Wednesday, December 26, 2007

H νέα πάλη των τάξεων

Συνέντευξη του Μισέλ Ροκάρ
© Nouvel Observateur

[1][2]

Νουβέλ Ομπσερβατέρ (ΝΟ): Λέγεται συχνά πως, λόγω του υπερβολικού χρηματιστηριακού χαρακτήρα που πήρε η παγκόσμια οικονομία, βρισκόμαστε στα πρόθυρα μιας κρίσης ανάλογης με εκείνη του 1929. Θέλετε να κάνετε κάποιο σχόλιο περί αυτού;

Μισέλ Ροκάρ (Michel Rocard, MR): Βρισκόμαστε σε μία παράδοξη κατάσταση: όλα τα πρόδρομα σημεία μίας ισχυρής παγκόσμιας κρίσης είναι παρόντα, κι όμως κανείς από τους παγκόσμιους οικονομικούς «παίκτες» δεν αντιδρά.

Σιωπούν όλοι, ενώ για πρώτη φορά εδώ και διακόσια χρόνια ο καπιταλισμός δεν επικρίνεται πια από τα θύματά του, τους φτωχούς ή τους διανοούμενους εκφραστές τους, του τύπου των Μαρξ (Marx) και Ένγκελς (Engels), αλλά από αντικειμενικούς οικονομολόγους. Η κριτική στο σύστημα σήμερα προέρχεται από την ίδια την καρδιά του.

Ο Πατρίκ Αρτίς (Patrick Artus), ένας από τους πλέον έγκριτους Γάλλους οικονομολόγους, τιτλοφόρησε το προτελευταίο του βιβλίο «η αυτοκαταστροφή του καπιταλισμού» και το τελευταίο του, που αναφέρεται στους κεντρικούς τραπεζίτες, το ονόμασε εύγλωττα «οι εμπρηστές». Κάτι σάπιο θα πρέπει να υπάρχει στο σύστημά μας, όταν ο νομπελίστας Αμερικανός οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτζ (Joseph Stiglitz), τιτλοφορεί το τελευταίο του βιβλίο «όταν ο καπιταλισμός παραφρονεί».

NO: Μα τι σας κάνει τόσο απαισιόδοξο;

MR: Θα τεκμηριώσω τα λεγόμενά μου με μία μακροσκοπική ανάλυση του χρέους των Ηνωμένων Πολιτειών (χρέους νοικοκυριών, επιχειρήσεων και κράτους). Το χρέος δεν παύει να διογκώνεται από το 1982 -επί προεδρίας Ρέιγκαν (Reagan)- έως το 2005 -προεδρία Τζορτζ Μπους (George Bush)- παρά τη σχετική του σταθεροποίηση επί Κλίντον (Clinton).

Κατά τη διάρκεια της κρίσης του 1929, το αμερικανικό χρέος βρισκόταν ήδη στην πρώτη γραμμή των προβλημάτων της οικονομίας των ΗΠΑ· και τότε αντιπροσώπευε το 130% του αμερικανικού εθνικού προϊόντος. Σήμερα ξεπερνά το 230%!

Προκειμένου να αποφύγει τη χρεοκοπία, το αμερικανικό χρηματοπιστωτικό σύστημα αναγκάζεται να δανείζεται 2 δις δολάρια ημερησίως!

Ιδού η πηγή της πρώτης μου ανησυχίας.

Θα μου πείτε -κι έχουμε εδώ τη δεύτερη παραδοξότητα της κατάστασής μας- πως το χρηματοπιστωτικό σύστημα «εξατομικεύθηκε»: οι μεγάλες τράπεζες -που είναι οι κυρίως υπεύθυνες για τη σημερινή μας κατάσταση- μπορεί να έχουν τετραπλάσιους κύκλους εργασιών σε σχέση με το 1929, εντωμεταξύ όμως η οικονομία αυξήθηκε κατά 50-100 φορές, και οι καθημερινές συναλλαγές υπολογίζονται πλέον σε δεκάδες δις δολάρια!

Αυτή η διασπορά, αυτή η εξατομίκευση επέτρεψε εκ νέου την εμφάνιση των χρηματοοικονομικών κρίσεων, αρχής γενομένης από τη δεκαετία του 1990.

Θα πρέπει να θυμηθούμε πως μεταξύ 1945 και 1980 ο κόσμος γνώρισε μόνο χρεοκοπίες εθνικών οικονομιών, όχι παγκόσμιες κρίσεις. Αυτή ήταν εξάλλου μία από τις μεγάλες επιτυχίες του ρυθμισμένου καπιταλισμού.

Το πρόβλημα -κι αυτή είναι μία ακόμα πηγή προσωπικών ανησυχιών μου- είναι πως από το 1980 κι εντεύθεν, η χρηματοοικονομική σφαίρα διογκώθηκε υπερβολικά.

Αυτομάτως βρισκόμαστε αντιμέτωποι με χρηματοοικονομικές κρίσεις μεγάλου βεληνεκούς: κρίση της λατινικής Αμερικής της δεκαετίας του 1980, που έπληξε ολόκληρη την ήπειρο· ασιατική χρηματιστηριακή κρίση της δεκαετίας του 1990 με τρομερές επιπτώσεις, έστω κι αν περιορίστηκαν σε μια ντουζίνα χώρες· κρίση του ευρωπαϊκού νομισματικού συστήματος, το 1992· σκάσιμο της «φούσκας» της νέας οικονομίας, το 2000.

Κατά τη διάρκεια αυτής της τελευταίας κρίσης, χάθηκαν εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια στην πτώση των χρηματιστηριακών αξιών, ποσά απολύτως ανάλογα με εκείνα που χάθηκαν στο χρηματιστηριακό κραχ του 1929.

Αυτές οι κρίσεις ήταν περισσότερο στιγμιαίες, λιγότερο βίαιες, λιγότερο θεαματικές ίσως, όχι όμως λιγότερο τρομακτικές από όσα γνωρίσαμε στο παρελθόν, έστω κι αν η εξατομίκευση των αγορών τις κατέστησε πολύ λιγότερο επώδυνες.

Ας εξετάσουμε τώρα πιο προσεκτικά την κατάσταση, αρχίζοντας από το αμερικανικό χρέος. Το χρέος αυτό -αν αφαιρέσουμε το τραπεζικό τομέα- έφτασε πλέον στα 39 δις δολάρια.

Το μόνο σίγουρο είναι πως ουδέποτε θα εξοφληθεί.

Η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε δε μας επιτρέπει να ελπίζουμε σε μία αντιστροφή αυτής της τάσης. Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι πλέον η εξόφληση του χρέους, αλλά η «εξυπηρέτησή» του, με δεδομένο πως το χρέος κάθε μέρα διογκώνεται, λόγω των τοκοχρεολυσίων του.

Μέχρι τώρα τα επιτόκια βρίσκονταν σε πρωτοφανή στην ιστορία χαμηλά επίπεδα, πράγμα που επέτρεπε το περαιτέρω δανεισμό και την εξυπηρέτηση του χρέους.

Με την τιμή όμως του πετρελαίου να φλερτάρει με το όριο των 100 δολαρίων το βαρέλι, με την εκρηκτική άνοδο των τιμών των αγροτικών προϊόντων -λόγω της ανόδου της ζήτησης διατροφικών αγαθών στην Ινδία και την Κίνα- ακόμα και η δυνατότητα της εξυπηρέτησης του χρέους αρχίζει να εξαφανίζεται.

Εξηγούμαι: ενάντια στην ανάφλεξη του πληθωρισμού, οι κεντρικές τράπεζες υποχρεούνται να αυξήσουν τα επιτόκια. Αυτό είναι το καθήκον του Ζαν-Κλοντ Τρισέ (Jean-Claude Trichet), του προέδρου της «ευρωπαϊκής κεντρικής τράπεζας» (ΕΚΤ) και άλλων τραπεζικών οργανισμών, όπως της «τράπεζας της Αγγλίας», που επιλέγουν να ακριβύνουν το χρήμα.

Μέχρι σήμερα η εξατομίκευση της αγοράς μας προφύλαξε από τη γενίκευση της κρίσης: κανένα θαύμα όμως δεν κρατάει αιώνια.

NO: Μα πώς φτάσαμε σε τόσο κολοσσιαίων διαστάσεων ελλείμματα, με τόσο πολύ χρήμα να κυκλοφορεί;

ΜR: Η μετάβαση από τη -σχετική έστω- ισορροπία στη γενικευμένη ανισορροπία, οφείλεται στην αναδιανομή του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος από τους «μισθούς» (μισθωτές αμοιβές και κοινωνικά επιδόματα) στα «κέρδη» (επιχειρηματικά κέρδη, αμοιβές ελευθερίων επαγγελμάτων, εμπορική κερδοφορία).

Το φαινόμενο αυτό είναι ιδιαίτερα αισθητό στη Γαλλία, αλλά χαρακτηρίζει επίσης και τις Ηνωμένες Πολιτείες και το σύνολο των ευρωπαϊκών κρατών, συμπεριλαμβανομένων των ανατολικών χωρών, που φαίνεται πως κατελήφθησαν αστραπιαία από το πνεύμα του καπιταλισμού.

Χονδρικά οι μισθοί πέρασαν από το 71% του ΑΕΠ το 1981 στο 60% το 2005. Μία πτώση σχεδόν 11 μονάδων! Αν σήμερα στη Γαλλία είχε διατηρηθεί η ίδια κατανομή πλούτου με εκείνη του 1981, τα νοικοκυριά θα είχαν 130 δις ευρώ περισσότερα σε μισθούς και κοινωνικά επιδόματα. Αν αυτά τα 130 δις κατευθύνονταν στην κατανάλωση, θα είχαμε αύξηση της ανάπτυξης της τάξης του 1% ετησίως και 500,000 λιγότερους άνεργους.

NO: Μα τι συνέβη; Πώς εξηγείται αυτή η «αναδιανομή» από τους μισθούς στα κέρδη;

MR: Για να κατανοήσουμε πόσο εκτρωματική είναι αυτή η καινούργια διανομή του πλούτου, που δεν επιτρέπει πλέον στην κατανάλωση να τροφοδοτεί την ανάπτυξη και να παρέχει έτσι μεσομακροπρόθεσμα τα μέσα ώστε να εξοφληθούν τα χρέη, θα πρέπει να θυμηθούμε πώς λειτουργούσε ο θριαμβικός καπιταλισμός των ετών 1945-1975.

Επί τριάντα χρόνια, η δυτική οικονομία αναπτυσσόταν με ετησίους ρυθμούς της τάξης του 5%, χωρίς χρηματοοικονομικές κρίσεις και με σχεδόν μηδενική ανεργία (της τάξης του 2%, που στην πραγματικότητα οφείλεται στη φυσιολογική κινητικότητα στην αγορά εργασίας).

Οι λόγοι αυτής της νηνεμίας; Μα ακριβώς οι αναμνήσεις από τη μεγάλη κρίση του 1929, από τις μακρές πομπές των δυστυχιών της, από την προλεταριοποίηση της μεσαίας τάξης και -τελικά- τον πόλεμο.

Για να μην επαναληφθούν ποτέ ξανά αυτά τα δεινά, ο δυτικός κόσμος έθεσε σε λειτουργία τρεις μηχανισμούς εξισορρόπησης, ο καθένας εκ των οποίων οφείλεται στην έμπνευση τριών μεγάλων προσωπικοτήτων: του λόρδου Μπέβεριτζ (Beveridge), του λόρδου Μέιναρντ Κέινς (Maynard Keynes) και του Χένρι Φορντ (Henry Ford).

Ο Μπέβεριτζ είναι ο 'Αγγλος που εμπνεύστηκε την κοινωνική ασφάλιση, αλλά που κυρίως θεωρητικοποίησε το γεγονός πως η κοινωνική προστασία δεν εξανθρωπίζει απλά το σύστημα, αλλά επιπλέον το σταθεροποιεί, καθώς αποτρέπει την πτώση της κατανάλωσης -που εξαρτάται σχεδόν κατά το 1/3 από την αγοραστική δύναμη.

