Σε προηγούμενο άρθρο είχε επισημανθεί ότι, η σκληρή δημοσιονομική προσαρμογή και η επικέντρωση της συλλογικής εθνικής μας προσπάθειας στην αποπληρωμή των δανειστών μας (πιθανώς για την επόμενη δεκαετία) αυξάνει τον κίνδυνο να «χάσουμε» μία ολόκληρη γενιά (Lost Generation), πιθανώς την περισσότερο μορφωμένη και καλύτερα καταρτισμένη της σύγχρονης ιστορίας μας. Μάλιστα, σε συνθήκες δημογραφικής γήρανσης (youth-scarce resource), η μη αποτελεσματική χρήση του “δυνητικά” περισσότερο παραγωγικού πόρου μπορεί να υπονομεύσει σε σημαντικό βαθμό τις παρούσες και μελλοντικές αναπτυξιακές δυνατότητες.
Υπάρχουν δύο κρίσιμα στοιχεία που αποτυπώνουν ότι οι δημόσιες επιλογές υποεκτιμούν τον υψηλό αυτό κίνδυνο: α) η επίμονη υποαπασχόληση των νέων (υψηλή ανεργία/ χαμηλή απασχόληση) και η επιλογή της “θεραπείας” στη μείωση του κατώτατου μισθού για τους νεοεισερχόμενους β) η θεσμική περιθωριοποίηση των νέων στο πεδίο του συστήματος κοινωνικής προστασίας (ειδικώς έλλειψη στεγαστικής πολιτικής για τους νέους).
Η λογική που διαπερνά τις διαρθρωτικές παρεμβάσεις του μνημονίου συνεργασίας στην αγορά εργασίας και στους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα αρθρώνεται στη διαπίστωση ότι οι νέοι εργαζόμενοι συνιστούν -πρωτίστως και κυρίως- κόστος για τις επιχειρήσεις. Επομένως, η μείωση της ανεργίας και η αύξηση των δυνατοτήτων απασχόλησης των νέων προϋποθέτουν τη μείωση της αξίας της εργατικής τους δύναμης. Ειδικώς, στο μνημόνιο συνεργασίας προβλέπεται η αναθεώρηση του κατώτατου μισθολογίου μέσω της υιοθέτησης νομοθεσίας για τους κατώτατους μισθούς με ειδικές προβλέψεις (sub-minima) για τους νέους εργαζομένους.
Η επιλογή της μείωσης του επιπέδου του κατώτατου μισθού για τους νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας αρθρώνεται στο επιχείρημα της ενθάρρυνσης των επιχειρήσεων να προσλάβουν νέο εργατικό δυναμικό από τη δεξαμενή της πλεονάζουσας προσφοράς εργασίας, το οποίο είναι πρόθυμο να εργαστεί με μισθό κατώτερο από το μισθό που επικρατούσε στη αγορά (μείωση ανεργίας νέων). Αν και υπάρχει μία σχετική συναίνεση για τις αρνητικές επιπτώσεις των θεσμικών ακαμψιών της αγοράς εργασίας στην απασχόληση των νέων, εντούτοις η οικονομική/ εμπειρική οικονομική ανάλυση για τη διαδεδομένη υπόθεση της θετικής συσχέτισης της μεταβολής του κατώτατου μισθού και της ανεργίας των νεοεισερχόμενων στην αγορά εργασίας είναι αρκετά αντιφατική. Επιπρόσθετα, η συμπίεση του μισθολογικού κόστους ευθέως συσχετίζεται με την αύξηση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και με πιθανά μελλοντικά οφέλη στην απασχόληση, δίχως ωστόσο η μέχρι πρότινος ελληνική εμπειρία να μπορεί να επιβεβαιώσει επαρκώς αυτή την υπόθεση.
