Την προηγούμενη Παρασκευή υπερψηφίστηκε το επώδυνο πακέτο δημοσιονομικών περικοπών από την ελληνική Βουλή, με στόχο τη σταθεροποίηση της ελληνικής οικονομίας σε βάθος τριετίας. Παρά το γεγονός ότι ο μέσος οικογενειακός προϋπολογισμός θα υποστεί καθίζηση λόγω των μειώσεων σε μισθούς και συντάξεις καθώς και λόγω της αύξησης των φόρων, τα δύσκολα έπονται. Το τετράμηνο Μάιος - Αύγουστος 2010 αναμένεται να ανακοινωθούν σειρά διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, οι οποίες αποτελούν προϋπόθεση για την εκταμίευση της δεύτερης δόσης του δανείου από το μηχανισμό στήριξης ΕΕ-ΔΝΤ. Αυτά, όμως, τα διαρθρωτικά μέτρα, και όχι τα αμιγώς ταμειακά, είναι και τα πιο σημαντικά, αν θέλουμε να αποκτήσουμε μια βιώσιμη δημοσιονομική θέση μακροπρόθεσμα και να μπει η οικονομία σε τροχιά ανάπτυξης.
Ήδη, το νέο Ασφαλιστικό ανακοινώθηκε στο Υπουργικό Συμβούλιο προχτές και αναμένεται εντός μηνός να ψηφιστεί από τη Βουλή. Κι ενώ στο πιο δύσκολο και σημαντικό για τη διαγενεακή και κοινωνική δικαιοσύνη ζήτημα υπάρχει εμφανής πρόοδος (ενισχύεται για παράδειγμα η ανταποδοτικόίατητα στον υπολογισμό των συντάξεων), δεν συμβαίνει το ίδιο μ’ ένα εξίσου σημαντικό κεφάλαιο που είναι σε θέση να αποκαταστήσει τη διαγενεακή και κοινωνική δικαιοσύνη στην αγορά εργασίας. Το κεφάλαιο αυτό αφορά στο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων.
Δεκάδες κατηγορίες επαγγελμάτων παραμένουν σήμερα κλειστές, δημιουργώντας υψηλά κόστη στους καταναλωτές και δυσκολία επαγγελματικής πρόσβασης, ειδικά στους νέους. Έτσι δημιουργούν εμπόδια στην κινητικότητα της εργασίας, την επιχειρηματικότητα, την απασχόληση και την ανταγωνιστικότητα, με τεράστιες αρνητικές επιπτώσεις στη δημοσιονομική κι αναπτυξιακή προοπτική της χώρας.
Σύμφωνα με παλιότερη μελέτη του ΚΕΠΕ και της Copenhagen Economics, τα κλειστά επαγγέλματα στην Ελλάδα κοστίζουν 4 δισ. ευρώ ετησίως που αναλογούν σε περίπου 1.000 ευρώ τον χρόνο για κάθε ελληνικό νοικοκυριό. Από το άνοιγμα των επαγγελμάτων μπορούν να αυξηθούν άμεσα οι πραγματικοί μισθοί (0,4%), μπορεί να ενισχυθεί η κατανάλωση (0,3%) και να μειωθεί το κόστος των υπηρεσιών (μεσοπρόθεσμα -10,5%), μπορεί να αυξηθεί η συνολική απασχόληση (0,2%). Η απελευθέρωση μόνο 13 κλάδων στον τομέα των υπηρεσιών μπορεί να πριμοδοτήσει το ΑΕΠ κατά περίπου 1,5 ποσοστιαία μονάδα, όσο ήταν δηλαδή η συρρίκνωση του το 2009.
