Saturday, May 17, 2008

Ο Μακ Κέιν θα προσπαθήσει να σαγηνεύσει τους λευκούς χαμηλόμισθους

Από τον Τζον Βίνοκιουρ*

McCain allies tout blue-collar strategy
© International Herald Tribune

Σύμφωνα με ένα σύμβουλο του John McCain, αν ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος καταφέρει να κερδίσει το 20% των Δημοκρατικών ψήφων, θα εκλεγεί πρόεδρος.

Η παρατήρηση του Charlie Black που δημοσίευσε η «κρίστιαν σάιενς μόνιτορ» μοιάζει βιαστική τη στιγμή που οι επιτελείς του Μακ Κέιν παραδέχονται πως μόλις κερδίσει το χρίσμα των Δημοκρατικών, ο Barack Obama θα βρεθεί έως και δέκα μονάδες μπροστά στις δημοσκοπήσεις, μία κατάσταση που οι Ρεπουμπλικάνοι επιτελείς παραδέχονται πως δε θα μπορέσουν να επηρεάσουν, έως τουλάχιστο το Σεπτέμβριο.

Αλλά η συζήτηση για τον αριθμό των εργατικών ψήφων που χρειάζονται για να ηττηθεί ο Ομπάμα ταιριάζει σε μία πολύ δημοφιλή ανάγνωση της αμερικανικής πολιτικής πραγματικότητας.

Ο γερουσιαστής Joe Lieberman, στενός σύμμαχος (και πιθανότατα υπουργός εξωτερικών ή άμυνας σε μια κυβέρνηση Μακ Κέιν), ισχυρίζεται πως ο Μακ Κέιν έχει μεγάλα περιθώρια βελτίωσης στο εργατικό κοινό. Λέει: «πραγματικά, πιστεύω πως ο Τζον μπορεί να πάρει πολύ παραπάνω» από το 20%.

Ο Λίμπερμαν επιμένει πως η εκλογή θα κριθεί στο κέντρο, από τους ανεξάρτητους και τους «ευμετάβλητους Δημοκρατικούς» (μία ακόμα από τις πολλές φετινές ονομασίες για τους λευκούς μισθοσυντήρητους εργαζόμενους και τη χαμηλή μεσαία τάξη).

Αυτό το κοινό-στόχος (πείτε τους «ριγκανικούς Δημοκρατικούς», πείτε τους «παραδοσιακούς ψηφοφόρους», πείτε τους, σαν τους δημοσκόπους, «λευκούς χωρίς κολεγιακή μόρφωση») βρίσκεται στο επίκεντρο των εκλογών.

Η Hillary Rodham Clinton αφιερώνει τις τελευταίες της δυνάμεις για να περάσει το μήνυμα πως η προεδρία θα κριθεί από αυτούς τους εκλογείς και πως είναι η μόνη που μπορεί να τους κρατήσει στο Δημοκρατικό στρατόπεδο.

Ο Ομπάμα πράγματι δεν έχει ακόμα διαμορφώσει στρατηγική προσέλκυσης των εργατικών ψήφων, αν και δεν παραλείπει να πετάει πού και πού καμιά καλή κουβέντα για το Ronald Reagan.

Για τον Τζο Λίμπερμαν, «κολλητό» του Μακ Κέιν, υποψήφιο αντιπρόεδρο του Al Gore ενάντια στον George W. Bush το 2000 και ανεξάρτητο γερουσιαστή από το Κονέκτικατ, «ο Τζον έχει μια καταπληκτική ευκαιρία» να προσελκύσει τις εργατικές ψήφους.

Για το στρατόπεδο του Μακ Κέιν η πολιτική διαδρομή του Λίμπερμαν λειτουργεί σαν ένα είδος παραβολής: το 2006, αφού έχασε στην εσωκομματική εκλογή, κατέβηκε στις εκλογές κι εξελέγη ως ανεξάρτητος υποψήφιος. Αποτελεί ζωντανό παράδειγμα για το πώς να κερδίσεις κουβαλώντας στην πλάτη σου -όπως είναι αναγκασμένος να το κάνει ο Μακ Κέιν- την αντιδημοφιλία του Μπους και του πολέμου στο Ιράκ.