Υπάρχουν θετικά σ΄ αυτή την επιλογή οικονομικής πολιτικής για τους νέους; Εδώ, πρέπει να οδηγηθούμε σε μία σκληρή παραδοχή. Πρέπει να αποδεχθούμε ως μοναδικό το δίλημμα «ανεργία vs εργασία κάτω από 600 ευρώ» και να υποθέσουμε ότι, η μείωση του μισθού των νεοεισερχόμενων στην αγορά εργασίας θα τονώσει την απασχόληση των νέων. Ωστόσο, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι οι νεοεισερχόμενοι που θα επωφεληθούν από αυτή τη μείωση του κατώτατου μισθού βρίσκοντας εργασία θα μείνουν για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα εντός της αγοράς εργασίας βελτιώνοντας βαθμιαία την εισοδηματική τους κατάσταση. Η χαμηλή ποιότητα επιχειρηματικότητας, η συντηρητική επιχειρηματική κουλτούρα στα πρότυπα ανάδειξης και αμοιβών, η αύξηση της εργασιακής ευελιξίας και η απουσία πολιτικών κοινωνικής υποστήριξης των νέων υποδεικνύουν -μάλλον- τον ισχυρό κίνδυνο ότι για τους περισσότερους νέους η αγορά εργασίας θα αποτελεί ένα σύντομο διάλειμμα που θα διακόπτει μεγάλα διαστήματα παραμονής στην ανεργία και στην «εισοδηματική καχεξία».
Μία πιθανή θετική παράμετρος αυτής της πολιτικής είναι -πιθανώς- η τόνωση της νεανικής επιχειρηματικότητας. Ωστόσο, σ΄ αυτή την περίπτωση η νεανική επιχειρηματικότητα (θα εξακολουθήσει να) αποτελεί έσχατη επιλογή ανάγκης μετά από μία μακρά αποτυχημένη διαδρομή στην αναζήτηση μισθωτής εργασίας στο δημόσιο ή/και στον ιδιωτικό τομέα. Άλλωστε, ακόμα και μία ενίσχυση της «μικροεπιχειρηματικότητας ανάγκης» είναι αβέβαιη, δίχως μία άμεση μεταβολή στις δημόσιες πολιτικές και τη χάραξη ενός συνεκτικού, στρατηγικού εθνικού σχεδίου για τη νεανική επιχειρηματικότητα.
Δίχως αμφιβολία, αυτή η πολιτική επιλογή για την ενίσχυση της απασχόλησης των νέων κρύβει κρίσιμους κινδύνους που οι σχεδιαστές πολιτικής παραμελούν, ή σκοπίμως θεωρούν ήσσονος σημασίας ·κίνδυνοι που αυξάνουν την πιθανότητα της «χαμένης γενιάς». Ενδεικτικά,
- οι μισθολογικές πιέσεις σε συνδυασμό με την αύξηση της ευελιξίας στην αγορά εργασίας, επιδεινώνουν την -ήδη εδώ και χρόνια- επιβαρημένη κατάσταση της αγοράς εργασίας για τους νέους (χαμηλές αμοιβές, υπερεργασία, πολυαπασχόληση, ανομία…). Μάλιστα, παρά τις σαφείς προτάσεις του μνημονίου συνεργασίας για τη μείωση του μισθολογικού κόστους, οι προτάσεις για την καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας και την αναθεώρηση του «διχτύου κοινωνικής προστασίας» παραμένουν θολές και ανεπεξέργαστες (γενικότητες). Η εργασιακή ευελιξία και η μισθολογική συμπίεση δεν συνοδεύονται από μία αύξηση της κοινωνικής προστασίας και ασφάλειας.
- η χειροτέρευση των όρων εργασίας των νεοεισερχομένων είναι πιθανό να αποθαρρύνει πολλούς νέους να εισέλθουν στην αγορά εργασίας και να οδηγήσει στις ακόλουθες επιλογές: παραμονή «εντός των τειχών» της οικογενειακής προστασίας, επιμήκυνση της διάρκειας σπουδών, αναζήτηση εργασίας στο εξωτερικό.
