Του Θοδωρη Πελαγίδη*
Καθημερινή, 19-9-2010
Eκτός από τις πολιτικές και κοινωνικές προϋποθέσεις, μπορεί να κάνει κάτι η οικονομική πολιτική για να έρθει κάποτε η πολυπόθητη ανάπτυξη;
Σε κάθε περίπτωση, τρεις είναι οι τομείς ή οι στόχοι-προϋποθέσεις ώστε να είναι εφικτή μια καλύτερη πορεία.
Πρώτον, μέχρι το 2013-14, μηδενισμός του ελλείμματος του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, ώστε να σταματήσει η ανάγκη νέων δανειακών κεφαλαιακών ροών. Στο πλαίσιο αυτό, ο νέος υπουργός Ανάπτυξης πρέπει και μπορεί να στοχοποιήσει εκείνα τα εισαγόμενα αγαθά και υπηρεσίες που επιδεινώνουν σφόδρα το ΙΤΣ, να δει σε ποια μπορεί να υπάρξει δυνατότητα εγχώριας παραγωγής και στη συνέχεια να δράσει βολονταριστικά προς υποκατάσταση κάποιων εισαγωγών.
Δεύτερον, ουσιαστική αύξηση των εισροών άμεσων ξένων επενδύσεων με ευρύτατες θεσμικές αλλαγές και αλλαγές στη χρήση γης και στη φορολογική πολιτική άμεσα.
Τρίτον, δημιουργικό διπλασιασμό της απορροφητικότητας των κονδυλίων του ΕΣΠΑ, τον επόμενο 1,5 χρόνο από 8% στα 16% και από το 16% στο 32% το 2011. Ολα αυτά μαζί με μια δραστική απλοποίηση των αδειοδοτήσεων παντού, αλλά και μαζί με μια νέα βιομηχανική πολιτική ενίσχυσης των κλάδων της μεταποίησης, στους οποία η χώρα διαθέτει συγκριτικά πλεονεκτήματα.
Είναι σημαντικό όμως, στο σημείο αυτό, να γίνουμε λίγο πιο συγκεκριμένοι. Συνήθως η αντίδραση των συμβατικών οικονομολόγων προς μια πολιτική ενίσχυσης σημαντικών εγχωρίων βιομηχανικών κλάδων είναι ότι τη δουλειά αυτή την κάνουν μόνες τους οι διεθνείς αγορές, οι οποίες και καθορίζουν τα σχετικά συγκριτικά πλεονεκτήματα κάθε χώρας. Δηλαδή τα αγαθά και τις υπηρεσίες που, δυνητικά έστω, μπορεί η εγχώρια οικονομία να παραγάγει και να πουλήσει στο εξωτερικό.
Όμως, η οικονομική ιστορία διδάσκει ότι χώρες όπως η Ιαπωνία και η Κορέα πρώτα υποκατέστησαν τις εισαγωγές με στοχευμένη βιομηχανική πολιτική και στη συνέχεια τα εγχώρια αγαθά σε δυναμικούς κλάδους «δυνάμωσαν» και εξήχθησαν.
Οδοντόκρεμες, μαργαρίνη, πάνες, δημητριακά, μακαρόνια, καύσιμα, φρουτόκρεμες, αλλά και δεκάδες άλλα αγαθά εισάγονται στη μεγάλη τους πλειονότητα. Αναρωτιέται κανείς γιατί δεν υπάρχει ελληνική παραγωγή στα απλά, απλούστατα να φτιαχτούν εγχωρίως ανωτέρω αγαθά, γεγονός που επιδεινώνει τραγικά το εμπορικό μας ισοζύγιο;
Δύο - τρεις πολυεθνικές ελέγχουν τις αγορές αυτές και οι καταγγελίες στην Επιτροπή Ανταγωνισμού, τόσο της Ελλάδος όσο και των Βρυξελλών πληροφορούμαστε πως είναι πολλές. Το υπουργείο πρέπει αμέσως να στοχοποιήσει τα αγαθά αυτά, να ενισχύσει την Επιτροπή Ανταγωνισμού και να ανοίξει τις αγορές, τονώνοντας εγχώριες παραγωγικές πρωτοβουλίες με βολονταρισμό και συνεννόηση με τον εγχώριο επιχειρηματικό κόσμο.