Τα παραπάνω σηματοδοτούν εν μέρει τη βαρύτητα που έχει το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων για τη Γενιά των 700 Ευρώ. Αναγνωρίζουμε ότι η τομή που απαιτείται δεν είναι μικρή, ούτε απλή. Με τη μοναδική, όμως, ευκαιρία που μας δίνει η επαναφορά του θέματος των κλειστών επαγγελμάτων στη δημόσια ατζέντα, λόγω της επικείμενης άρσης του καμποτάζ και του ανοίγματος των αδειών φορτηγών δημόσιας χρήσης, θα θέλαμε να τονίσουμε ορισμένα πράγματα:
Καταρχάς το άνοιγμα και ο εξορθολογισμός οποιουδήποτε κλειστού επαγγέλματος θα πρέπει να λάβει υπόψη τουλάχιστον τις εξής βασικές προϋποθέσεις:
- Κατά πόσο είναι πιθανό να υπάρξει βελτίωση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών, προς όφελος των πολιτών, εφόσον το εκάστοτε επάγγελμα είναι ρυθμισμένο
- Κατά πόσο το εκάστοτε επάγγελμα θα μπορούσε να λειτουργήσει σωστά εν απουσία ρυθμίσεων, συμπεριλαμβανόμενης της διάστασης της υγιούς (μη τεχνητής) ανταγωνιστικότητας αλλά και της άνισης ή μη ανακατανομής εισοδήματος / πλούτου μεταξύ των παρόχων και των καταναλωτών των υπηρεσιών, σε σχέση με το αν το επάγγελμα αυτό είναι ρυθμισμένο
- Την πιθανότητα βλάβης, καθώς και την πιθανή έκταση βλάβης, στην υγεία, την ασφάλεια και την αγοραστική δύναμη των πολιτών αν μια υπηρεσία που κανονικά παρέχεται από το συγκεκριμένο επάγγελμα δεν παρέχεται με ικανοποιητικό τρόπο όταν αυτό είναι ανοικτό
Κατά συνέπεια θεωρούμε ότι, σε αντίθεση με τη σημερινή πρακτική, τα επαγγέλματα χρήζουν ειδικής ρύθμισης μόνο όταν υπάρχει τεκμηριωμένη βάση για την αξιολόγηση των ικανοτήτων των επαγγελματιών, καθώς και όταν υπάρχει σημαντική ανάγκη για την εκπαίδευση και κατάρτιση των επαγγελματιών για να θεωρούνται και να λειτουργούν ως ικανοί επαγγελματίες που δεν πλήττουν τη δημόσια ασφάλεια και υγεία.
Επομένως, κριτήρια γεωγραφικού, δημογραφικού, εισοδηματικού και ιδιοτελούς συνδικαλιστικού τύπου (βλέπε γεωγραφική ακινησία δικηγόρων, τιμολογιακές πρακτικές συμβολαιογράφων, προκαθορισμένα κέρδη φαρμακοποιών κοκ) που δημιουργούν ένα τεχνητό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα για μερικούς, αλλά λειτουργούν εις βάρος του συμφέροντος του ευρύτερου δημόσιου βίου, θα πρέπει να καταργηθούν και να αντικατασταθούν μόνο κατόπιν σχετικής τεκμηρίωσης από κριτήρια διασφάλισης της ποιότητας, της ασφάλειας των χρηστών, της ικανότητας και της δεοντολογικής επάρκειας των επαγγελματιών.
Δεύτερον, το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων πρέπει να ειδωθεί πολιτικά υπό το πρίσμα της μετωπικής αντιπαράθεσης με το πελατειακό κράτος και τις συντεχνιακές διευθετήσεις. Να υπάρξει επιτέλους κοινωνική δικαιοσύνη σ’ αυτή τη χώρα. Υπ’ αυτό το πρίσμα είναι ακατανόητη η ρύθμιση Ρέππα για διπλασιασμό του κόστους μιας άδειας φορτηγού υπό το προσχηματικό κριτήριο της «οικονομικής ευρωστίας» που πρέπει να έχει ένας επαγγελματίας. Δηλαδή, άμα είμαι νέος και θέλω να πάρω φορτηγό να δουλέψω πρέπει να καταβάλω 90 χιλιάρικα για μια άδεια; Που ακούστηκε αυτό; Αυτομάτως το κριτήριο κλείνει απέξω τους νεοεισερχόμενους στον κλάδο, ενώ στα σχέδια του Υπουργείου δε φαίνεται να συμπεριλαμβάνεται ο κλάδος των ταξί.
Κατά την άποψή μας το άνοιγμα του οποιουδήποτε επαγγέλματος πρέπει να καταστρέψει τη γνωστή κι αγαπητή στους βολεμένους αγορά των υπεραξιών από αέρα κοπανιστό, και συνεπώς να καταρρίψει εμπόδια για νέους ανθρώπους να εισέλθουν επί ίσοις όροις στον κόσμο του επιχειρείν. Σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί ο νέος να θέλει μια περιουσία για να μπορεί να κάνει τον φορτηγατζή.
