινωνία που – από βαρεμάρα – απορρίπτει συλλήβδην την πολιτική ηγεσία που η ίδια επέλεξε τόσο πανηγυρικά, είναι δύσκολο να μπορέσει να δει νέες δυνάμεις να ανατέλλουν. Ταυτόχρονα μοιάζει έτοιμη από καιρό να θαμπωθεί, και πάλι, από ψευδοεπαναστατικά καθρεφτάκια και λύσεις συγκαλυμμένης απολυταρχίας.

Δεύτερον, οι εκλογές, το πιθανότερο, θα οδηγήσουν σε ακυβερνησία. Αυτό που θα μπει στο παιχνίδι, δυστυχώς, δεν θα είναι η σωτηρία της χώρας αλλά, οι προσωπικές πολιτικές επιδιώξεις.

Τρίτον, η ΕΕ, έστω και υπό την πίεση του Θείου Σαμ από «τας αμέρικας» φαίνεται ότι θα οδηγηθεί τελικά σε κάποια συλλογική λύση η οποία θα εκτονώσει την πίεση προς τα υπερχρεωμένα κράτη του Νότου.

Σε κάθε περίπτωση η περίοδος ανοχής έχει τελειώσει. Τα καλά δείγματα γραφής που έδωσε η κυβέρνηση της μέρες του φόβου, έχουν πια ξεχαστεί και τείνουν να καλυφθούν από τις φωνές για επάνοδο της πολιτικής σε συντεχνιακές εξυπηρετήσεις και δημαγωγία, τις προσωπικές στρατηγικές των κυβερνητικών στελεχών και την πολιτική ατολμία. Το καθεστώς αντιστέκεται. Το μαχαίρι και το πεπόνι, όμως, παραμένει στα χέρια του ΓΑΠ. Μένει να δούμε αν θα ακολουθήσει πιστά το job description της πρωθυπουργίας που του έδωσε ο λαός και θα οδηγήσει τη χώρα στην ανάκαμψη πίνοντας το πικρό ποτήρι του πολιτικού κόστους και μάλιστα «άσπρο πάτο»!

9 comments:

  1. Μερικά πράγματα:

    Η πολιτική της "εσωτερικής υποτιμησης" δε μπορεί να πετύχει σε χώρες με ελλειμματικό ισοζύγιο συναλλαγών. Οδηγεί σε μεγαλύτερη ανεργία (μόλις πήγε 15%), μείωση της οικονομικής δραστηριότητας κλπ.

    Στη Γερμανία πέτυχε γιατί η οικονομία της ήταν πάντα προσανατολισμένη σε εξαγωγές, και άρα υπήρχε το υπόβαθρο να πετύχει άμεσα η πολιτική αυτή.

    Αλλά, εϊ, μπορούμε να περιμένουμε να φτωχύνει ο πληθυσμός (όσο το αντέχει μια δημοκρατία αυτό), να ψηφίσει η κυβέρνηση φιλελεύθερα θεσμικά πλαίσια, να επενδύσει κάποιος (ποιός;), και ΤΟΤΕ να γίνει η απαραίτητη διόρθωση που όλοι ορκίζονται οτι θέλουν να γίνει (μείωση των ανισορροπίων μεταξύ ελλειμματικών και πλεονασματικών χωρών).

    Προσωπικά αμφιβάλλω ιδιαίτερα αν ακόμα και αύριο η Ελλάδα καταφέρει να εξαλείψει τη διαφθορά, τη γραφειοκρατία, και το ασταθές θεσμικό πλαίσιο, αν θα σχηματίσουν ουρά οι "επενδυτές" για να φέρουν λεφτά και δουλείες στη χώρα.