Δεύτερος ρυθμιστής: ο Κέινς. Έστειλε το εξής μήνυμα στους πολιτικούς ηγέτες: αντί να χρησιμοποιείτε την νομισματική πολιτική ως μέσο εσωτερικής ρύθμισης, χρησιμοποιήστε την για να μειώνετε και να αποφεύγετε τις αναστατώσεις που έρχονται από το εξωτερικό, όπου οι δημοκρατικές χώρες ανταγωνίζονται. Αυτό το πράγμα δούλεψε. Έχουμε την πειραματική απόδειξη πως δούλεψε στ' αλήθεια, επί τριάντα χρόνια.

Ο τρίτος ρυθμιστής, ο βιομήχανος Χένρι Φορντ, είναι Αμερικανός. Όπως έλεγε: «καλοπληρώνω τους εργάτες μου για να αγοράζουν τα αυτοκίνητά μου». Χάρη στο «νιου ντιλ», χάρη στα μεγάλα έργα του Ρούσβελτ (Roosevelt), αυτή η πολιτική των καλών αμοιβών και της μισθολογικής εξασφάλισης βοήθησε την αμερικανική οικονομία να απογειωθεί πολύ γρήγορα μετά την κρίση του 1929.

Η Γαλλία χρησιμοποίησε «το πλάνο», τη διαβούλευση μεταξύ συνδικάτων, εργοδοσίας και κράτους, προκειμένου να διατηρηθεί η ζήτηση (δηλαδή οι μισθοί) σε υψηλά επίπεδα και να τονώνεται η κατανάλωση.

Κοντολογίς άπαντες ακολουθούσαν πολιτικές που αναγνώριζαν τα δικαιώματα των μισθωτών και νομιμοποιούσαν πολιτικές υψηλών αμοιβών. Οι αμοιβές του φτωχότερου 50% της κοινωνίας κατευθύνονταν σχεδόν καθ' ολοκληρίαν στην κατανάλωση, πράγμα που τόνωνε την ανάπτυξη.

Αποτέλεσμα: διαρκής ανάπτυξη, με έναν μεγάλο απόντα, μία από τις συνιστώσες του «κέρδους» σύμφωνα με τα δημόσια λογιστικά: τους μετόχους, που υπήρξαν οι μεγάλοι απόντες αυτής της περιόδου.

Όλα αλλάζουν τη δεκαετία του 1990, με την εμφάνιση των «θεσμικών επενδυτών», ιδίως με τη μορφή των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων. Ο μέτοχος πλέον οργανώνεται και -καθώς αγωνιά για τη σύνταξή του- αναζητά όσο το δυνατό υψηλότερες αποδόσεις.

Συμπέρασμα: αυξάνεται ολοένα η πίεση στους μισθούς που αρχικά μειώνουν το ρυθμό αύξησής τους και αργότερα υποχωρούν σε πραγματικές τιμές. Τα υπόλοιπα επενδυτικά κεφάλαια -που εκπροσωπούν λιγότερο από το 1/4 των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, αλλά λειτουργούν πολύ πιο τυχοδιωκτικά- επιδείνωσαν την κατάσταση.

Τα αμοιβαία κεφάλαια έπαιξαν το ίδιο παιχνίδι. Προκειμένου να εξασφαλίσουν στους μετόχους τους υψηλές αποδόσεις, δε δίστασαν να διαλύουν τις επιχειρήσεις-λεία τους και να τις πουλάνε κομμάτι-κομμάτι. Προς μεγάλη δυσαρέσκεια των μισθωτών, που συρρικνώθηκαν στο ρόλο της «δαπάνης».

Αυτό το νέο σύστημα -όλα για τους μετόχους, όσο το δυνατό λιγότερα για τους μισθωτούς- πήρε την πιο χονδροειδή του μορφή στην περίπτωση των αμοιβαίων κεφαλαίων υψηλής διακινδύνευσης (hedge funds) που είναι πια στο δυτικό κόσμο πανταχού παρόντα, σε κάθε επιχείρηση με πάνω από 2,000 εργαζόμενους. Η πίεσή τους ασκήθηκε πρώτα στους διευθύνοντες συμβούλους που δεν έδιναν μεγάλα μερίσματα: αυτοί υποτάχτηκαν πολύ γρήγορα. Στη συνέχεια όλες σχεδόν οι επιχειρηματικές δραστηριότητες δόθηκαν σε υπεργολάβους -η συντήρηση, η διόρθωση, οι «εσωτερικές» κοινωνικές παροχές- με αποτέλεσμα να εκδιωχθεί από τις επιχειρήσεις πολύ εξειδικευμένο προσωπικό, που πολλές φορές έδιναν κύρος στην επιχείρησή τους.

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι κατέληξαν σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις, χωρίς συνδικάτα, όπου οι μισθοί υπόκειντο σε πελώριες πιέσεις αφού οι επιχειρηματίες μπορούσαν ανά πάσα στιγμή, απροειδοποίητα, να αλλάξουν υπεργολάβο.

Έτσι εγκαταστάθηκε η εργασιακή ανασφάλεια και η προσωρινότητα (που αφορά σήμερα το 16% των Γάλλων μισθωτών) με αποτέλεσμα την επιμήκυνση του χρόνου εργασίας, το πάγωμα ή την υποχώρηση των μισθών, την εμφάνιση των «φτωχών εργαζομένων» αλλά και των άνεργων «νεόφτωχων».

Με την εμφάνιση της μαζικής φτώχειας -οι φτωχοί στη Βρετανία υπολογίζονται σε 10 εκατομμύρια και στη Γαλλία μεταξύ 5 και 6- το ποσοστό των μισθών επί του ΑΕΠ υποχώρησε όπως ήταν φυσικό, σε σχέση με τα ποσά που επενδύονταν για κερδοσκοπία.

Η ζήτηση έπεσε, η ανάπτυξη μειώθηκε, με αποτέλεσμα να αυξάνουν τα ελλείμματα και να είναι όλο και πιο δύσκολη η «εξυπηρέτηση» των χρεών.

Συνεχίζεται στη δεύτερη σελίδα [2]

Το άρθρο του πρώην Πρωθυπουργού της Γαλλίας (επί Μιτεράν) , Μισέλ Ροκάρ, La crise mondiale est pour demain δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nouvel Observateur τις 17-12-2007. Η μετάφραση του κειμένου έγινε από την ομάδα του PPOL.

57 comments:

  1. Συνεχίζουμε τον χριστουγεννιάτικο προβληματισμό πήγαινοντας αυτή τη φορά από τον Γκίντενς στον Μισέλ Ροκάρ, από τον τρίτο δρόμο σε μια περισσότερο παραδοσιακή σοσιαλδημοκρατική άποψη για την παγκόσμια οικονομία, αλλά σε καμία περίπτωση ανεπίκαιρη.

    ReplyDelete
  2. Γκίντενς και Ροκάρ.Η ίδια αγωνία, η ίδια διαπίστωση και η ίδια πρόταση.
    ΑΓΩΝΙΑ:Ο κόσμος μπήκε σε εποχή έντονων αναταράξεων με έντονο το στοιχείο της αβεβαιότητας.
    ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ: Ο καπιταλισμός έχασε κάθε ηθικό έρεισμα με την αδηφαγία του και την αρπακτικότητά του.Η εργασία,ως συντελεστής ευημερίας,απαξιώνεται.Η μεσαία τάξη προλεταριοποιείται.Η Δημοκρατία απειλείται.
    ΠΡΟΤΑΣΗ: Η Παγκόσμια Προοδευτική Διακυβέρνηση στηριζόμενη στις δυνάμεις της Σοσιαλδημοκρατίας.Με την έννοια φυσικά της ηγεμονίας των σοσιαλδημοκρατικών ιδεών και ιδεωδών με όλες και σε όλες τις εκδοχές τους.ΚΑΙ όχι της συγκρότησης σε ενιαίο κυβερνητικό σώμα.
    Επικροτούμε εμείς οι ταπεινοί αναγνώστες τους, αλλά αθεράπευτα αισιόδοξοι οπαδοί του: "από μας εξαρτάται".
    ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΣΤΟΝ ΚΟΜΦΟΥΚΙΟ.ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΥΧΕΡΟΙ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΤΟΣΟ ΣΥΝΤΑΡΑΚΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ.ΑΣ ΤΗ ΧΑΡΟΥΜΕ.

    ReplyDelete
  3. Εξαιρετική συνέντευξη, θέτει πολλά πράγματα στη σωστή τους θέση.

    Η νέα παγκοσμιοποίηση του καπιταλισμού έτσι όπως μορφοποιήθηκε τα τελευταία χρόνια, έβγαλε από την εξίσωση το κράτος αλλά και τις άλλες υπερεθνικές αρχές που θα μπορούσαν να παίξουν τον ρόλο του τελικού ρυθμιστή.

    Πλέον πολύ λίγα και συγκεκριμένα πράγματα μπορούν να γίνουν έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα.
    Ή θα συσταθεί ένας παγκόσμιος οικονομικός οργανισμός με αρμοδιότητες υπερ-κράτους, ή θα υπάρξει μια αυτορρύθμιση της ανθρώπινης πλεονεξίας σε προσωπικό και ατομικό επίπεδο, ή ένας συνδιασμός και των δύο.
    Όσο όμως υφίσταται η λογική προσμονή και η ελπίδα πως κάποιοι μπορούν να συνεχίσουν να βγαίνουν κερδισμένοι με την διαιώνιση της παρούσας κατάστασης, καθίσταται πάρα πολύ δύσκολο να υπάρξει μια μεταστροφή του παγκόσμιου οικονομικού παραδείγματος.
    Η μοναδική ίσως ικανή συνθήκη η οποία θα επέτρεπε μια τέτοιου είδους βαθιά παγκόσμια αλλαγή του οικονομικού παραδείγματος, είναι όταν ΟΛΟΙ δεν θα έχουν τίποτα πια άλλο να χάσουν ή να κερδίσουν.

    Με αυτήν την λογική, μια ενδεχόμενη παγκόσμια οικονομική κρίση μετατρέπεται μεσοπρόθεσμα σε καίριο καταλύτη για την εγκαθίδρυση μιας νέας παγκόσμιας οικονομικής ισορροπίας.

    Τελικά μήπως αυτήν η πιθανολογούμενη κρίση αποτελεί για πολλούς τη μοναδική διέξοδο για την επίτευξη μιας ουσιαστικά νέας πλανητικής οικονομίας σε θεσμούς και αξίες;

    Καλές γιορτές και υγεία σε όλους!

    ReplyDelete
  4. Στην οικονομική σκέψη του Ροκάρ κυριαρχεί η άποψη πως η κινητήρια δύναμη της οικονομίας είναι η κατανάλωση.Που μπορεί να προέλθει μόνο από τη σημαντική αύξηση της αγοραστικής δύναμης όλων των πολιτών και που προυποθέτει μια Δικαιη κατανομή του πλούτου.Και που τροφοδοτεί τον ενάρετο κύκλο.
    Σήμερα όμως η οικονομία κατακλύζεται από κερδοσκοπικά κεφάλαια που κατ'ευφημισμόν αποκαλούνται επενδυτικά.Είναι δε τόσο διαστρεβλωμένη η έννοια του επενδυτή που κατάντησε να σημαίνει στη πράξη τον ποιό αδίστακτο κλέφτη και ληστή των λαικών εισοδημάτων.Και αυτό με πολύ επιστημονικές και περίτεχνες μεθόδους τύπου subprimes,hedge funds,sovereing wealth funds και ότι άλλο ΔΕΝ μπορεί να ΕΠΙΝΟΉΣΕΙ ΟΥΤΕ η ΠΟΙΟ νοσηρή φαντασία του ποιό αδίστακτου ΑΠΑΤΕΩΝΑ.
    Ζούμε λοιπόν στον αστερισμό του καπιταλισμου της ΑΠΑΤΕΩΝΙΑΣ.Και εναντίον αυτού πρέπει να εξεγερθούμε ΟΛΟΙ τώρα που είμαστε μισοζώντανοι και όχι ακόμα μισοπεθαμένοι που λέει και ο Κονδύλης.

