Thursday, November 19, 2009

Εκπαίδευση: το «παλαιό καθεστώς» ζει και βασιλεύει

Πριν λίγες μέρες η νέα υπουργός Παιδείας ανακοίνωσε μια σειρά μέτρων για την εξυγίανση του χώρου της εκπαίδευσης. Οι προτάσεις της ακούγονταν πολύ λογικές: κωδικοποίηση της σχετικής νομοθεσίας, όχι στις προσλήψεις εκτός ΑΣΕΠ, εξορθολογισμός του καθεστώτος μοριοδότησης, προτεραιότητα στις ανάγκες του σχολείου, περιορισμός των αποσπάσεων και των μεταθέσεων, αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, αξιοκρατικές διαδικασίες για την επιλογή στελεχών της εκπαίδευσης, ορθότερη αξιοποίηση του εκπαιδευτικού δυναμικού που ήδη υπάρχει στα σχολεία κ.α.

Σχεδόν αστραπιαία ωστόσο η υπουργός δέχθηκε μπαράζ επιθέσεων. Οι συνδικαλιστές της εκπαίδευσης δήλωσαν ότι μέχρι σήμερα οι προσλήψεις «γίνονται με απολύτως αντικειμενικά, μετρήσιμα και διαφανή κριτήρια. Γι’ αυτό το λόγο οποιαδήποτε σκέψη αλλαγής του συστήματος όχι μόνο μας βρίσκει κατηγορηματικά αντίθετους, αλλά θα μας βρει στην πρώτη γραμμή των αγώνων για την υπεράσπισή του». Καταδίκασαν επίσης το θεσμό της αξιολόγησης χαρακτηρίζοντάς τον «κερκόπορτα» για την αμφισβήτηση της νομιμότητας, ενώ απέδωσαν τις κραυγαλέες αδικίες και τα τεράστια «παράθυρα» του ισχύοντος συστήματος μεταθέσεων και αποσπάσεων στις διαχρονικές αδυναμίες της πολιτικής ηγεσίας.

Σε αντίστοιχο μήκος κύματος κινήθηκαν και οι αντιδράσεις των ωρομίσθιων και λοιπών αδιόριστων εκπαιδευτικών. Η ηγεσία του υπουργείου κατηγορήθηκε για εμπαιγμό των δεκάδων χιλιάδων «ομήρων» που, αφού τους εκμεταλλεύτηκε επί σειρά ετών, τώρα τους καταδικάζει στο περιθώριο.

Οι αντίδραση και των δύο πλευρών, συνδικαλιστών και αδιόριστων εκπαιδευτικών, έχει πολλά κοινά σημεία: χαρακτηρίζεται από καθολική απόρριψη, από άρνηση διαλόγου, από τη βεβαιότητα ότι για τα όποια κακώς κείμενα η ευθύνη ανήκει εξ’ολοκλήρου αλλού, από διάθεση για άμεση και δυναμική κινητοποίηση η οποία θα καταπνίξει την όποια προσπάθεια εν τη γενέσει της.

Είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσει κανείς πως η κοινή αυτή αντίδραση εκφράζει ταυτόχρονα δύο πλευρές με φαινομενικά αντικρουόμενα συμφέροντα. Από τη μία έχουμε τους συνδικαλιστές, οι οποίοι πολύ λογικά υπερασπίζονται το ισχύον ανορθολογικό και διάτρητο καθεστώς. Η λογική τους είναι απλή: όσο πιο θολό είναι το τοπίο, τα περιθώρια για ευνοιοκρατία και ρουσφέτι πολλαπλασιάζονται. Και οι άμεσα ωφελημένοι είναι εκείνοι που κρατούν τα κατάλληλα πόστα και αποφασίζουν για όλα τα κρίσιμα υπηρεσιακά ζητήματα όπως τους βολεύει. Κανένας έλεγχος, καμία λογική, κανένας περιορισμός στις μεταθέσεις και τις αποσπάσεις σημαίνει απόλυτη ελευθερία και δύναμη στους «εργατοπατέρες» της εκπαίδευσης. Τόσα χρόνια άλλωστε αυτοί, με την ανοχή και τη συνεργασία των πολιτικών μπαμπάδων τους, κόβουν και ράβουν στην εκπαίδευση.