Τέλος, αναφερθήκαμε παραπάνω στις ξένες επενδύσεις αλλά και στο ΕΣΠΑ. Πώς είναι δυνατόν να σκεφτόμαστε ακόμη τις επιδοτήσεις στους αναπτυξιακούς νόμους και να μην κάνουμε τουλάχιστον δύο απλά πράγματα.
Πρώτον, όποιος επιθυμεί να επενδύσει στη χώρα εφεξής, πέραν του εκσυγχρονισμού της νομοθεσίας και της απαιτούμενης απλοποίησης της νομοθεσίας, να είναι tax free για δέκα χρόνια.
Και δεύτερον, άμεση απόσβεση της επένδυσης. Αμεση.
Εξυπνα φορολογικά μέτρα υπάρχουν, το ζήτημα είναι αν υπάρχει διάθεση εφαρμογής τους.
* Καθηγητής Οικονομικής Ανάλυσης Πανεπιστημίου Πειραιώς. Αναδημοσιεύεται με άδεια του συγγραφέα.
Πέρα από τις πάνες-βρακάκια...
ReplyDeleteΗ Ελλάδα είναι η πρώτη παραγωγός χώρα περλίτη.Παράγει και εξάγει περλίτη.Εχει άφθονα κοιτάσματα σε πολλές περιοχές και η χρήση του υλκού αυτού έχει αυξημένη ζήτηση.
Γενικά ο ορυκτός πλούτος της Ελλάδας είναι ανεξερεύνητος και περιφρονημένος σε σημείο που να γίνεται αποδεκτό απο όλους μας ότι η χώρα μας είναι φτωχή σε ορυκτά υλικά.
"Η Ελλάδα διαθέτει όχι μόνον ΟΛΕΣ τις απαραίτητες πρώτες ύλες (στρατηγικά ορυκτά) και μάλιστα σε αφθονία, αλλά και για
ReplyDeleteορισμένα από αυτά, είναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ παραγωγός χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Και συγκεκριμένα:
Λιγνίτης: Ως ορυκτό για την παραγωγή ενέργειας από την καύση του με λιγοστή μόλυνση του περιβάλλοντος. Η Ελλάδα διαθέτει τόσο πολύ λιγνίτη, που εάν τον εκμεταλλευόταν από νωρίς, θα είχε γλιτώσει πολλά δισεκατομμύρια από την εισαγωγή πετρελαίου.
Αλουμίνιο: Εδώ και μερικά χρόνια η Γαλλία ελάττωσε την παραγωγή της σε αλουμίνιο και η Ελλάδα
πλέον είναι πρώτη στην Ευρώπη σε παραγωγή του αλουμινίου, με χιλιάδες εφαρμογές.
Βωξίτης. Η Ελλάδα είναι η μεγαλύτερη βωξιτοπαραγωγός χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο βωξίτης χρησιμοποιείται και στην κατασκευή αεροσκαφών, ηλεκτρικών συσκευών, μεταλλικών κατασκευών και αλλού.
Μαγγάνιο. Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση που περιέχει στο υπέδαφός
της κοιτάσματα μαγγανίου. Τα κυριότερα κοιτάσματα έχουν εντοπισθεί στο νομό Δράμας.
Νικέλιο. Και για αυτό το στρατηγικό ορυκτό όπως ανέφερε ο κύριος Παπαγεωργίου, η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως με σημαντικά κοιτάσματα νικελίου στο υπέδαφός της. Υπάρχει ένα συγκρότημα παραγωγής νικελίου, του μεγαλυτέρου στην
Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά εξάγεται στο εξωτερικό όπως και όλα σχεδόν τα υπόλοιπα όσα εξορύσσονται.
Σμηκτίτες. Η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα στον κόσμο μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες στην εξόρυξη σμηκτιτών, οι οποίοι έχουν μεγάλο εύρος εφαρμογών, όπως η διάθεση αποβλήτων, τα φάρμακα, τα καλλυντικά και άλλα.
