Thursday, June 18, 2009
Οι ευθύνες της γενιάς των 700 ευρώ. Mια συνέντευξη που δεν χαϊδεύει αυτιά.
Πόσο βολεμένη και απαθής είναι η γενιά των 700 ευρώ; Γιατί απείχε μαζικά από τις ευρωεκλογές; Τι λέει αυτό για τους σημερινούς νέους, τη συμμετοχή τους στα κοινά και τη στάση τους απέναντι στο πολιτικό σύστημα; Η G700 θέτει τη γενιά των 700 ευρώ προ προ των ατομικών και συλλογικών της ευθυνών σε μία ραδιοφωνική συνέντευξη που δεν χαϊδεύει αυτιά. Μιλάει για την αποχή, τη νοοτροπία του φραπέ, τους βολεψάκηδες και τους χλιδάνεργους. Στηλιτεύει παράλληλα το λαϊκισμό των κομμάτων και των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και αναδεικνύει τη σοβαρότητα του θεσμικού τους ρόλου. Περιγράφει το δύσκολο εργασιακό περιβάλλον στο οποίο η πλειοψηφία των νέων εργαζόμενων καλείται να αναπτύξει τη δημιουργικότητά της και τις φιλοδοξίες της. Σχολιάζει τα Δεκεμβριανά, που γρήγορα ξεχάστηκαν, και θέτει στο τραπέζι το επιτακτικό διαχρονικό αίτημα για διαγενεακή δικαιοσύνη. Καλεί τους νέους να δράσουν για να μη ζήσουν χειρότερα από τους γονείς τους. Η G700 στον καλεσμένο του Σαββάτου στον Alpha Radio με τον Μπάμπη Παπαναγιώτου. Διάρκεια εκπομπής 50'.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Ακουσα τη συζήτηση.Και οι δύο διατυπώσατε με επάρκεια επιχειρημάτων το ζήτημα της γενιας των 700.Ο Μπαμπης Παπαναγιωτου βοήθησε πολύ.Είναι ένας δημοσιογράφος που τιμάει τη δημοσιογραφία.Υποφέρει βέβαια απο τη μοίρα του, που τον καταδίκασε να είναι Ολυμπιακός και να μην μπορεί να απεξαρτηθεί.
ReplyDeleteΔεν είναι η γενιά των 700 ευρω, μη τσιμπάτε στα ΜΜΕ που ξαφνικά το άλλαξαν, των 500 είναι, δεν ζει ο κόσμος με τα μικτά.
ReplyDeleteΓια κάποιυς γιατί για άλλους τα stage π.χ είναι λιγότερα ....
Συμβολικό είναι το νούμερο. Απεικονίζει τη στασιμότητα των νέων σήμερα. Το θέμα είναι οι νέοι και τι μυαλά κουβαλάνε τι συνθήκες αντιμετωπίζουν τι ευθύνες είναι προετοιμασμένο να αναλάβουν.
ReplyDeleteΚαλή συνέντευξη θες χρόνο να την ακούσεις 50 λεπτά πολλά δεν έκοψαν και τις διαφημίσεις.
ReplyDeleteΤι μυαλά κουβαλάμε ε; Άσε γιατί τώρα με τη ζέστη και τα δικά μου είναι αλλου :)
Η ελευθερία δημιουργεί δεσμεύσεις, και οι νέοι αρνούνται να τις αναλάβουν. πολύ εύστοχο σχόλιο παιδιά, μπράβο.
ReplyDeleteΗ συνέντευξη γενικά πολύ καλή, αν και δε συμφωνώ ότι πρέπει πάντα να μιλάτε α-κοματίκ. Και αυτή η προσέγγιση συντελεί στην αποστασιοποίηση του κόσμου από την πολιτική σκηνή. Τα κόμματα είναι οι φορείς που κατεξοχήν μπορούν να υλοποιήσουν και να εφαρμόσουν πολιτικές. Πολύ εύστοχο και το σχόλιο περί κομμάτων και μίντια.
Ελευθερία νοούμενη ως μη δέσμευση είναι ελευθεριότητα τάδε έφη Σωτήρης. Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο.
ReplyDeleteΗ ανάπτυξη ως ελευθερία, από τον Αμάρτυα Σεν στην πολιτική δέσμευση των νέων γενιών για το μέλλον τους.
