Sunday, March 18, 2012

Ρευστότητα. Λίγο σάλιο γιατί στεγνώσαμε.

Εάν η κρίση προκάλεσε δύο εκρηκτικά κοινωνικά προβλήματα, και το ένα εξ αυτών είναι η εκτίναξη της ανεργίας σε δυσθεώρητα ύψη, το άλλο είναι σίγουρα η συρρίκνωση της ρευστότητας προς την πραγματική οικονομία, συγκεκριμένα τις παραγωγικές μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Χιλιάδες υγιείς επιχειρήσεις κινδυνεύουν να μας αφήσουν χρόνους, όχι γιατί δεν είναι αποδοτικές ή βιώσιμες, όπως συμβαίνει με την πλειονότητα των αεριτζήδων του εμπορίου, αλλά γιατί συνθλίβονται στις μυλόπετρες της πιστωτικής ασφυξίας.

Τα τελευταία δύο χρόνια, το ήδη από το 2008 πρόβλημα πιστωτικής ασφυξίας λόγω της παγκόσμιας τραπεζικής κρίσης, έλαβε γιγάντιες διαστάσεις στη χώρα μας. Λόγω της κρίσης χρέους και της επαπειλούμενης άτακτης χρεοκοπίας, πολλοί Έλληνες (κατά κύριο λόγο τα λαμόγια, άλλα όχι μόνο) έσπευσαν να βγάλουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό. Χάθηκαν έτσι 80 περίπου δις ευρώ από το εγχώριο τραπεζικό σύστημα. Ταυτόχρονα, λόγω της αξιολόγησης junk των ομολόγων του ελληνικού κράτους, οι ελληνικές τράπεζες αποκλείστηκαν από τις διεθνείς αγορές κεφαλαίων. Μοναδική πηγή παροχής ρευστότητας προς τα εγχώρια χρηματοπιστωτικά ιδρύματα υπήρξε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η μόνη η οποία αποδέχεται ως εγγύηση ελληνικά ομόλογα.

Ταυτόχρονα, η όποια πρόσβαση των τραπεζών σε κεφάλαια δεν μετατράπηκε αυτόματα σε δανεισμό της πραγματικής οικονομίας και δη των υγιών και παραγωγικών μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων. Μετατράπηκε σε πολύ επιλεκτική χρηματοδότηση ορισμένων μεγάλων επιχειρήσεων και δυναμικών κλάδων όπως η ναυτιλία, ενώ για την «πλέμπα» προτιμήθηκε η ρύθμιση δανείων.

Μπροστά σ’ αυτή την πραγματικότητα επιχειρήθηκαν μέχρι στιγμής τρεις εθνικές δημόσιες πολιτικές με στόχο την τόνωση της ρευστότητας.

Καταρχάς η διεύρυνση του παραθύρου δανεισμού των τραπεζών από την ΕΚΤ με διπλασιασμό των εγγυήσεων από πλευράς ελληνικού δημοσίου. (ΥΠΟΙΚ)

Δεύτερον, η δημιουργία νέων χρηματοδοτικών εργαλείων, με τη δημιουργία ειδικών Ταμείων (Εθνικό Ταμείο Επιχειρηματικότητας και Ανάπτυξης-ΕΤΕΑΝ και τα Ταμεία Jeremie και Jessica) που χρησιμοποιούν πόρους τους ΕΣΠΑ για να μοχλεύσουν χαμηλότοκα επενδυτικά δάνεια προς μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις υφιστάμενες ή start-ups. (ΥΠΑΑΝ)

Τρίτον, αναζητήθηκε η συνδρομή της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕΠ), ως δεύτερο παράλληλο στην ΕΚΤ παράθυρο δανεισμού των εμπορικών τραπεζών, για παροχή όμως αμιγώς επενδυτικών δανείων προς μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. (ΥΠΑΑΝ)

Εάν αναλογιστούμε ότι η ρευστότητα το 2011 εκτιμάται ότι θα κλείσει στο -4%, εύκολα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οι παραπάνω δημόσιες πολιτικές δεν έπιασαν τόπο. Γιατί;

Καταρχάς, αυτές οι δημόσιες πολιτικές τόνωσης της ρευστότητας συνοδεύτηκαν από εσωτερικούς περιορισμούς.

