Friday, February 22, 2008

Ακρίβεια: πως επηρεάζει ο πληθωρισμός πλούσιους και φτωχούς

Από euro2day και Διεύθυνση Οικονομικών Μελετών Eurobank*
Επιμέλεια G700

Ο πληθωρισμός στην Ελλάδα μειώθηκε δραματικά από περίπου 20% στις αρχές της δεκαετίας του 1990 στο 10% στα μέσα της δεκαετίας του 1990 και στο 3% στα τέλη της ίδιας δεκαετίας.

Η επιτυχία μείωσης του πληθωρισμού οφείλεται κυρίως στην προσπάθεια της χώρας να επιτύχει τα κριτήρια του Μάαστριχτ για ένταξη στην Ευρωζώνη. Ένα από τα κριτήρια ήταν και ο πληθωρισμός.

Παρά τη μεγάλη πτώση του πληθωρισμού, η δυσφορία των πολιτών για τις αυξήσεις των τιμών παραμένει ισχυρή και εμφανίζεται εντονότερη απ’ ό,τι στο παρελθόν. Σε όλες τις δημοσκοπήσεις ο πληθωρισμός και, πιο συγκεκριμένα, η «ακρίβεια» είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα των νοικοκυριών. Για παράδειγμα, σε έρευνα που διενήργησε η εταιρεία δημοσκοπήσεων MRB Hellas για λογαριασμό του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων (ΣΕΒ), το 74,5% των ερωτώμενων θεωρούν το ευρώ αρνητική εξέλιξη για την ελληνική οικονομία, συνδέοντας το με την ακρίβεια.

Ταυτόχρονα στη μηνιαία επισκόπηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την πορεία των τιμών του καταναλωτή, οι Έλληνες παρουσιάζονται ιδιαίτερα απαισιόδοξοι θεωρώντας ότι το ευρώ έφερε μαζί του υψηλό πληθωρισμό.

Η δυσφορία των πολιτών για τις αυξήσεις των τιμών δεν φαίνεται εκ πρώτης όψεως να έχει αντιστοιχία με την πορεία του γενικού Δείκτη Τιμών Καταναλωτή (ΔΚΤ), η οποία είναι μεν ανοδική, αλλά όχι υπερβολικά ανοδική. Ο πληθωρισμός, με άλλα λόγια, για το μέσο ελληνικό νοικοκυριό είναι τα τελευταία χρόνια θετικός μεν, αλλά πολύ χαμηλός σε σχέση με το παρελθόν.

Η αναντιστοιχία που υπάρχει ανάμεσα στις αντιλήψεις του κόσμου για τον πληθωρισμό και τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας της Ελλάδος (ΕΣΥΕ) για τον πληθωρισμό οφείλεται κυρίως στις διαφοροποιήσεις των επιπτώσεων του πληθωρισμού στις διαφορετικές κοινωνικές ομάδες.

Αν, για παράδειγμα, αγαθά πρώτης ανάγκης, όπως η διατροφή, η στέγαση, η ενέργεια, αυξάνονται με υψηλότερους ρυθμούς, όπως πράγματι συμβαίνει, τότε είναι φυσιολογική και η δυσφορία του κόσμου, ιδιαίτερα των κατώτερων εισοδηματικών κλιμακίων, των οποίων η κατανάλωση για τα αγαθά πρώτης ανάγκης απορροφά ένα μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματός τους.

Η ασύμμετρη αύξηση των τιμών των επιμέρους αγαθών και υπηρεσιών έχει, επομένως, αναδιανεμητικό χαρακτήρα και εφόσον επηρεάζει αρνητικά μια σημαντική μερίδα του πληθυσμού για μακρύ χρονικό διάστημα, επηρεάζει αρνητικά τις αντιλήψεις για τον πληθωρισμό καθώς και για τη συμβολή της κυκλοφορίας του ευρώ στη διαμόρφωσή του.

Σε μελέτη που επιμελήθηκε ο οικονομικός σύμβουλος του Ομίλου Eurobank, καθηγητής κ. Γκίκας Χαρδούβελης (5-2-2007), σε συνεργασία με τις οικονομικές αναλύτριες κα. Όλγα Κοσμά και κα. Έλενα Σιμιντζή , εξετάζεται με λεπτομέρεια η διαφοροποίηση του πληθωρισμού ανάλογα με το εισοδηματικό κλιμάκιο του νοικοκυριού.

Συγκεκριμένα, εξετάζονται οι καταναλωτικές συνήθειες στα δύο άκρα της κατανομής του εισοδήματος στην Ελλάδα και κατασκευάζονται δείκτες τιμών καταναλωτή για «φτωχούς» και «πλούσιους».

Στη συνέχεια περιγράφεται η πορεία των δύο δεικτών από το 1990 έως σήμερα, και συγκρίνεται το ύψος και η διακύμανση του πληθωρισμού για τις δύο αυτές εισοδηματικές τάξεις. Εξετάζεται, επίσης, αν η σχετική πορεία των δύο δεικτών έχει αλλοιωθεί τα τελευταία χρόνια μετά την είσοδο του ευρώ ώστε να δικαιολογείται η δυσφορία των πολιτών για τις ανατιμήσεις.

Διαφορετικές κοινωνικές ομάδες προφανώς αντιμετωπίζουν διαφορετικό πληθωρισμό, αφού καταναλώνουν σε διαφορετικές ποσότητες τα υπάρχοντα αγαθά και υπηρεσίες, έχουν δηλαδή διαφορετικά ”καλάθια της νοικοκυράς”.

Τα κατώτερα εισοδηματικά κλιμάκια ή φτωχά νοικοκυριά ξοδεύουν ένα μεγαλύτερο ποσοστό του εισοδήματός τους για είδη διατροφής και για στέγαση. Τα ανώτερα εισοδηματικά κλιμάκια ξοδεύουν συγκριτικά μεγαλύτερο ποσοστό του εισοδήματός τους στις μεταφορές, την αναψυχή, τα ξενοδοχεία ή την εκπαίδευση.

Επειδή στο πέρασμα του χρόνου οι τιμές των διαφορετικών αγαθών και υπηρεσιών εξελίσσονται με διαφορετικούς ρυθμούς, οι διακυμάνσεις του πληθωρισμού που αντιμετωπίζουν τα κατώτερα εισοδηματικά κλιμάκια είναι διαφορετικές από τις αντίστοιχες διακυμάνσεις που αντιμετωπίζουν τα ανώτερα εισοδηματικά κλιμάκια.