- η γενικευμένη αντίληψη «νέοι = κόστος» και η συνακόλουθη εισοδηματική πολιτική, αποδυναμώνει τα κίνητρα για μεγαλύτερη παραγωγικότητα. Η επίμονη απουσία «μη υλικής επιβράβευσης» της προσπάθειας οδηγεί σε απογοήτευση, μειωμένη απόδοση και χαμηλή αυτοεκτίμηση. Αναμφίβολα, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι η συνταγή της μείωσης του εργατικού κόστους οδηγεί αναπόφευκτα σε βελτίωση της ανταγωνιστικότητας
- η χειροτέρευση του φαινομένου της μειωμένης αυτονόμησης των νέων (παραμονή εντός της οικογενειακής στέγης μέχρι τα 30+) και η αποθάρρυνση της διαμόρφωσης ενός «σχεδίου ζωής» πιθανότατα θα έχει μεγάλη αρνητική επίπτωση στη διαδικασία που βαθμιαία υπονομεύει την κοινωνική συνοχή, την πληθυσμιακή γήρανση. Μελλοντικά, θα είναι ανυπολόγιστο το κοινωνικό και οικονομικό κόστος αν υπονομευτεί ακόμα περισσότερο η «αυτονομία» των νέων και οδηγηθούμε σε μία καθολική κοινωνία «μαμάκηδων». Η διαμόρφωση μίας ειδικής στεγαστικής πολιτικής για τους νέους (ειδικά κίνητρα, υποστήριξη και φοροαπαλλαγές) είναι εξόχως σημαντική ως αντιστάθμισμα της οικονομικής πίεσης.
*Ο e-homosapiens είναι blogger (e-homosapiens.blogspot.com) και μέλος της G700
"αν δεν συνηδειτοποιήσουμε ότι οι νέοι δεν αποτελούν κόστος και πρόβλημα, αλλά σπάνιο πόρο για ανάπτυξη και κοινωνική ευημερία"
ReplyDeleteΣωστά, είναι κυρίως θέμα συνειδητοποίησης. Ο πάνσοφος κοινός Ελληνικός νούς όμως, νομίζει οτι «αναπτυξιακό μοντέλο» ονομάζεται το να μαζεύει ο κάθε ταλάντουχος νεος άνθρωπος ένα σωρό άχρηστα πτυχία -μόρια- (αυτο το ονομάζουν «ανταγωνισμό» παρακαλώ οι Έλληνες) για να… διοριστεί (η 1η σε χρήση Ελληνική λέξη) να κάτσει σε μια καρέκλα (ααααχ, η «ολοκλήρωση») και να τον ταϊζουν οι… λιγότερο ταλαντούχοι δούλοι που είναι απ’ έξω, στον ιδιωτικό τομέα δηλαδή.
Ο Ελληνικός ιδιωτικός τομέας, ο οποίος εδώ και πολλά χρόνια εχει γίνει ενα μεσαιωνικό "καζάνι".
Που οφείλεται αυτό ?
Α> στα «εργατικά κινήματα» των αριστερών, που υπάρχουν απλά για να κάνουν πολιτική (=αέρες) με αποτέλεσμα να "αγωνίζονται" ΜΟΝΟ για τα προνόμια των ήδη καλοβολεμένων ΔΥ που αποτελούν τους φορείς του κράτους = εκάστοτε κυβέρνηση που θέλουν να κοντράρουν.
Β> στα «κρατικά όργανα» (επιθεώρηση εργασίας, εργατικά δικαστήρια) που είναι ΣΚΟΠΙΜΑ δυσκίνητα και διαβρωμένα για να αποτρέπουν τον εργαζόμενο και να βρει και να διεκδικεί τα νόμιμα και τα δίκαιά του.
Γ> στην έλλειψη θέσεων εργασίας, αποροή του "σοσιαλιστικού μοντέλου" (αποβιομηχανοποίηση, εκδίωξη επενδύσεων => δημιουργίας θέσεων εργασίας δηλαδή κτλ). Πρώτος διδάξας του μοντέλου, Ανδρέας Παπανδρέου.
και και και...
Η Ελληνική πολιτεία όντως θεωρεί κόστος τους νέους (μπελά θα έλεγα), και φυσικά προσδοκά και... ανάπτυξη μέσα απο... δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμούς (!).
Η περίφημη "αγωνιστική γενιά του πολυτεχνείου", πάρ τον έναν και βαρα τον άλλον...
Arbeit macht frei! Alle fur eine neue epoche in Europa!
ReplyDeleteΕτσι γ να μπουμε στο κλιμα του 4ου Reich
Παπαγαλίζατε εδώ για μεγάλο διάστημα ότι το πρόβλημα της αγοράς εργασίας στην Ελλάδα τάχαμου ήσαν οι υψηλές συντάξεις, η έλλειψη ευελιξίας, οι δημόσιοι υπάλληλοι και διάφορα άλλα τινά.....