Μαγνήσιο. Ο μαγνησίτης που εξάγει η χώρα μας, καλύπτει το 46% της συνολικής παραγωγής της Δυτικής Ευρώπης.
Χρωμίτης. Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που περιέχει στο
υπέδαφός της σημαντικά εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα χρωμίτη. Τα σημαντικότερα κοιτάσματα βρίσκονται
στο Μπούρινο Κοζάνης και χρησιμοποιούνται κυρίως για την παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα.
Ουράνιο. Όπως ανέφερα ήδη, τα ουρανιούχα μεταλλεύματα έχουν εντοπισθεί στην Κεντρική Μακεδονία και στην Θράκη.
Το τεύχος της 28ης Απριλίου 1999 της εφημερίδας "Αθηναϊκή" είχε ως τίτλο "Θησαυροφυλάκιο η Βόρεια Ελλάδα" και αναφερόταν σε αυτό ακριβώς το θέμα.
Η Θράκη λοιπόν είναι ένας στρατηγικός κόμβος, διότι εκτός των πλουσίων κοιτασμάτων ουρανίου, χρυσού και πετρελαίου, επιπλέον από εκεί πρόκειται να περάσει στο μέλλον και ο αγωγός φυσικού αερίου και πετρελαίου
"Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης" Αγωγός μεταφοράς καυσίμων από Κασπία προς τη δύση.
ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ: Υπάρχει άφθονο στο Αιγαίο. "
ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ-ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΠΥΡΗΝΙΚΗς ΦΥΣΙΚΗΣ.
Δυστυχώς ο κ. Πελαγίδης φαίνεται αν είναι προσκολλημένος σε ένα παλιό αναχρονιστικό οικονομικό μοντέλο φιλελεύθερης (με την κακή έννοια) ανάπτυξης, με μια σύγχρονη νότα βιομηχανικού κρατισμού και φορολογικής ασυδοσίας (μπας και δουλέψει...)
ReplyDeleteΤο να στοχεύουμε σε ανάπτυξη μέσω φρουτόκρεμας, πάνας, οδοντόκρεμας και εγχώριου πετρελαίου(!) είναι σαν να λες θα κάνω ένα μήνα δίαιτα τρώγοντας μόνο πασατέμπο.
Δεύτερον, ο μηδενισμός του ελλείμματος ΔΕΝ είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάπτυξη. Οποιοσδήποτε δανείζεται από τράπεζα για να ανοίξει μαγαζί ξέρει ότι στα πρώτα χρόνια θα δουλεύει μόνο για να ξεχρεώσει το δάνειο. Αλλά το κάνει, γιατί το μαγαζί θα συνεχίσει να δουλεύει και μετά από την αποπληρωμή. Εμείς αυτό που κάνουμε τώρα ως χώρα είναι να κόβουμε έξοδα από παντού, ξεπουλώντας το μαγαζί και το εμπόρευμα, ελπίζοντας να μειώσουμε (όχι να μηδενίσουμε) το δάνειο που χρωστάμε. Και μετά τι;
Η φορολογική ασυδοσία των ξένων "επενδυτών" σημαίνει να κάνουμε τη χώρα τα νησιά Κεϋμαν της ΕΕ. Καμία άλλη οικονομική συναλλαγή πέρα από τουρισμό και ξέπλυμα χρήματος. Ο εγχώριος μεγαλοφοροφυγάς επενδύει μέσω offshore στην Ελλάδα και κερδίζει νόμιμα 100% φοροαπαλλαγή. Όσο και να θέλουμε, με τέτοιες λογικές, όχι το ΕΣΠΑ δεν θα διπλασιάσουν σε απορροφητικότητα αλλά θα μας έρθουν νέες κατραπακιές-πρόστιμα από την ΕΕ για λαμογιές με ευρωπαϊκά κονδύλια (βλέπε Κτηματολόγιο ΑΕ).