Οι αδιόριστοι εκπαιδευτικοί αντιμετωπίζουν το όλο ζήτημα από εντελώς διαφορετική σκοπιά. Αυτοί είναι τα μεγάλα θύματα. Όχι μόνο του συστήματος γενικώς και αορίστως, αλλά και των συνδικαλιστών της εκπαίδευσης. Γιατί όχι μόνο εργάζονται υπό απαράδεκτες συνθήκες και αμείβονται με ψίχουλα, αλλά αναγκάζονται να προστρέξουν στα μεγάλα αφεντικά για να μπουν και κυρίως για να εξασφαλίσουν όσο το δυνατόν πιο βιώσιμες συνθήκες υπό το υπάρχον καθεστώς. Τα βουλευτικά γραφεία και οι διευθύνσεις εκπαίδευσης είναι οι κατεξοχήν χώροι στους οποίους είναι κανείς υποχρεωμένος να καταφύγει εάν θέλει να πετύχει αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας ή διορισμό σε εύλογο διάστημα. Είναι πραγματικά μεγάλη η θυσία. Και δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι την έχουν κάνει. Και είναι αυτοί που τώρα διαμαρτύρονται. Γιατί δεν ανέχονται να μην ανταμειφθούν για όσα έχουν υποστεί. Προκρίνουν λοιπόν τη διαιώνιση του στρεβλού συστήματος που και οι ίδιοι καταγγέλλουν αλλά ταυτόχρονα υπηρετούν.

Η στάση αυτή θυμίζει τη νοοτροπία της παλιοσειράς στο στρατό: το σύστημα είναι απαράδεκτο και φτύνεις αίμα όταν εισέρχεσαι σε αυτό. Όλοι σε εκμεταλλεύονται, σε χρησιμοποιούν και σε ταπεινώνουν. Έρχεται όμως κάποτε η ώρα που κατακτάς κι εσύ μια θέση και κάποια δικαιώματα στο σύστημα. Έχεις πια το δικαίωμα να ορίζεις πώς θα φερθείς στους «νέους». Και τι κάνεις; Βγάζεις τα απωθημένα σου βάζοντάς τους να υποστούν όσα είχες περάσει εσύ κι ακόμα χειρότερα.

Εμείς δε συμφωνούμε με αυτή τη νοοτροπία. Πιστεύουμε ότι όποιο βήμα γίνεται στην κατεύθυνση της ανατροπής ενός απαράδεκτου κατεστημένου πρέπει να αντιμετωπίζεται με εποικοδομητική κριτική και σε κάθε περίπτωση καταρχήν θετικά. Στη συγκεκριμένη αντιπαράθεση λοιπόν δε μπορούμε παρά να είμαστε με τον τρίτο πόλο: τους αφανείς εκπαιδευτικούς. Εκείνους που είτε δε δέχθηκαν να υπηρετήσουν το ισχύον σύστημα, προσπαθούν να διοριστούν μόνο μέσω ΑΣΕΠ, και αυτή τη στιγμή σταδιοδρομούν στον ιδιωτικό τομέα ή οπουδήποτε αλλού, καθώς και όλους εκείνους που παρόλο που δοκίμασαν το πικρό ποτήρι της ωρομισθίας και της αναπλήρωσης βλέπουν με ανακούφιση το όλο πρόβλημα να έρχεται επιτέλους στην επιφάνεια και εύχονται να γυρίσουμε σελίδα. Λέμε όχι στα φοβικά σύνδρομα απέναντι στην αξιολόγηση και συμφωνούμε με την καθιέρωση της βάσης του ΑΣΕΠ ως απαραίτητου κριτηρίου για το διορισμό οποιουδήποτε εκπαιδευτικού. Οποιοδήποτε αξιοκρατικό και απελευθερωμένο από τα κομματικά δεσμά σύστημα δε μπορεί παρά να είναι καλύτερο από το υπάρχον.