Στη μελέτη ορίζεται το καλάθι του ”φτωχού” νοικοκυριού και το καλάθι του ”πλούσιου” νοικοκυριού με βάση την καταναλωτική συμπεριφορά τους το έτος 2004. Έτος κατά το οποίο έγινε η τελευταία Έρευνα Οικογενειακών Προϋπολογισμών από την ΕΣΥΕ σε ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα 6,5 χιλιάδων νοικοκυριών σε όλη την επικράτεια.

Ως νοικοκυριά στα κατώτερα κλιμάκια ή ”φτωχά” νοικοκυριά ορίζονται στην παρούσα μελέτη τα νοικοκυριά με εισόδημα χαμηλότερο από το 60% του διάμεσου εισοδήματος του πληθυσμού των ελληνικών νοικοκυριών. Αυτός είναι και ο ορισμός που χρησιμοποιείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση για τον ”κίνδυνο φτώχειας”.

Αντίστοιχα, ως νοικοκυριά στα ανώτερα κλιμάκια ή ”ευκατάστατα” ή ”πλούσια” νοικοκυριά ορίζονται με συμμετρικό τρόπο τα νοικοκυριά των οποίων το εισόδημα υπερβαίνει το 140% του διάμεσου εισοδήματος του πληθυσμού των ελληνικών νοικοκυριών. Οι παραπάνω ορισμοί, σύμφωνα με την Έρευνα Οικογενειακών Προϋπολογισμών του 2004/2005, αντιστοιχούν σε μηνιαία εισοδήματα του έτους 2004, που είναι μικρότερα των 1.192 ευρώ (21,7% του πληθυσμού) ή μεγαλύτερα των 2.781 ευρώ (29,5% του πληθυσμού).

Μάλιστα, τα αποτελέσματα της μελέτης επανεξετάστηκαν και επιβεβαιώθηκαν και με πιο αυστηρούς ορισμούς ”πλουσίων” και φτωχών” νοικοκυριών, χρησιμοποιώντας την καταναλωτική συμπεριφορά του 10% των φτωχότερων και του 10% των πλουσιότερων νοικοκυριών.

Μετά τον ορισμό του καλαθιού των ”φτωχών” και του καλαθιού ”πλούσιων” νοικοκυριών, υπολογίζονται διαφορετικοί δείκτες τιμών καταναλωτή για τους φτωχούς και τους πλουσίους από το 1990 έως σήμερα.

Με τη βοήθεια των δεικτών αυτών συμπεραίνεται ότι:

1) Στα 17 χρόνια από το 1990 έως σήμερα, η μέση απόκλιση του πληθωρισμού των φτωχών από τον πληθωρισμό των πλουσίων είναι σχεδόν μηδενική (0,09 ποσοστιαίες μονάδες για τα 17 χρόνια). Υπάρχουν, βεβαίως, περίοδοι που τα φτωχά νοικοκυριά επιβαρύνονται περισσότερο και περίοδοι που επιβαρύνονται λιγότερο από τα πλούσια νοικοκυριά.

2) Η είσοδος του ευρώ στην Ελλάδα δεν συνοδεύτηκε από μια μεγαλύτερη διαφοροποίηση στο επίπεδο του πληθωρισμού – δηλαδή στο μέσο ύψος των ανατιμήσεων - που αντιμετωπίζουν οι φτωχοί σε σχέση με τους πλούσιους. Συνεπώς, το ευρώ δεν συνοδεύεται από ξεκάθαρη όξυνση των οικονομικών ανισοτήτων που θα μπορούσαν να προκαλέσουν οι διαφορετικές ανατιμήσεις των αγαθών και υπηρεσιών εκείνων που καταναλώνουν οι διαφορετικές εισοδηματικές ομάδες.

3) Η είσοδος του ευρώ στη χώρα μας συνοδεύτηκε, όμως, από εντονότερες αποκλίσεις μεταξύ των φτωχών και των πλουσίων εις βάρος των φτωχών όσον αφορά τη διακύμανση του πληθωρισμού.

Στη μελέτη παρουσιάζονται τρία στοιχεία που συνηγορούν στην άποψη αυτή.

Πρώτον, μετά την 1/1/2001 η διαφορά του επιπλέον πληθωρισμού των φτωχών από τον πληθωρισμό των πλουσίων ως κλάσμα του πληθωρισμού του μέσου νοικοκυριού παρουσίασε σημαντική αύξηση, αλλά και εντονότερη διακύμανση σε σχέση με την περίοδο πριν το ευρώ. Οι ανισότητες, δηλαδή, που πηγάζουν από τον πληθωρισμό σε επίπεδο αβεβαιότητας εντάθηκαν.

Δεύτερον, ο λόγος της τυπικής απόκλισης του πληθωρισμού των φτωχών διά της τυπικής απόκλισης του πληθωρισμού των πλουσίων αυξήθηκε μετά την 1/1/2001: Από μονάδα έγινε 1,5. Συνεπώς, η ανισότητα σε επίπεδο αβεβαιότητας εντάθηκε.

Τρίτον, η αύξηση του συγκεκριμένου λόγου των τυπικών αποκλίσεων του πληθωρισμού φτωχών και πλουσίων γίνεται ακόμα εντονότερη αν επιλεχθούν νοικοκυριά που αντιστοιχούν σε περισσότερο ακραίες εισοδηματικά κατηγορίες: Όσο πιο φτωχά τα νοικοκυριά, τόσο πιο επιβαρυντική η αλλαγή στη αβεβαιότητα που αντιμετωπίζουν σε σχέση με τους πλούσιους.

15 comments:

  1. Το παρακάτω άρθρο μας το έστειλε ο δημοσιογράφος Γιώργος Λυκουρόπουλος. Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό PAPER της Ημερησίας πριν από αρκετούς μήνες. Το βάζουμε στα σχόλια για τροφοδότηση της συζήτησης.


    ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΕΥΡΩ

    Όσα χρόνια κι αν περάσουν, η ζημιά που έχει γίνει στον Έλληνα καταναλωτή από την αισχροκέρδεια του ευρώ δεν πρόκειται να διορθωθεί. Απλώς, υποδυόμαστε ότι το έχουμε ξεχάσει.

