Το νούμερο Γεωργαντά δεν βγαίνει

Είχαμε που είχαμε τα Greek statistics, από χτες αποκτήσαμε και το "νούμερο Γεωργαντά". Η πρώτη περίπτωση γνωστή: κρύβαμε τους σκελετούς στην ντουλάπα για να βγαίνει το έλλειμμα λιγότερο απ' το πραγματικό. Η δεύτερη κινείται στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Σύμφωνα με την καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και από την περασμένη βδομάδα πρώην μέλος της επιτροπής της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, Ζωής Γεωργαντά, το 2010 συντελέστηκε "σκόπιμη διόγκωση του ελλείμματος του 2009 ώστε να ληφθούν ισχυρότατα μέτρα κατά της ελληνικής κοινωνίας".

"Το έλλειμμα της χώρας για το 2009 σκοπίμως παρουσιάστηκε στο 15,4% από τη Eurostat. Έπρεπε να φανεί μεγαλύτερο από αυτό της Ιρλανδίας, που ήταν 14%, ώστε να παρθούν δυσβάσταχτα μέτρα κατά της Ελλάδας", αποκάλυψε στην «Ε» η κα καθηγήτρια.

"Το έλλειμμα έγινε τόσο μεγάλο λόγω του γεγονότος ότι μπήκαν όχι με φυσιολογικό τρόπο στη "γενική κυβέρνηση" (σ.σ. στενός δημόσιος τομέας και πλευρές του ευρύτερου) ένας αριθμός ΔΕΚΟ, αυτοί οι 151 φορείς, αυτούς όπου τώρα εξελίσσεται η εφεδρεία. Αυτοί οι φορείς δεν μελετήθηκαν στατιστικά όπως έπρεπε, και μάλιστα σύμφωνα με όσα ορίζει η ίδια η Eurostat. Γι' αυτή τη διαδικασία τα κριτήρια είναι πολλά και πολύπλοκα, χρειάζεται μακροχρόνια μελέτη για να υπαχθούν. Εμείς επιμέναμε αυτές οι ενστάσεις μας να καταγραφούν ακόμα και στα πρακτικά. Ο πρόεδρος της Αρχής μάς απάντησε ότι "στα πρακτικά θα μπει ό,τι θέλω εγώ", επί λέξει"

Η υπόθεση βρωμάει. Δεν είναι όμως τα Greek statistics που ξαναβρώμησαν. Δυστυχώς, για τους συνωμοσιολόγους, πολύ απλά δεν βγαίνει ο υπολογισμός της κα Γεωργαντά.

Πρώτον, το έλλειμμα του 2009 ανήλθε στο ποσό των 36,6 δις ευρώ. Φορείς ή όχι φορείς το ταμείο του κράτους έγραψε μείον 36,6 δις ευρώπουλα, μπικικίνια, μαρούλια, ποσό που αναλογεί στο 15% του ΑΕΠ εκείνης της χρονιάς. Μάλιστα για να καταλάβουμε τη σημασία της δημοσιονομικής καθίζησης, το 2009 ήταν η πρώτη φορά μετά το 1990 που οδηγηθήκαμε σε πρωτογενές έλλειμμα του Τακτικού Προϋπολογισμού ίσο με -6 δις ευρώ, όταν τα προηγούμενα χρόνια υπήρχαν πλεονάσματα της τάξης των 5 με 6 δις ευρώ περίπου.

Δεύτερον, το έλλειμμα του 2009 διογκώθηκε διότι το 2009, όλα ανεξαιρέτως τα δημοσιονομικά μεγέθη επιδεινώθηκαν με τη δικαιολογία ότι έπρεπε να τονωθεί η ζήτηση, όπως και το 2008. Οι πρωτογενείς δαπάνες πλησίασαν τα 62 δις ευρώ περίπου, αυξημένες κατά 20% κάνοντας πράξη, φυσικά ,την εξαγγελία για "επανίδρυση του κράτους" βέβαια μάλλον του κράτους του 80 εννοούσαν οι ποιητές. Μάλιστα για ξέρουμε και που πατάμε, η αύξηση, πέρα από 5,5 δις ευρώ που δόθηκαν στις τράπεζες, αφορούσε μισθούς και συντάξεις (+4,7 δις), ευκαιριακά επιδόματα (+1,7 δις) και εφάπαξ καταναλωτικές δαπάνες (+2,1 δις ευρώ). Θα θυμάστε όσοι από εσάς παρακολουθείτε τη G700 πόσες, μα πόσες φορές είχαμε επισημάνει και προειδοποιήσει για τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό λόγω της διόγκωσης των καταναλωτικών - πελατειακών κατά βάση δαπανών του 2009.