Πιστεύουμε πως οι προτάσεις της υπουργού Παιδείας έχουν αρκετά σημεία στα οποία απαιτούνται διευκρινίσεις. Είναι άλλωστε φανερό πως δεν έγιναν μετά από συστηματική προετοιμασία, αλλά μάλλον υπό το μεταρρυθμιστικό οίστρο του νεοφώτιστου. Σε κάθε περίπτωση όμως φέρνουν στο επίκεντρο της συζήτησης ορισμένα από τα κακώς κείμενα του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Και δυστυχώς οι άμεσα ενδιαφερόμενοι αντί να διευρύνουν, να εμπλουτίσουν ή ακόμη και να κατευθύνουν την κουβέντα με τις προτάσεις και τις θέσεις τους, απλώς αρνούνται να συζητήσουν επιτρέποντας την επιβίωση ενός απαξιωμένου και αντιπαραγωγικού συστήματος.

17 comments:

  1. αν με ενα +10% λίγες βδομάδες μετά τις εκλογές δεν είσαι διατεθειμένος να αντιπαρατεθείς με τη σαπίλα του δημοσίου τι θα γινει λίγο αργότερα ?

    Δεν ζει μόνο στην εκπαίδευση το παλιό καθεστώς αλλά παντού

    και όσο ζει αυτό πεθαίνει η Ελλάδα

    Οι -κατά Παρμενίδη-κερδοσκοπικές αγορές σήμερα ψιθύρισαν μερικά "φωνήεντα". Να δούμε αν τα άκουσε κανείς πριν γίνουν σφαλιάρες

    ReplyDelete
  2. "Λίγη" μέχρι στιγμής η κυβέρνηση. Το καράβι θα βουλιάξει όπου να 'ναι, και οι κυβερνώντες παίζουν πιάνο στην τραπεζαρία, μην τυχόν και δεν τηρήσουν τις προεκλογικές τους δεσμεύσεις.

    Αν ένα πράγμα με εκνευρίζει αφάνταστα στο θέμα "εκπαίδευση" είναι οι αλλ' αντ' άλλων μετατάξεις. Γνωστός μου καθηγητής με κάποια γνωριμία στην προηγούμενη κυβέρνηση κατάφερε να φύγει από το νησί που υπηρετούσε και διορίστηκε χάρη στη μετάταξη στο γραφείο Δευτεροβάθμιας στην πόλη του. Εργασία 5-6 ώρες, υφάκι "καλά να πάθετε όλοι εσείς που δουλευετε αλλού, κορόιδα" κλπ. Τώρα που άλλαξε η κυβέρνηση έχει φρίξει στην προοπτική να τον στείλουν του χρόνου πίσω στο νησί - εκεί δηλαδή που έτσι κι αλλιώς θα έπρεπε να βρίσκεται. Έτσι όποτε μιλάμε (ευτυχώς όχι συχνά) ακούω γκρίνιες, μάλλον δε θα κοιτάξει να παντρευτεί την αρραβωνιαστικιά του πριν από το επόμενο καλοκαίρι και να κάνει και κανένα παιδάκι, ώστε να ωφεληθεί από σχετικές διατάξεις -απ' ότι μου είπε.
    Περαστικά μας.

    ReplyDelete
  3. Εάν στην Ελλάδα:

    α. Δώσεις επίδομα 300 ευρώ το μήνα στους φοιτητές, θα βγουν στο δρόμο να φωνάζουν "μας κοροϊδεύει το κράτος - τι να τα κάνουμε 300 ψωροευρώ;"

    β. Δώσεις επίδομα 1000 ευρώ το μήνα στους φοιτητές, θα βγουν στο δρόμο να φωνάζουν "προσπαθείτε να μας βουλώσετε το στόμα κάνοντάς μας άπληστους καταναλωτές".

    γ. Δώσεις επίδομα 700 ευρώ το μήνα στους φοιτητές, θα βγουν στο δρόμο να φωνάξουν "προσπαθείτε να καθιερώσετε πλαφόν μισθών και παροχών σε επίπεδα φτώχειας".

    Δεν ισχύουν για όλους. Υπάρχουν και οι καλοί φοιτητές που κάνουν σωστά τη δουλειά τους και σπουδάζουν πραγματικά.