ReplyDeleteΑπορία: γιατί τώρα που μειώνονται αυτοί οι πόροι δεν πηγαίνουν στην ενίσχυση του εισοδήματος των νέων; ή μήπως δεν μπορείτε να φανταστείτε το γιατί;
Γιατι το κόλπο είναι παλιό ...Λέγεται διαίρει και βασίλευε...Πώς να στρέψω τον 25αρη ενάντια στον 60αρη...Τους άντρες ενάντια στις γυναίκες, τους έλληνες ενάντια στους μετανάστες...
Κι αυτό εδώ το μπλογκ για όσο το παρακολούθησα έπεσε μέσα στην συγκεκριμένη λούμπα...
Ποιός σας είπε ότι τα 700 δεν μπορούν να γίνουν 500 ...κρίση δα έχουμε κι σε όποιον αρέσει...
Έτσι γίνεται , πρώτα σε κατακερματίζουν και μετά σου επιβάλλουν τους όρους τους ...ευφάνταστο έ;
Πολύ προσγειωμένο και ρεαλιστικό το άρθρο του e-homosapiens, όπως και το προηγούμενο που είχε γράψει.
ReplyDeleteΕπειδή ακριβώς οι κυβερνήσεις μας δεν έχουν τη νοητική ικανότητα να σχεδιάζουν εθνική πολιτική πέρα από την "εκλογική" 4ετία, κανένας από δαύτους δεν μπορεί να σκεφτεί τι επίπτωση έχει η σημερινή υπογραφή του, σε νομοσχέδια της πλάκας, στη χώρα και στους σημερινούς νέους εργαζόμενους, 10 ή 20 χρόνια από σήμερα.
Και κάτι από τον "Ιό" της Ε το Σ-Κ που μας πέρασε:
"Το νέο ελληνικό «αντι-κράτος»" (23/5/2010, enet.gr):
>> http://tinyurl.com/2uw97l3
Εξαιρετική συνέντευξη με τον Μάικλ Χάτσον, σχετικά με το ενδημικό φαινόμενο της Ελλάδας, που όπως φαίνεται υπήρχε πολύ πριν και θα υπάρχει και πολύ μετά από τη δική μας περίπτωση.
"...Το λόμπι του χρηματοπιστωτικού τομέα χρησιμοποιεί την ελληνική κρίση ως ένα μάθημα για να προειδοποιήσει ότι χρειάζεται περιστολή των δημόσιων δαπανών στην Κοινωνική Ασφάλιση και την Περίθαλψη..."
"...Το λόμπι των τραπεζών γνωρίζει ότι το χρηματοπιστωτικό παιχνίδι έχει τελειώσει. Τα σχέδιά του είναι βραχυπρόθεσμα. Ο σκοπός του τομέα αυτού είναι να πάρει όσο πιο πολλά χρήματα από το πακέτο «διάσωσης» μπορεί και να εξαφανιστεί με ικανοποιητικά ετήσια μπόνους, έτσι ώστε να έχει το πάνω χέρι έναντι της υπόλοιπης κοινωνίας όταν επιτέλους γίνει η επανεκκίνηση της οικονομίας..."
Και άλλα τέτοια ωραία. Εξαιρετικός.
Η υπαλληλική νοοτροπία εδώ στην Αμερική είναι πολύ πιο έντονη στις μεγάλες πόλεις παρά στην επαρχία. Ο λόγος είναι η μεγαλύτερη ιδιοκτησία και η αίσθηση της αυτάρκειας και προσωπικού επιτεύγματος (και εργασίας) στην επαρχία, σε αντίθεση με την πόλη όπου "περιμένεις τα πάντα έτοιμα, από δρόμους μέχρι τενεκέδες και εσύ κάνεις μόνο μια συγκεκριμένη λειτουργία".
ReplyDeleteΣτην Ελλάδα η υπαλληλική νοοτροπία καλλιεργήθηκε:
α) από ανάγκη, μετά από πολλούς καταστροφικούς πολέμους
β) από έλλειψη αυτοπεποίθησης, οι Έλληνες έχουν κόμπλεξ κατωτερότητας κι άμα κάποιος σηκώσει κεφάλι τον βαράνε οι άλλοι για να "κατέβει"
γ) από νοοτροπία τόσο καταστροφική και αυτο-καταστροφική που δεν έχω δει σε καμία άλλη "φυλή" (tribe) εδώ στις ΗΠΑ.