    Οι αναλύσεις της Κομισιόν είχαν αρχίσει κιόλας το 2004, όταν η καθιέρωση του ευρώ συμπλήρωνε πέντε χρόνια ζωής στην ευρωζώνη και ο διάσημος επίτροπος Χοακίν Αλμούνια χαρακτήριζε τη λειτουργία του νέου θεσμού ως ένα «αξιοσημείωτο πολιτικό και θεσμικό επίτευγμα».

    Βεβαίως, όπως και στις γιγαντοαφίσες στους δρόμους έτσι και στην ανάλυση, η ουσία κρυβόταν – στη συνέχεια – στα «μικρά γράμματα». Με κομψό τρόπο, τονιζόταν αργότερα ότι «σε οικονομικό επίπεδο, η επιτυχία ήταν σχετική».

    Καμιά φορά, όμως, η αλήθεια κρύβεται σε απλές κουβέντες, μακριά από τη διπλωματία των διατυπώσεων. Και η μοναδική αλήθεια για τη χώρα μας με την καθιέρωση του ευρώ είναι ότι η φτωχή Ελλάς από το 2002 έγινε φτωχότερη – όπως όλες οι φτωχές χώρες έγιναν φτωχότερες.

    Η ΝΥΧΤΑ ΤΗΣ ΚΛΟΠΗΣ
    Το πρωί της 1ης Ιανουαρίου του 2002οι Έλληνες ανακάλυπταν όχι μόνο τη δυνατότητα να αγοράζουν στη Γερμανία το ίδιο με τους Γερμανούς και στην Ιταλία το ίδιο με τους Ιταλούς, αλλά, ως δυσάρεστη έκπληξη κι ότι δεν αγόραζαν το ίδιο με τους ίδιους τους τους εαυτούς.

    Πέντε χρόνια μετά, με έναν σαρκαστικό, κυνικό τρόπο συχνά δημοσιεύονται άρθρα για την κατακόρυφη αύξηση του χρέους των νοικοκυριών λόγω δανείων και την υπερχρέωση των Ελλήνων πολιτών.

    Η περίφημη «στρογγυλοποίηση» των ποσών που αναφέρθηκε ως ένα μικρό αναγκαίο κακό για τον Έλληνα καταναλωτή ήταν απλώς η προσχηματική αλήθεια.

    Η ασυδοσία που επικράτησε στη μετατροπή των τιμών της αγοράς εν μία νυκτί, είναι με μία λέξη η μεγαλύτερη μεταπολεμική καταλήστευση του Έλληνα πολίτη, με τη σφραγίδα του κράτους.

    Προφανώς το εκάστοτε Υπουργείο Εμπορίου έκτοτε, δεν ζει σ’ αυτή τη χώρα, για να ξέρει το αυτονόητο. Ότι ενώ οι μισθοί απλώς μετατράπηκαν με ακρίβεια από δραχμές σε ευρώ, τα προϊόντα ευρείας κατανάλωσης πήραν αυξήσεις 300%.

    Ο Έλληνας καταναλωτής έχει χάσει ένα τρίτο του μισθού του μόνο και μόνο από το ευρώ – και συνεχίζει να χάνει, αντιστρόφως ανάλογα με την αύξηση των εσόδων του.

    ΤΡΙΑΚΟΣΙΕΣ ΣΑΡΑΝΤΑ ΔΡΑΧΜΕΣ
    Επειδή πολλοί προσποιούνται ότι το ξέχασαν, θα θυμίσουμε την ισοτιμία. Ένα ευρώ είναι ίσο με 340,75 δραχμές.

    Κοινώς, το πουρμπουάρ των πέντε (!) ευρώ που παίρνουν οι παρκαδόροι χάριν ευγενείας των πελατών είναι 1700 δραχμές. Εδώ γελάνε.

    Οι Νεοέλληνες, ήταν που ήταν ψωροπερήφανοι στο show off του νεοπλουτισμού τους, ξαφνικά έγιναν και κουβαρντάδες μία μέρα πριν πάρουν το επόμενο δάνειο.

    Ο καφές φρέντο που έκανε 400 δραχμές (1,25 ευρώ), στην εποχή του ευρώ κοστίζει 4 ευρώ (1340 δραχμές). Και δεν κουνιέται φύλλο για την αισχροκέρδεια ούτε και κανείς αισθάνεται την πίεση από την αυθαιρεσία !

    Η σύγκριση, δε, με τις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες που επιχειρούν κάποιοι συνήγοροι του διαβόλου για να πουν ότι «και στο Παρίσι ο καφές είναι ακριβός», είναι κωμική.

    Κατ’ αρχήν εκεί ο μικρός καφές που εμείς ονομάζουμε εσπρέσο αλά ιταλικά έχει 1,5 ευρώ και επίσης ο βασικός μισθός στη Γαλλία είναι 1100 ευρώ.

    Και για να μην πετάμε τα γνωστά μπαλάκια μόνο στο κράτος, δε νομίζω ότι στον κώδικα συμπεριφοράς ενός πολιτισμένου λαού προβλέπεται πουρμπουάρ πέντε ευρώ – για τα μάτια του κόσμου.

    Η ευημερία του ευρώ είναι η κατάρα του Νεοέλληνα – και η αποκάλυψη της μοιρολατρίας του. Κανείς δε διαμαρτύρεται, κανείς δεν αντιδρά.

    ReplyDelete
  2. sorry for the sentoni post kai comment,

    σχετικά με τους μισθούς και την αγοραστική δύναμη των Ελλήνων δείτε το άρθρο τι Ελλάδα τι Γαλλία


    Στο σημείο δ) με τίτλο "Άλλο μισθοι και άλλο μεσο εισοδημα" λέει

    Οι μεσοι μισθοι στην Ελλαδα ειναι πολυ χαμηλοι. Ακομα και με τις διαφορες στην φορολογια, δεν θα εργαζομουν ποτε ως μισθωτος στην Ελλαδα αν εβρισκα την ιδια θεση στην Γερμανια (και δεν με ενοχλουσε ο καιρος).

    Ενδεικτικα ο μεσος μισθος πτυχιουχων φιλων απο το πανεπιστημιο μου ειναι στα 50.000 ευρω (καθαρα 25.000) στην Γερμανια και 20.000 (καθαρα 14.000) στην Ελλαδα.

    Αλλα στην Ελλαδα οι μισθοι ή οι συνταξεις δεν ειναι σχεδον ποτε μονη πηγη εισοδηματος! Οπως βλεπουμε σε αυτη τη μελετη (Γραφημα 1) το εισοδημα του μεσου νοικοκυριου αποτελειται μονο κατα 40% απο μισθους!