Απέναντι στον ειρηνιστή Δημοκρατικό υποψήφιο Ned Lamont που τον υποστήριζε μια συμμαχία από εύπορους Δημοκρατικούς, αριστερίζοντες ακτιβιστές, τους Jesse Jackson και τον Al Sharpton ο Λίμπερμαν αντιπαράθεσε χαμηλόμισθους Δημοκρατικούς (τον ψήφισε το 33% των Δημοκρατικών ψήφων) το 55% των ανεξάρτητων και το 70% των Ρεπουμπλικάνων, και κέρδισε άνετα, με 10% διαφορά.

Αυτοί οι υπολογισμοί μοιάζουν κάπως μπακαλίστικοι, αλλά η προσέλκυση των πατριωτών λευκών Αμερικανών «πατάει» σε μια συγκεκριμένη αντίληψη για την Αμερική.

Ο Λίμπερμαν λέει πως η λαϊκή βάση του Δημοκρατικού κόμματος, δε θέλει να δει τις ΗΠΑ να χάνουν τον πόλεμο του Ιράκ, ενώ κατανοεί πως μία ήττα από την «αλ κάιντα» εκεί θα οδηγούσε σε ακόμα μεγαλύτερες καταστροφές.

«Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, που ανήκουν την παράδοση των Truman και Kennedy, που ναι μεν δεν βάζουν ταμπέλες στις απόψεις τους, αλλά θεωρούν πως είναι σημαντικό η Αμερική να έχει ψηλά το κεφάλι. Διαθέτουν ένα είδος νομιμοφροσύνης προς την πατρίδα τους. Ο Τζον επικοινωνεί με αυτούς τους ανθρώπους. Είναι πρακτικός. Μιλάει χωρίς φιοριτούρες. Είναι κατανοητός», επιμένει ο Λίμπερμαν.

Ο Λίμπερμαν χαρακτηρίζει τον Μακ Κέιν ανεξάρτητο, αποφεύγοντας την σχέση του με το Ρεπουμπλικανικό κόμμα. Θεωρεί τον Ομπάμα αριστερίζοντα και «κλιντονικό» Δημοκρατικό, που προσποιείται πως υπερβαίνει τα κόμματα. Λέει επίσης πως ο Ομπάμα προσπάθησε ανεπιτυχώς να υπερβεί και την φυλετική του ταυτότητα.

Σε μια συζήτηση την περασμένη εβδομάδα, ο Λίμπερμαν δε συσχέτισε το χρώμα του δέρματος του Ομπάμα με την απήχησή του στην εργατική τάξη, τους ανεξάρτητους ή τους ισπανόφωνους ψηφοφόρους. Προτίμησε να χαρακτηρίσει «θαυμαστή εκδήλωση μαύρης υπερηφάνειας» τα ποσοστά της τάξης του 90% των μαύρων που τον υποστηρίζουν -σχεδόν το ίδιο πάντως με το 89% των μαύρων που υποστήριζε τον John Kerry ενάντια στον Τζορτζ Μπους το 2004.

Αλλά ο Paul Begala, πολιτικός σύμβουλος και υποστηρικτής της Κλίντον, έθεσε «το δάκτυλο επί τον τύπο των ήλων» όταν δήλωσε στο CNN την περασμένη εβδομάδα πως «δεν μπορούμε να κερδίσουμε με κουλτουριάρηδες και Αφροαμερικανούς».

Η ίδια η Κλίντον υπογράμμισε τη σημασία της εργατικής ψήφου για τον Μακ Κέιν λέγοντας πως είναι εκείνη, και όχι ο Ομπάμα που θα μπορούσε να συσπειρώσει «τους ανθρώπους που χρειάζεται ο Μακ Κέιν για να κερδίσει στις επόμενες εκλογές». Πρόσθεσε πως οι ηλικιωμένοι και οι ρωμαιοκαθολικοί συγκαταλέγονται στους ευάλωτους Δημοκρατικούς ψηφοφόρους.