    ReplyDelete
  5. Γεια σας παίδες που βρίσκεται την όρεξη να μπλογκάρετε χριστουγεννιάτικα. Χρόνια πολλά και καλές γιορτές σε όλους, πάνω απ'όλα υγεία. Ιδιαίτερες θερμές ευχές στους σταθερούς κι επίμονους σχολιαστές του blog, ξέρετε εσείς ποιοι είστε, που δεν πτοούνται από το ξύλο και τις διαδικτυακές φάπες που πέφτουν κατά τη διάρκεια της συζήτησης και συνεχίζουν ακάθεκτοι!

    ReplyDelete
  6. βρίσκετΕ μπαρντόν

    ReplyDelete
  7. Μια απόφαση για μπουζούριασμα στο Κορυδαλλό αποδεικνύεται και έωλη και αίολη.Ποιός την υπαγόρευσε;
    Βασικός μάρτυρας κατηγορίας ένας τύπος που περιφέρεται στα κανάλια και απειλεί δημοσιογράφους.Που ήταν ότι ήθελε.Από υποψήφιος βουλευτής μέχρι ευρέτης και εφευρέτης εργασιών,στο Δημόσιο πάντα,της φίλης του Φίλου του Ανταυτού.ΛΑΜΟΓΙΑ δεν τους λένε αυτούς;
    Ενα λαμόγιο καραμπινάτο ωρκίστηκε εκδίκησΗ για το χαμό του Κολλητού του και έστειλε τη κοπελιά στα κρατητήρια.
    Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΦΆΣΗ ΕΊΝΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΕΙ ΣΙΩΠΗ ΣΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ.ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ;

    ReplyDelete
  8. Οργανωμένη στη ΝΔ από τα μαθητικά της χρόνια.Κυνήγησε το όνειρό της: "μια θέση στο Δημόσιο". Αν είχαν οι γονείς της χρήματα θα αγόραζε μία από τους Μυλωνάδες.
    Δεν είχαν.Νόμισε ότι βρήκε τη λύση,προσπαθώντας να κάνει ότι κάνανε όλοι κάθε μέρα μπροστά της.
    Αλλοίμονο δεν τα κατάφερε.Για μια θέση με προσόντα G700 και αμοιβές G700 κανείς δεν ενδιαφέρεται,εκτός αν δώσεις το "κάτι παραπάνω".Το έδωσε ΚΑΙ αυτό αλλά τη μόνη θέση που βρήκε ήταν στο Κορυδαλλό.

    ReplyDelete
  9. Ναι, χρειάστηκε παραπάνω από έναν αιώνα ώστε οι αστοί οικονομολόγοι να ανακαλύψουν "την παραφροσύνη του καπιταλισμού". Η ανάλυση της κρίσης δεν απέχει πολύ από την κλασική μαρξιστική κριτική του καπιταλισμού, μαλλον στηρίζεται σε αυτή. Η συνέντευξη αποτυπώνει πολλές σωστές διαπιστώσεις και αλήθειες.

    Ομως ευχολόγια και προτάσεις όπως το "αν θέλουμε πράγματι «λιγότερο κράτος», ο καπιταλισμός θα πρέπει να είναι ηθικός" μόνο θυμηδία προκαλούν.

    "Ηθικός καπιταλισμός"!? Πράγματι, Αυτοί οι "σοσιαλιστές" πολιτικοί δεν έχουν τον Θεό τους ή, καλύτερα, "από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα".

    ReplyDelete
  10. "Ηθικός Καπιταλισμός";

    Όποιος έχει όρεξη μπορεί να διαβάσει της Patricia Aburdeen
    The rise of conscious capitalism

    Απόσπασμα από το κεφάλαιο The Dawn of Conscious Capitalism.

    Whether the Dow soars to greater heights or sinks to new lows, will ordinary investors like us cheerfully recommit to business as usual—scandals, crashes and all—trusting Sarbanes-Oxley and the like to protect us from the next round of bad guys? Besides, do we want to support a greedy brand of capitalism that, as Timberland’s Jeff Swartz charges, turns its back on injustice to carry out the sole stated goal of making money? Especially considering that the research you’ll read in this chapter shows that moral companies often outperform the market?

    ReplyDelete
  11. Το πιστεύω ΑΥΤΟ.
    Οι οικιακές μας βοηθοί και ο υπηρέτης μας απόκτησαν ΔΙΑ του ΚΟΠΟΥ τους, αλλά με δικά μας χρήματα ΣΠΙΤΙΑ (όχι διαμερίσματα) στα Βόρεια και Επιχειρήσεις.
    ΚΑΙ συγχρόνως ευλογήθηκε ακόμα περισσότερο το δικό μας βιός, παρά τους αγώνες της ΔΙΑΚΕΚΡΙΜΕΝΗΣ ΣΥΜΜΟΡΙΑΣ του ΠΑΣΟΚ να μας τα φάει.

    ΝΑΙ

    ΥΠΑΡΧΕΙ ΗΘΙΚΟΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

    ReplyDelete
  12. Κομφού είναι μια ενδιαφέρουσα συζήτηση αυτή περί ηθικού καπιταλισμού. Ο Ρέμπελ παραπάνω θεωρεί ότι ηθικός καπιταλισμός δεν μπορεί να υπάρξει σε καμία των περιπτώσεων. Για τον Ρέμπελ , ως συνεπής μαρξιστής που είναι, οτιδήποτε στοχεύει στον εξανθρωπισμό του καπιταλισμού συνιστά ασπιρίνη στον πονόδοντο, εξού και το "σοσιαλιστές" σε εισαγωγικά για τον Ροκάρ. Είναι μια καθαρή άποψη.

    Εμείς όμως δεν τη συμμεριζόμαστε. Είμαστε πιο κοντά στην άποψη του Ροκάρ που λέει ναι είμαι οπαδός της αγοράς, όμως είμαι εχθρός της ανεξέλεγκτης αγοράς, της απληστίας και της απατεωνιάς. Είμαι οπαδός των παραγωγικών και όχι των χυδαίων κερδοσκοπικών δραστηριοτήτων. Είμαι οπαδός της εργασίας και όχι του "αέρα".

    ReplyDelete
  13. Aλλά ξεχνάει ο ρεμπελ ότι εκτός από τον Παρμενίδη και την αγία μάνα μου, το επίπεδο των ανθρώπων είναι ΤΟΣΟ χαμηλό, μα τόσο χαμηλό, που ΔΕΝ αντέχει (ως απεδείχθη άλλωστε στον υπαρκτό σοσιαλισμό) στην ΟΥΤΟΠΙΑ του αμιγούς Κομμουνισμού.

    Therefore, το ΜΗ ΧΕΙΡΟΝ ΒΕΛΤΙΣΤΟΝ

    ReplyDelete
  14. Α ξέχασα

    Ανάμεσα στον Υπαρκτό Σοσιαλισμό και τον Καπιταλισμό

    έχουμε ΚΑΙ

    την ΔΙΑΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΑΛΗΤΕΙΑ και ΣΥΜΜΟΡΙΑ του ΠΑΣΟΚ

    τους "ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΕΣ", λογής-λογής φώφες, λαλιώτες και άλλα σκουλήκια και τρωκτικα.

    ReplyDelete
  15. @ G700
    "Είμαι οπαδός της εργασίας και όχι του "αέρα".

    To motto της οικογένειάς μου ήταν πάντα
    "E labore stabilitas et e labore virtu"

    δλδ

    Εκ της εργασίας η σταθερότης και εκ της εργασίας η ΑΡΕΤΗ

    ReplyDelete
  16. Ο Καπιταλισμός είναι ένα οικονομικό σύστημα που εκμεταλεύεται με το καλύτερο τρόπο την ΑΠΛΗΣΤΙΑ του ανθρώπου.Η απληστία είναι βιολογική ιδιότητα όλων των ανθρώπων και είναι "εκ των ών ουκ άνευ" για την επιβίωσή τους.
    Η ιστορική εμπειρία δείχνει ότι ο Καπιταλισμός είναι το ποιό πλουτοπαραγωγό σύστημα από όσα μέχρι τώρα εφαρμόστηκαν.Και αποδίδει περισσότερο όταν διευκολύνεται ο ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ των απληστιών.
    Εάν ο ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΌΣ είναι λοιπόν ευεργετική για τη παραγωγή αγαθών δύναμη τότε μπορεί να θεωρηθεί ΗΘΙΚΗ δύναμη.Ετσι εξηγείται γιατί στις μέρες μας έχχουμε αναγάγει τον ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟ σε ΥΨΙΣΤΗ ΗΘΙΚΗ ΑΡΧΗ.Επομενως καλός ΑΡΑ ηθικός Καπιταλισμός είναι αυτός που διέπεται απο την ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ.
    Οτιδήποτε(κράτος,ανεξάρτητες αρχές,Δικαστικό σύστημα,κλπ,κλπ)διευκολύνει τη λειτουργία της Αρχής αυτής συμβάλλει στην ΗΘΙΚΟΠΟΙΗΣΗ του Καπιταλισμού.

    ReplyDelete
  17. Eντάξει ρε κομφούκιε το έχουμε εμπεδώσει με το ΠΑΣΟΚ, αλλά από εδώ και πέρα οφείλεις να βάλεις στο απόσπασμα το greek new λαμόγιο order, that is αχυράνθρωπους επιχειρηματίες του ΚΚΕ και γαλάζιες κομπίνες. Κανείς στο απυρόβλητο. Στον καθένα οι ευθύνες που του αναλογούν, όλοι μαζί εναντίον της απατεωνιάς.

    ReplyDelete
  18. Σε συνθήκες ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΧΩΡΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, όπως λειτουργεί σήμερα η παγκόσμια οικονομία, το κεφάλαιο (για να χρησιμοποιήσουμε λίγο την αριστερή ορολογία), και ειδικά το financial capital, , διαθέτει ΑΠΟΛΥΤΗ ΔΙΑΡΘΡΩΤΙΚΗ ΙΣΧΥ.

    Ευνοείται δηλαδή από τους κανόνες που διέπουν την παγκόσμια οικονομία σε βαθμό που μπορεί άνετα και ανενόχλητα να διεξάγει έναν ιδιότυπο blitzkrieg σε βάρος εθνικών επιχειρήσεων και κρατών, χωρίς συνέπειες, με μοναδικό σκοπό το βραχυπρόθεσμο κέρδος , ταυτόχρονα αδιαφορώντας πλήρως για παραγωγικές επενδύσεις που δημιουργούν περισσότερες και καλύτερες δουλειές, καλύτερα προϊόντα και υπηρεσίες.

    Χαρακτηριστική περίπτωση αυτής της κατάστασης στην Ελλάδα είναι η MIG.

    ReplyDelete
  19. Μα γι αυτό Γ700, παρ όλες τις διαφορές μας, μπορούμε και κάνουμε χωριό..............
    έχουμε ΚΟΙΝΟ ΠΑΡΟΝΟΜΑΣΤΗ

    την ΕΡΓΑΣΙΑ
    και το ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΗΘΟΣ

    ReplyDelete
  20. Tha sas kanw mia analysi, "a fond" poy lene oi Galloi, apopse i ayrio to argotero pou tha sas sokarei

    ReplyDelete
  21. Η Σοσιαλδημοκρατία είναι η πολιτική δύναμη που ΗΘΙΚΟΠΟΙΕΙ τοΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ γιατί αναγνωρίζει τον πλουτοπαραγωγικό του ρόλο.
    Τον ηθικοποεί εισαγάγοντας την Αρχή της κοινωνικής Δικαιοσύνης Χωρίς να καταστρέφει την Αρχή του Ανταγωνισμού.

    ReplyDelete
  22. Περιμένουμε για μια "a fond" ανάλυση par μεσιέ Κομφουκιός με ανυπομονησία ακόμα κι αν αλλάξουμε το παρόν post.

    ReplyDelete
  23. Και φυσικά η σύγχρονη σοσιαδημοκρατία τείνει να αποδεχθεί την ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑΣ των ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΏΝ ΑΓΑΘΩΝ,πράγμα που ηθικοποεί ακόμα περισσότερο τον Καπιταλισμό.

