Η δημογραφική κρίση στο προσκήνιο

Γερνάμε και δεν γεννάμε. Η πρόσφατη απογραφή που διεξήγαγε η Ελληνική Στατιστική Αρχή επιβεβαίωσε την ανησυχητική αυτή δημογραφική εξέλιξη, για τις αρνητικές συνέπειες της οποίας έχουμε κάνει λόγο πολλάκις από τις στήλες αυτού του blog στο παρελθόν. Ο πληθυσμός της Ελλάδας συρρικνώνεται για πρώτη φορά τα τελευταία 170 χρόνια. 145,000 άνθρωποι λιγότεροι ζουν πλέον στην Ελλάδα σε σύγκριση με το 2001. Η δημογραφική ισορροπία ανατρέπεται, με το χρώμα να βάφεται γκρι και τον τόνο των δημόσιων προτιμήσεων και επιλογών να δίνουν όλο και περισσότερο οι μεγαλύτεροι σε ηλικία πολίτες.

Υπάρχει πρόβλημα; Πολλά.

Πρόβλημα πρώτο: κοινωνία με λιγότερο δυναμισμό και περιορισμένες δυνατότητες ανανέωσης και αναγέννησης.

Πρόβλημα δεύτερο: πολιτική στραμμένη στο να εκπροσωπεί τις ανάγκες των πολυπληθέστερων ηλικιακά στρωμάτων (γενιά baby boom, 114 και Πολυτεχνείου)

Πρόβλημα τρίτο: διαρκείς δημόσιες μεταβιβάσεις πόρων και προνομίων από τους εργαζόμενους νέους στα μέλη της χρυσής γενιάς των μεσηλίκων και τους ηλικιωμένους με αποτέλεσμα την παραγωγή γενεακών ανισοτήτων οι οποίες δημιουργούν το υπόβαθρο οικονομικών και πολιτικών κρίσεων (βλέπε σημερινή κρίση χρέους)

Πρόβλημα τέταρτο: σύστημα επετηρίδας για την εργασιακή εξέλιξη των νέων "περίμενε να μεγαλώσεις για να μπεις κι εσύ στο σύστημα"

Πρόβλημα πέμπτο: κοινωνία μαμάκηδων που ζει από τις ενδοοικογενειακές μεταβιβάσεις μέχρι να μεγαλώσει

Πρόβλημα έκτο:το προφανές: πολιτική υποεκπροσώπηση των νέων ανθρώπων

Μπορεί να γίνει κάτι;

Ως ένα βαθμό ναι.

Καταρχάς μπορεί να επιχειρηθεί η ελεγχόμενη, όσο είναι αυτό δυνατό, απορρόφηση και ενσωμάτωση του πληθυσμού των υπεργεννητικών κοινωνίων, που έτσι κι αλλιώς μας χτυπάνε καθημερινά την πόρτα, καθώς κι αξιοποίηση του δυναμισμού τους για ανανέωση των γηρασμένων κοινωνιών μας.

Δεύτερον, πρέπει πάση θυσία να αναδιανεμηθούν δημόσιοι πόροι από τις μεγαλύτερες στις μικρότερες γενιές με έμφαση παρεμβάσεις οι οποίες διευκολύνουν με κοινωνικές υπηρεσίες ποιότητας τα ζευγάρια που διανύουν την ώρα αιχμής της ζωής τους.

Είναι αλήθεια ότι η σημερινή οικονομική κρίση ισορρόπησε ως ένα βαθμό το γενεακό παιχνίδι αφαιρώντας από τη δημόσια σφαίρα γενεακά άδικα προνόμια και κατακτήσεις που επιβάρυναν τους νέους και τις μελλοντικές γενιές. Ξαλαφρώνουμε σταδιακά από τα περριτά κιλά της γενιάς του Πολυτεχνείου. Η διατήρηση, όμως, της γενεακής ισορροπίας σε βάθος χρόνου, δεν πρόκειται να είναι βιώσιμη υπό συνθήκες απόλυτης δημογραφικής ανισορροπίας.

Κι εδώ οι λύσεις δεν είναι καθόλου εύκολες.