«Έχουμε ένα επαναλαμβανόμενο σχήμα εδώ» ισχυρίστηκε η Κλίντον, υπογραμμίζοντας τη χαμηλή υποστήριξη που έχει ο Ομπάμα ανάμεσα στους «σκληρά εργαζόμενους Αμερικανούς, τους λευκούς Αμερικανούς». Τα σχόλιά της βασίζονταν σε μια δημοσκόπηση του «ασοσιέιτεντ πρες» (ΑΡ), που συμπέραινε πως «οι εργαζόμενοι λευκοί προτιμούν κατά πολύ την Κλίντον από του Ομπάμα, κι η άποψή τους για το γερουσιαστή του Ιλινόι χειροτερεύει διαρκώς τον τελευταίο χρόνο».

Κι έτσι επανερχόμαστε στους μαθηματικούς υπολογισμούς του Τσάρλι Μπλακ και σε μια δημοσκόπηση του «γκάλοπ», που έδειξε πως σχεδόν το 30% των Δημοκρατικών υποστηρικτών της Κλίντον θα ψηφίσουν τελικά υπέρ του Μακ Κέιν, εφόσον αυτός αντιμετωπίσει το Νοέμβριο τον Ομπάμα.

Θεωρητικά κάτι τέτοιο θα μπορούσε να κρίνει την προεδρία. Ο Λίμπερμαν εκτιμά πως ο Μακ Κέιν θα ψηφιστεί από πάνω από τους μισούς ανεξάρτητους, και -καθώς είναι μετριοπαθής σε ζητήματα μετανάστευσης- αναμένει να πάρει στους ισπανόφωνους πάνω από το 45% που είχε πάρει ο Μπους το 2004.

Φυσικά ο Ομπάμα θα χτυπήσει με όλη του τη δύναμη στο ζήτημα του Ιράκ, λέει ο Λίμπερμαν -και θα προσπαθήσει να παρουσιάσει την ενδεχόμενη προεδρία Μακ Κέιν ως μία τρίτη θητεία του Μπους, όπου αυτός θα κυβερνά με ψευδώνυμο

Τι άλλο να κάνει; Το ερώτημα όμως είναι άλλο: πώς μπορεί να καταφέρει ο Ομπάμα να πείσει τη λευκή εργατική τάξη πως δεν είναι ένας μπελαλής ριζοσπάστης;

Θα μπορούσε ίσως να εμφανιστεί ως πολύ δυναμικός στα εθνικά θέματα. Ας πούμε πως δεν είναι άλλος ένας Jimmy Carter (το πρώτο θύμα των «ριγκανικών Δημοκρατικών»). Ας πούμε πως, χωρίς να θίγει την κοινωνική συνείδηση του Δημοκρατικού κόμματος, υιοθετεί στην εξωτερική πολιτική ακριβώς όσα έχει πει... στο βιβλίο του, «τολμώ να ελπίζω».

Σύμφωνα με τον Ομπάμα εκείνου του βιβλίου, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να παραμείνουν ο αστυφύλακας του κόσμου. Έχουν το δικαίωμα να προχωρούν σε μονομερείς στρατιωτικές επεμβάσεις. Το συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ δεν πρέπει να μπορεί να περιορίζει τις αμερικανικές επιλογές.

Αν το επαναλάβει αυτό με αρκετή έμφαση, μπορεί ίσως να διαψεύσει τους υπολογισμούς του Τζο Λίμπερμαν στο τι θα ψηφίσουν τελικά οι λευκοί μισθοσυντήρητοι -και σε ποιον θα χαρίσουν την προεδρία.