    Ερχεται ενα 22% επιχειρηματικο εισοδημα, ενα 13% αγροτικο εισοδημα, 4% εισοδημα απο ακινητα κτλ

    Δεν ακουγεται απιθανο, ποσοι και ποσοι Αθηναιοι πχ δεν εχουν και ενα κομματι γης και ενα ξενοδοχειακι και ενιοτε και μια συνταξη που δεν αξιζουν (λογω προωρης συνταξιοδοτησης)?

    Παλι απο την μικρη εμπειρια μου μπορω να πω ξεκαθαρα οτι αυτο στην υπολοιπη ΕΕ ειναι πολυ ασυνηθιστο, οι αυτοαπασχολουμενοι στην Γερμανια ειναι πολυ λιγοτεροι και εισοδημα απο επιχειρηματικες εκμεταλλευσεις ειναι σπανιο, απο αγροτικες ειναι απλα μηδενικο.

    Εδω να σημειωσω οτι αυτο το φαινομενο συντεινει στην γεροντοκρατια, οι νεοι συνηθως εχουν μονο εισοδημα τους μισθους γιαυτο και ζουνε τοσο ασχημα ενω οι πιο ηλικιωμενοι εχουν ολα τα υπολοιπα εξτρα.


    that's all folks

    σήμερα συζητιέται στη Βουλή ερώτηση του ΓΑΠ προς τον Πρωθυπουργό για την ακρίβεια. enjoy

    ReplyDelete
  3. Για το Ευρώ:

    1) Η αλήθεια είναι ότι ΚΑΚΩΣ θεσπίστηκε αυτή η ισοτιμία.

    2) Δε φταίει το Ευρώ, κάτι άλλο φταίει.

    Πολλοί θεωρούν το Ευρώ σαν την απαρχή του κακού για τη φτώχεια στην Ελλάδα. Λάθος! Η απαρχή του κακού έγκειται στο γεγονός ότι η Ελληνική Οικονομία είναι κλειστή, ημι-ελεύθερη. Κλειστά επαγγέλματα, γραφειοκρατία, ασταθές και αδιαφανές φορολογικό περιβάλλον, καρτέλ, μονοπώλια, ασυνέπεια, στρεβλή κουλτούρα επιχειρείν, έλλειψη καταναλωτικής συνείδησης.

    Αλήθεια, γιατί ας πούμε η Γερμανία δεν είχε τα ίδια προβλήματα με την Ελλάδα;

    3) Ξεχνάνε κάποιοι να μας πουν για το πετρέλαιο. Πριν την εισβολή των ΗΠΑ ήταν maximum 30 δολάρια. Τώρα είναι 100 και βαίνει αυξανώμενο. Δεν επηρεάζει τις τιμές;
    Με αυτή τη τιμή μας συμφέρει να κάνουμε εξόρυξη πετρελαίου (Κατάκολο = $40/βαρέλι)

    Το Ευρώ δεν είναι η αιτία. Απλά, αποκάλυψε τις διαχρονικές στρεβλώσεις της Οικονομίας σε όλο της το μεγαλείο.

    Η πλειοψηφία των δανείων αν το ψάξετε, δεν αφορά δανεισμό για αγορά πρωτογενών αναγκών. Εκτός και αν οι Mercedes-Benz, Porsche, BMW κλπ κλπ. αποτελούν τέτοιες.

    Έκθεση της ΕΤΕ έδειξε ότι το 52% των Ελλήνων δεν έχει δανειστεί. Αυτό κύριε Λυκουρόπουλε δεν το ξέρατε;

    Να χαιρόμαστε που είμαστε στο Ευρώ, γιατί τώρα θα είχαμε υποτιμήσεις και πληθωρισμούς άλλων εποχών. 30% υποτίμηση θα έπρεπε να γίνει με βάση έκθεση της ΤτΕ. Για να μη μιλήσω για φτώχεια δεκαετίας 1950 και 1960.

    Συγγώμη για το σεντόνι.

    ReplyDelete
  4. ΑΝΔΡΕΑ ΖΕΙΣ ΕΣΥ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΣ

    ΑΝΔΡΕΑ ΖΕΙΣ ΚΑΙ ΣΠΕΡΝΕΙΣ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΣΕ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΝΕΟΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ

    ReplyDelete
  5. Και ώ! Θα έχουμε πετρέλαιο!!


    Η Αθήνα αρχίζει γεωτρήσεις για πετρέλαιο

    Στα ελληνικά χωρικά ύδατα - μιμούμενη το παράδειγμα της Τουρκίας

    http://www.tanea.gr//Article.aspx?d=20080223&nid=7590241&sn=&spid=876

    ReplyDelete
  6. kthimerini

    MONIMEΣ ΣTHΛEΣ Hμερομηνία δημοσίευσης: 23-02-08



    Καπιταλισμός και κρατικοποιήσεις
    Του Νικου Νικολαου

    Με τα σκληρά, εξυγιαντικά για την οικονομία, μέτρα της Μάργκαρετ Θάτσερ αλλά και την πολιτική του τρίτου δρόμου του Τόνι Μπλερ, η Βρετανία μπορεί να επαίρεται ότι είναι σήμερα η δεύτερη, μετά τις ΗΠΑ, ισχυρότερη μητρόπολη του φιλελευθερισμού. Οντως, ο βρετανικός καπιταλισμός, χωρίς τις κοινωνικές ακρότητες των ΗΠΑ, θεωρείται η κοιτίδα του υγιούς φιλελευθερισμού και το Λονδίνο το δεύτερο μεγαλύτερο χρηματοοικονομικό κέντρο του πλανήτη μετά τη Νέα Υόρκη. Και όμως, σ’ αυτή τη μητρόπολη του καπιταλισμού τη Δευτέρα ελήφθη μια απόφαση-σεισμός από τον πρωθυπουργό Γκόρντον Μπράουν, αφού αφορούσε την κρατικοποίηση μιας ιδιωτικής τράπεζας που είχε βουλιάξει, όπως και οι αμερικανικές, στην αγορά στεγαστικών δανείων, της Northern Rock και η κατάρρευση της οποίας θα οδηγούσε σε απώλειες των αποταμιεύσεων χιλιάδων μικροκαταθετών.