    Αυτοί που φωνάζουν συνέχεια και κάνουν φασαρίες και "χτίζουν πρυτάνεις στα γραφεία τους" (άκου μαλακίες οι "ακαδημαϊκοί πολίτες"), ε, απορώ πώς δεν έχει βγει κανένας από μέσα να τα πει χύμα κι έξω απ' τα δόντια. Ότι απλά το μόνο του μέλημα είναι "ότι φάμε ότι πιούμε κι ότι γαμήσουμε" και η αποκλειστική τους απασχόληση είναι να ακούνε αγγλοαμερικάνικη ροκ, να πίνουν να καπνίζουν και να παραπονιούνται επειδή τους λείπει η μαμά, να προσπαθούν πώς να βρουν καινούργια γκόμενα και τι δικαιολογία θα πουλήσουν στην παλιά, να προσπαθούν να "ανήκουν σε μια ομάδα" (δεξιά ή αριστερά), επειδή από μόνοι τους έχουν προσωπικότητα πεπονιού και ικανότητες και δημιουργικότητα μηδέν και πώς θα βρουν κάποια χαζογκόμενα να τους πλύνει τα σώβρακα και να τους μαγειρέψει γιατί αυτοί είναι τεμπέληδες ολκής.

    Αυτές τις μαλακίες που πουλάνε περί πολιτικών θέσεων (δεν ξέρουν απολύτως τίποτα για οτιδήποτε), να πάνε να τις πουλήσουνε στα χαζοαμερικανάκια και τα χαζοκομμουνιστάκια. Όσοι θυμόμαστε δεν ξεχνάμε. Φοιτητικό κίνημα και μαλακίες σε μια χώρα πίπα. Δεν είμαστε καλά... άντε να σοβαρευτούμε λίγο.

    Η παιδεία ξεκινάει από το σπίτι και εάν οι γονείς είναι άσχετοι ή εγωιστικά τσογλανια, τι να περιμένεις από τα πιτσιρίκια που αποκτήσανε DSL και νομίσαν ότι μάθανε τον κόσμο όλο. Τέλος πάντων αυτό που μπορεί να κάνει μια "κυβέρνηση" (sic) είναι να βρει να πληρώσει μερικές ρουμάνες πουτάνες και να τις εκχωρήσει σε κάθε "καπετάν φασαρία" μπας και ηρεμήσει λίγο. Να τους δώσει και κουπόνια για ουίσκι και ούζα σε παραλιακές ταβέρνες εκτός Αθηνών. Αυτό θα λύσει πολλά προβλήματα (θα περιορίσει τουλάχιστον τις ζημιές και έτσι θα υπάρχουν περισσότερα διαθέσιμα χρήματα για την παιδεία από τους φορολογούμενους).

    Το πρόβλημα στην Ελλάδα δεν είναι το καθεστώς. Αυτό το παλιό καθεστώς έβγαλε και μεγάλους επιστήμονες στο παρελθόν, αλλά δεν ήταν το καθεστώς που τους έβγαλε, ήταν τα ίδια τα άτομα αυτά που ήταν αξιόλογα (όχι τα σημερινά τσογλάνια). Το ίδιο βλέπω και στις ΗΠΑ: παλιά είχαμε λιγότερους "κανονισμούς", αλλά οι απατεώνες ήταν κι αυτοί λιγότεροι, επειδή ο κόσμος μεγάλωνε από καλύτερους γονείς και είχε καλύτερη ανατροφή.

    Δεν υπάρχει κανονισμός χωρίς "παραθυράκια" και κανένα "καινούργιο καθεστώς" δεν θα αλλάξει τη νοοτροπία.

    Για να αλλάξει η νοοτροπία πρέπει πρώτα να χτυπήσουμε πάτο. Κι αυτό έρχεται (τόσο για την Ελλάδα όσο και τις ΗΠΑ). Ίσως τότε αρχίσουν ορισμένοι να αναρωτιούνται "ρε συ, μπας και δεν φταίνε οι Κινέζοι που είναι στην άλλη άκρη του κόσμου, αλλά φταίμε εμείς;"

    ReplyDelete
  4. «Τα μαλλιά κυματίζουν στον άνεμο/ χρόνια αργότερα ο άνεμος φυσά ακόμα/ αλλά δυστυχώς δεν υπάρχουν πια μαλλιά»!
    ΧΕΡΜΑΝ ΒΑΝ ΡΟΜΠΑΪ,
    Πρόεδρος Ε.Ε.
    Ποιητής.

    Είναι αυτός που θα σηκώνει το τηλέφωνο όταν θα τηλεφωνεί ο Κίσσινγερ την Ευρώπη.