Η πολιτική παροχής διπλάσιων εγγυήσεων του ΥΠΟΙΚ, παρά το Σύμφωνο Ρευστότητας, δεν συνοδεύτηκε από ισχυρούς μηχανισμούς ελέγχου της ροής των κεφαλαίων προς την πραγματική οικονομία. Ας όψεται εδώ η εμμονή των ελλήνων τραπεζιτών, υπό τις ευλογίες της Τράπεζας της Ελλάδος, στην αδιαφάνεια και η εγγενής τους αλλεργία σε δεσμεύσεις και έλεγχο που εμπόδισαν τη δημιουργία τέτοιων μηχανισμών.

Τα δε Ταμεία του ΥΠΑΑΝ, παρότι καινοτόμα ως προς τη φιλοσοφία τους, βρήκαν τοίχο τόσο στις τράπεζες, όσο και στη χαμηλή ζήτηση της αγοράς για επενδυτικά δάνεια και την υψηλή ζήτηση για κεφάλαια κίνησης. Αυτή η πραγματικότητα, σε συνδυασμό με τις συσσωρευμένες επισφάλειες και την έλλειψη εγγυήσεων από πλευράς επιχειρήσεων, οδήγησε τελικά σε εκταμίευση μόλις 11 εκ. ευρώ από σύνολο 2,4 δις ευρώ που είχαν προκηρυχτεί και 1,28 δις που ήταν διαθέσιμα για επενδυτικά δάνεια στην αγορά.

Ταυτόχρονα, πρόβλημα αποτελεί το γεγονός ότι τα νέα χρηματοδοτικά εργαλεία κουβαλάνε στο γενετικό τους υλικό, όλο το πλέγμα των περιορισμών που θέτει το κανονιστικό πλαίσιο που διέπει τη χρήση πόρων του ΕΣΠΑ, αλλά και εκείνο που διέπει την παροχή δανείων από την ΕΤΕΠ αντίστοιχα.

Μερικά απλά παραδείγματα.

α) Οι πόροι του ΕΣΠΑ δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να δοθούν κεφάλαια κίνησης, όμως η αγορά ακριβώς για τέτοια κεφάλαια είναι που διψάει.

β) Μέχρι πρόσφατα οι πόροι του ΕΣΠΑ δεν μπορούσαν να δοθούν ως εγγύηση στην ΕΤΕΠ έτσι ώστε αυτή να δανείσει τις εμπορικές τράπεζες για να δανείσουν τις ελληνικές μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Η αλλαγή του σχετικού κανονισμού ξεκίνησε να συζητιέται πέρυσι τον Ιούλιο και κατέληξε σε αποτέλεσμα μόλις την περασμένη βδομάδα.

γ) Μέχρι πρόσφατα η ΕΤΕΠ δεν μπορούσε να χορηγεί κεφάλαια κίνησης. Τελικά, μετά κόπων και βασάνων και έπειτα από μια οκτάμηνη διαπραγμάτευση με το ΥΠΑΑΝ, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Task Force θα μπορεί να χορηγεί στις εμπορικές τράπεζες πόρους με σκοπό την παροχή και κεφαλαίων κίνησης προς μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, σε διασύνδεση όμως πάντα με τη διενέργεια επενδυτικών έργων.

δ) Η ΕΤΕΠ βάσει του καταστατικού της, δυσκολεύεται να δανείσει με μεγάλη μόχλευση προς κράτη με συστημικό ρίσκο. Ακόμα λοιπόν εκκρεμεί να αποφασίσει, για κάθε ένα ευρώ με εγγύηση ΕΣΠΑ, να βάλει δύο για να δανείσει τις τράπεζες να δανείσουν τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, ειδικά αυτές που είναι ήδη ενταγμένες σε κάποιο κοινοτικό πρόγραμμα.

Όλα τα παραπάνω αποτελούν μεν καίρια προβλήματα, είναι όμως η κορυφή του παγόβουνου στο πρόβλημα της πιστωτικής ασφυξίας στην Ελλάδα. Το βασικό πρόβλημα της έλλειψης ρευστότητας ήταν και είναι δομικό.