    Απλά αναρωτιέμαι, αν όλοι θέλουν τόσο πολύ να εξαλειφθούν οι παγκόσμιες ανισορροπίες, γιατί δεν το γυρίζουν στον κανόνα του χρυσού; 'Ετσι οποιαδήποτε ελλειμματική χώρα θα υποχρεώνεται είτε να χάνει τα αποθέματα της σε χρυσό, είτε να υποτιμάει συνεχώς το νόμισμα της. Βέβαια σε μια τέτοια περίπτωση θα πάει περίπατο η παγκοσμιοποίηση, και οι κυβερνήσεις θα χάσουν την ελευθερία ασκήσεως δημοσιονομικής πολιτικής (κάτι που στην ευρωζώνη έτσι κι αλλιώς ισχύει), αλλά έτσι κι αλλιώς η σημερινή κατάσταση δε φαίνεται να οδηγεί πουθενά.

    Αλλά ας περιμένουμε να δούμε τι θα αποφασίσουν οι "Ευρωπαίοι" στη σύνοδο κορυφής.

    ReplyDelete
  2. Τελευταία έχεις ξεκόψει βλέπω από τον άκρατο φιλελευθερισμό. Τι προτείνεις να γίνει λοιπόν;

    ReplyDelete
  3. jim
    προβληματίζομαι με αυτό που είπες-
    γιατί "δεν μπορεί" ?

    Υποτίθεται ότι έτσι πετυχαίνεις το ισοδύναμο αποτέλεσμα, δηλ. να τονώσεις τις εξαγωγές επομένως να ισορροπήσεις το ισοζύγιο συναλλαγών.

    Παντως η ουσία παιδιά είναι ότι το μπαμ επίκειται.
    Πανε και τα πιστόλια, πάνε και τα χτυπήματα του χεριού στο τραπέζι, πάνε όλα

    ReplyDelete
  4. Οι αλλαγές και το ξεβόλεμα πάντα ενοχλούν. Δε συμμερίζομαι, βέβαια, την απαισιοδοξία σου, αλλά σίγουρα η κυβέρνηση έχει να συγκρουστεί σε δεύτερο χρόνο με όλα εκείνα τα συμφέροντα που βλέπαμε πέρσι και φέτος. Ωστόσο, πρέπει να θυμόμαστε ότι η πολιτική στηρίζεται στο εφικτό και το συμβιβασμό. Η κυβερνητική επιθυμία είναι το κεντρικό ζήτημα, αλλά και οι αντιστάσεις των συντεχνιών.

    ReplyDelete
  5. Αγαπητοί g700 Θα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο αν γινόσασταν λίγο πιο συγκεκριμένοι. Για παράδειγμα να καταδείξετε πως οι δήθεν μεταρρυθμίσεις για το άνοιγμα του επαγγέλματος του φαρμακοποιού και του δικηγόρου είναι εν τέλει μια τρύπα στο νερό. Όπως επίσης και η ληψή και χωρίς αναλογιστικές μελέτες ασφαλιατική μεταρρύθμιση. Μη πέφτετε και εσείς στο βούρκο της γενικολογίας. Η γενιά μας χρειάζεται ανάλυση και επιχειρήματα ως απάντηση στο λαϊκισμό και την ισοπέδωση.

    ReplyDelete
  6. Πολύ εύστοχο κείμενο. Εκεί που χαλάει λιγάκι προς το τέλος, είναι η "ελπίδα" που προσδοκούν οι Έλληνες ωστε να μην χρεοκοπήσει αυτη η χώρα. Η ελπίδα η οποία... αφήνεται πάνω στα χέρια του ΓΑΠ (ΠΑΣΟΚ δηλαδή).

    Για να λέμε τα πράγματα με τ΄ όνομα τους :

    ΠΑΣΟΚ = Μαφία (εγκληματική οργάνωση) αποτελούμενη απο κρατικοδίαιτους οι οποίοι αναμειγνύονται στην πολιτική με μοναδικό σκοπό να βάλουν στις τσέπες τους δημόσιο χρήμα δημιουργώντας και καταλαμβάνοντας ΨΕΥΤΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΚΗΦΗΝΩΝ ωστε να αρπάζουν (κλέβουν) με τον νόμο τα χρήματα των εργαζομένων-φορολογουμένων (Ιδιωτών - υπαλλήλων, εργοδοτών και ελ. επαγγελματιών). Το 80% των ψηφοφόρων του είναι Δημόσιοι Υπάλληλοι, και το υπόλοιπο 20% επικίνδυνα ηλίθιοι.