    ReplyDelete
  24. γεια σου ρε παρμενίδη σοσιαλδημοκράτη

    ReplyDelete
  25. Αυτορρύθμιση ή παγκόσμια διακυβέρνηση όπως λέει κι ο βαγγέλας;

    ReplyDelete
  26. "Εάν ο ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΌΣ είναι λοιπόν ευεργετική για τη παραγωγή αγαθών δύναμη τότε μπορεί να θεωρηθεί ΗΘΙΚΗ δύναμη.Ετσι εξηγείται γιατί στις μέρες μας έχχουμε αναγάγει τον ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟ σε ΥΨΙΣΤΗ ΗΘΙΚΗ ΑΡΧΗ.Επομενως καλός ΑΡΑ ηθικός Καπιταλισμός είναι αυτός που διέπεται απο την ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ.
    Οτιδήποτε(κράτος,ανεξάρτητες αρχές,Δικαστικό σύστημα,κλπ,κλπ)διευκολύνει τη λειτουργία της Αρχής αυτής συμβάλλει στην ΗΘΙΚΟΠΟΙΗΣΗ του Καπιταλισμού."

    Αυτό σηκώνει πολλή συζήτηση. Κυρίως διότι δεν είναι εύκολα αποδεκτό που ακριβώς τίθενται τα όρια, η διαχωριστική γραμμή αν θες. Δηλαδή, από ποιό σημείο και μετά ο ανταγωνισμός αποβαίνει εις βάρος της κοινωνίας (δηλαδή παραμερίζει την ανάδειξη άλλων 'ηθικότερων' προτύπων και αρχών) οπότε πρέπει να παραμερίζεται; Η εμπειρία των τελευταίων ετών δείχνει πως το ζητούμενο είναι ακριβώς που τίθεται ο διαχωριστικός πήχυς. Η απάντηση δε είναι πως δεν υπάρχει καμία μαγική συνταγή που να δείχνει που τοποθετείται η διαχωριστική γραμμή. Άρα, η συζήτηση που γίνεται εδώ - όπως γίνεται - είναι αφημερημένη και γενικόλογη...

    ReplyDelete
  27. Πάντως αυτό το οποίο είναι σημαντικό είναι αυτό που λες παραπάνω για την εγγενή απληστία του ανθρώπου.

    Ας το πούμε κάπως διαφορετικά. Κάθε κοινωνία, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, προσπαθεί να μετατρέψει το drive του ατόμου για ισχύ, σε κινητήριο δύναμη δημιουργίας για το σύνολο.

    Οι ουτοπίες υπόσχονται το τέλος της απληστίας. Μόνο που κατά την προσπάθεια εφαρμογής τους συνήθως καταλήγουν στα ίδια και χειρότερα αποτελέσματα.

    ReplyDelete
  28. Μα ο,τιδήποτε "ηθικό", από τα γραφόμενα του Ροκάρ, προϋποθέτει τη ΜΗ αναζήτηση και επιδίωξη υψηλότερων αποδόσεων από επενδυτές, hedge & mutual funds, επιχειρήσεις, κτλ. και την αύξηση του κοινωνικού μερίδιου της μισθωτής εργασίας! Και αυτό σε έναν κόσμο όπου φυσικοί πόροι και πρώτες ύλες εξαντλούνται ή τουλάχιστον δεν θα είναι αρκετοί για να εξυπηρετήσουν ψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης.

    Ενα τέτοιο αιτούμενο-προϋποθεση από τους μεγάλους παίκτες να απαρνηθούν την κερδοσκοπία ισοδυναμεί με άρνηση του ίδιου του συστήματος.

    Αν είναι δυνατόν να ευελπιστούμε ότι το κεφάλαιο θα θέσει κοινωνικά επιτρεπόμενα όρια στις αποδόσεις του!

    ReplyDelete
  29. @ στυγνός καπιταλιστής

    Σωστό είναι αυτό που λες. Η συζήτηση όντως φαίνεται γενικόλογη διότι γίνεται σε επίπεδο φιλοσοφικών αρχών και αξιών και όχι σε επίπεδο policy.

    Σε επίπεδο policy πράγματι , πρέπει να μπαίνει ευδιάκριτα η διαχωριστική γραμμή.

    πχ να πάρει τον πούλο η MIG ή όχι; Να τον πάρει, ουστ, λέμε εμείς.

    Να υπάρξει στρατηγικός επενδυτής τύπου Deutsche Telekom (εάν θεωρητικά ήταν δυνατό να συμβεί)στον ΟΤΕ αντί για MIG, να υπάρξει λέμε εμείς.

    Να κλείσει η ΕΕΤΤ μία από αυτές τις απαράδεκτες ιδιωτικές εταιρείς τηλεπικοινωνιών τύπου Ontelecoms; Να την κλείσει λέμε εμείς, να δεις μετά πως στρώνει η αγορά.

    ReplyDelete
  30. @ Rebel

    Απλά ξέρεις ποιο είναι το θέμα; Ότι το κεφάλαιο , όπως και ο άνθρωπος, είναι εγγενώς άπληστο και λαίμαργο. Συνεχώς αναζητάει τρόπους να μεγαλώσει.

    Όμως αυτός ακριβώς ο νόμος της φύσης δεν θα πάψει να λειτουργεί εις τον αιώνα των αιώνων και σε όλα τα κοινωνικά συστήματα.

    Ακόμα κι αν αύριο πέσει ο καπιταλσιμός, η απληστία του κεφαλαίου θα αντικατασταθεί από μια άλλου τύπου απληστία κάποιων άλλων.

    ΤΟ ΟΠΙΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ, βρίσκεται στην κάλπικη υπόσχεση των άνά των κόσμο , υλικστικών ή θρησκευτικών ουτοπιών, ότι δήθεν, όταν αυτές έρθουν, τότε όλα θα είναι μέλι γάλα. Ένας κόσμος ρόδινος και ειδυλιακός.

    Η ιστορία δεν μας δίνει το περιθώριο να πιστέψουμε κάτι τέτοιο.

    ReplyDelete
  31. @Γ700

    Γενικά εύστοχη είναι η παρατήρησή σου γιά το policy εντάσσεται όμως σε μιά ορθολογική πρακτική, ή οργάνωση (π.χ. Total quality, όπου έχουμε τα επίπεδα ιεραρχικά Targets -> policies -> procedures -> working practices). Ομως το ελληνικό γκουβέρνο δέν έχει τίποτα από όλα αυτά, παρά μόνο ορδές αμόρφωτων ή ημιμαθών κάφρων που θέλουν με τη μία να πιάσουν την καλή και να τα κονομήσουν με όποιο τρόπο βρούνε καλύτερα (και αν και θα συμφωνούσα με τον Κομφούκιο ότι οι Πασόκοι ήτανε μάστορες στο παιχνίδι αυτό, οι ΝΔίτες έχουν μάθει πολύ γρήγορα). Τα στελέχη εκλίπουν και η αιτία είναι διττή (και το κουβέρνο δέν τα θέλει και ποιός σώφρων ικανός νέος ή όχι που μπορεί να προοδεύσει στον ιδιωτικό τομέα θα πάει να ασχολείται με τον κάθε Ζαχόπουλο ή Αδαμόπουλο ή δεν ξέρω τί). Ετσι έχουν βρεί ελεύθερο πεδίο και αλωνίζουν τα λαμόγια. Μόνη αντίδραση είναι οι καταγγελίες και οι αγωγούλες να σφίξουν οι κ..οι. Μα θα πείς που να ασχολούμαστε με αυτά, εδώ δεν προλαβαίνουμε, δουλειά, οικογένεια κλπ κλπ. Ε να ένας ακόμη λόγος που θριαμβεύουν οι αλήτες. Οσο γιά τους δημοσιογράφους, αυτοί και άν είναι... τέλος πάντων.

    ReplyDelete
  32. ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ #1

    Αραγε είναι ιδέα μου ή έχουν παρατηρήσει κι άλλοι πως πολλοί γράφουν, γράφουν, γράφουν και στο τέλος αναρωτέσαι "Μα ΤΙ είπε τώρα;;"
    και σε 10 λεπτά δεν θυμάσαι μήτε τον τίτλο του άρθρου.

    Η Πολιτική, ειδικότερα, έχει προ πολλού παραδώσει το πνεύμα της, εξαιρουμένων των κυρίων Clinton, Blair και Brown.
    ΔΕΝ είναι μόνο ότι έχουμε μπροστά μας ΜΗ χαρισματικά άτομα, χωρίς οράματα, και ενίοτε κοινούς ποινικούς-απατεώνες (eg πασόκους).

    Είναι KAI ΚΑΤΙ άλλο.

    ΠΩΣ είναι δυνατόν να εκπροσωπήσεις τους εργάτες εάν ουδέποτε ειργάσθης (Bakunin) και ΠΩΣ είναι δυνατόν να διαχειρισθείς τα οικονομικά μιάς μεγάλης οικογένειας (δλδ μιάς χώρας) ΟΤΑΝ συ ο ίδιος, ΟΧΙ μόνο ουδέποτε διαχειρίσθηκες χρήματα, αλλά είσαι ανίκανος να εξασφαλίσεις ΑΚΟΜΑ και την προσωπική σου αυτονομία και αυτοτέλεια;;;;;;;

    ΚΑΙ γι αυτό, ακόμα και όταν κάνουν σωστές ή σχεδόν σωστές αναλύσεις, ΟΥΔΕΝ μα ουδέν έχουν να ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΝ.
    Την ΩΡΑ της ΕΠΑΓΩΓΗΣ, όλα τα ανθρωπάρια αποχωρούν διακριτικά.

    Σας είχα πει προ μηνών την ιστορία της Βασιλείας, της πανέξυπνης και αθυρόστομης υπηρέτριας της θεομήτορος Φωφώς. ΟΤΑΝ ο γιός της τελευταίας έγινε υπουργός Εθνικής Οικονομίας, της λέει, "Καλέ κυρία Φωφώ, εγώ τον αγαπάω το Γιώργο μας που λυπάται τον μεροκαματιάρη, αλλά ΠΩΣ θα διαχειρισθεί την οικονομία της χώρας όταν κάθε 20 του μηνού παίρνει τηλέφωνο και σου λέει 'Μαμά πεινάμε, στείλε λεφτά';".
    Σοφή κουβέντα που βύθισε την θεομήτορα σε σκέψη. Στάμάτησε ό,τι έκανε εκείνη την στιγμή, έκατσε σε μιά καρέκλα, και αφαιρέθηκε............
    Σκέφθηκε, σκέφθηκε και στο τέλος ανεφώνησε με ενθουσιασμό,
    "Μα Βασιλεία μου, μια ζωή έτσι την βγάζει η Ελλάδα, με σχέδια Marshall και βοήθειες απο δω κι από κει ...".

    ΤΙ να σου γράψει, λοιπόν, ο Rocard και κάθε ανθρωπάκος. Η πρέπει νάχεις διαχειρισθεί επιτυχώς χρήματα και νάχεις και ΣΤΙΒΑΡΗ αγωγή από μάνα και πατέρα (πχ Μάνος), ή πρέπει να διαθέτεις ΣΠΑΝΙΟ ΧΑΡΙΣΜΑ συν ΟΡΑΜΑ (πχ Clinton, Blair, Brown).

    Στο ίδιο μήκος κύματος, ο Ανδρέας Παπανδρέου, κυρίες και κύριοι, έπραξε αυτό που αναμενόταν. Εν διαλύσει ήταν πάντα το σπιτικό του, αυτό έκανε ΚΑΙ στην πατρίδα. Ο μόνος ρόλος που ήξερε να παίζει στη ζωή - έξω από τις ατέρμονες από αμφιθεάτρου αερολογίες, μαθηματικές ασυναρτησίες και ωμές αρλούμπες [διάβαζε, Μoney, John Kenneth Galbraith], ήταν να μοιράζει ξένα κόλυβα [διάβαζε την ΥΠΕΡΑΞΙΑ της Γ700] και να διαλύει, and, in that sense, παρέμεινε γνήσιος, ο εαυτός του, μέχρι τέλους.