Πρώτον, η Τρόικα ουδέποτε αναγνώρισε τη ρευστότητα σαν πρόβλημα που έπρεπε να τεθεί ως βασική προτεραιότητα στο πρώτο πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής (Μνημόνιο Ι). Ο εκπρόσωπος της ΕΚΤ, κ. Κ. Μαζούχ, αρέσκονταν στις συσκέψεις με τους επιτελείς του ΥΠΟΙΚ και του ΥΠΑΑΝ να επισημαίνει ότι το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας δεν σχετίζεται με τη ρευστότητα, δεν είναι πρόβλημα έλλειψης κεφαλαίων, αλλά αποκλειστικά διαρθρωτικό, πρόβλημα δηλαδή χαμηλής ανταγωνιστικότητας. Η εξήγηση βέβαια αυτή δεν δίνει πειστική απάντηση στο πρόβλημα πρόσβασης σε πιστωτικές επιστολές και κεφάλαια κίνησης που αντιμετωπίζουν ανταγωνιστικές μικρές και μεσαίες μεταποιητικές μονάδες σε όλη την επικράτεια, οι μικροί και μεσαίοι Έλληνες εξαγωγείς ή ακόμα και οι μεγαλύτερες εξαγωγικές επιχειρήσεις.

Δεύτερον, το συστημικό ρίσκο της χώρας πέρα από τον πανικό που δημιούργησε στους καταθέτες, έκλεισε την αγορά κεφαλαίων στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα και ευρύτερα στην ελληνική πραγματική οικονομία. Αποτέλεσμα; Περιορισμένα νέα κεφάλαια στην αγορά.

Σήμερα, υπάρχουν εξελίξεις που συμβάλουν στην άρση ορισμένων δομικών περιορισμών και επιτρέπουν δυνητικά μια σταδιακή τόνωση της ρευστότητας.

Πρώτον, οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ, έπειτα από πολύμηνες διαπραγματεύσεις με τις αρχές του ΥΠΑΑΝ και με την καθοριστική συμβολή της Task Force, πείστηκαν ότι η ρευστότητα, όπως και η δημοσιονομική εξυγίανση και η ανταγωνιστικότητα, αποτελεί βασική προτεραιότητα για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας. Ενσωματώθηκε ως εκ τούτου σαν βασικός στόχος στο νέο πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής (Μνημόνιο ΙΙ).

Δεύτερον, η ΕΚΤ υπό την διεύθυνση του νέου της Πρόεδρου, κ. Ντράγκι, άλλαξε φιλοσοφία και αποφάσισε να τονώσει τη ρευστότητα συνολικά στην Ευρώπη, ολοκληρώνοντας το μεγαλύτερο πακέτο παροχής χαμηλότοκων δανείων προς τις ευρωπαϊκές εμπορικές τράπεζες -ανάμεσά τους και τις ελληνικές με εγγύηση του Δημοσίου- από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά.

Τρίτον, όπως είδαμε παραπάνω, κάποιοι περιορισμοί ως προς τη χρήση πόρων του ΕΣΠΑ και της ΕΤΕΠ έχουν σταδιακά αρθεί. Ως αποτέλεσμα μπορούμε να ευελπιστούμε ότι το 2012 τα νέα χρηματοδοτικά εργαλεία, σε συνεργασία με τις τράπεζες, θα μπορέσουν να διοχετεύσουν το μεγαλύτερο τμήμα του ποσού των 2,4 δις ευρώ στην αγορά.

Τέταρτον, επίκειται η ανακεφαλαιοποίηση, λόγω haircut, και η ριζική αναδιάρθρωση και εξυγίανση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος.

Όλες οι παραπάνω εξελίξεις, είναι σαφώς θετικές, ειδικά από τη στιγμή που συνδυάζονται με την εξυγίανση στη δομή κινήτρων και τους όρους πρόσβασης των επιχειρήσεων στη ρευστότητα, αλλά και τον επαναπρογραμματισμό του τρόπου χρήσης των κοινοτικών πόρων.

Ας μη γελιόμαστε όμως. Όσο η Ελλάδα θα βρίσκεται εκτός διεθνών αγορών κεφαλαίου, τόσο θα υπάρχει πρόβλημα ρευστότητας.

Αυτό ακριβώς το πρόβλημα, για να μην συνεχίσει να αποτελεί πρόβλημα πιστωτικής ασφυξίας, αλλά ένα λιγότερο επικίνδυνο και πιο διαχειρίσιμο ζήτημα πιστωτικής στενότητας, χρειάζεται να γίνουν επιπρόσθετες κινήσεις προς δύο κατευθύνσεις.