ReplyDeleteΜη δέσμευση σε τι ρε μάγκες; Που; Γιατί μιλάτε και τι διαμαρτύρεστε; Μη δεύσμεση σε κάποιο κόμμα από αυτά που οδηγούν τη χώρα στον πάτο (και πολλοί θα χαρούν να τη δουν να πιάνει πάτο-πάτο); Μη δέσμευση στα επεισόδια του Δεκεμβρίου;
ReplyDeleteΈνα μεγάλο μέρος της νεολαίας πήγε ψήφισε Καρατζαφέρη (που βαράει πολύ καλύτερα ποσοστά στη νεολαία από όσο θα θελαν να πιστεύουν κάποιοι) και αγνόησε επιδεικτικά το ΣΥΡΙΖΑ. Για τους μεν (μέσα και εγώ - και έχω εξηγήσει ότι δεν εκφράζομαι ούτε μέσα από αυτό το κόμμα και ας τοποθετείται κοινωνικά και οικονομικά στο κέντρο εκεί που κινούμαι) άκουστηκαν τα μύρια όσα τραγικά (τα είδατε άλλωστε και εδώ) από τους αυτόκλητους κριτές (στην πλειοψηφία δεινοσαυρικοί αριστεροί, άντε και μερικά μαρσιποφόρα) οι οποίοι βέβαια συντόνισαν προσπάθειες για να εξηγήσουν τι παίχτηκε με το ΣΥΡΙΖΑ λες και είχαμε μια καήλα για τους ανεπάγγελτους σωτήρες κατ'επάγγελμα (γιατί πέφτει χοντρή χρηματοδότηση - όπως παντου, μέσα και το ΛΑΟΣ που δεν είναι πολύ πιο καθαρό).
Πώς όμως να ενδιαφερθεί ο νέος να έρθει να ψηφίσει; Είναι ποιότητα δημοκρατίας αυτό; Ποια είναι η συνεισφορά του λαού στη διαμόρφωση της πολιτικής των κομμάτων; Ψηφίζεις ΠΑΣΟΚ το 80 για το 'έξω οι αμερικάνοι' και όχι μόνο οι βάσεις δεν φεύγουν αλλά ο αμερικάνος αλωνίζει και 10 χρόνια μετά του λες και φχαριστώ - ένα παράδειγμα φέρνω για το πόσο ακολουθία έχει η ενσυνείδητη ψήφος με την ακολουθούμενη πολιτική: στην τελική οι πιο ευσυνείδητοι ψηφοφόροι είναι οι πρασινοφρουροί και τα γαλαζόπαιδα και οι λοιποί έγχρωμοι.
Δεν είναι τόσο χαζοί οι νέοι και ούτε σταμάτησαν να σκέφτονται από το... λάιφστάιλ το οποίοι υπάρχει στην Ελλάδα λόγω ξεκάθαρης πολιτικής γραμμής (ΠΑΣΟΚ - ΝΔ). Όσοι έχουν απτό συμφέρον (βυσμάτωση) να πάνε να ψηφίσουν είναι πρώτη γραμμή, εκεί. Όσοι δεν έχουν ελπίδα για ξεκάθαρο κέρδος και όσοι αρνούνται ενσυνείδητα να κάνουν κίνηση για κάτι τέτοιο ξαφνικά έχουν πολύ λιγότερους λόγους για να πάνε να ψηφίσουν.
Η ψηφοφορία δεν πρόκειται να τους αλλάξει τη ζωή. Είναι χάσιμο χρόνου και ναι ένα ωραίο τριήμερο στη θάλασσα αξίζει όσο 10 τέτοιες ψηφοφορίες. Γιατί στις ψηφοφορίες αυτές δεν παίζεται το κατά πόσο θα εφαρμοστεί ο νόμος στα εργασιακά και η τιμωρία των κακών εργοδοτών και κακών εργαζομένων, το κατά πόσο θα μαζευτούν οι φόροι από εκεί που οφείλονται, το κατά πόσο θα συλληφθεί ο χούλιγκαν που τα σπάει...κτλπ κτλπ η λίστα γίνεται ατέλειωτη, πράγματα τα οποία θα έπρεπε να είναι αυτονόητα και να γίνονται αυτόματα ακόμα και ελείψη κυβερνήσεως σε μια δημοκρατική κοινωνία και όχι να αποτελούν αντικείμενο οποιασδήποτε πολιτικής βούλησης. Γιατί από κάποιο σημείο και πέρα είναι αυτά που επηρεάζουν περισσότερο την ζωή του πολίτη παρά τα όποια... φιλολογικά. Και τους χειρότερους νόμους να χεις, όταν τους εφαρμόζεις πας καλύτερα από το να χεις τους καλύτερους και να είσαι νερόβραστος (και η Ελλάδα δεν έχει πια και τους χειρότερους).