    ReplyDelete
  5. Μέσα από συζητήσεις με φίλους εκπαιδευτικούς, τελικά αυτό παρατήρησα κι εγώ, πως υπάρχει ένα από 'μέσα' μεγάλο εμπόδιο, που λέγεται 'συνδικαλισμός' (κακώς εννοούμενος βέβαια).
    Υποπτεύομαι πως τον 'συνδικαλισμό' αυτόν τον στηρίζουν οι ίδιοι οι 'ωφελημένοι', αλλά και τα κόμματα, πολύ πιθανόν, ακόμη και το ίδιο το ΠΑΣΟΚ.
    Ωστόσο, χρόνια παρακαλούσαμε να έρθει κάποιος χριστιανός να μην μετράει τα κουκιά. Το μέλλον θα δείξει εάν (όσοι σκεφτόμαστε θετικά για τέτοιες ρήξεις) είμαστε πλειοψηφία ή όχι.
    Σαν bloggers πρέπει να βοηθήσουμε. Και κριτική να κάνουμε όπου χρειάζεται, αλλά να στηρίζουμε και τα θετικά.

    ReplyDelete
  6. Τρα-γι-κός ο Γιωργάκης. Ο νέος προϋπολογισμός είναι απαράδεκτος. Δεν έχει καμια ελπίδα να εκτελεστεί.

    ReplyDelete
  7. Ηταν τα στήθη σου άσπρα σαν τα γάλατα και μούλεγες γαργάλατα…

    Αύριο επαναλειτουργεί ο CERN. Ελπίδες εκφράζονται από την ελληνική κυβέρνηση ότι η μαύρη τρύπα που θα δημιουργηθεί κατά τη διεξαγωγή των πειραμάτων θα ρουφήξει το ελληνικό χρέος.

    ReplyDelete
  8. ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΤΩΝ 700 κλπ

    Απ' ό,τι βλέπω εδώ μέσα δεν θίγονται θέματα που αφορούν στους νέους της γενιάς των 700 ευρώ κλπ που καλύπτουν το εύρος των ηλικιών από 20 - 35 ετών.

    Προτείνω:

    α) Θέμα σχετικά με νέες εργασιακές προοπτικές και ειδικεύσεις, ειδικά αυτές που δεν απαιτούν πτυχιακές σπουδές (για παράδειγμα, εάν κάποιος δημοσιεύσει θέμα "Οι εργασιακές προοπτικές στον τομέα φωτοβολταϊκών τόξων" - ναι μεν το θέμα είναι επιστημονικά ενδιαφέρον, αλλά αφορά πολύ μικρό κύκλο).

    β) Κάποιος να πάει να πει στους πολιτικούς και τους αρμοδίους και σε όλους όσους βγάζουν λόγους σε επιτροπές και συνέδρια κλπ να μάθουν σωστά Ελληνικά. Θα μπορούσαν να πουν "να διοχετευτεί" ή "να διατεθεί χρήμα στην αγορά" αντί να λένε "να πέσει χρήμα στην αγορά". Καλές οι πρόχειρες εκφράσεις επιπέδου λαϊκής αγοράς, αλλά να προσέχουμε και τη γλώσσα μας (αφού δεν προσέξαμε τα οικονομικά μας, ας προσέξουμε κάτι που δεν μας κοστίζει αλλά είναι σημαντικό).

    γ) Τα θέματα παιδείας δεν αφορούν τη γενιά των 700 ευρώ, αλλά τους μαθητές και σπουδαστές κλπ. Η γενιά των 700 ευρώ ενδιαφέρεται για κέντρα σπουδών στα οποία θα μπορούν να μάθουν γρήγορα μια νέα ειδίκευση για να εκμεταλλευτούν τις αντίστοιχες εργασιακές ευκαιρίες σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου. Στη Β. Ντακότα βρέθηκε μεγάλο κοίτασμα πετρελαίου. Η τοπική αγορά, ακόμα και χωρίς αυτό, είναι μια από τις ελάχιστες στις ΗΠΑ με διαθέσιμες θέσεις εργασίας αυτή η στιγμή (πάνω από 12.000) και εξαιρετικά χαμηλό κόστος ζωής (κάνει βέβαια κρύο εκεί πάνω). Υπάρχουν και θέσεις εργασίας στον τομέα υψηλής τεχνολογίας (βρείτε πληροφορίες στο διαδίκτυο από τις επίσημες σελίδες). Θα μπορούσαν μηχανικοί από την Ελλάδα να εργαστούν εκεί; Βεβαίως.