Όσοι δε, παλιότεροι, έχουν άδειες για τις οποίες έχουν πληρώσει χρήματα, πριν ζητήσουν από το κράτος να τους πληρώσει τις ζημιές, ας αναλογιστούν πόσα βγάλανε σε ένα προστατευτικό περιβάλλον εις βάρος του δημοσίου και των καταναλωτών. Τέτοιου τύπου εκβιαστικά αιτήματα δε θα γίνουν αποδεκτά σε μια εποχή που καλούμαστε όλοι μας να αναλάβουμε τις ευθύνες μας.
Για εμάς, το άνοιγμα και ο εξορθολογισμός του ρυθμιστικού πλαισίου των κλειστών επαγγελμάτων είναι πάνω απ’ όλα θέμα ελευθερίας και προοπτικής των νέων και των μελλοντικών γενεών στην επαγγελματική τους αποκατάσταση κι εξέλιξη. Είναι πράξη δικαίου για τα οικονομικά βάρη που καλούμαστε να σηκώσουμε στο βωμό της οικονομικής σταθεροποίησης και της κοινωνικής αλληλεγγύης. Άνοιξέ το, το τιμημένο. Δεν μπορώ πια να περιμένω.
Πολύ καλό το άρθρο, συμφωνώ με τα κριτήρια που θέτετε, γιατί βάζετε το θέμα "ρύθμιση επαγγελμάτων" στη σωστή του διάσταση.
ReplyDeleteπχ, ιατρικά επαγγέλματα δεν μπορούν να θεωρηθούν όπως αυτό του φορτηγατζή. Κι όχι για θέμα προστασίας του εισοδήματος, αλλά κυρίως για την ασφάλεια και την υγεία των ασθενών. Αντίστοιχα κριτήρια ενσωματώνονται στις νομοθεσίες ΗΠΑ, Αυστραλίας και ΗΒ για τη ρύθμιση των ιατρικών επαγγελμάτων.
Θα ήθελα μόνο να σημειώσω ότι με αφορμή την ευρωπαϊκή οδηγία Μπόλκενσταϊν, που προωθεί το άνοιγμα των επαγγελμάτων στο βωμό της ελεύθερης μετακίνησης επαγγελματιών σε μια ανομοιογενή ποιοτικά εσωτερική αγορά της ΕΕ, θα πρέπει κάποια στιγμή να συζητηθεί μεταξύ πολιτικών και κοινωνικών εταίρων, σε Ελλάδα κι Ευρώπη, πώς τα επαγγέλματα (και τα δικαιώματα στην εργασία και την ελεύθερη κινητικότητα) θα παραμείνουν ανοικτά μεν, προωθώντας την πρόσβαση στην εργασία και την ανταγωνιστικότητα, αλλά διατηρώντας δε την ποιότητα των υπηρεσιών τους, και πάνω απ’ όλα την ασφάλεια των πολιτών.
ReplyDeleteπχ πάλι σε σχέση με τα ιατρικά επαγγέλματα, η ευρωπαϊκή οδηγία απαγορεύει κριτήρια γλωσσικής επάρκειας για την εγγραφή επαγγελματιών στα μητρώα των κρατών μελών εγκατάστασης τους. Αυτό σαφώς δημιουργεί προβλήματα στην παροχή των υπηρεσιών, ειδικά στον κλάδο των νοσηλευτών.
Καλύτερα ο Ρέππας και το ΠΑΣΟΚ μαζί που έθρεψε τις μαφίες των κλειστών επαγγελμάτων ιστορικά στην Ελλάδα, αντί να "φιλάει κατουρημένες ποδιές" "παλιών" φορτηγατζήδων και ταξιτζήδων, να φροντίσει/σουν οι ποδιές αυτές να απολυμανθούν.
ReplyDeleteΤα φάλτσα που ακούγονται όπως με φορτηγατζήδες οφείλονται στις ωδίνες κυβέρνησης και συντεχνιών από το άνοιγμα των κλειστών. Τόσα χρόνια κλεισούρα έπιασε κρούστα το σύστημα.
ReplyDeleteΚαι με τα καρτέλ των τραπεζών κάτι να γίνει.