Α) Στο ευρωπαϊκό επίπεδο η ΕΚΤ καλό θα ήταν να διατηρήσει την κάνουλα ανοιχτή προς τις ελληνικές τράπεζες, ενώ επιβάλλεται να ελαφρύνει το σύνολο των βαριών κανονιστικών ρυθμίσεων που διέπουν τους πόρους του ΕΣΠΑ και της ΕΤΕΠ, έτσι ώστε να υπάρχει ευκολότερη και πιο ταχεία προσαρμογή των διαρθρωτικών πόρων στις ανάγκες της κρίσης.

Β) Στην Ελλάδα, η ανακεφαλαιοποίηση και αναδιάρθρωση του τραπεζικού συστήματος είναι ακρογωνιαίος λίθος οποιασδήποτε απόπειρας ανάπτυξης μιας δημόσιας πολιτικής τόνωσης της ρευστότητας. Πρέπει όμως να συνοδευτεί απαραίτητα από ένα Παρατηρητήριο Ρευστότητας στα αμερικανικά πρότυπα, έναν Τραπεζικό Διαμεσολαβητή στα Γαλλικά πρότυπα, για να διασφαλίζεται ότι το εγγυημένο από το ελληνικό δημόσιο ή τους πόρους του ΕΣΠΑ χρήμα πράγματι βρίσκει στόχο. Παράλληλα, επειδή πια μπαίνουμε σε μια νέα ιστορική φάση όπου το χρήμα δεν θα αυγατίζει με τους μαγικούς τρόπους της εποχής του ανεξέλεγκτου χρηματιστικού καπιταλισμού, χρειάζεται να επιταχυνθεί η δημιουργία της Ελληνικής Επενδυτικής Τράπεζας στα πρότυπα της KfW με σκοπό τη χρηματοδότηση της ανοικοδόμησης της οικονομίας.

Υπ’ αυτές τις συνθήκες, παρά τη νέα αύρα που πνέει στο ελληνικό ζήτημα, εκτιμούμε ότι αποτελέσματα σύντομα για την πραγματική οικονομία στο μέτωπο της ρευστότητας δεν πρόκειται να δούμε. Λογικά από το Φθινόπωρο τα πράγματα θ’ αρχίσουν κάπως να βελτιώνονται. Έως τότε οι υγιείς επιχειρήσεις έχουν δίκιο να διαμαρτύρονται. Λίγο σάλιο ρε παιδιά. Στεγνώσαμε.

25 comments:

  1. Για να μη λέμε πολλά:

    >> http://www.cnbc.com/id/44535762/Central_Banks_Fix_Liquidity_Not_Solvency_Problems

    >> http://www.zerohedge.com/contributed/2012-11-13/portuguese-liquidity-trap-when-you-add-too-much-liquidity-fire-it-burns

    >> http://theautomaticearth.org/Finance/when-liquidity-is-no-longer-enough.html

    Το ποιηματάκι της "ρευστότητας" όχι μόνο ήταν εξ' αρχής ένα από τα κύρια επιχειρήματα για την προσφυγή στο ΔΝΤ, αλλά και στη συνέχεια, όλο το 2010 και το μισό 2011, όταν υποτίθεται ότι λόγω ελλείμματος δεν θα υπήρχε "ρευστό" να πληρώσουν μισθούς και συντάξεις.

    Όταν οι "ενέσεις" προς τις τράπεζες ξεπέρασαν συνολικά τα 220 δισάκια, δεν μπορούσαν πλέον να συνεχίσουν το ίδιο παραμύθι, οπότε έπιασαν και πάλι (δεύτερος γύρος, μετά το 2010) το συνολικό χρέος επί ΑΕΠ.

    Στην πραγματικότητα, τα χρήματα που έχουν φύγει από τις ελληνικές τράπεζες ούτε 80 δις είναι, ούτε έφυγαν για να γίνουν επενδύσεις στο εξωτερικό. Αυτοί που είχαν τα φράγκα, τα τηρούσαν ήδη σε ομόλογα και λογαριασμούς έξω. Τα περισσότερα εξαφανίστηκαν από τις καταθέσεις πολύ απλά γιατί ο κόσμος συνεχίζει να συμπληρώνει τα προς το ζειν από τα έτοιμα. Δείτε τις ανακοινώσεις της ΤτΕ και της αμαρτωλής ΕΛΣΤΑΤ μέχρι τον περασμένο Οκτώβριο-Νοέμβριο.