Η νεολαία είτε σας αρέσει είτε όχι το χει μάθει το παραμύθι. Θα ασχολείται με τα πολιτικά όταν θα κρίνει ότι έχει άμεσο προσωπικό κέρδος - δηλαδή βύσμα. Ειδάλως, στην περίπτωση που θα ψηφίσει χωρίς ελπίδα βύσματος θα το κάνει απλά πατροπαράδοτα, δηλαδή συνήθως θα ψηφίσει την ποδοσφαιρική ομάδα όπου έπαιζε ο παππούς του στον εμφύλιο. Και το πιο υγειές τμήμα της νεολαίας (όχι τόσο μεγάλο όσο θα θέλατε να πιστεύετε, δε νομίζω καν να αποτελούν πλειοψηφεία) θα εξακολουθεί να την παλεύει ο καθένας πάνω στη δική του σανίδα μέχρι να βρει νησί, για την πάρτη του και χωρίς πολυφωνάζοντας. 4 χρόνια πριν είμουν 600άρης, μετά άνεργος σε Ελλάδα και εξωτερικό, τώρα μετά κόπων και βασάνων έχω βρεί μια άκρη, εξωτερικό βέβαια, την πιάνω από τα κέρατα για να σταθεί και από το βυζί να βγάλει όλο το γάλα - μόνος μου, χωρίς κανέναν από πάνω. Το ίδιο προσπαθούν να κάνουν και όλοι αυτοί οι νέοι. Το να ασχοληθούν με το τι πρέπει να πάνε να ψηφίσουν και να πάνε να το κάνουν είναι χάσιμο χρόνου. Δεν είναι κυνικό αυτό. Είναι η πραγματικότητα.
@αερικό
ReplyDeleteόποιος πάει και μπλέκει με τα stage τα θέλει και τα παθαίνει διότι στο βάθος επιδιώκει μια
ασφαλή θέση στο Δημόσιο μέσα απο κομματικό αλισβερίσι
ε όχι και να τους λυπηθώ
ήθελες τα και παθές τα
"Η ελευθερία δημιουργεί δεσμεύσεις."
ReplyDeleteΚάπως οξύμωρο ακούγεται αυτό.
@ masha
ReplyDeleteη έννοια ελευθερία είναι η ίδια αντιφατική. Οι G700 φαίνεται επιλέγουν να δουν την ελευθερία ως κοινωνική υποχρέωση. Και συμφωνώ απόλυτα.
Σήμερα έχουμε γεμίσει "τσαμπατζήδες της ελευθερίας", που επιλέγουν να αξιοποιήσουν την ελευθερία που άλλοι έχτισαν με αίμα γιαυτούς για να πράξουν άλλα, όπως φραπέ και παραλία, ή ακόμα και έναντι της ελευθερίας.
Οξύμωρο ναι, θες όμως μια ενεργητική ή μια παθητική ελευθερία? Οι νέοι έχουν διαλέξει το δεύτερο, χωρίς καν να το πολυσκεφτούν μάλιστα. Ελευθερία από ή ελευθερία προς? "Άρχειν" ή "αράξειν"?
Αν και γουστάρω πολλά από αυτά που λεν οι Γ700 δεν είναι τυχαίες απόψεις και τα πιο πολλά παιδιά είναι πλήρως πολιτικοποιημένα. Δεν το βρίσκω κακό, γιατί το κάνουν σωστά αλλά στο συγκεκριμένο σημείο δεν πετυχαίνουν το στόχο.