Κύριε Παπανδρέου: τι παιδιάστικες βλακείες είναι αυτές με τα κλειστά έπαγγέλματα;
ReplyDeleteΔηλαδή πιο πολλά χρήματα θα εισπράξετε από μια άδεια, παρά από τους επαγγελματίες που θα εργάζονταν όλη τους τη ζωή σε ένα επάγγελμα;
- Έσοδα του κράτους από μία άδεια: 50.000 ευρώ
- Έσοδα του κράτους από φορολόγηση ενός επαγγελματία που εργάζεται επί 35 χρόνια και που απέκτησε άδεια δωρεάν:
300.000 ευρώ
Δεν αφήνετε τις παιδιάστικες ιδεολογικές μαλακίες κοτζάμ άντρες και να σοβαρευτείτε λίγο. Άντε, μαλάκες της "αριστεράς" και της "δεξιάς" και άλλες χοντρομαλακίες για μικρά παιδιά και ενθουσιώδεις εφήβους χωρίς γκόμενα. Μυαλό κουνουπιού έχετε;
Το σημαντικό για την απελευθέρωση είναι να μη μπορούν να εμπορεύονται άδειες άλλοι εκτός απο το κράτος.Και το δεύτερο, η διαδικασία μετάβασης δεν πρέπει να καταστρέφει ολοσχερώς περιουσίες που κτίστηκαν όπως όλων των άλλων Ελλήνων.
ReplyDeleteΤο ποσό των 90 χιλ.ευρώ για την απόκτηση άδειας φορτηγού,στην ουσία για την αγορά μιας παλιάς άδειας, δεν είναι μεγάλο για κάποιον που θέλει σοβαρά να δουλέψει.Και είναι και ένα ποσό ασφάλειας για να μη φτάσουμε σε ακραίες μορφές απορρύθμισης,όπου ο κάθε πικραμένος Βούλγαρος θα έχει και μια αδεια.Χειάζονται έξυπνες ρυθμίσεις και νομίζω ο νόμος Ρέπα έχει τέτοια στοιχεία.Η ελευθερία θέλει τόλμη αλλά θέλει και αρετή.
Yποθέτω ότι κάθε 90 χιλ. ευρώ θα πάνε και στην απόσυρση μιας παλιάς άδειας και θα είναι μια μορφή αποζημίωσης για την περιουσία που χάνει ο παλιός φορτηγατζής-κάτοχος.
ReplyDeleteΕνισχύει επίσης, αυτό το ποσό, την εταιρικότητα,τη συνεταιρικότητα,την υπευθυνότητα αυτού που κατέχει την άδεια κλπ.
Ας μη βιαζόμαστε να βγάζουμε συμπεράσματα επειδή κάποιοι ενοχλούνται που δεν βγαίνουν οι παλιοί φορτηγατζήδες να κλείσουν τους δρόμους και σηκώνουν το θέμα σε κάποια ΜΕΝΤΙΑ.
Παρμενίδη,
ReplyDeleteδε νομίζω ότι η Ελλάδα βιάζεται, αντίθετα καθυστέρησε μερικές δεκαετίες.
Ο γιατρός για να βγάλει άδεια άσκησης επαγγέλματος πληρώνει?
ReplyDeleteΑπόσο ξέρω πληρώνει μια ετήσια συνδρομή 100 ευρώ στο σύλλογο και ένα μικρότερο ποσό εγγραφής στη νομαρχία όταν ξεκινάει το επάγγελμα.
Κι αυτό το ποσό το πληρώνει στο φορέα που φροντίζει για τη θέσπιση και την εφαρμογή του κώδικα επαγγελματικής δεοντολογίας. Που θεωρητικά τουλάχιστον, διασφαλίζει την ποιότητα της υπηρεσίας και την ασφάλεια και υγεία των πολιτών.
Ποια είναι λοιπόν η προστιθέμενη αξία της άδειας 90.000 ευρώ για τα φορτηγά, για την ποιότητα των υπηρεσιών, την ασφάλεια και την προστασία των καταναλωτών?
Εδώ δεν υπάρχει θέμα Μίντια.
ReplyDeleteΥπάρχει η πρακτική και το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο τόσων άλλων χωρών όπου τα επαγγέλματα ρυθμίζονται (ανοικτά, κλειστά, ημίκλειστα, όπως θες πες το) βάσει προϋποθέσεων που δεν έχουν να κάνουν με την προστασία του εισοδήματος συγκεκριμένων συντεχνιών, αλλά με την επάρκεια και την ικανότητα τους, όπως λένε κι οι Γ700.
Είναι σημαντική η διάσταση που θέτουν, ακριβώς γιατί δεν αποτελεί θέσφατο το άνοιγμα των επαγγελμάτων και των κλάδων. Απαιτείται επαναπροσδιορισμός των κριτηρίων για τη ρύθμιση των επαγγελμάτων, με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον και την προστασία του πολίτη, είτε αυτό είναι η υγεία του, είναι η ασφάλεια του, είτε είναι η αγοραστική του δύναμη, είτε είναι η πρόσβαση του στην αγορά εργασίας και την επιχειρηματικότητα.