Επειδή οι νοοτροπίες μεταφέρονται σε μεγάλο βαθμό, αυτό είναι και φαινόμενο που βλέπει κανείς σε Ελληνικούς συλλόγους στις ΗΠΑ (αλλά ΔΕΝ το βλέπει τόσο έντονο στους Αλβανικούς συλλόγους που είναι γενικά πιο πολιτισμένοι).
Για να τονωθεί η επιχειρηματικότητα των νέων, πρέπει:
α) να προάγεται στα σχολεία. Αδύνατο αυτό, επειδή οι περισσότεροι δάσκαλοι και καθηγητές στην Ελλάδα είναι προγραμματισμένοι να κατασκευάζουν δούλους του κρατικού τομέα.
β) να θεωρηθεί ως καλό πράγμα και όχι ως "τρισκατάρατο κεφάλαιο". Χωρίς κεφάλαιο (capital - υλικά, χρήματα, εργατικό δυναμικό), η ανάπτυξη είναι ΜΗΔΕΝ.
γ) να καταργηθούν τα πολιτικά κόμματα, να φυλακιστούν όλοι οι πολιτικοί στην Ελλάδα και να ζητήσουμε κηδεμονία από οποιαδήποτε βόρεια χώρα της Ευρώπης. Οι πολιτικοί σιχαίνονται την ατομική καταξίωση και επιχειρηματικότητα, επειδή προάγει την αυτοπεποίθηση των νέων. Νέος που έχει αυτοπεποίθηση ψηφίζει λευκό.
Επειδή αυτά δεν πρόκειται να γίνουν κι επειδή η Ελλάδα δεν μπορεί να αποπληρώσει το γιγάντιο χρέος της (που θα είχε γονατίσει ακόμα και διπλάσιες σε μέγεθος οικονομίες) κι επειδή η Ευρώπη δεν θα πληρώσει παρά μόνο αυτά που θα πάνε απευθείας πίσω στις Γαλλικές-Γερμανικές τράπεζες, προβλέπω αυτά που προβλέπει κι ο El Erian (από τους διευθυντές της μεγαλύτερης εταιρείας Α.Κ. στον κόσμο, της PIMCO και από τους πιο σοβαρούς αναλυτές), ότι δηλαδή κάποιες χώρες θα φύγουν "προσωρινά" από τη ζώνη του Ευρώ έως ότου τακτοποιήσουν τα οικονομικά τους και ότι έως ότου καθιερωθεί κοινό treasury για την ΕΕ με αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία και φορολογικές εξουσίες, κάποια μέλη θα αναγκαστούν να φύγουν από το Ευρώ (παραμένουν στην ΕΕ αλλά όχι στο Ευρώ), για να σωθούν οι υπόλοιπες χώρες αλλά και το ίδιο το νόμισμα.
Οι ταλαντούχοι νέοι θα φεύγουν συνεχώς από την Ελλάδα. Όχι όλοι, αλλά αυτοί που έχουν τα κότσια και την υπομονή να αντέξουν τα πρώτα χρόνια της προσαρμογής. Διότι αξίζει τον κόπο.
Επί τη ευκαιρία, να πω εδώ ότι για 1η φορά στη ζωή μου συμφωνώ με μια άποψη του ΚΚΕ.
ReplyDeleteΌτι δηλαδή η Ελλάδα πρέπει να κυρήξει πτώχευση, ώστε να χάσουν τα λεφτά τους οι δανειστές κι όχι ο κοσμάκης (για τον κοσμάκη, τι είχαμε τι χάσαμε).
Το "σχέδιο" διάσωσης της ΕΕ (του 1 τρις) το μόνο που κάνει είναι να μεταφέρει χρήματα από την Κεντρική Τράπεζα στις ιδιωτικές και κρατικές τράπεζες που δάνεισαν το Δημόσιο και το λογαριασμό αυτής της μεταφοράς θα τον πληρώσει ο κοσμάκης μέσω πληθωρισμού.