    ΝΔ = Πολιτική παράταξη η οποία ανταγωνίζεται λυσσαλέα την Πασοκομαφία στην κρατικολαγνεία, ωστε... να μην χάσει το μονοψήφιο ποσοστό ΔΥ οπαδών-ψηφοφόρων της. Το 90% και βάλε των ψηφοφόρων της είναι ιδιώτες ελεύθεροι επαγγελματίες - εμποροι κτλ, παρ όλ’ αυτά όταν βρίσκεται στην κυβέρνηση σκοτώνεται για τα ατομικά συμφέροντα της άρχουσας και άεργης δημοσιουπαλληλικής τάξης που διορίστηκε σχεδόν στο σύνολό της επι Ανδρέα Παπανδρέου με γλυψίματα-ρουσφέτια στα πράσινα πολιτικά γραφεία.

    Οι 2 παραπάνω μαφιόζικες παρατάξεις δίνουν ρεσιτάλ στο να μηχανεύονται μεθόδους στο άρμεγμα (φορολογία) των ιδιωτών πάσης φύσεως. Και σαν να μην έφτανε η παραπάνω κομπανία, έχουμε και τα ψευτοαριστερά σκουλίκια ΚΚΕ-ΣΥΝ κτλ να αγωνίζονται απαιτώντας ΑΚΟΜΑ περισσότερο κράτος ! και ΑΚΟΜΑ μεγαλύτερα χρέη και ΑΚΟΜΑ μεγαλύτερο άρμεγμα του κάθε... αδιόριστου πολίτη !

    Όταν η κυβέρνηση δίνει «μάχες και αγώνες» παλεύοντας λυσσαλέα για να διατηρήσει εξ ολοκλήρου τις ΠΛΑΣΤΕΣ δημοσιοϋπαλληλικές θέσεις της δεκαετίας του 80, τότε όλα τα υπόλοιπα είναι φυσικά επακόλουθα. Η χρεωκοπία είναι μονόδρομος, και με ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση εγγυημένη.

    Τέλος, μπράβο στον Πάγκαλο που είπε την αλήθεια, ο μοναδικός πολιτικός που δεν χαϊδεύει την άεργη παρασιτική κομπανία. Κρίνοντας απο τις αντιδράσεις του κόσμου απέναντι στις αλήθειες που είπε, καταλαβαίνει κανείς οτι με αυτό τον λαό δεν υπάρχει καμιά ελπίδα.

    ReplyDelete
  7. από νίκη σε νίκη μας πάει αυτή η κυβέρνηση.

    Γιατί ρε ηλίθιε πανηγυρίζεις τώρα γιά το επιτόκιο που θα μπορούσες να διαπραγματευτείς όταν υπέγραψες χωρίς καν να διαβάσεις ?

    Γιατί πανηγυρίζεις τώρα γιά την "αξιοποίηση" που ξέρουμε όλοι τι είναι και που όλοι αμφιβάλλουμε αν αυτό το δημόσιο είναι σε θέση να εφαρμόσει αφού καλά καλά δεν έχει τίτλους ?

    Και ποίο είναι επιτέλους το πρόγραμμα μέτρων που ακολουθούν ?

    Από νίκη σε νίκη...

    ReplyDelete
  8. Καλό το άρθρο αλλά καθυστερημένο κανα ενάμιση χρόνο. Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται. Συνεπώς το ίδιο και η κακή - δε χρειάζονταν 2 χρόνια για να διαπιστώσουμε την κωλυσιεργία και ανικανότητα της κυβέρνησης/αντιπολίτευσης. Ήταν ολοφάνερες από το πρώτο εξάμηνο κιόλας.

    Ο ενταφιασμός της οικονομίας δεν ολοκληρώθηκε με τη ΝΔ (αν και η συμβολή της ήταν ουσιαστική). Είναι ένα έργο που το ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε και θα αποτελειώσει. Μάλιστα, ειρωνικά, η ίδια οικογένεια.

    ReplyDelete