Δε λέω, όπως παρουσιάστηκε η πρόταση Ρέππα έχει πολλά θετικά, καταρχάς ξεκλειδώνει ένας κλάδος που μέχρι σήμερα έσφιζε από τραμπούκους εκβιαστές που όποτε θέλανε απεργούσανε κι όποτε θέλανε κλέβανε φόρους, κι όποτε θέλανε ανεβάζανε τις τιμές με ευνοϊκές ρυθμίσεις, κάνοντας πάρτι με άδειο-αέρα.
ReplyDeleteΤο θέμα είναι να αλλάξουμε φιλοσοφία και να καταλάβουμε ότι η άδεια δεν είναι εμπορεύσιμο προϊόν για κανέναν, ούτε κράτος, ούτε ιδιώτες, η άδεια είναι εργαλείο για τη διασφάλιση της ποιότητας των υπηρεσιών και την προστασία των πολιτών, κι ό,τι κόστος αυτή εμπεριέχει, πρέπει να αντικατοπτρίζει το κόστος για την τήρηση των παραπάνω, πχ στοχευμένη χρέωση (παραφράζοντας τη στοχευμένη φορολόγηση) για τη χρηματοδότητη μηχανισμών ελέγχου, αξιολόγησης, πιστοποίησης, παρακολούθησης τιμών, διασφάλισης ποιότητας, εκπαίδευσης κι επανεκπαίδευσης, κατάρτισης κι ενημέρωσης επαγγελματιών κλπ.
ReplyDeleteΑν λοιπόν κοστολογείται ότι για τα παραπάνω τα 90 χιλιάρικα αντανακλούν το κόστος, να το πούνε ευθέως να ξέρουμε, να ξέρουμε και πού να στρέψουμε το ελεγκτικό μάτι της κοινωνίας των πολιτών.
Η αποζημίωση των χαμένων χρημάτων από προηγούμενες αγοραπωλησίες αδειών όμως είναι άλλου παππά ευαγγέλιο και μερικώς προσχηματικό.
ReplyDeleteΠολύ ωραία το θέτουν τα παιδιά στο άρθρο που ρωτούν, πόσα βγάλανε οι κύριοι από το ευνοϊκό για αυτούς πλαίσιο λειτουργίας?
Ειδικά σε μια συγκυρία όπου η ανεργία των νέων έχει εκτοξευτεί στα ύψη, μειώσεις εισοδημάτων μισθωτών στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα είναι δραματικές, κι η κυβέρνηση ψάχνει να βρει μέχρι και το τελευταίο σεντ για να διαχειριστεί την ουσιαστική χρεοκοπία της χώρας, μια τέτοια απαίτηση εκ μέρους τους είναι για μένα απαράδεκτη, ιδιοτελής και ενάντια στο δημόσιο συμφέρον.
Πάνω απόλα το άρθρο εμένα μου αρέσει γιατί είναι το πρώτο που έχουν γράψει οι Γ700 και δεν επικεντρώνεται αμιγώς στην οικονομική διάσταση του ζητήματος.
ReplyDeleteΑπαιτείται επαναπροσδιορισμός του τι είναι και γιατί τα κλειστά επαγγέλματα. Αυτό και ως προς τις εγχώριες μαφίες, αλλά και ως προς την πολιτική της ΕΕ για την μετακίνηση επαγγελματιών στην εσωτερική αγορά της Ευρώπης, με αποκλειστικά κριτήρια της αγοράς.
Η άδεια δεν πρέπει να είναι εμπορεύσιμο προϊόν από κανέναν.
ReplyDeleteΕπίσης η διαδικασία αδειοδότησης θα πρέπει να είναι μια περιοδική διαδικασία όπου θα πρέπει να ανανεώνεται μόνο κατόπιν αποδείξεως της επάρκειας και της ικανότητας του επαγγελματία. Κάτι που στην Ελλάδα ποτέ δε λειτούργησε σε κανέναν επαγγελματικό κλάδο.
Και σε αυτό το πλαίσιο θα παίξουν ρόλο αναγκαστικά φορείς / μηχανισμοί συνεχούς κατάρτισης, πιστοποίησης κι επαναπιστοποίησης των ικανοτήτων των επαγγελματιών.