Όσον αφορά στα συνταξιοδοτικά κλπ, ο κόσμος ΔΕΝ θα έβγαινε στους δρόμους εάν υπήρχε ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ στο συνταξιοδοτικό σύστημα. Δηλαδή να μην πληρώνονται περισσότερο οι δημόσιοι υπάλληλοι από τους ιδιωτικούς.
Αλλά τα θέλει ο πισινός σας...
Και να σταματήσουν οι διαφημίσεις περί "ανάπτυξης" που δείχνουν κάτι φλώρους μπροστά σε έναν υπολογιστή σε ένα γραφείο. Αυτά πάνε στην κατηγορία "καθιστικά χόμπι βλαβερά για τη μέση και την οικονομία".
ReplyDeleteΣτις διαφημίσεις περί ανάπτυξης, δείξτε αγρότες, βιοτέχνες και βιομηχανίες, εργαστήρια κλπ.
@lefteris:
ReplyDelete"...Στις διαφημίσεις περί ανάπτυξης, δείξτε αγρότες, βιοτέχνες και βιομηχανίες, εργαστήρια κλπ..."
Η παραπάνω δήλωση υποδηλώνει ότι, είτε είσαι ο ίδιος αγρότης, είτε ζεις στην αμερικανική επαρχία. Γιατί ένα τεράστιο τμήμα όλων των δυτικών οικονομιών είναι ακριβώς αυτό που περιγράφεις ως "...καθιστικά χόμπι βλαβερά για τη μέση και την οικονομία"
Η εποχή της αγροτικής ανάκαμψης και των βιοτεχνιών έχει περάσει εδώ και 2+ δεκαετίες, τουλάχιστον στην Ελλάδα. Αν είχαν χρησιμοποιήσει σωστά τα ΚΠΣ, αντί να αγοράζουν τζιπ και σπίτια, τώρα θα καλλιεργούσαν προϊόντα που θα μπορούσαν να τα πουλήσουν - αντί να εξακολουθούν να φωνάζουν για το "...βαμπάκι" (ήμαρτον πια).
Αντί να εισάγουμε τουρίστες και να κάνουμε τούμπες ή να βγάζουμε το σκασμό, ώστε να μην τους τρομάξουμε και πάνε αλλού για διακοπές, αυτό που μπορούμε να -εξάγουμε- είναι τεχνογνωσία στους γείτονες (τουλάχιστον).
Αντί ο ΣΕΒ και το ΕΒΕΑ να ζητά συνεχώς φοροαπαλλαγές και προφάσεις για μειώσεις μισθών σε επίπεδο ανειδίκευτου εργάτη, θα πρέπει να επενδύσει στα εγχώρια μυαλά και στο εγχώριο R&D, ώστε να αποκτήσει επιτέλους συγκριτικό πλεονέκτημα. ΜΟΝΟ έτσι μπορεί να έχουμε ελπίδες οικονομικής αναδιάταξης ως κράτος (μαζί με ριζική ενεργειακή στροφή προς ΑΠΕ).
@ γλαύκος
ReplyDeleteΗ υποκρισία είναι ότι το "κόλπο" χαίρει ασυλίας όταν φέρει ταξικό πρόσημο. Τότε λέγεται ταξικός αγώνας. Όταν όμως αναδεικνύονται άλλες παράμετροι και υφέρμπουσες συγκρούσεις στο δημόσιο λόγο, όπως για παράδειγμα η σύγκρουση των γενεών, τότε λοιδορείται ως "κόλπο".
Υπ' αυτή την έννοια η ουσία σ' αυτό που έθεσες ως θέμα είναι η εξής. Δεν μπορεί ο νέος και γενικότερα αυτός που εργάζεται να θεωρείται σκουπίδι και ο χρυσός αλεξιπτωτιστής συνταξιούχος μιας ΔΕΚΟ να θεωρείται ιερή αγελάδα που δεν την ακουμπάει κανείς.