Οι σοβαρές χώρες πρώτα κάνουν στρατηγικό οικονομικό και αναπτυξιακό σχεδιασμό και μετά λένε στους ξένους τι τομείς υπάρχουν διαθέσιμοι για επένδυση, με σαφείς και επικερδείς (για τη χώρα) όρους. Οι σπασμωδικές κινήσεις ξεπουλήματος οτιδήποτε κινείται ή δεν κινείται σε ξένους "θεσμικούς επενδυτές" με μηδενικό φόρο, και ταυτόχρονα ανελέητη φορολόγηση οτιδήποτε οδηγείται, αρμέγεται ή αναπνέει στους εγχώριους "ιθαγενείς", θα σημάνει αυτομάτως εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει. Το έχουν πει και οι τροϊκανοί, στην ΕΕ και στο ΔΝΤ, για ανεξέλεγκτες κοινωνικές αναταραχές σε ολόκληρη την Ευρώπη.
ReplyDeleteΠρέπει επιτέλους να ανοίξουμε τα μάτια μας και να καταλάβουμε, ως χώρα, ότι η εποχή που βασιζόμασταν στον τουρισμό, στη μεταποίηση και στα αναπτυξιακά κονδύλια της ΕΕ τελείωσε. Πάπαλα. Αυτό που μπορούμε να "εξάγουμε" είναι επιστημονική κατάρτιση (έχουμε Πανεπιστήμια κλάσης ανώτερα από αυτά των γειτονικών χωρών), ενέργεια μέσω εκτεταμένης εγκατάστασης ΑΠΕ (έχουμε εν δυνάμει το πιο αποδοτικό και πολυπαραγοντικό μοντέλο στην περιοχή μας) και, εν μέρει, τουρισμό (αν μπει επιτέλους μια τάξη και επανασυνδεθούν τα νησιά με την ενδοχώρα).
Πέρα από αυτά, οι φαντασιώσεις για εγχώρια κοιτάσματα πετρελαίου, ορυκτό πλούτο, ουράνιο, πυρηνικούς σταθμούς ενέργειας και άλλες τέτοιες ανοησίες, είναι για να γράφουν κανένα βιβλίο οι "ειδικοί" και να το περιφέρουν σε εκπομπές στα κανάλια. Ακόμα και αν υπάρχει εκμεταλλεύσιμος ορυκτός πλούτος, μιλάμε για προοπτική τουλάχιστον 1 ή 2 δεκαετιών από σήμερα - καμία σχέση με την επίλυση της σημερινής οικονομικής κατάστασης, ούτε φυσικά με το εγχώριο βιομηχανικό/εργατικό δυναμικό σήμερα.
Δυστυχώς οι "ειδικοί" αρμενίζουν στα τυφλά χωρίς πυξίδα. Το καράβι έχει πέσει έξω και εκείνοι ακόμα ψάχνουν κουβαδάκι για να βγάλουν τα νερά.
Ο ορυκτός πλούτος στη Ρουμανία, πως και από ποιον εκμεταλλεύεται, και με τι αποτέλεσμα:
ReplyDelete"Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΟΥ ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΒΟΥΝΟΥ" (Εμπόλεμη Ζώνη, Mega, 30/6/2009):
http://www.megatv.com/warzone/pages.asp?catid=15378&subid=2&pubid=2562735
...και ορίστε τα "επιτυχημένα" αποτελέσματα:
"Το ΔΝΤ άλλαξε τελείως τη ζωή σε Ρουμανία και Ουγγαρία" (AlphaTV, 19/4/2010):
http://www.alphatv.gr/index.asp?a_id=89&news_id=41364
Αυτά για αυτούς που ονειρεύονται ότι θα γίνουμε το επόμενο Κουβέιτ ή εμιράτο της περιοχής.
ο ορυκτός πλούτους θα δώσει δουλειές εφόσον μας αφήσουν να τον βγάλουμε οι "οικολόγοι".
ReplyDeleteόμως καλό είναι ο ορυκτός πλούτος να μην εξάγεται απλώς αλλά να μπαίνει και στην εγχώρια οικονομική διαδικασία διαφορετικά τότε θα είμαστε απλά ένα άλλο κουβέιτ με πλούσιους και φτωχούς.
γενικά δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις.