Στο κάτω-κάτω, δεν πρόκειται παρά για πολιτική. Η Samantha Power, μία σύμβουλος εξωτερικής πολιτικής του Ομπάμα, που εξαναγκάστηκε σε παραίτηση όταν χαρακτήρισε «τέρας» τη Χίλαρι λέει για το παλιό της αφεντικό: αν βρεθεί στο Λευκό Οίκο «όλοι ξέρουμε πως δεν πρόκειται να βασιστεί στα σχέδια που ετοίμασε όταν ήταν γερουσιαστής ή υποψήφιος για την προεδρία».

John Vinocur είναι αρχισυντάκτης της "International Herald Tribune". Το άρθρο του δημοσιεύτηκε στις 13-5-2008. Η μετάφραση έγινε από την ομάδα του PPOL.

11 comments:

  1. από καθημερινή

    Ρουσόπουλος: «Σε κανέναν δημοσιογράφο δεν ασκήθηκε ποτέ λογοκρισία»

    «Σε κανένα δημοσιογράφο της ΕΡΤ δεν ασκήθηκε ποτέ λογοκρισία, ούτε βεβαίως και στο δημοσιογράφο Στέλιο Κούλουγλο. Στα τέσσερα χρόνια της συνεργασίας του με την παρούσα διοίκηση της ΕΡΤ, ο κ. Κούλογλου ήταν, όπως και όλοι οι δημοσιογράφοι, πάντα ελεύθερος να επιλέγει τη θεματολογία του και να την πραγματεύεται όπως νομίζει. Οι δυο εκπομπές του συνεχίζουν και θα συνεχίσουν να προβάλλονται κανονικά μέχρι το τέλος της τηλεοπτικής σεζόν, οπότε λήγουν οι συμβάσεις που έχει υπογράψει ο δημοσιογράφος-δημιουργός και η παραγωγός εταιρία».

    Αυτό τόνισε ο υπουργός Επικρατείας Θόδωρος Ρουσσόπουλος, απαντώντας σε σχετική επίκαιρη ερώτηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Φώτη Κουβέλη, ο οποίος ανέφερε ότι η εκπομπή του Στέλιου Κούλογλου, «κόπηκε» από τη δημόσια Τηλεόραση, γιατί κάποια από τα ρεπορτάζ του, ήταν ενοχλητικά.

    «Αυτή η κυβέρνηση δεν συσκοτίζει, δεν διαστρέφει, δεν ωραιοποιεί την αλήθεια, ούτε την φοβάται. Τα πράγματα είναι απλά, είναι ξεκάθαρα. Στην τηλεόραση, όπως και στη δημόσια τηλεόραση όλου του κόσμου, οι εκπομπές κάνουν τον κύκλο τους, αναπτύσσονται, επαναλαμβάνονται, φθάνουν κάποια στιγμή και σταματάνε»,υπογράμμισε ο κ Ρουσσόπουλος.

    Και πρόσθεσε:

    «Είναι σαφές πως ούτε παρασκήνιο πολιτικής παρέμβασης υπάρχει, ούτε προθέσεις λογοκρισίας υποκρύπτονται. Η διοίκηση της ΕΡΤ έχει τηλεοπτικά κριτήρια που είναι γνωστά πια μετά από τέσσερα χρόνια για τη δημόσια τηλεόραση και με τα οποία κινείται"

    Από την πλευρά του, ο Φώτης Κουβέλης χαρακτήρισε μη πειστικές τις απαντήσεις του Υπουργού Επικρατείας και σημείωσε ότι κόπηκε μια εξαιρετικά επιτυχημένη δωδεκάχρονη παρουσία του συγκεκριμένου δημοσιογράφου.

    Παράλληλα επεσήμανε ότι δεν είναι τυχαία η χρονική στιγμή που κόβεται η εκπομπή, όταν ο δημοσιογράφος ζητεί να διευκολυνθεί, όπως γινόταν στο παρελθόν σε άλλες περιπτώσεις, για να εξασφαλίσει τη βίζα, να επισκεφθεί την Κίνα,προκειμένου να ολοκληρώσει το ρεπορτάζ του με τίτλο «Από τον Μάο μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες».

