Χώροι υγειονομικής χρήσης ναρκωτικών: πολιτικάντικο ημίμετρο ή πανάκεια;

Του Ματιέ Αμαρέ*
"Shooting galleries» in Europe: political jab or social cure-all?"
© Café Babel, 1-9-2010
Μετάφραση από την ομάδα του PPOL

Εντάξει, ωραία. Ας δεχτούμε πως η ιδέα είναι κάπως ριζοσπαστική ή υπερμοντέρνα. Η εγκατάσταση ειδικών κέντρων όπου τα «τζάνκι» λαμβάνουν και χρησιμοποιούν τη «δόση» τους εντελώς ατιμώρητα, είναι πράγματι κάτι που δικαιολογημένα τρομοκρατεί πολλούς ανθρώπους.

Από την άποψη αυτή, η Γαλλία και η Ιταλία φαίνεται πως πάσχουν από κανονική «βελονοφοβία». Οι κυβερνήσεις αμφοτέρων των χωρών συστηματικά απορρίπτουν σχετικά αιτήματα της αντιπολίτευσης για επιστημονική επιτήρηση της χρήσης «σκληρών» ναρκωτικών.

Στη Γαλλία τουλάχιστο, η ίδρυση κέντρων χρήσης ναρκωτικών βρίσκεται υπό συζήτηση. Από το 2006 όμως, η Ιταλία αρνείται και να τη συζητήσει καν, αρκούμενη στην ύπαρξη των «stanze del buco» (των «τρυπών» ή των «βρομότοπων» όπου γίνεται σήμερα η χρήση). Που πάντως προφανώς δεν αφορούν την κοκαΐνη: στη Ρώμη οι ερευνητές της ατμόσφαιρας έχουν διαγνώσει μια αφύσικη συγκέντρωση αλκαλοειδών στον αέρα...

Σήμερα ήδη 3 εκατομμύρια Ευρωπαίοι χρησιμοποιούν ναρκωτικά «αξιοπρεπώς», σε κράτη που έδωσαν μια ευκαιρία στους χώρους υγειονομικής χρήσης ναρκωτικών. Σε αυτά τα κέντρα γίνεται νόμιμη χρήση κρακ, ηρωίνης και κοκαΐνης, σε σχετικά ασφαλείς συνθήκες. Το μέτρο αυτό δοκίμασαν η Ελβετία, η Αγγλία, η Ολλανδία, η Γερμανία, η Ισπανία, το Λουξεμβούργο, η Νορβηγία...

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, επί παραδείγματι, η κυβέρνηση καθιέρωσε τα «shooting gallery» το 2005. Τα επόμενα τέσσερα χρόνια, οι πιλοτικές κλινικές που φιλοξένησαν αυτούς τους χώρους στο Νότιο Λονδίνο, το Ντάρλινγκτον και το Μπράιτον, συνέβαλαν στην καθιέρωση αυτής της πρωτοβουλίας, που επέτυχε πλήρως: μειώθηκαν οι συναλλαγές στο δρόμο· μειώθηκαν οι εξαρτημένοι σε κοινή θέα. Αλλά και μειώθηκαν οι θάνατοι από ναρκωτικά, όπως έγραψε το 2007 ο «ιντεπέντεντ».

Οι 'Αγγλοι «καθάρισαν» τους δρόμους τους, αποδεικνύοντας πως το σύστημα μπορεί να πετύχει.

Παρομοίως στο Βερολίνο, όπου λειτουργούν 16 «fixerstuben» («δωματίων χρήσης»), οι Βερολινέζοι είναι τόσο ικανοποιημένοι που το 70% ανάμεσά τους επιθυμούν την επέκταση του μέτρου σε ολόκληρη τη Γερμανία. Στην Ισπανία, η Βαρκελώνη διαθέτει ήδη τέσσερις «narcosalas» στον πόλη και τα περίχωρά της, με άλλες εννέα να προγραμματίζονται να λειτουργήσουν πριν το 2014.

Στην άλλη πλευρά των Πυρηναίων όμως, οι σύριγγες παραμένουν ταμπού. Η θαρραλέα προσπάθεια της υπουργού υγείας Ροζελίν Μπασελό (Roselyne Bachelot) να εισαγάγει την ιδέα τον περασμένο Ιούλιο κατέληξε σε φιάσκο. Παρά τα πολλά βήματα που έχουν πραγματοποιήσει προς την κατεύθυνση της καταπολέμησης της ναρκοεξάρτησης οι Ευρωπαίοι γείτονές της, η Γαλλία απλά δεν προτίθεται να δράσει προς αυτή την κατεύθυνση... Σνιφ-σνιφ;

*Ο Matthieu Amaré είναι φοιτητής.