    Το ζήτημα είναι πολύ απλό: Οι χώρες που ρημάζονται στο όνομα του "ισχυρού ευρώ" αποτελούν το οικονομικό πεδίο μάχης όπου επιβάλλεται δια στραγγαλισμού η οικονομία της "πινέζας". Βασικός πυλώνας σε αυτό που θα ακολουθήσει αποτελούν οι τράπεζες, οι οποίες στηρίζονται πάσει θυσία από τις ακροδεξιές κυβερνήσεις σε όλη την ΕΕ. Όμως οι τράπεζες έχουν τόσα liabilities στο "σκοτεινό" τραπεζικό σύστημα (dark banking) που ακόμα και 1 τρις "ενέσεις" να ρίξουν στην Ελλάδα, πάλι δεν θα δανείζουν κανέναν.

    Το ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, θα φανεί πολύ σύντομα, όταν σε πολύ λίγους μήνες η κατάσταση θα είναι και πάλι "δραματική", η επόμενη κυβέρνηση πάλι θα ψάχνει πως θα "πληρώσει μισθούς και συντάξεις", και για να στηριχθεί υποτίθεται η ιδιωτική οικονομία οι τράπεζες θα λάβουν πάλι 20-50 δις ευρώ "ρευστότητας" μέσα στο 2013 ή ίσως και νωρίτερα.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Επειδή αυτό με τη φυγή καταθέσεων αρχίζει πάλι να παίζει πολύ τελευταία, αρκεί να υπολογίσουμε τι σημαίνει συνεχόμενη ύφεση 5-7% για μια 5ετία: αθροιστική μείωση του πραγματικού ΑΕΠ κατά -25%.

      Ας μας εξηγήσει κάποιος πως γίνεται σε μια οικονομία των 250-260 δις να χαθεί το 25% χωρίς να πειραχθούν αντίστοιχα οι καταθέσεις στις τράπεζες.

      Το 25% αντιστοιχεί σε 60-64 δις ευρώ. Λαμβάνοντας υπόψη ότι φυσικά αυτό μεταφράζεται μόνο εν μέρει σε αφαίμαξη καταθέσεων, καταλαβαίνουμε πολύ εύκολα ότι τα 80 δις που λένε οι τράπεζες ότι έχασαν είναι τουλάχιστον 2 με 3 φορές φουσκωμένο, για ευνόητους λόγους εννοείται.

      Delete
    2. Ουδέποτε μπήκε το θέμα της ρευστότητας της πραγματικής οικονομίας σαν προτεραιότητα ούτε ήταν η ρευστότητα του ιδιωτικού τομέα αιτία προσφυγής στο μηχανισμό στήριξης. Η ρευστότητα του ΚΡΑΤΟΥΣ μπήκε σαν μοναδικό θέμα και αιτία, όπου τελικά αποδείχτηκε ότι υπήρχε και πρόβλημα φερεγγυότητας.

      Delete
    3. Τα περισσότερα εξαφανίστηκαν από τις καταθέσεις πολύ απλά γιατί ο κόσμος συνεχίζει να συμπληρώνει τα προς το ζειν από τα έτοιμα. Δεν γνωρίζουμε τα ακριβή νούμερα, αλλά σίγουρα αυτή είναι μια εύστοχη παρατήρηση. Το χάσιμο εισοδημάτων οδηγεί σε ρευστοποίηση περιουσιακών στοιχείων. Σε τι βαθμό γίνεται μένει να διερευνηθεί.

      Delete
    4. Περί ρευστότητας (liquidity):

      "04/08/2010 - Publication of the Financial Stability Report" (ΤτΕ):

      >> http://www.bankofgreece.gr/Pages/en/Bank/News/PressReleases/DispItem.aspx?Item_ID=3386&List_ID=1af869f3-57fb-4de6-b9ae-bdfd83c66c95&Filter_by=DT

      "...Greece’s large fiscal and external imbalances triggered successive credit-rating downgrades of the country’s sovereign debt and its banks, leading to an economic and liquidity crisis. As a result, the Greek financial system experienced acute liquidity stress..."

      Sorry, η ίδια η Τράπεζα της Ελλάδος λέει το ακριβώς αντίθετο: η δυσκολία δανεισμού "από τις αγορές" ήδη από τα τέλη του 2009, απουσία εθνικού νομίσματος και νομισματικού ελέγχου, οδηγεί πάντα σε πρόβλημα ρευστότητας.