    «Επιτυχημένες εκπομπές δεν κόβονται, συνεχίζονται. Δικαιούμαι κατά συνέπεια να διατυπώνω την άποψη ότι ενοχλήθηκε, δυσαρεστήθηκε η δημόσια τηλεόραση από το γεγονός ότι κάποια από τα ρεπορτάζ του συγκεκριμενου δημοσιογράφου κ. Κούλογλου, ήταν ενοχλητικά», τόνισε ο κ. Κουβέλης.

    Και κατέληξε:

    «Καθίσταται φτωχότερη η δημόσια τηλεόραση με τέτοιες ενέργειες. Και πότε; Όταν το τηλεοπτικό τοπίο με βαρβαρότητα επιτίθεται στον Έλληνα πολίτη. Νομίζω ότι οι απαντήσεις που δώσατε δεν είναι καθόλου πειστικές».

    Απαντώντας και σχολιάζοντας το θέμα περί Κίνας, που έθεσε ο κ. Κουβέλης, ο Υπουργός Επικρατείας επεσήμανε ότι «επειδή η δημόσια τηλεόραση, έχει πολύ σημαντικό ρόλο να διαδραματίσει σε ό,τι αφορά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, έχει προετοιμαστεί πολλούς μήνες πριν για το τι θα κάνει».

    Στη συνέχεια, ο κ. Ρουσσόπουλος απέρριψε κατηγορηματικά τις φήμες ότι θα γινόταν μια εκπομπή για τη «γενιά των 700 ευρώ» και ότι αυτό ενοχλούσε και έτσι κόπηκε η εκπομπή.

    Κατέθεσε δε στα πρακτικά της Βουλής, με ημερομηνία 22 Απριλίου, το e- mail που έφυγε από την διοίκηση της ΕΡΤ προς την παραγωγό εταιρία και το δημοσιογράφο με το οποίο εντάσσει στον προγραμματισμό της τη συγκεκριμένη εκπομπή για τα «700 ευρώ», για τις 22 Μαΐου.

    «Πώς είναι δυνατόν πολύ καιρό πριν αρχίσει ο θόρυβος, να έχει ενταχθεί η εκπομπή η οποία αποτελεί σήμερα δήθεν αιτίαση για «κόψιμο»;», διερωτήθηκε.

    Τέλος, ο Θ. Ρουσσόπουλος κατέθεσε σειρά ρεπορτάζ που έχουν κάνει δημοσιογράφοι της ΕΡΤ και σε εκπομπές και στις ειδήσεις, οι οποίες, όπως είπε,"έχουν πολλαπλάσια θεαματικότητα από τη συγκεκριμένη, ή από άλλες εκπομπές και για τα 700 ευρώ των εργαζομένων και για την ανεργία και για άλλα».

    ReplyDelete
  2. πούτιν, πούτιν. εε, παρεμπιπτόντως το άρθρο για μακέιν i like

    ReplyDelete
  3. Λίγα ευχάριστα νέα στον τομέα της ίδρυσης νέων επιχειρήσεων.

    http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_16/05/2008_233016#

    ReplyDelete
  4. Aκούστηε στη ΝΕΤ σήμερα το πρωι από τον συνδικαλιστικό εκπρόσωπο των αστυνομικών στην Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο συνέντευξης για τα έκτροπα
    Είπε ο εκπρόσωπος των αστυνομικών "......... του επικεφαλή της περιπολίας....." και στην συνέχεια "παρανόλωμα της πυρός"

    Λεβέντες Χρυσοχοϊδη και Βουλγαράκη σας συγχαίρω που φροντίσατε να διδάξετε στους αστυνομικούς και την Σλαβομακεδονική Γλώσσα

    Ο επικεφαλής
    του επικεφαλή
    τον επικεφαλή

    ΚΑΙ ΕΙΣ ΑΝΩΤΕΡΑ.............

