Ολοκληρώθηκαν την Κυριακή το βράδυ οι Προγραμματικές Δηλώσεις της νέας Κυβέρνησης καθώς και οι ομιλίες των Αρχηγών κομμάτων. Πρόκειται για τις πολλοστές προγραμματικές δηλώσεις που παρακολουθούμε τους τελευταίους δώδεκα μήνες. Φταίει που κατά το τελευταίο έτος αλλάξαμε τέσσερις Κυβερνήσεις, καθώς και ότι αλλάξαμε και μία φορά Μνημόνιο τον Φεβρουάριο του 2012.
Μαζί άλλαξαν για πολλοστή φορά και οι ρόλοι των πολιτικών πρωταγωνιστών. Εκείνοι οι οποίοι προηγουμένως καταδίκαζαν το Πρόγραμμα Οικονομικής Προσαρμογής, και ταυτόχρονα πίεζαν να πάμε άμεσα σ’ εκλογές, τώρα καλούνται να το εφαρμόσουν. Στη θέση τους μια νέα αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία όπως άλλοτε η ΝΔ δεν θα συναινούσε στο λάθος, τώρα εκείνη δεν θα συναινέσει στο έγκλημα. Να δούμε…
Αν και η συζήτηση που διεξάγεται στη Βουλή, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθότι η Ελλάδα πλέον παίζει τα ρέστα της, δεν μπορεί κανείς παρά να στηλιτεύσει το γεγονός ότι η χώρα εδώ και δώδεκα μήνες κινείται στον αστερισμό της ατέρμονης, κουραστικής και αδιέξοδης πολιτικολογίας. Από τα έδρανα του Κοινοβουλίου, όπως και από τις εφημερίδες και τις τηλεοράσεις παρελαύνουν τα ίδια και τα ίδια πολιτικά επιχειρήματα, οι ίδιες κι απαράλλαχτες επιδιώξεις και φαντασιώσεις σε διάφορες μορφές.
Στο επίκεντρο όλων η διακηρυγμένη και διατυπωμένη πια εγγράφως, στο πλαίσιο τρικομματικής συμφωνίας, βούληση για επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου. Για την αξιωματική αντιπολίτευση αντικατάσταση πια ως φαίνεται και όχι μονομερής καταγγελία. Συμφωνούμε ότι το μίγμα της μακροοικονομικής συνταγής με την ασφυκτική λιτότητα είναι κάτι που σωστά συζητείται με στόχο την αναπροσαρμογή του.
Τι γίνεται όμως στο μέτωπο των μεταρρυθμίσεων που θα κάνουν την οικονομία πιο ανταγωνιστική κι εξωστρεφή, το κράτος πιο αποτελεσματικό και αποδοτικό, την κοινωνία πιο δίκαιη και την αγορά πιο ανοιχτή, φτηνή και διαφανή; Η απάντηση είναι γνωστή. Τίποτα. Εδώ και δώδεκα μήνες το πρόγραμμα των διαρθρωτικών αλλαγών με κουτοπόνηρο τρόπο έχει αφεθεί στην άκρη. Κρύβονται όλοι πίσω από τη λιτότητα. Οι διαρθρωτικές αλλαγές που έπρεπε να είναι fast track βγήκαν εντελώς off track. Δεκάδες σημεία-σταθμοί, κυρίως διαρθρωτικού χαρακτήρα, φέρεται να βρίσκονται εκτός τροχιάς. Χαρακτηριστικότερο όλων οι αποκρατικοποιήσεις και η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Πρόκειται για τη μεγάλη κόκκινη γραμμή των συντεχνιών του ευρύτερου δημόσιου τομέα, της κομματικής-πελατειακής διαφθοράς και των κρατικοδίαιτων ιδιωτών προμηθευτών πιράνχας που κατάφεραν να μετατρέψουν το συγκεκριμένο ζήτημα στο μεγάλο θέμα ταμπού για ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.
Η απραξία όμως στο μέτωπο της παραγωγικής αναδιάρθρωσης της οικονομίας, της μεταρρύθμισης του κράτους και των αλλαγών σε αγορές προϊόντων και υπηρεσιών δεν υπήρξε μέχρι σήμερα χωρίς συνέπειες. Πέρα από το αδυσώπητο ξύλο που τρώμε από το εξωτερικό, στο εσωτερικό μέτωπο το οριζόντιο πετσόκομμα και τα φορολογικά γιουρούσια ήρθαν να καλύψουν το κενό.