θα ήθελα να ρωτήσω τον κύριο Πελαγίδη πως θα επιταχυνθεί το ΕΣΠΑ; έχει κάποια ιδέα;
δεν υπάρχει άμεση και εύκολη επίλυση της σημερινής οικονομικής φίλε jaga. τι θα΄κάνουμε σε δυό χρόνια από σήμερα είναι το ερώτημα. θα κάνουμε μια απ' τα ίδια τα μεταπολιτευτικά ή θα έχουμε βάλει τη βάση για άλλα.
ReplyDeleteΠαρμενίδη
ReplyDeleteΟ βωξίτης "χρησιμοποιείται" γιά παραγωγή αλουμίνας/αλουμινίου. Αρα η δεύτερη και η τρίτη παράγραφός σου είναι ταυτολογία.
"Πέρα από αυτά, οι φαντασιώσεις για εγχώρια κοιτάσματα πετρελαίου, ορυκτό πλούτο, ουράνιο, πυρηνικούς σταθμούς ενέργειας και άλλες τέτοιες ανοησίες, είναι για να γράφουν κανένα βιβλίο οι "ειδικοί" και να το περιφέρουν σε εκπομπές στα κανάλια."
ReplyDeleteο καιρός γαρ εγγύς!!!
"Χρήσεις του βωξίτη
ReplyDelete* Το κυριότερο μετάλλευμα εξαγωγής αργιλίου. Η κυριότερη χρήση του (περίπου το 85% του παραγόμενου βωξίτη χρησιμοποιείται για την παραγωγή αλουμινίου).
* Υλικό λείανσης σε υψηλές θερμοκρασίες: Όταν θερμανθεί ως την τήξη του, παίρνει κρυσταλλική μορφή, αποκτώντας υψηλή σκληρότητα, που του δίνει λειαντικές ιδιότητες.
* Κατασκευή πυρίμαχων υλικών.
* Κατασκευή τσιμέντου ταχείας πήξεως (διασπορικός βωξίτης)".
------
Ο Βωξίτης είναι ορυκτό-πρώτη ύλη.
Η αλουμίνα είναι μετάλλευμα που μπορεί να προέρχεται απο μεταποίηση οποιουδήποτε αργιλούχου ορυκτού υλικού.
Το ότι το 85% του βωξίτη χρησιμοποιείται για τη παρασκευή αλουμίνας δεν σημαίνει ταυτολογία. Ακόμα και αν χρησιμοποιούνταν το 100% του βωξίτη για παραγωγή αλλουμίνας πάλι δεν θα ήταν ταυτολογία.
Ωραίο άρθρο, σε ολόσωστη λογική. Μπράβο!
ReplyDeleteΥΓ - Τελείως αστοχα τα σχόλια σου, Jaga. Δε χρειάζεται να μηδενίζεις τα πάντα.
Λες:
"Πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε ότι η εποχή που βασιζόμασταν στον τουρισμό και στη μεταποίηση τελείωσε. Πάπαλα. Αυτό που μπορούμε να "εξάγουμε" είναι επιστημονική κατάρτιση, ενέργεια μέσω εκτεταμένης εγκατάστασης ΑΠΕ και, εν μέρει, τουρισμό."
Είσαι τελείως λάθος.
Αν αυτή η κρίση αφήσει ένα μάθημα, αυτό είναι οτι το μοντέλο των μαζικά εξαγωγικών χωρών και των μαζικά εισαγωγικών χωρών (και των πιστωτικών ροών σαν αντιστάθμισμα σε αυτή την ανισορροπία) είναι συνταγή καταστροφής.
Είναι θέμα χρόνου η παγκοσμιοποίηση να αναιρεθεί. Οι ανισσοροπίες παραμένουν, και παρά τις "φιλότιμες" προσπάθειες των κυβερνήσεων παγκοσμίως, το παγκοσμιοποιημένο τραπεζικό σύστημα εξακολουθεί να βρίσκεται προ της χρεοκοπίας (πάρα πολύ χρέος, αδύνατο να αποπληρωθεί, ειδικά σε οικονομίες σε ύφεση, Ελλάδα, Ιρλανδία κλπ, των οποίων όμως οι τράπεζες χρωστάνε σε άλλες ξένες τράπεζες κλπ).