      Και φέτος το καλοκαίρι το ίδιο επέμενε η ΕΚΤ και οι εκλεκτοί τους στον Τύπο:

      >> http://www.ft.com/cms/s/0/bb49d8ca-ad77-11e0-bc4f-00144feabdc0.html#axzz1pVEwGu7H

      "...Poul Thomsen, head of the IMF mission to Greece, said on Wednesday: “It is essential that the ECB stands ready to provide liquidity support if needed … Bonds guaranteed by the [Greek] government can be used for this purpose.”..."

      Delete
    5. Μην sorry γιατί με τα Links που δίνεις δεν λένε τίποτα παραπάνω από αυτά που γράφουμε στο post. Ότι υπάρχει σοβαρή κρίση ρευστότητας λόγω της κρίσης χρέους και ότι μόλις από τον Ιούλιο του 2011 ξεκινάει σε επίπεδο ΔΝΤ μια συζήτηση για το πως αυτή θα τονωθεί.

      Delete
    6. Γράφετε παραπάνω:

      "...Ουδέποτε μπήκε το θέμα της ρευστότητας της πραγματικής οικονομίας σαν προτεραιότητα ούτε ήταν η ρευστότητα του ιδιωτικού τομέα αιτία προσφυγής στο μηχανισμό στήριξης..."

      Γράφει η ΤτΕ:

      "...Greece’s large fiscal and external imbalances triggered successive credit-rating downgrades of the country’s sovereign debt and its banks, leading to an economic and liquidity crisis. As a result, the Greek financial system experienced acute liquidity stress..."

      Μάλλον δεν δώσατε βάση στη λέξη "triggered". Πουθενά δεν λέει ότι το "liquidity crisis" ή το "financial system" αφορά στο κράτος. Το ακριβώς αντίθετο λέει. Αν ο ιδιωτικός τομέας ήταν μια χαρά, τότε δεν θα έκελιναν επιχειρήσεις εδώ και δύο χρόνια.

      Delete
  2. Για λόγους διευκόλυνσης του διαλόγου παρακαλούμε μην κάνετε reply στον εαυτό σας, αλλά add new comment, έτσι ώστε κάτω από κάθε αρχικό σχόλιο να μπορεί ο καθένας να απαντάει.

    ReplyDelete
    Replies
    1. This comment has been removed by the author.

      Delete
  3. Αφού το κράτος ζητιάνος-καραγκιόζης άρμεξε κάθε ικμάδα ρευστού από τις τράπεζες μέσω των ομολόγων, στραγγαλίζει και την υπόλοιπη οικονομία.
    Πως?
    Μην πληρώνοντας- περίπου 6 δις χρωστάει το κράτος σε εταιρείες-προμηθευτές.
    Παράλληλα επιστροφές ΦΠΑ δεν γίνονται με αποτέλεσμα οι εξαγωγικές επιχειρήσεις να έχουν γονατίσει.

    Όταν ο Ρέππας δήλωνε ότι δεν θα απολυθούν ΔΥ δεν μπορούσε φυσικά να σκεφτεί τίποτα πέρα από τα ψηφαλάκια.
    Είναι προτιμότερο να κλείσει ο ΟΣΕ (όφελος 1 δις/έτος) και να απολυθούν 150 χιλιάδες ακατάρτιστοι ΔΥ και τα χρήματα αυτά να "πέσουν" στην οικονομία.

    Αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα είναι πολύ απλό- υπάρχει χάσμα ανταγωνιστικότητας. Με καφετέριες και σουβλατζίδικα δεν μπορούμε να ανταγωνιστούμε τις υπόλοιπες ευρωπαικές οικονομίες.

    Σε μιά οικονομία (κακών & ακριβών) υπηρεσιών καταστρέφεται η υπερβάλλουσα προσφορά ώστε να εξισορροπήσει με την ζήτηση όπως δικαιολογείται από τα πραγματικά μεγέθη.

    Υπό τις παρούσες συνθήκες, τα μεγέθη των επιχειρήσεων οδηγούνται προς τα κάτω διότι αυτό που λέγεται "κεφάλαιο κινήσεως" είναι περισσότερο από το κεφάλαιο κινήσεως που απαιτείται.
    Εξαερώνεται η οικονομία, σκάει η φούσκα.