Έτσι όμως, χωρίς να υπάρχει πρόοδος στην αντιμετώπιση του πυρήνα των διαρθρωτικών ελλειμμάτων που οδήγησαν την Ελλάδα στην κρίση, όχι μόνο αναπροσαρμογή, αναθεώρηση, επαναδιαπραγμάτευση, απαγκίστρωση ή αντικατάσταση από τους αυστηρούς όρους του Μνημονίου δεν πρόκειται να γίνει, αλλά ούτε ανάκαμψη της οικονομίας για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα δεν πρόκειται να δούμε. Αν οι νέοι τώρα υποφέρουμε μία, χωρίς σοβαρή παραγωγική οικονομία την οποία μόνο οι διαρθρωτικές αλλαγές θα δημιουργήσουν, δεν έχουμε καμία τύχη να δούμε ποτέ φως στο τούνελ.
Τι μένει λοιπόν ως μήνυμα από το τελευταίο διήμερο συζητήσεων στη Βουλή, πέρα από την ανταλλαγή ατάκας και την εκατέρωθεν εκτόξευση βολών; Ότι η Ελλάδα, μια οικονομία υπερχρεωμένη, με μεγάλο έλλειμμα και φθίνουσα ανταγωνιστικότητα λόγω ενός στρεβλού μοντέλου ανάπτυξης πολύ πριν το Μνημόνιο πρέπει άμεσα να τρέξει και να βάλει νερό στ’ αυλάκι των μεταρρυθμίσεων. Back on track. Αν θέλουμε πραγματικά να διαπραγματευτούμε κάτι σε μερικούς μήνες από σήμερα κι αυτό να μην είναι η έξοδός μας το ευρώ.
Back ON track.
ReplyDeleteόπα σωστός γράψε λάθος
Delete@G700:
ReplyDeleteΚαλά, ακόμα με τις "διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις" και "παραμονή στο ευρώ" βαυκαλίζεστε;
Ο νέος ΥΠΟΙΚ-καρπαζοεισπράκτορας το είπε ξεκάθαρα: αφού οι "απέναντι" δεν θέλουν να διαπραγματευτούν, τότε εμείς οφείλουμε να κάνουμε τα-πάντα-όλα, δέκα φορές πάνω από αυτά που μας ζητάνε, μπας και η ξινή Κριστίν μας ρίξει μια κλεφτή ματιά οίκτου, και μετά το 2020 βλέπουμε για "αναδιαπραγμάτευση".
Οι κατάλληλοι άνθρωποι, στις κατάλληλες θέσεις, την κατάλληλη στιγμή. Όσοι τόσο καιρό έτριβαν τα χέρια τους υπομονετικά για να έρθουν και να αρπάξουν τη χώρα ολόκληρη, τώρα πια μπορούν να ξεκινήσουν να το κάνουν.
Ευτυχώς που φάγαμε 2,5 χρόνια αγγούρι, για να μείνουμε στο ευρώ, για να μην έρθουν τα ντόπια λαμόγια να αγοράσουν τη χώρα σε δραχμές. Και τώρα θα μας αγοράσουν οι ξένοι, σε ευρώ και πετροδόλαρα.
Να 'ναι καλά, τα παληκάρια, να τους ψηφίζουν όλοι οι "νοικοκυραίοι", να μας κόβουν μισθούς για να κερδίζουν μέρες συγκυβέρνησης. Νυν και αει, απ' άκρη σε άκρη, σε ολόκληρο το Μερκελιστάν.
Ακόμα δεν βαφτίσανε τη νέα τριμερή συγκυβέρνηση και ο υφυπουργός Εργασίας παραιτείται (τώρα), γιατί όπως λέει δεν μπορεί να είναι ανακόλουθος ως προς τη (μη) αναδιαπραγμάτευση των συμφωνηθέντων με την τρόικα.
ReplyDeleteΜε αυτό το ρυθμό τα παληκάρια δεν βγάζουν ούτε Χριστούγεννα. Το "back to track" γίνεται "off track" και διαδρομή ανώμαλου δρόμου.
Back on track σημαίνει ότι είμασταν off track και τώρα ξαναμπήκαμε on track- είναι όμως έτσι ?