Και όταν η παγκοσμιοποίηση αναιρεθεί, ξέρεις τι θα ξανα-επικρατήσει; Το μοντέλο αντικατάστασης των εισαγωγών.
Αλλά, εϊ, εσύ μπορείς να πιστεύεις οτι θα εξάγουμε γνώση.
Καλή βέβαια η γνώση, αλλά δε μπορείς να τη φας.
Οι χώρες που αντιμετωπίζουν τη παγκόσμια κρίση αυτή τη περίοδο με ζηλευτή ανάπτυξη είναι οι χώρες παραγωγής πρώτων υλών και κυρίως ορυκτών.Με πρώτη και καλύτερη την Αυστραλία αλλά και την αναδυόμενη Βραζιλία.
ReplyDeleteg700
ReplyDeleteθα ήθελα ένα σχόλιο απο το συγγραφέα
αφού ζητά δεκαετία tax-free, αν υποθέσουμε ότι δίδεται, ποιό θα είναι το επιπλέον όφελος που θα έχει για τον επενδυτή η άμεση απόσβεση της επένδυσης ?
Αν ο σκοπός είναι η ανάκτηση του επενδεδυμένου κεφαλαίου, γιά ποιό λόγο να μην έχουμε γενικευμένη μείωση των φορολογικών συντελεστών?
Ετσι πετυχαίνουμε πιό σίγουρα επιτάχυνση της οικονομίας χωρίς κεφαλαιακές απώλειες σε εθνικό επίπεδο.
Ξέχασα να αναφερθώ στο μάρμαρο,αυτό το ευγενές,ιερό,Ελληνικότατο ορυκτό,που λάμπρυνε το πολιτισμό μας.
ReplyDeleteΓια τα περιισότερα ορυκτά υπάρχουν πολλές Ελληνικές και ξένες εταιρίες που τα επεξεργάζονται μεταποιώντας τα σε διάφορα υλικά που εξάγονται σε πρωτογενή,ενδιάμεση και τελική μορφή.Δεν χειάζεται να περιμένουμε δεκαετίες.Η τεχνογνωσία υπάρχει.Θέλει ενίσχυση ο κλάδος με ένταξή του στα ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ ΚΑΙ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ.
Η Ανάπτυξη χρειάζεται ένα πλουραρισμό:
ReplyDelete- Αγροτική οικονομία και βιομηχανία τροφίμων.Ηδη είμαστε πρώτοι,στη Μεσόγειο, στις ιχθυοκαλλιέργειες.
-ορυκτά και μεταποίηση αυτών.
-Υπηρεσίες κτιριακής υποδομής και φροντίδας στους baby boomers βορειοευρωπαίους που θα επιλέξουν να ζήσουν στην Ελλάδα.
-Υπηρεσίες υγείας για μη Ελληνες.
-Υπηρεσίες Παιδείας για μη Ευρωπαίους.
-Χρηματοικονομικές υπηρεσίες.
-Τουρισμός.
-Μεταφορές.
-ΑΠΕ.
-Υπηρεσίες στρατού ειρήνης.
Ξέχασα το εμπόριο.Βασικό συγκριτικό πλεονέκτημα για τη προσωπικότητα και τη κουλτούρα του Ελληνα που είναι καλός μεταπράτης και κακός παραγωγός.
ReplyDeleteΑυτή τη περίοδο όλοι ασχολούνται με μας.Δεν υπάρχει επώνυμος πολίτης του κόσμου που να σέβεται τον εαυτό του και να μη φιλοδοξεί να πεί "δυό λόγια για την Ελλάδα".
ReplyDeleteΑκόμα και ο Αχμαμενιτζάν βάζει βύσμα το ΓΑΠ για να τα "βρεί" με Αμερικανούς,Εβραίους και Αραβες.
@Jim Slip:
ReplyDelete(μερικές διευκρινήσεις)
"...το μοντέλο των μαζικά εξαγωγικών χωρών και των μαζικά εισαγωγικών χωρών...είναι συνταγή καταστροφής..."