    δ) Η γενιά των 700 ευρώ θα μπορούσε να καθιερώσει επαφές με συλλόγους κλπ Ελλήνων του εξωτερικού (όχι τρίτης γενιάς κλπ, αλλά κυρίως μεταναστών). Υπάρχουν και άφθονοι μετανάστες στις ΗΠΑ, στην Αγγλία, σε πολλά μέρη. Άνθρωποι που έφυγαν από την Ελλάδα κατά τα τελευταία 10 χρόνια. Τι κάνουν αυτοί; Πώς περνάνε; Πώς βλέπουν τα πράγματα; Υπάρχει "μέλλον" στις δικές τους αγορές;

    Ευκαιρίες, επιλογές, προτάσεις, καλές ιδέες, επαφή με το εξωτερικό κλπ σχετικά με το μέλλον - αυτά χρειάζεται η γενιά των 700 για να γίνει γενιά των 3000 ευρώ και πάνω. Στις ΗΠΑ υπάρχουν περισσότερες θέσεις εργασίας για μετανάστες απ' ότι για τους ντόπιους, επειδή οι μετανάστες θεωρούνται "ανώτεροι" εδώ (έχουν καλύτερη εκπαίδευση, μιλάνε τουλάχιστον δύο γλώσσες, έχουν αυτονόητη γνώση διαφορετικών χωρών, δεν έχουν γίνει ακόμα θεόχοντροι και δεν είναι τεμπέληδες όπως οι ντόπιοι).

    Οπότε, ελάτε σε επαφή με τους μετανάστες της τελευταίας 10ετίας, ειδικά αυτούς που είναι αντικειμενικοί, πολιτικά ουδέτεροι και σχετικά επιτυχημένοι και συζητήστε. Διαφορετικά το μόνο που κάνετε είναι να ανακατεύετε την ίδια σούπα η οποία έχει αρχίσει ήδη να μυρίζει παράξενα.

    Μπορείτε να κερδίσετε πολλά περισσότερα απ' ότι φαντάζεστε (για μερικούς, μια καινούργια καλύτερη ζωή) και δεν κοστίζει τίποτα.

    ReplyDelete
  9. http://www.youtube.com/watch?v=CroMuF6kyy8


    http://www.youtube.com/watch?v=ou_aFtvGGhM

    ReplyDelete
  10. Επί της ουσίας ρε παιδιά του άρθρου δεν απάντησε κανείς...Τους τσούζει μερικούς το ΑΣΕΠ και θέλουν να κρατήσουν το παλιό σύστημα. Ε όχι αυτό είναι απράδεκτο σωστά τα λέει το αρθράκι. Αλλά από αυτό μέχρι το να βγάζόυμε γενικά κι αόριστα συμπεράσματα για την κυβέρνηση νομίζω ότι παραπάει.

    ReplyDelete
  11. Και βέβαια τη νοιάζει η εκπαίδευση τη γενιά των 700 Λευτέρη. Και σαν εφόδιο και σαν χώρος εργασίας όπου πρέπει να υπάρχει αξιοκρατία.

    ReplyDelete
  12. @zouf

    Πράγματι, δεν πρέπει να ασκούμε άδικη κριτική στην κυβέρνηση. Άλλωστε, αυτό το κομμάτι το έχουν αναλάβει εξολοκλήρου τα ΜΜΕ. Είναι άδικες έως αήθεις οι επιθέσεις που δέχονται κατά καιρούς η κ. Μπιρμπίλη και η κ. Σιούτη.

    Πρώτη διαπίστωση. Η κυβέρνηση έχει υιοθετήσει ένα διαφορετικό μοντέλο διακυβέρνησης σε σχέση με τα όσα είχαμε δει εως τώρα. Για πρώτη φορά βλέπουμε οριζόντιες συνεργασίες μεταξύ υπουργών, ομάδες εργασίας, συμμέτοχη των ανεξάρτητων αρχών στις διαδικασίες. Το αποτέλεσμα. Ολοκληρωμένες προτάσεις από την μεριά της κυβέρνησης για πολλά και δύσκολα προβλήματα (φαρμακευτικές δαπάνες, νέο χωροταξικό, κτλ).