ReplyDeleteΓιατί κλαιγόμαστε; Γιατί με την παραλία χάνονται οι πελάτες; Ε τι να κάνουμε. Αφού δεν βολεύονται όλοι. Ειδικά η ΝΔ έχει απογοητεύσει πολύ κόσμο γιατί δεν βόλεψε όπως το ΠΑΣΟΚ. Και όχι δεν θα τη πω τώρα μόνο στο ΠΑΣΟΚ (απλά αυτοί είναι οι πρωταθλητές του βολέματος), αλλά μου ρθε ένα παράδειγμα του ποιοι νέοι πάνε και ψηφίζουν ενεργά και σκεπτόμενα:
Πραγματικό γεγονός. Θεσσαλονίκη 2003. Έξω από κεντρικό υποκατάστημα τράπεζας παρκάρει (παράνομα) Μπέμπα. Βγαίνει ο ψηλός ο κουστουμάτος μετά συνοδείας νεαράς 20άρας ολίγον τι τοιούτης, λαϊκιστί τσινάρας. Μπαίνουν μεσα "Το διευθυντή παρακαλώ" ο ψηλός με στόμφο... Κατεβαίνουν διεθυντής και υποδιευθύντρια - ο ψηλός γυρνάει το γιακά και δείχνει κονκάρδα ΠΑΣΟΚ: "Από το γραφείο ερχόμαστε", "Περι τίνος πρόκειται;","Η κοπέλα από εδώ, θα της κανονίσετε μια θέση εδώ", "Μα δεν έχουμε προκυρήξει ούτε καν θέσεις, δεν έχει τίποτα", "Απλά κάντε το, κάτι θα βρεθεί σε κάποιο γραφείο, στο ταμείο...", ο διευθυντής ίδρωσε (40 χρόνια τραπεζικός υπάλληλος έγινε διευθυντής για να ακούει τέτοια)... "Μα καλά τέλοσπάντων, δεν κρίνετε ότι θα έπρεπε τουλάχιστον να με είχατε ενημερώσει εμένα ή την υποδιευθύντρια από το να έρθετε έτσι;" (η υποδιευθύντρια "Άστο Τάσο, άσε..."), ο ψηλός πολυάσχολος "λοιπόν δεν έχουμε κάτι άλλο να πούμε, ευχαριστούμε και γεια σας".
Γυρνάει ο διευθυντής στη νεαρά τσινάρα. "έχεις τελειώσει τίποτα κοπέλα μου", "Λύκειο", "Από δουλειά γραφείου, ταμείο κτλπ....", η τσινάρα διακόπτει "Κύριε διευθυντή ακούστε να δείτε, ούτε τα 20 δεν έχω κλείσει ακόμα, δεν ξέρω τίποτα από αυτά που λέτε, δεν έχω δουλέψει ποτέ στη ζωή μου και ειλικρινά δεν σκέφτομαι να το κάνω. Μην ασχολείστε με εμένα, πείτε μου μόνο που πρέπει να κάθομαι και τι ώρες θέλετε να ρχομαι", "Μπορείτε να πάρετε εκείνο το καρεκλάκι και να καθίσετε στο γραφείο εκεί, δουλειά πιάνουμε πρωί στις 8 αν θέλετε έρχεστε, αν θέλετε όχι".
Γελάτε; Κλαίτε; Πιστέψτε με, από το διευθυντή τον ίδιο το άκουσα, ντρεπόταν την κατάντια του όταν μου το λεγε κάποια χρόνια πριν - η τσινάρα ακόμα εκεί ήταν, φυσικά δεν έκανε τίποτα (πατούσε που και που και για αυτό τσιμπούσε "έναν πρώτο μισθό"). Η τσινάρα πλέον με τα διάφορα καπνιστικού περιεχομένου που παρείχε στους του κόμματος (του όποιου κόμματος, μην κολλάτε στο ΠΑΣΟΚ), στα 26 της πλέον θα έχει προχωρήσει πολύ...
... ένα είναι σίγουρο: ότι θα την δείτε στάνταρντ σε κάθε κάλπη, εκλογές, ευρωεκλογές, νομαρχιακές και δημοτικές γιατί πρέπει να δώσει το παρόν βέβαια. Πιθανός θα λαμβάνει "ενεργά" και στις προεκλογικές εκστρατείες. Τέτοιου είδους νέοι είναι και οι πιο συνειδητοί ψηφοφόροι σε αυτή τη χώρα. Έπονται αυτοί που ψηφίζουν όπως ψήφιζε και ο παππούς. Αντί λοιπόν να μας πειράζουν αυτές οι νοοτροπίες μας πειράζουν λέει που δεν πήγαν να ψηφίσουν.
Ειλικρινά 1000 φορές προτιμό τον τυπά τον αραχτό που πήρε τη γκόμενα να πάνε να απολαύσουν ένα τριήμερο στη θάλασσα από τους παραπάνω νέους - πιο πολύ αξία έχει στα μάτια μου. Δεν είναι όλοι πελάτες.
Προτιμώ βέβαια!