    Το κράτος ζητιάνος-καραγκιόζης μπορεί να προσφέρει μιά μεγάλη υπηρεσία στη χώρα: να αφήσει απλήρωτους τους ΔΥ και να εξοφλήσει τα χρέη του προς τις επιχειρήσεις, να επιστρέψει ΦΠΑ, να πληρώσει επιστροφές φόρου κλπ

    Το χρήμα αυτό που θα πέσει στην οικονομία θα είναι πολύτιμο και θα αποδώσει.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Οι τράπεζες δάνειζαν το ελληνικό κράτος και το κράτος με την σειρά έκανε τα στραβά μάτια στις τράπεζες. Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα ίσως αποτελεί το μεγαλύτερο πλυντήριο δημόσιου χρέους στον κόσμο.

      Delete
    2. Μάλλον ανάποδα διαβάζετε τα νούμερα. Οι τράπεζες δανείζονται από την ΕΚΤ με εγγύηση του δημοσίου, στη συνέχεια δανείζουν ιδιώτες.

      Αυτή τη στιγμή οι τράπεζες έχουν σταματήσει να δανείζουν ιδιώτες, αλλά συνεχίζουν να παίρνουν ρευστό στο όνομα του δημοσίου, εμμέσως, μέσω των "πακέτων στήριξης". Πράγμα που σημαίνει ότι το κράτος έχει κηρύξει στάση πληρωμών προς τους ιδιώτες και κάνει τα στραβά μάτια προς τις τράπεζες που λίγο-πολύ κάνουν το ίδιο με την άρνηση δανεισμού.

      Όσο μη-ανταγωνιστική και να είναι μια οικονομία, πάντα υπάρχουν πράγματα που αποτελούν εγγενείς ανάγκες, για αγαθά και υπηρεσίες. Όταν όμως το ίδιο το κράτος κάνει αφαίμαξη της αγοράς για να εξυπηρετήσει κατά προτεραιότητα τις εξωτερικές υποχρεώσεις, ακόμα και διαστημόπλοια να φτιάχναμε ως χώρα πάλι στην ίδια κατάσταση με σήμερα θα ήμασταν.

      Delete
    3. Μιλάω για καταστάσεις προ κρίσης. Για να το ξεκαθαρίσω, συμφωνώ με την άποψη ότι στόχος θα πρέπει να είναι η διάσωση του τραπεζικού συστήματος και όχι των τραπεζιτών.

      Delete
    4. Συμφωνούμε με χανούμ

      Delete
    5. Επίσης συμφωνούμε με την άποψη ser ότι πρέπει τα χρωστικά σε ΦΠΑ προς εξαγωγικές επιχειρήσεις και τα υπόλοιπα χρωστικά να δοθούν ως προτεραιότητα στην πραγματική οικονομία. Όσο για το κράτος καραγκιόζη πάντα πλαισιωνόταν από τραπεζίτες καραγκιοζοπαίχτες.

      Delete
  4. @xanoum
    διευκρίνίζεις σε παρακαλώ το "έκανε τα στραβά μάτια" ?

    @jaga
    ε πάει πολύ να ονομάζεις "εγγύηση του ελληνικού δημοσίου" τα κουρελόχαρτα. Για να καταλάβεις η Χ τράπεζα δίνει 100 ευρώ στο κράτος, παίρνει κουρελόχαρτο και η ΕΚΤ το δέχεται στο 60.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Αναφέρομαι στα επισφαλή δάνεια που παρείχαν οι τράπεζες σε επιχειρηματίες, πολιτικά πρόσωπα κτλ. Επισφάλειες που δεν είχαν ως αίτιο την κρίση αλλά την αφερεγγυότητα του δανειολήπτη. Γνωρίζω περίπτωση επιχειρηματία που συνέχισε να παίρνει δάνεια χωρίς όρους και την ίδια στιγμή οι μονάδες παραγωγής του λειτουργούσαν στο 40% της δυναμικότητας τους. Δεν θα έπρεπε οι τράπεζες να ελεγχθούν γι' αυτά;

      Delete
    2. Εννοείται. judgement day has come upon the Greek banks. Όπως και για το ελληνικό κράτος. Χαιρετίσματα τραπεζίτες. Από μεθαύριο αναλαμβάνει ο Τόμσεν. No more ψευτοδάνεια to Ψυχάρης or Κουρής. Οι τραπεζίτες καραγκιόζηδες μπαίνουν επιτέλους και αυτοί σε Μνημόνιο.

      Delete
    3. @ser:

      Όταν σου χαρίζουν χρήμα, ακόμα και το 30% να βάλεις στην τσέπη πάλι κερδισμένος είσαι.