    ΔΕΝ ντρέπεστε λιγάκι ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΙΣ του ΕΘΝΟΥΣ

    ReplyDelete
  5. επίσης για όσους είναι στην Αθήνα υπενθυμίζουμε τις παραστάσεις «31» και «Αυτός, Αυτή κι Αυτά», που θα παιχτούν στο θέατρο Χώρα –Αμοργού 20 στην Κυψέλη – στα πλαίσια του Bob Theatre Festival στις 12, 14, 15, 17 και 18 Μαΐου 2008 στις 19.00στη σκηνή της Μικρής Χώρας. Σήμερα παίζεται το "31" αύριο το "Αυτός, Αυτή και τα Αυτά.

    ReplyDelete
  6. γενιά 700 ευρώ και στο θέατρο...

    ReplyDelete
  7. Το θέμα των εκλογών του Νοεμβρίου είναι περίπλοκο, με τρομακτικές ιδιαιτερότητες. Παρότι πολλοί, (θέλουν να) θεωρούν την νίκη των Δημοκρατικών βέβαιη, εάν κρίνουμε λογικά και αθροίσουμε τα κουκιά, μπορεί να λεχθεί ρεαλιστικά πως ο ενθουσιασμός πρέπει να είναι συγκρατημένος.

    ΓΙΑΤΙ συμβαίνει αυτό ενόσω ο Αμερικανικός Λαός είναι απογοητευμένος με την κατακόρυφη ΠΤΩΣΗ και της ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ υπεροχής, αλλά ΚΑΙ του ΚΥΡΟΥΣ των ΗΠΑ;;;;;;;;;;;;;;

    ΓΙΑΤΙ συμβαίνει αυτό ενόσω ο ανανήψας αλκοολικός, φυγόστρατος, θρησκόληπτος, αθεράπευτος ψευδολόγος, επαγγελματίας "εθνικόφρων" αλλά κατ ουσίαν άπατρις και διανοητικά ελλειμματικός Bush θεωρείται ο χειρότερος Αμερικανός πρόεδρος μετά τον Harding από συστάσεως έθνους (circa 1776) και η δημοτικότητά του έχει υποχωρήσει κάτω του 30%;;;;;;;;;;

    O Bush είναι υποχείριο μιάς διαπλεκόμενης elite από αδίστακτους αρριβίστες τύπου Chenney που είναι πανίσχυροι στην Ρεπουμπλικάνικη Παράταξη, αν και ΟΥΔΕΜΙΑ έχουν σχέση με την ΙΣΤΟΡΙΚΗ Ρεπουμπλικανική Iδεολογία του Abraham Lincoln και του Theodore Roosevelt (να ΜΗ συγχέεται με τον Franklin R.) Αυτή η ανερμάτιστη elite βρίσκεται σε συνεχή "διάλογο" με το θρησκόληπτο, μισαλλόδοξο και Black-hating Λευκό Πλήθος της Ζώνης της Βίβλου (Bible Belt). H τελευταία ομάδα [15-20% των Αμερικανών και 40%+/- των διαπιστευμένων (registered) Ρεπουμπλικάνων] είναι η παραδοσιακά υπερ-συσπειρωμένη πλευρά των Ρεπουμπλικάνων που λατρεύει, και ζει για, να μισεί τους Μαύρους. Αυτό το ονομαζόμενο "Ηe don't" και "Praise the Lord, the amunition and the watermelons*" αγράμματο πλήθος με προφορά patois (70-90% των Λευκών του Νότου) "ΠΑΘΑΙΝΕΙ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ" στο άκουσμα της λέξης "φόροι" (taxes) πρώτα και κύρια διότι συνδέουν τους φόρους με την Κοινωνική Πρόνοια (Welfare) ΚΑΙ τους ΜΑΥΡΟΥΣ παρά το γεγονός ότι η τελευταία δεν απορροφάει παρά μόνο 1% του Ομοσπονδιακού Προϋπολογισμού και εξ αυτού, άνω του 50% πηγαίνει σε χέρια λευκών αναξιοπαθούντων. Επίσης, η ομάδα αυτή επιμένει να παραβιάζει την 1η Προσθήκη του Συντάγματος που εξασφαλίζει την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ της έκφρασης αλλά ΚΑΙ τον ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ και ΚΡΑΤΟΥΣ. Συγκεκριμένα, η θρησκόληπτη Δεξιά επιδιώκει με χέρια και με δόντια την επανα-ποινικοποίηση των εκτρώσεων, τον περιορισμό τηε έρευνας επί εμβρυϊκών βλαστοκυττάρων, τον εμποδισμό της ευθανασίας ακόμα και σε περιπτώσεις ΚΛΙΝΙΚΑ ΝΕΚΡΩΝ ατόμων κλπ κλπ.. Δηλαδή ΠΡΟΩΘΕΙ μιά πουριτανική ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ-ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ατζέντα μέσα από την ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ένα κίνημα που ξεκίνησε γύρω στο 1980 από την αυτο-αποκαλούμενη "ΗΘΙΚΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ" (moral majority).