ReplyDeleteΚαι προτιμώ τον τυπά τον αραχτό που βρίζετε από τον πολιτικοποιημένο νεολαίο φοιτητή που του νοικιάζουν σπίτια, του πληρώνουν αμάξι, του μισθώνουν αμάξι ή μηχανή (έχει να διαλέξει) και φυσικά όταν κατεβαίνει-ανεβαίνει Αθήνα (ή όπου γίνεται η συνέλευση των νεολαίων του κόμματος) έχει πληρωμένα έξοδα μετακίνησης, ξενοδοχεία και φυσικά τα μπουζούκια...
2004, νεολαίοι ΝΔ Αριστοτελείου - είχαν πρόσκληση για Αθήνα. Δεν πήγαν. Απαράδεκτο! Τους πληρώναν εισιτήρια και ξενοδοχείο αλλά δεν έπαιζε μπουζούκια.
Τι λέτε ρε μάγκες! Αίσχος! Αντιδημοκρατικό! Ούτε καν ΠΑΣΟΚ, εγώ λεώ ψηφίστε Παπαρήγα για να τους δείξετε πόσο λάθος κάνουν.
Θέλετε οι νέοι να ψηφίζουν; Εγώ πάλι όχι. Καλύτερα στην παραλία.
Η μη δέσμευση, ulis που πήρες φόρα και ίσως άκουσες και απρόσεκτα τη συνέντευξη, αναφέρεται σε μια σειρά από θέματα με τελευταίο απ' όλα τη συμμετοχή στα πολιτικά. Στο γάμο, τη δημιουργία οικογένειας, τις σχέσεις ανάμεσα στα φύλα που είναι πάντα εφήμερες και φευγαλέες, την εργασία όπου κανείς προτιμά τη χειρότερη δουλειά αρκεί να μπορεί να την "κοπανήσει" ανά πάσα ώρα και στιγμή από αυτή στην οποία πρέπει να επενδύσει πράγματα και να δεσμευτεί μεσομακροκπρόθεσμα.
ReplyDeleteΕλευθερία = μη δέσμευση.
ReplyDeleteΔέσμευση = μη ελευθερία.
Jim Slip, εξαρτάται από ποια πλευρά το βλέπει κανείς. Η ελευθερία δεν είναι απλά μια λέξη της οποίας ο ορισμός δίνεται ξεκάθαρα και πέραν πάσης αμφιβολίας στο λεξικό. Είναι μια έννοια που έχει σηκώσει τεράστια φιλοσοφική συζήτηση ανά τους αιώνες και έχει λάβει διαφορετικό περιεχόμενο σε διαφορετικές ιστορικές συγκυρίες. Επί τροχάδην λέμε ότι δεν υιοθετούμε τον ορισμό σου. Κατά την άποψή μας το moto "ελευθερία = μη δέσμευση" είναι ένας ορισμός που υιοθετούν τα μέλη της λεγόμενης Me-first society, της κοινωνίας των Πρώτος Εγώ, των εγωιστικών ατόμων και όχι των υπεύθυνων πολιτών, όπου η ελευθερία νοείται στην απόλυτη μορφή της: κανένας περιορισμός, πλήρης επιτρεπτικότητα, κανένα χρέος απέναντι στα υπόλοιπα μέλη της κοινωνίας, καμία ευθύνη. Είναι μια οπτική η οποία καλλιεργήθηκε στη μεταπολιτευτική Ελλάδα και οδήγησε στη λογική του παρτάκια.
ReplyDeleteΔεν υπάρχει ελληνική κοινωνία. Μόνο κατ' ευφημισμό.
ReplyDeleteΠολύ καλά κάνουν οι νέοι που δεν πήγαν να ψηφίσουν, διότι έτσι και αλλιώς δεν μπορεί να κάνουν τίποτα.
ReplyDeleteΕντύπωση μου κάνει ότι κανένας δεν ασχολείται με τις πολύ μεγάλες εισφορές που πληρώνουν οι Ελληνες (και ειδικά οι νέοι) και για αυτό τον λόγο έχουν μισθό 700 ευρώ.
http://www.market-talk.net/index.php/essay/article/5704/
Επίσης, αν κάποιος θέλει να αλλάξει κάτι, θα πρέπει να ξεκινήσει από το σύνταγμα
Διαβάστε εδώ, διότι αν δεν αλλάξει αυτό δεν θα γίνει τίποτα και θα έχουμε καινούριο κύμα μετανάστευσης.
http://sindagmatiki-anatheorisi.blogspot.com/