    Δεύτερη διαπίστωση. Η ποιοτική διαφορά στα άτομα που απαρτίζουν το κυβερνητικό σχήμα. Γερουλάνος, Μπιρμπίλη, Παπακωνσταντίνου, Διαμαντοπούλου, κτλ. Άνθρωποι με πτυχία, εμπειρίες και ένα διαφορετικό σύστημα αξιών (τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που ¨μιλάμε¨). Ευτυχώς γλυτώσαμε από το funny girl, τον Γιαμ Γιαμ, Μαρκογιαννάκη και τα άλλα παιδιά της ζούγκλας.

    Τρίτη διαπίστωση και τελευταία. Αυτή η κυβέρνηση απαγορεύεται να αποτύχει. Γιατί:

    α) Μαζί με την κυβέρνηση θα αποτύχει και η χώρα,
    β) Μετά από αυτήν έπεται το χάος (Σαμαράς ή Ντόρα),
    γ) θα απαξιώσει τα άξια και ικανά πρόσωπα που απαρτίζουν την κυβέρνηση.

    Έχοντας υπόψη όλα τα παραπάνω έχω να πω το εξής…
    Η ίδια η κυβέρνηση δεν πρέπει να αδικεί τον ¨εαυτό¨ της.

    Όχι λοιπόν στα πισωγυρίσματα που επιβάλλονται από τις πολιτικές μετριότητες. Στο κάτω κάτω δεν ευθύνονται οι μετριότητες για αυτά που λένε αλλά αυτοί που τα ακούνε.

    ReplyDelete
  13. 'Αδικη κριτική; Σοβαρά; Υπομονή όμως και τα καλύτερα έρχοναι. Με την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης η ύφεση θα είναι πολύ χειρότερη το 2010. Η κυβέρνηση κάνει οτι μπορεί για να εκμηδενίσει την οικονομική δραστηριότητα. Πως να το κάνουμε τώρα. Οι ένα εκατομμύριο διορισμένοι δημόσιοι υπάλληλοι και οι ελεύθεροι επαγγελματίες που φοροδιαφεύγουν δεν μπορούν να σηκώσουν απο μόνοι τους το ΑΕΠ της χώρας.

    ReplyDelete
  14. - H αξιοκρατία δεν είναι κάτι που επιβάλλεται, ούτε μπορούν να αξιολογηθούν οι άνθρωποι με "μόρια" συστημάτων.
    Μην ξεχνάμε ότι όλοι οι άχρηστοι του σημερινού συστήματος, με "μόρια" περάσανε.

    Το εκπαιδευτικό σύστημα από μόνο του δεν εξασφαλίζει αξιοκρατία. Το μόνο που εξασφαλίζει είναι ότι ένας σκληρά εργαζόμενος αγρότης (που πραγματικά παράγει κάτι), κυβερνάται από πτυχιούχους που δεν έχουν δουλέψει πραγματικά ουδεμία μέρα στη ζωή τους και επιβάλουν την "δικτατορία των χαρτιών και πιστοποιητικών".

    Η θεοποίηση των πτυχίων δημιούργησε Ρατσισμό πρώτης τάξης και αντιπαραγωγική αστυφιλία. Κάθονται όλοι σε ένα γραφείο και περνάει ο ένας χαρτιά στον άλλο και μετά απορούν πώς αυξάνεται το κόστος ζωής (!)

    ------------------------------

    "Οι ένα εκατομμύριο διορισμένοι δημόσιοι υπάλληλοι και οι ελεύθεροι επαγγελματίες που φοροδιαφεύγουν "

    Σιγά τη φοροδιαφυγή. Ότι χρήματα αποκομίζουν από του φόρους που δεν πληρώνουν, τα χρησιμοποιούν για να αγοράζουν προϊόντα στα οποία πληρώνουν ΦΠΑ 18%. Οπότε για πια φοροδιαφυγή μιλάμε;

    Το Κράτος ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ το χρέος και μετά δαιμονοποιεί τον κοσμάκη και τους βάζει να τσακώνονται μεταξύ τους, αποκαλώντας ο ένας τον άλλο "φοροφυγά".
    Μιλάμε για τη μεγαλύτερη απάτη στην ιστορία της ανθρωπότητας και οι "πτυχιούχοι" δεν το έχουν πάρει κόμα χαμπάρι (διότι ποτέ του δεν έμαθαν στις σχολές να παίρνουν χαμπάρι τι γίνεται). Με τον ίδιο τρόπο που οι μεσαιωνικές εκκλησίες έβαζαν τον κόσμο να καταδίδουν ο ένας τον άλλο για βλασφημία και μαγεία.