    ΤΩΡΑ, λοιπόν, εμείς θα αρχίσουμε ΕΠΑΓΩΓΙΚΑ.
    ΚΑΙ, στο πλαίσιο της Δημοκρατίας, ο καθείς, όχι μόνο θα έχει δικαίωμα, αλλά και την υποχρέωση να κάνει κριτική, σχόλια, διορθώσεις, ή να προτείνει ΙΔΙΕΣ λύσεις.

    ΑΥΤΟΙ, όμως, που ΔΕΝ θα συμμετέχουν στην ΕΠΑΓΩΓΗ (είτε με δικές τους προτάσεις, είτε με κριτικά σχόλια), ΑΛΛΑ θα την ΕΜΠΟΔΙΖΟΥΝ συνειδητά και εσκεμμένα, θα θεωρούνται ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ.

    ReplyDelete
  33. Δηλαδή Κομφούκιε, πότε διαχειρίστηκε το οτιδήποτε ο Κωστάκης; Μην τρελαθούμε κιόλας. Εντάξει οι Πασόκοι ήταν ότι ήταν, και καλώς καταποντίσθηκαν. Ετουτοι; Εχουν στελέχη; Τη τύφλα τους. Τωρα άν ο Μάνος που βούλιαξε την Αλλατίνη είναι κατάλληλος πολύ αμφιβάλλω. Και γιά τους άλλους (Κλίντον, Blur (ναι μη διαμαρτύρεσαι σωστά τον έγραψα) και Μπράουν) υπάρχουν πολλές αντιρρήσεις. Κατά τά άλλα περιμένω και γώ με αγωνία τις προτάσεις σου.

    ReplyDelete
  34. Ο Μπακούνιν έζησε σε μια εποχή που το "επαναστάτης" ήταν επάγγελμα.Οπως ήταν πάνω κάτω και το συγγραφέας .Αλλωστε όλοι τους ήταν και καλοί συγγραφείς.Οι καλοί επαγγελματίες στο χώρο δουλειάς τους δεν υπήρξαν ποτέ καλοί πολιτικοί.Η ιστορική εμπειρία λέει ότι όλοι οι μέχρι τώρα ηγέτες ήταν επαγγελματίες ηγέτες.Στις σημερινές Δημοκρατίες όμως οι ηγέτες είναι παιδιά της διπλανής πόρτας(δες Σαρκοζί).Και αυτό είναι πρόοδος.Ετσι εξηγείται το ότι μας λείπουν ΜΕΓΑΛΟΙ ΗΓΕΤΕΣ.Γιατί απλά δεν τους χρεαζόμαστε.

    ReplyDelete
  35. @ μηχανικός

    Honi soit qui mal y pense.

    Ποιός σου είπε χριστιανέ μου ότι θεωρώ το ΚΗΤΟΣ καλόν διαχειριστή;;;

    Ο μόνος λόγος που τάχω με το ΠΑΣΟΚ και ΟΧΙ με τους άλλους είναι διότι οι ΝΔες ΟΥΔΕΠΟΤΕ διετάθησαν "εκ του Λαού, μέσω του Λαού, δια τον Λαόν".

    Οι ΝΔες, άλλωστε, ήσαν πάντα και είναι αχρηστοι και μετριότητες, του Κωνσταντίνου Καραμανλή εξαιρουμένου που ΗΤΑΝ ΣΥΝΕΤΟΣ και ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ.

    Οι άλλοι ΟΜΩΣ, οι ΠΑΣΟΚΟΙ, μας είπαν ΟΤΙ εκπροσωπουν τα συμφέροντα του μεροκαματριάρη ο οποίος στα 1970ς έπαιρνε το ισοδύναμο των 500 ευρώ, και τώρα, μετά 20+ χρόνια ΣΥΜΜΟΡΙΤΟ-ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ, παίρνει ΑΚΟΜΑ 500 ευρώ.

    Ιn the interim, και ΕΛΕΩ ΠΑΣΟΚ, ο Κόκκαλης από Α-ξυπόλυτος έγινε billionaire, o βλάχος Βαρδινογιάννης μετά της μοδίστρας συζύγου έγινε zillionaire, η κυρία Φώφη Batista-Peron-Apateon απόκτησε με τα κλεμένα του ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ maisonette 300 τμ με εσωτερικό ascenseur γιά πιό αρχοντιά και ο Α-ξυπόλυτος sans culotte γιός του εργάτη της Γερμανίας έκανε γάμο στο Four Seasons [μεταξύ μας, είναι πανάκριβο, αλλά ου βλάχους δεν ήξερε ούτε θα μάθει ποτέ, καθότι κατώτερος, ότι η αστική τάξη το θεωρει τσοκαρίστικο και declasse'].

    ReplyDelete
  36. ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ #2
    Λέει ο Rocard
    "Όλα αλλάζουν τη δεκαετία του 1990, με την εμφάνιση των «ΘΕΣΜΙΚΩΝ ΕΠΕΝΔΥΤΩΝ» [σσ. κεφαλαία δικά μου]. Ο μέτοχος πλέον οργανώνεται και -καθώς αγωνιά για τη σύνταξή του- αναζητά όσο το δυνατό υψηλότερες αποδόσεις.

    Συμπέρασμα: αυξάνεται ολοένα η πίεση στους μισθούς που αρχικά μειώνουν το ρυθμό αύξησής τους και αργότερα υποχωρούν σε πραγματικές τιμές. Τα υπόλοιπα επενδυτικά κεφάλαια -που εκπροσωπούν λιγότερο από το 1/4 των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, αλλά λειτουργούν πολύ πιο τυχοδιωκτικά- επιδείνωσαν την κατάσταση."

    Σ' αυτό το σημείο, θα μάθετε, αγαπητές κυρίες και κύριοι, ΠΩΣ μπορεί ένα κουτοπόνηρο ανθρωπάκι να σας ΠΕΙ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΑ ΨΕΜΜΑΤΑ, λέγοντας 100% ΑΛΗΘΕΙΑ!!!!!!!! Πρσέξτε, όχι ΤΗΝ αλήθεια, αλλά αλήθεια - δλδ αλήθεια που μπορεί να είναι, εσκεμμένα, ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΑ ΕΚΠΕΦΡΑΣΜΕΝΗ ωστε να αποπληροφορεί ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΠΛΑΝΑ.

    ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ, άραγε, σας λέει ψέμματα και σας παραπλανά;;;;
    ΤΙ είναι ΑΥΤΟ που δεν θέλει να ΜΑΘΕΤΕ;;;;;;

    ΠΟΙΟΙ είναι λοιπόν, οι ΘΕΣΜΙΚΟΙ ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ;;;;;;
    Το "κεφάλαιο", τα καθάρματα που πίνουν το αίμα των λαών, ο Rockefeller, o Vanderbilt ή έστω ο ημέτερος Κομφούκιος το καθήκι που μας παροστάνει τον "δήθεν";;;;;

    ΠΟΙΟΙ είναι τάχατες οι ΘΕΣΜΙΚΟΙ ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ, αυτοί που κινούν τα νήματα, με "sell" and "buy" standing orders, αυτοί που είναι υπεύθυνοι για το crash του Οκτωβρίου 1987;;;; ΠΟΟΙ;;;;;

    ΕΙΣΑΣΤΕ ΕΤΟΙΜΟΙ ΝΑ ΜΑΘΕΤΕ ;;;;

    ReplyDelete
  37. @Κομφούκιος ή @idem

    Υπάρχει μιά ουσιώδης διαφορά μεταξύ Κόκκαλη και Βαρδινογιάννη είτε μας αρέσει είτε όχι (μην πάει ο νους σου στα ποδοσφαιρικά). Ο Κόκκαλης είναι 100% κρατικοδίαιτος επι Πασόκ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΠΙ ΝΔ (ΤΩΡΑ ΔΗΛ.,). Οι Βαρδινογιανναίοι αν και δεν ήταν οι τιμιότεροι των καπιταλιστών, με τη ναυτιλία ασχολήθηκαν ως επί το πλείστον και εκεί ήταν το μείζον των επενδύσεών τους (και όχι διυλιστήρια όπως λανθασμένα υποστηρίζουν πολλοί). [Αυτό που ίσως θα μπορούσαμε να τους ψέξουμε είναι ότι λόγω της παραγωγής των διυλιστιρίων τους (μαζί με του Λάτση 6 φορές τις ανάγκες της χώρας) εμποδισαν την ανάπτυξη των σιδηροδρόμων].

    Τέλος πάντων, αυτά είναι οικονομικά δεδομένα, όμως Κομφούκιες, από σένα θα περίμενα να επισημάνεις το μεγαλύτερο "κακό" που προξένησε στη χώρα το Πασόκ. Τα οικονομικά κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι αναστρέψιμα (με την προϋπόθεση ότι θέλουμε να τα ανστρέψουμε), η διαφθορά των συνειδήσεων όλων των ελλήνων με την εδραίωση της πεποίθησης ότι αρκεί να θέλεις και θα έχεις (χωρίς κόπο, χωρίς μόχθο αλλά με... τον τρόπο σου, έλα, ξέρεις τώρα), αυτή είναι που δέν γυρνά πίσω, αύτή είναι που μας ταλανίζει όλους λίγο έως πολύ και φυσικά οδηγεί σε φαινόμενα Γ700 (το οποίο σε λίγο θα λέμε Γ600, Γ500 κλπ). ΑΥΤΗ Η ΝΟΟΤΡΟΠΊΑ, ΑΥΤΗ Η ΠΕΠΟΙΘΗΣΗ, ΔΕΝ ΓΥΡΙΖΕΙ ΠΙΣΩ. ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΟΛΟΥΣ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΠΛΑΓΙΑ, ΥΣΤΕΡΟΒΟΥΛΑ ΚΑΙ ΕΝ ΤΕΛΕΙ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΑ.

    ΤΕΛΙΚΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΞΕΓΕΛΑΣΕ, ΕΜΕΙΣ ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΞΕΓΕΛΑΣΘΟΥΜΕ. ΜΑΣ ΑΡΕΣΑΝ ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΧΑΙΔΕΥΑΝ ΤΑ ΑΥΤΙΑ ΜΑΣ(Αν είσαι παλιότερος, θα θυμάσαι της κατηγορίες του Α Παπανδρέου γιά τον Γ Μαύρο που ποτέ δεν απεδείχθησαν, αντίθετα ήταν τρανταχτά ψεύδη, αυτά δεν μας ξύπνησαν τότε...)

    ReplyDelete
  38. @ΚΟΜΦΟΥΚΙΟ

    Τέλος πές μου Κομφούκιε, εσύ θα ήθελες να διαπρέψεις οικονομικά κατά τον τρόπο του Κόκκαλη ή του sans culotte Ακη;;

    ReplyDelete
  39. ΠΟΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΕΛΑΒΕ ΧΩΡΑ ΣΤΑ 1990ς;;

    Μέχρι τότε, ακόμα και στις ΗΠΑ τα επιτόκια ήταν στο επίπεδο του 15-20%.
    Οργίαζε ο πληθωρισμός. Αυτοί που ΔΕΝ είχαν ρευστό καταποντίσθηκαν και αυτοί πούχαν πέντε δεκάρες έγιναν εκατομμυριούχοι.
    Τα Ταμεία όμως ευημερούσαν ΛΟΓΩ καλών επιτοκίων επιστροφής.

    Θυμάμαι, νεαρός τότε fellow στο Johns Hopkins, είχα αγοράσει ένα Renault 5 [Renault Le Car λεγόταν στις ΗΠΑ] για το οποίο πλήρωνα 200 δολλάρια τοκοχρεωλύσιο το μήνα, δλδ 1/2 του ποσού που θα πλήρωνα σήμερα για μιά μπέμπα, όπως λέτε!!!!!!!!!

    ΗΡΘΑΝ όμως τα 1990ς και σταθεροποιήθηκαν οι οικονομίες και τα τραπεζικά επιτόκια έγιναν μονοψήφια και πλησίασαν το ΜΗΔΕΝ, ΟΠΟΤΑΝ ο κόσμος στράφηκε στο χρηματιστήριο.