Το τέλος του συστήματος των χρυσών αλεξιπτωτιστών έχει μόνο θετικές συνέπειες για τους νέους. Γιατί; Όχι γιατί αξάνει το μισθό. Αυτό άλλωστε είναι άλλου παπά ευαγγέλιο και το πραγματεύεται ο e-homosapiens. Γιατί όμως; Διότι πολύ απλά μειώνει τον λεγόμενο καθαρό φόρο επί του εισοδήματος ζωής (life net income tax) που καλείται να πληρώσει ο καθένας εργαζόμενος από εμάς καθόλη την εργασιακή του ζωή με σκοπό να πληρώσει τα σπασμένα του πελατειακού κράτους. Αυτά η συνέχεια στον e-homosapiens.
ReplyDeleteΣυμφωνώ με το άρθρο ως προς τις διαπιστώσεις, αλλά δε βλέπω προτάσεις, πέρα απ' την υποστήριξη του στεγαστικού για τους νέους (με το οποίο δε συμφωνώ, και δε βλέπω πως μπορεί να υλοποιηθεί).
ReplyDeleteΕπίσης, ακόμα και με την περικοπή των επιδομάτων κλπ, οι μισθοί στο δημόσιο εξακολουθούν να παραμένουν τριπλάσιοι σε σχέση με τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα, και οι συνθήκες εργασίας πολύ καλύτερες, διατηρώντας μια απ' τις μεγαλύτερες ανισότητες στην ελληνική κοινωνία.
Αλλα, ναι, να μειωσουμε τους μισθούς των νέων εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, για να βελτιώσουμε την ανταγωνιστικότητα. Duh.
Το προβλημα της εγχωριας παραλλαγης του Duchy of Grand Fenwick ονοματι ελλαδισταν ειναι οτι οι νεοσσοι ιθαγενεις του βλεπουν παντου δικαιωματα κ πουθενα υποχρεωσεις
ReplyDeleteΤο παρακάτω βιντεάκι τα λέει όλα περι Ελλάδας, μακράν το αντιπροσωπευτικότατο και διαχρονικότερο, τα σπάει:
ReplyDeletehttp://www.youtube.com/watch?v=1rcBE9iegc0
Ο Λοβέρδος μπάζει νερά.Αυτές τις μέρες θυμίζει πρωταγωνιστή σαπουνόπερας.Κρίμα.Κλαίει και οδύρεται χωρίς λόγο.Δεν διάβασε το MEMORANDUM; ΓΙΑΤΊ χάνεται στην ερμηνεία;
ReplyDeleteΤο είχαμε σχολιάσει πολλές φορές εδώ μέσα ότι όποιος δεν διαβάζει το REFERENDUM((ΠΣΑ) και το MEMORANDUM(Μνημόνιο) δεν μπορεί να καταλάβει πως θα εξελιχθούν τα πράγματα.
Το μνημόνιο δεσμεύει την κυβέρνηση να έχει ολοκληρώσει την ασφαλιστική μεταρρύθμιση μέσα στον Ιούνιο. Σε ιδωτικό ΚΑΙ δημόσιο τομέα.Και όλα τα άρθρα και εδάφια και υποεδάφια των υπο σύσταση ασφαλιστικών νομοσχεδίων θα περνάνε απο τους κοινοτικούς ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ελεγκτές πριν πάνε στη βουλή και γίνουν νόμοι του κράτους.
ReplyDeleteΚαι με ΔΕΔΟΜΕΝΗ-ΑΥΤΟ ΚΡΑΤΗΣΤΕΤΟ ΚΑΛΑ-την Αρχή,το Αξίωμα, ότι όλοι οι Ελληνες πολίτες ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ-ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΘΑ ΚΤΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΙΔΙΕς ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕς ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ, ΟΠΟΙΟΙΟΣ ΚΑΙ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΕΡΓΑΖΕΣΑΙ,καταλαβαίνετε τί χαμός θα γίνει με τις ΔΕΚΟ και τους "ένστολους".Το ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ δεν είναι απλά ένα νομοσχέδιο,είναι η καρδια του νέου οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου που κτίζεται με καθοδηγητή και χρηματοδότη τη διεθνή κοινότητα.
Τυχερή η "γενια των 700".Κάποτε τα κοινωνικά συστήματα αλλάζανε με αιματοχυσίες.Τώρα αλλάζουν με κάτι σαν "πορτοκαλί επαναστάσεις".Αλλωστε εμείς είμαστε η τελευταία σοβιετική οικονομία στην Ευρώπη και όχι μόνο.