    ΠΟΙΟΣ δημιουργεί το χρέος; Το Κράτος. Ποιος καλείται να το πληρώσει; Ο πολίτης. Κι αν ένας φουκαρατζίκος κλέψει και 1000 ευρώ, τον δαιμονοποιούν όλοι οι άλλοι.

    Η "κυβερνώντες με τα πτυχιάκια" έχουν καταφέρει να βάλουν τους Έλληνες να τσακώνονται μεταξύ τους. Αντί να μισούν την κυβέρνηση που τους έχει πηδήξει, μισούν το γείτονα τον υδραυλικό που "φοροδιαφεύγει". Στα πρότυπα της Σεκουριτάτε του Τσαουσέσκου θα αρχίσουν στο τέλος να καταδίδουν ο ένας τον άλλο, κάτι που θα αποτελέσει και τον ολοκληρωτικό θρίαμβο των κυβερνώντων ("διαίρει και βασίλευε").

    Το πρόβλημα δεν είναι η παιδεία. Το πρόβλημα είναι ότι μιλάτε σαν να βρίσκεστε κάτω από τον πλήρη έλεγχο του Κράτους (του Αυτοκράτορα) και να νομίζετε ότι "είμαστε όλοι αμαρτωλοί (φοροφυγάδες)" ενώ ένα Νέο Κράτος θα μας σώσει από τις αμαρτίες του ίδιου του Κράτους.

    Σχιζοφρένεια...

    ReplyDelete
  15. Το χρέος το δημιουργεί η κοινωνία, ιδιώτες, επιχειρήσεις, Δημόσιοι Υπάλληλοι, συνταξιούχοι που φορτώνουν τα πάντα στο κράτος και περιμένουν από αυτό. Το κράτος υπό τη μορφή του χρέους δεν είναι κάτι έξω από την κοινωνία, ασύνδετο, είναι το άθροισμα των προτιμήσεων της κοινωνίας σε όλο τους το μεγαλείο. Τώρα αξιοκρατία μόνο με μόρια δεν υπάρχει ωστόσο τα μόρια είναι αδιαμφισβήτητα πιο αντικειμενική και αξιοκρατική διαδικασία από τον μπάρμπα στην Κορώνη

    ReplyDelete
  16. Μάλλον εννοείς το άθροισμα των προτιμήσεων όσων είχαν μέσο για να διοριστούν στο δημόσιο, ξεπουλώντας το "ιερό" δικαίωμα της ψήφου τους.

    'Οσο για το δημόσιο χρέος, δεν το δημιουργεί η κοινωνία, ούτε οι ιδιώτες, ούτε οι επιχειρήσεις, αλλά το κράτος και όσοι φορτώνονται σε αυτό. Οι υπόλοιποι απλά πληρώνουν φόρους για να συντηρούν το κράτος, και παίρνουν σαν αντάλλαγμα υπηρεσίες Ζιμπάμπουε στην Ελλαδάρα μας.

    ReplyDelete
  17. "Το κράτος υπό τη μορφή του χρέους δεν είναι κάτι έξω από την κοινωνία, ασύνδετο, είναι το άθροισμα των προτιμήσεων της κοινωνίας σε όλο τους το μεγαλείο"

    θα συμφωνήσω απόλυτα. Βλέπουμε άλλωστε ότι ενώ όλοι ξέρουν την τραγική κατάσταση της οικονομίας μας πιέζουν και απειλούν γιά να εξαιρεθούν

    Αυτή είναι η κοινωνία μας, "δως υμίν σήμερον" και "μακριά από την πλάτη μου και ας είναι στου παιδιού μου"

    ReplyDelete