    ΚΟΝΤΟΛΟΓΙΣ, τα Ταμεία έπρεπε να πληρώσουν και ΜΑΛΙΣΤΑ στις ΟΛΟΝΕΝ ΑΥΞΑΝΟΜΕΝΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ των ΤΕΜΠΕΛΗΔΩΝ, ή έστω ΑΥΤΩΝ που ΗΘΕΛΑΝ 10-12% επιστροφή στο ΣΥΣΣΩΡΕΥΘΕΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟ τους.

    ΕΤΣΙ, λοιπόν, εμφανίσθηκαν οι ΘΕΣΜΙΚΟΙ ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ, δλδ το ΤΕΒΕ, το Ταμείο Νομικών, ο ΑΛΦΑ ο ΒΗΤΑ και ο ΔΕΛΤΑ. Ταμεία εργαζομένων, ΜΟΝΟ εργαζομένων ΠΟΥ ΖΗΤΑΓΑΝ και ζήταγαν.

    ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΕΣ οι ΘΕΣΜΙΚΟΙ ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ.
    ΤΑΜΕΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥΤΖΙΚΟΥ. ΟΙ ΑΔΗΦΑΓΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΣΑΣ.
    ΘΕΣΜΙΚΟΙ ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ=80% ΛΑΟΥΤΖΙΚΟΣ.

    ΚΑΙ επειδή τα επιτόκια είχαν πέσει στον ΠΑΤΟ, και συγχρόνως τα κρατικά ομόλογα είχαν επίσης καταρρεύσει, το "ΤΕΒΕ" και το κάθε "ΤΕΒΕ" στράφηκε στο ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ.

    ΚΑΙ τότε είπε το "ΤΕΒΕ" στην ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ
    "Ακου δω θέλω επιστροφή τουλάχιστον 15% ετησίως στα χρήματά μου. Αν δεν την προσφέρεις, θα πουλήσω τις μετοχές σου και θα πάρω ΑΛΦΑ". ΟΠΟΤΑΝ η Εθνική Τράπεζα άρχισε να επιβάλλει παράνομες προμήθειες και να προσλαμβάνει υπαλλήλους έναντι 800 ευρώ αντι 950 κλπ κλπ. προκειμένου να αυξάνει τα κέρδη της ΚΑΙ, εν σειρά, και την αξία της μετοχής της. ΤΟΤΕ, η Τράπεζα ΑΛΦΑ, είπε στο "ΤΕΒΕ", "Α, να δεις εγώ θα σου προσφέρω 50% επιστροφή" και άρχισε να προσλαμβάνει υπαλλήλους με 700 ευρώ.

    ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΣΘΕ το SNOWBALL EFFECT;;

    ΠΟΙΑ ΕΙΡΩΝΕΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!

    ΘΥΤΗΣ και ΘΥΜΑ Η ΙΔΙΑ ΤΑΞΗ, Ο ΛΑΟΥΤΖΙΚΟΣ, ΟΙ ΜΙΚΡΟΑΣΤΟΙ.

    Το λοιπόν, απόψε θα πάτε σε ένα Video DVD store, και τα νοικιάσετε τη ταινία "Ο Αχόρταγος" με τον Γκιωνάκη, για να δείτε ΠΩΣ η χυδαία τάξη της οποίας είσαστε ΣΑΡΞ εκ της ΣΑΡΚΟΣ, συμπεριφέρεται.

    ΕΠΕΙΔΗ όμως ο ΠΑΛΗΑΝΘΡΩΠΟΣ Ανδρέας με ΣΥΝΑΥΤΟΥΡΓΟΥΣ τους ΓΟΝΕΙΣ σας, ΕΚΤΑΜΙΕΥΣΕ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗ ΥΠΕΡΑΞΙΑ,

    ΔΕΝ ΜΕΝΕΙ ΠΛΕΟΝ ΤΙΠΟΤΑ εκτός από σκληρή δουλειά, Η να το πούμε αλλιώς,

    ΟΙ ΜΕΡΙΔΕΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΠΛΕΟΝ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΝ ΕΚΤΟΣ ΕΑΝ ΑΥΞΗΘΕΙ Ο ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ

    Λέμε, λοιπόν,
    100 - 70 (μισθός γονιών σας) = 30
    ΑΡΑ, για να πάρετε και σεις 70,
    ΠΡΕΠΕΙ το 100 να ΓΙΝΕΙ 140

    Αντελήβητε (Βασιλειάδου);;;;

    ReplyDelete
  40. Το 1982, το επιτόκιο δανεισμού προς αξιόπιστους πελάτες, όπως ο γράφων ήταν (στις ΗΠΑ), το στεγαστικό 15-16% και για αγορά αυτοκινήτου 18-19%!!!!!!!!!

    ReplyDelete
  41. Κομφούκιε, που μένεις όταν πας στο Παρίσι, αν επιτρέπεται να ρωτήσω;

    ReplyDelete
  42. Τελείως μονήρης η ανάλυση αγαπητέ Κομφούκιε. Στα 90'ς μόνο αυτά συνέβησαν; Αλήθεια ποιοί είχαν βάλει χέρι πρίν ήδη στα ταμεία; Ο Λαουτζίκος; Πως πχ και γιατί δραχμοποιήθηκαν τα αποθεματικά του ΝΑΤ; Πως έμπαινε χέρι τόσα χρόνια στο ΤΣΜΕΔΕ (το ταμείο μου). Αλήθεια γνωρίζεις ότι απέναντι από τα κεντρικά του ΤΣΜΕΔΕ είχε ανοιξει Γενική Τράπεζα και ήταν κατατεθειμένα εκεί τα αποθεματικά μας ΑΤΟΚΩΣ για να δανείζονται χαμηλότοκα οι στρατιωτικοί να χτίζουν στου Παπάγου; Και δυστυχώς ή ευτυχώς τα "έσωσε" ο συνώνυμος της κομπίνας του καλαμποκιού, τοποθετώντας τα στην τράπεζα Αττικής. Ο λαουτζίκος τί είχε να κάνει με όλα αυτά; ΠΟΛΛΑ ΤΑΜΕΙΑ ΕΙΧΑΝ ΑΤΟΚΑ ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟ ΤΟΥ 90 ΤΑ ΑΠΟΘΕΜΑΤΙΚΑ ΤΟΥΣ. Αλλά βρήκες το ΤΕΒΕ και δεν ξέρω ποιό άλλο και λές. Γνωρίζεις ότι μόλις το 97 όχι μόνο τα ταμεία αλλά και οιοδήποτε ασφαλιστικό πρόγραμμα ιδιωτικής εταιρείας δεν μπορούσε να επενδύσει σε μετοχές ή οτιδήποτε εκτός από ακίνητα;

    Με βάση λοιπόν τα παραπάνω, η θεωρία σου μάλλον είναι ελλιπής. Φυσικά το συμπέρασμα είναι σωστό (ποιοτικά μονο), και φυσικά χρειάζεται αύξηση του συνολικού πλούτου, αλλά καλό είναι όταν αναφέρεται κανείς σε τέτοια ζητήματα να τα κοιτά ολοκληρωμένα.

    ReplyDelete
  43. Διόρθωση "μέχρι το 97" αντί του "μόλις"

    ReplyDelete
  44. @ μηχανικός

    Φίλε, για να τελειώνει η συζήτηση εδώ:
    1. Θα αντελήφθης ότι ΔΕΝ κάνω κουτσομπολιό
    2. ΔΕΝ συζητώ σε micro (συγκεκριμένου Ταμείου ή έστω ΚΑΙ σε επίπεδο χώρας), αλλά σε macro level, που ερμηνεύει την χρηματο-οικονομική συμπεριφορά όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά στην Δύση γενικότερα.
    3. Οπως και ο κ. Rocard ήθελα να αναφερθώ στην παγκοσμιοποιημένη συλλογική συμπεριφορά, αλλά να ΘΙΞΩ όσα αυτός ΑΠΕΦΥΓΕ να πει ΩΜΑ και ΕΥΘΕΩΣ.
    4. Ασφαλώς ΚΑΙ στην Ελλάδα υπάρχουν και ΑΛΛΟΙ συμπαράγοντες (η ΠΟΛΥΜΟΡΦΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ) που επιτείνουν την ΚΡΙΣΗ των ΤΑΜΕΙΩΝ, αλλά και εν απουσία αυτών, ο "ΜΕΤΟΧΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ" θα ΗΤΑΝ ΑΚΡΙΒΩΣ Ο ΙΔΙΟΣ.
    5. Επειδή τόθιξες, το ΤΑΜΕΙΟ σας, όπως και ΠΛΕΙΣΤΑ ΑΛΛΑ ζουν και βασιλεύουν ΕΛΕΩ ΦΟΡΩΝ ΥΠΕΡ ΤΡΙΤΩΝ, δλδ ΕΜΜΕΣΩΝ ΦΟΡΩΝ που επιβάλλονται στον ΠΟΛΙΤΗ για νάχει καλή σύνταξη ο δημοσιογραφος, ο γιατρός, ο δικηγόρος και ο μηχανικός.
    ΑΥΤΑ, αγαπητέ, ΘΑ ΛΗΞΟΥΝ μεθ ου πολύ.

    ΙΣΑΜΕ ΔΩ ΚΑΙ ΜΗ ΠΑΡΕΚΕΙ

    ΤΕΛΟΣ ΣΤΟΥΣ ΕΜΜΕΣΟΥΣ ΦΟΡΟΥΣ ΥΠΕΡ ΤΡΙΤΩΝ που καταδυναστεύουν τους ΑΔΥΝΑΤΟΥΣ.

    ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΜΕ την ΓΣΕΕ και ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ GANSGTERS ΠΟΥ ΙΣΧΥΡΙΖΟΝΤΑΙ ότι υπερασπίζονται τα δικαιώματα των ΑΔΥΝΑΤΩΝ.

    ΟΠΟΙΟΣ διαιωνίζει ΦΟΡΟΥΣ ΥΠΕΡ ΤΡΙΤΩΝ είναι ΕΧΘΡΟΣ ΤΩΝ ΑΔΥΝΑΤΩΝ

    ΑΡΑ

    η ΓΣΕΕ είναι ΕΧΘΡΟΣ των ΑΔΥΝΑΤΩΝ.

    Το ΤΣΑΥ, το ΤΣΜΕΔΕ, το ΤΑΜΕΙΟ ΝΟΜΙΚΩΝ κλπ κλπ (τυχαία τα πήρα) ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ να ΚΑΝΟΥΝ Ο,ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ

    ΑΛΛΑ

    ΜΟΝΟ ΜΕ ΙΔΙΟΥΣ ΠΟΡΟΥΣ και
    ΜΟΝΟ ΜΕ ΙΔΙΟΥΣ ΠΟΡΟΥΣ

    ΟΛΑ ΤΑ -ΟΣΗΜΑ = ΦΟΡΟΙ ΥΠΕΤ ΤΡΙΤΩΝ
    = ΕΜΜΕΣΟΙ ΦΟΡΟΙ= ΚΑΤΑΔΥΝΑΣΡΕΥΣΗ των ΑΔΥΝΑΤΩΝ

    ΛΕΜΕ

    ΝΑΙ στην ΚΕΦΑΛΑΙΟΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗ με ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΟΝΟ ΕΡΓΟΔΟΤΗ και ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥ

    ΟΧΙ στην ΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ παρά μόνο στο ΕΝΙΑΙΟ ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΒΑΣΙΚΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ

    ΟΧΙ σε ΦΟΡΟΥΣ ΥΠΕΡ ΤΡΙΤΩΝ

    Finito la musica passato la fiesta

    ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΣ=δολοφόνος του ΕΘΝΟΥΣ
    ΠΟΛΥΖΩΓΟΠΟΥΛΟΣ=δολοφόνος του ΕΘΝΟΥΣ
    ΑΔΕΔΥ=δολοφόνος του ΕΘΝΟΥΣ
    ΕΣΗΕΑ=δολοφόνος του ΕΘΝΟΥΣ
    και
    ουκ έστι τέλος

    ReplyDelete
  45. ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΡΟΣΘΗΚΗ

    ΟΛΑ ΤΑ ΤΑΜΕΙΑ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΑΥΣΤΗΡΩΣ: ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ, ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ, ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΑ, ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ και ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ-ΔΙΟΙΚΗΣΗ.