Ο Ρεππας μετέτρεψε το κριτήριο σκοπιμότητας σε κριτήριο νομιμότητας-
ReplyDeleteΔηλ. αντί να απαιτείται ειδική άδεια του εκάστοτε υπουργού, αρκεί πλέον ο ενδιαφερόμενος να πληροί συγκεκριμένα κριτήρια
Το θέμα με το κόστος βέβαια εξηγείται υπό του πρίσμα του κράτους-ζήτουλα/νταβά/κτλ. Πάντως το κόστος είναι κάτι που διορθώνεται.
Δεν βλέπω το λόγο γιατί να μην είναι εμπορέυσιμη η άδεια- πληρώνω την αποκτώ (asset) και όταν δεν τη θέλω (πχ αρρώστησα ή άλλαξα επάγγελμα) την πουλάω
Για μένα η μπούρδα της μέρας ήταν ο ΓΑΠ στην παραλιακή- λες και θα γκρεμιστεί εκτός από τη "Φαντασία" τίποτα άλλο.
Δείχνει ότι εξακολουθούν οι πολιτικοί να λειτουργούν με λάθος κριτήριο
Όχι στην αρχή, αλλά στην ΛΗΞΗ των κατεδαφίσεων έπρεπε να πάει ο ΓΑΠ. Και τότε αν όντως τα είχαν γκρεμίσει να του βγάλουμε το καπέλο
Από πρώην κατάσκοπο των ΗΠΑ (προσωπική ομιλία/συνέντευξη)
ReplyDeletehttp://www.youtube.com/watch?v=hGvhK0Pnh-U
Τίτλος: Former spy tells all, keep blogging and exposing pursue Treason charges
"Για μένα η μπούρδα της μέρας ήταν ο ΓΑΠ στην παραλιακή- λες και θα γκρεμιστεί εκτός από τη "Φαντασία" τίποτα άλλο"
ReplyDeleteΟ ορισμός της παρακμιακής λογικής."Ου με πείσεις, καν με πείσεις".
"...η ΕΕ είναι ο πιο βαρετός και άχρωμος οργανισμός. Όμως, πρόκειται για το δίδυμο αδελφάκι της Αμερικής και μια από τις μεγαλύτερες οικονομίες παγκοσμίως. Είναι οι «ΗΠΑ της Ευρώπης» και κατά τη γνώμη μου, δύο ΗΠΑ είναι προτιμότερες από μία. Αν αποτύχει η Ευρώπη, θα επηρεάσει τα πάντα από τις αμερικανικές εξαγωγές μέχρι το πόσους συμμάχους θα έχει στον επόμενο πόλεμο".
ReplyDeleteΤόμας Φρίντμαν -N.Y Times.
Aυτό το άρθρο γράφτηκε ύστερα από μια συνάντηση ΓΑΠ-Φρίντμαν,πριν λίγες μέρες, στο εστιατόριο "Διόνυσος", απέναντι απο την Ακρόπολη.
Ο Ompama και ο, Ompama-like, ΓΑΠ, κτίζουν τη στρατηγική συμμαχία των δύο Αυτοκρατοριών του 21ου Αιώνα.Η Ελλάδα στο κέντρο των εξελίξεων.Οι κατάλληλες αποφάσεις,την κατάλληλη ώρα.Τύχη βουνό για μας.
Κλάμα και θρήνος για τους καταστροφομανείς.Χάνουν οριστικά τις ελπίδες τους.
Ο Σαμαράς έβγαλε "τη φανέλα της Εθνικής" και φόρεσε τη φανέλλα της "λούμπεν δεξιάς".Του πάει καλύτερα.
ReplyDeleteΣαφώς και τα κλειστά επαγγέλματα είναι μια ακόμα από τις ελληνικές πατέντες απίστευτης σύλληψης και εφαρμογής. Εννοείται πως πρέπει να καταργηθούν, πάντα σε ένα πολύ συγκεκριμένο κανονιστικό πλαίσιο για τον κάθε κλάδο (π.χ. επίβλεψη και αδειοδότηση μέσω επιμελητηρίου).
ReplyDeleteΘα επισημάνω όμως την εξαίρεση στον "κανόνα" των κλειστών επαγγελμάτων, που ξέρω από πρώτο χέρι και που οφείλεται ακριβώς στην έλλειψη οποιοδήποτε κανονιστικού πλαισίου:
Οι πτυχιούχοι Πληροφορικής μπορούν να δουλέψουν ως προγραμματιστές. Το ίδιο μπορεί να κάνει ουσιαστικά -οποιοσδήποτε- έχει στοιχειώδεις γνώσεις Η/Υ και έχει διαβάσει ένα βιβλίο "Μάθετε (κάτι) σε 20 μέρες". Και όταν λέω οποιοσδήποτε εννοώ μέχρι και αστρολόγος. Κανείς δεν ρωτά τι πτυχίου έχεις, αν έχεις, όταν πας να δουλέψεις ως προγραμματιστής σε εταιρία ή ως ελεύθερος επαγγελματίας.