    Ο John McCain είναι ένας καλός και σοβαρός άνθρωπος που διέπεται από σύστημα αξιών, διετέλεσε POW (prisoner of war, αιχμάλωτος πολέμου) στο Βιετνάμ, ΠΙΣΤΕΥΕΙ στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ των ΗΠΑ και ΔΕΝ επιθυμεί να το "ανατρέψει" ούτε να μπεί στην κρεβατοκάμαρα του πολίτη.

    Το τελευταίο έχει μεγάλη ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ vis-a-vis στην συσπείρωση των φανατικών Ρεπουμπλικάνων που συνήθως ανέρχεται στο 100%. Να σημειωθεί εδώ πως στους προκριμματικούς του 2004, ο McCain είχε ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΣΘΕΙ με ΠΑΘΟΣ στο ΝΟΤΟ, ειδικά στις Carolinas, Tennessee, Alabama κλπ. Με άλλα λόγια, επειδή δεν ενστερνίζεται την κοινωνικο-θρησκευτική ατζέντα των φανατικών, η συσπείρωση των τελευταίων μπορεί να είναι ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ από το σύνηθες 100%.

    Για τον ΙΔΙΟ ακριβώς λόγο, όμως, η ιδεολογία του McCain έχει ΘΕΤΙΚΟ ΑΝΤΙΚΤΥΠΟ στους Rockefeller Republicans, δηλαδή τους οικονομικά συντηρητικούς, αλλά κοινωνικά προοδευτικούς Ρεπουμπλικάνους.

    Tα ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ τότε είναι:
    1) Ποιός θα είναι ο βαθμός ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ της ΝΕΟΛΑΙΑΣ και
    2) Ποιός θα είναι ο βαθμός και η κατεύθυνση ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ των χαμηλής μόρφωσης Δημοκρατικών.

    Το 2006, οι Δημοκρατικοί ΝΙΚΗΣΑΝ θριαμβευτικά αποσπώντας πλειοψηφία ΚΑΙ στην Γερουσία και στην Βουλή των Αντιπροσώπων ακριβώς διότι η ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ της Νεολαίας ήταν τόσο ΜΕΓΑΛΗ όσο και η πάγια συσπείρωση των Ρεπουμπλικάνων - η δε προσέλευση στις καλπες ήταν ΧΩΡΙΣ προηγούμενο γιά μεσοπροεδρικές εκλογές (mid-term elections).

    Η πεποίθηση των πολιτικών αναλυτών, όπως του Sabato, είναι πως η Νεολαία θα προσέλθει με ενθουσιασμό. ΔΕΝ υπάρχει όμως βεβαιότητα για το πώς θα συμπεριφερθεί η χαμηλής μόρφωσης Δημοκρατική Λευκή Μάζα.

    Οι άνθρωποι αυτοί ΔΕΝ γνωρίζουν πως ο Bush διπλασίασε σχεδόν το από συστάσεως κράτους ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ, από 5+ ΤΡΙΣΕΚ. σε 9+ ΤΡΙΣΕΚ. ΔΟΛΛΑΡΙΑ. Και αν γνωρίζουν, δεν αντιλαμβάνονται ΠΩΣ αυτό επηρεάζει την ΤΣΕΠΗ τους.