    ReplyDelete
  46. Αγαπητέ Κομφούκιε,

    Κατ'αρχάς αφιππεύσατε. Ολοι έχομε δυνατότητα να αντιληφθούμε τι εννοείτε. Απλά τονίζομε τα αντιπαραδείγματα για να στηρίξομε και εμεις τα επιχειρήματά μας. Το τί θα τελειώσει και τι όχι ο χρόνος θα το δείξει. Και ύστερα τα υπόλοιπα. Αν σας ενοχλεί βεβαίως να τελειώνει η συζήτηση εδώ. Απλά πες τε το και θα σεβαστούμε την επιθυμία σας ω παμμέγιστε. Αλλά μην θέλετε να αποδεχθούμε τους ισχυρισμούς σας έτσι αξιωματικά και αποφθεγματικά. ΑΛΦΑ = ΒΗΤΑ κλπ κλπ. Κατά τα λοιπά, γιά τα πρόσωπα των συνδικαλιστών συμφωνώ μαζί σας, αλλά μην ξεχνάτε και αυτοί (όπως και οι διάφοροι Χίτλερ) έχουν εκλεγεί καπως κάποτε, από κάποιους.

    Τέλος, τώρα που κατάλαβα ότι δεν κάνετε κουτσομπολιό ησύχασα.....

    ReplyDelete
  47. Κομφούκιε θα συμφωνήσουμε με τον μηχανικό ότι η ανάλυσή σου αν και πάντα διεισδυτική και χρήσιμη είναι πολλές φορές μονήρης.

    Οι λεγόμενοι θεσμικοί επενδυτές δεν είναι μόνο τα ταμεία, τα οποία καλώς επενδύουν τα χρήματα των ασφαλισμένων και δεν υποχρεούνται να τα βάζουν άτοκα στην τράπεζα όπως τους επέβαλαν να κάνουν όλες οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις στην Ελλάδα.

    "Θεσμικοί επενδυτές" είναι και τα private equity funds που στόχο έχουν την αγορά μετοχών μιας εταιρείας με μοναδικό στόχο τη μεταπώληση τους σε υψηλότερη τιμή,

    Υπάρχουν επίσης τα venture capital (κεφάλαια επιχειρηματικών συμμετοχών) τα οποία χρηματοδοτούν αναδιαρθρώσεις επιχειρήσεων και business start ups συμβάλλοντας κατ' αυτόν τον τρόπο στην αύξηση της παραγαγωγικότητας και της αποδοτικότητας μιας εταιρείας.

    Τα private equity funds είναι πληγή για την πραγματική οικονομία διότι λειτουργούν αεριτζίδικα.

    Τα venture capital είναι χρήσιμα γιατί φέρνουν know how και εναλλακτική χρηματοδότηση.

    Ο Ροκάρ έχουμε την αίσθηση ότι αυτό εννοεί όταν λέει "είμαι οπαδός της αγοράς, αλλά όχι του παγκόσμιου καπιταλισμού αυτού του είδους".

    Σας υπενθυμίζουμε την ομιλία του προέδρου της ETUC Bevan Memorial lecture που εκφωνήθηκε πριν από ένα χρόνο και την οποία την είχαμε αναρτήσει επίσης στο blog ακριβώς για να είσάγουμε στη συζήτηση αυτό τον προβληματισμό.

    ReplyDelete
  48. Συγνώμη που πετάω τη μπάλα στην κερκίδα, αλλά το θέμα αφορά τη λειτουργία της δημοκρατίας, την ελευθερία του πολίτη, την υπεράσπιση της γενιάς μας.

    Από τα Νέα 27.12.2007

    "Το σημαντικό είναι ότι κύριο χαρακτηριστικό του πολιτισμού που έχει παραχθεί με τα ριάλιτι τιμωρίας είναι η βαρβαρότητα. Που σημαίνει κατάλυση κάθε πίστης στο πολιτικό σύστημα, πεποίθηση ότι δε λειτουργούν οι θεσμοί και ταυτόχρονα διάλυση ευαίσθητων αξιών για την κοινωνική ειρήνη και ισορροπία. Ποιος όμως, δίνει σημασία σε αυτά πλέον;

    Ποιος θα τολμήσει να θυμίσει το τεκμήριο της αθωότητας ή τον σεβασμό σε πολίτη, του οποίου δεν έχει αποδειχθεί ενοχή άλλη πλην ενεργειών, αποδοκιμαστέων μεν, αλλά ενεργειών που δεν επιβεβαιώνουν άλλο από την παντελή έλλειψη εμπιστοσύνης σε οποιοδήποτε σύστημα θεσμών, την αποτυχία του πολιτικού συστήματος, αλλά και του κοινωνικού συστήματος;

    Η υπόθεση Ζαχόπουλου είναι μία ακόμη από αυτές που συμπυκνώνουν τα κυριότερα φαινόμενα της βαθιάς κρίσης στον τόπο σε επίπεδο πολιτικό και πολιτισμικό. Αξίες αμφίβολες διαλύονται και προκαλούν τη φυσική αντίδραση ενός υστερικού συντηρητισμού, ο οποίος αναδύεται από τηλεπαράθυρα μέχρι τη σπασμωδική ενεργοποίηση θεσμών."

    ReplyDelete
  49. Επιπρόσθετα και για να μην μπει η συζήτηση σε μια άγονη αντιπαράθεση περί ταμείων, ύπογραμμίζουμε το πολύ κρίσιμο σημείο που ανέδειξε ο μηχανικός σχετικά με το TOTAL Quality Management στη Δηημόσια Διοίκηση.

    ΤΕΡΑΣΤΙΟ θέμα policy και εκσυγχροσνιμού της δημόσιας διοίκησης.

    1. New Public management
    2.Total Quality management
    3.Διοίκηση με Στόχους
    4.Κοινό Πλαίσιο Αυτοαξιολόγησης στα πλαίσια της Στρατηγικής της Λισσαβόνας
    5.πιστοποίηση τών διοικητικών υπηρεσιών κατά ISO και όχι μόνο

    Όλα αυτά είναι κρισιμότατα θέματα και η εφαρμογή τους απαραίτητη για το πέρασμα από τον ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΕΡΣΙΤΕΧΝΙΣΜΟ της 20th Century γραφειοκρατίας , η οποία διαθέτει μονάχα τεκμήριο νομιμότητας , σε μια ΣΥΓΧΟΡΝΗ ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ με τεκμήριο αποτελεσματικότητας και αποδοτικότητας στον 21ο αιώνα.

    Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι όλοι οι σχετικοί νόμοι και εγκύκλιοι για το ΚΠΑ (2001) και τη Διοίκηση με Στόχους (2004)έχουν περάσει επί ΠΑΣΟΚ, όμως , εκτός από κάποιες εξαιρέσεις, δεν εφαρμόζονται. Ούτε η κυβέρνηση τους θέλει , και φυσικά η διοίκηση κάνει πως δεν τους ξέρει

    ReplyDelete
  50. Τι γίνεται ρε παίδες δε είναι κανείς έξω στα μπαράκια να τα πιει; Όλοι μέσα στο μπλογκ είστε; μπράβο...

    Μεσούτ εσύ έχεις ξεκινήσει τη δική σου σταυροφορία.Λευτεριά στην Εύη Τσέκου. να δικαστεί κανονικά στην ώρα της.

    Όμως κι αυτά που είπαμε παραπάνω σχετικά με το New Public Management, τη Διοίκηση με Στόχους που ταυτόχρονα είναι customer oriented και όχι κολλημένη με τις διαδικασίες είναι κρισιμότατα θέματα διότι αποτελούν θεμελιώδεις λίθους ενός ισχυρού κράτους που σέβεται τους πολίτες.

    ReplyDelete
  51. Popo kala G700 ayta ta TQM, ISO, appraisals ktl einai ontos kales protaseis alla gia na efarmostoun sto dimosio tomea tha perasoun xilietirides milame. Exeis skeftei pote poso astoixeiota einai ta stelexi tis dimosias dioikisis? Edo kai na dokimaseis na tous steileis se kanena 101 management course tha ginei epanastasi.

    ReplyDelete
  52. @ G700

    Eπαναλαμβάνω το εν Ελλάδι και ΔΙΕΘΝΩΣ ισχύον στατιστικό δεδομένο:
    80% των επενδυτών είναι ΘΕΣΜΙΚΟΙ και εξ αυτών >90% ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΑ ΤΑΜΕΙΑ.
    Η "sell", "buy" συμπεριφορά αύτων των Ταμείων και ΟΧΙ των private funds είναι ΑΥΤΗ που προκαλεί τον ΑΜΕΙΛΙΚΤΟ ανταγωνισμό, τουλάχιστον στα blue chips, Dow Jones top 20 etc.

    Ιδιωτικά εταιρικά κεφάλαια επικεντρώνουν συνήθως σε νέες ανερχόμενες εταιρείες με μεγάλο ρίσκο, αλλά ΚΑΙ μεγάλες πιθανότητες κέρδους.
    Αυτές οι νέες εταιρείες ανήκουν, συνήθως, σε χώρο της οικονομίας που ΔΕΝ επηρεάζει την συμπεριφορά της ευρύτερης αγοράς vis-a-vis σε "μισθούς" vs. "κέρδη".

    Nα σημειωθεί ότι πολλοί από ΑΥΤΟΥΣ που προωθούν την ΑΕΡΙΤΖΙΔΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, τους speculators, δεν είναι ΜΟΝΟ οι ιδιοκτήτες των ιδιωτικών κεφαλαίων, ΑΛΛΑ πάλι ΑΜΑΘΗΣ ΛΑΟΥΤΖΙΚΟΣ.
    Ο ίδιος λαουτζίκος ΠΟΥ, στην απόλυτη άγνοια και βλακεία του, αγοράζει μετοχές ενός μεταπράτη (πχ Κωτσόβολος), ΠΟΥ ΟΥΔΕΝ παράγει, ουδεμιά περιουσία διαθέτει, άρα είναι 1000% ΕΥΑΛΩΤΟΣ και οι ΜΕΤΟΧΕΣ του, πρακτικώς ή μάλλον πραγματικώς, ΜΗΔΕΝΙΚΗΣ ΑΞΙΑΣ.

    Επ αυτού δε, ΣΥΜΦΩΝΩ απόλυτα με τον κύριο κύριο Κώστα Σημίτη όταν είπε το ιστορικό "Ας πρόσεχαν".

    ReplyDelete
  53. @ PARMENIDES

    ΓΡΑΦΕΙΣ:
    "ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ: Ο καπιταλισμός έχασε κάθε ηθικό έρεισμα με την αδηφαγία του και την αρπακτικότητά του."

    ΑΠΑΝΤΩ:
    ΟΧΙ ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ, Παρμενίδη μου, τα ΧΥΔΑΙΑ, ΛΑΪΚΑ ΣΤΡΩΜΑΤΑ, οι ΘΕΣΜΙΚΟΙ ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ.

    ΓΡΑΦΕΙΣ:
    "Η εργασία,ως συντελεστής ευημερίας,απαξιώνεται."
    ΑΠΑΝΤΩ:
    Πράγματι, Παρμενίδη μου. Το ΑΡΧΙΚΑΘΑΡΜΑ, ο ΕΚΜΑΥΛΙΣΤΗΣ των Ελλήνων είπε από το μπαλκόνι στην Πλατεία Συντάγματος πρίν 30 περίπου χρόνια, "Εμείς ΔΕΝ θα γίνουμε γκαρσόνια της Ευρώπης". Εννοούσε και υπονοούσε ότι ΟΛΟΙ οι γιοί και όλες οι κόρες των Ελλήνων ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΧΛΙΔΑΕΡΓΟΙ "διοικητές επιχειρήσεων" και "ψυχολόγοι", αντιστοίχως, ΛΙΑΖΟΜΕΝΟΙ στην οδό Μηλιώνη, όπερ και εγένετο.