    Στις Βρυξέλλες, τη Δευτέρα, όταν έγινε γνωστή η απόφαση, προκάλεσε στους υπουργούς της Ευρωπαϊκής Ενωσης πικρόχολα σχόλια. Ο Γάλλος πρωθυπουργός κ. Φιγιόν διερωτήθη γιατί τότε η Γαλλία βάλλεται όταν προσπαθεί να προστατεύσει τις κρατικές της επιχειρήσεις στην ενέργεια κ.λπ., ενώ άλλοι υπουργοί εκάγχαζαν λέγοντας ότι για δεκαετίες οι Βρετανοί πολιτικοί ισχυρίζονταν ότι το κράτος πρέπει να περιορισθεί στον ρόλο του νυχτοφύλακα, ενώ τώρα αναγκάστηκαν να το αναγνωρίσουν ως ναυαγοσώστη!

    Η βρετανική κρατικοποίηση δεν είναι όμως η μόνη. Την προηγούμενη εβδομάδα η κ. Αγκελα Μέρκελ αποφάσισε να καλύψει το γερμανικό κράτος ελλείμματα ύψους 1 δισ. ευρώ που είχαν παρουσιαστεί στην Deutsche Industrie Bank A.G., η οποία είχε επενδύσει αντίστοιχο ποσό στην αμερικανική αγορά στεγαστικών δανείων.

    Τι αποδεικνύουν τα παραδείγματα αυτά; Οτι καλή η ελεύθερη αγορά αλλά τελικά η άγκυρα κάθε οικονομίας, η οχύρωση μιας κοινωνίας απέναντι σε θεομηνίες, αντιξοότητες, ανατροπές, χρεοκοπίες κ.λπ., δεν είναι άλλη από την κρατική προστασία. Σε αυτή καταφεύγουν πανικόβλητοι ακόμη και αυτοί που αναθεματίζουν και εξορκίζουν το κράτος, όταν ανήμποροι μπροστά στην κρίση διαθέτουν χρήματα των φορολογουμένων για να σώσουν μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις.

    Επειδή, όμως, είναι απαράδεκτο να ιδιωτικοποιούμε τα κέρδη και να κρατικοποιούμε τις ζημίες, πρέπει οι κυβερνήσεις να θεσπίσουν ταυτόχρονα αυστηρές τιμωρίες για τους μάνατζερ των ιδιωτικών εταιρειών που, προκειμένου αυτοί να πάρουν υψηλά μπόνους, τις διαχειρίσθηκαν με εγκληματική αμέλεια. Ναι, να κρατικοποιήσει μια κυβέρνηση μια-δυο τράπεζες για να μη χάσουν οι καταθέτες τις οικονομίες τους, αλλά την ίδια στιγμή οι διευθύνοντες αυτήν την τράπεζα να πάνε κατηγορούμενοι για κακούργημα στη δικαιοσύνη, για να λογοδοτήσουν. Η καπιταλιστική ηθική δεν μπορεί να έχει δύο όψεις.

    ReplyDelete
  7. ΟΙ ΠΟΥΛΗΜΕΝΟΙ ΣΤΟΝ ΣΟΡΟΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΕΣ ΤΩΝ ΤΣΑΜΗΔΩΝ



    Η ΠΑΝΤΕΙΟΣ ΧΟΡΕΨΕ ....ΤΣΑΜΙΚΑ

    Η επιχείρηση που έγινε στην προχθεσινή εκδήλωση του Παντείου, για ανακίνηση «μειονοτικού ζητήματος» Τσάμηδων έπεσε στο κενό, αφού μεταξύ των ομιλητών υπήρξαν φωνές που αποτύπωσαν την πραγματικότητα, ενώ από το ακροατήριο εκδηλώθηκαν σφοδρές αντιδράσεις και αποδοκιμασίες στις τοποθετήσεις άλλων που απείχαν από την νηφάλια ερευνητική προσέγγιση της συγκεκριμένης ιστορικής περιόδου.
    Δύο από τους ομιλητές, διαχώρισαν πλήρως την θέση τους από την προπαγάνδα που επιχειρήθηκε και αναφέρθηκαν με στοιχεία στις παλιές αλλά και τις σημερινές πτυχές του προβλήματος.
    Όπως αναφέρει σε άρθρο του ο Λεωνίδας Αποσκίτης, η ιστορικός Ελευθερία Μαντά, επιστημονικός συνεργάτης του Ιδρύματος Μελετών Χερσονήσου του Αίμου (ΙΜΧΑ), μιλώντας για τον «κύκλο του αίματος στην Ήπειρο της Κατοχής», εξήγησε πως οι Τσάμηδες της Θεσπρωτίας δεν παρέλειπαν καμμιά ευκαιρία διεθνούς περιπλοκής για να βλάψουν τον ελληνικό λαό και την πατρίδα που τους φιλοξενούσε. Τον Ιούλιο του 1942, οι Τσάμηδες συγκρότησαν την K.S.I.L.I.A. (Αλβανικό Σύστημα Πολιτικής Διοίκησης) με 14 γερμανοντυμένα τάγματα και με στόχο την εξολόθρευση των ελληνικών πληθυσμών. Γιʼ αυτό τον λόγο, μετά τον πόλεμο τιμωρήθηκαν για τα εγκλήματά τους και την συνεργασία με τις δυνάμεις κατοχής, τους αφαιρέθηκε η ιθαγένεια και απαλλοτριώθηκαν οι περιουσίες τους.
    Ο δημοσιογράφος Τάσος Τέλλογλου, αναφερόμενος στην υποτιθέμενη επικαιρότητα του ζητήματος σήμερα, διευκρίνισε ότι, στην πραγματικότητα, με το «χαρτί» της Τσαμουριάς απασχολείται μόνο μια μικρή ομάδα απογόνων των εξορισθέντων δωσίλογων, που αποβλέπει σε άμεσα οικονομικά οφέλη με την καταβολή κάποιων αποζημιώσεων από την ελληνική κυβέρνηση. Όπως είπε χαρακτηριστικά, αν αύριο το πρωί η Ελλάδα τους έδινε από μια επιταγή με ένα σεβαστό ποσόν, θα έπαυαν να φωνασκούν. Επικαλέσθηκε, επίσης, παλαιότερη συζήτησή του με τον πρώην Αλβανό πρόεδρο Αλία, ο οποίος του είχε εκμυστηρευθεί πως ο Χότζα και οι κομμουνιστές Αλβανοί αντιμετώπισαν τους Τσάμηδες ως δωσίλογους, καταδικασμένους από την ελληνική δικαιοσύνη και την συμμαχική κοινή γνώμη.
    Το ίδιο το καθεστώς της μεταπολεμικής Αλβανίας έθεσε στο περιθώριο το ζήτημα των Τσάμηδων, εκτόπισε ένα μέρος τους προς τα βόρεια της χώρας και εκτέλεσε κάποιους επώνυμους από αυτούς. Το ζήτημα ανακινήθηκε ξανά μετά την δεκαετία του ʼ90 όταν ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός και διεθνείς παράγοντες, όπως ο Ουγγροεβραίος μεγιστάνας Σόρος, άρχισαν να ανακατεύονται στα εσωτερικά των Βαλκανίων.
    Ανάμεσα στο κοινό υπήρχαν πολλοί ηλικιωμένοι Ηπειρώτες και Βορειοηπειρώτες, που είχαν ζήσει τα γεγονότα και μίλησαν με λεπτομέρειες για τα εγκλήματα των Τσάμηδων.
    Ο κόσμος που είχε γεμίσει το αμφιθέατρο, ανάμεσά τους πολλοί φοιτητές, διαμαρτυρήθηκε έντονα για την επιλογή της ημερομηνίας της εκδήλωσης που συνέπεσε με την επέτειο της απελευθέρωσης των Ιωαννίνων.
    Φωνές, όπως «είστε υποκινούμενοι», «γιατί θυμηθήκατε τους Τσάμηδες τρεις ημέρες μετά το Κόσοβο;», ή «γιατί δεν ασχολείστε με όσα τραβάνε οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου», ακούστηκαν επανειλημμένα στην αίθουσα. Πολλές επιθέσεις στράφηκαν κατά του προσώπου του ιστορικού Στέφανου Παπαγεωργίου, που διηύθυνε την συζήτηση, η οποία εντέλει εξελίχθηκε ομαλά, παρά την ένταση.
    Αλγεινή εντύπωση έκανε η ανεπιτυχής τελική προσπάθεια του λέκτορα του Παντείου, Δημήτρη Χριστόπουλου, να αφορίσει ψυχαναλυτικά τα πατριωτικά αισθήματα των παρευρισκομένων, επαναφέροντας την ψυχιατρική της καταστολής των γκούλαγκ και των ιδεολογικών διώξεων στην σημερινή πολιτική ατζέντα.
    Η γενική αίσθηση που έμεινε, πάντως, σε όσους παρακολούθησαν την εκδήλωση ήταν ότι ο λόγος τέτοιων πρωτοβουλιών δείχνει ύποπτος, την στιγμή που η κατάσταση στα Βαλκάνια είναι εντελώς ρευστή και οι μειονότητες δεν αποτελούν γέφυρες φιλίας, αλλά εστίες εντάσεων