    Οι άνθρωποι αυτοί ΔΕΝ γνωρίζουν πως ο Bush παρέλαβε ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ 100 ΔΙΣΕΚ. ΔΟΛΛΑΡΙΩΝ στον ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟ και το μετέτρεψε σε ΕΛΛΕΙΜΜΑ 640 ΔΙΣΕΚ. ΔΟΛΛΑΡΙΩΝ!!!!!!
    Και αν γνωρίζουν, δεν αντιλαμβάνονται ΤΙ σημαίνει αυτό γιά την τσέπη τους.

    Τέλος, οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ αυτοί ΔΕΝ βγαίνουν ΟΥΤΕ έξω από την Πολιτεία τους (άσε πιά εκτός ΗΠΑ) έτσι ώστε ΔΕΝ έχουν ΕΠΙΓΝΩΣΗ του ΤΙ σημαίνει ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ του ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ, ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΕΜΠΟΡΙΚΩΝ ΣΥΝΑΛΛΑΓΩΝ, ΕΣΩ-/ ΕΞΩ-ΤΕΡΙΚΟΣ ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΔΑΝΕΙΣΜΟΣ κλπ κλπ.

    Αυτοί οι άνθρωποι βλέπουν την αγοραστική τους ικανότητα να εξανεμίζεται (παρά την σε σχέση με την Ευρώπη εντυπωσιακή συγκράτηση τιμών εξαιρουμένης της τιμής της βενζίνης). ΚΑΙ εξ αυτού είναι ΕΥΑΛΩΤΟΙ διότι οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν ως διαχρονικό motto το "No more taxes" που μπορεί να τους κάνει ιδιαίτερα ελκυστικούς στα ΥΠΕΡΧΡΕΩΜΕΝΑ λαϊκά νοικοκυριά, που ΑΔΥΝΑΤΟΥΝ να αντιληφθούν ότι η ΚΑΤΑΣΠΑΤΑΛΗΣΗ χρήματος σε συνδυασμό με την ΜΕΙΩΣΗ της φορολογίας (συνεπικουρούντος φυσικά και του κόστους του πολέμου) ΗΤΑΝ ΚΕΝΤΡΙΚΟ στοιχείο της ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΗΣ ΑΥΞΗΣΗΣ του ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ και του ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΟΣ.

    Μπορεί στις εκλογές του 2006 το ΚΥΡΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ των Αμερικανών να ήταν ο ΠΟΛΕΜΟΣ του ΙΡΑΚ με την ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ και την ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ να ακολουθούν, τώρα όμως το ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΘΕΜΑ είναι η ΥΦΕΣΗ και ποιός θα πείσει το Λαό πως μπορεί να την διαχειρισθεί καλύτερα. Η υπόσχεση του κ. Obama να αποσύρει τα στρατεύματα αμέσως δεν αρκεί ΠΛΕΟΝ για να πείσει τους χαμηλοεισοδηματίες Δημοκράτες να τον ψηφίσουν, πέραν του ότι ΕΓΚΥΜΟΝΕΙ και ΤΕΡΑΣΤΙΟΥΣ κινδύνους.

    * "Praise the Lord, the amunition and the watermelons"
    "Υμνείτε τον Κύριο, τα πυρομαχικά και τα καρπούζια" - σκωπτική έκφραση που υποδηλοί την θρησκοληψία, το υποβόσκον μίσος για τους Βορείους και την πολιτισμική υστέρηση των Νοτίων.

    ReplyDelete
  8. πω πω πω πω τι έγραψες ρε μεγάλε;

    ReplyDelete
  9. i rest my case, αλλά μη το πάρεις και πάνω σου...

    ReplyDelete
  10. κομφούκιε πολύ καλή ανάλυση

    ReplyDelete
  11. δες και το επόμενο για Ομπάμα

    ReplyDelete