    ΓΡΑΦΕΙΣ:
    Η μεσαία τάξη προλεταριοποιείται.
    ΑΠΑΝΤΩ:
    Πράγματι Παρμενίδη μου. Η μεσαία τάξη διελύθη. ΤΩΡΑ έχουμε την ΧΥΔΑΙΑ ΤΑΞΗ των πάσης φύσεως ΣΥΜΜΟΡΙΩΝ, τσιτουρίδηδες και λαλιωτο-φώφες. Τα κοινωνικώς κατώτερα και χυδαία στρώματα ΠΗΡΑΝ την ΕΞΟΥΣΙΑ στα χερια τους και ΔΙΕΛΥΣΑΝ το ΣΥΜΠΑΝ.

    ΓΡΑΦΕΙΣ: Η Δημοκρατία απειλείται.
    ΑΠΑΝΤΩ: Ασφαλώς και απειλείται. Το γεγονός και μόνο ότι η πλουσιότερη χώρα του ΚΟΣΜΟΥ, έχει πρόεδρο ένα ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΑ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΜΕΝΟ άτομο που είναι ΚΑΙ ΑΛΚΟΟΛΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΠΑΤΕΩΝ συγχρόνως, επιβεβαιώνει του λόγου σου το αληθές.

    ReplyDelete
  54. κομφούκιε σωστή η διαπίστωση που κάνεις ότι στην Ελλάδα η πλειοψηφία είναι θεσμικοί επενδυτές. Δεν ξέρουμε αν έχει φτάσει το ποσοστό στο ύψος του 80% , όμως η τάση είναι αυτή. Προς τα εκεί πάμε. Βέβαια μετά την κρίση του 2000 ο λαουτζίκος, δηλαδή η μαρίδα που λέει κι ο Καγκελάριος της Ημερησίας, έχει φύγει από το χρηματιστήριο ή είναι ανενεργός, ενώ είναι επίσης γνωστό ότι τα ταμεία διαχειρίζονται τα χρήματα με άνωθεν πολιτικές εντολές (τουλάχιστον όχι με βάση τις εντολές των ασφαλισμένων αφού Ατομικές μερίδες δεν υπάρχουν). Συνεπώς υπό αυτή την έννοια η "οικονομία των μετόχων" δεν έχει επεκταθει τόσο όσο να δικαιολογεί το δεύτερο κομμάτι της ανάλυσής σου.

    Πάντως, κι εδώ βρίσκεται ένα σημαντικό στοιχείο που δε βάζει στην εξίσωσή του ο Ροκάρ: στη σύγχονη οικονομία δίπλα στα συμφέροντα των εργαζομένων-μισθωτών αναπτύσσονται σταδιακά δύο ξεχωριστές και ανταγωνιστικές μ'αυτά μαζικές σφαίρες συμφερόντων : των μετόχων και των καταναλωτών οι οποίοι μέσω των επιλογών τους είναι σε θέση να "τινάξουν την μπάνκα στον αέρα"

    ReplyDelete
  55. @ G700

    Tο δεύτερο κομμάτι το παρουσίασα έναντι του δικού σου, στο οποίο ισχυρίσθηκες ότι τα Ιδιωτικά Κεφάλαια [private funds], πλέον και πέραν των θεσμικών Επενδυτών, ΠΑΙΖΟΥΝ και αυτά ρόλο.
    Ηθελα, λοιπόν, να τονίσω ότι ο ρόλος των Ιδιωτικών Κεφαλαίων είναι ΕΛΑΣΣΩΝ και, ειδικότερα, στην Ελλάδα, μέρος αυτών ήταν (αν και πολύ λιγότερο τώρα - συμφωνώ μαζί σου) ΑΔΑΗΣ λαουτζίκος που αγόραζε Κωτσόβολο, δλδ ΦΡΕΣΚΟ ΑΕΡΑ (zero products, zero assets).
    Κοντά δε στον λαουτζίκο, μιά ολόκληρη κοινωνική τάξη, ΚΟΙΝΩΝ ΑΠΑΤΕΩΝΩΝ από Μπραχάμι, Μπουρνάζι, Ταύρο, Δραπετσώνα ήρθαν στο Κολωνάκι και άνοιξαν ΧΡΗΜΑΤΟ-ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ εταιρείες!!!!!!!

    ReplyDelete
  56. Πάρα πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα έγινε απάνω και κρίμας που δεν την πρόλαβα. Παρεπιπτόντως, χρόνια πολλά!

    Αλλά ρε Κομφού, ρεεε Κομφού. Αυτό το ντεμέκ σνομπ στυλάκι να μην είχες. Τι αστιστική και περιαστική τάξη ρε και τι λαουτζίκος και λαικάτζες ρε και τι σνομπισμός και πράσινα άλογα. Δεν τα χρειάζεσαι αυτά στο λόγο σου. Αυτά είναι για τους χοβλάδες τους ξένους που γουστάρουν σνομπισμό αντί να σκύβουν από ντροπή που ανακαλύψανε τα μπάνια και τις τουαλέτες των Μινωιτών λίγο πριν τον Α Παγκόσμιο οπότε και σταματίσανε να πεθαίνουν από χολέρα σαν τα ποντίκια ενώ λίγο πριν από αυτό τα αρώματα τα είχαν αποκλειστικά για να κρύβουν τη βρώμα τους. Σε 100 χρόνια λοιπόν γαλαζοαιματίασης και περιαστικοποίησης δεν νοείται σνομπισμος. Για να έχει κύρος πρέπει να έχει μια βάση σε βάθος χρόνου που αυτή τη στιγμή κανείς δε διαθέτει.

    Στην Ελλάδα πάλι, που οι τελευταίοι Έλληνες γαλαζοαίματοι πεθάνανε με την πτώση των... Μυκηναϊκών βασιλείων δεν νοείται τέτοια νοοτροπία. Ακόμα και στα αυτοκρατωρικά χρόνια του μεσαίωνα, οι πιο πετυχημένοι αυτοκράτορες ήταν ιπποκόμοι και χωριάτες και ήταν αυτοί που έγιναν αντικείμενο μίμησης των ξένων χοβλαδοαριστοκρατών και άρχισαν να τρώνε με πιρούνια και κουτάλια να να σκουπίζονται σε πετσέτες και όχι πάνω τους ή στο τρίχωμα των σκυλιών τους!!! Στην νεώτερη Ελλάδα η όποια αστική τάξη γεννήθηκε ήταν θρέμμα Βλάχων, Σούρδων, Ποντίων, Σαρακτσαναίων, Ζωνιανοκρητικών και πάει λέγοντας ενώ ο σικάτος εκπρόσωπός τους ήταν από Νιγρήτα - δε νομίζω στη Νιγρήτα να μαθαίνουν περισσότερα από ότι στο Μπουρνάζι με το οποίο φαίνεται να τα έχεις βάλει.

    Οπότε τα περι λαουτζίκου κτλπ, άστα για τις αδερφές. Όμως εγώ δεν στέκομαι στο στυλ του λόγου αλλά στην ουσία οπότε και συμφωνώ με πάρα πολλά εύστοχα από αυτά που λες - ειδικά με το θέμα των αεριτζίδικων επενδύσεων που ανακατεύουν τα πράγματα στην οικονομία.

    Το χρηματιστήριο βγήκε για πρώτη φορά στην Ολλανδία ώστε να επιτρέψει την ανάπτυξη μεγάλων δουλειών που θα απέφεραν σε όλους τους μετόχους μεγάλες αποδόσεις. Το θέμα είναι ότι ήδη από τότε γίνονταν αντικείμενο εκμετάλευσης των καιροσκόπων και των αεριτζήδων - καλύτερο παράδειγμα είναι έναν αιώνα μετά το πρώτο Αγγλικό χρηματιστήριο και η αεριτζήδική Γουεστ Ιντιαν Κόμπανι η οποία τα τίναξε όλα στον αέρα μειώνοντας κατά μία τάξη μεγάλο μέρος του λαού που μες τη χαρά του είχε φτάσει να πουλάει κτήματα και σπίτια για μετοχές ΓΙΚ. Δεν μας είπαν ποτέ όμως ποιος κέρδισε - γιατι΄δεν μπορεί να χάσαν όλοι και να μην κέρδισε κανείς (αλλού αυτά).

    Σήμερα, το παραπάνω οικονομικό παράδειγμα είναι που επικρατεί κατα βάση (δηλ. η αγγλοσαξωνική φιλοσοφία). Όπως είναι λοιπόν δομημένος ο οικονομικός κόσμος σήμερα δεν μπορεί παρά να υποκύψει στα φαινόμενα αεριτζίδικων δουλειών - μετακινήσεων τεραστίων κεφαλαίων χωρίς καμία πραγματική επιθυμία επένδυσης (με την κανονική σημασία της λέξης) αλλά παιχνιδιού, ενός παιχνιδιού όμως που κλείνει δουλειές, στέλνει μάζες λαού μια και δυο τάξεις κάτω, υπονομεύει εθνικές οικονομίες κτλπ, και πάνω από όλα απέχει πάρα πολύ από ό,τι έχει σχέση με πραγματική επιχειρηματικότητα, δουλειά και ανάπτυξη.

    Δεν υπάρχουν και πολλές μαγικές λύσεις σε αυτά τα φαινόμενα ακτός από τον κρατικό παρεμβατισμό κάτι που δούλευε τις περασμένες δεκαετίες επιφέροντας όμως μαζι΄του και πολλά άλλα συναφή και λιγότερο επιθυμητα.

    ReplyDelete
  57. @ ULIS
    "Αλλά ρε Κομφού, ρεεε Κομφού. Αυτό το ντεμέκ σνομπ στυλάκι να μην είχες. Τι αστιστική και περιαστική τάξη ρε και τι λαουτζίκος και λαικάτζες ρε και τι σνομπισμός και πράσινα άλογα."

    ΔΕΝ κατάλαβες, καθόλου το πνεύμα μου.

    ΠΡΕΠΕΙ, μέχρι να πεθάνει, ΚΑΠΟΙΟΣ να υπενθυμίζει στον Τσοχατζόπουλο, το έσχατον των εσχάτων, πούχε θράσος ΟΧΙ μόνο να κάνει γάμο στο Four Seasons, αλλα ΚΑΙ με κλεμένα, ΟΤΙ είναι γιός ΕΡΓΑΤΗ της Γερμανίας.

    Οι ΘΡΑΣΕΙΣ ΓΥΦΤΟΙ πρέπει να ΤΙΜΩΡΟΥΝΤΑΙ εις ΕΙΔΟΣ, εκεί που ΠΟΝΑΝΕ.

    ΟΛΗ μα ΟΛΗ η κατάντια της Ελλάδας τα τελευταία 25 χρόνια ΞΕΚΙΝΗΣΕ από ΤΕΤΟΙΑ ΣΤΡΩΜΑΤΑ.
    ΚΑΙ γι αυτο θα ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΒΑΛΛΩ και θα ΤΟΥΣ ΜΕΙΩΝΩ μέχρι να κλείσω τα ΜΑΤΙΑ μου.

    ΔΙΟΤΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΠΡΟΔΩΣΑΝ τις ΤΑΞΕΙΣ από τις ΟΠΟΙΕΣ προέρχονταν ΚΑΙ τις οποίες επαγγέλονταν να προστατεύσουν,
    ΑΛΛΑ
    ΑΡΧΙΣΑΝ να ΥΙΟΘΕΤΟΥΝ και ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΑΣΤΩΝ.

    ΕΓΩ λοιπόν θα ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΚΕΙ να υπενθυμίζω στον λαλιώτη ότι είναι λαλιώτης και στο τσοχατζόπουλο ότι είναι τσοχατζόπουλος.

    ΤΑ ΜΙΣΩ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΥΔΑΙΑ ΚΛΕΦΤΡΟΝΙΑ από τα ΜΠΡΑΧΑΜΙΑ και τα ΜΠΟΥΡΝΑΖΙΑ και ΗΔΟΝΙΖΟΜΑΙ να ΤΑ ΜΕΙΩΝΩ. ΚΑΙ δεν θα πεθάνω αν ΔΕΝ τους ΔΩ κρεμασμένους ΑΝΑΠΟΔΑ στην ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ.

    Τους ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ, όπως ο Παρμενίδης (για σωστούς λόγους κι αυτός) σιχαίνεται τον Χριστόδουλο.

    ReplyDelete