    ReplyDelete
  8. Ίσως κάποιος από τους αναγνώστες του blog μπορεί να μας διαφωτίσει αν είναι δυνατόν όλοι να ψηλώσουν, αν αύριο το πρωί η ΕΕ αποφασίσει ότι το μήκος του μέτρου θα είναι ισοδύναμο με 50 εκατοστά.

    Αν κάτι τέτοιο γίνει, υποπτεύομαι ότι όλοι οι Έλληνες θα στείλουν βιογραφικά στις ομάδες του ΝΒΑ αναφέροντας ότι το ύψος τους είναι 3.60 μέτρα!
    Αν δε κάνω λάθος, μια εγγυμένη αλλαγή με την ένταξη της Ελλάδας στο Ευρώ είναι το γεγονός ότι δεν χρειάζεται να δουλεύουμε πλέον για να πληρώνουμε το κάθε Soros που επειδή σηκώθηκε στραβά το πρωί αποφάσισε να υποτιμήσει τη δραχμή έτσι για τη πλάκα του (είναι γνωστό ότι στο παρελθόν η Ελληνική κυβέρνηση ξόδεψε 60 δισ. μέσα σε μια νύχτα για να μην αποκτήσει η δραχμή την ίδια αξία με ...τη τουρκική λίρα).
    Επίσης σίγουρο είναι ότι την ώρα που οι νεοέλληνες κάθονται στη καφετέρια και κωλοβαράνε το εισόδημά τους σε συγκρίσει με τις εκτός € χώρες αυξάνεται κάθε φορά που ανατιμάται το ευρώ (είναι απίστευτο τι κάνει ο Κωστάκης για να αυξήσει το εισόδημά του.....τίποτα).
    Γι'αυτό άλλωστε και οι εισαγωγές έχουν ξεσαλώσει καθώς οι τιμές των εισαγώμενων για τους Έλληνες που πληρώνουν σε σκληρό νόμισμα πέφτουν.
    Επίσης κάτι μου λέει ότι αν δεν είμασταν στο Ευρώ όλοι θα έβριζαν το Σημίτη που δεν μας έβαλε. Αλλά και πάλι, ίσως να ήταν καλύτερα, αφού άνετα θα ανταγωνιζόμασταν τα Σκόπια και την Αλβανία με τους μισθούς μας (σε υποτιμημένες δραχμές) σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη.

    Sorry για το νεοφιλελεύθερο παραλήρημα και τη κουβέρτα. Σε επόμενο κείμενο θα έχω πάπλωμα (που κάνει και για δυο άτομα)!

    ReplyDelete
  9. Σας γνωστοποιώ την ύπαρξη του site:

    http://asfalish.blogspot.com

    Είναι μια πρωτοβουλία για τη μάχη του ασφαλιστικού

    ReplyDelete
  10. Διοικητής με... αδυναμία στους εργαζόμενους


    Του ΜΠ. ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΑΔΗ



    Ο διοικητής της ΤτΕ προχώρησε στην απελευθέρωση της καταναλωτικής πίστης δίχως να είναι ενημερωμένη η λευκή λίστα του Τειρεσία, με αποτέλεσμα να υπερχρεωθούν χιλιάδες δανειολήπτες.
    Στα 5,5 χρόνια που βρίσκεται ο Ν. Γκαργκάνας στο «τιμόνι» της ΤτΕ, ποτέ δεν ακούσθηκε να τα λέει «τσεκουράτα» στους βιομήχανους, στους συναδέλφους του τραπεζίτες, στην εκάστοτε κυβέρνηση ή γενικότερα σ' εκείνα τα κοινωνικά στρώματα που έχουν την -οικονομική- δύναμη να διαμορφώσουν τις οικονομικές εξελίξεις.