ReplyDeleteΈχω ξαναγράψει ότι το ζήτημα δεν είναι θέμα κυβέρνησης καθώς η χώρα είναι μη-κυβερνήσιμη.
Δεν θα ασχοληθώ καθόλου με το ότι ο Σαμαράς είναι "πρόεδρος της κυβέρνησης" με υποστήριξη ΠΑΣΟΚ και ο Βενιζέλος πρωθυπουργός (άνευ ευθύνης) παρότι πρώτευσε η ΝΔ.
Το ζήτημα είναι ότι οι ΔΟΜΕΣ αυτού του κράτους δεν μπορούν να αντέξουν στο φορτίο που πρέπει να σηκώσουν. Όσοι έχουν ασχοληθεί με lean management καταλαβαίνουν.
Είμαστε off track εδώ και τόσο καιρό και παραμένουμε. Και πρέπει να γίνει κατανοητό ότι δεν διαπραγματεύεται όποιος επαιτεί; beggars can't be choosers, τα έχουμε ξαναπεί αυτά.
Η χώρα δεν έχει κατεύθυνση, δεν ξέρει που θέλει να πάει. Ενα ξέφραγκο αμπέλι είναι και αυτό φαίνεται παντού και καθημερινά - και το βλέπουν όλοι, αλλοδαποί και ημεδαποί.
Οι πολίτες αφ'ενός θέλουν ευρώ αφ' ετέρου δεν θέλουν Μνημόνιο και κανείς δεν αναρωτιέται τι πρέπει να κάνουμε εμείς γιά εμάς.
Αντιθέτως όλοι ξέρουν τι δεν θέλουν να γίνει διότι πλήττει το δικό τους μικρο-συμφέρον.
Με πολύ απλά λόγια, αν σε μιά ομάδα ερασιτεχνικής κατηγορίας αλλάζεις τον προπονητή κάθε λίγους μήνες και πιστεύεις ότι έτσι θα κερδίσεις το Champions League είσαι γελασμένος.......
Συμφωνώ σε όλα όσα λες ser. Και ας μην ξέρω από Lean management αλλά μόνο από Public Management / Policy. Σαν εργαζόμενος αυτού του κράτους υποφέρω απίστευτα.
DeleteΣυμφωνώ σε όλα όσα λες ser. Και ας μην ξέρω από Lean management αλλά μόνο από Public Management / Policy. Σαν εργαζόμενος αυτού του κράτους υποφέρω απίστευτα.
DeleteΒρε παιδιά, για όνομα, από που κι ως που η Ελλάδα να χρησιμοποιεί νόμισμα το οποίο ανατιμάται έναντι του δολαρίου; Είναι γελοίο. Σιγουρα δεν αρέσει το οτι η δραχμή έχανε σε αξία έναντι των άλλων νομισμάτων, και γι' αυτό ο κόσμος (κοντόφθαλμα) υποστηρίζει την παραμονή στο ευρώ. Η αδύναμη δραχμή όμως ήταν το αποτέλεσμα της ισχνής ελληνικής παραγωγής. Επειδή όμως η αξία του ευρώ δεν εξαρτάται από τις επιδόσεις της Ελλάδας αλλά από τις επιδόσεις 17 χωρών, σε συνθήκες πιστωτικής συρρίκνωσης αυτό σημαίνει ένα πράγμα: μείωση αποδοχών. Το πρόβλημα δεν είναι αυτό per se. Το πρόβλημα είναι οι αποπληθωριστικές συνθήκες που αυτό συνεπάγεται, καθώς και οτι οι μειώσεις αποδοχών δε μεταφράζονται απαραίτητα σε μειώσεις τιμών, χώρια που η Ελλάδα πρωτίστως θέλει παραγωγικές επενδύσεις για να έχει έστω και αβέβαιο αποτέλεσμα μια τέτοια πολιτική η οποία στηρίζεται στην εξωτερική ζήτηση. Για πόσο καιρό ακόμα θα επιμένουμε σε ένα νόμισμα το οποίο μόνο ζημιά έχει προκαλέσει;
ReplyDeleteΜακάρι το πρόβλημά μας να ήταν μόνο το σκληρό νόμισμα. Τότε απλά θα είχαμε +8% επιπλέον πληθωρισμό στις "δολαριακές" εισαγωγές και αυτό θα ήταν όλο.