Δεν κατάλαβα από που προκύπτει από το παραπάνω ότι είμαι τελείως λάθος. Ως εξαγωγές θεωρούνται εν δυνάμει τα πάντα, οτιδήποτε πουλάμε εκτός συνόρων και εισπράττουμε χρήμα από έξω. Με τη χρήση των ενοποιημένων ηλεκτρονικών υπηρεσιών, δεν χρειάζεται πλέον να εξάγουμε ούτε ορυκτά, ούτε καύσιμα, ούτε τίποτα. Οτιδήποτε εντάσσεται στις υπηρεσίες, εκτός ίσως από τον τουρισμό, γίνεται εξ' αποστάσεως και με ελάχιστο διαχειριστικό κόστος.
"...Είναι θέμα χρόνου η παγκοσμιοποίηση να αναιρεθεί..."
Δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος προς αυτό. Απλώς αυτό που βλέπουμε είναι το "όριο ανοχής", των οικονομιών και των κοινωνιών, στην απληστία. Αλλά η "παγκοσμιοποίηση" ως έννοια θα μας ακολουθεί πλέον πάντα, εφόσον δεν μπορούμε και δεν θέλουμε να κλείσουμε εντελώς τα σύνορα και τις επικοινωνίες με τον έξω κόσμο (βλ. Β. Κορέα). Η οικονομία είναι απλά μια από τις πολλές δραστηριότητες που μετασχηματίζονται μέσω αυτής.
"...Το μοντέλο αντικατάστασης των εισαγωγών...Αλλά, εϊ, εσύ μπορείς να πιστεύεις οτι θα εξάγουμε γνώση..."
Δεν είπα να εξάγουμε γνώση, δηλαδή μόρφωση ξένων φοιτητών, αν και αυτό θα ήταν οικονομικά προσοδοφόρο (βλ. Αγγλία). Εννοώ να εξάγουμε επιστήμονες και τεχνογνωσία, δηλαδή να "πουλήσουμε" τις υπηρεσίες μας ως τεχνοκράτες, πάντα συγκριτικά με τους γείτονές μας εννοείται. Οι εταιρίες τηλεπικοινωνιών/κινητής το έχουν εφαρμόσει εδώ και πολλά χρόνια και έχουν βγάλει τρελά λεφτά, μόνο που κάνουν μεταπώληση προϊόντων (box movers) και όχι εγχώρια παραγωγή εξαγώγιμων προϊόντων (εξοπλισμού), οπότε το κέρδος τους καθορίζεται πάντα από εξωγενείς παράγοντες (κόστος προμήθειας "box", όχι πρώτων υλών).
Ένα κράτος που δεν έχει τον όγκο ή το εξαιρετικά χαμηλό κόστος στο εργατικό δυναμικό, για να ανταγωνιστεί φτωχότερες αλλά μεγαλύτερες χώρες, η μοναδική λύση επιβίωσης της οικονομίας του σε αποδεκτά (όχι ΔΝΤ) επίπεδα είναι να αξιοποιήσει κάποιο άλλο πλεονέκτημα. Συνήθως αυτό είναι η ποιότητα ή η στόχευση της εργασίας.
Μια και εμείς δεν παράγουμε ή δεν καλλιεργούμε ως χώρα κάτι εξαιρετικά σπάνιο για να πουλήσουμε, τη διαφορά πρέπει να κάνει η ποιότητα του εργατικού δυναμικού μας σε επίπεδο κατάρτισης και εμπειρίας, σε τομείς που οι γείτονές μας υστερούν (προς το παρόν σε Γ-βάθμια εκπαίδευση και αξιοποίηση ερευνητικών κονδυλίων ΕΕ).
Αυτά είναι πράγματα με προοπτική 3-5 ετών, όχι 3-5 δεκαετιών όπως τα όνειρα περί ορυκτού πλούτου και βαριάς βιομηχανίας στην Ελλάδα.
γιά ποιό λόγο να μην έχουμε γενικευμένη μείωση των φορολογικών συντελεστών?
ReplyDeleteΝα έχουμε λέμε εμείς Ser.