Σημείο καμπής

Σε λίγες μέρες από σήμερα, ύστερα από δύο συνταρακτικά χρόνια αβεβαιότητας, ανασφάλειας και ανατροπών, έπειτα από αλλεπάλληλες διεθνείς συμφωνίες και τη συντριπτική πλειονότητα των Ευρωπαίων να μην πιστεύει ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε, οι Έλληνες θα μάθουμε αν τελικά θα πετύχουμε να μείνουμε στην ευρωζώνη ή αν τελικά θα επιστρέψουμε στην άβυσσο της δραχμής. Παρά τις προφητείες στις οποίες αρέσκονται οι Κασσάνδρες από τη μία και την υπεραισιοδοξία των ευρωπαϊστών-μεταρρυθμιστών από την άλλη, η αλήθεια είναι πως τίποτα ακόμα δεν έχει κριθεί. Το παιχνίδι τώρα παίζεται. Κρατάμε την τύχη στα χέρια μας.

Η αναδιάρθρωση του χρέους μέσω του PSI μπορεί να είναι έτοιμη, όμως το κούρεμα δεν πρόκειται να προχωρήσει αν η Ελλάδα δεν συμφωνήσει πρώτα και στο περιεχόμενο του νέου οικονομικού προγράμματος. Σ’ αυτό ακριβώς το σημείο φαίνεται πως υπάρχει εμπλοκή. Εμπλοκή η οποία δεν αφορά το περιεχόμενο του προγράμματος σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα, αλλά έχει να κάνει κυρίως με τα άμεσου χαρακτήρα μέτρα που απαιτούν οι ευρωπαίοι εταίροι να υιοθετήσουμε. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα όσα διαβάζουμε στον Τύπο, η Τρόικα επιμένει σε μια ριζική αλλαγή των εργασιακών με περικοπή στον 13ο και 14ο μισθό, όπως επίσης και στον κατώτατο μισθό. Ταυτόχρονα, γίνεται λόγος για άμεσες απολύσεις στο Δημόσιο έπειτα από συγχωνεύσεις και κατάργηση φορέων, ενώ στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης έχουν επίσης προστεθεί τα πρόσθετα μέτρα που πρέπει να πάρει η κυβέρνηση για να καλύψει το «έλλειμμα» που θα δημιουργηθεί από τη μεγαλύτερη, σε σχέση με τις αρχικές εκτιμήσεις, ύφεση της οικονομίας. Μιλάμε για έκτακτα μέτρα ύψους περίπου δύο δις ευρώ, τα οποία θα ήταν πολύ περισσότερα αν δεν είχε λειτουργήσει το μέτρο έκτακτης φορολόγησης της ακίνητης περιουσίας και δεν είχαν επίσης ενισχυθεί τα έσοδα από το ΕΣΠΑ.

Με πολλά από τα παραπάνω μέτρα συμφωνούμε (δημόσιο). Με άλλα διαφωνούμε ριζικά (εργασιακά ιδιωτικού τομέα). Όπως και να ‘χει, πρόκειται για ένα ακόμη πακέτο πόνου το οποίο θα κληθεί να συμφωνήσει η ηγεσία της χώρας, να εγκρίνουν οι αρχηγοί των κομμάτων της συγκυβέρνησης και να επικυρώσουν οι Βουλευτές στη Βουλή. Δύσκολα πράγματα για ένα πολιτικό σύστημα που χρόνια έμαθε στα εύκολα και τα ψέματα, μοιράζοντας λεφτά και προνόμια με δανεικά απ’ τους νέους και τις επόμενες γενιές. Ακόμα πιο δύσκολα για την ελληνική κοινωνία και τα νοικοκυριά που βλέπουν τα μεσοαστικά τους όνειρα να σβήνουν και τον οικογενειακό τους προγραμματισμό να ανατρέπεται βίαια. Δύσκολα, πλην όμως αναγκαία, εάν κι εφόσον δεν θέλουμε να γίνουμε μια μαύρη γεωοικονομική και γεωπολιτική τρύπα στη Βαλκανική χερσόνησο, μ’ έναν λαό σε καθεστώς ανέχειας που συνεχίζει να τέρπεται παράγοντας λήρους και χορταίνει καταναλίσκοντας ανεμώλια έπη με Ρώσους και λοιπούς ανατολίτες αδελφούς πρωταγωνιστές.

Βρισκόμαστε σήμερα σ’ ένα πραγματικό σημείο καμπής. Αν αντέξουμε τώρα, τότε, με την αναδιάρθρωση του χρέους, το νέο οικονομικό πρόγραμμα και το νέο χρηματοδοτικό πακέτο, μπορούμε να ελπίζουμε ότι η οικονομία μας πλέον μπαίνει σε άλλη φάση. Προσοχή, οι πολίτες δεν θα αποκτήσουμε πίσω αυτά που χάσαμε, ούτε πρόκειται ν’ ανακοπεί άμεσα το κύμα φυγής των νέων προς το εξωτερικό. Θ’ αρχίσει απλά η αντίστροφη μέτρηση προς την ανάκαμψη. Ιστορικά κάθε πετυχημένη αναδιάρθρωση χρέους ακολουθείται εντός δωδεκαμήνου κι από ένα ισχυρό αναπτυξιακό rebound. Προφανώς, τα πράγματα δεν αλλάζουν από τη μία μέρα στην άλλη, αλλά αλλάζει η χώρα σελίδα και ξάφνου αποκτάει προοπτική.

Απευθύνουμε γι΄ αυτό λοιπόν μια έκκληση. Προς όλο το πολιτικό σύστημα. Κυρίως τους αρχηγούς και τους Βουλευτές των τριών κομμάτων που συμμετέχουν στην Κυβέρνηση. Τόσες θυσίες έκανε και θα κάνει ο λαός. Βάλτε τώρα πλάτη για να σωθεί οριστικά η χώρα. Οι τσαμπουκάδες, οι παλικαριές και οι τακτικισμοί της τελευταίας στιγμής δεν βοηθάνε σε τίποτα. Τη ζημιά στην κοινωνία την έχετε πάθει ήδη και οι πολίτες σας έχουν διαγράψει απ’ την καρδιά και το μυαλό τους. Μην ανησυχείτε και σύντομα θα έρθει και η πολιτική σας ισοπέδωση. Μέσα από τη συντριβή του πολιτικού σας υπερεγώ θα αναδυθεί η νέα πολιτική τάξη. Εξέλιξη που δεν θα μπορέσετε να αποφύγετε την επόμενη πενταετία. Ό,τι κι αν κάνετε. Αποδείξτε, όμως, έστω και την ύστατη ώρα ότι ορθώνεστε στο ύψος των περιστάσεων. Ίσως κάποτε στο μέλλον οι Έλληνες σας αναγνωρίσουν την αυτοθυσία.