Τρίτον, οι εποπτευόμενοι φορείς μπορεί να μην είναι οι βασικοί υπαίτιοι της μεγάλης δημοσιονομικής τρύπας, είναι ωστόσο συνένοχοι στο βούλιαγμα του τιτανικού, δεδομένου ότι διαχρονικά επιχορηγούνται στη συντριπτική πλειοψηφία του προϋπολογισμού τους είτε από τον Τακτικό Προϋπολογισμό, είτε από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, ενώ δανείζονται με εγγυήσεις του κράτους. Όλα αυτά επιβαρύνουν το έλλειμμα και δεν χρειάζεται ιδιαίτερη φιλοσοφία ή μεθοδολογία για να καταγραφεί η χρηματοροή από τον κεντρικό προϋπολογισμό στο ταμείο φορέων, που συν τις άλλοις παράγουν ελάχιστη δημόσια και κοινωνική αξία, ενώ αποτελούν και τόπους σκανδαλωδών μισθολογικών προνομίων σε σχέση με το στενό δημόσιο τομέα και εστίες διαφθοράς με ιδιώτες προμηθευτές.

Τέταρτον, η καταγραφή του ελλείμματος, έγινε και συνεχίζει να γίνεται πλέον (δεδομένου του παρελθόντος με τα Greek Statistics) με μετρήσεις που επικυρώνει η ίδια η Eurostat βάσει επιτόπιων ελέγχων και ερευνών σε όλα τα Υπουργεία συμπεριλαμβανομένης και της αμαρτωλής ΕΛΣΤΑΤ. Για το 2009 οι έρευνες διήρκησαν ένα δωδεκάμηνο και συνεχίζονται να διεξάγονται ακόμα και σήμερα. Ήδη η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποκατέστησε την πραγματικότητα γύρω από το νούμερο Γεωργαντά, δηλώνοντας ότι από το 2010 και μετά όλα τα στοιχεία που δίνονται για παρελθόν και παρόν είναι απολύτως αξιόπιστα.

Πέμπτον, σε αντίθεση με όσα καταγγέλλονται, η ένταξη της Ελλάδας στο μηχανισμό στήριξης έγινε σε μια περίοδο κατά την οποία η Ιρλανδία και η Πορτογαλία ήταν μακριά από το στόχαστρο των αγορών και δεν υπήρχε αμφισβήτηση της δυνατότητας χρηματοδότησης του χρέους τους. Μάλιστα, η Ιρλανδία θεωρούνταν τότε ότι διατηρεί τον έλεγχο των δημόσιων οικονομικών της, έκανε και μαθήματα στην Ελλάδα, ενώ η Πορτογαλία ακόμα κι όταν αυτή προσέφυγε στο μηχανισμό μπήκε με έλλειμμα 9%, σημαντικά μικρότερο από το ελληνικό.

Αναλύοντας λοιπόν επί τροχάδην τους βασικούς υπολογισμούς της κα καθηγήτριας, γίνεται προφανές ότι το νούμερο Γεωργαντά δεν βγαίνει.

Ταυτόχρονα, γίνεται προφανές ότι κάποιοι (μίντια, κόμματα, πολιτικοί, αναλυτές), με αφορμή την απόλυση από μέλος Δ.Σ. μιας καθηγήτριας πανεπιστημίου κι εν όψει του κύματος απολύσεων δια της εργασιακής εφεδρείας στο Δημόσιο, επιχειρούν να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα γύρω από το μεγαλύτερο, όπως οι ίδιοι ισχυρίζονται, οικονομικό και πολιτικό θέμα των τελευταίων δεκαετιών: τα ελληνικά στατιστικά στοιχεία. Αντί να βοηθήσουν στην κατανόηση του που πήγαν τα λεφτά και γιατί φτάσαμε ως εδώ που φτάσαμε, να καταντήσουμε δηλαδή μια δουλοπαροικία του χρέους, επιχειρούν να ρίξουν τη χώρα ξανά στο σκοτάδι. Διαστρεβλώνοντας την πεζή και ωμή συνάμα πραγματικότητα των αριθμών και των οικονομικών μεγεθών, φουσκώνουν το υπόγειο σκοταδιστικό πολιτικό ρεύμα που θεωρεί την ένταξη της χώρας στο μηχανισμό στήριξης προϊόν σκόπιμης, καλά μελετημένης και προειλημμένης απόφασης των κυβερνόντων και των κέντρων που τους έχουν στο χέρι. Όχι προϊόν μιας αδύναμης δανειοτραφούς οικονομίας βασισμένης στο πελατειακό σύστημα και τη συναλλαγή. Υπ' αυτές τις συνθήκες, εκτροχιάζουν τη δημόσια συζήτηση απ' τις πραγματικές μεταρρυθμιστικές ανεπάρκειες της σημερινής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, οδηγώντας την στη σφαίρα της μεταφυσικής και της συνωμοσίας.

Δυστυχώς, μ' αυτά τα μυαλά που κουβαλάμε πολλοί από εμάς, εύλογα αναρωτιούνται πολλοί ανά την υφήλιο αν θα ήταν καλύτερα να αφήσουν τα "νούμερα" να ζήσουν μακάρια στο ψέμα. Εκεί στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, μαζί με τους λοιπούς δυναμικούς αγωνιστές, τέτοιους σαν τον μέγα πολιτικό κρατούμενο των ημερών Μάκη Ψωμιάδη.