Ακόμα και οι μηχανικοί Η/Υ του ΤΕΕ έχουν το ίδιο πρόβλημα, καθώς τη δουλειά τους μπορούν να κάνουν σχεδόν όλοι οι "μηχανικοί"(πολιτικοί, ηλεκτρολόγοι, κτλ).
Άρα, ο συγκεκριμένος κλάδος όχι μόνο είναι "ανοικτός" αλλά ορθάνοικτος. Και παρόλα αυτά, εξακολουθούμε να πληρώνουμε, ως κράτος, 1,2 εκατ. ευρώ ταρίφα σε κάθε website της πλάκας, για σεμινάρια "επιμόρφωσης" των εκπαιδευτικών από οποιονδήποτε, για υπερκοστολογημένο λογισμικό στα σχολεία.
Θέλω να πω ότι, όπως επισημαίνει και το άρθρο, είναι τρομερά σημαντική η θεσμοθέτηση του κάθε επαγγελματικού κλάδου ΠΡΙΝ την απελευθέρωσή του. Διαφορετικά δημιουργείται κατάσταση ζούγκλας. Και δεν χρειάζεται να υπάρχει απώλεια ανθρώπινων ζωών για να το πάρουμε πιο σοβαρά, αν και λίγοι συνειδητοποιούν ότι οι κακές πρακτικές σε ΤΠΕ κοστίζουν πλέον ζωές, εκτός από χρήματα (ατυχήματα τρένων, αεροπλάνων, ιατρικού εξοπλισμού).
Σημείωση: Καλό είναι να μην επικαλούμαστε ως αποδείξεις "μελέτες" όπως αυτή του ΚΕΠΕ και της Copenhagen Economics. Είναι γνωστό ότι αποτελούν εκτιμήσεις και ευχολόγια, παρά επιστημονικά τεκμηριωμένη δουλειά. Μέχρι και το υπουργείο στις ΗΠΑ παραδέχτηκε πρόσφατα ότι οι αντίστοιχες εκτιμήσεις για το κόστος της ψηφιακής πειρατείας στην ουσία δεν έχει βάση (υπεραπλούστευση, αγοράς και διαφυγόντων κερδών).
> Από το άνοιγμα των επαγγελμάτων μπορούν να αυξηθούν άμεσα οι πραγματικοί μισθοί (0,4%)
ReplyDeleteΜπορεί κάποιος να μου εξηγήσει πώς θα γίνει αυτό; Τα υπόλοιπα (μείωση κόστους, ενίσχυση κατανάλωσης κλπ) τα καταλαβαίνω, αλλά το συγκεκριμένω αδυνατώ να το καταλάβω.
@jaga
ReplyDelete"Και παρόλα αυτά, εξακολουθούμε να πληρώνουμε, ως κράτος, 1,2 εκατ. ευρώ ταρίφα σε κάθε website της πλάκας, για σεμινάρια "επιμόρφωσης" των εκπαιδευτικών από οποιονδήποτε, για υπερκοστολογημένο λογισμικό στα σχολεία."
αυτό δεν είναι θέμα του επαγγέλματος, αυτό είναι θέμα μίζας. Δεν μπορείς να χρησιμοποιείς υπέρογκες μίζες κ(υ)νοβο(υ)λευτών για να δικαιολογήσεις την ανοιχτότητα/κλειστότητα ενός επαγγέλματος.
"...αυτό δεν είναι θέμα του επαγγέλματος, αυτό είναι θέμα μίζας. Δεν μπορείς να χρησιμοποιείς υπέρογκες μίζες κ(υ)νοβο(υ)λευτών για να δικαιολογήσεις την ανοιχτότητα/κλειστότητα ενός επαγγέλματος..."
ReplyDeleteΗ διαφορά είναι ότι στην περίπτωση που αναφέρω υπάρχει -άγνοια- του πραγματικού κόστους. Άρα σε όλους φαίνεται φυσιολογικό και κανείς δεν διαμαρτύρεται.