Παρμενίδη
ReplyDeleteο Λοβέρδος ασκεί πολιτικούς μπαλαρινισμούς για να "διασώσει" την εικόνα του στο συντεχνιακό κοινό που τον ψήφισε. Νιώθει ότι χάνει την σοσιαλιστική του ταυτότητα. Παρόλα αυτά είμαι σίγουρος ότι όλα αυτά είναι για τα μάτια του κόσμου. Με τον Κουτρουμάνη σημαιοφόρο, το ασφαλιστικό θα μεταρρυθμιστεί τουλάχιστον στη δομική του βάση και θα διαχωριστεί σε δύο συστήματα- (1) εθνικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης (συντάξεις) (2) εθνικό σύστημα υγειονομικής ασφάλισης, όπως το αναλύσαμε σε προηγούμενο ποστ.
Από κει και πέρα αν δεν αποσυρθούν κάποιες διατάξεις του προσχεδίου που απαγορεύουν εθελούσιες εξόδους κλπ, εκ των υστέρων οι συντεχνίες δε θα έχουν την ίδια - θεσμική - δύναμη να ασκήσουν εκβιαστικού τύπου εξουσία.
Ελπιζω αυτη η κυβερνηση, που την εμπιστευομαστε να κανει επιτελους κατι, να μην αποδεικτει κουτοπονηρη αντι για εξυπνη, οπως η προυγουμενη. Αν ο Καραμανλης μας εφερε στο χειλος του γκρεμου, ελπιζω ο Παπανδρεου να μην μας δωσει την τελικη σπρωξια.
ReplyDelete@parmenides:
ReplyDelete@mesout mavaz:
Μη μασάτε τα λόγια σας. Πείτε το όπως είναι. ο Λοβέρδος είναι ΨΕΥΤΗΣ. Ο ορισμός του πολιτικού καιροσκόπου.
Το έχουμε πει αρκετοί εδώ μέσα εδώ και εβδομάδες, από τότε που υπογράφηκε η "συμφωνία". Διαβάστε τι έλεγε πριν, τι κατά τη διάρκεια των "διαπραγματεύσεων και τι λέει τώρα.
Αν νιώθει ότι δεν εκπροσωπεί αυτό για το οποίο εκλέχθηκε και το οποίο υποτίθεται ότι εκπροσωπεί, οφείλει να παραιτηθεί, τουλάχιστον από υπουργός.
Η θητεία του στο υπουργείο Εργασίας είναι η πολιτική του αποδόμηση. Το ξέρει, και στον επόμενο ανασχηματισμό θα φωνάξει "φτου ξελευτερία" (αλλά μέχρι τότε θα είναι αργά για το "image" του).
Τα υπόλοιπα, ας πάει να τα πει στους Αυτιάδες και (ίσως) και στον καθρέφτη του. Όταν τον έχουν πάρει χαμπάρι μέχρι ο Πρετεντέρης και ο Καψής στο MEGA, τότε σίγουρα καταλαβαίνει και ο ίδιος πόσο καραγκιοζολίκια είναι αυτά που κάνει.
Έτσι, για να ξέρουμε τι λέμε.
Παρόλα αυτά, εκών άκων,θα ταυτιστεί με τη μεγαλύτερη και ΣΩΤΗΡΙΑ αλλαγή του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ που έγινε ποτέ.Στις 10 Ιουνίου θα καταθέσει το πιό καινοτόμο Ασφαλιστικό νομοσχέδιο που θα μπορούσε να έχει το τίτλο: Η Αλληλεγγύη των γενεών, δια χειρόs "G700".
ReplyDeleteΚαι όλοι θα ξεχάσουμε τους θεατρινισμούς του.
Ξεκίνησε το Διεθνές Συνέδριο για τη Διαγενεακή Δικαιοσύνη στη Λισαβόνα.
ReplyDeletehttp://www.intergenerationaljustice.org/
Μήπως να πάει μία στα γρήγορα και ο κύριος Υπουργός;
Να σαι καλα ρε παρμενιδη. Τουλαχιστον περναει καλα το βραδυ στη δουλεια... κ εχει κ μια νεκρα....εκών άκων θα μας σωσει το g700 δηλ.... thanks but no thanks!
ReplyDelete