    Αντίθετα, τουλάχιστον δύο φορές το χρόνο τα ακούνε «τσεκουράτα» οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι. Κατά τον κ. Γκαργκάνα, για την ακρίβεια ευθύνονται «οι μανάβηδες, γιατί ακριβαίνουν τα ραπανάκια», ενώ για τον πληθωρισμό φταίνε οι εξωφρενικές αυξήσεις του 3% στους μισθούς των εργαζομένων. Ποτέ, όμως, δεν φταίνε οι βιομηχανίες και κυρίως οι -υπό την εποπτεία του- τράπεζες με τα ακριβά δάνεια και τα υπερκέρδη.

    Ο διοικητής της ΤτΕ, βέβαια, σκόπιμα επιλέγει να αγνοεί τα όσα επανειλημμένα έχουν επισημάνει για την Ελλάδα δημοσιευμένες μελέτες της ΕΚΤ, όπως αυτή του 2005 με θέμα «Νομισματική πολιτική και πληθωρισμός, διαφορετικότητες σε μια ετερογενή νομισματική περιοχή».

    Υπεύθυνοι

    Σε αυτές αποκαλύπτεται ότι η βάση των πληθωριστικών πιέσεων στην Ελλάδα είναι κατά κύριο λόγο τα υψηλά περιθώρια κέρδους των επιχειρήσεων και οι ολιγοπωλιακές καταστάσεις (τις οποίες επίσης δείχνει να αγνοεί) και όχι το εργασιακό κόστος, για το οποίο η μελέτη σημείωνε ότι σε πραγματικούς όρους μειώνεται.

    Ο ίδιος παραμένει πάντως σταθερός στις απόψεις του. Πολλά χρόνια πριν αναλάβει καθήκοντα διοικητή στην ΤτΕ είχε διατελέσει εμπνευστής του Προγράμματος Σταθερότητας, το οποίο είχε επιχειρήσει να επιβάλει ο Κ. Σημίτης ως υπουργός Οικονομίας το 1985, που έμεινε στην ιστορία ως το πρώτο πρόγραμμα λιτότητας επί ΠΑΣΟΚ. Το πρόγραμμα αυτό αποσύρθηκε τότε άρον άρον από τον Ανδρέα Παπανδρέου μαζί με τον Κ. Σημίτη, καθώς προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις.

    Βέβαια, αρκετοί οικονομολόγοι πιστεύουν ότι αν είχε εφαρμοστεί τότε το πρόγραμμα σταθερότητας η ελληνική οικονομία και τα δημοσιονομικά μεγέθη θα είχαν μπει σε τάξη πολύ νωρίτερα απ' το τέλος της δεκαετίας του 1990, όταν η Ελλάδα πιέστηκε να καλύψει τα κριτήρια ένταξης στην ευρωζώνη.

    Ο διοικητής της ΤτΕ αναμφισβήτητα φέρει την ευθύνη των όσων έχει πει, αλλά κυρίως όσων δεν έχει κάνει. Εχει πει για το ασφαλιστικό και τις αυξήσεις:

    * Πριν από λίγες ημέρες στο συνέδριο του «Economist», μία ακόμα φορά υποστήριξε την αύξηση των ορίων στην ηλικία συνταξιοδότησης. Και λέμε «ακόμη μία φορά» καθώς ο ίδιος εμφανίζεται σταθερός στην άποψή του ότι «οι Ελληνες πρέπει να δουλεύουν περισσότερο». Το είχε, άλλωστε, πει και τον Απρίλιο του 2003, κατά τη διάρκεια γενικής συνέλευσης της Τραπέζης της Ελλάδος. Εκτοτε, κάθε χρόνο μιλάει για επιμήκυνση του χρόνου εργασίας.

    * Το «χάιλαϊτ» του κ. Γκαργκάνα, βέβαια, ήταν κατά τη διάρκεια της «μίνι» συζήτησης που είχε με τον πρόεδρο της δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια. Ηταν στις 14 Δεκεμβρίου 2007, δύο μέρες μετά τη μεγάλη απεργία των εργαζομένων για την ασφαλιστική μεταρρύθμιση.

    Ο πρόεδρος ρώτησε «πώς πάνε τα πράγματα», αναφερόμενος στην ακρίβεια και το ασφαλιστικό. Ο κ. Γκαργκάνας σαν να ερχόταν από άλλον... πλανήτη, απάντησε ότι τον ενδιαφέρουν μόνο οι εξελίξεις στις διεθνείς αγορές που ευτυχώς πλήττουν μόνο τη Β. Αμερική και τη Δ. Ευρώπη, ενώ στην ελληνική οικονομία είναι μικρές και ασήμαντες. Οπως ήταν αναμενόμενο, η απάντησή του ξάφνιασε ακόμα τον πρόεδρο της δημοκρατίας.

    * Στις αρχές Ιουλίου του 2006 ξεπέρασε τον εαυτό του. Σε ομιλία του -εκτός κειμένου- στη διάρκεια εκδήλωσης του ελληνοβρετανικού επιμελητηρίου, είπε λίγο πολύ ότι για την ακρίβεια ευθύνονται οι μανάβηδες, «που ακριβαίνουν αυθαίρετα τα ραπανάκια», ενώ υποστήριξε το κλείσιμο του εργοστασίου της Βιομηχανίας Φωσφορικών Λιπασμάτων (ΒΦΛ) στη Θεσσαλονίκη και τη μαζική απόλυση των εκεί εργαζομένων, καθώς «δεν ωφελεί να προσπαθείς να τη διατηρήσεις εν ζωή»!

    «Υπεραυξήσεις» 3%!

    * Η στάση του διοικητή της ΤτΕ όλα αυτά τα χρόνια ήταν σταθερά... επιφυλακτική απέναντι στους μισθούς των εργαζομένων. Ενδεικτική η δήλωσή του τον Δεκέμβριο του 2004 κατά τη διάρκεια της «ενημέρωσης» που έκανε στην Επιτροπή Οικονομικών της Βουλής, όπου χαρακτήρισε «εξωφρενικές» τις αυξήσεις (πέριξ του 3%) που δόθηκαν εκείνη τη χρονιά στους εργαζομένους! Αυτό που έβγαλε από τα «ρούχα» του τον κ. Γκαργκάνα ήταν ότι οι αυξήσεις αυτές κάλυπταν οριακά τον πληθωρισμό... Ανάλογη δήλωση είχε κάνει σε συνέντευξή του τον Μάιο του 2003.