Τουλάχιστον στα κατασκευαστικά έργα, το ΤΕΕ (μαζί με το ΥΠΕΧΩΔΕ), έχουν θεσπίσει τιμοκατάλογο "νόμιμων αμοιβών", με συντελεστή κέρδους x15-20 φορές του κόστους. Ενώ στα κρατικά websites ο αντίστοιχος συντελεστής ξεκινά από το x150 και όσο πιάσει.
Γιατί, όπως είπε και ο Πετσάλνικος σε ερώτηση για το website της Βουλής, όταν το κόστος καλύπτεται από κονδύλια της ΕΕ, "οροφή" είναι μόνο ο ουρανός.
Εγώ συμφωνώ με παλιότερη πρόταση Μάνου να αποζημιωθούν οι παλιοί κάτοχοι αδειών, αλλά οι άδειες να μην κοστίζουν σ' αυτόν που θέλει να βγάλει μία.
ReplyDelete@ ser
ReplyDelete@ mesout
@ parmenides
I believe that what Mesout is saying is that ideally licenses to practice cannot reflect commercial values, nor can they be exchanged in a secondary market of licenses, because they do not reflect a revenue raising activity but a set of skills, competencies and academic/professional qualifications. For example, a license to practice medicine cannot be exchanged in the secondary market, for apparent reasons.
However what Parmenides is saying is also correct, if I understand correctly, that the re-selling of licenses should not be allowed in the secondary market, for example just like it happens today with licenses in taxis, public use trucks, pharmacists, etc., or like it happens with bonds and securities in secondary markets. This is not because a state monopoly is required, but because the value of licenses reflects the qualitative elements described above that ensure customer safety and service quality. And this seems to be the core of Reppa’s and PASOK’s policy at this first stage of regulated professions reform in Greece – for the state to obtain the sole right to issue licenses (with a cost that ideally reflects the provision of services like professional registration, re-validation and assurance of professional competence throughout the professional’s career etc), i.e. to put an end in the market of hypervalues with “aera kopanisto” (quote G700 article).
There is definitely a political issue here. To what extent should the state be considered liable to compensate old holders of licenses in the transition to the new scheme for regulated professions? G700 and Mesout make a very valid argument against this from an economic perspective. However there is the empirical factor, indicating that those old holders of licenses may have spent all their money already (to raise families, build houses etc), or most importantly they have operated in a way that brought them today in the verge of bankruptcy and economic poverty (mikromagaza truck drivers who are close to retirement and due to the crisis and the poor business organization way have no work and are too expensive to compete in the market). For once truck drivers do not strike. Does this not seem strange to you? Could it be that they are hoping for that little compensation money that will give them space to breath before they retire from the profession? This is definitely a policy choice that separates socialists to free market liberalists, and this is definitely a political economy issue that must be considered. My only fear is whether compensatory initiatives for some segments of the labour force or population will create precedents for other to claim their own guarantees from the state (eg ASPIS victims, other regulated professions etc).
Alltogether though I think the article touches an important perspective. Why should professions be regulated and how should the Greek state re-regulate them, rather than merely de-regulate them in the name of blind free market operations.
άρα το άνοιγμα να σημαίνει επαναρρύθμιση και όχι απορρύθμιση
ReplyDeleteExactly gmosios
ReplyDelete@ lefteris
ReplyDeleteSo what you are suggesting is to move from a crowding out to a crowding in policy of control / regulation that boosts morale and work motivation amongst the labour force, positively affecting productivity, revenue raising and growth.
@ jaga
The IT sector is one of the most de-regulated economic sectors in Greece and, in a way, one of the most competitive ones too. I cannot recall the exact figures right now but I know that it is one of the very few (if not the only one) sectors in Greek economy that has experienced a constant and steady drop in prices over the last 10 years or so. The argument that Panos Konstantinidis raises about bribes and EU financed over pricing is correct and does not concern the rest of the sector.
However your argument about re-regulating the professionals active in the IT sector and setting standards of competence for the improvement of the sector’s competitiveness and quality of end products and processes finds me in perfect agreement.
@jaga
ReplyDelete"Η διαφορά είναι ότι στην περίπτωση που αναφέρω υπάρχει -άγνοια- του πραγματικού κόστους. Άρα σε όλους φαίνεται φυσιολογικό και κανείς δεν διαμαρτύρεται."
Αυτό όμως είναι άσχετο με το αν είναι ανοικτό ή κλειστό ένα επάγγελμα. Και κλειστό να ήτανε πάλι θα υπήρχε άγνοια για τον λόγο ότι η πληροφορική είναι ένας νέος κλάδος (συγκριτικώς με τους υπόλοιπους).