DeleteΑντίθετα, εμείς εδώ έχουμε 5 χρόνια ύφεση, απώλεια σχεδόν του 1/4 του ΑΕΠ, αλματώδη αύξηση ανεργίας στο 24%, rollover δανείων σε κρατικά (αντί ιδιωτικά) χαρτιά με ρήτρες και υποθήκες, και ΕΠΙΠΛΕΟΝ βίαιη επιβολή παράλογης λιτότητας από ξένους επιτρόπους.
Το πρόβλημα έπαψε να είναι καθαρά οικονομικό-λογιστικό από τον Απρίλιο του 2010. Έχουμε να κάνουμε πλέον με αμιγώς επεκτατικό οικονομικό πόλεμο.
Και ο Μπάμπης είναι G700;
ReplyDelete"Το πρόγραμμα ξανά σε τροχιά" (26/6/2012):
>> http://papadimitriou.skai.gr/post/25922222375
"...Μετά τις εκλογές, η Ελλάδα είχε δύο επείγοντα θέματα να αντιμετωπίσει. Το πρώτο -και σπουδαιότερο- ήταν...να επαναφέρει σε τροχιά το πρόγραμμα...Το δεύτερο (και εξίσου σπουδαίο) είναι να γυρίσει η τρόικα..."
Μεγειά η καινούργια μεταγραφή.
Back on the right track,the GAP track.
ReplyDeleteΞαναδιαβάζω ο βιβλίο του Ρίφκιν,του φίλου του ΓΑΠ, "Το Ευρωπαικό όνειρο".Πολύ επίκαιρο αν και γράφτηκε πρίν απο 10 χρόνια περίπου.Δέκα πολύ κρίσιμα χρόνια για το μέλλον της Ευρώπης,όσο κρίσιμα και τα άλλα 10 που έρχονται.Αυτή η εικοσαετία θα καθορίσει αν θα υπάρχει Ευρώπη για τα επόμενα 200 χρόνια.
ReplyDeleteΟι εξελίξεις πρός την Ευρωπαική ολοκλήρωση τρέχουν ιλιγγιωδώς,με τους Γάλλους στο τιμόνι, που ξέρουν καλά απο γεωστρατηγικά παιχνίδια.Οι Γερμανοί περνάνε στη θέση του επιμελητή της εφοδιαστικής αλυσίδας.
Ολα πάνε on the right track,όλα πάνε κατευχήν.
Την ηγεσία της Ευρώπης την ανέλαβαν οι Γάλλοι.Αλλωστε δικό τους δημιούργημα είναι.Οι Γερμανοί ανέλαβαν την επιμελητηριακή υποστήριξη,όπου είναι πολύ καλοί.Σε 10 χρόνια με τη δεύθυνση των Γάλλων η Ευρώπη θα μετατραπεί σε USE με βάση το Γερμανικό ομοσπονδιακό πρότυπο,όπως λέει και η Βιβιαν Ρέντινγκ σε χθεσινή της δήλωση.Αν και κατά τη γνώμη μου η "Ευρώπη των περιφερειών" μας ταίριαζε περισσότερο απο την "Ευρώπη των κρατών".Κάπου εκεί ανάμεσα θα παιχτεί το παιχνίδι της πολιτειακής μορφής.
ReplyDeleteΘα είναι η αυριανή Ευρώπη δομημένη πολιτεικά όπως το σημερινό Βέλγιο,ας πούμε; Δηλαδή στη πολιτειακή δομή θα μπορούν να συμμετέχουν ως μέλη και οντότητες μη εδαφικές,όπως γλωσσικές ή άλλες έτσι ώστε να μιλάμε για "Ευρώπη των οντοτήτων"; Αυτού του τύπου μεταμοντέρνα πολιτειακή δομή μπορεί να αντέξει στις απαιτήσεις των πλανητικών συγκρούσιων;
ReplyDeleteΚαι οι "Πόλεις",τα "city" και τα "metropolitan"; Με δεδομένο ότι υπάρχουν κράτη που το κυρίαρχο περιουσιακό τους στοιχείο είναι ένα city,όπως η Αγγλία με το Λονδίνο,ποιός θα είναι ο ρόλος αυτών των οντοτήτων στη νέα πολιτειακή δομή της Ευρώπης;
ReplyDeleteYou are looking for SEO solution for your website? Try our SEO solution with High PR complete link building service.
ReplyDelete