      Οι τράπεζες έχουν "επανακεφαλαιοποιήσει" πε΄ριπου 3 φορές ολόκληρο το ενεργητικό τους (φουσκωμένο κιόλας) από το 2007 μέχρι σήμερα. Είδες να πληρώσουν τίποτα πίσω οι τράπεζες;

      Το αντίθετο συμβαίνει. Όποτε εμφανίζονται να έχουν "πρόβλημα ρευστότητας", κανείς δεν ασχολείται που πήγαν οι παλιές ή που θα πάνε οι νέες "ενέσεις".

      Και κάτι άλλο: τράπεζες = τραπεζίτες. Αυτό είναι ταυτόσημο. Εφόσον δεν μιλάμε για κρατικές τράπεζες, ότι χρήμα παίρνουν πάνε σε ιδιωτικές τσέπες. Μην τρελαθούμε κιόλας.

      Delete
  5. @xanoum
    και φυσικα ας μην ξεχνάμε τα δάνεια προς τα κόμματα ! Αυτά που προσπάθησαν να "τακτοποιήσουν" με (Ν)τροπολογία.

    g700
    μην βιάζεστε να πανηγυρίσετε. Ο Ψυχάρης έπιασε ήδη στασίδι στην ΝΔ και η σύζυγος Σάλλα "παίζει" για το Επικρατείας.

    ReplyDelete
  6. Γά*α τα. Αυτό το είχαμε ξεχάσει. Ελπίζουμε στον ξινο-Τόμσεν και την παρέα του.

    ReplyDelete
  7. το επιπλέον ανήθικο είναι πώς αν πήγαν όπως διατυμπανίζουν στο ΠΑΣΟΚ 230.000 (ανεγκέφαλοι) πολίτες να ψηφίσουν και πλήρωσαν από 2 ευρώ γιατί δεν κόπηκαν αποδείξεις και που πήγαν τα 460.000 ευρώ που εισπράχτηκαν όταν το κόμμα χρωστά στις τράπεζες 113 εκατομμύρια ευρώ; ο Βενιζέλος είναι και υπουργός οικονομικών ως σήμερα...."αγαπάς την Ελλάδα , ζήτα απόδειξη...δεν αγαπάς την Ελλάδα ψήφισε ΠΑΣΟΚ δεν ζητά απόδειξη".."

    ReplyDelete
  8. "Το Προεδρικό Διάταγμα για τις εκλογές" (19/3/2012):

    >> http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=132580&catID=1

    Ολόκληρο το ΠΔ εδώ (pdf):

    >> http://www.real.gr//Files/Articles/Document/132579.pdf

    Προς ξεκαθάρισμα κάθε αμφιβολίας σχετικά με τα λευκά ψηφοδέλτια:

    ---
    Άρθρο 98, παρ.8

    8. Κατά την αληθή έννοια των διατάξεων της παρ. 4 του παρόντος άρθρου και των άρθρων 99 και 100, κατά τη σύνταξη, ανά εκλογική περιφέρεια, των πινάκων αποτελεσμάτων από τα αρμόδια δικαστήρια, κατά την κατανομή των εδρών, καθώς και για τον καθορισμό του εκλογικού μέτρου, τα λευκά ψηφοδέλτια δεν προσμετρώνται στα έγκυρα.
    ---

    Πράγμα που σημαίνει ότι αφαιρούνται από τον υπολογισμό της κατανομής εδρών, όπως και τα άκυρα.

    Ας το ξανασκεφτεί όποιος νομίζει ότι με το να μην πάει να ψηφίσει ή να ρίξει άκυρο ή λευκό κάνει τα μούτρα κρέας σε οποιοδήποτε κόμμα.

    ReplyDelete
  9. G700, G300 και στο βάθος πρεκαριάτο. Μια σύντομη παρέμβαση της G700 στις 7:40 το πρωί στην εκπομπή "Κι εσύ σηκώθηκες νωρίς" των Γιώργου Σμυρνή και Βασιλικής Αγγουρίδη. Ακούτε από το 85ο ως το 90ο λεπτό.

    ReplyDelete
  10. ο Σαχινίδης λέει αλήθεια- δεν υπάρχει σύμβαση του ελληνικού και του φινλανδικού κράτους, γιά τη συνεισφορά των 2 δις

    Οι εγγυήσεις (800 εκ) δόθηκαν από τις 4 μεγαλύτερες ελληνικές τράπεζες.

    ReplyDelete