    Αντίθετα με την πληθωρική δημόσια παρουσία του σε θέματα μισθών, ο διοικητής της ΤτΕ υπήρξε ουσιαστικά απών απ' όλα τα θέματα που σχετίζονται με τις δανειοδοτήσεις, τους καταχρηστικούς όρους των δανείων, τα μεγάλα spreads στα επιτόκια κ.ά. Μάλιστα, αρκετές φορές δήλωνε «αναρμόδιος» για όλα αυτά τα θέματα και πετούσε το μπαλάκι στο υπουργείο Ανάπτυξης και τη Γενική Γραμματεία Καταναλωτή. Ωστόσο, θα μπορούσε με δηλώσεις του να παρεμβαίνει γι' αυτά τα θέματα. Και μιλάμε για θέματα που ουσιαστικά «άνοιξαν» επί των ημερών του:

    * Τον Ιούλιο του 2003, προχώρησε στην περιβόητη «απελευθέρωση» της καταναλωτικής πίστης. Ετσι οι εργαζόμενοι θα μπορούσαν να συμπληρώσουν με δάνεια όσα δεν τους έφταναν για να ζήσουν με τους μισθούς τους.

    Ενα χρόνο πριν, αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων του ως διοικητή (Ιούνιος 2002), είχε δηλώσει ότι δεν θα προωθήσει την απελευθέρωση εάν δεν διασφαλίσει ότι η κίνησή του αυτή δεν θα δημιουργήσει κοινωνικό πρόβλημα.

    Προχώρησε, όμως, στην απελευθέρωση χωρίς να έχει τεθεί ουσιαστικά σε λειτουργία η λεγόμενη λευκή λίστα του Τειρεσία, που καταγράφει όλα τα νέα δάνεια της καταναλωτικής πίστης. Παρ' όλο που η Ενωση Ελληνικών Τραπεζών ανακοίνωσε τη λειτουργία της (λίστας) το καλοκαίρι του 2003, πολλές τράπεζες επί δύο σχεδόν χρόνια αρνούνταν να αποστείλουν στοιχεία. Η ΤτΕ δεν πήρε κανένα μέτρο κατά των ιδρυμάτων, αυτών που ταυτόχρονα έμειναν ελεύθερα να εκμεταλλεύονται με τους καταχρηστικούς όρους των «ψιλών γραμμάτων» τους δανειολήπτες.

    Ετσι, η «επιθετική» πολιτική των τραπεζών στη χορήγηση δανείων σε συνάρτηση με την ελλιπή λειτουργία της «λευκής λίστας» οδήγησε σε αλόγιστη δανειοδότηση ανθρώπων που δεν είχαν την αντίστοιχη πιστοληπτική ικανότητα. Αποτέλεσμα ήταν να έχουν έλθει πάνω από 200 χιλιάδες δανειολήπτες αντιμέτωποι με διαταγές πληρωμής, δικαστήρια, πλειστηριασμούς αλλά και τη... «μαύρη λίστα» του Τειρεσία.

    Τραπεζικά κόλπα

    * Η ΤτΕ δεν λειτούργησε εποπτικά στο μεγάλο τραπεζικό «κόλπο» με τα κυμαινόμενα επιτόκια που όμως ήταν... σταθερά. Οι τράπεζες όφειλαν να συνδέσουν από το 2002 και μετά τα επιτόκια των στεγαστικών δανείων είτε με το επιτόκιο της ΕΚΤ, είτε με το euribor.

    Ομως, όσοι είχαν δανειστεί πριν από το 2002 με «κυμαινόμενο» επιτόκιο μη συνδεδεμένο με αυτό της ΕΚΤ, δεν είδαν τα επιτόκιά τους να αναπροσαρμόζονται, παρά το γεγονός ότι έως το καλοκαίρι του 2003 τα ευρωεπιτόκια είχαν μειωθεί στο 2%.

    Το ύψος τους καθοριζόταν με βάση την αυθαίρετη απόφαση της κάθε τράπεζας. Ετσι, λοιπόν, υπήρχε το παράδοξο φαινόμενο ο δανειολήπτης που είχε πάρει δάνειο το 2001 να πληρώνει επιτόκιο 6%, ενώ κάποιος που είχε πάρει δάνειο το 2003 να πληρώνει 4%. Εκτιμάται ότι από τη διαφορά αυτή στα επιτόκια οι τράπεζες «κέρδισαν» 500 εκατ. ευρώ.

    Για την «τραπεζική ληστεία», η ΤτΕ επέβαλε πρόστιμα «χάδι» σε κάποιες τράπεζες, με τη μορφή της άτοκης κατάθεσης δύο εβδομάδες μετά την αποκάλυψη του θέματος το καλοκαίρι του 2006 από την «Οικονομία».

    Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία 24/2

    ReplyDelete
  11. H EΛΛΑΔΑ είναι ΕΥΤΥΧΗΣ που εισήχθη στην Κοινότητα του ευρώ.

    Η εκμετάλλευση που aκολούθησε ΕΝ ΜΙΑ ΝΥΚΤΙ μετα την μετατροπή του νομίσματος ΔΕΝ είναι τίποτα άλλο από την γνωστή κουτοπονηρια των Ελλήνων, την οποία ΕΝΙΣΧΥΣΕ, ΕΝΕΘΑΡΡΥΝΕ και ΑΝΕΔΕΙΞΕ σε ΥΨΙΣΤΗ ΕΘΝΙΚΗ ΑΞΙΑ και ΣΥΜΒΟΛΟ

    Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ των ΑΛΗΤΩΝ

    ΚΑΘΑΡΜΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ να ΦΤΥΣΩ στο ΤΑΦΟ σου!!!!!!!!!!

    ReplyDelete
  12. Mounoskylo enas htan o Andreas parto xampari! Sas gamhse k exete lysa3ei apo tote! 3ydi! Paliopousta!

    ReplyDelete
  13. Ναι, μας μάμησε με τα χρεή του, τον ΟΑΕ (Οργανισμός Ανασυγκρότησης Εταιρειών), τη καταλήστευση του ΝΑΤ, το mea culpa και και και...

    Άσε αγαπητέ. 2 καλά έκανε

    1) Έβγαλε από την απομόνωση ένα μεγάλο κομμάτι του πλυθησμού που είχε απομονοθεί από τη Δεξιά

    2) Κράτησε επικοινωνία με Άραβες και Σοβιετικούς σε αντίθεση με τη σκληρή γραμμή των Λονδίνου-Ουάσινγκτον.

    ReplyDelete